[WLR SC] #35 In Jaap we trust.

quote:

Op vrijdag 17 april 2020 23:31 schreef El-Stinho het volgende:

'Ik vind dit toch zo'n leuke rubriek' - VOETBAL INTERNATIONAL

TIBBEGOD

quote:

Op vrijdag 17 april 2020 23:30 schreef El-Stinho het volgende:

[..]

Wtf, Wilfred negeert de echte held. #Cut4Tibbe

De lach van Valentijn is zo debiel.

quote:

Op vrijdag 17 april 2020 23:40 schreef wimderon het volgende:
https://www.dumpert.nl/item/986611_78e9c00e

quote:

Op vrijdag 17 april 2020 23:43 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Dit is mijn favoriete fragment ooit van alles, zonder twijfel.

quote:

Boeken
"The Sports Gene" (David Epstein): een van de beste sportboeken ooit. Gaat over de fascinerende wereld van de genetische aanleg van topsporters.

"De renner" (Tim Krabbé): een klassieker. Steengoede roman over de liefde voor de fiets.

"Sapiens" (Yuval Noah Harari): je wordt ermee doodgeslagen als tip om te lezen, maar het is gewoon terecht. Het fascinerende verhaal van de mens verteld door een van de grootste denkers van vandaag.

Film/tv
"Diego Maradona" (Asif Kapadia): onlangs zag ik deze docufilm op mijn rollen. En het ging flink vooruit, want het is een sterke docu over een van de meest geniale voetballers ooit. Let op de geluidseffecten bij elk balcontact.

"After Life" (Netflix): een zwartkomische dramareeks rond Ricky Gervais. Soms hardop lachen, soms een traan onderdrukken.

"Fleabag" (BBC): het verhaal van het turbulente leven van een vrouw in Londen. Steengoede humor.

"Chernobyl" (binnenkort op Canvas): topreeks over kernramp in Oekraïne.

"La trêve" (Canvas): Belgische topfictie. De misdaadreeks speelt zich af in de Ardennen. Met muziek van Balthazar.

"Succession" (Telenet Play): het verhaal van een puissant rijke Amerikaanse familie.

Podcasts
"De Universiteit van Vlaanderen": ik vernoem die niet alleen omdat ik daar ambassadeur van ben, het is ook een heel goeie podcast. In elke aflevering behandelt een specialist één thema: van stamcellen of de batterij van een smartphone tot waarom je fastfood moet eten wanneer je ziek bent.

"De Bourgondiërs" (Bart Van Loo): een bijzonder luisterspektakel over de fratsen van de Bourgondiërs van Jan Zonder Vrees tot Filips de Stoute. En dat allemaal vurig verteld door Bart Van Loo.

"Interne keuken" (Sven Speybrouck en Koen Fillet): één uur en vijftig minuten podcastplezier over de meest uiteenlopende onderwerpen, allemaal non-fictie. Op Radio 1 kan je dat programma toch nooit aan één stuk beluisteren op een zaterdag. Ik doe vaak mijn langste looptraining van de week met Interne Keuken en als je echt IN het programma zit vliegen de kilometers voorbij.

"Winteruur" (Wim Helsen): de podcast van het onvolprezen tv-programma. Fijne teksten en gesprekjes die alle richtingen uitgaan met Wim Helsen.

"Radio Bahamontes" (Ward Bogaert): heerlijke koersreportages van Ward Bogaert van het al even heerlijke wielermagazine.

"The Real Science of Sport Podcast" (Ross Tucker en Mike Finch): anderhalf uur lang de supersnelle Nike-schoen fileren bijvoorbeeld of de nieuwste technieken inzake recovery onder de loep nemen. Dat doet de Zuid-Afrikaanse sportwetenschapper Ross Tucker op een toegankelijke manier. De klank mocht wel beter.

En ook nog: "De Tribune", "The Cycling Podcast", "De koers is van ons" en "Watts Occurring"

quote:

Boeken
"Things the grandchildren should know" (Mark Oliver Evert): de zanger van Eels beschrijft zijn leven en werk en vooral zijn tegenslagen en angsten. Zijn vader was een topwetenschapper, Hugh Everett III, die totaal geen emoties toonde in het gezinsleven. Zijn zus ondernam meerdere zelfdodingpogingen en zijn nicht kwam om in het vliegtuig dat op 9/11 op het Pentaghon crashte. Eels beschrijft zijn leven en lijden met een hoge dosis humor, net als bij zijn concerten. Like the guy.

"The champion's mind" (Jim Afremow): basisboek voor sportspychologie. Over hoe echte kampioenen zich mentaal en fysiek onderscheiden van zij die net niet de top halen. Inspirerend.

"Mijn vaders hand" (Bart Chabot): net gekocht en dus nog te lezen. Chabot, Nederlands schrijver, columnist, cabaretier, vriend van Herman Brood, schrijft een autobiografische roman over zijn jeugdjaren.

Muziek
Heeft u even?

"Anniversary 1978-2018 live" (The Cure): livealbum van 40 jaar The Cure. Ik volg The Cure al héél lang en heb zelfs nog een aantal lp’s uit lang vervlogen tijden, maar het was Maarten Vangramberen, een van de grootste Cure-fans, die me op dit album attenteerde. We appen elkaar soms wanneer we deze schitterende plaat aan het beluisteren zijn, tijdens het fietsen of sporten. Vorige zomer ging ik op Pinkpop naar The Cure kijken en stuurde hem in avant première enkele live klankfragmenten door. Maarten ging hen later die zomer ook nog bekijken, vandaar. Hij wees me erop dat bassist Tolhurst een fervent mountainbiker is.

"Big red letter day" en "Let me come over" (Buffalo Tom): zachte grunge uit de jaren 90, met onder meer de prachtige melancholische nummers 'I'm allowed' en 'Taillights fade'.

Rowwen Hèze: Tex Mex uit Nederlands Limburg, al dertig jaar op de planken, sfeer en ambiance, maar ook mooie teksten verzekerd. Ik zing ook een nummer van Rowwen Hèze in mijn wielervoorstelling Radio Koers, dat nummer heet De Peel in Brand, over een gevoel dat we als kind allemaal hebben gekend, namelijk onbezorgd en onbekommerd door het jeugdige leven kunnen leven en dromen van helden (in mijn geval Gerrie Knetemann) en fantaseren over de toekomst.

"Violator (Depeche Mode): wereldalbum met topsongs als 'Personal Jesus', 'World in my eyes', 'Enjoy the silence' en 'Policy of truth'.

Gorki: ik ben momenteel het eerste/oudere werk van Gorki aan het herontdekken. Zoals 'Boterhammnen', 'Monstertje', etc.

Metallica: alles tot en met The Black Album. 'And Justice For All', 'Kill’Em All', 'Ride The Lightning'. Proberen om de riffs na te spelen op gitaar en/of basgitaar. Het ene ('Enter sandman' bijvoorbeeld) al makkelijker dan het andere.

En voor de rest ook nog: alles van Eels, Doe Maar, Miles Davis (en dan vooral 'So what', het eerste nummer van "Kind of blue"), Les Negresses Vertes (de soundtrack van mijn studententijd), The Police (een vaste waarde in mijn playlist), Therapy?, Trixie Whitley (voor de donkere periodes) en U2

TV-series

"Narcos" (Netflix): welbekende serie over Colombia, drugbaron Pablo Escobar en nog zoveel meer. De eerste twee seizoenen heb ik bekeken tijdens de voorbije Rondes van Frankrijk, ’s avonds na het avondeten, in mijn hotelkamertje, even ontsnappen uit de koersgedachten.

Alle muziekdocumentaires op Netflix: zoals die over de aanslag op Bob Marley, de geschiedenis van de hip-hop ('Hip-Hop evolution'), de eenzaamheid van Lady Gaga ('Five foot two'), ‘Quincy’, over de legendarische muziekproducer Quincy Jones, of 'Back and forth" van de Foo Fighters.

"Suits (Netflix): momenteel zijn mijn vrouw en ik deze serie over een advocatenkantoor in New York aan het bekijken. Niet diepgravend, wel ontspannend.

"De Afspraak" (Canvas): de huidige formule met 3 gasten vind ik beter dan met 4 gasten.

quote:

Muziek
"A deeper understanding" (The War on Drugs): geweldige groep, muziek om bij weg te dromen. 'Thinking of a place' al 1.000 keer opgezet, denk ik.

"Thanks for the dance" (Leonard Cohen): voor wie graag het wat meer doorleefde werk heeft, werk met een verhaal, met diepgang en tegelijkertijd erg rustgevend. Cohen is eten en drinken, muziek om een goed glas wijn bij te nemen en wat te mijmeren.

"In a bar under the sea" (dEUS): de eerste groep waar ik echt fan van was en nog altijd ben. De enige groep die me naar de voorste rijen op de wei in Werchter zoog. De nostalgicus in mij neigt sowieso altijd meer naar vroeger. "In a bar under the sea" bevat een paar geweldige nummers; 'Little arithmetics' en 'For the roses' zijn het meest bekend uiteraard. Maar 'Serpentine' vind ik ook bijzonder, vanwege wat a-typisch voor dEUS. Grootste favoriet echter is 'Theme from Turnpike', dat ik in tussentijd grijs heb gedraaid.

"Harvest" (Neil Young): de enige artiest die mijn vader ons echt wou leren kennen. "Harvest" was de belangrijkste LP uit zijn collectie, de enige LP die hij zelf nog eens oplegde af en toe. Voor de rest bleef het bewaarde vinyl netjes in de platenkast. Maar "Harvest" mocht er af en toe uit.

Film/tv
"A sunday in hell" (Jørgen Leth): een film uit 1976, dan denk je automatisch: oud en versleten. Maar niets is minder waar. "A sunday in hell" is voor de eeuwigheid. Deens topmateriaal, met dank aan regisseur Jørgen Leth. Parijs-Roubaix op een ongelooflijk mooie manier in beeld gebracht. Voor mensen die Merckx, Moser, De Vlaeminck, Maertens & co zelf nooit over de stenen zagen rijden, is dit een bijna live-beleving. En voor zij die hen wel zagen rijden, een geweldige aha-erlebnis. Als we tegenwoordig gek zijn van De Ronde 100, 101, 102 en 103… dan hebben we dat voor een stuk ook te danken aan "A sunday in hell’". Jørgen Leth was zijn tijd ver vooruit.

"Planet Earth" (BBC): de enige reeks op tv waar ik echt met open mond naar zit te kijken.

"De Kleedkamer" (Canvas/VRT NU): het is misschien not done, maar ik doe het toch. Ik ben trots op het team dat hieraan meewerkt en ik ben trots op de afleveringen die we de voorbije vijf jaar gemaakt hebben. Als je ze allemaal kijkt dan krijg je niet minder dan 180 menselijke verhalen van topsporters: voetballers, wielrenners, olympische atleten… kampioenen. En zo kunnen we meteen ook nog even VRT NU in de verf zetten.

Boeken
"What I talk about when I talk about running" (Haruki Murakami): ik ben zelf geen grote fictie-lezer, maar Murakami is uiteraard een naam die klinkt als een klok in de literaire wereld. Een van zijn romans, 1Q84, was meteen uitverkocht op de dag dat hij werd uitgebracht en binnen een maand waren er een miljoen exemplaren van verkocht.

"When I talk about when I talk about running" heb ik in mijn handen gekregen nadat iemand me had geïnterviewd over mijn loopactiviteiten. Die zijn gelijklopend met Murakami blijkbaar. Murakami is een fervent marathonloper en heeft zich ook al gewaagd aan het langere, ultraloopwerk. Maar laat u dat niet afschrikken, dit boek is niet uitsluitend geschreven voor mensen die marathons lopen. Het is eerder een filosofische benadering van wat lopen betekent of kan betekenen voor de mens.

Het boek bestaat uit prachtige memoires van Murakami's vier maanden durende voorbereiding op de marathon van New York in 2005, met verhalen uit zijn verleden erin verwerkt. In het boek probeert hij te beschrijven wat hardlopen betekent voor hardlopers. Het gaat over training, over pijn, over motivatie, over plezier.

"Een kleine geschiedenis van de mensheid" (Yuval Noah Harari): begin januari zat ik in de Lotto Arena naar deze man te luisteren. Een klein, fijn mannetje met een brilletje, maar charismatisch tot en met. Harari wordt soms onterecht omschreven als een voorspeller of een helderziende, maar dat is hij zeker niet. Hij is een geweldige historicus.

Alles wat er dezer dagen aan goeds en slechts gebeurt, spiegelt Harari af tegenover het historisch perspectief. En dan blijkt dat het op deze planeet nog nooit zo veilig is geweest, dat het op deze planeet nog nooit zo gezond leven is geweest, etc. Het zorgt er meteen ook voor dat een heleboel hot topics (zoals migratie bijvoorbeeld) plots heel wat irrelevanter zijn dan wat sommige mensen laten uitschijnen die daar garen bij spinnen. Zoek een lezing op via YouTube of lees het boek.

"Zeg nooit nooit" (Stig Broeckx en Thijs Delrue): dit heeft weinig voorstelling nodig. De Stig, gewoon omdat het een ongelooflijke inspiratiebron is. Het verhaal is ondertussen bekend en vaak gebracht, maar dat betekent niet dat we het minder naar waarde moeten schatten. De Stig zou je bij wijze van spreken 1 keer per jaar moeten zien of lezen om vervolgens heel dankbaar te zijn dat je gewoon je gras kunt maaien, de vuilniszakken kunt buiten zetten en het leven graag zien.

"De 7 eigenschappen van effectief leiderschap" (Stephen R. Covey): een boek dat heel wat topondernemers en coaches in hun kast hebben liggen. Voor het eerst gedrukt in 1989 en nu ondertussen al aan z’n 90e druk toe. Een boek dat inspiratie biedt en motivatie. Niet enkel voor topondernemers of zakenmensen, maar evengoed in het gewone dagelijkse leven. Het is een klassieker van een boek en klassiekers zijn er om gekoesterd te worden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Tour van ‘wielosofen’ is een ratjetoe geworden ★★☆☆☆

Wielrenner en filosoof Guillaume Martin wil erg graag laten zien dat heus niet alle sporters dom zijn. Daarvoor laat hij een heel peloton wijsgeren aanrukken, met een ratjetoe als resultaat.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

https://www.volkskrant.nl/a-bea7b76c5

quote:

Op zaterdag 18 april 2020 09:45 schreef Mexicanobakker het volgende:
Is het nou Roses of For the Roses? #dtv

quote:

Op zaterdag 18 april 2020 09:58 schreef Dale__Cooper het volgende:
Christophe Vandegoor heeft een prima muzieksmaak.

quote:

Op zaterdag 18 april 2020 10:52 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Natte Wind een betere.

quote:

Op zaterdag 18 april 2020 10:49 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:

[..]

Roses. Natte Wind heeft altijd ongelijk.

quote:

Zijn oproep om te 'testen, testen, testen' kwam hem op kritiek te staan van minister De Jonge. Maar mede door zijn eigen neus te volgen en zorgmedewerkers te testen hielp de Groningse microbioloog Alex Friedrich de uitbraak in het Noorden te beperken.

Nee, we mogen van professor Alex Friedrich geen kijkje nemen in zijn laboratorium in het UMC in Groningen. Want wij komen uit het Westen en zijn daarom gevaarlijk. Mogelijk hebben we het virus al bij ons, zonder dat we het weten. En dat kunnen ze in Groningen niet hebben, want daar is de corona-epidemie mede door het beleid van Friedrich afgeremd.

'Er klopt iets niet'
Het viel het hoofd van de afdeling microbiologie en infectieziektenbestrijding van het UMCG gelijk al op: het nieuwe coronavirus gedroeg zich anders dan hij was gewend. Reden voor hem om al in een vroeg stadium te bellen met zijn collega's in Italië, want daar lagen de ic's al overvol.

"Ik heb ze gevraagd wat er bij hen nou precies aan de hand was. Noord-Italië is rijker dan veel streken in Nederland, ik voelde dat er iets niet klopte. Misschien moesten we alerter zijn dan gewoonlijk en ons anders voorbereiden. Op een andere manier patiënten opsporen."

Testbeleid aangepast
Als het coronavirus in februari Nederland bereikt wordt hij uitgenodigd voor een vergadering van het Outbreak Management Team (OMT). De groep specialisten die veel van infectieziekten weet en het kabinet adviseert. Friedrich is meteen kritisch: "Ik heb daar gezegd dat we geen van de Italiaanse patiënten zouden hebben ontdekt met het Nederlandse testbeleid."

Ook brengt hij in het OMT ter tafel dat er op dat moment alleen nog maar mensen worden getest die in risicogebieden als China en Noord-Italië waren geweest. "Daarop is het testbeleid binnen de ziekenhuizen aangepast", vertelt hij. Maar zorgmedewerkers met klachten werden wegens een gebrek aan testcapaciteit niet getest.

Andere landen 'beter voorbereid'
Het verbaasde Friedrich dat door het OMT geen deskundigen uit China of Italië werden uitgenodigd. "Andere landen deden dat wel. Nederland is sterk gericht op zichzelf. Wij zijn ook goed, maar dit nieuwe coronavirus is iets wat niemand kende. Italië was in Europa de eerste die ermee te maken kreeg."

"Begin februari was daar al duidelijk dat patiënten gemiddeld 21 dagen beademend moesten worden. Daar hadden wij van kunnen leren", legt hij uit. Friedrich wil niet zeggen dat Nederland slecht was voorbereid op de coronacrisis, maar laat tactvol weten dat 'andere landen beter waren voorbereid'.

Zorgmedewerkers testen
Ook zou er in Nederland onvoldoende testcapaciteit zijn, wat Friedrich onzin noemt. "Het was een keuze om maar twee laboratoria in te zetten. Later kwamen daar twaalf labs bij. Maar de meeste labs bleven dicht. Toen die ook open moesten was er geen testmateriaal meer te krijgen."

Omdat de situatie in het Noorden anders was besloot Friedrich het virus daar anders te lijf te gaan. In Zuid-Nederland had het virus al heftig om zich heen gegrepen, in het Noorden nog niet. Hij was ervan overtuigd dat het testen van zorgpersoneel en hun gezinsleden vruchten zou afwerpen. "Een zorgmedewerker kan 20 tot 30 anderen besmetten. Daarom is testen zo belangrijk."

Oneens met het RIVM
Hij voegde de daad bij het woord en mobiliseerde alle labs en de GGD's in het Noorden en leidde studenten geneeskunde op om de tests af te nemen. Met de bewering van het RIVM dat een corona-patiënt pas besmettelijk is als hij symptomen heeft zoals een snotneus, hoesten of koorts, was hij het volstrekt oneens.

"Mensen kunnen al een tot drie dagen besmettelijk zijn, voordat ze symptomen krijgen. "Wij zijn drie tot vijf keer meer gaan testen dan in het zuiden van het land. We testen zorgmedewerkers en sporen hun contacten op tot twee dagen voordat ze besmet raakten. Die moeten dan allemaal in quarantaine blijven."

Kritiek van de minister
Dat ruime testbeleid kwam Friedrich op kritiek te staan van minster Hugo de Jonge van Volksgezondheid, die vond dat het schaarse testmateriaal anders gebruikt moest worden. Friedrich pareert deze kritiek door te stellen dat 'voor Noord-Nederland het testbeleid er mede toe heeft geleid dat we de epidemie hebben kunnen afremmen'. "Je ziet hier ook veel minder coronabesmettingen in verpleeghuizen dan elders in het land."

Dat had er ook mee te maken dat Noord-Nederland de vruchten plukte van het feit dat de voorjaarsvakantie een week eerder was dan in het Zuiden, dat er minder besmette wintersporters terugkwamen uit Italië en Oostenrijk en dat er nauwelijks carnaval werd gevierd. Hiermee kwamen de lockdownmaatregelen van het kabinet voor het Noorden nog op tijd.

Zelf corona
Toch trok de minister zijn kritiek op Friedrich al snel in en besloot eind maart zelf ook in te zetten op het testen van zorgpersoneel. Een speciale gezant moest op jacht naar voldoende testmateriaal. Desondanks komt dat testen van zorgpersoneel landelijk nog altijd niet goed op gang.

Ondanks alle voorzorgsmaatregelen werd Friedrich eind maart toch zelf ook ziek. Het bleek corona. "Ik had helemaal geen symptomen, ook geen koorts. Ik was heel erg moe en werd positief getest. Pas 8 uur later kreeg ik symptomen." Friedrich bleef enkele weken thuis en is nu weer aan het werk in het ziekenhuis. Hij weigert het Noorden te verlaten voor bijvoorbeeld een optreden in een tv-studio elders. Het is hem daar te gevaarlijk.

quote:

Op vrijdag 17 april 2020 23:22 schreef wimderon het volgende:
Michael Johnson, nu nog steeds een god

quote:

Op zaterdag 18 april 2020 12:56 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Friedrich > Jaap @:el-stinho

quote:

Op zaterdag 18 april 2020 16:38 schreef Koffieplanter het volgende:
Wat een hemeltergende dag.