Eigenlijk is alles vanaf het begin vanzelfsprekend geweest. We leerden elkaar kennen toen we beiden nog studeerden en woonden binnen een paar weken samen op een krappe studentenkamer. Nooit gezeik gehad, die eerste jaren. Het ging goed op alle fronten. We konden samen zijn, maar elkaar ook vrij laten. Onze interesses matchen dusdanig dat we ons nooit verveelden.
In de afgelopen drie jaar is er iets veranderd. Dat begon eigenlijk bij mij. Ik ging richting de 30 en er ging iets wringen: 'Is dit het nou, wil ik wel voor de rest van mij leven', dat soort gedachten. Dat dat heb ik eerlijk bij haar aangegeven en daar schrok ze enorm van. Maar toen ik me ging beseffen wat ik had en hoe het zou zijn als ik dat zou verliezen, verdwenen de twijfels weer. Ik kon er weer tegenaan, zo gezegd. Maar ik zag wel dat het haar iets gedaan, dat ze onzekerder was geworden. Achteraf denk ik dat ik op dat moment te egoïstisch ben geweest. Te weinig naar haar gevoelens heb geluisterd toen ik mijn twijfels toegaf.
Flashforward naar december vorig jaar. Alles was kut. Mijn contract werd opgezegd en kort daarna zoop ik te veel op een feestje, waardoor ik met een gat in mijn kin in het ziekenhuis belandde. De drank was totaal verkeerd gevallen en ik had enorme huilbuien, waar mijn vriendin bij stond. Daar schrok ze van, vooral omdat ik dat soort emoties normaal zelden toon.
Verderop die maand gaf ze ineens aan geen toekomst meer te zien in onze relatie. Ze zat mentaal niet lekker in haar vel en vond dat ik niet duidelijk was over onze toekomst: kinderen, een hypotheek, dat soort zaken. Dat ik werkloos was hielp niet, en dat ik erover nadacht weer te gaan ZZP'en al helemaal niet.
Ik denk dat daar het grote verschil zit met hoe we eerst in onze relatie stonden. In het begin deden we wat we leuk vonden, we maakten ons niet druk, die studentikoze houding. Daar ben ik te veel in blijven hangen, terwijl zij verder wilde.
Maar uiteindelijk kwam ook bij mij het besef dat ik daar een keuze in moest maken, dat het niet en/en kon zijn. Ik heb daar een goed gesprek met haar over gehad en uiteindelijk besloten dat ik een fulltime-baan ging zoeken in plaats van het onzekere ZZP-bestaan. Verder besloten we in therapie te gaan, omdat we voor onze relatie wilden knokken. Althans, dat dacht ik. In maart zijn we met die relatietherapie gestart. Ik vond dat daar goede dingen naar voren kwamen.
Maar naast onze relatie gaat het nu mentaal erg slecht met mijn vriendin. Ze zit tegen een depressie aan, kan nergens meer van genieten. Ik heb probeerde mijn verkeerde keuzes in het verleden (te weinig aandacht voor haar gevoelens) in de laatste maanden ten harte te nemen. Maar ik merkte de laatste tijd dat er een soort weerstand tegen die goede bedoelingen kwam. Dat ze er bewust voor leek te kiezen zich kut te voelen en zich af te sluiten. Alles moest van mij komen. Het was of ik tegen een muur aanpraatte. Kortom: ik voelde de bui al hangen.
En ik kreeg gelijk. Ze kwam gisteren overstuur thuis en maakte het opnieuw uit.
Toen ze dat in december deed overheerste verdriet, nu voel ik me vooral boos en teleurgesteld. We hadden toch besloten er iets van te maken? Naar de toekomst te kijken? We zijn toch begonnen aan relatietherapie? Ik heb gekozen voor een fulltime job omdat we samen richting dat huisje-boompje-beestje wilden.
Aan de ene kant hoop ik enorm dat dit te maken heeft met haar psychische toestand, dat ze niet helder denkt. Ik wil tegen haar schreeuwen dat het niet over één dag ijs gaat, dat het maanden kan duren voor we de goede kant opgaan. Dat een relatie niet een vaststaand variabele is en dat je er constant aan moet werken, dat er dingen veranderen. Aan de andere kant zou ik ook niet zomaar terug kunnen, mocht ze dat ineens weer besluiten. Het voelt enorm kut dat ik offers voor haar heb gebracht, maar dat ze me nog steeds niet accepteert zoals ik ben. Er is iets stuk en ik moet afstand nemen. Maar het doet pijn, heel veel pijn.
Ik zou gewoon de scherven bij elkaar rapen en gewoon weer opnieuw beginnen met het leven. Ik ben bang dat je geen andere keus hebt. Het is uitjanken en opstaan. Zo is het leven, hoe bitter het ook klinkt.
Nogmaals sterkte, hou je taai, probeer zo veel mogelijk door te gaan met het leven zonder haar.
[ Bericht 6% gewijzigd door Erasmus op 23-04-2020 11:30:41 ]
Thanks. Ja, klinkt allemaal logisch. Het is alleen zo moeilijk, als je zo lang samen bent en je levens zo met elkaar zijn vergroeid. Bij ieder dingetje dat ik zie denk ik weer: 'oh, dat is nu dus ook niet meer', of: 'oh, dat gaat nu dus ook niet meer door'.quote:Op donderdag 23 april 2020 11:29 schreef Ifrane het volgende:
Sterkte. Klinkt alsof er te veel is gebeurd voor je vriendin (o.a. dat drankgevalletje) waardoor haar gevoel dus "weg" is. En daar kan je echt weinig aan doen, dat haar gevoel voor je weg is. Tevens ook het kutste wat je te horen kan krijgen als je nog 100% inzet had in een goede voortgang van de relatie.
Nogmaals sterkte, hou je taai, probeer zo veel mogelijk door te gaan met het leven zonder haar.
Maar aan de andere kant kom je er alleen maar sterker uit als je zoveel mogelijk je eigen leven probeert op te pakken, denk ik.
Geloof mij iemand die het uitmaakt wil je niet meer terug. Ga verder met je leven en ga even door de shitstorm heen.
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.quote:
Gefeliciteerd. Je mag nu beginnen aan een nieuwe start.
Geloof mij iemand die het uitmaakt wil je niet meer terug. Ga verder met je leven en ga even door de shitstorm heen.
Walk away. Ze neemt je terug vanwege eigenbelang. Iemand die zo wispelturig is zal je (ook al kom je bij elkaar) over een tijdje weer dumpen. Dat moet je jezelf niet aan willen doen.quote:
[..]
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.
Het komt eerder over alsof ze het gevoel heeft dat ze zichzelf wegcijfert voor jou, omdat jullie niet dezelfde toekomstplannen lijken te hebben en ze zich daarom aan jou aanpaste maar haar toekomstplan nu belangrijker is gewordenquote:
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.
Het is wel een beetje raar dat ze jou verwijt dat je geen vaste baan hebt, alsof het haar alleen maar te doen is om het geld. Als ze iets wil wat veel geld kost moet ze daar zelf voor werken, kan ze niet op jou afschuiven. Is ze ook individueel in therapie? Werkt die therapie niet? Praten jullie daar ook over?
Je hebt helemaal gelijk hoor, ik ben ook zeker niet van plan in een onderdanige relatie terug te vallen.quote:
[..]
Walk away. Ze neemt je terug vanwege eigenbelang. Iemand die zo wispelturig is zal je (ook al kom je bij elkaar) over een tijdje weer dumpen. Dat moet je jezelf niet aan willen doen.
Het lijkt mij ook een definitief einde als iemand het niet meer ziet zitten om mét jou dat diepe dal door te gaan waar ze kennelijk in zit.
Dat heeft misschien ook te maken met een ander probleem, dat altijd heeft gespeeld in onze relatie. Ik heb een rijk sociaal leven, met veel vrienden. Zij heeft amper vrienden en zat vaak thuis als ik erop uit was. Ze heeft altijd gezegd dat prima te vinden, maar dat idee had ik niet. Ze ging pas op 'aan' als ik thuis was en dat verwachtte ik misschien ook van haar (want verder deed ze, naast werk, niet zoveel).quote:Op donderdag 23 april 2020 12:05 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Het komt eerder over alsof ze het gevoel heeft dat ze zichzelf wegcijfert voor jou, omdat jullie niet dezelfde toekomstplannen lijken te hebben en ze zich daarom aan jou aanpaste maar haar toekomstplan nu belangrijker is geworden
Het is wel een beetje raar dat ze jou verwijt dat je geen vaste baan hebt, alsof het haar alleen maar te doen is om het geld. Als ze iets wil wat veel geld kost moet ze daar zelf voor werken, kan ze niet op jou afschuiven. Is ze ook individueel in therapie? Werkt die therapie niet? Praten jullie daar ook over?
Het lijkt erop alsof ze daar nu meer in de knoei mee zit dan vroeger. En ja, individueel zit ze ook in therapie. Maar eigenlijk pas sinds kort, net als onze relatietherapie, Daarom valt me dit zo rauw op m'n dak, ik had het gevoel dat we net aan het begin stonden van een (mogelijke) oplossing.
En dat werk tja, zelf heeft ze ook vast werk en ze had het idee dat ik met mijn ZZP'erschap niet serieus bezig was met een toekomst (hypotheek). Ik vind het ook niet helemaal eerlijk dat ze dat weer benoemt, terwijl ik daar juist mijn best voor heb gedaan.
Ze zeggen wel eens drank is een duvel.
Na je bezopen huilbuien zal ze op je neer hebben gekeken. Respect verloren, en als dat gebeurt is de relatie ook verloren.
Wat is voor jou nu de toegevoegde waarde om zoiets lulligs te zeggen tegen iemand die al aangeeft het ergens moeilijk mee te hebben?quote:
De 2e klap zal harder zijn als ze binnen een paar weken een nieuwe lover blijkt te hebben die al wat langer in de picture was. Sterkte.
Dat is meestal wel een trigger om twijfel te krijgen in een relatie.quote:
De 2e klap zal harder zijn als ze binnen een paar weken een nieuwe lover blijkt te hebben die al wat langer in de picture was. Sterkte.
Voor de verwerking kan het juist beter zijn als er zoiets speelt.quote:
De 2e klap zal harder zijn als ze binnen een paar weken een nieuwe lover blijkt te hebben die al wat langer in de picture was. Sterkte.
Buiten dat, het blijft een kut situatie als je zo'n tijd bij elkaar bent geweest. Je hebt bepaalde gewoontes opgebouwd en die vallen nu weg. Probeer wat afstand te nemen en een eigen routine op te bouwen, sporten hielp hier erg goed!
Sterkte!
Jij twijfelde niet voor niets, en zij maakt er niet voor niets twee keer een einde aan. Achteraf ga je inzien dat dit niet de relatie was waar jullie beiden gelukkig van werden.
Zo'n depri geval is ook iemand die jou erin meetrekt. Moet je niet willen.quote:
Klinkt eerlijk gezegd alsof jullie hele andere personen zijn, met een andere levensinstelling ook. Als je dan langzaam uit elkaar gegroeid bent, is het enorm lastig om dat weer recht te trekken met een vast contract en relatietherapie.
Jij twijfelde niet voor niets, en zij maakt er niet voor niets twee keer een einde aan. Achteraf ga je inzien dat dit niet de relatie was waar jullie beiden gelukkig van werden.
Misschien enigszins, qua levensinstelling. Qua persoonlijkheid hebben we juist best veel raakvlakken: introvert en ook vaak behoefte aan thuis burgerlijk bezig zijn (ondanks mijn sociale leven). Dat is ook de reden dat het jarenlang goed heeft gewerkt en probleemloos door kabbelde. Aan de andere kant: hoe ze zich nu gedraagt is ze voor mij echt onherkenbaar. Ze roept ook steeds dat ze zich weer 'zoals vroeger' wil voelen, dus wat dat betreft voelt zij dat ook wel aan.quote:
Klinkt eerlijk gezegd alsof jullie hele andere personen zijn, met een andere levensinstelling ook. Als je dan langzaam uit elkaar gegroeid bent, is het enorm lastig om dat weer recht te trekken met een vast contract en relatietherapie.
Jij twijfelde niet voor niets, en zij maakt er niet voor niets twee keer een einde aan. Achteraf ga je inzien dat dit niet de relatie was waar jullie beiden gelukkig van werden.
Maar ik zag de laatste tijd ook goede dingen, dat de vroegere 'haar' weer een beetje doorscheen. Dat neemt ze alleen niet meer van me aan, ze blijft hangen in het negatieve.
Zelf heb ik een aantal jaar terug ook de nodige psychische klachten gehad. Ik probeerde haar dan ook te vertellen dat ik het heel goed snap, die uitzichtloosheid die zij nu voelt. Maar dat komt totaal niet aan. Dat doet nog wel het meest pijn denk ik, dat ze niet meer naar me luistert en denkt dat de relatie verbreken de 'oplossing' is.
Maar, is het een mogelijkheid wellicht dat haar gevoel gewoon weg is, gewoon, omdat gevoel wel eens weg gaat, en dat ze nu, om dat recht te praten, de voor de hand liggende redenen opvoert die ze nu opvoert?quote:
[..]
Misschien enigszins, qua levensinstelling. Qua persoonlijkheid hebben we juist best veel raakvlakken: introvert en ook vaak behoefte aan thuis burgerlijk bezig zijn (ondanks mijn sociale leven). Dat is ook de reden dat het jarenlang goed heeft gewerkt en probleemloos door kabbelde. Aan de andere kant: hoe ze zich nu gedraagt is ze voor mij echt onherkenbaar. Ze roept ook steeds dat ze zich weer 'zoals vroeger' wil voelen, dus wat dat betreft voelt zij dat ook wel aan.
Maar ik zag de laatste tijd ook goede dingen, dat de vroegere 'haar' weer een beetje doorscheen. Dat neemt ze alleen niet meer van me aan, ze blijft hangen in het negatieve.
Zelf heb ik een aantal jaar terug ook de nodige psychische klachten gehad. Ik probeerde haar dan ook te vertellen dat ik het heel goed snap, die uitzichtloosheid die zij nu voelt. Maar dat komt totaal niet aan. Dat doet nog wel het meest pijn denk ik, dat ze niet meer naar me luistert en denkt dat de relatie verbreken de 'oplossing' is.
Ik snap prima dat jij wil dat het ligt aan depressie en aan allerlei externe factoren, omdat, als dat zo is, jij nog de hoop hebt dat als je die externe factoren fixt, het weer goed komt? Dat kan natuurlijk niet als haar gevoel weg is. Daar kun jij niks aan fixen.
Kijk, het is een mooie kutsituatie, en het is pas net dus je bent nog vol in verwarring en probeert het te snappen en te zoeken naar strohalmen waardoor je het kunt fixen, maar, is het gewoon bij haar niet op, om een niet moeilijkere reden anders dan dat het gewoon op is?
Nee, ik maak me geen illusies dat het gefikst kan worden. Natuurlijk is er een stukje hoop. Maar als zij nu ineens op haar uitspraken terug zou komen, kan ik het voor mezelf niet verantwoorden om te zeggen dat alles weer oké is. Daarvoor is nu te veel kapotgemaakt.quote:
[..]
Maar, is het een mogelijkheid wellicht dat haar gevoel gewoon weg is, gewoon, omdat gevoel wel eens weg gaat, en dat ze nu, om dat recht te praten, de voor de hand liggende redenen opvoert die ze nu opvoert?
Ik snap prima dat jij wil dat het ligt aan depressie en aan allerlei externe factoren, omdat, als dat zo is, jij nog de hoop hebt dat als je die externe factoren fixt, het weer goed komt? Dat kan natuurlijk niet als haar gevoel weg is. Daar kun jij niks aan fixen.
Kijk, het is een mooie kutsituatie, en het is pas net dus je bent nog vol in verwarring en probeert het te snappen en te zoeken naar strohalmen waardoor je het kunt fixen, maar, is het gewoon bij haar niet op, om een niet moeilijkere reden anders dan dat het gewoon op is?
Maar ik denk dat het weggaan van gevoel niet per se een reden hoeft te zijn om een relatie te verbreken. Dan is het meer een kwestie van: vind ik het de moeite waard om ervoor te vechten, om dat gevoel (op een of andere manier) terug te krijgen. Ik dacht dat we die keuze hadden gemaakt, maar blijkbaar kan ze dat toch niet. Dat doet wel pijn.
Pas als het van Rutte mag.quote:
Heftig zeg, hoe oud waren jullie destijds? Ik heb eerder een langere relatie gehad (2,5 jaar), maar toen dat uitging was ik begin 20 en voelde het alsof ik in de hemel was beland. Nu ik begin 30 ben voelt dat wel heel anders.quote:
Ongeveer hetzelfde meegemaakt, na bijna 11 jaar uit elkaar gegaan omdat we geen matchend toekomstperspectief hadden. Op het moment zelf was het zeker wel kut, maar achteraf gaat het met ons beide op zijn minst net zo goed.
Soms is liefde niet genoeg.quote:
[..]
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.
Misschien worstelt ze wel met de stelling: soms is wat je wil niet wat je nodig hebt.
Het verbreken van de relatie is in dat geval echt niet de gemakkelijke optie.
Klinkt alsof ze een beetje te veel op je leunt. Mooi moment voor haar om zelfstandiger te worden.quote:
Dat heeft misschien ook te maken met een ander probleem, dat altijd heeft gespeeld in onze relatie. Ik heb een rijk sociaal leven, met veel vrienden. Zij heeft amper vrienden en zat vaak thuis als ik erop uit was. Ze heeft altijd gezegd dat prima te vinden, maar dat idee had ik niet. Ze ging pas op 'aan' als ik thuis was en dat verwachtte ik misschien ook van haar (want verder deed ze, naast werk, niet zoveel).
Ik vraag me wel af hoe vaak je dan wel niet weg was.
Bullshit trouwens dat je als zzp-er geen hypotheek kan krijgen. Tenzij ze denkt dat je als zzp-er maar wat halfslachtig aanklooit.quote:
En dat werk tja, zelf heeft ze ook vast werk en ze had het idee dat ik met mijn ZZP'erschap niet serieus bezig was met een toekomst (hypotheek). Ik vind het ook niet helemaal eerlijk dat ze dat weer benoemt, terwijl ik daar juist mijn best voor heb gedaan.
Ja, dat leunen doet ze zeker (of: deed ze). We hebben ook wat grote reizen (VS) gemaakt. Vonden we beiden geweldig, maar ik moest dat allemaal regelen omdat zij er stress van kreeg. Dat is ook al geen goede dynamiek, natuurlijk. Maar daarom is de omslag naar de relatie compleet afbreken voor mij heel heftig.quote:
[..]
Klinkt alsof ze een beetje te veel op je leunt. Mooi moment voor haar om zelfstandiger te worden.
Ik vraag me wel af hoe vaak je dan wel niet weg was.
En qua uitgaan was ik zeker niet té vaak weg, wat ik eerder al aangaf: ik vind het zelf ook fijn om thuis te zijn. Genoeg tijd voor quality time. Het ging dan meestal om een biertje doen met vrienden, enzovoorts (geen dikke pillenfeesten in mijn eentje oid). En we hebben ook wel 'couple friends' waar we mee afspraken. Al kwam dat ook wel allemaal voort uit mijn netwerk.
Ik heb een drietal websites waar ik in de hoogtijdagen meer mee verdiende dan nu met mijn vaste werk. Maar toen de advertentiemarkt/het bereik van Facebook instortte moest ik er 'noodgedwongen' parttime werk bij zoeken. Toch lagen er zeker mogelijkheden voor een hypotheek, al werd het bedrag door mijn hoge studieschuld ook lager. En toen raakte ik die parttime baan dus ook kwijt. Allemaal dingen waardoor bij haar de moed een beetje in de schoenen zonk. En bij mij soms ook, moet ik eerlijk zeggen.quote:
Bullshit trouwens dat je als zzp-er geen hypotheek kan krijgen. Tenzij ze denkt dat je als zzp-er maar wat halfslachtig aanklooit.
Ze ondersteunt mij een groot deel van onze relatie al met mijn ondernemerschap, dus ik vond zelf wel dat ik een concessie kon doen door fulltime werk te zoeken. Maar dat was kennelijk niet genoeg.
Neem even de tijd om je eigen ritme te vinden voordat je begint te daten, zodat je je niet gelijk vast klampt aan een nieuwe chick. Bepaal je eigen dagindeling, doe wat je leuk vindt en stuur domme appjes die je aan haar zou sturen naar je vrienden.
Zelf 4 jaar geleden ook gehad na 7 jaar, en kijk prima terug op die relatie en breuk. Soms zijn er geen andere opties dan uit elkaar gaan.
Voor mij duurde die tijd ritme vinden trouwens nauwelijks een maand
Typische vrouwen comment (viva forum is elders)quote:
n ga je eigen proces aan. En zie maar waar dat uitkomt. Als jullie ooit weer bij elkaar komen is dat mooi. Als je heel ergens uit komt dan is
DOE
DIT
NIET.
Been there done that. Schade is de 2e keer alleen maar groter.
Learn and move on. 
Oh, ik zou het ook echt niet als doel zien ofzo. Maar weet ik veel, als je je eigen leven leidt, kroegje hier, baan daar, en zij doet dat ook, en je komt elkaar over 10 jaar weer op een feestje tegen en je maakt opnieuw kennis met elkaar en je ontdekt dat je elkaar opnieuw leuk vindt (dus eigenlijk tweede keer verliefdheid), dan kan je denk ik prima weer een relatie aangaan. Moet geen doel op zich zijn, maar zou het ook zeker niet uitsluiten als zijnde: nee, ik date niet meer met jou, want ik heb al een keer een relatie met je gehad.quote:Op donderdag 23 april 2020 16:49 schreef Craptacular het volgende:
[..]
Typische vrouwen comment (viva forum is elders)
DOE
DIT
NIET.
Been there done that. Schade is de 2e keer alleen maar groter.
Het zijn de uitzonderingen, natuurlijk, maar zeg nooit dat het niet kan.
Dat zijn juist normale gedachten die je had.quote:
Mijn vriendin en ik hadden zeven jaar een relatie. Gisteren zei ze dat geen toekomst meer ziet. Het 'gevoel' is weg. Ergo: ik ben kapot. Het lange verhaal volgt hieronder. Kijk maar of je het leest, ik wil het gewoon van me af schrijven.
Eigenlijk is alles vanaf het begin vanzelfsprekend geweest. We leerden elkaar kennen toen we beiden nog studeerden en woonden binnen een paar weken samen op een krappe studentenkamer. Nooit gezeik gehad, die eerste jaren. Het ging goed op alle fronten. We konden samen zijn, maar elkaar ook vrij laten. Onze interesses matchen dusdanig dat we ons nooit verveelden.
In de afgelopen drie jaar is er iets veranderd. Dat begon eigenlijk bij mij. Ik ging richting de 30 en er ging iets wringen: 'Is dit het nou, wil ik wel voor de rest van mij leven', dat soort gedachten.
Meeste mensen rond die leeftijd zeggen dat ze de verkeerde doelen had of dat de ladder tegen de verkeerde muur was. Dus een goede vraag die je stelde.
En het antwoord was blijkbaar. Nee je wilt het niet.
quote:Dat dat heb ik eerlijk bij haar aangegeven en daar schrok ze enorm van. Maar toen ik me ging beseffen wat ik had en hoe het zou zijn als ik dat zou verliezen, verdwenen de twijfels weer. Ik kon er weer tegenaan, zo gezegd. Maar ik zag wel dat het haar iets gedaan, dat ze onzekerder was geworden. Achteraf denk ik dat ik op dat moment te egoïstisch ben geweest. Te weinig naar haar gevoelens heb geluisterd toen ik mijn twijfels toegaf.
Dus eigenlijk wilde je niet doorgaan, vandaar die huilbuien etc. Waar niks mis mee is!quote:Flashforward naar december vorig jaar. Alles was kut. Mijn contract werd opgezegd en kort daarna zoop ik te veel op een feestje, waardoor ik met een gat in mijn kin in het ziekenhuis belandde. De drank was totaal verkeerd gevallen en ik had enorme huilbuien, waar mijn vriendin bij stond. Daar schrok ze van, vooral omdat ik dat soort emoties normaal zelden toon.
Inderdaad nog een hint dat jij dat niet wil, denk ik.quote:Verderop die maand gaf ze ineens aan geen toekomst meer te zien in onze relatie. Ze zat mentaal niet lekker in haar vel en vond dat ik niet duidelijk was over onze toekomst: kinderen, een hypotheek, dat soort zaken. Dat ik werkloos was hielp niet, en dat ik erover nadacht weer te gaan ZZP'en al helemaal niet.
Ik denk dat daar het grote verschil zit met hoe we eerst in onze relatie stonden. In het begin deden we wat we leuk vonden, we maakten ons niet druk, die studentikoze houding. Daar ben ik te veel in blijven hangen, terwijl zij verder wilde.
Met alle respect, maar misschien dat je beter naar je zelf moet luisteren. Jij wilt dit blijkbaar niet en toch ga je door. Eerste keuze was van ik ga door en daarom kreeg je huilbuien. Het was dus blijkbaar meteen duidelijk toen je die vraag stelde in jezelf.quote:Maar uiteindelijk kwam ook bij mij het besef dat ik daar een keuze in moest maken, dat het niet en/en kon zijn. Ik heb daar een goed gesprek met haar over gehad en uiteindelijk besloten dat ik een fulltime-baan ging zoeken in plaats van het onzekere ZZP-bestaan. Verder besloten we in therapie te gaan, omdat we voor onze relatie wilden knokken. Althans, dat dacht ik. In maart zijn we met die relatietherapie gestart. Ik vond dat daar goede dingen naar voren kwamen.
Dat klopt omdat jij gekozen hebt voor haar en offers te brengen dus je hebt gekozen dat alles van jou moet komen. Dat is wat ik denk. Althans zo zie ik het. Is dat wat je wil?quote:Maar naast onze relatie gaat het nu mentaal erg slecht met mijn vriendin. Ze zit tegen een depressie aan, kan nergens meer van genieten. Ik heb probeerde mijn verkeerde keuzes in het verleden (te weinig aandacht voor haar gevoelens) in de laatste maanden ten harte te nemen. [quote]Maar ik merkte de laatste tijd dat er een soort weerstand tegen die goede bedoelingen kwam. Dat ze er bewust voor leek te kiezen zich kut te voelen en zich af te sluiten. Alles moest van mij komen. Het was of ik tegen een muur aanpraatte. Kortom: ik voelde de bui al hangen.
Het is wel erg jammer dat het pijn doet.quote:En ik kreeg gelijk. Ze kwam gisteren overstuur thuis en maakte het opnieuw uit.
Toen ze dat in december deed overheerste verdriet, nu voel ik me vooral boos en teleurgesteld. We hadden toch besloten er iets van te maken? Naar de toekomst te kijken? We zijn toch begonnen aan relatietherapie? Ik heb gekozen voor een fulltime job omdat we samen richting dat huisje-boompje-beestje wilden.
Aan de ene kant hoop ik enorm dat dit te maken heeft met haar psychische toestand, dat ze niet helder denkt. Ik wil tegen haar schreeuwen dat het niet over één dag ijs gaat, dat het maanden kan duren voor we de goede kant opgaan. Dat een relatie niet een vaststaand variabele is en dat je er constant aan moet werken, dat er dingen veranderen. Aan de andere kant zou ik ook niet zomaar terug kunnen, mocht ze dat ineens weer besluiten. Het voelt enorm kut dat ik offers voor haar heb gebracht, maar dat ze me nog steeds niet accepteert zoals ik ben. Er is iets stuk en ik moet afstand nemen. Maar het doet pijn, heel veel pijn.
Misschien dat je dit keer wel de juiste keuzes maakt, hoop ik voor je.
En is dit een moment om te reflecteren, van is dit wat ik wil?
Misschien juist wel voor een onzekere ZZP bestaan kiezen.
Of iets wat jij wil. Jouw carriere. Misschien wil je wel niet die studentenbestaan opgeven en word je daar gelukkiger door? Dus dan zou ik dat kiezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Twintig op 23-04-2020 17:40:49 ]
Het is nu zo'n 3 jaar geleden, dus was 29 toen. Onze relatie is er denk ik zelfs beter op geworden, we spreken elkaar wekelijks, en inhoudelijk hebben we elkaar meer te vertellen dan de laatste paar jaren dat we samen waren. En kunnen we ook weer lachen om wat wel en niet werkte.quote:
[..]
Heftig zeg, hoe oud waren jullie destijds? Ik heb eerder een langere relatie gehad (2,5 jaar), maar toen dat uitging was ik begin 20 en voelde het alsof ik in de hemel was beland. Nu ik begin 30 ben voelt dat wel heel anders.
Denk wel dat ons geval "anders" maakte is dat we het er samen wel overeens waren dat het het niet ging worden, we hadden een hoop geprobeerd, interesseren in elkaars hobbys, Maar in the end werkte het gewoon niet voor de lange termijn. Directe kinderwens en andere toekomstplannen die de ander gewoon nog niet zag zitten.
Zo is het. Je hebt een nieuwe kans gekregen. Maak er wat moois van!quote:
Gefeliciteerd. Je mag nu beginnen aan een nieuwe start.
Geloof mij iemand die het uitmaakt wil je niet meer terug. Ga verder met je leven en ga even door de shitstorm heen.
Natuurlijk is het pijnlijk en zul je echt we even afscheid moeten nemen van deze periode. Maar als ik het zo lees gaat het hem niet meer worden.
Dan kun je beter rigoureus zijn en opnieuw starten. Dat is moeilijk maar ook mooi. Allerlei eerste kansen en mogelijkheden.
Jullie kenden elkaar van studententijd af, de studie door en de eerste jaren na de studie. Mits ik het goed gelezen en begrepen heb.
De studie tijd en de eerste jaren na de studie zijn voorbij en een heel andere, nieuwe periode breekt dan aan. Met heel andere doelen, heel andere idealen.
Misschien dat de gezamenlijke studietijd heel leuk waren, maar nu: richting huis, hypotheek, relatie misschien zelfs huwelijk, kinderen, baan, inkomen, het serieuze volwassen zijn, komen er misschien twijfels. Als je vriendin niet erg sterk is, veel op jou leunt, dan was jouw gedrag, jouw persoonlijkheid, voorheen goed voor haar te accepteren, maar nu, met ZZP, met werkloosheid wat betreft tweede baan, onzekerheid, 'n keertje breken, dronken zijn, zij niet genoeg vertrouwen in jou maar ook niet in haar eigen kracht heeft, en de angst en onzekerheid toeslaat.
En ja, dat zijn dingen waar je best wel depressief van kunt worden.
Jij hebt maar een ding te doen. Dat analyseren, redeneren en schuld zoeken, en wat indien X en wat indien Y. Heeft geen zin. Jij moet gewoon doorgaan met leven en streven naar een zo goed mogelijk leven waar JIJ je goed bij voelt. En dan zie je wel wat er gebeurt. Heel kleine kans dat jullie weer bij elkaar komen, en blijven. HEEL klein !!
Vermoedelijk dat je iemand anders leert kennen die ook wil wat jij nu, voor de komende levensperiode wilt, zoekt, en waar het goed, leuk mee klikt. Tot de volgende belangrijke grote gebeurtenis, een met verstrekkende gevolgen, gebeurt. Kinderen, kinderen de deur uit, slippertje, ontrouw, ouder dikker en lelijker worden, geldproblemen, ziekte. Dat kunnen wel 100 dingen zijn.
En, jullie zijn nog zo jong. Nog geen 30? Komt allemaal goed. Met jou. En denk ook wel met je ex vriendin Zo is het leven. Hoort er allemaal bij.
Dus
Ps. Beter niet alcohol zuipen, en als je zuipt, alleen voor de lol, niet om ellende te vergeten of een ellendige tijd door te komen. En svp geen zelfmedelijden.
[ Bericht 4% gewijzigd door LeesFoknl op 23-04-2020 19:01:20 ]
Ik ben helaas 31quote:
En, jullie zijn nog zo jong. Nog geen 30? Komt allemaal goed. Met jou. En denk ook wel met je ex vriendin Zo is het leven. Hoort er allemaal bij.
. Daarom kijk ik er ook echt enorm tegen de aankomende periode op. Ik had wat aanlooptijd nodig, maar ben inmiddels echt wel klaar voor huisje-boompje-beestje. Dus dan valt dit enorm rauw op m'n dak. Als ik begin 20 was geweest had ik er waarschijnlijk anders ingestaan.Ben je een man of vrouw?quote:
[..]
Ik ben helaas 31
Manquote:
Geen mooiere tijd in je leven, met op allerlei gebied de meeste mogelijkheden, ook arbeid, als man. Van af 30 tot ergens tussen de 50 en 60. Dus niet getreurd, gewoon doorgaan met leven! Komt allemaal goed! Haha, een man van 31 jaar die aan settelen toe is. Of die nog ooit een vrouw krijgt,
In West Europa heel gemakkelijk, en in de rest van de wereld nog véél makkelijker. Daar vechten de vrouwen om zo een man. Was je "kunnen", je vak, niet de IT? Kun je ook nog over de hele wereld werken. En eventueel leven, of een tijdje leven. Letterlijk alles ligt voor je open.[ Bericht 42% gewijzigd door LeesFoknl op 24-04-2020 14:08:08 ]
Als evenementen weer in september beginnen, vliegen de vrijgezelle vrouwen met "huidhonger" als stroop op je af. Komt goedquote:
Wat een raar advies. Dan houdt hij de deur open, waarom zou hij dat doen? Zodat hij over een paar maanden weer in dezelfde shit zit?quote:
Laat haar los, geef haar de ruimte. En ga je eigen proces aan. En zie maar waar dat uitkomt. Als jullie ooit weer bij elkaar komen is dat mooi. Als je heel ergens uit komt dan is dat ook prima. Je kunt mensen of relaties nu eenmaal niet dwingen.
Het is gewoon geen goed advies, hij schiet er niks mee op. Niemand zegt dat het niet kan, alleen moet je daar niet op gaan zitten wachten. 9 van de 10 keer gaat dat gewoon niet goed.quote:Op donderdag 23 april 2020 16:59 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Oh, ik zou het ook echt niet als doel zien ofzo. Maar weet ik veel, als je je eigen leven leidt, kroegje hier, baan daar, en zij doet dat ook, en je komt elkaar over 10 jaar weer op een feestje tegen en je maakt opnieuw kennis met elkaar en je ontdekt dat je elkaar opnieuw leuk vindt (dus eigenlijk tweede keer verliefdheid), dan kan je denk ik prima weer een relatie aangaan. Moet geen doel op zich zijn, maar zou het ook zeker niet uitsluiten als zijnde: nee, ik date niet meer met jou, want ik heb al een keer een relatie met je gehad.
Het zijn de uitzonderingen, natuurlijk, maar zeg nooit dat het niet kan.
En wat heeft dat je gebracht? Niks dus. Uithuilen en weer doorgaan.quote:
[..]
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus.
Wow. Je bent dus gewoon nog hartstikke jong, en wat je hier schrijft komt echt op me over als 'ik wil settelen en ik ben bang dat ik buiten de boot val'. En niet 'ik hou zoveel van haar'.quote:
[..]
Ik ben helaas 31
Ik vind dat je niet naar de anderen moet luisteren. Relaties gaan veel te snel over tegenwoordig. “Er is toch iemand beter? Gevoel weg? Op naar naar een ander”quote:
[..]
Thanks. Ja, klinkt allemaal logisch. Het is alleen zo moeilijk, als je zo lang samen bent en je levens zo met elkaar zijn vergroeid. Bij ieder dingetje dat ik zie denk ik weer: 'oh, dat is nu dus ook niet meer', of: 'oh, dat gaat nu dus ook niet meer door'.
Maar aan de andere kant kom je er alleen maar sterker uit als je zoveel mogelijk je eigen leven probeert op te pakken, denk ik.
Nee het is normaal dat verliefdheid niet altijd stabiel is en gelukkig maar... zolang houden van maar genoeg is.
Ze zit slecht in haar vel en kan daardoor de verkeerde beslissing maken.
Ik vind dat je moet knokken voor je relatie als je écht van haar houdt. En die gevoelens “is dit alles” moet je negeren. Die heeft -iedereen- weleens na een lange tijd relatie. Die gedachten.
Ik vind dat je het pas moet uitmaken als je beide echt alles eraan hebt gedaan om het te laten werken. Ben zelf in een relatie waarvoor ik en hij hebben gevochten en we houden nu juist alleen maar meer van elkaar/ onze band is sterker erdoor geworden. Die van jou kan ook zo zijn, maar dan moet je wel goed communiceren.
7 jaar weggooien om zoiets wat je beschreef is niet slim, tenzij je écht teveel ergert ofzo aan haar of andersom.
Hoezo kan goede communicatie niet ervoor zorgen dat ze hieruit komen? :’) Ik lees wel dat hij gek op haar is en van haar houdt. Maar miss ben ik dat.quote:
Advocaat van de duivel: Ik mij heel goed voorstellen dat je vriendin niet meer wil. Naarmate de relatie vordert wil je duidelijkheid hebben met betrekking tot de toekomst. Als jij na vier jaar met twijfels komt aanzetten en daarbij niet echt helderheid geeft over je toekomstplannen met haar, kan ik mij wel voorstellen dat ze op een begeven moment de relatie beeindigt. Want laten we wel wezen, in de resterende drie jaar heb je niet echt moeite gedaan om haar daar meer helderheid in te geven en waarschijnlijk zou je nooit een duidelijke keuze hebben gemaakt, omdat je diep vanbinnen zelf ook weet dat zij het net niet is voor jou. Zij beseft dat maar al te goed en gaat verder.
In die drie jaar zal daar volop over zijn gecommuniceerd. Op een begeven moment ben je gewoon uitgepraat en kies je eieren voor je geld.quote:
[..]
Hoezo kan goede communicatie niet ervoor zorgen dat ze hieruit komen? :’) Ik lees wel dat hij gek op haar is en van haar houdt. Maar miss ben ik dat.
Ervoor vechten werkt alleen niet als de ander allang zijn/haar keuze gemaakt heeft.quote:
[..]
Ik vind dat je niet naar de anderen moet luisteren. Relaties gaan veel te snel over tegenwoordig. “Er is toch iemand beter? Gevoel weg? Op naar naar een ander”
Nee het is normaal dat verliefdheid niet altijd stabiel is en gelukkig maar... zolang houden van maar genoeg is.
Ze zit slecht in haar vel en kan daardoor de verkeerde beslissing maken.
Ik vind dat je moet knokken voor je relatie als je écht van haar houdt. En die gevoelens “is dit alles” moet je negeren. Die heeft -iedereen- weleens na een lange tijd relatie. Die gedachten.
Ik vind dat je het pas moet uitmaken als je beide echt alles eraan hebt gedaan om het te laten werken. Ben zelf in een relatie waarvoor ik en hij hebben gevochten en we houden nu juist alleen maar meer van elkaar/ onze band is sterker erdoor geworden. Die van jou kan ook zo zijn, maar dan moet je wel goed communiceren.
7 jaar weggooien om zoiets wat je beschreef is niet slim, tenzij je écht teveel ergert ofzo aan haar of andersom.
Waaruit blijkt dat zij beide of een van hen 100% die keuze hebben gemaakt?quote:
[..]
Ervoor vechten werkt alleen niet als de ander allang zijn/haar keuze gemaakt heeft.
Eieren voor je geld? Een relatie gaat daar dus niet om. Alles moet maar wat opleveren tegenwoordig en als een partner slecht in zijn vel zit, opgeven omdat het anders te veel energie kost dan dat je ervoor terugkrijgt. Zo werkt dat niet. Het ene moment investeert de ene misschien wat meer, maar het andere moment de ander meer. Nu moet hij er voor háár zijn nu het slecht met haar gaat.quote:
[..]
In die drie jaar zal daar volop over zijn gecommuniceerd. Op een begeven moment ben je gewoon uitgepraat en kies je eieren voor je geld.
En waaruit blijkt in het topic dat ze in die drie jaar -goed- hebben gecommuniceerd? Zij heeft niet echt gecommuniceerd als zij het meteen uitmaakt om één gebeurtenis.
Als mensen advies op fok opvolgen gaan ze nooit een waardevolle duurzame relatie tegemoet. :’)
Ik heb het zelf ook twéé keer uitgemaakt in een opwelling en omdat ik in een stressvolle periode zat. Ik dacht dat ik toch niet klaar was voor huidige vriend. Maar mijn vriend drukte mijn neus op de feiten en hij ging voor mij vechten en bewees dat hij bij mij hoorde Later vocht ik voor hem toen hij het wilde uitmaken. Nu gaat het helemaal goed.. hebben we onze draai gevonden in onze relatie, in hoe we met elkaar moeten omgaan en het gaat nu zelfs alleen maar beter. En dat is omdat we allebei onze -ego- opzij hebben gezet en onze band op nummer 1 zette.
Teveel mensen tegenwoordig zette zichzelf/ het ego op 1 en willen niet vechten of uberhaupt durven communiceren voor een ander, maar dan zullen ze ook nooit een duurzame en relatie tegemoet gaan.
Ik vind dat je pas een relatie moet uitmaken, als de ander jouw niet goed behandeld/ je zelf niet de drang hebt om goed voor de ander te zorgen. En de rest zou geen reden hoefen te zijn, want je bent toch niet voor niks ooit op elkaar verliefd geworden? Zo’n band krijgt iedereen zelden in zijn/ haar leven. En een 7 jarige relatie is helemaal belangrijk om voor te knokken. Verliefdheidsgevoelens komen en gaan. Het ene moment ben ik super verliefd en het andere moment minder (vooral in stresssituaties). Mijn vriend heeft hetzelfde. De liefde is -nooit- perfect. (Hoewel ik mijn liefde voor onperfectie wel perfect vindt)
En dan vinden Nederlanders (die eenzame ouderen) het gek dat ze later eenzaam achterblijven :’) Omdat ze alleen aan zichzelf dachten vroeger en hun ego niet opzij hebben gezet. Die ouderen zien het later vrijwel wel allemaal in.
Als je beide nog blijk geeft van twijfel, heb je niet echt een keuze gemaakt.quote:
[..]
Ervoor vechten werkt alleen niet als de ander allang zijn/haar keuze gemaakt heeft.
Niet iedereen wil dat je voor de ander vecht helaas.....ik heb er destijds alles voor gedaan om hem te steunen, maar hij trok die muur om zich heen alleen maar hoger op......je kunt niet altijd zeggen dat mensen het te makkelijk opgeven, ieder verhaal heeft altijd twee kanten....quote:
[..]
Eieren voor je geld? Een relatie gaat daar dus niet om. Alles moet maar wat opleveren tegenwoordig en als een partner slecht in zijn vel zit, opgeven omdat het anders te veel energie kost dan dat je ervoor terugkrijgt. Zo werkt dat niet. Het ene moment investeert de ene misschien wat meer, maar het andere moment de ander meer. Nu moet hij er voor háár zijn nu het slecht met haar gaat.
En waaruit blijkt in het topic dat ze in die drie jaar -goed- hebben gecommuniceerd? Zij heeft niet echt gecommuniceerd als zij het meteen uitmaakt om één gebeurtenis.
Als mensen advies op fok opvolgen gaan ze nooit een waardevolle duurzame relatie tegemoet. :’)
Ik heb het zelf ook twéé keer uitgemaakt in een opwelling en omdat ik in een stressvolle periode zat. Ik dacht dat ik toch niet klaar was voor huidige vriend. Maar mijn vriend drukte mijn neus op de feiten en hij ging voor mij vechten en bewees dat hij bij mij hoorde Later vocht ik voor hem toen hij het wilde uitmaken. Nu gaat het helemaal goed.. hebben we onze draai gevonden in onze relatie, in hoe we met elkaar moeten omgaan en het gaat nu zelfs alleen maar beter. En dat is omdat we allebei onze -ego- opzij hebben gezet en onze band op nummer 1 zette.
Teveel mensen tegenwoordig zette zichzelf/ het ego op 1 en willen niet vechten of uberhaupt durven communiceren voor een ander, maar dan zullen ze ook nooit een duurzame en relatie tegemoet gaan.
Ik vind dat je pas een relatie moet uitmaken, als de ander jouw niet goed behandeld/ je zelf niet de drang hebt om goed voor de ander te zorgen. En de rest zou geen reden hoefen te zijn, want je bent toch niet voor niks ooit op elkaar verliefd geworden? Zo’n band krijgt iedereen zelden in zijn/ haar leven. En een 7 jarige relatie is helemaal belangrijk om voor te knokken. Verliefdheidsgevoelens komen en gaan. Het ene moment ben ik super verliefd en het andere moment minder (vooral in stresssituaties). Mijn vriend heeft hetzelfde. De liefde is -nooit- perfect. (Hoewel ik mijn liefde voor onperfectie wel perfect vindt)
En dan vinden Nederlanders (die eenzame ouderen) het gek dat ze later eenzaam achterblijven :’) Omdat ze alleen aan zichzelf dachten vroeger en hun ego niet opzij hebben gezet. Die ouderen zien het later vrijwel wel allemaal in.
Hij heeft dat trouwens denk ik niet gedaan omdat hij niet van haar hield. Communiceren is veel lastiger dan je denkt. Misschien was hij wel bang dat hij slapende honden wakker zou maken, of dat hij dramatisch over zou komen of wat dan ook.quote:
Advocaat van de duivel: Ik mij heel goed voorstellen dat je vriendin niet meer wil. Naarmate de relatie vordert wil je duidelijkheid hebben met betrekking tot de toekomst. Als jij na vier jaar met twijfels komt aanzetten en daarbij niet echt helderheid geeft over je toekomstplannen met haar, kan ik mij wel voorstellen dat ze op een begeven moment de relatie beeindigt. Want laten we wel wezen, in de resterende drie jaar heb je niet echt moeite gedaan om haar daar meer helderheid in te geven en waarschijnlijk zou je nooit een duidelijke keuze hebben gemaakt, omdat je diep vanbinnen zelf ook weet dat zij het net niet is voor jou. Zij beseft dat maar al te goed en gaat verder.
Dat is ook waar en ik zeg niet dat -alle- relaties te snel opgeven hoor. Maar tegenwoordig zie ik het wel vaker.quote:Op zaterdag 25 april 2020 10:50 schreef Cinderelladreamer het volgende:
[..]
Niet iedereen wil dat je voor de ander vecht helaas.....ik heb er destijds alles voor gedaan om hem te steunen, maar hij trok die muur om zich heen alleen maar hoger op......je kunt niet altijd zeggen dat mensen het te makkelijk opgeven, ieder verhaal heeft altijd twee kanten....
Maar ik heb juist respect voor mensen als jij die vechten voor hun relatie. Jij bent degene die trots moet zijn en hij zal later sowieso spijt hebben dat hij iemand als jou is kwijtgeraakt.
Ja preciesquote:
[..]
Dat is ook waar en ik zeg niet dat -alle- relaties te snel opgeven hoor. Maar tegenwoordig zie ik het wel vaker.
Maar ik heb juist respect voor mensen als jij die vechten voor hun relatie. Jij bent degene die trots moet zijn en hij zal later sowieso spijt hebben dat hij iemand als jou is kwijtgeraakt.
Wijze les, niet veel op af te dingen.quote:
[..]
Eieren voor je geld? Een relatie gaat daar dus niet om. Alles moet maar wat opleveren tegenwoordig en als een partner slecht in zijn vel zit, opgeven omdat het anders te veel energie kost dan dat je ervoor terugkrijgt. Zo werkt dat niet. Het ene moment investeert de ene misschien wat meer, maar het andere moment de ander meer. Nu moet hij er voor háár zijn nu het slecht met haar gaat.
En waaruit blijkt in het topic dat ze in die drie jaar -goed- hebben gecommuniceerd? Zij heeft niet echt gecommuniceerd als zij het meteen uitmaakt om één gebeurtenis.
Als mensen advies op fok opvolgen gaan ze nooit een waardevolle duurzame relatie tegemoet. :’)
Ik heb het zelf ook twéé keer uitgemaakt in een opwelling en omdat ik in een stressvolle periode zat. Ik dacht dat ik toch niet klaar was voor huidige vriend. Maar mijn vriend drukte mijn neus op de feiten en hij ging voor mij vechten en bewees dat hij bij mij hoorde Later vocht ik voor hem toen hij het wilde uitmaken. Nu gaat het helemaal goed.. hebben we onze draai gevonden in onze relatie, in hoe we met elkaar moeten omgaan en het gaat nu zelfs alleen maar beter. En dat is omdat we allebei onze -ego- opzij hebben gezet en onze band op nummer 1 zette.
Teveel mensen tegenwoordig zette zichzelf/ het ego op 1 en willen niet vechten of uberhaupt durven communiceren voor een ander, maar dan zullen ze ook nooit een duurzame en relatie tegemoet gaan.
Ik vind dat je pas een relatie moet uitmaken, als de ander jouw niet goed behandeld/ je zelf niet de drang hebt om goed voor de ander te zorgen. En de rest zou geen reden hoefen te zijn, want je bent toch niet voor niks ooit op elkaar verliefd geworden? Zo’n band krijgt iedereen zelden in zijn/ haar leven. En een 7 jarige relatie is helemaal belangrijk om voor te knokken. Verliefdheidsgevoelens komen en gaan. Het ene moment ben ik super verliefd en het andere moment minder (vooral in stresssituaties). Mijn vriend heeft hetzelfde. De liefde is -nooit- perfect. (Hoewel ik mijn liefde voor onperfectie wel perfect vindt)
En dan vinden Nederlanders (die eenzame ouderen) het gek dat ze later eenzaam achterblijven :’) Omdat ze alleen aan zichzelf dachten vroeger en hun ego niet opzij hebben gezet. Die ouderen zien het later vrijwel wel allemaal in.
Je hebt absoluut een punt, ik ben te laat gaan inzien wat ik had en ben daar te slordig mee omgegaan. Nu ben ik wel klaar voor die toekomst, maar is het vertrouwen en geloof bij haar weg. Dat heb ik zeker aan mezelf te danken.quote:
Advocaat van de duivel: Ik mij heel goed voorstellen dat je vriendin niet meer wil. Naarmate de relatie vordert wil je duidelijkheid hebben met betrekking tot de toekomst. Als jij na vier jaar met twijfels komt aanzetten en daarbij niet echt helderheid geeft over je toekomstplannen met haar, kan ik mij wel voorstellen dat ze op een begeven moment de relatie beeindigt. Want laten we wel wezen, in de resterende drie jaar heb je niet echt moeite gedaan om haar daar meer helderheid in te geven en waarschijnlijk zou je nooit een duidelijke keuze hebben gemaakt, omdat je diep vanbinnen zelf ook weet dat zij het net niet is voor jou. Zij beseft dat maar al te goed en gaat verder.
Ik hoop inderdaad dat het is wat je zegt: dat ze zich op dit moment zo slecht voelt dat ze de verkeerde beslissing neemt. Ik hoop dat ze dat in gaat zien en ons misschien weer een kans geeft. Maar ik vind wel dat dat nu vanuit haar moet komen. Als ik erom ga smeken zet ik haar onder druk en verergert de situatie alleen maar. Ik ga er nu gewoon van uit dat we onze eigen weg gaan, dan kan het uiteindelijk alleen meevallen.quote:
[..]
Ik vind dat je niet naar de anderen moet luisteren. Relaties gaan veel te snel over tegenwoordig. “Er is toch iemand beter? Gevoel weg? Op naar naar een ander”
Nee het is normaal dat verliefdheid niet altijd stabiel is en gelukkig maar... zolang houden van maar genoeg is.
Ze zit slecht in haar vel en kan daardoor de verkeerde beslissing maken.
Ik vind dat je moet knokken voor je relatie als je écht van haar houdt. En die gevoelens “is dit alles” moet je negeren. Die heeft -iedereen- weleens na een lange tijd relatie. Die gedachten.
Ik vind dat je het pas moet uitmaken als je beide echt alles eraan hebt gedaan om het te laten werken. Ben zelf in een relatie waarvoor ik en hij hebben gevochten en we houden nu juist alleen maar meer van elkaar/ onze band is sterker erdoor geworden. Die van jou kan ook zo zijn, maar dan moet je wel goed communiceren.
7 jaar weggooien om zoiets wat je beschreef is niet slim, tenzij je écht teveel ergert ofzo aan haar of andersom.
Misschien is dat inderdaad een verkeerde insteek. Ik denk ook dat ik het te veel ‘for granted’ heb genomen en te weinig heb laten zien dat ik van haar houd. Zoals ik hierboven al zei: dat probeerde ik de laatste maanden meer te doen, maar het geloof en vertrouwen is bij haar weg.quote:
[..]
Wow. Je bent dus gewoon nog hartstikke jong, en wat je hier schrijft komt echt op me over als 'ik wil settelen en ik ben bang dat ik buiten de boot val'. En niet 'ik hou zoveel van haar'.
Hoezo zet je haar onder druk als je smeekt? Maak duidelijk dat je haar inderdaad for granted nam de afgelopen jaren, maar dat je bereid bent om veel beter je best voor haar te doen, omdat ze je waard is. En ook dat je haar wilt steunen in deze moeilijke tijden. Kortom -Zet je ego opzij!- Dit is een les dat je een relatie never for granted moet nemen en dat je altijd je best moet blijven doen voor elkaan!quote:
Ik hoop inderdaad dat het is wat je zegt: dat ze zich op dit moment zo slecht voelt dat ze de verkeerde beslissing neemt. Ik hoop dat ze dat in gaat zien en ons misschien weer een kans geeft. Maar ik vind wel dat dat nu vanuit haar moet komen. Als ik erom ga smeken zet ik haar onder druk en verergert de situatie alleen maar. Ik ga er nu gewoon van uit dat we onze eigen weg gaan, dan kan het uiteindelijk alleen meevallen.
Je zegt dat je wel je best hebt gedaan om het meer te laten merken afgelopen maanden, maar wat heb je dan gedaan? Het komt namelijk over alsof je niet genoeg je best voor haar hebt gedaan.
Dus weer er voor haar en heb geduld. Dan komt ze wel terug hoor. En zo niet dan niet, dan heb je wel tenminste alles gedaan wat je kon.
[ Bericht 2% gewijzigd door Medusa666 op 25-04-2020 12:47:35 ]
Gezond, baantje, plekje om te wonen, goed in je vel.
Hoeft niet persé. Zat relaties waarbij je ook minder in je vel zat en die lang tot stand hielden. Als je allebei je ego durft opzij te zetten overwin je alles.quote:
Zorg eerst dat je eigen leven op orde is vrind.
Gezond, baantje, plekje om te wonen, goed in je vel.
Echter zou ik, zeker ook na de eerdere mislukte lijmpoging, er keihard de bijl in zetten. Het zal met deze vrouw nooit meer hetzelfde worden als in de periode waar je met veel plezier op terugkijkt. Omdat je gevoelsmatig te kort bent geschoten zal het herstellen van de relatie door je ex als een gunst aanvoelen. Dat verstoort een evenwichtige relatie.
Ja, dit heb ik zojuist toevallig tegen haar gezegd toen we elkaar even zagen. Ook dat ik haar keuze snap, maar dat ik mijn fouten inzie. Ze begint dan ook meteen te huilen en vraagt ook of ik een knuffel wil, dus die liefde is er nog wel. Het vertrouwen is voor nu alleen weg. Die knuffel geven vind ik dan alleen moeilijk, ik wil dat dat echt vanuit haar komt, niet uit een soort medelijden.quote:
[..]
Hoezo zet je haar onder druk als je smeekt? Maak duidelijk dat je haar inderdaad for granted nam de afgelopen jaren, maar dat je bereid bent om veel beter je best voor haar te doen, omdat ze je waard is. En ook dat je haar wilt steunen in deze moeilijke tijden. Kortom -Zet je ego opzij!- Dit is een les dat je een relatie never for granted moet nemen en dat je altijd je best moet blijven doen voor elkaan!
Je zegt dat je wel je best hebt gedaan om het meer te laten merken afgelopen maanden, maar wat heb je dan gedaan? Het komt namelijk over alsof je niet genoeg je best voor haar hebt gedaan.
Dus weer er voor haar en heb geduld. Dan komt ze wel terug hoor. En zo niet dan niet, dan heb je wel tenminste alles gedaan wat je kon.
Dat laatste wil ik zeker voorkomen. Ik denk dat het ook zeker goed is om apart te gaan wonen, om die afstand te nemen. Maar ik vind helemaal niet erg om het als een gunst te laten voelen, als zij dat andersom ook voor mij doet. Dan kunnen we er in mijn ogen sterker uitkomen. Maar zo ver is het helaas nog lang net en de vraag is of het zover komt.quote:
Pijnlijk en heel vervelend.
Echter zou ik, zeker ook na de eerdere mislukte lijmpoging, er keihard de bijl in zetten. Het zal met deze vrouw nooit meer hetzelfde worden als in de periode waar je met veel plezier op terugkijkt. Omdat je gevoelsmatig te kort bent geschoten zal het herstellen van de relatie door je ex als een gunst aanvoelen. Dat verstoort een evenwichtige relatie.
[ Bericht 11% gewijzigd door BottleItIn op 25-04-2020 15:44:52 (blaat) ]
Hoezo heeft zij medelijden met jou? :’) Geef gewoon die knuffel als je om haar geeft.quote:
[..]
Ja, dit heb ik zojuist toevallig tegen haar gezegd toen we elkaar even zagen. Ook dat ik haar keuze snap, maar dat ik mijn fouten inzie. Ze begint dan ook meteen te huilen en vraagt ook of ik een knuffel wil, dus die liefde is er nog wel. Het vertrouwen is voor nu alleen weg. Die knuffel geven vind ik dan alleen moeilijk, ik wil dat dat echt vanuit haar komt, niet uit een soort medelijden.
Dan is het gewoon leuk voor zolang het duurt. 'In goede en kwade dagen' is er dan niet bij.
Je kan dus het beste bouwen op iemand die liefde als een keuze ziet en iets waar je altijd aan moet werken.
Liefde als een keuze? Huhquote:
Nadeel is het wel als mensen op gevoel leven. Dan zal je nooit zekerheid kennen van een relatie.
Dan is het gewoon leuk voor zolang het duurt. 'In goede en kwade dagen' is er dan niet bij.
Je kan dus het beste bouwen op iemand die liefde als een keuze ziet en iets waar je altijd aan moet werken.
Soms is de koek gewoon op, ook als iemand je goed behandelt of blijkt men toch niet zo goed bij elkaar te passen. Dat kan gebeuren. Meestal weet je wel na vier jaar of een relatie een toekomst op de langere termijn heeft of niet. Als een partner tegen die tijd nog steeds twijfels heeft dan gaat het 9 van de 10 alsnog later uit. Ik heb het trouwens er nu niet over dat je na vier jaar al direct je toekomstplannen moet uitvoeren. Het kan even zo goed zijn dat je besluit tien jaar later te trouwen, maar zelfs in die relatie zijn deze verwachtingen al een hele poos geleden uitgesproken en vinden beide partijen het prima om op dat tijdstip te trouwen. Iemand die de twijfelkont uithangt na vier jaar over belangrijke zaken zoals trouwen, kinderen, huis is geen toekomstmateriaal. Het is het gewoon net niet. Je kunt in veel dingen een compromis vinden. Zelfs bij minder leuke karaktertrekjes, maar niet op dit soort essentiële zaken.quote:
[..]
Eieren voor je geld? Een relatie gaat daar dus niet om. Alles moet maar wat opleveren tegenwoordig en als een partner slecht in zijn vel zit, opgeven omdat het anders te veel energie kost dan dat je ervoor terugkrijgt. Zo werkt dat niet. Het ene moment investeert de ene misschien wat meer, maar het andere moment de ander meer. Nu moet hij er voor háár zijn nu het slecht met haar gaat.
En waaruit blijkt in het topic dat ze in die drie jaar -goed- hebben gecommuniceerd? Zij heeft niet echt gecommuniceerd als zij het meteen uitmaakt om één gebeurtenis.
Als mensen advies op fok opvolgen gaan ze nooit een waardevolle duurzame relatie tegemoet. :’)
Ik heb het zelf ook twéé keer uitgemaakt in een opwelling en omdat ik in een stressvolle periode zat. Ik dacht dat ik toch niet klaar was voor huidige vriend. Maar mijn vriend drukte mijn neus op de feiten en hij ging voor mij vechten en bewees dat hij bij mij hoorde Later vocht ik voor hem toen hij het wilde uitmaken. Nu gaat het helemaal goed.. hebben we onze draai gevonden in onze relatie, in hoe we met elkaar moeten omgaan en het gaat nu zelfs alleen maar beter. En dat is omdat we allebei onze -ego- opzij hebben gezet en onze band op nummer 1 zette.
Teveel mensen tegenwoordig zette zichzelf/ het ego op 1 en willen niet vechten of uberhaupt durven communiceren voor een ander, maar dan zullen ze ook nooit een duurzame en relatie tegemoet gaan.
Ik vind dat je pas een relatie moet uitmaken, als de ander jouw niet goed behandeld/ je zelf niet de drang hebt om goed voor de ander te zorgen. En de rest zou geen reden hoefen te zijn, want je bent toch niet voor niks ooit op elkaar verliefd geworden? Zo’n band krijgt iedereen zelden in zijn/ haar leven. En een 7 jarige relatie is helemaal belangrijk om voor te knokken. Verliefdheidsgevoelens komen en gaan. Het ene moment ben ik super verliefd en het andere moment minder (vooral in stresssituaties). Mijn vriend heeft hetzelfde. De liefde is -nooit- perfect. (Hoewel ik mijn liefde voor onperfectie wel perfect vindt)
En dan vinden Nederlanders (die eenzame ouderen) het gek dat ze later eenzaam achterblijven :’) Omdat ze alleen aan zichzelf dachten vroeger en hun ego niet opzij hebben gezet. Die ouderen zien het later vrijwel wel allemaal in.
Vind het wel altijd grappig dat mensen op fok altijd stimuleren om uit elkaar te gaan. Mensen die zelf miserabel zijn willen vaak andere mensen (onbewust hé!) in een misarebele situatie trekken.quote:
[..]
Soms is de koek gewoon op, ook als iemand je goed behandelt of blijkt men toch niet zo goed bij elkaar te passen. Dat kan gebeuren. Meestal weet je wel na vier jaar of een relatie een toekomst op de langere termijn heeft of niet. Als een partner tegen die tijd nog steeds twijfels heeft dan gaat het 9 van de 10 alsnog later uit. Ik heb het trouwens er nu niet over dat je na vier jaar al direct je toekomstplannen moet uitvoeren. Het kan even zo goed zijn dat je besluit tien jaar later te trouwen, maar zelfs in die relatie zijn deze verwachtingen al een hele poos geleden uitgesproken en vinden beide partijen het prima om op dat tijdstip te trouwen. Iemand die de twijfelkont uithangt na vier jaar over belangrijke zaken zoals trouwen, kinderen, huis is geen toekomstmateriaal. Het is het gewoon net niet. Je kunt in veel dingen een compromis vinden. Zelfs bij minder leuke karaktertrekjes, maar niet op dit soort essentiële zaken.
Alle hindernissen zijn zeker te overwinnen, mits beide partijen bereid zijn om goed te communiceren en ervoor gaan. En als je die hindernissen op een goede manier (door communicatie!) weet te overwinnen dan krijg je steeds weer “een nieuwe koek”.
Ik en mijn vriend omarmen nu juist de hindernissen die wij tegenkomen in onze relatie. En dat is een hele goede houding. Want altijd als we een hindernis hebben overwonnen, gaat het daarna vaak juist veel beter en veranderen we weer in 2 verliefde pubers.
[ Bericht 3% gewijzigd door Medusa666 op 26-04-2020 09:16:22 ]
Ik werk met oudere mensen in de thuiszorg en al die mensen klagen nu dat zij altijd maar lol wilden hebben, voor hun carriëre wilden gaan, of dat zij dachten dat ze geen goede ouder konden worden. -Allemaal- die geen kinderen hebben nu verschrikkelijke spijt dat ze niet hebben gesetteld . En twee mensen waar ik kom, huilen zelfs altijd over het feit dat ze nu geen kinderen hebben.
Het is geen excuus om nu dus koste wat het kost te gaan settelen uiteraard en vind het ook raar waarom die mensen er nu pas verdrietig over zijn :’) Maar TS moet begrijpen dat hij iets heeft wat heel waardevol is. Hij heeft iets moois opgebouwd met zijn partner en zij wilt gaan settelen. Ik kan met 1000 procent verzekeren dat TS later heel veel spijt gaat krijgen dat hij niet heeft gesetteld, aangezien hij stiekem - nu al die drang heeft- (en de drang om voort te planten zit in ons systeem en gaat niet zomaar weg) en dat het niet makkelijk is om meteen later met de eerste de beste een huisje boompje beestje op te starten. Hij moet maar even bedenken of -zij- degene is waarmee hij kinderen wilt, maar hij houdt nog veel van haar en gaat er nog voor, dus denk niet dat hij ertegenop ziet om ooit met haar kinderen te hebben.
Dit is zeker waar. Ben het alleen niet met je eens dat liefde geen keuze is. Je kan niet kiezen of je verliefd wordt op iemand... bijvoorbeeld.quote:
Nadeel is het wel als mensen op gevoel leven. Dan zal je nooit zekerheid kennen van een relatie.
Dan is het gewoon leuk voor zolang het duurt. 'In goede en kwade dagen' is er dan niet bij.
Je kan dus het beste bouwen op iemand die liefde als een keuze ziet en iets waar je altijd aan moet werken.
Naar aanleiding van wat je schreef is dat niet gek. Ze was zo te lezen de afhankelijke/volger van jullie 2. Maar, als neutraal toeschouwer zeg ik, het is goed voor haar dat ze het initiatief pakt, dat ze haar vleugels spreidt, haar zelfstandigheid vergroot. Gun haar dat?
Het opent ook mogelijkheden voor jou. Je komt wel weer iemand tegen die ook/wel een druk sociaal leven heeft, die met je mee wil groeien naar een huisje, boompje, beestje. Iemand die daar klaar voor is. Iemand die al gelukkig van zichzelf is, en daardoor in staat is anderen gelukkig te maken.
Geluk is immers niet het afwachten tot iemand langs komt een leegte te vullen. Geluk is de ervaring van een 'volheid'.
Sterkte.
Whut? Je ben kinderachtig als je geen kinderen of hypotheek wil?quote:
En O, Hij vertelde zelf dat hij twijfelde over het huisje boompje beestje gedeelte. Hij is wellicht kinderachtiger dan zijn vriendin op dat gebied. Maar ga ervan uit, dat hij later echt spijt zal krijgen als hij dat niet doet.
En genoeg mensen die geen kinderen hebben en daar geen spijt van hebben hoor.
Iemand die op latere leeftijd kinderen mist omdat ze geëntertaind willen worden zijn niet goed bij hun kersenpit.
Bij studentikoos denk ik meer aan ieder weekend nachtenlang doorhalen en zuipen.
Dat lees ik hier niet.
En dat hij haar niet zag als de moeder van zijn kinderen vind ik toch wel een belangrijk teken aan de wand hoor. Dan kunnen ze beter nu afscheid nemen dan als er wel kinderen zijn.
Ik denk dat het voor haar ook beter is dat ze een poos op haar zelf is zodat ze niet op hem kan leunen.
Had het verkeerd verwoord dat kinderachtig. Ik dacht idd dat het ging om studentenikoos.quote:
[..]
Whut? Je ben kinderachtig als je geen kinderen of hypotheek wil?
En genoeg mensen die geen kinderen hebben en daar geen spijt van hebben hoor.
Iemand die op latere leeftijd kinderen mist omdat ze geëntertaind willen worden zijn niet goed bij hun kersenpit.
Bij studentikoos denk ik meer aan ieder weekend nachtenlang doorhalen en zuipen.
Dat lees ik hier niet.
En dat hij haar niet zag als de moeder van zijn kinderen vind ik toch wel een belangrijk teken aan de wand hoor. Dan kunnen ze beter nu afscheid nemen dan als er wel kinderen zijn.
Ik denk dat het voor haar ook beter is dat ze een poos op haar zelf is zodat ze niet op hem kan leunen.
En “Iemand die op latere leeftijd kinderen mist omdat ze geëntertaind willen worden zijn niet goed bij hun kersenpit” is helemaal niet waar en heel menselijk. Maar het toegeven is wat anders.
Oh help, iemand is het niet met me eens op het internet, dan moet diegene vast en zeker een miserabel leven en relatie hebben.quote:
[..]
Vind het wel altijd grappig dat mensen op fok altijd stimuleren om uit elkaar te gaan. Mensen die zelf miserabel zijn willen vaak andere mensen (onbewust hé!) in een misarebele situatie trekken.
Alle hindernissen zijn zeker te overwinnen, mits beide partijen bereid zijn om goed te communiceren en ervoor gaan. En als je die hindernissen op een goede manier (door communicatie!) weet te overwinnen dan krijg je steeds weer “een nieuwe koek”.
Ik en mijn vriend omarmen nu juist de hindernissen die wij tegenkomen in onze relatie. En dat is een hele goede houding. Want altijd als we een hindernis hebben overwonnen, gaat het daarna vaak juist veel beter en veranderen we weer in 2 verliefde pubers.
Een huis kopen, kinderen nemen en trouwen is geen kattenpis. Als daarin zeer afwijkende visies zijn of twijfels voordat er überhaupt stappen worden ondernomen, dan gaat dat geen gelukkige toekomst worden. Dat heeft niks met te snel opgeven te maken, want het gaat niet over een discussie of ze naar de bioscoop willen gaan of dat zij zich ergert aan zijn luiheid.
Ik zit zelf in een langeafstandsrelatie. Wanneer mijn vriend zou aangeven dat hij twijfels heeft over samenwonen in de toekomst, dan kan ik je vertellen dat ik niet naar het buitenland ga verhuizen. Zoals je kunt voorstellen kent een langeafstandrelatie zijn nodige uitdagingen, maar er zijn dingen waarin ik geen compromis op ga sluiten en daar staat een onzekere houding van de ander wat betreft toekomstplannen stipt op één. Voor de duidelijkheid, deze relatie is al een paar jaar aan de gang, we hebben het hier niet over een beginnende relatie. En zo kan ik mij ook voorstellen dat er genoeg mensen zo instaan als het niet om een lange afstandsrelatie gaat.
Succes dan en hierin verschillen we over meningen. Maar ik vind de houding van veel Nederlanders dus wel teveel op het ego gericht. Vooral dat je dingen hebt waar je geen compromis op wilt gaan sluiten. Ik zou zelf wel zoveel mogelijke compromissen sluiten.quote:
[..]
Oh help, iemand is het niet met me eens op het internet, dan moet diegene vast en zeker een miserabel leven en relatie hebben.
Een huis kopen, kinderen nemen en trouwen is geen kattenpis. Als daarin zeer afwijkende visies zijn of twijfels voordat er überhaupt stappen worden ondernomen, dan gaat dat geen gelukkige toekomst worden. Dat heeft niks met te snel opgeven te maken, want het gaat niet over een discussie of ze naar de bioscoop willen gaan of dat zij zich ergert aan zijn luiheid.
Ik zit zelf in een langeafstandsrelatie. Wanneer mijn vriend zou aangeven dat hij twijfels heeft over samenwonen in de toekomst, dan kan ik je vertellen dat ik niet naar het buitenland ga verhuizen. Zoals je kunt voorstellen kent een langeafstandrelatie zijn nodige uitdagingen, maar er zijn dingen waarin ik geen compromis op ga sluiten en daar staat een onzekere houding van de ander wat betreft toekomstplannen stipt op één. Voor de duidelijkheid, deze relatie is al een paar jaar aan de gang, we hebben het hier niet over een beginnende relatie.
En over dat miserabele, dat doen mensen hier onbewust en ook in het echte leven.
Ik dacht dat hij wel uiteindelijk een huis etc wilde kopen. Daar twijfelde hij nog over. Dus hij moet denk ik een beslissing maken of hij daar voor openstaat of niet en dus ook met de relatie. Misschien dat hij met haar kan communiceren over een compromis op dat vlak.
Je hoeft btw niet zo aangevallen te voelen. Dat was niet mijn bedoeling. Ik doe het zelf of heb het vast ook weleens gedaan onbewust so no stress.quote:
[..]
Oh help, iemand is het niet met me eens op het internet, dan moet diegene vast en zeker een miserabel leven en relatie hebben.
Is het wel een compromis als je jaren moet wachten op huisje-boompje-beestje en uiteindelijk, wat heel vaak gebeurt, het alsnog stukloopt ? Vooral als je kinderen wil loop je tegen een tijdslimiet aan. Het besluit om zo'n diepe wens niet te laten varen voor de ander, leidt uiteindelijk ook tot misère en overpeinzingen in het bejaardentehuis.quote:
[..]
Succes dan en hierin verschillen we over meningen. Maar ik vind de houding van veel Nederlanders dus wel teveel op het ego gericht. Vooral dat je dingen hebt waar je geen compromis op wilt gaan sluiten. Ik zou zelf wel zoveel mogelijke compromissen sluiten.
En over dat miserabele, dat doen mensen hier onbewust en ook in het echte leven.
Ik dacht dat hij wel uiteindelijk een huis etc wilde kopen. Daar twijfelde hij nog over. Dus hij moet denk ik een beslissing maken of hij daar voor openstaat of niet en dus ook met de relatie. Misschien dat hij met haar kan communiceren over een compromis op dat vlak.
Alleen met als verschil dat jij een opoffering voor de ander heb gemaakt en in de eerste situatie het een individuele keuze betreft. De ander kan dan alsnog die wens met iemand anders in vervulling laten gaan. Groot verschil.Kom op zeg. We zijn geen Afrika waar kinderen als oudedagvoorziening gezien wordt.quote:
[..]
En “Iemand die op latere leeftijd kinderen mist omdat ze geëntertaind willen worden zijn niet goed bij hun kersenpit” is helemaal niet waar en heel menselijk. Maar het toegeven is wat anders.
En dan hebben ze kinderen die 1x per maand langskomen en dan is dat vast ook weer niet genoeg, want wat moeten ze dan de overige 29 dagen.
Mensen die bewust kinderloos zijn kunnen beter investeren in een evenwichtige vrienden/kennissenkring.
Bedenk me net dat mijn vriendin die haar hele leven lang al in een huurhuis woont met man en kind kennelijk ook niet gesettled is. Ik zal het haar zo even vertellen. Kan ze ook nog even lachen in Corona-tijd.
We zijn niet zo erg als in Afrika, duh. Maar het speelt nog zeker wel hoorquote:
[..]
Kom op zeg. We zijn geen Afrika waar kinderen als oudedagvoorziening gezien wordt.
En dan hebben ze kinderen die 1x per maand langskomen en dan is dat vast ook weer niet genoeg, want wat moeten ze dan de overige 29 dagen.
Mensen die bewust kinderloos zijn kunnen beter investeren in een evenwichtige vrienden/kennissenkring.
Bedenk me net dat mijn vriendin die haar hele leven lang al in een huurhuis woont met man en kind kennelijk ook niet gesettled is. Ik zal het haar zo even vertellen. Kan ze ook nog even lachen in Corona-tijd.
Is onze primaire behoefte en daartegen vechten heeft geen zin. We kunnen wel ermee omgaan/ een compromis bedenken om met die primaire behoefte om te gaan.Een compromis vinden betekent toch niet meteen dat die vrouw meteen jaren hoeft te wachten? Misschien bedenken ze wel iets anders waardoor het eerder kan, of waardoor hij zijn beslissing eerder kan maken.quote:
[..]
Is het wel een compromis als je jaren moet wachten op huisje-boompje-beestje en uiteindelijk, wat heel vaak gebeurt, het alsnog stukloopt ? Vooral als je kinderen wil loop je tegen een tijdslimiet aan. Het besluit om zo'n diepe wens niet te laten varen voor de ander, leidt uiteindelijk ook tot misère en overpeinzingen in het bejaardentehuis.
Kortom: investeren in korte termijn op goede communicatie.
En tegelijkertijd wil ik zo graag dat ze me iets van hoop geeft. Dat ze ineens in snikken uitbarst en zegt dat ze een fout heeft gemaakt. Maar ze blijft de hele tijd zo rationeel, bijna kil. Dat vind ik zo moeilijk om te zien, omdat het zo onherkenbaar voor me is. Ik ken haar als het emotionele meisje dat liefde nodig heeft. Haar geloof en vertrouwen en geloof in mij (en ons) lijkt echt verdwenen.
Sterkte ermee kerel. Lijkt me een hele heftige tijd voor je.quote:
Sinds het openen van dit topic heb ik haar een paar keer gesproken. Ik heb de hele tijd proberen aan te geven dat ik het, ondanks alles, een dappere beslissing van haar vind. Ik probeer echt haar keuzes te respecteren en dit haar te gunnen.
En tegelijkertijd wil ik zo graag dat ze me iets van hoop geeft. Dat ze ineens in snikken uitbarst en zegt dat ze een fout heeft gemaakt. Maar ze blijft de hele tijd zo rationeel, bijna kil. Dat vind ik zo moeilijk om te zien, omdat het zo onherkenbaar voor me is. Ik ken haar als het emotionele meisje dat liefde nodig heeft. Haar geloof en vertrouwen en geloof in mij (en ons) lijkt echt verdwenen.
Je kunt misschien nog proberen wat afstand te nemen (in de hoop dat ze zichzelf bedenkt en ook haar verantwoordelijkheid naar jou realiseert) maar ze lijkt haar besluit te hebben genomen.
Je gaf haar het gevoel dat " het maar moet zo".quote:
In de afgelopen drie jaar is er iets veranderd. Dat begon eigenlijk bij mij. Ik ging richting de 30 en er ging iets wringen: 'Is dit het nou, wil ik wel voor de rest van mij leven', dat soort gedachten. Dat dat heb ik eerlijk bij haar aangegeven en daar schrok ze enorm van.
En dat jongen is een fout die je.nooit weer moet maken.
Maar andersom; als je in een situatie zit die je niet
meer wil, dan ga je je ook depressief voelen.
En alleen de tijd leert je welk van de 2 het voor je (ex) vriendin is...
Dat is zeker waar, maar ik twijfel momenteel wel of ik nu juist geïnteresseerd in haar moet zijn (oprecht, dus niet met romantische bedoelingen) of die afstand moet nemen.quote:
Het werkt 2 kanten op. Als iemand oprecht depressief is dan voel je ook minder voor je partner. Niks boeit dan nog, ook je partner niet. Het negatieve overheerst.
Maar andersom; als je in een situatie zit die je niet
meer wil, dan ga je je ook depressief voelen.
En alleen de tijd leert je welk van de 2 het voor je (ex) vriendin is...
Afstand nemen wordt altijd aangeraden, maar ik ben zo bang dat zij bevestigd wordt in haar keuze als ik nu niks laat horen. Omdat ik tijdens onze relatie haar gevoelens ook vaak heb weggecijferd.
Tsja. Mijn ervaring? Als je blijft proberen blijft zij er gek van worden. Er is zo’n punt waarop je gewoon niks meer echt kan en wil waarderen en dan heb je afstand nodig om weer perspectief te krijgen. Dus ik zou de middenweg kiezen; wees geïnteresseerd, maar leg de bal bij haar. “Weet dat je altijd mag bellen als je behoefte hebt aan een luisterend oor” en laat het dan maar een poosje los, zeg maar.quote:
[..]
Dat is zeker waar, maar ik twijfel momenteel wel of ik nu juist geïnteresseerd in haar moet zijn (oprecht, dus niet met romantische bedoelingen) of die afstand moet nemen.
Afstand nemen wordt altijd aangeraden, maar ik ben zo bang dat zij bevestigd wordt in haar keuze als ik nu niks laat horen. Omdat ik tijdens onze relatie haar gevoelens ook vaak heb weggecijferd.
Ja, een goed advies denk ik.quote:
[..]
Tsja. Mijn ervaring? Als je blijft proberen blijft zij er gek van worden. Er is zo’n punt waarop je gewoon niks meer echt kan en wil waarderen en dan heb je afstand nodig om weer perspectief te krijgen. Dus ik zou de middenweg kiezen; wees geïnteresseerd, maar leg de bal bij haar. “Weet dat je altijd mag bellen als je behoefte hebt aan een luisterend oor” en laat het dan maar een poosje los, zeg maar.
Het is frustrerend om te zien dat ze nu echt concrete stappen neemt, zoals het zoeken van andere woonruimte. Voor mij voelt dat echt als het einde van ons leven samen, terwijl ik ook wel inzie dat we (en vooral zij) alleen goed uit deze situatie kunnen komen als ze op eigen benen leert te staan. Maar door het te rationaliseren doet het niet minder pijn.
Nee, en dat zal ook pijn blijven doen, voor nu, en wordt wellicht nog erger als het straks allemaal rond is etc. Dat zeg ik niet om je pijn te doen, maar het is wel realistisch. Maar, er is licht aan het eind van de tunnel, want er kómt een moment dat je er OK mee bent, en dan echt OK. Daar heb je nu geen fuck aan, want nu is nu en nu is het kut, maar, tja.quote:
[..]
Ja, een goed advies denk ik.
Het is frustrerend om te zien dat ze nu echt concrete stappen neemt, zoals het zoeken van andere woonruimte. Voor mij voelt dat echt als het einde van ons leven samen, terwijl ik ook wel inzie dat we (en vooral zij) alleen goed uit deze situatie kunnen komen als ze op eigen benen leert te staan. Maar door het te rationaliseren doet het niet minder pijn.
Dat begon op donderdagavond, toen we allebei thuis (apart van elkaar) sliepen. Ik heb haar mijn excuses aangeboden. Dat ik er niet voor haar ben geweest de afgelopen tijd, in de periode dat ze juist door zo’n diep dal ging. Dat ze me in december een tweede kans gaf en dat ik dit heb verknald. Toen ik dat allemaal zei barstte ze eigenlijk meteen in tranen uit. Het deed haar zichtbaar iets.
Daarnaast heb ik haar een brief geschreven, waarin ik heb aangegeven dat ik haar keuze begrijp, accepteer en hoop dat ze nu kan herstellen van haar mentale klachten. Verder heb ik haar gememoreerd aan de mooie jaren die we samen hebben beleefd en dat ik haar liefde voor
mij te weinig heb erkend. Geen smeekbedes of verwijten, gewoon een opsomming van mijn gedachten en gevoelens.
Verder houd ik het contact zo minimaal mogelijk en ben zoveel mogelijk van huis als zij thuis is (dat vraagt helaas wel om het overtreden van de corona-maatregelen ;-) ).
Het allermoeilijkste vind ik nog steeds dat ze vastbesloten is om te verhuizen, maar als ik eerlijk tegen mezelf ben is dat misschien de enige optie om uit ons oude patroon te komen. Misschien biedt het juist mogelijkheden tot een nieuwe start, maar die hoop probeer ik zoveel mogelijk te verdringen.
Houd er maar rekening mee dat de relatie over is. Als ze eenmaal verhuisd is, blijft er nog minder over en is het vaak 'uit het oog, uit het hart'.quote:
We zijn inmiddels een week verder. Ik kan het wat beter een plek geven en heb enkele kleine stappen ondernomen om in ieder geval iets van het vertrouwen tussen ons te herstellen.
Dat begon op donderdagavond, toen we allebei thuis (apart van elkaar) sliepen. Ik heb haar mijn excuses aangeboden. Dat ik er niet voor haar ben geweest de afgelopen tijd, in de periode dat ze juist door zo’n diep dal ging. Dat ze me in december een tweede kans gaf en dat ik dit heb verknald. Toen ik dat allemaal zei barstte ze eigenlijk meteen in tranen uit. Het deed haar zichtbaar iets.
Daarnaast heb ik haar een brief geschreven, waarin ik heb aangegeven dat ik haar keuze begrijp, accepteer en hoop dat ze nu kan herstellen van haar mentale klachten. Verder heb ik haar gememoreerd aan de mooie jaren die we samen hebben beleefd en dat ik haar liefde voor
mij te weinig heb erkend. Geen smeekbedes of verwijten, gewoon een opsomming van mijn gedachten en gevoelens.
Verder houd ik het contact zo minimaal mogelijk en ben zoveel mogelijk van huis als zij thuis is (dat vraagt helaas wel om het overtreden van de corona-maatregelen ;-) ).
Het allermoeilijkste vind ik nog steeds dat ze vastbesloten is om te verhuizen, maar als ik eerlijk tegen mezelf ben is dat misschien de enige optie om uit ons oude patroon te komen. Misschien biedt het juist mogelijkheden tot een nieuwe start, maar die hoop probeer ik zoveel mogelijk te verdringen.
Wat dat betreft kun je je beter voorbereiden op een leven zonder haar.
En wat betreft die coronamaatregelen, neem ze wel serieus, is het niet voor jezelf dan voor anderen die je kunt besmetten.
Nou ja, dat is maar net hoe je het bekijkt natuurlijk. Samen thuis terwijl zij zich kut voelde werkte ook verstikkend en deed af aan onze band. Als ze alleen woont kan het bij haar ook tot een gemis leiden. Ik geef haar nu de ruimte, maar wil op een gegeven moment wel weer toenadering zoeken (op een ongedwongen manier). Dat vind ik haar wel waard. Dan zie ik wel wat daar van komt. Dan zie ik het maar als opnieuw versieren. Genoeg ervaring/succes mee gelukkig ;-). Waarmee ik er zeker niet van uit ga dat het ooit weer goedkomt, trouwens. Maar opgeven, nee.quote:
[..]
Houd er maar rekening mee dat de relatie over is. Als ze eenmaal verhuisd is, blijft er nog minder over en is het vaak 'uit het oog, uit het hart'.
Wat dat betreft kun je je beter voorbereiden op een leven zonder haar.
En wat betreft die coronamaatregelen, neem ze wel serieus, is het niet voor jezelf dan voor anderen die je kunt besmetten.
Wat betreft corona: natuurlijk neem ik het serieus. Ik doe alles met de auto en vermijd openbare plekken zoveel mogelijk. Maar het is gewoon niet handig/prettig om constant thuis te zitten als zij daar ook is.
Maar waar put je die hoop eigenlijk uit?quote:
[..]
Nou ja, dat is maar net hoe je het bekijkt natuurlijk. Samen thuis terwijl zij zich kut voelde werkte ook verstikkend en deed af aan onze band. Als ze alleen woont kan het bij haar ook tot een gemis leiden. Ik geef haar nu de ruimte, maar wil op een gegeven moment wel weer toenadering zoeken (op een ongedwongen manier). Dat vind ik haar wel waard. Dan zie ik wel wat daar van komt. Dan zie ik het maar als opnieuw versieren. Genoeg ervaring/succes mee gelukkig ;-). Waarmee ik er zeker niet van uit ga dat het ooit weer goedkomt, trouwens. Maar opgeven, nee.
Geen hoop, gewoon gebaseerd op de wetenschap dat ik het acht jaar lang fijn met haar heb gehad. Wat mij betreft mag dat weer oplaaien. Maar dat is niet aan mij.quote:
[..]
Maar waar put je die hoop eigenlijk uit?
Maar dat gezegd hebbende: ik ben er inmiddels wel achter dat het meisje waar ik verliefd op ben geworden en van hield, niet hetzelfde meisje is dat me nu heeft gedumpt. Ze lijkt momenteel vooral heel content en opgelucht dat ze deze beslissing heeft genomen. Enig schuldgevoel richting mij lijkt ze totaal niet te hebben, terwijl ik haar juist ken als een onzeker en gevoelig meisje. Ik kan alleen maar denken aan al het moois dat we samen hebben beleefd en dat nu voorgoed bedoezeld is. Dat lijkt bij haar totaal niet te spelen. Aan de ene kant snap ik haar opluchting als ze er al maanden mee zat, aan de andere kant irriteert het me mateloos.
Als dit de persoon is die ze voortaan is, weet ik niet eens of ik wel samen met haar wil zijn. Ik hoop stiekem nog steeds op een breekpunt bij haar, dat ze inziet dat ze een fout heeft gemaakt. Maar dat komt vermoedelijk pas als ze straks alleen in een ander appartement zit. Of helemaal niet en dan weet ik écht niet met wie ik nu te maken heb.
Ik heb het contact nu echt afgekapt, al is dat erg lastig gezien alle praktische shit (huis, auto).
[ Bericht 17% gewijzigd door BottleItIn op 06-05-2020 09:16:44 ]
Sterkte.
aangezien ze hiervoor in een depresieve toestand zat, is het dan dus inderdaad de beste keus geweest voor haar.quote:
Ze lijkt momenteel vooral heel content en opgelucht dat ze deze beslissing heeft genomen.
naturlijk begrijpelijk dat jij misschien graag degene geweest was die haar kon redden, maar uiteindelijk heeft ze besloten beter af zonder jou te zijn en kennen klopte dat vermoeden.
voordel voor jou is dat je jezelf ook niet meer moet veranderen en aan haar aanpassen, dat je kennelijk al met tegenzin deed en liever gewoon eigenlijk je eigen wensen wilde nagaan, wat dan echter meer financiele onzekerheid bracht.
Je hebt gelijk hoor, vanuit ratio denk ik er precies hetzelfde over. Accepteer ik het ook. Maar vanuit gevoel is het gewoon moeilijk te accepteren.quote:
Mijn gevoel bekruipt me dat het je in een “afscheid nemen bestaat niet-situatie” bent beland. Galant dat je ervoor wilt blijven vechten, en dat begrijp ik gezien je gevoel. Anderzijds is zij steeds verder was van jou af gaan staan en zal het je een nekslag geven als ze definitief vertrekt. Ben je bereid dat te accepteren? Ik denk dat zij dit ondanks het verdriet, rationeel doorzet. Liever waren jullie niet in een situatie terecht gekomen waarin de gebroken stukken niet meer te lijmen zijn, maar daar lijkt deze situatie wel op.
Sterkte.
Ik heb een paar jaar geleden natuurlijk ook twijfels gehad. Als ik daaraan terugdenk weet ik ook precies dat ik toen amper meer iets voor haar voelde en daar zelfs weinig schuldbewust over was. Maar dat verdween ook weer, toen ik me ging beseffen wat ik wél met haar had. Op een of andere manier voelt het nog steeds of dat besef bij haar nog moet komen. Maar ook dat is, inderdaad, slechts een gevoel.
Ik verwijt mezelf wel dat ik dat destijds niet duidelijker aan haar heb gemaakt, dat ik écht weer vol voor haar wilde gaan. Dan had het er nu misschien heel anders voorgestaan. Want zij verwijt me op haar beurt nog steeds dat ik toen niet duidelijker ben geweest.
Deels mee eens, al vind ik wel dat ze er de resterende zeven jaar tekort mee doet. Feitelijk doet ze nu net alsof dat allemaal niet is gebeurd. Haar psychische toestand speelde het laatste jaar, daarvoor hebben we het vrijwel altijd erg fijn gehad (op mijn twijfelmoment na). Ik zie dit als een moeilijke persoonlijke fase voor haar. Ik vind het daaromquote:
[..]
aangezien ze hiervoor in een depresieve toestand zat, is het dan dus inderdaad de beste keus geweest voor haar.
naturlijk begrijpelijk dat jij misschien graag degene geweest was die haar kon redden, maar uiteindelijk heeft ze besloten beter af zonder jou te zijn en kennen klopte dat vermoeden.
voordel voor jou is dat je jezelf ook niet meer moet veranderen en aan haar aanpassen, dat je kennelijk al met tegenzin deed en liever gewoon eigenlijk je eigen wensen wilde nagaan, wat dan echter meer financiele onzekerheid bracht.
vrij kort door de bocht om het allemaal op de relatie te gooien en te zeggen dat dat dé oorzaak is.
Haar opluchting bij de beslissing begrijp ik (ze liep er al lang mee rond), maar als ik haar een beetje ken is die van tijdelijke aard. En zo niet: dan weet ik dat meisje niet meer bij me past en ga ik verder met mijn leven.
Waar haal je dat idee vandaan....?quote:
Feitelijk doet ze nu net alsof dat allemaal niet is gebeurd.
is dat vooral jouw poging haar een trap na te geven? te doen alsof die relatie met jou voor haar zo'n pony-ride was?
van wat je zelf hier beschreven hebt was het dat helemaal niet, en was jij degenen die een heleboel dingen veroorzaakt hebt die zij heel lang geaccepteerd heeft en mee moeten leven:
jouw onzekerheid, dat er wat bij je ging 'wringen', dat je egoistisch was...
je bleef hangen in een 'studentikoze' houding terwijl zij al veel langer verder wilde, maar jij er schijnbaar niet aan toe was; en jij was ook degenen die heel egoistisch was en geen og had voor haar gevoelens.
Als het haar slecht gaat, ga jij haar zelfs 'beleren' en vertellen dat ze zich maar gelukkig moet voelen.
omdat haar depressie je stoort, je zegt 'alsof ze kiest zich ongelukkig te voelen'... ongeveer de meest onsmakelijke opmerking die je over iemand met een depressie kunt maken, doen alsof dat een 'keuze' is.
nee sorry, maar ik denk dat je een beetje foutzit als je denkt dat je de 'greatest-catch' bent en zij zich in haar handen moet wringen dat ze je ooit gevonden heeft...
kennelijk heeft ze dat nu ook ingezien en naar het blijkt is ze ook gelukkiger zonder je, dan dat ze met je geweest is... dat zegt wel iets.
Het komt eigenlijk vooral over alsof het jou enkel om jezelf gaat en je eigenlijk helemaal niks voelt voor je vriendin, behalve als je doorhebt dat je haar allang kwijtgeraakt bent met je eigen gedrag, en zelfs dan leg je de schuld bij haar...
nuja, dat gebrek aan aandacht voor haar gevoelens heb je dus kennelijk nog steeds.
Je probeert het allemaal goed te praten door dingen te zeggen omdat je haar "kent". Feit blijft dat ze wegloopt van de relatie en dat bewust doet. Ze is nu gewoon opgelucht dat ze eruit is.quote:
[..]
Deels mee eens, al vind ik wel dat ze er de resterende zeven jaar tekort mee doet. Feitelijk doet ze nu net alsof dat allemaal niet is gebeurd. Haar psychische toestand speelde het laatste jaar, daarvoor hebben we het vrijwel altijd erg fijn gehad (op mijn twijfelmoment na). Ik zie dit als een moeilijke persoonlijke fase voor haar. Ik vind het daarom
vrij kort door de bocht om het allemaal op de relatie te gooien en te zeggen dat dat dé oorzaak is.
Haar opluchting bij de beslissing begrijp ik (ze liep er al lang mee rond), maar als ik haar een beetje ken is die van tijdelijke aard. En zo niet: dan weet ik dat meisje niet meer bij me past en ga ik verder met mijn leven.
Dit komt echt nooit meer goed en je zult door de zure appel heen moeten bijten en verder moeten gaan. Zij is al veel verder in dat proces. Voor jou komt de erge pijn nog als ze weg is. It sucks, maar het wordt beter.
Breakups zijn ongeveer de ergste dingen die je emotioneel kan ervaren.
Natuurlijk geeft één post op Fok! niet onze volledige relatie weer. Ik heb de highlights (of eigenlijk dieptepunten) weergegeven, waardoor het vrij treurig klinkt. Maar we hebben het over zeven jaar. Over de hele linie hadden we het ontzettend fijn samen. En dat was wederzijds.quote:
[..]
Waar haal je dat idee vandaan....?
is dat vooral jouw poging haar een trap na te geven? te doen alsof die relatie met jou voor haar zo'n pony-ride was?
van wat je zelf hier beschreven hebt was het dat helemaal niet, en was jij degenen die een heleboel dingen veroorzaakt hebt die zij heel lang geaccepteerd heeft en mee moeten leven:
jouw onzekerheid, dat er wat bij je ging 'wringen', dat je egoistisch was...
je bleef hangen in een 'studentikoze' houding terwijl zij al veel langer verder wilde, maar jij er schijnbaar niet aan toe was; en jij was ook degenen die heel egoistisch was en geen og had voor haar gevoelens.
Als het haar slecht gaat, ga jij haar zelfs 'beleren' en vertellen dat ze zich maar gelukkig moet voelen.
omdat haar depressie je stoort, je zegt 'alsof ze kiest zich ongelukkig te voelen'... ongeveer de meest onsmakelijke opmerking die je over iemand met een depressie kunt maken, doen alsof dat een 'keuze' is.
nee sorry, maar ik denk dat je een beetje foutzit als je denkt dat je de 'greatest-catch' bent en zij zich in haar handen moet wringen dat ze je ooit gevonden heeft...
kennelijk heeft ze dat nu ook ingezien en naar het blijkt is ze ook gelukkiger zonder je, dan dat ze met je geweest is... dat zegt wel iets.
Het komt eigenlijk vooral over alsof het jou enkel om jezelf gaat en je eigenlijk helemaal niks voelt voor je vriendin, behalve als je doorhebt dat je haar allang kwijtgeraakt bent met je eigen gedrag, en zelfs dan leg je de schuld bij haar...
nuja, dat gebrek aan aandacht voor haar gevoelens heb je dus kennelijk nog steeds.
Maar ik weet ook dat in de moeilijkste fase van haar leven niet de juiste persoon voor haar was. Ik ben me er heel erg van bewust dat ik er met mijn eigen gedrag (of het nalaten van gedrag) voor heb gezorgd dat ze deze keuze heeft gemaakt. Overigens heb ik zeker niet tegen haar gezegd dat ze ervoor koos ongelukkig te zijn, het was meer dat ze er de laatste maanden voor koos om zich van mij af te sluiten. Ik zal dus zeker niet ontkennen dat ik soms wat frustratie voelde als ik na dagenlang, positief inpraten op haar nog steeds het gevoel had dat ik tegen een muur praatte. Maar ook omdat ik toen eigenlijk wist dat het te laat was. En dat reken ik mezelf volledig aan, begrijp dat goed.
Maar ik wilde mijn gedrag graag veranderen, empathischer zijn. Dat heb ik ook geprobeerd, de laatste maanden. Aan de andere kant: dat is in wezen niet wie ik ben. En dat weet zij. Met die persoon is ze zeven jaar samen geweest. Ik ben geen open, extravert persoon, met het hart op de tong. En zij is dat ook niet. Ik dacht juist dat we elkaar daarin hadden gevonden.
Ik denk zeker niet dat ik ‘the greatest catch’ voor haar ben. Integendeel. Ik dacht gewoon dat we qua persoonlijkheid bij elkaar pasten. Dat we daardoor elke storm konden bedwingen. Dat we uiteindelijk altijd het gelukkigst waren als we samen waren. Niet dus. Dat is gewoon pijnlijk.
En waar ik het idee vandaan haal dat ze nu de rest van de relatie wegcijfert: ik ken haar door en door. Ik weet dat ze vaak de nadruk legt op het negatieve. Dat is wat ze nu doet. Dat vind ik jammer. Ik hoop toch dat ze op gegeven moment ook weer de goede kanten van onze relatie kan zien. Niet omdat ik per se wil dat ze mij terugneemt, maar omdat het anders voor haar ook vrij pijnlijk is dat ze in haar ogen zeven jaar heeft weggegooid.
[ Bericht 4% gewijzigd door BottleItIn op 06-05-2020 13:08:10 ]
Niet alles gelezen, maar doet ze dat echt? Heeft ze echt gezegd dat het verloren tijd is geweest?quote:
maar omdat het anders voor haar ook vrij pijnlijk is dat ze in haar ogen zeven jaar heeft weggegooid.
Dat betekent eengezinswoning, vaste baan, geen risico etc.
En wat doe jij? Je gaat je als een student kapot zuipen.. Daar ging haar toekomstbeeld van een man die verantwoordelijkheid neemt voor haar, het gezinsleven en de toekomstige kinderen. In plaats van dat studentikoze gedrag had je haar ten huwelijk moeten vragen, of iets anders wat binnen haar toekomstbeeld valt. Ze zal ook vast vriendinnen hebben die getrouwd zijn, zwanger oid
Tegelijkertijd moet je wel jezelf blijven, als jouw toekomstbeeld er anders uitziet is het misschien maar goed zo.
Hoe onterecht ook, maar dat is wat ik lees.
Ik voorspel dat ze binnen 2 jaar zwanger is van een ander.
[ Bericht 6% gewijzigd door Sport_Life op 07-05-2020 09:48:00 ]
Nou, wat ik zeg: ze ziet nu van alles alleen het negatieve. Ik zei bijvoorbeeld: "Maar denk eens aan de mooie reizen die we hebben gemaakt", en dan was het antwoord: "Ja, maar daar kreeg ik wel altijd stress van." Tjaaa...quote:Op donderdag 7 mei 2020 09:18 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Niet alles gelezen, maar doet ze dat echt? Heeft ze echt gezegd dat het verloren tijd is geweest?
Dat betekend niet dat het weggegooid is of iets.quote:
Nou, wat ik zeg: ze ziet nu van alles alleen het negatieve. Ik zei bijvoorbeeld: "Maar denk eens aan de mooie reizen die we hebben gemaakt", en dan was het antwoord: "Ja, maar daar kreeg ik wel altijd stress van." Tjaaa...
Dat kan ook puur zijn om aan te geven dat het niet alleen maar zalig was, zoals jij het misschien probeert over te laten komen. Of zij denkt dat jij het zo over wilt laten komen.
Dus gaat zij er tegenin met andere argumenten die negatief zijn.
Dat zegt niets over wel of niet het gevoel van weggooien van tijd of de relatie of iets.
Dat is echt zo destructief.quote:
[..]
Nou, wat ik zeg: ze ziet nu van alles alleen het negatieve. Ik zei bijvoorbeeld: "Maar denk eens aan de mooie reizen die we hebben gemaakt", en dan was het antwoord: "Ja, maar daar kreeg ik wel altijd stress van." Tjaaa...
Sorry maar dan is er echt geen beginnen meer aan, zij zal uit zichzelf moeten veranderen. Jij hebt gedaan wat je kon. De fout ligt duidelijk bij haar, zij heeft een gebrek aan empathie en begrijpt je gewoon niet goed. Maar dat is wel een bewuste keus, ze sluit zich helemaal van je af.
Proberen los te laten man, dit werkt niet meer.
Klopt, ben er inmiddels wel uit dat het meisje waar ik verliefd op was/van hield er niet meer is. Voor nu, of voor altijd. Ik herken haar niet meer. Wie daar schuld aan heeft laat ik dan maar in het midden, ik kan alleen naar mezelf kijken.quote:
[..]
Dat is echt zo destructief.
De fout ligt duidelijk bij haar, zij heeft een gebrek aan empathie en begrijpt je gewoon niet goed. Maar dat is wel een bewuste keus, ze sluit zich helemaal van je af.
Proberen los te laten man, dit werkt niet meer.
Heb nu al de hele week geen contact meer met haar gehad, en hoewel dat pijn doet wordt het elke dag een stukje beter.
Kijk, een volwassen instelling die je hier laat zien, want het heeft helemaal geen zin om met het vingertje naar haar te wijzen. Daarnaast, is het echt haar fout omdat haar gevoel voor jou weg is? Dat gebeurd soms. Hoe ze daar dan mee omgaat, daar kun je over discussiëren, maar uiteindelijk is ze gewoon klaar met de relatie. Dat is niet fout, dat is niet haar fout, dat is gewoon de realiteit.quote:
[..]
Klopt, ben er inmiddels wel uit dat het meisje waar ik verliefd op was/van hield er niet meer is. Voor nu, of voor altijd. Ik herken haar niet meer. Wie daar schuld aan heeft laat ik dan maar in het midden, ik kan alleen naar mezelf kijken.
Heb nu al de hele week geen contact meer met haar gehad, en hoewel dat pijn doet wordt het elke dag een stukje beter.
Heel volwassen dat je stelt 'ik kan alleen naar mezelf kijken', en dat is zo, neem jezelf onder de liep, en probeer te leren van deze situatie, want er komt een moment, zoals ik al eerder zei, en dat moment gaat nog wel even duren, dat dit gesloten boek dat je mee moet zeulen helemaal niet meer zo'n zware last is.
Daar heb je nú niets aan, want nu zit je er midden in, maar dat moment gaat komen
I know, I know. Nee, dat is zeker niet haar fout, het is voor mij alleen moeilijk te bevatten. Maar ja: als ik er dan echt langer over ga nadenken weer wel, omdat er bepaalde dingen fundamenteel fout zaten. Alleen dacht ik dat we dat samen konden overwinnen.quote:
[..]
Kijk, een volwassen instelling die je hier laat zien, want het heeft helemaal geen zin om met het vingertje naar haar te wijzen. Daarnaast, is het echt haar fout omdat haar gevoel voor jou weg is? Dat gebeurd soms. Hoe ze daar dan mee omgaat, daar kun je over discussiëren, maar uiteindelijk is ze gewoon klaar met de relatie. Dat is niet fout, dat is niet haar fout, dat is gewoon de realiteit.
Heel volwassen dat je stelt 'ik kan alleen naar mezelf kijken', en dat is zo, neem jezelf onder de liep, en probeer te leren van deze situatie, want er komt een moment, zoals ik al eerder zei, en dat moment gaat nog wel even duren, dat dit gesloten boek dat je mee moet zeulen helemaal niet meer zo'n zware last is.
Daar heb je nú niets aan, want nu zit je er midden in, maar dat moment gaat komen
Tegelijkertijd dacht ik laatst ook terug aan de keer dat ik twijfels had. Toen was mijn gevoel ook écht weg, ik was er echt klaar mee. Als dat is hoe zij zich nu voelt, kan ik me er op een of andere manier wel in verplaatsen.
Natuurlijk zijn er door jou in het verleden ook fouten gemaakt maar op dit moment is zij degene die er mee stopt en weigert jullie gemeenschappelijke belang (de relatie) in te zien. Dus ik vind dat je je eerlijk gezegd nog heel netjes opstelt hierin.quote:
[..]
Klopt, ben er inmiddels wel uit dat het meisje waar ik verliefd op was/van hield er niet meer is. Voor nu, of voor altijd. Ik herken haar niet meer. Wie daar schuld aan heeft laat ik dan maar in het midden, ik kan alleen naar mezelf kijken.
Heb nu al de hele week geen contact meer met haar gehad, en hoewel dat pijn doet wordt het elke dag een stukje beter.
Er mag ook gewoon ruimte zijn voor boosheid en frustratie hoor. Zou ik volkomen normaal vinden als iemand zich zo koud gedraagt, zeker na maar liefst 7 jaar relatie.
Dat zij zich nu voor je afsluit is haar verantwoordelijkheid.
Stelde jij je toen ook zo ijskoud op als zij nu doet? Of kon je wel praten?quote:
Tegelijkertijd dacht ik laatst ook terug aan de keer dat ik twijfels had. Toen was mijn gevoel ook écht weg, ik was er echt klaar mee. Als dat is hoe zij zich nu voelt, kan ik me er op een of andere manier wel in verplaatsen.
Klopt, maar heb er meer aan als zij dat zelf inziet dan dat ik boos ga roepen dat ze normaal moet doen. Of ze gaat het nooit inzien en dan is het gewoon klaar.quote:
[..]
Natuurlijk zijn er door jou in het verleden ook fouten gemaakt maar op dit moment is zij degene die er mee stopt en weigert jullie gemeenschappelijke belang (de relatie) in te zien. Dus ik vind dat je je eerlijk gezegd nog heel netjes opstelt hierin.
Er mag ook gewoon ruimte zijn voor boosheid en frustratie hoor. Zou ik volkomen normaal vinden als iemand zich zo koud gedraagt, zeker na maar liefst 7 jaar relatie.
Dat zij zich nu voor je afsluit is haar verantwoordelijkheid.
Mjah, zoals ik in de OP beschreef: ik heb het toen onder woorden gebracht en zij schrok daar enorm van. Het ironische was dat zij toen juist geen leven zonder mij voor zich zag en alles wilde doen om het goed te maken. Die twijfels verdwenen bij mij uiteindelijk weer, maar ik heb het idee dat het haar nooit echt heeft losgelaten. Ook omdat ze niet begreep hoe de twijfels ineens weg konden zijn. Er is toen een zaadje geplant, denk ik, wat uiteindelijk (mede) tot deze situatie heeft geleid.quote:
[..]
Stelde jij je toen ook zo ijskoud op als zij nu doet? Of kon je wel praten?
Heb een vergelijkbare situatie meegemaakt (zij het met een veel kortere relatie) en ik dacht steeds: Ze is zoals ik haar ken toch zelfkritisch genoeg om te zien dat de bal nu bij haar ligt?quote:
[..]
Klopt, maar heb er meer aan als zij dat zelf inziet dan dat ik boos ga roepen dat ze normaal moet doen. Of ze gaat het nooit inzien en dan is het gewoon klaar.
Maar het leek inderdaad wel een ander persoon geworden. De zelfreflectie was compleet weg, er bleef alleen maar een kil persoon over die zich niet meer in haar ziel liet kijken. Is gewoon waardeloos, je staat er compleet machteloos tegen.
Ja, dat lijkt me waardeloos. Maar aan de andere kant kun je ook zeggen tegen haar: Toen jij voor mij gevochten hebt, heb ik constructief nagedacht en zelf kritisch gekeken naar mezelf. (En voor de relatie gevochten.)quote:Mjah, zoals ik in de OP beschreef: ik heb het toen onder woorden gebracht en zij schrok daar enorm van. Het ironische was dat zij toen juist geen leven zonder mij voor zich zag en alles wilde doen om het goed te maken. Die twijfels verdwenen bij mij uiteindelijk weer, maar ik heb het idee dat het haar nooit echt heeft losgelaten. Ook omdat ze niet begreep hoe de twijfels ineens weg konden zijn. Er is toen een zaadje geplant, denk ik, wat uiteindelijk (mede) tot deze situatie heeft geleid.
Als jij het toen kon, kan zij het nu toch ook? Haar daarmee confronteren lijkt me niet verkeerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-05-2020 11:50:37 ]
Geloof me, dat heeft allemaal de revue al gepasseerd. Ik heb zelfs mijn gevoelens en spijtbetuigingen in een brief gezet. Die vond ze 'echt heel mooi', maar verder kwam er geen reactie op. Het probleem is dat ik momenteel tegen een muur aan praat. Ze is nu echt opgelucht dat ze uit de relatie is 'ontsnapt', zo lijkt het. Ergens begrijp ik dat, vanuit haar gezien wel, als ze hier al maanden mee zit. Ze lijkt misschien enigszins schuldig dat ze me dit aandoet, maar ik wil natuurlijk niet dat ze met medelijden naar me kijkt. Dat helpt niemand.quote:
[..]
Heb een vergelijkbare situatie meegemaakt (zij het met een veel kortere relatie) en ik dacht steeds: Ze is zoals ik haar ken toch zelfkritisch genoeg om te zien dat de bal nu bij haar ligt?
Maar het leek inderdaad wel een ander persoon geworden. De zelfreflectie was compleet weg, er bleef alleen maar een kil persoon over die zich niet meer in haar ziel liet kijken. Is gewoon waardeloos, je staat er compleet machteloos tegen.
[..]
Ja, dat lijkt me waardeloos. Maar aan de andere kant kun je ook zeggen tegen haar: Toen jij voor mij gevochten hebt, heb ik constructief nagedacht en zelf kritisch gekeken naar mezelf. (En voor de relatie gevochten.)
Als jij het toen kon, kan zij het nu toch ook? Haar daarmee confronteren lijkt me niet verkeerd.
Vandaar dat ik voor deze 'cooling down'-periode heb gekozen. Los van de onvermijdelijke praktische zaken (we wonen technisch gezien nog samen) wil ik voorlopig geen contact meer met haar zoeken.
Je hebt gedaan wat je kon maar wees niet te hard voor jezelf. Dat zij die muur opwerpt is nog steeds haar verantwoordelijkheid. Dat zij hier al maanden mee zit is ook haar verantwoordelijkheid, als jij haar in die maanden de ruimte hebt gegeven om zich uit te spreken.quote:
[..]
Geloof me, dat heeft allemaal de revue al gepasseerd. Ik heb zelfs mijn gevoelens en spijtbetuigingen in een brief gezet. Die vond ze 'echt heel mooi', maar verder kwam er geen reactie op. Het probleem is dat ik momenteel tegen een muur aan praat. Ze is nu echt opgelucht dat ze uit de relatie is 'ontsnapt', zo lijkt het. Ergens begrijp ik dat, vanuit haar gezien wel, als ze hier al maanden mee zit. Ze lijkt misschien enigszins schuldig dat ze me dit aandoet, maar ik wil natuurlijk niet dat ze met medelijden naar me kijkt. Dat helpt niemand.
Vandaar dat ik voor deze 'cooling down'-periode heb gekozen. Los van de onvermijdelijke praktische zaken (we wonen technisch gezien nog samen) wil ik voorlopig geen contact meer met haar zoeken.
Medelijden staat los van de schuldvraag. De mindset is tegenwoordig heel erg "als het niet werkt, werkt het niet" maar ik vind dat als je al 7 jaar een relatie hebt je best ergens voor mag vechten. Dat mag je haar dus zeker kwalijk nemen.
Ik denk overigens dat het inderdaad goed is dat je voorlopig geen contact meer zoekt, maar reken nergens meer op. Heb dit in mijn omgeving ook een paar keer meegemaakt, ijskoude dames die hun beslissing al lang genomen hebben en er echt niet meer op terug gaan komen.
De empathie vanuit haar kant is volledig weg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-05-2020 12:17:22 ]
Ja, het rotte is inderdaad dat we de afgelopen maanden gestart waren met relatietherapie. Ik had echt het idee dat we ervoor aan het vechten waren. Natuurlijk merkte dat het niet lekker met haar ging. Ze ging ook constant met anderen praten over haar issues, in plaats van met mij. Dat zat me al niet lekker. Ik heb wel eens letterlijk gezegd: "Ik ben echt bang dat je het ineens weer uitmaakt."quote:
[..]
Je hebt gedaan wat je kon maar wees niet te hard voor jezelf. Dat zij die muur opwerpt is nog steeds haar verantwoordelijkheid. Dat zij hier al maanden mee zit is ook haar verantwoordelijkheid, als jij haar in die maanden de ruimte hebt gegeven om zich uit te spreken.
Medelijden staat los van de schuldvraag. De mindset is tegenwoordig heel erg "als het niet werkt, werkt het niet" maar ik vind dat als je al 7 jaar een relatie hebt je best ergens voor mag vechten. Dat mag je haar dus zeker kwalijk nemen.
Ik denk overigens dat het inderdaad goed is dat je voorlopig geen contact meer zoekt, maar reken nergens meer op. Heb dit in mijn omgeving ook een paar keer meegemaakt, ijskoude dames die hun beslissing al lang genomen hebben en er echt niet meer op terug gaan komen.
De empathie vanuit haar kant is volledig weg.
En ja hoor, na onze laatste sessie relatietherapie maakte ze het twee dagen later pardoes uit. We zijn te veel uit elkaar gegroeid, zei ze en ze had niet meer het geloof dat het goed zou komen. Ze moest nu echt voor zichzelf kiezen. Dat voelde echt als een koude douche.
Ik ben me de afgelopen week gaan beseffen dat dat iets permanent stuk heeft gemaakt. Het moet nu echt vanuit haar komen en anders maar niet.
Zou kunnen (al kan ik het me nauwelijks voorstellen), maar then again: ook dat is iets wat ik niet kan tegenhouden. Dus heeft weinig zin om me druk over te maken.quote:
Je denkt niet dat ze ondertussen weer aan het tinderen/daten is?
Wat zei de therapeut dan? Waren jullie volgens de therapeut wel naar elkaar toe aan het groeien of niet?quote:
[..]
Ja, het rotte is inderdaad dat we de afgelopen maanden gestart waren met relatietherapie. Ik had echt het idee dat we ervoor aan het vechten waren. Natuurlijk merkte dat het niet lekker met haar ging. Ze ging ook constant met anderen praten over haar issues, in plaats van met mij. Dat zat me al niet lekker. Ik heb wel eens letterlijk gezegd: "Ik ben echt bang dat je het ineens weer uitmaakt."
En ja hoor, na onze laatste sessie relatietherapie maakte ze het twee dagen later pardoes uit. We zijn te veel uit elkaar gegroeid, zei ze en ze had niet meer het geloof dat het goed zou komen. Ze moest nu echt voor zichzelf kiezen. Dat voelde echt als een koude douche.
Ik ben me de afgelopen week gaan beseffen dat dat iets permanent stuk heeft gemaakt. Het moet nu echt vanuit haar komen en anders maar niet.
In een goede relatie therapie wordt gekeken of er wel wederzijds aandacht wordt gegeven aan bindingsbehoeften en of men dit wel aan beide zijden door heeft (in plaats van over de boven liggende discussie te blijven door emmeren, bv over hoe vaak men elkaar moet neuken bv). Beiden moeten dan wel bereid zijn in die behoefte te gaan voorzien (tot persoonlijke grenzen uiteraard).
We zaten echt nog in de verkennende fase. Hadden het bijvoorbeeld over het gebrek aan aandacht dat we vroeger als kind kregen, waaruit het gebrek aan empathie te herleiden is, enzovoorts. Ik vond dat er best goede dingen naar voren kwamen. Dat gevoel was kennelijk niet wederzijds.quote:
[..]
Wat zei de therapeut dan? Waren jullie volgens de therapeut wel naar elkaar toe aan het groeien of niet?
In een goede relatie therapie wordt gekeken of er wel wederzijds aandacht wordt gegeven aan bindingsbehoeften en of men dit wel aan beide zijden door heeft (in plaats van over de boven liggende discussie te blijven door emmeren, bv over hoe vaak men elkaar moet neuken bv). Beiden moeten dan wel bereid zijn in die behoefte te gaan voorzien (tot persoonlijke grenzen uiteraard).
Zij nam het me voordat we begonnen trouwens al kwalijk dat ik (zichtbaar) schrok toen ze de relatietherapie voorstelde. Ik had destijds in mijn hoofd dat zo'n therapie het begin van het einde is. Uiteindelijk ben ik daarin van mening veranderd, maar het wrange is dus dat het niets heeft opgeleverd.
Dat is heel naar ja. Spreek het dan gewoon naar elkaar uit denk ik dan, maar dat schijnt vaak lastig te zijn.quote:
[..]
Ja, het rotte is inderdaad dat we de afgelopen maanden gestart waren met relatietherapie. Ik had echt het idee dat we ervoor aan het vechten waren. Natuurlijk merkte dat het niet lekker met haar ging. Ze ging ook constant met anderen praten over haar issues, in plaats van met mij. Dat zat me al niet lekker. Ik heb wel eens letterlijk gezegd: "Ik ben echt bang dat je het ineens weer uitmaakt."
Dat jullie te ver uit elkaar gegroeid zijn ligt ook aan haar stugge houding. Zij sluit de deur nu, dus ze moet die verantwoordelijkheid zelf nemen.quote:En ja hoor, na onze laatste sessie relatietherapie maakte ze het twee dagen later pardoes uit. We zijn te veel uit elkaar gegroeid, zei ze en ze had niet meer het geloof dat het goed zou komen. Ze moest nu echt voor zichzelf kiezen. Dat voelde echt als een koude douche.
Ik ben me de afgelopen week gaan beseffen dat dat iets permanent stuk heeft gemaakt. Het moet nu echt vanuit haar komen en anders maar niet.
Het is jammer dat mensen die een relatie verneuken vaak niet in ieder geval het respect hebben om dat toe te geven. Of heeft ze dat wel gedaan?
Dit is gewoon over, klaar. Ze is nu op een leeftijd dat ze de stabiliteit die ze zo nodig heeft ergens anders nog kan vinden en daar gaat ze voor.
Ik zou er wel voor zorgen dat ze zo snel mogelijk oprot, hoor. Neem contact met haar op om haar spullen te komen ophalen en sluit het af, want dit gemiep gaat je opvreten.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-05-2020 14:10:26 ]
Hoezo verneukt ze het? Ze geeft aan dat ze geen gevoelens meer voor hem heeft / niet genoeg. Wat ik vooral lees.quote:
Het is jammer dat mensen die een relatie verneuken vaak niet in ieder geval het respect hebben om dat toe te geven. Of heeft ze dat wel gedaan?
Het was idd netjes als dat ook tijdens de therapie benoemd zou worden, maar om dat nou 'verneuken' te noemen.
Zij sluit zich nu volledig van hem af, toont 0 empathie en uit haar gevoelens bewust niet meer bij hem maar bij anderen.quote:
[..]
Hoezo verneukt ze het? Ze geeft aan dat ze geen gevoelens meer voor hem heeft / niet genoeg. Wat ik vooral lees.
Het was idd netjes als dat ook tijdens de therapie benoemd zou worden, maar om dat nou 'verneuken' te noemen.
Dat zijn keuzes. "Ik voel het niet meer" is voor vrouwen vaak een heerlijke dooddoener om de boel maar gewoon af te sluiten, maar TS heeft zelf in december aangetoond wel te kunnen vechten voor zijn relatie. Ook toen hij het niet meer voelde.
Vooral omdat ik het in mijn omgeving ook heb zien gebeuren raakt me dat. Mensen die gewoon pats boem veranderen in kille mensen en onherkenbaar zijn van de persoon die ze waren. Ik vind dat waardeloos en geloof niet dat de huidige mindset "als je het niet meer voelt kappen we ermee" daarbij helpt.
Dat TS aangaf geen gevoelens meer voor haar te hebben toen, zal zeker een bom hebben veroorzaakt voor haar. Mocht zij evt al twijfelen, dan is dat enkel groter geworden.quote:
Zij sluit zich nu volledig van hem af, toont 0 empathie en uit haar gevoelens bewust niet meer bij hem maar bij anderen.
Dat zijn keuzes. "Ik voel het niet meer" is voor vrouwen vaak een heerlijke dooddoener om de boel maar gewoon af te sluiten, maar TS heeft zelf in december aangetoond wel te kunnen vechten voor zijn relatie. Ook toen hij het niet meer voelde.
Vooral omdat ik het in mijn omgeving ook heb zien gebeuren raakt me dat. Mensen die gewoon pats boem veranderen in kille mensen en onherkenbaar zijn van de persoon die ze waren. Ik vind dat waardeloos en geloof niet dat de huidige mindset "als je het niet meer voelt kappen we ermee" daarbij helpt.
MIsschien hebben de therapie sessies enkel maar bevestigd dat ze niet bij elkaar passen of iets.
Dat ze haar gevoelens niet toont kan ook bescherming voor zichzelf zijn. Ze zit al niet lekker in haar vel van wat ik lees. Dan kan ze dat er misschien niet bij hebben.
Is dat jammer? Ja zeker. Maar om het dan maar allemaal in haar schoenen te schuiven.. nee.
En dat ze het bij anderen wel toont, misschien kan ze daar beter mee praten. Blijkbaar konden ze dat al niet goed, want therapie. Daar krijgt ze wss een luisterend oor ipv een TS die alles naar hem goed probeert te praten en verder wil.
Ik denk dat het wel meevalt in hoeverre TS alles naar zich goed probeert te praten, ik vind hem erg zelfkritisch.quote:
[..]
Dat TS aangaf geen gevoelens meer voor haar te hebben toen, zal zeker een bom hebben veroorzaakt voor haar. Mocht zij evt al twijfelen, dan is dat enkel groter geworden.
MIsschien hebben de therapie sessies enkel maar bevestigd dat ze niet bij elkaar passen of iets.
Dat ze haar gevoelens niet toont kan ook bescherming voor zichzelf zijn. Ze zit al niet lekker in haar vel van wat ik lees. Dan kan ze dat er misschien niet bij hebben.
Is dat jammer? Ja zeker. Maar om het dan maar allemaal in haar schoenen te schuiven.. nee.
En dat ze het bij anderen wel toont, misschien kan ze daar beter mee praten. Blijkbaar konden ze dat al niet goed, want therapie. Daar krijgt ze wss een luisterend oor ipv een TS die alles naar hem goed probeert te praten en verder wil.
Maar goed, prima. Feit is inderdaad dat het nu niet gaat werken, alleen ik vind dat er soms te weinig ruimte wordt gelaten voor emotie hier. Je mag best boos zijn als iemand de stekker eruit trekt, zeker als dat onrechtvaardig is.
En nogmaals, TS heeft in een eerder stadium gevochten voor zijn relatie. Zij vecht er nu niet voor.
Natuurlijk mag je boos zijn.quote:
Je mag best boos zijn als iemand de stekker eruit trekt, zeker als dat onrechtvaardig is.
Maar waarom is het onrechtvaardig? Wat maakt het dat je het zo noemt?
Je weet niet of zij ervoor gevochten heeft, je doet het met de teksten van TS, dus het lijkt hoogstens zo. Misschien was dit alles wat ze kon doen (incl de therapie) nu in haar huidige mogelijke depressieve staat van zijn.
Rechtvaardigheid is een subjectief begrip en natuurlijk mag je altijd een relatie verbreken maar het komt op mij over alsof ze er niets meer aan doet. Dat vind ik geen goede houding.quote:
[..]
Natuurlijk mag je boos zijn.
Maar waarom is het onrechtvaardig? Wat maakt het dat je het zo noemt?
Je weet niet of zij ervoor gevochten heeft, je doet het met de teksten van TS, dus het lijkt hoogstens zo. Misschien was dit alles wat ze kon doen (incl de therapie) nu in haar huidige mogelijke depressieve staat van zijn.
Zij heeft inderdaad het gevoel er al lang voor te vechten, en voor haar is de koek nu op. Dat is wel duidelijk. En er is werkelijk niets wat ik daaraan kan doen. Dat ben ik nu ook niet van plan.quote:
[..]
Natuurlijk mag je boos zijn.
Maar waarom is het onrechtvaardig? Wat maakt het dat je het zo noemt?
Je weet niet of zij ervoor gevochten heeft, je doet het met de teksten van TS, dus het lijkt hoogstens zo. Misschien was dit alles wat ze kon doen (incl de therapie) nu in haar huidige mogelijke depressieve staat van zijn.
Maar goed, wat ik zeg, we hebben zeven jaar een relatie gehad. Ze weet dat ik weinig empathisch vermogen heb. Zelf heeft ze dat ook niet echt. Ik dacht dat we dat accepteerden van elkaar.
Ik kan mijn gewoontes en gedrag proberen aan te passen. Proberen naar haar te luisteren. Dat heb ik de afgelopen tijd gepoogd. Maar als ze mij niet accepteert zoals ik ben, dan is er weinig wat ik kan doen. Dan is het gewoon klaar.
Maar het strookt totaal niet met het meisje dat ik kende, waar ik verliefd op ben geworden en waar ik zo fijn samen mee kon zijn. Maar nogmaals: ze is misschien veranderd, waardoor ik niet meer in haar leven pas.
Je hebt er alleen niets aan, want er is geen wet die zegt wanneer je wel of niet een relatie mag verbreken. Als zij het gerechtvaardigd vindt dan is dat zo. Voor een relatie zijn 2 personen nodig, en als 1 van de 2 vindt dat het klaar is om welke reden dan ook, dan is dat zo.quote:
[..]
Ik denk dat het wel meevalt in hoeverre TS alles naar zich goed probeert te praten, ik vind hem erg zelfkritisch.
Maar goed, prima. Feit is inderdaad dat het nu niet gaat werken, alleen ik vind dat er soms te weinig ruimte wordt gelaten voor emotie hier. Je mag best boos zijn als iemand de stekker eruit trekt, zeker als dat onrechtvaardig is.
En nogmaals, TS heeft in een eerder stadium gevochten voor zijn relatie. Zij vecht er nu niet voor.
Dat degene die verlaten wordt het daar in 99% van de gevallen niet mee eens is, ja, dat kan, maar dat is verder niet relevant voor het voortbestaan van de relatie.
Daarnaast weet je niet of zij er voor gevochten heeft. Zij is hier niet, zij zegt hier niets, en wat zij 'vechten' vindt kun jij niet genoeg vinden, of vice versa, maar in haar ogen is er genoeg grond om de relatie te beëindigen, en daar handelt ze dan ook naar.
Rationeel gezien is dat ook allemaal wel zo, maar dat betekent niet dat je niet boos mag zijn. Geef hem even de ruimte.quote:
[..]
Je hebt er alleen niets aan, want er is geen wet die zegt wanneer je wel of niet een relatie mag verbreken. Als zij het gerechtvaardigd vindt dan is dat zo. Voor een relatie zijn 2 personen nodig, en als 1 van de 2 vindt dat het klaar is om welke reden dan ook, dan is dat zo.
Dat degene die verlaten wordt het daar in 99% van de gevallen niet mee eens is, ja, dat kan, maar dat is verder niet relevant voor het voortbestaan van de relatie.
Daarnaast weet je niet of zij er voor gevochten heeft. Zij is hier niet, zij zegt hier niets, en wat zij 'vechten' vindt kun jij niet genoeg vinden, of vice versa, maar in haar ogen is er genoeg grond om de relatie te beëindigen, en daar handelt ze dan ook naar.
Joh van mij mag hij zo boos zijn als hij wil, maar TS komt wel behoorlijk levelheaded over. Sure, pijnlijk etc etc, maar ik heb het idee dat hij toch wel een rationele denker is, wat in dit soort situaties imho een voordeel is.quote:
[..]
Rationeel gezien is dat ook allemaal wel zo, maar dat betekent niet dat je niet boos mag zijn. Geef hem even de ruimte.
Ik ben ook niet zo boos, eerder teleurgesteld en gekwetst. Maar met alledrie die emoties kan ik niets tegenover mijn ex. Die heeft daar totaal geen boodschap aan en het maakt alleen maar meer kapot. Dus dan kan ik het beter achter me laten er zelf mee dealen. En dan zie ik wel of er van haar kant ooit nog iets komt, of dit het was.quote:
[..]
Joh van mij mag hij zo boos zijn als hij wil, maar TS komt wel behoorlijk levelheaded over. Sure, pijnlijk etc etc, maar ik heb het idee dat hij toch wel een rationele denker is, wat in dit soort situaties imho een voordeel is.
Dat is het ook enige wat je kunt doen. Je kunt niet trekken aan een dood paard. Zij kiest voor zichzelf, en hoe hard het ook is omdat jij er qua gevoel nog heel anders in staat dan zij, dat is voor jou ook het allerbeste.quote:
[..]
Ik ben ook niet zo boos, eerder teleurgesteld en gekwetst. Maar met alledrie die emoties kan ik niets tegenover mijn ex. Die heeft daar totaal geen boodschap aan en het maakt alleen maar meer kapot. Dus dan kan ik het beter achter me laten er zelf mee dealen. En dan zie ik wel of er van haar kant ooit nog iets komt, of dit het was.
Dat is waar, ik geef alleen aan dat hij zichzelf niet te veel kwalijk moet nemen en niet te hard voor zichzelf moet zijn.quote:
[..]
Joh van mij mag hij zo boos zijn als hij wil, maar TS komt wel behoorlijk levelheaded over. Sure, pijnlijk etc etc, maar ik heb het idee dat hij toch wel een rationele denker is, wat in dit soort situaties imho een voordeel is.
Hm, weet niet, zoals ik het lees legde je het eerder nog vooral bij haar neer, terwijl dat weinig zoden aan de dijk zet voor TS.quote:
[..]
Dat is waar, ik geef alleen aan dat hij zichzelf niet te veel kwalijk moet nemen en niet te hard voor zichzelf moet zijn.
Weet ik niet. Het kan wel helpen voor jezelf als je zelf (onterecht) schuldgevoelens worstelt.quote:
[..]
Hm, weet niet, zoals ik het lees legde je het eerder nog vooral bij haar neer, terwijl dat weinig zoden aan de dijk zet voor TS.
Nogmaals, ik moet me ook alleen baseren op de verhalen van TS maar als ik het zo lees dan vind ik dat hij zich niet veel kan verwijten.
Ik denk dat de schuldvraag niet zo belangrijk meer is, want dat is achteraf gelul. Het is nu gewoon ermee dealen. Helaas.quote:
[..]
Weet ik niet. Het kan wel helpen voor jezelf als je zelf (onterecht) schuldgevoelens worstelt.
Nogmaals, ik moet me ook alleen baseren op de verhalen van TS maar als ik het zo lees dan vind ik dat hij zich niet veel kan verwijten.
Geen idee, in mijn ogen zou dat symptoombestrijding zijn want uiteindelijk schiet hij er niks mee op. Dan kan TS beter die tijd en energie gebruiken op een constructievere manier. En volgens mij doet hij dat op zich ook wel, maar ja, het is niet een proces van een paar dagen, dat is eerder vele maanden.quote:
[..]
Weet ik niet. Het kan wel helpen voor jezelf als je zelf (onterecht) schuldgevoelens worstelt.
Nogmaals, ik moet me ook alleen baseren op de verhalen van TS maar als ik het zo lees dan vind ik dat hij zich niet veel kan verwijten.
Knap van je, respect. Sterkte in de komende periode in ieder geval!quote:
[..]
Ik denk dat de schuldvraag niet zo belangrijk meer is, want dat is achteraf gelul. Het is nu gewoon ermee dealen. Helaas.
Het gedrag toont aan dat ze waarschijnlijk al met een andere kerel sex heeft gehad. Zie haar totale cold shoulder.quote:
Ik voorspel dat ze binnen 2 jaar zwanger is van een ander.
Nah, ik heb eerder het idee dat er door een vriendin op haar is ingepraat dat ze in een ‘ongezonde’ relatie zit oid.quote:
[..]
Het gedrag toont aan dat ze waarschijnlijk al met een andere kerel sex heeft gehad. Zie haar totale cold shoulder.
Maar zou een kinderwens van haar een oorzaak kunnen zijn? Jullie zijn rond de 30 (?), zij heeft het alleen maar over huisje boompje beestje en zelfs een vakantie is al teveel spanning voor dr.quote:
[..]
Nah, ik heb eerder het idee dat er door een vriendin op haar is ingepraat dat ze in een ‘ongezonde’ relatie zit oid.
Daar wilde ze inderdaad duidelijkheid over, en dat heb ik tijdens onze relatie niet genoeg gegeven. Komt wel goed, dacht ik toen.quote:
[..]
Maar zou een kinderwens van haar een oorzaak kunnen zijn? Jullie zijn rond de 30 (?), zij heeft het alleen maar over huisje boompje beestje en zelfs een vakantie is al teveel spanning voor dr.
Het gekke is dat het nu zonneklaar is voor me: ja, ik wil kinderen met haar. Niets liever. Maar alles wat ik nu zeg stuit op ongeloof. Wat ik trouwens heel begrijpelijk vind, hoor. Waarom zou ze me nu ineens wel vertrouwen? Aan de andere kant heb ik in december dus wel een concessie gedaan door full-time te gaan werken. Maar dat was kennelijk niet genoeg.
Ze is trouwens wat jonger dan ik (28).
Absoluut.quote:
Als vrouwen met vriendinnen gaan praten dan ben je de sjaak ja. Zelfde geldt wss andersom bij mannen. Levensgevaarlijk.
Dat valt wel mee hoor.quote:
Als vrouwen met vriendinnen gaan praten dan ben je de sjaak ja. Zelfde geldt wss andersom bij mannen. Levensgevaarlijk.
True. Maar het werkt natuurlijk wel twee kanten op: zij komt met een bepaald probleem in onze relatie naar die vriendin toe en voelt zich vervolgens bevestigd. Als alles tussen ons koek en ei was geweest, was ze er waarschijnlijk niet eens over begonnen.quote:
Automatisch wordt de vriend/vriendin beschermd / op een voetstuk gezet door de vriendengroep en de schuld bij de ander / ander in een negatief daglicht gezet. Dat is mijn ervaring in ieder geval
Exact. Dáár begint het issue al. Het issue is niet dat die vriendin waar ze heen gaat jou naar beneden praat, het issue is dat er om te beginnen al een issue is waarmee ze niet naar jou is gekomen, om welke reden dan ook, dan wel dat jij daar niet adequaat op gereageerd hebt.quote:
[..]
True. Maar het werkt natuurlijk wel twee kanten op: zij komt met een bepaald probleem in onze relatie naar die vriendin toe en voelt zich vervolgens bevestigd. Als alles tussen ons koek en ei was geweest, was ze er waarschijnlijk niet eens over begonnen.
Overigens is het echt niet zo dat die vriendin dan zo op haar in heeft weten te praten dat dat nu de reden is dat jullie nu uit elkaar zijn. Het is echt niet zo dat jouw vrouw naar haar toe ging terwijl geen haar op haar hoofd dacht om bij jou weg te gaan, maar na dat gesprek ineens wel.
Kom nou, dat is naïef om dat te denken (en ook lekker makkelijk want dan kun je de schuld buiten jezelf leggen. Overigens bedoel ik in het algemeen, en niet specifiek jou nu, BottleItIn).
Afhankelijk van hoe je relatie is... maar kan me voorstellen dat het vaak genoeg gebeurd dat iemand zijn verhaal doet en dat de partner direct in de verdediging springt of bepaalde blikken geeft etc etc Waardoor je niet even gewoon je verhaal kan doen.
Soms is het vertellen alleen al een opluchting en heb je geeneens advies nodig of iets.
Nee natuurlijk niet, maar hier wordt gedaan alsof 'het issue' pas begint bij het moment dat je partner met zijn/haar vrienden/innen gaat praten en dat je dan 'de sjaak' bent, wat absolute bullshit is.quote:
Het is toch niet raar dat soms iemand graag even zijn/haar hart lucht bij iemand, die niet diegenes partner is?
Afhankelijk van hoe je relatie is... maar kan me voorstellen dat het vaak genoeg gebeurd dat iemand zijn verhaal doet en dat de partner direct in de verdediging springt of bepaalde blikken geeft etc etc Waardoor je niet even gewoon je verhaal kan doen.
Soms is het vertellen alleen al een opluchting en heb je geeneens advies nodig of iets.
Klopt, daarom ook mijn verbazing. Meer als toevoeging op jouw postquote:
Nee natuurlijk niet, maar hier wordt gedaan alsof 'het issue' pas begint bij het moment dat je partner met zijn/haar vrienden/innen gaat praten en dat je dan 'de sjaak' bent, wat absolute bullshit is.
Goede vriendinnen bevestigen je alleen als zij oprecht vinden dat die bevestiging op zijn plaats is. Echt goede vriendinnen vertellen het je ook wanneer ze denken dat je het verkeerd zietquote:
[..]
True. Maar het werkt natuurlijk wel twee kanten op: zij komt met een bepaald probleem in onze relatie naar die vriendin toe en voelt zich vervolgens bevestigd. Als alles tussen ons koek en ei was geweest, was ze er waarschijnlijk niet eens over begonnen.
Ik moet zeggen dat ik oprecht vind dat je er goed mee omgaat. Geen vingerwijzing naar haar, ook niet een mea maxima culpa voor jezelf. Er waren een aantal hobbels in de weg, en uiteindelijk bleken die nog niet zo gemakkelijk weggeruimd te kunnen worden. Dat is voor jullie allebei verdrietig en rot.
Uiteraard is er ruimte voor je gevoel, of dat nu boosheid, verdriet, frustratie of wat dan ook is. Om deze gevoelens de ruimte te geven, is het helemaal niet nodig om een schuldige aan te wijzen. Jij noch zij zijn 'schuldig' in deze. Jullie hebben allebei fouten gemaakt, en dat is alleen maar menselijk. Dat gevoel soms verdwijnt, is ontzettend kut voor degene waarbij dat niet het geval is en die dan achterblijft, maar ook daarvoor is geen schuldige aan te wijzen. Zo kan het leven lopen, helaas.
Thanks, ik doe m'n best.quote:
[..]
Goede vriendinnen bevestigen je alleen als zij oprecht vinden dat die bevestiging op zijn plaats is. Echt goede vriendinnen vertellen het je ook wanneer ze denken dat je het verkeerd ziet
Ik moet zeggen dat ik oprecht vind dat je er goed mee omgaat. Geen vingerwijzing naar haar, ook niet een mea maxima culpa voor jezelf. Er waren een aantal hobbels in de weg, en uiteindelijk bleken die nog niet zo gemakkelijk weggeruimd te kunnen worden. Dat is voor jullie allebei verdrietig en rot.
Uiteraard is er ruimte voor je gevoel, of dat nu boosheid, verdriet, frustratie of wat dan ook is. Om deze gevoelens de ruimte te geven, is het helemaal niet nodig om een schuldige aan te wijzen. Jij noch zij zijn 'schuldig' in deze. Jullie hebben allebei fouten gemaakt, en dat is alleen maar menselijk. Dat gevoel soms verdwijnt, is ontzettend kut voor degene waarbij dat niet het geval is en die dan achterblijft, maar ook daarvoor is geen schuldige aan te wijzen. Zo kan het leven lopen, helaas.
En toch hè, toch heb ik nog steeds die hoop. Die hoop dat ze ineens inziet dat ze een 'fout' heeft gemaakt, dat ze er alsnog voor wil gaan. Puur vanwege al het moois dat we in die afgelopen zeven jaar hebben meegemaakt, wat we voor elkaar voelden.
Maar elke keer als ik haar zie of spreek, weet ik dat ik niet meer tegen hetzelfde meisje van de laatste zeven jaar praat. Zoals ik al zei: ze lijkt nu enkel de negatieve dingen van onze relatie te zien, zich daaraan vast te klampen om haar beslissing te rechtvaardigen. En dat neem ik haar niet kwalijk, want het was de afgelopen maanden gewoon k*t. Maar dat kan de rest toch niet zomaar uitwissen? Dat blijft erg moeilijk te verkroppen.
Het heeft tijd nodig, denk ik. Voor ons allebei.
Het heeft sowieso tijd nodig, voor beiden. Maar die tijd kan ook betekenen dat het voor een van jullie of voor beiden duidelijk wordt dat dit het beste is.quote:
[..]
Thanks, ik doe m'n best.
En toch hè, toch heb ik nog steeds die hoop. Die hoop dat ze ineens inziet dat ze een 'fout' heeft gemaakt, dat ze er alsnog voor wil gaan. Puur vanwege al het moois dat we in die afgelopen zeven jaar hebben meegemaakt, wat we voor elkaar voelden.
Maar elke keer als ik haar zie of spreek, weet ik dat ik niet meer tegen hetzelfde meisje van de laatste zeven jaar praat. Zoals ik al zei: ze lijkt nu enkel de negatieve dingen van onze relatie te zien, zich daaraan vast te klampen om haar beslissing te rechtvaardigen. En dat neem ik haar niet kwalijk, want het was de afgelopen maanden gewoon k*t. Maar dat kan de rest toch niet zomaar uitwissen? Dat blijft erg moeilijk te verkroppen.
Het heeft tijd nodig, denk ik. Voor ons allebei.
Je kunt in 7 jaar ook ontzettend uit elkaar groeien. Dat is niemands schuld, dat kan gewoon gebeuren. Zeker als je nog vrij jong bent, is mijn ervaring. We zijn nog lang niet uitontwikkeld wanneer we vinden dat we volwassen zijn. Ook in ons volwassen leven leren we nog nieuwe dingen over onszelf en de wereld waarin we leven.
Hoop houden kan en mag, maar of het heel verstandig is, is een tweede.
Dat mag altijd, maar het ligt er wel een beetje aan met welke instelling iemand dit doet. Vaak wordt het verhaal door vrienden/vriendinnen ontzettend bevestigd, merk dat nu zelf ook al als vrienden mij om tips vragen voor dates enzo. Is die persoon enthousiast over een date, dan ga je niet zeggen dat hij het niet moet doen. Twijfelt die persoon over een date dan stel je de vraag of hij er wel echt goed over na heeft gedacht.quote:
Het is toch niet raar dat soms iemand graag even zijn/haar hart lucht bij iemand, die niet diegenes partner is?
Afhankelijk van hoe je relatie is... maar kan me voorstellen dat het vaak genoeg gebeurd dat iemand zijn verhaal doet en dat de partner direct in de verdediging springt of bepaalde blikken geeft etc etc Waardoor je niet even gewoon je verhaal kan doen.
Soms is het vertellen alleen al een opluchting en heb je geeneens advies nodig of iets.
Dit soort dingen bevestigen mensen in hun keuzes, en ik heb er in mijn omgeving genoeg ervaring mee om te weten dat het vaak bijzonder destructief werkt.
Ik heb het dan wel over het moment dat je op het punt staat om een relatie te verbreken. Uiteraard mogen kleinere dingen altijd besproken worden met anderen.
Hoe houdbaar denk je dat een relatie is als je enkel naar het verleden kijkt...?quote:
Puur vanwege al het moois dat we in die afgelopen zeven jaar hebben meegemaakt, wat we voor elkaar voelden.
uit je eigen OP:
Zeg eens eerlijk, denk je niet dat de fout erin ligt dat jullie gewoon duidelijk _andere_ toekomstvoorstellingen hebben, en dat jij enkel door wil in de relatie omdat je kijkt naar hoe leuk het vroeger was, maar tegelijkertijd niet gelukkig bent in het nu?quote:Ik denk dat daar het grote verschil zit met hoe we eerst in onze relatie stonden. In het begin deden we wat we leuk vonden, we maakten ons niet druk, die studentikoze houding. Daar ben ik te veel in blijven hangen, terwijl zij verder wilde.
Het heeft niet zozeer met de gebeurtenissen uit het verleden te maken, meer dat ik er op basis van het verleden overtuigd ben dat we bij elkaar passen en veel interesses delen. Hoewel ze nu alles in een negatief licht bekijkt (en dat snap ik, laat dat duidelijk zijn), hoop ik dat ze dat later anders gaat zien. Dat ze dan weer de goede kanten van onze relatie herkent. En zo niet, tja, dan passen we inderdaad niet meer bij elkaar. Dan is het écht klaar.quote:
[..]
Hoe houdbaar denk je dat een relatie is als je enkel naar het verleden kijkt...?
uit je eigen OP:
[..]
Zeg eens eerlijk, denk je niet dat de fout erin ligt dat jullie gewoon duidelijk _andere_ toekomstvoorstellingen hebben, en dat jij enkel door wil in de relatie omdat je kijkt naar hoe leuk het vroeger was, maar tegelijkertijd niet gelukkig bent in het nu?
En bij een eventuele doorstart is een relatie zoals 'vroeger' natuurlijk geen optie meer. Dan moeten we echt naar de toekomst kijken. Dat huisje-boompje-beestje. En daar ben ik absoluut toe bereid. Ik weet wat ik aan dit meisje heb, wat ze voor me betekent. Heeft betekend. Hoewel ik dat haar niet genoeg heb laten merken tijdens onze relatie. Nu wil ik er voor haar zijn. Maar goed, voor een relatie zijn twee mensen nodig.
Dat verandert haar interne gevoel niet eens. Dat inpraten is echt niet de trigger geweest, dat is meestal de aantrekkingskracht van een ander waardoor ze gaan twijfelen. Dit is in jouw geval bijna met zekerheid te zeggen.quote:
[..]
Nah, ik heb eerder het idee dat er door een vriendin op haar is ingepraat dat ze in een ‘ongezonde’ relatie zit oid.
Lekker belangrijk, ze wil niet terug.quote:
Of hoop je op huil verhalen, ramp toerist?
Ben gwn nieuwsgierigquote:
[..]
Lekker belangrijk, ze wil niet terug.
Of hoop je op huil verhalen, ramp toerist?
Ik heb nu al een week geen contact meer met haar en dat bevalt me goed. Gisteren stuurde ze me zelf een berichtje hoe het ging. Daar antwoord ik dan ‘beleefd’ op, maar verder laat ik het nu rusten.
Na een redelijke week gaat het nu wat minder. Ze stuurde zojuist dat ze nieuwe woonruimte heeft. Zat eraan te komen, maar het was alsnog een volgende klap (CoolGuy zei het al).
Ik probeer er richting haar heel zakelijk in te staan en dat lukt aardig. Niet bellen, geen face-to-face-contact. Enkel appen. Toch schreeuwen mijn instincten weer om haar te te vragen of ze het zeker weet, of we het niet van afstand kunnen proberen, enzovoort. Ik weet het voor nu te weerstaan, omdat ik weet dat het geen zin heeft.
Toch weet ik ook niet wat ik van haar communicatie moet denken. Ten eerste gaat ze om de hoek wonen (letterlijk, praktisch 200 meter verder) en ten tweede zegt ze 'voor nu' geen beslissing te willen nemen over onze katten. Ook zoiets vaags. Die blijven dus bij mij. Verder vraagt ze altijd hoe het met mij gaat, alsof ze verwacht dat ik me weer in een soort smeekbede stort.
Gewoon no contact gaan hoe lastig dat ook is. Alles wat je voelt zijn oude emoties die er niet meer tie doen. Besef je dat zij jou verlaten heeft. Zoiemand wil je niet
Je zoekt ook overal iets achter he.quote:Op donderdag 14 mei 2020 12:46 schreef BottleItIn het volgende:
Lief dagboek...
Na een redelijke week gaat het nu wat minder. Ze stuurde zojuist dat ze nieuwe woonruimte heeft. Zat eraan te komen, maar het was alsnog een volgende klap (CoolGuy zei het al).
Ik probeer er richting haar heel zakelijk in te staan en dat lukt aardig. Niet bellen, geen face-to-face-contact. Enkel appen. Toch schreeuwen mijn instincten weer om haar te te vragen of ze het zeker weet, of we het niet van afstand kunnen proberen, enzovoort. Ik weet het voor nu te weerstaan, omdat ik weet dat het geen zin heeft.
Toch weet ik ook niet wat ik van haar communicatie moet denken. Ten eerste gaat ze om de hoek wonen (letterlijk, praktisch 200 meter verder) en ten tweede zegt ze 'voor nu' geen beslissing te willen nemen over onze katten. Ook zoiets vaags. Die blijven dus bij mij. Verder vraagt ze altijd hoe het met mij gaat, alsof ze verwacht dat ik me weer in een soort smeekbede stort.
Jup.quote:Op donderdag 14 mei 2020 12:57 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
[..]
Je zoekt ook overal iets achter he.
Nah, reageer alleen op de praktische zaken, hoor. Heb verder geen contact en blijf zo zakelijk mogelijk (wel gewoon vriendelijk/beleefd uiteraard). Als er de afgelopen weken contact is, komt dat altijd vanuit haar.quote:
Ze houdt nog ff aan je vast omdat je toch wel reageert.
Gewoon no contact gaan hoe lastig dat ook is. Alles wat je voelt zijn oude emoties die er niet meer tie doen. Besef je dat zij jou verlaten heeft. Zoiemand wil je niet
Qua huis, kan het (en is het meestal) gewoon toeval zijn.
Ik woonde destijds ook 50 meter van m'n ex af (elkaar nooit tegengekomen in 3 jaar tijd)
Mbt de katten. tja, die wil je niet de hele tijd heen en weer slepen dus wss wil ze eerst op haar plek zitten voordat die evt meegaan bv.
Gewoon je tijd en energie ergens anders in stoppen en vooral niet in iemand die je niet wilt.
Is zeker aangezwengeld, inderdaad bijzonder wat aandacht van andere vrouwen met je gekrenkte zelfvertrouwen kan doen.quote:
Heb je ondertussen tinder al geïnstalleerd? Genoeg vrouwen die nu ook daten...
Gewoon je tijd en energie ergens anders in stoppen en vooral niet in iemand die je niet wilt.
Wow, dit verhaal klinkt wel heel herkenbaar.quote:
Lief dagboek...
Na een redelijke week gaat het nu wat minder. Ze stuurde zojuist dat ze nieuwe woonruimte heeft. Zat eraan te komen, maar het was alsnog een volgende klap (CoolGuy zei het al).
Ik probeer er richting haar heel zakelijk in te staan en dat lukt aardig. Niet bellen, geen face-to-face-contact. Enkel appen. Toch schreeuwen mijn instincten weer om haar te te vragen of ze het zeker weet, of we het niet van afstand kunnen proberen, enzovoort. Ik weet het voor nu te weerstaan, omdat ik weet dat het geen zin heeft.
Toch weet ik ook niet wat ik van haar communicatie moet denken. Ten eerste gaat ze om de hoek wonen (letterlijk, praktisch 200 meter verder) en ten tweede zegt ze 'voor nu' geen beslissing te willen nemen over onze katten. Ook zoiets vaags. Die blijven dus bij mij. Verder vraagt ze altijd hoe het met mij gaat, alsof ze verwacht dat ik me weer in een soort smeekbede stort.
Op dit moment vind ik oprecht dat je haar echt wel dingen kwalijk kunt nemen. Zij weet donders goed dat op dit moment het enige dat jij wil een relatie is en dat al het niet-relationele contact pijnlijk is. Dan moet ze dus geen koetjes en kalfjes-verhalen gaan houden en het niet op gaan zoeken.
Aan jou zou ik het advies geven om de antwoorden kort en zakelijk te houden. De bal ligt bij haar als zij op relationeel gebied nog iets met je wil. Ga niet smeken want dan gaat ze sowieso weer afstoten, ik ken dit gedrag uit mijn directe omgeving.
Zolang zij niet begint over dat het haar spijt en ze weer terug wil, kun je het vergeten.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 14-05-2020 14:43:51 ]
Of hoopt hij dat ze dat door de regels heenleest als hij enkel kort en krachtig enzo reageert?
Eens. Nou ja, niet zozeer het kwalijk nemen, maar wel het gedeelte over 'geen koetjes en kalfjes'.quote:
[..]
Wow, dit verhaal klinkt wel heel herkenbaar.
Dan moet ze dus geen koetjes en kalfjes-verhalen gaan houden en het niet op gaan zoeken.
Aan jou zou ik het advies geven om de antwoorden kort en zakelijk te houden. De bal ligt bij haar als zij op relationeel gebied nog iets met je wil. Ga niet smeken want dan gaat ze sowieso weer afstoten, ik ken dit gedrag uit mijn directe omgeving.
Zolang zij niet begint over dat het haar spijt en ze weer terug wil, kun je het vergeten.
Ja, dat heb ik aangegevenquote:
Heeft TS ooit aangegeven aan zijn ex dat hij verder geen contact wil verder?
Of hoopt hij dat ze dat door de regels heenleest als hij enkel kort en krachtig enzo reageert?
. Op een nette manier, hoor.Als dat contact het voor je moeilijk maakt. Moet je het zelf ook afkappen.
Omdat het over praktische dingen (dus: geld/huiszaken) gaat.quote:
Waarom antwoord je als je geen contact wilt en dat ook hebt aangegeven?
En die kat, als ze daar nu geen beslissing over neemt, dan zijn ze van jou. Afsluiten is afronden en losse eindjes bellen daar niet bij.
True that.quote:
En die kat, als ze daar nu geen beslissing over neemt, dan zijn ze van jou. Afsluiten is afronden en losse eindjes bellen daar niet bij.
Kortom: blokkeren die handel.
Ja, daarom snap ik beide keuzes dus niet helemaal. Misschien verwacht ze dat we op gegeven moment matties worden, ofzo.quote:
200 meter verderop, succes met geen contact/over haar heen komen.
En die kat, als ze daar nu geen beslissing over neemt, dan zijn ze van jou. Afsluiten is afronden en losse eindjes bellen daar niet bij.
Ja, eens. Met bellen heb je toch de kans dat er emotie doorklinkt enzo.quote:
Vind appcontact zelf minder persoonlijk dan bellen. Weet niet hoe TS daarin staat. Mailen is nog zakelijker, dan lees je en reageer je wanneer je zelf tijd hebt. Alles wat op de telefoon komt vraagt 'nu' aandacht.
Vrienden is geen mogelijkheid als 1 van de 2 stiekem meer wil, en jij wil stiekem meer. Ik snap je gevoelens en het is knap en heel goed dat je dat weerstaat, en dat moet je ook blijven doen. Dit is geen bevlieging van haar. Dit is wat ze wil, en daar handelt ze naar.quote:
[..]
Ja, daarom snap ik beide keuzes dus niet helemaal. Misschien verwacht ze dat we op gegeven moment matties worden, ofzo.
[..]
Ja, eens. Met bellen heb je toch de kans dat er emotie doorklinkt enzo.
Dat jij graag wil zien dat zij verwacht dat je je in een smeekbede stort is niet omdat zij dat uitdraagt, maar omdat jij dat graag zo wil opvatten. De realiteit is dat zij vrij rechtlijnig is. Ze zegt A en ze handelt ook naar A ipv B.
Ze wil niet meer met jou verder, en haar volgende stap was woonruimte zoeken en ook vinden. Je moet sterk blijven, want zij heeft haar keuze gemaakt.
Ja, ware woorden, hoor.quote:
[..]
Vrienden is geen mogelijkheid als 1 van de 2 stiekem meer wil, en jij wil stiekem meer. Ik snap je gevoelens en het is knap en heel goed dat je dat weerstaat, en dat moet je ook blijven doen. Dit is geen bevlieging van haar. Dit is wat ze wil, en daar handelt ze naar.
Dat jij graag wil zien dat zij verwacht dat je je in een smeekbede stort is niet omdat zij dat uitdraagt, maar omdat jij dat graag zo wil opvatten. De realiteit is dat zij vrij rechtlijnig is. Ze zegt A en ze handelt ook naar A ipv B.
Ze wil niet meer met jou verder, en haar volgende stap was woonruimte zoeken en ook vinden. Je moet sterk blijven, want zij heeft haar keuze gemaakt.
Haar gedrag is gewoon heel moeilijk om te ervaren, omdat ik haar al jaren ken als een gevoelig (en afhankelijk) meisje. Maar misschien moet ik haar dit daarom juist gunnen.
Nou, ik denk eigenlijk dat je vooral moet stoppen met haar dingen te gunnen (let op! Ik bedoel hier dat je het tegenovergestelde moet gaan doen!!), ook al snap ik heel goed dat (en waarom) je dat doet, maar zij heeft deze keuze gemaakt, en die keuze heeft ze gemaakt voor zichzelf, niet voor jou.quote:
[..]
Ja, ware woorden, hoor.
Haar gedrag is gewoon heel moeilijk om te ervaren, omdat ik haar al jaren ken als een gevoelig (en afhankelijk) meisje. Maar misschien moet ik haar dit daarom juist gunnen.
Omdat zij verder in het proces is, omdat ze al langer geleden afstand heeft genomen van jou en dit ook wíl, is jouw belang ondergeschikt aan haar eigen belang (en zo zou het ook moeten zijn, want als zij niet meer gelukkig is moet ze daar naar handelen).
Omdat jij er nog met gevoel in zit wil jij haar nog dingen gunnen en dingen voor haar doen, maar het moment is wel aangebroken dat jij aan jezelf moet gaan denken. Dit komt niet meer goed, dus daar moet je naar handelen. Jij hebt pijn omdat jij haar nog ziet als dat lieve meisje van toen, maar zij is er niet meer.
Ik zeg absoluut niet dat je haar nu als vuil moet behandelen of weet ik veel wat, maar er is een nieuwe realiteit, en hoe langer jij blijft hangen in je huidige patroon, hoe langer jij pijn hebt. Zij misschien ook, of niet, maar dat is mijn punt nu juist, of zij wel of niet langer of korter pijn heeft is niet meer jouw zorg, en zou dus ook niet meer leidend moeten zijn in jouw handelen.
Kijk er is nu een pleister, en die pleister wil jij er eigenlijk niet af trekken want dat doet pijn, maar die pleister gaat er af, hoe dan ook. Dat kun je langzaam doen, het rekken waardoor het minder pijn doet, maar wel veel langer, of je kunt het snel doen, waardoor de pijn nu even heviger is, maar wel korter.
Die analogie gaat niet helemaal op, want pijn gaat het toch doen, want op het moment dat het definitief is komt die pijn toch, of je nu die pleister er langzaam af doet of snel, maar hoe sneller je het doet, hoe sneller je ook in de volgende fase van verwerking zit, hoe sneller je ook weer gaat richting het opbouwen van je eigen leven, wat je kunt doen omdat het einde van de huidige (en komende) pijnlijke fase veel dichter in de toekomst ligt, dan dat het ligt als je de pleister er heel langzaam af trekt.
[ Bericht 1% gewijzigd door CoolGuy op 15-05-2020 12:38:06 ]
Ik snap wat je zegt, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan als je zeven jaar lief en leed hebt gedeeld. Het is voor mij gewoon moeilijk te bevatten dat ze die jaren zo door de plee spoelt (zo voelt het, ik weet dat het genuanceerde ligt), maar ik zal inderdaad nog niet ver genoeg in het proces zijn.quote:
[..]
Nou, ik denk eigenlijk dat je vooral moet stoppen met haar dingen te gunnen (let op! Ik bedoel hier dat je het tegenovergestelde moet gaan doen!!), ook al snap ik heel goed dat (en waarom) je dat doet, maar zij heeft deze keuze gemaakt, en die keuze heeft ze gemaakt voor zichzelf, niet voor jou.
Omdat zij verder in het proces is, omdat ze al langer geleden afstand heeft genomen van jou en dit ook wíl, is jouw belang ondergeschikt aan haar eigen belang (en zo zou het ook moeten zijn, want als zij niet meer gelukkig is moet ze daar naar handelen).
Omdat jij er nog met gevoel in zit wil jij haar nog dingen gunnen en dingen voor haar doen, maar het moment is wel aangebroken dat jij aan jezelf moet gaan denken. Dit komt niet meer goed, dus daar moet je naar handelen. Jij hebt pijn omdat jij haar nog ziet als dat lieve meisje van toen, maar zij is er niet meer.
Ik zeg absoluut niet dat je haar nu als vuil moet behandelen of weet ik veel wat, maar er is een nieuwe realiteit, en hoe langer jij blijft hangen in je huidige patroon, hoe langer jij pijn hebt. Zij misschien ook, of niet, maar dat is mijn punt nu juist, of zij wel of niet langer of korter pijn heeft is niet meer jouw zorg, en zou dus ook niet meer leidend moeten zijn in jouw handelen.
Kijk er is nu een pleister, en die pleister wil jij er eigenlijk niet af trekken want dat doet pijn, maar die pleister gaat er af, hoe dan ook. Dat kun je langzaam doen, het rekken waardoor het minder pijn doet, maar wel veel langer, of je kunt het snel doen, waardoor de pijn nu even heviger is, maar wel korter.
Die analogie gaat niet helemaal op, want pijn gaat het toch doen, want op het moment dat het definitief is komt die pijn toch, of je nu die pleister er langzaam af doet of snel, maar hoe sneller je het doet, hoe sneller je ook in de volgende fase van verwerking zit, hoe sneller je ook weer gaat richting het opbouwen van je eigen leven, wat je kunt doen omdat het einde van de huidige (en komende) pijnlijke fase veel dichter in de toekomst ligt, dan dat het ligt als je de pleister er heel langzaam af trekt.
Daarom duidelijkheid scheppen naar haar. Zolang zij op liefdesgebied geen stappen zet (en dat doet ze niet, want ze loopt op dat gebied alleen maar verder weg) heb je totaal niets aan het contact.quote:
[..]
Ik snap wat je zegt, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan als je zeven jaar lief en leed hebt gedeeld. Het is voor mij gewoon moeilijk te bevatten dat ze die jaren zo door de plee spoelt (zo voelt het, ik weet dat het genuanceerde ligt), maar ik zal inderdaad nog niet ver genoeg in het proces zijn.
Alleen als zij zou zeggen "ik heb er nog eens over nagedacht en ik wil toch weer met je praten over een relatie" dan kom je ergens. Maar dat gaat ze niet doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 15-05-2020 13:15:31 ]
Ja, dat doe ik de laatste weken ook wel naar haar toe, hoor. Ik deel mijn interne struggles gewoon hierquote:
[..]
Daarom duidelijkheid scheppen naar haar. Zolang zij op liefdesgebied geen stappen zet (en dat doet ze niet, want ze loopt op dat gebied alleen maar verder weg) heb je totaal niets aan het contact.
Alleen als zij zou zeggen "ik heb er nog eens over nagedacht en ik wil toch weer met je praten over een relatie" dan kom je ergens. Maar dat gaat ze niet doen.
.Ventileren is het beste om het uit je systeem te krijgen. Kan je het beste met vrienden die je aanhoren.quote:
[..]
Ja, dat doe ik de laatste weken ook wel naar haar toe, hoor. Ik deel mijn interne struggles gewoon hier
Klopt. Ook dat doe ik veel. Vandaag ook weer eens op mijn werk gezeten (in plaats van uit huis), die afleiding is ook goed.quote:
[..]
Ventileren is het beste om het uit je systeem te krijgen. Kan je het beste met vrienden die je aanhoren.