R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn vriendin en ik hadden zeven jaar een relatie. Gisteren zei ze dat geen toekomst meer ziet. Het 'gevoel' is weg. Ergo: ik ben kapot. Het lange verhaal volgt hieronder. Kijk maar of je het leest, ik wil het gewoon van me af schrijven.
Eigenlijk is alles vanaf het begin vanzelfsprekend geweest. We leerden elkaar kennen toen we beiden nog studeerden en woonden binnen een paar weken samen op een krappe studentenkamer. Nooit gezeik gehad, die eerste jaren. Het ging goed op alle fronten. We konden samen zijn, maar elkaar ook vrij laten. Onze interesses matchen dusdanig dat we ons nooit verveelden.
In de afgelopen drie jaar is er iets veranderd. Dat begon eigenlijk bij mij. Ik ging richting de 30 en er ging iets wringen: 'Is dit het nou, wil ik wel voor de rest van mij leven', dat soort gedachten. Dat dat heb ik eerlijk bij haar aangegeven en daar schrok ze enorm van. Maar toen ik me ging beseffen wat ik had en hoe het zou zijn als ik dat zou verliezen, verdwenen de twijfels weer. Ik kon er weer tegenaan, zo gezegd. Maar ik zag wel dat het haar iets gedaan, dat ze onzekerder was geworden. Achteraf denk ik dat ik op dat moment te egoïstisch ben geweest. Te weinig naar haar gevoelens heb geluisterd toen ik mijn twijfels toegaf.
Flashforward naar december vorig jaar. Alles was kut. Mijn contract werd opgezegd en kort daarna zoop ik te veel op een feestje, waardoor ik met een gat in mijn kin in het ziekenhuis belandde. De drank was totaal verkeerd gevallen en ik had enorme huilbuien, waar mijn vriendin bij stond. Daar schrok ze van, vooral omdat ik dat soort emoties normaal zelden toon.
Verderop die maand gaf ze ineens aan geen toekomst meer te zien in onze relatie. Ze zat mentaal niet lekker in haar vel en vond dat ik niet duidelijk was over onze toekomst: kinderen, een hypotheek, dat soort zaken. Dat ik werkloos was hielp niet, en dat ik erover nadacht weer te gaan ZZP'en al helemaal niet.
Ik denk dat daar het grote verschil zit met hoe we eerst in onze relatie stonden. In het begin deden we wat we leuk vonden, we maakten ons niet druk, die studentikoze houding. Daar ben ik te veel in blijven hangen, terwijl zij verder wilde.
Maar uiteindelijk kwam ook bij mij het besef dat ik daar een keuze in moest maken, dat het niet en/en kon zijn. Ik heb daar een goed gesprek met haar over gehad en uiteindelijk besloten dat ik een fulltime-baan ging zoeken in plaats van het onzekere ZZP-bestaan. Verder besloten we in therapie te gaan, omdat we voor onze relatie wilden knokken. Althans, dat dacht ik. In maart zijn we met die relatietherapie gestart. Ik vond dat daar goede dingen naar voren kwamen.
Maar naast onze relatie gaat het nu mentaal erg slecht met mijn vriendin. Ze zit tegen een depressie aan, kan nergens meer van genieten. Ik heb probeerde mijn verkeerde keuzes in het verleden (te weinig aandacht voor haar gevoelens) in de laatste maanden ten harte te nemen. Maar ik merkte de laatste tijd dat er een soort weerstand tegen die goede bedoelingen kwam. Dat ze er bewust voor leek te kiezen zich kut te voelen en zich af te sluiten. Alles moest van mij komen. Het was of ik tegen een muur aanpraatte. Kortom: ik voelde de bui al hangen.
En ik kreeg gelijk. Ze kwam gisteren overstuur thuis en maakte het opnieuw uit.
Toen ze dat in december deed overheerste verdriet, nu voel ik me vooral boos en teleurgesteld. We hadden toch besloten er iets van te maken? Naar de toekomst te kijken? We zijn toch begonnen aan relatietherapie? Ik heb gekozen voor een fulltime job omdat we samen richting dat huisje-boompje-beestje wilden.
Aan de ene kant hoop ik enorm dat dit te maken heeft met haar psychische toestand, dat ze niet helder denkt. Ik wil tegen haar schreeuwen dat het niet over één dag ijs gaat, dat het maanden kan duren voor we de goede kant opgaan. Dat een relatie niet een vaststaand variabele is en dat je er constant aan moet werken, dat er dingen veranderen. Aan de andere kant zou ik ook niet zomaar terug kunnen, mocht ze dat ineens weer besluiten. Het voelt enorm kut dat ik offers voor haar heb gebracht, maar dat ze me nog steeds niet accepteert zoals ik ben. Er is iets stuk en ik moet afstand nemen. Maar het doet pijn, heel veel pijn.
Eigenlijk is alles vanaf het begin vanzelfsprekend geweest. We leerden elkaar kennen toen we beiden nog studeerden en woonden binnen een paar weken samen op een krappe studentenkamer. Nooit gezeik gehad, die eerste jaren. Het ging goed op alle fronten. We konden samen zijn, maar elkaar ook vrij laten. Onze interesses matchen dusdanig dat we ons nooit verveelden.
In de afgelopen drie jaar is er iets veranderd. Dat begon eigenlijk bij mij. Ik ging richting de 30 en er ging iets wringen: 'Is dit het nou, wil ik wel voor de rest van mij leven', dat soort gedachten. Dat dat heb ik eerlijk bij haar aangegeven en daar schrok ze enorm van. Maar toen ik me ging beseffen wat ik had en hoe het zou zijn als ik dat zou verliezen, verdwenen de twijfels weer. Ik kon er weer tegenaan, zo gezegd. Maar ik zag wel dat het haar iets gedaan, dat ze onzekerder was geworden. Achteraf denk ik dat ik op dat moment te egoïstisch ben geweest. Te weinig naar haar gevoelens heb geluisterd toen ik mijn twijfels toegaf.
Flashforward naar december vorig jaar. Alles was kut. Mijn contract werd opgezegd en kort daarna zoop ik te veel op een feestje, waardoor ik met een gat in mijn kin in het ziekenhuis belandde. De drank was totaal verkeerd gevallen en ik had enorme huilbuien, waar mijn vriendin bij stond. Daar schrok ze van, vooral omdat ik dat soort emoties normaal zelden toon.
Verderop die maand gaf ze ineens aan geen toekomst meer te zien in onze relatie. Ze zat mentaal niet lekker in haar vel en vond dat ik niet duidelijk was over onze toekomst: kinderen, een hypotheek, dat soort zaken. Dat ik werkloos was hielp niet, en dat ik erover nadacht weer te gaan ZZP'en al helemaal niet.
Ik denk dat daar het grote verschil zit met hoe we eerst in onze relatie stonden. In het begin deden we wat we leuk vonden, we maakten ons niet druk, die studentikoze houding. Daar ben ik te veel in blijven hangen, terwijl zij verder wilde.
Maar uiteindelijk kwam ook bij mij het besef dat ik daar een keuze in moest maken, dat het niet en/en kon zijn. Ik heb daar een goed gesprek met haar over gehad en uiteindelijk besloten dat ik een fulltime-baan ging zoeken in plaats van het onzekere ZZP-bestaan. Verder besloten we in therapie te gaan, omdat we voor onze relatie wilden knokken. Althans, dat dacht ik. In maart zijn we met die relatietherapie gestart. Ik vond dat daar goede dingen naar voren kwamen.
Maar naast onze relatie gaat het nu mentaal erg slecht met mijn vriendin. Ze zit tegen een depressie aan, kan nergens meer van genieten. Ik heb probeerde mijn verkeerde keuzes in het verleden (te weinig aandacht voor haar gevoelens) in de laatste maanden ten harte te nemen. Maar ik merkte de laatste tijd dat er een soort weerstand tegen die goede bedoelingen kwam. Dat ze er bewust voor leek te kiezen zich kut te voelen en zich af te sluiten. Alles moest van mij komen. Het was of ik tegen een muur aanpraatte. Kortom: ik voelde de bui al hangen.
En ik kreeg gelijk. Ze kwam gisteren overstuur thuis en maakte het opnieuw uit.
Toen ze dat in december deed overheerste verdriet, nu voel ik me vooral boos en teleurgesteld. We hadden toch besloten er iets van te maken? Naar de toekomst te kijken? We zijn toch begonnen aan relatietherapie? Ik heb gekozen voor een fulltime job omdat we samen richting dat huisje-boompje-beestje wilden.
Aan de ene kant hoop ik enorm dat dit te maken heeft met haar psychische toestand, dat ze niet helder denkt. Ik wil tegen haar schreeuwen dat het niet over één dag ijs gaat, dat het maanden kan duren voor we de goede kant opgaan. Dat een relatie niet een vaststaand variabele is en dat je er constant aan moet werken, dat er dingen veranderen. Aan de andere kant zou ik ook niet zomaar terug kunnen, mocht ze dat ineens weer besluiten. Het voelt enorm kut dat ik offers voor haar heb gebracht, maar dat ze me nog steeds niet accepteert zoals ik ben. Er is iets stuk en ik moet afstand nemen. Maar het doet pijn, heel veel pijn.
Tja, ik denk dat dat drankgevalletje de druppel was. Toen had ze haar beslissing genomen.
Ik zou gewoon de scherven bij elkaar rapen en gewoon weer opnieuw beginnen met het leven. Ik ben bang dat je geen andere keus hebt. Het is uitjanken en opstaan. Zo is het leven, hoe bitter het ook klinkt.
Ik zou gewoon de scherven bij elkaar rapen en gewoon weer opnieuw beginnen met het leven. Ik ben bang dat je geen andere keus hebt. Het is uitjanken en opstaan. Zo is het leven, hoe bitter het ook klinkt.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Sterkte. Klinkt alsof er te veel is gebeurd voor je vriendin (o.a. dat drankgevalletje) waardoor haar gevoel dus "weg" is. En daar kan je echt weinig aan doen, dat haar gevoel voor je weg is. Tevens ook het kutste wat je te horen kan krijgen als je nog 100% inzet had in een goede voortgang van de relatie.
Nogmaals sterkte, hou je taai, probeer zo veel mogelijk door te gaan met het leven zonder haar.
[ Bericht 6% gewijzigd door Erasmus op 23-04-2020 11:30:41 ]
Nogmaals sterkte, hou je taai, probeer zo veel mogelijk door te gaan met het leven zonder haar.
[ Bericht 6% gewijzigd door Erasmus op 23-04-2020 11:30:41 ]
Thanks. Ja, klinkt allemaal logisch. Het is alleen zo moeilijk, als je zo lang samen bent en je levens zo met elkaar zijn vergroeid. Bij ieder dingetje dat ik zie denk ik weer: 'oh, dat is nu dus ook niet meer', of: 'oh, dat gaat nu dus ook niet meer door'.quote:Op donderdag 23 april 2020 11:29 schreef Ifrane het volgende:
Sterkte. Klinkt alsof er te veel is gebeurd voor je vriendin (o.a. dat drankgevalletje) waardoor haar gevoel dus "weg" is. En daar kan je echt weinig aan doen, dat haar gevoel voor je weg is. Tevens ook het kutste wat je te horen kan krijgen als je nog 100% inzet had in een goede voortgang van de relatie.
Nogmaals sterkte, hou je taai, probeer zo veel mogelijk door te gaan met het leven zonder haar.
Maar aan de andere kant kom je er alleen maar sterker uit als je zoveel mogelijk je eigen leven probeert op te pakken, denk ik.
Gefeliciteerd. Je mag nu beginnen aan een nieuwe start.
Geloof mij iemand die het uitmaakt wil je niet meer terug. Ga verder met je leven en ga even door de shitstorm heen.
Geloof mij iemand die het uitmaakt wil je niet meer terug. Ga verder met je leven en ga even door de shitstorm heen.
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.quote:
Gefeliciteerd. Je mag nu beginnen aan een nieuwe start.
Geloof mij iemand die het uitmaakt wil je niet meer terug. Ga verder met je leven en ga even door de shitstorm heen.
Walk away. Ze neemt je terug vanwege eigenbelang. Iemand die zo wispelturig is zal je (ook al kom je bij elkaar) over een tijdje weer dumpen. Dat moet je jezelf niet aan willen doen.quote:
[..]
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.
Het komt eerder over alsof ze het gevoel heeft dat ze zichzelf wegcijfert voor jou, omdat jullie niet dezelfde toekomstplannen lijken te hebben en ze zich daarom aan jou aanpaste maar haar toekomstplan nu belangrijker is gewordenquote:
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.
Het is wel een beetje raar dat ze jou verwijt dat je geen vaste baan hebt, alsof het haar alleen maar te doen is om het geld. Als ze iets wil wat veel geld kost moet ze daar zelf voor werken, kan ze niet op jou afschuiven. Is ze ook individueel in therapie? Werkt die therapie niet? Praten jullie daar ook over?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Je hebt helemaal gelijk hoor, ik ben ook zeker niet van plan in een onderdanige relatie terug te vallen.quote:
[..]
Walk away. Ze neemt je terug vanwege eigenbelang. Iemand die zo wispelturig is zal je (ook al kom je bij elkaar) over een tijdje weer dumpen. Dat moet je jezelf niet aan willen doen.
Wat pijnlijk.
Het lijkt mij ook een definitief einde als iemand het niet meer ziet zitten om mét jou dat diepe dal door te gaan waar ze kennelijk in zit.
Het lijkt mij ook een definitief einde als iemand het niet meer ziet zitten om mét jou dat diepe dal door te gaan waar ze kennelijk in zit.
The love you take is equal to the love you make.
De 2e klap zal harder zijn als ze binnen een paar weken een nieuwe lover blijkt te hebben die al wat langer in de picture was. Sterkte.
Dat heeft misschien ook te maken met een ander probleem, dat altijd heeft gespeeld in onze relatie. Ik heb een rijk sociaal leven, met veel vrienden. Zij heeft amper vrienden en zat vaak thuis als ik erop uit was. Ze heeft altijd gezegd dat prima te vinden, maar dat idee had ik niet. Ze ging pas op 'aan' als ik thuis was en dat verwachtte ik misschien ook van haar (want verder deed ze, naast werk, niet zoveel).quote:Op donderdag 23 april 2020 12:05 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Het komt eerder over alsof ze het gevoel heeft dat ze zichzelf wegcijfert voor jou, omdat jullie niet dezelfde toekomstplannen lijken te hebben en ze zich daarom aan jou aanpaste maar haar toekomstplan nu belangrijker is geworden
Het is wel een beetje raar dat ze jou verwijt dat je geen vaste baan hebt, alsof het haar alleen maar te doen is om het geld. Als ze iets wil wat veel geld kost moet ze daar zelf voor werken, kan ze niet op jou afschuiven. Is ze ook individueel in therapie? Werkt die therapie niet? Praten jullie daar ook over?
Het lijkt erop alsof ze daar nu meer in de knoei mee zit dan vroeger. En ja, individueel zit ze ook in therapie. Maar eigenlijk pas sinds kort, net als onze relatietherapie, Daarom valt me dit zo rauw op m'n dak, ik had het gevoel dat we net aan het begin stonden van een (mogelijke) oplossing.
En dat werk tja, zelf heeft ze ook vast werk en ze had het idee dat ik met mijn ZZP'erschap niet serieus bezig was met een toekomst (hypotheek). Ik vind het ook niet helemaal eerlijk dat ze dat weer benoemt, terwijl ik daar juist mijn best voor heb gedaan.
De een wordt agressief van drank (zoals ik), de andere verandert in een cabaretier, en de andere zakt mentaal in elkaar zoals jij TS.
Ze zeggen wel eens drank is een duvel.
Na je bezopen huilbuien zal ze op je neer hebben gekeken. Respect verloren, en als dat gebeurt is de relatie ook verloren.
Ze zeggen wel eens drank is een duvel.
Na je bezopen huilbuien zal ze op je neer hebben gekeken. Respect verloren, en als dat gebeurt is de relatie ook verloren.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Wat is voor jou nu de toegevoegde waarde om zoiets lulligs te zeggen tegen iemand die al aangeeft het ergens moeilijk mee te hebben?quote:
De 2e klap zal harder zijn als ze binnen een paar weken een nieuwe lover blijkt te hebben die al wat langer in de picture was. Sterkte.
"For the man sound of body and serene of mind, there is no such thing as bad weather; Every day has its beauty. And storms which whip the blood, do make it pulse more vigorously."
Dat is meestal wel een trigger om twijfel te krijgen in een relatie.quote:
De 2e klap zal harder zijn als ze binnen een paar weken een nieuwe lover blijkt te hebben die al wat langer in de picture was. Sterkte.
Voor de verwerking kan het juist beter zijn als er zoiets speelt.quote:
De 2e klap zal harder zijn als ze binnen een paar weken een nieuwe lover blijkt te hebben die al wat langer in de picture was. Sterkte.
Buiten dat, het blijft een kut situatie als je zo'n tijd bij elkaar bent geweest. Je hebt bepaalde gewoontes opgebouwd en die vallen nu weg. Probeer wat afstand te nemen en een eigen routine op te bouwen, sporten hielp hier erg goed!
Sterkte!
Klinkt eerlijk gezegd alsof jullie hele andere personen zijn, met een andere levensinstelling ook. Als je dan langzaam uit elkaar gegroeid bent, is het enorm lastig om dat weer recht te trekken met een vast contract en relatietherapie.
Jij twijfelde niet voor niets, en zij maakt er niet voor niets twee keer een einde aan. Achteraf ga je inzien dat dit niet de relatie was waar jullie beiden gelukkig van werden.
Jij twijfelde niet voor niets, en zij maakt er niet voor niets twee keer een einde aan. Achteraf ga je inzien dat dit niet de relatie was waar jullie beiden gelukkig van werden.
Zo'n depri geval is ook iemand die jou erin meetrekt. Moet je niet willen.quote:
Klinkt eerlijk gezegd alsof jullie hele andere personen zijn, met een andere levensinstelling ook. Als je dan langzaam uit elkaar gegroeid bent, is het enorm lastig om dat weer recht te trekken met een vast contract en relatietherapie.
Jij twijfelde niet voor niets, en zij maakt er niet voor niets twee keer een einde aan. Achteraf ga je inzien dat dit niet de relatie was waar jullie beiden gelukkig van werden.
Misschien enigszins, qua levensinstelling. Qua persoonlijkheid hebben we juist best veel raakvlakken: introvert en ook vaak behoefte aan thuis burgerlijk bezig zijn (ondanks mijn sociale leven). Dat is ook de reden dat het jarenlang goed heeft gewerkt en probleemloos door kabbelde. Aan de andere kant: hoe ze zich nu gedraagt is ze voor mij echt onherkenbaar. Ze roept ook steeds dat ze zich weer 'zoals vroeger' wil voelen, dus wat dat betreft voelt zij dat ook wel aan.quote:
Klinkt eerlijk gezegd alsof jullie hele andere personen zijn, met een andere levensinstelling ook. Als je dan langzaam uit elkaar gegroeid bent, is het enorm lastig om dat weer recht te trekken met een vast contract en relatietherapie.
Jij twijfelde niet voor niets, en zij maakt er niet voor niets twee keer een einde aan. Achteraf ga je inzien dat dit niet de relatie was waar jullie beiden gelukkig van werden.
Maar ik zag de laatste tijd ook goede dingen, dat de vroegere 'haar' weer een beetje doorscheen. Dat neemt ze alleen niet meer van me aan, ze blijft hangen in het negatieve.
Zelf heb ik een aantal jaar terug ook de nodige psychische klachten gehad. Ik probeerde haar dan ook te vertellen dat ik het heel goed snap, die uitzichtloosheid die zij nu voelt. Maar dat komt totaal niet aan. Dat doet nog wel het meest pijn denk ik, dat ze niet meer naar me luistert en denkt dat de relatie verbreken de 'oplossing' is.
Ongeveer hetzelfde meegemaakt, na bijna 11 jaar uit elkaar gegaan omdat we geen matchend toekomstperspectief hadden. Op het moment zelf was het zeker wel kut, maar achteraf gaat het met ons beide op zijn minst net zo goed.
[b]Op zaterdag 3 juni 2006 18:14 schreef Dirktator het volgende:[/b]
Zelden zoeen hendig sjieke OP meegemaakt! :D
[quote][b]Op woensdag 14 juni 2006 20:41 schreef Jeff1981 het volgende:[/b]
En met 2 handen heb je al een trio :P
Zelden zoeen hendig sjieke OP meegemaakt! :D
[quote][b]Op woensdag 14 juni 2006 20:41 schreef Jeff1981 het volgende:[/b]
En met 2 handen heb je al een trio :P
Maar, is het een mogelijkheid wellicht dat haar gevoel gewoon weg is, gewoon, omdat gevoel wel eens weg gaat, en dat ze nu, om dat recht te praten, de voor de hand liggende redenen opvoert die ze nu opvoert?quote:
[..]
Misschien enigszins, qua levensinstelling. Qua persoonlijkheid hebben we juist best veel raakvlakken: introvert en ook vaak behoefte aan thuis burgerlijk bezig zijn (ondanks mijn sociale leven). Dat is ook de reden dat het jarenlang goed heeft gewerkt en probleemloos door kabbelde. Aan de andere kant: hoe ze zich nu gedraagt is ze voor mij echt onherkenbaar. Ze roept ook steeds dat ze zich weer 'zoals vroeger' wil voelen, dus wat dat betreft voelt zij dat ook wel aan.
Maar ik zag de laatste tijd ook goede dingen, dat de vroegere 'haar' weer een beetje doorscheen. Dat neemt ze alleen niet meer van me aan, ze blijft hangen in het negatieve.
Zelf heb ik een aantal jaar terug ook de nodige psychische klachten gehad. Ik probeerde haar dan ook te vertellen dat ik het heel goed snap, die uitzichtloosheid die zij nu voelt. Maar dat komt totaal niet aan. Dat doet nog wel het meest pijn denk ik, dat ze niet meer naar me luistert en denkt dat de relatie verbreken de 'oplossing' is.
Ik snap prima dat jij wil dat het ligt aan depressie en aan allerlei externe factoren, omdat, als dat zo is, jij nog de hoop hebt dat als je die externe factoren fixt, het weer goed komt? Dat kan natuurlijk niet als haar gevoel weg is. Daar kun jij niks aan fixen.
Kijk, het is een mooie kutsituatie, en het is pas net dus je bent nog vol in verwarring en probeert het te snappen en te zoeken naar strohalmen waardoor je het kunt fixen, maar, is het gewoon bij haar niet op, om een niet moeilijkere reden anders dan dat het gewoon op is?
Breitling - Instruments for Professionals
Sterkte kerel. Werkt je vriendin wel? Overigens dat nu alles van jou af moet komen kan ook een soort aandacht dingetje zijn vanuit haar zeg maar.
Nee, ik maak me geen illusies dat het gefikst kan worden. Natuurlijk is er een stukje hoop. Maar als zij nu ineens op haar uitspraken terug zou komen, kan ik het voor mezelf niet verantwoorden om te zeggen dat alles weer oké is. Daarvoor is nu te veel kapotgemaakt.quote:
[..]
Maar, is het een mogelijkheid wellicht dat haar gevoel gewoon weg is, gewoon, omdat gevoel wel eens weg gaat, en dat ze nu, om dat recht te praten, de voor de hand liggende redenen opvoert die ze nu opvoert?
Ik snap prima dat jij wil dat het ligt aan depressie en aan allerlei externe factoren, omdat, als dat zo is, jij nog de hoop hebt dat als je die externe factoren fixt, het weer goed komt? Dat kan natuurlijk niet als haar gevoel weg is. Daar kun jij niks aan fixen.
Kijk, het is een mooie kutsituatie, en het is pas net dus je bent nog vol in verwarring en probeert het te snappen en te zoeken naar strohalmen waardoor je het kunt fixen, maar, is het gewoon bij haar niet op, om een niet moeilijkere reden anders dan dat het gewoon op is?
Maar ik denk dat het weggaan van gevoel niet per se een reden hoeft te zijn om een relatie te verbreken. Dan is het meer een kwestie van: vind ik het de moeite waard om ervoor te vechten, om dat gevoel (op een of andere manier) terug te krijgen. Ik dacht dat we die keuze hadden gemaakt, maar blijkbaar kan ze dat toch niet. Dat doet wel pijn.
Heftig zeg, hoe oud waren jullie destijds? Ik heb eerder een langere relatie gehad (2,5 jaar), maar toen dat uitging was ik begin 20 en voelde het alsof ik in de hemel was beland. Nu ik begin 30 ben voelt dat wel heel anders.quote:
Ongeveer hetzelfde meegemaakt, na bijna 11 jaar uit elkaar gegaan omdat we geen matchend toekomstperspectief hadden. Op het moment zelf was het zeker wel kut, maar achteraf gaat het met ons beide op zijn minst net zo goed.
Soms is liefde niet genoeg.quote:
[..]
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus. Maar misschien was dat al een illusie. Ik merk overigens bij haar dat de liefde en pijn er wel degelijk is, maar ze letterlijk *alles* niet meer ziet zitten. "Ik moet voor mezelf kiezen", dat soort teksten. Waardoor ik weer het idee krijg dat ze vooral met zichzelf in de knoei zit en de relatie verbreken als één van de meest 'gemakkelijke' opties ziet. En dat doet mij dan weer pijn, dat ik haar kennelijk niet kan helpen.
Misschien worstelt ze wel met de stelling: soms is wat je wil niet wat je nodig hebt.
Het verbreken van de relatie is in dat geval echt niet de gemakkelijke optie.
Klinkt alsof ze een beetje te veel op je leunt. Mooi moment voor haar om zelfstandiger te worden.quote:
Dat heeft misschien ook te maken met een ander probleem, dat altijd heeft gespeeld in onze relatie. Ik heb een rijk sociaal leven, met veel vrienden. Zij heeft amper vrienden en zat vaak thuis als ik erop uit was. Ze heeft altijd gezegd dat prima te vinden, maar dat idee had ik niet. Ze ging pas op 'aan' als ik thuis was en dat verwachtte ik misschien ook van haar (want verder deed ze, naast werk, niet zoveel).
Ik vraag me wel af hoe vaak je dan wel niet weg was.
Bullshit trouwens dat je als zzp-er geen hypotheek kan krijgen. Tenzij ze denkt dat je als zzp-er maar wat halfslachtig aanklooit.quote:
En dat werk tja, zelf heeft ze ook vast werk en ze had het idee dat ik met mijn ZZP'erschap niet serieus bezig was met een toekomst (hypotheek). Ik vind het ook niet helemaal eerlijk dat ze dat weer benoemt, terwijl ik daar juist mijn best voor heb gedaan.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Ja, dat leunen doet ze zeker (of: deed ze). We hebben ook wat grote reizen (VS) gemaakt. Vonden we beiden geweldig, maar ik moest dat allemaal regelen omdat zij er stress van kreeg. Dat is ook al geen goede dynamiek, natuurlijk. Maar daarom is de omslag naar de relatie compleet afbreken voor mij heel heftig.quote:
[..]
Klinkt alsof ze een beetje te veel op je leunt. Mooi moment voor haar om zelfstandiger te worden.
Ik vraag me wel af hoe vaak je dan wel niet weg was.
En qua uitgaan was ik zeker niet té vaak weg, wat ik eerder al aangaf: ik vind het zelf ook fijn om thuis te zijn. Genoeg tijd voor quality time. Het ging dan meestal om een biertje doen met vrienden, enzovoorts (geen dikke pillenfeesten in mijn eentje oid). En we hebben ook wel 'couple friends' waar we mee afspraken. Al kwam dat ook wel allemaal voort uit mijn netwerk.
Ik heb een drietal websites waar ik in de hoogtijdagen meer mee verdiende dan nu met mijn vaste werk. Maar toen de advertentiemarkt/het bereik van Facebook instortte moest ik er 'noodgedwongen' parttime werk bij zoeken. Toch lagen er zeker mogelijkheden voor een hypotheek, al werd het bedrag door mijn hoge studieschuld ook lager. En toen raakte ik die parttime baan dus ook kwijt. Allemaal dingen waardoor bij haar de moed een beetje in de schoenen zonk. En bij mij soms ook, moet ik eerlijk zeggen.quote:
Bullshit trouwens dat je als zzp-er geen hypotheek kan krijgen. Tenzij ze denkt dat je als zzp-er maar wat halfslachtig aanklooit.
Ze ondersteunt mij een groot deel van onze relatie al met mijn ondernemerschap, dus ik vond zelf wel dat ik een concessie kon doen door fulltime werk te zoeken. Maar dat was kennelijk niet genoeg.
Sterkte man, dit is enorm kut.
Neem even de tijd om je eigen ritme te vinden voordat je begint te daten, zodat je je niet gelijk vast klampt aan een nieuwe chick. Bepaal je eigen dagindeling, doe wat je leuk vindt en stuur domme appjes die je aan haar zou sturen naar je vrienden.
Zelf 4 jaar geleden ook gehad na 7 jaar, en kijk prima terug op die relatie en breuk. Soms zijn er geen andere opties dan uit elkaar gaan.
Voor mij duurde die tijd ritme vinden trouwens nauwelijks een maand
Neem even de tijd om je eigen ritme te vinden voordat je begint te daten, zodat je je niet gelijk vast klampt aan een nieuwe chick. Bepaal je eigen dagindeling, doe wat je leuk vindt en stuur domme appjes die je aan haar zou sturen naar je vrienden.
Zelf 4 jaar geleden ook gehad na 7 jaar, en kijk prima terug op die relatie en breuk. Soms zijn er geen andere opties dan uit elkaar gaan.
Voor mij duurde die tijd ritme vinden trouwens nauwelijks een maand
The world outside is burning with a brand new light but it isn't one that makes me feel warm. Don't go mistaking your house burning down for the dawn - Frank Turner
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Laat haar los, geef haar de ruimte. En ga je eigen proces aan. En zie maar waar dat uitkomt. Als jullie ooit weer bij elkaar komen is dat mooi. Als je heel ergens uit komt dan is dat ook prima. Je kunt mensen of relaties nu eenmaal niet dwingen.
Somebody that I used to know
Typische vrouwen comment (viva forum is elders)quote:
n ga je eigen proces aan. En zie maar waar dat uitkomt. Als jullie ooit weer bij elkaar komen is dat mooi. Als je heel ergens uit komt dan is
DOE
DIT
NIET.
Been there done that. Schade is de 2e keer alleen maar groter.
Learn and move on. 
Oh, ik zou het ook echt niet als doel zien ofzo. Maar weet ik veel, als je je eigen leven leidt, kroegje hier, baan daar, en zij doet dat ook, en je komt elkaar over 10 jaar weer op een feestje tegen en je maakt opnieuw kennis met elkaar en je ontdekt dat je elkaar opnieuw leuk vindt (dus eigenlijk tweede keer verliefdheid), dan kan je denk ik prima weer een relatie aangaan. Moet geen doel op zich zijn, maar zou het ook zeker niet uitsluiten als zijnde: nee, ik date niet meer met jou, want ik heb al een keer een relatie met je gehad.quote:Op donderdag 23 april 2020 16:49 schreef Craptacular het volgende:
[..]
Typische vrouwen comment (viva forum is elders)
DOE
DIT
NIET.
Been there done that. Schade is de 2e keer alleen maar groter.
Het zijn de uitzonderingen, natuurlijk, maar zeg nooit dat het niet kan.
Somebody that I used to know
Dat zijn juist normale gedachten die je had.quote:
Mijn vriendin en ik hadden zeven jaar een relatie. Gisteren zei ze dat geen toekomst meer ziet. Het 'gevoel' is weg. Ergo: ik ben kapot. Het lange verhaal volgt hieronder. Kijk maar of je het leest, ik wil het gewoon van me af schrijven.
Eigenlijk is alles vanaf het begin vanzelfsprekend geweest. We leerden elkaar kennen toen we beiden nog studeerden en woonden binnen een paar weken samen op een krappe studentenkamer. Nooit gezeik gehad, die eerste jaren. Het ging goed op alle fronten. We konden samen zijn, maar elkaar ook vrij laten. Onze interesses matchen dusdanig dat we ons nooit verveelden.
In de afgelopen drie jaar is er iets veranderd. Dat begon eigenlijk bij mij. Ik ging richting de 30 en er ging iets wringen: 'Is dit het nou, wil ik wel voor de rest van mij leven', dat soort gedachten.
Meeste mensen rond die leeftijd zeggen dat ze de verkeerde doelen had of dat de ladder tegen de verkeerde muur was. Dus een goede vraag die je stelde.
En het antwoord was blijkbaar. Nee je wilt het niet.
quote:Dat dat heb ik eerlijk bij haar aangegeven en daar schrok ze enorm van. Maar toen ik me ging beseffen wat ik had en hoe het zou zijn als ik dat zou verliezen, verdwenen de twijfels weer. Ik kon er weer tegenaan, zo gezegd. Maar ik zag wel dat het haar iets gedaan, dat ze onzekerder was geworden. Achteraf denk ik dat ik op dat moment te egoïstisch ben geweest. Te weinig naar haar gevoelens heb geluisterd toen ik mijn twijfels toegaf.
Dus eigenlijk wilde je niet doorgaan, vandaar die huilbuien etc. Waar niks mis mee is!quote:Flashforward naar december vorig jaar. Alles was kut. Mijn contract werd opgezegd en kort daarna zoop ik te veel op een feestje, waardoor ik met een gat in mijn kin in het ziekenhuis belandde. De drank was totaal verkeerd gevallen en ik had enorme huilbuien, waar mijn vriendin bij stond. Daar schrok ze van, vooral omdat ik dat soort emoties normaal zelden toon.
Inderdaad nog een hint dat jij dat niet wil, denk ik.quote:Verderop die maand gaf ze ineens aan geen toekomst meer te zien in onze relatie. Ze zat mentaal niet lekker in haar vel en vond dat ik niet duidelijk was over onze toekomst: kinderen, een hypotheek, dat soort zaken. Dat ik werkloos was hielp niet, en dat ik erover nadacht weer te gaan ZZP'en al helemaal niet.
Ik denk dat daar het grote verschil zit met hoe we eerst in onze relatie stonden. In het begin deden we wat we leuk vonden, we maakten ons niet druk, die studentikoze houding. Daar ben ik te veel in blijven hangen, terwijl zij verder wilde.
Met alle respect, maar misschien dat je beter naar je zelf moet luisteren. Jij wilt dit blijkbaar niet en toch ga je door. Eerste keuze was van ik ga door en daarom kreeg je huilbuien. Het was dus blijkbaar meteen duidelijk toen je die vraag stelde in jezelf.quote:Maar uiteindelijk kwam ook bij mij het besef dat ik daar een keuze in moest maken, dat het niet en/en kon zijn. Ik heb daar een goed gesprek met haar over gehad en uiteindelijk besloten dat ik een fulltime-baan ging zoeken in plaats van het onzekere ZZP-bestaan. Verder besloten we in therapie te gaan, omdat we voor onze relatie wilden knokken. Althans, dat dacht ik. In maart zijn we met die relatietherapie gestart. Ik vond dat daar goede dingen naar voren kwamen.
Dat klopt omdat jij gekozen hebt voor haar en offers te brengen dus je hebt gekozen dat alles van jou moet komen. Dat is wat ik denk. Althans zo zie ik het. Is dat wat je wil?quote:Maar naast onze relatie gaat het nu mentaal erg slecht met mijn vriendin. Ze zit tegen een depressie aan, kan nergens meer van genieten. Ik heb probeerde mijn verkeerde keuzes in het verleden (te weinig aandacht voor haar gevoelens) in de laatste maanden ten harte te nemen. [quote]Maar ik merkte de laatste tijd dat er een soort weerstand tegen die goede bedoelingen kwam. Dat ze er bewust voor leek te kiezen zich kut te voelen en zich af te sluiten. Alles moest van mij komen. Het was of ik tegen een muur aanpraatte. Kortom: ik voelde de bui al hangen.
Het is wel erg jammer dat het pijn doet.quote:En ik kreeg gelijk. Ze kwam gisteren overstuur thuis en maakte het opnieuw uit.
Toen ze dat in december deed overheerste verdriet, nu voel ik me vooral boos en teleurgesteld. We hadden toch besloten er iets van te maken? Naar de toekomst te kijken? We zijn toch begonnen aan relatietherapie? Ik heb gekozen voor een fulltime job omdat we samen richting dat huisje-boompje-beestje wilden.
Aan de ene kant hoop ik enorm dat dit te maken heeft met haar psychische toestand, dat ze niet helder denkt. Ik wil tegen haar schreeuwen dat het niet over één dag ijs gaat, dat het maanden kan duren voor we de goede kant opgaan. Dat een relatie niet een vaststaand variabele is en dat je er constant aan moet werken, dat er dingen veranderen. Aan de andere kant zou ik ook niet zomaar terug kunnen, mocht ze dat ineens weer besluiten. Het voelt enorm kut dat ik offers voor haar heb gebracht, maar dat ze me nog steeds niet accepteert zoals ik ben. Er is iets stuk en ik moet afstand nemen. Maar het doet pijn, heel veel pijn.
Misschien dat je dit keer wel de juiste keuzes maakt, hoop ik voor je.
En is dit een moment om te reflecteren, van is dit wat ik wil?
Misschien juist wel voor een onzekere ZZP bestaan kiezen.
Of iets wat jij wil. Jouw carriere. Misschien wil je wel niet die studentenbestaan opgeven en word je daar gelukkiger door? Dus dan zou ik dat kiezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Twintig op 23-04-2020 17:40:49 ]
Het is nu zo'n 3 jaar geleden, dus was 29 toen. Onze relatie is er denk ik zelfs beter op geworden, we spreken elkaar wekelijks, en inhoudelijk hebben we elkaar meer te vertellen dan de laatste paar jaren dat we samen waren. En kunnen we ook weer lachen om wat wel en niet werkte.quote:
[..]
Heftig zeg, hoe oud waren jullie destijds? Ik heb eerder een langere relatie gehad (2,5 jaar), maar toen dat uitging was ik begin 20 en voelde het alsof ik in de hemel was beland. Nu ik begin 30 ben voelt dat wel heel anders.
Denk wel dat ons geval "anders" maakte is dat we het er samen wel overeens waren dat het het niet ging worden, we hadden een hoop geprobeerd, interesseren in elkaars hobbys, Maar in the end werkte het gewoon niet voor de lange termijn. Directe kinderwens en andere toekomstplannen die de ander gewoon nog niet zag zitten.
[b]Op zaterdag 3 juni 2006 18:14 schreef Dirktator het volgende:[/b]
Zelden zoeen hendig sjieke OP meegemaakt! :D
[quote][b]Op woensdag 14 juni 2006 20:41 schreef Jeff1981 het volgende:[/b]
En met 2 handen heb je al een trio :P
Zelden zoeen hendig sjieke OP meegemaakt! :D
[quote][b]Op woensdag 14 juni 2006 20:41 schreef Jeff1981 het volgende:[/b]
En met 2 handen heb je al een trio :P
Zo is het. Je hebt een nieuwe kans gekregen. Maak er wat moois van!quote:
Gefeliciteerd. Je mag nu beginnen aan een nieuwe start.
Geloof mij iemand die het uitmaakt wil je niet meer terug. Ga verder met je leven en ga even door de shitstorm heen.
Natuurlijk is het pijnlijk en zul je echt we even afscheid moeten nemen van deze periode. Maar als ik het zo lees gaat het hem niet meer worden.
Dan kun je beter rigoureus zijn en opnieuw starten. Dat is moeilijk maar ook mooi. Allerlei eerste kansen en mogelijkheden.
Whatever...
Ik zie in het leven bepaalde periodes.En zie dat ook bij jou, bij jullie. De ene periode gaat over in de andere, en dan is het de vraag, (heel spannend) of dat samen gaat.
Jullie kenden elkaar van studententijd af, de studie door en de eerste jaren na de studie. Mits ik het goed gelezen en begrepen heb.
De studie tijd en de eerste jaren na de studie zijn voorbij en een heel andere, nieuwe periode breekt dan aan. Met heel andere doelen, heel andere idealen.
Misschien dat de gezamenlijke studietijd heel leuk waren, maar nu: richting huis, hypotheek, relatie misschien zelfs huwelijk, kinderen, baan, inkomen, het serieuze volwassen zijn, komen er misschien twijfels. Als je vriendin niet erg sterk is, veel op jou leunt, dan was jouw gedrag, jouw persoonlijkheid, voorheen goed voor haar te accepteren, maar nu, met ZZP, met werkloosheid wat betreft tweede baan, onzekerheid, 'n keertje breken, dronken zijn, zij niet genoeg vertrouwen in jou maar ook niet in haar eigen kracht heeft, en de angst en onzekerheid toeslaat.
En ja, dat zijn dingen waar je best wel depressief van kunt worden.
Jij hebt maar een ding te doen. Dat analyseren, redeneren en schuld zoeken, en wat indien X en wat indien Y. Heeft geen zin. Jij moet gewoon doorgaan met leven en streven naar een zo goed mogelijk leven waar JIJ je goed bij voelt. En dan zie je wel wat er gebeurt. Heel kleine kans dat jullie weer bij elkaar komen, en blijven. HEEL klein !!
Vermoedelijk dat je iemand anders leert kennen die ook wil wat jij nu, voor de komende levensperiode wilt, zoekt, en waar het goed, leuk mee klikt. Tot de volgende belangrijke grote gebeurtenis, een met verstrekkende gevolgen, gebeurt. Kinderen, kinderen de deur uit, slippertje, ontrouw, ouder dikker en lelijker worden, geldproblemen, ziekte. Dat kunnen wel 100 dingen zijn.
En, jullie zijn nog zo jong. Nog geen 30? Komt allemaal goed. Met jou. En denk ook wel met je ex vriendin Zo is het leven. Hoort er allemaal bij.
Dus
Ps. Beter niet alcohol zuipen, en als je zuipt, alleen voor de lol, niet om ellende te vergeten of een ellendige tijd door te komen. En svp geen zelfmedelijden.
[ Bericht 4% gewijzigd door LeesFoknl op 23-04-2020 19:01:20 ]
Jullie kenden elkaar van studententijd af, de studie door en de eerste jaren na de studie. Mits ik het goed gelezen en begrepen heb.
De studie tijd en de eerste jaren na de studie zijn voorbij en een heel andere, nieuwe periode breekt dan aan. Met heel andere doelen, heel andere idealen.
Misschien dat de gezamenlijke studietijd heel leuk waren, maar nu: richting huis, hypotheek, relatie misschien zelfs huwelijk, kinderen, baan, inkomen, het serieuze volwassen zijn, komen er misschien twijfels. Als je vriendin niet erg sterk is, veel op jou leunt, dan was jouw gedrag, jouw persoonlijkheid, voorheen goed voor haar te accepteren, maar nu, met ZZP, met werkloosheid wat betreft tweede baan, onzekerheid, 'n keertje breken, dronken zijn, zij niet genoeg vertrouwen in jou maar ook niet in haar eigen kracht heeft, en de angst en onzekerheid toeslaat.
En ja, dat zijn dingen waar je best wel depressief van kunt worden.
Jij hebt maar een ding te doen. Dat analyseren, redeneren en schuld zoeken, en wat indien X en wat indien Y. Heeft geen zin. Jij moet gewoon doorgaan met leven en streven naar een zo goed mogelijk leven waar JIJ je goed bij voelt. En dan zie je wel wat er gebeurt. Heel kleine kans dat jullie weer bij elkaar komen, en blijven. HEEL klein !!
Vermoedelijk dat je iemand anders leert kennen die ook wil wat jij nu, voor de komende levensperiode wilt, zoekt, en waar het goed, leuk mee klikt. Tot de volgende belangrijke grote gebeurtenis, een met verstrekkende gevolgen, gebeurt. Kinderen, kinderen de deur uit, slippertje, ontrouw, ouder dikker en lelijker worden, geldproblemen, ziekte. Dat kunnen wel 100 dingen zijn.
En, jullie zijn nog zo jong. Nog geen 30? Komt allemaal goed. Met jou. En denk ook wel met je ex vriendin Zo is het leven. Hoort er allemaal bij.
Dus
Ps. Beter niet alcohol zuipen, en als je zuipt, alleen voor de lol, niet om ellende te vergeten of een ellendige tijd door te komen. En svp geen zelfmedelijden.
[ Bericht 4% gewijzigd door LeesFoknl op 23-04-2020 19:01:20 ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Ik ben helaas 31quote:
En, jullie zijn nog zo jong. Nog geen 30? Komt allemaal goed. Met jou. En denk ook wel met je ex vriendin Zo is het leven. Hoort er allemaal bij.
. Daarom kijk ik er ook echt enorm tegen de aankomende periode op. Ik had wat aanlooptijd nodig, maar ben inmiddels echt wel klaar voor huisje-boompje-beestje. Dus dan valt dit enorm rauw op m'n dak. Als ik begin 20 was geweest had ik er waarschijnlijk anders ingestaan.
Ben je een man of vrouw?quote:
[..]
Ik ben helaas 31
Lees veel van mijn bijdrages, ik vertel dat voor een (gewone) man de beste tijd begint bij 30. Dan zijn de vrouwen uitgeraasd en uitgekeken op de interessante jongens en de bad boys. Dan willen ze een goede zorgzame man, zo iemand als hun vader, of tenminste een die zo is als ze zich hun vader wensen.
Geen mooiere tijd in je leven, met op allerlei gebied de meeste mogelijkheden, ook arbeid, als man. Van af 30 tot ergens tussen de 50 en 60. Dus niet getreurd, gewoon doorgaan met leven! Komt allemaal goed! Haha, een man van 31 jaar die aan settelen toe is. Of die nog ooit een vrouw krijgt,
In West Europa heel gemakkelijk, en in de rest van de wereld nog véél makkelijker. Daar vechten de vrouwen om zo een man. Was je "kunnen", je vak, niet de IT? Kun je ook nog over de hele wereld werken. En eventueel leven, of een tijdje leven. Letterlijk alles ligt voor je open.
[ Bericht 42% gewijzigd door LeesFoknl op 24-04-2020 14:08:08 ]
Geen mooiere tijd in je leven, met op allerlei gebied de meeste mogelijkheden, ook arbeid, als man. Van af 30 tot ergens tussen de 50 en 60. Dus niet getreurd, gewoon doorgaan met leven! Komt allemaal goed! Haha, een man van 31 jaar die aan settelen toe is. Of die nog ooit een vrouw krijgt,
In West Europa heel gemakkelijk, en in de rest van de wereld nog véél makkelijker. Daar vechten de vrouwen om zo een man. Was je "kunnen", je vak, niet de IT? Kun je ook nog over de hele wereld werken. En eventueel leven, of een tijdje leven. Letterlijk alles ligt voor je open.[ Bericht 42% gewijzigd door LeesFoknl op 24-04-2020 14:08:08 ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Als evenementen weer in september beginnen, vliegen de vrijgezelle vrouwen met "huidhonger" als stroop op je af. Komt goedquote:
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Wat een raar advies. Dan houdt hij de deur open, waarom zou hij dat doen? Zodat hij over een paar maanden weer in dezelfde shit zit?quote:
Laat haar los, geef haar de ruimte. En ga je eigen proces aan. En zie maar waar dat uitkomt. Als jullie ooit weer bij elkaar komen is dat mooi. Als je heel ergens uit komt dan is dat ook prima. Je kunt mensen of relaties nu eenmaal niet dwingen.
Het is gewoon geen goed advies, hij schiet er niks mee op. Niemand zegt dat het niet kan, alleen moet je daar niet op gaan zitten wachten. 9 van de 10 keer gaat dat gewoon niet goed.quote:Op donderdag 23 april 2020 16:59 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Oh, ik zou het ook echt niet als doel zien ofzo. Maar weet ik veel, als je je eigen leven leidt, kroegje hier, baan daar, en zij doet dat ook, en je komt elkaar over 10 jaar weer op een feestje tegen en je maakt opnieuw kennis met elkaar en je ontdekt dat je elkaar opnieuw leuk vindt (dus eigenlijk tweede keer verliefdheid), dan kan je denk ik prima weer een relatie aangaan. Moet geen doel op zich zijn, maar zou het ook zeker niet uitsluiten als zijnde: nee, ik date niet meer met jou, want ik heb al een keer een relatie met je gehad.
Het zijn de uitzonderingen, natuurlijk, maar zeg nooit dat het niet kan.
En wat heeft dat je gebracht? Niks dus. Uithuilen en weer doorgaan.quote:
[..]
Toch heeft ze dat in december wel gedaan, me terugnemen dus.
Wow. Je bent dus gewoon nog hartstikke jong, en wat je hier schrijft komt echt op me over als 'ik wil settelen en ik ben bang dat ik buiten de boot val'. En niet 'ik hou zoveel van haar'.quote:
[..]
Ik ben helaas 31
Ik vind dat je niet naar de anderen moet luisteren. Relaties gaan veel te snel over tegenwoordig. “Er is toch iemand beter? Gevoel weg? Op naar naar een ander”quote:
[..]
Thanks. Ja, klinkt allemaal logisch. Het is alleen zo moeilijk, als je zo lang samen bent en je levens zo met elkaar zijn vergroeid. Bij ieder dingetje dat ik zie denk ik weer: 'oh, dat is nu dus ook niet meer', of: 'oh, dat gaat nu dus ook niet meer door'.
Maar aan de andere kant kom je er alleen maar sterker uit als je zoveel mogelijk je eigen leven probeert op te pakken, denk ik.
Nee het is normaal dat verliefdheid niet altijd stabiel is en gelukkig maar... zolang houden van maar genoeg is.
Ze zit slecht in haar vel en kan daardoor de verkeerde beslissing maken.
Ik vind dat je moet knokken voor je relatie als je écht van haar houdt. En die gevoelens “is dit alles” moet je negeren. Die heeft -iedereen- weleens na een lange tijd relatie. Die gedachten.
Ik vind dat je het pas moet uitmaken als je beide echt alles eraan hebt gedaan om het te laten werken. Ben zelf in een relatie waarvoor ik en hij hebben gevochten en we houden nu juist alleen maar meer van elkaar/ onze band is sterker erdoor geworden. Die van jou kan ook zo zijn, maar dan moet je wel goed communiceren.
7 jaar weggooien om zoiets wat je beschreef is niet slim, tenzij je écht teveel ergert ofzo aan haar of andersom.
En natuurlijk kwetst het haar wat je zei. Maar neem dat terug om deze keer echt voor haar te vechten. Ook al zegt ze nee.
Advocaat van de duivel: Ik mij heel goed voorstellen dat je vriendin niet meer wil. Naarmate de relatie vordert wil je duidelijkheid hebben met betrekking tot de toekomst. Als jij na vier jaar met twijfels komt aanzetten en daarbij niet echt helderheid geeft over je toekomstplannen met haar, kan ik mij wel voorstellen dat ze op een begeven moment de relatie beeindigt. Want laten we wel wezen, in de resterende drie jaar heb je niet echt moeite gedaan om haar daar meer helderheid in te geven en waarschijnlijk zou je nooit een duidelijke keuze hebben gemaakt, omdat je diep vanbinnen zelf ook weet dat zij het net niet is voor jou. Zij beseft dat maar al te goed en gaat verder.
Hoezo kan goede communicatie niet ervoor zorgen dat ze hieruit komen? :’) Ik lees wel dat hij gek op haar is en van haar houdt. Maar miss ben ik dat.quote:
Advocaat van de duivel: Ik mij heel goed voorstellen dat je vriendin niet meer wil. Naarmate de relatie vordert wil je duidelijkheid hebben met betrekking tot de toekomst. Als jij na vier jaar met twijfels komt aanzetten en daarbij niet echt helderheid geeft over je toekomstplannen met haar, kan ik mij wel voorstellen dat ze op een begeven moment de relatie beeindigt. Want laten we wel wezen, in de resterende drie jaar heb je niet echt moeite gedaan om haar daar meer helderheid in te geven en waarschijnlijk zou je nooit een duidelijke keuze hebben gemaakt, omdat je diep vanbinnen zelf ook weet dat zij het net niet is voor jou. Zij beseft dat maar al te goed en gaat verder.
In die drie jaar zal daar volop over zijn gecommuniceerd. Op een begeven moment ben je gewoon uitgepraat en kies je eieren voor je geld.quote:
[..]
Hoezo kan goede communicatie niet ervoor zorgen dat ze hieruit komen? :’) Ik lees wel dat hij gek op haar is en van haar houdt. Maar miss ben ik dat.
|
|
