Mannen: Wat vinden jullie van onzekere vrouwen?

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 13:49 schreef ludovico het volgende:

[..]

Mannen zijn niet zo getrained in negeren als vrouwen.

Misschien moeten ze zichzelf daar dan eens in gaan trainen? Kunnen ze helemaal zelf doen

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 13:55 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Misschien moeten ze zichzelf daar dan eens in gaan trainen? Kunnen ze helemaal zelf doen

Hier op het forum bedoel je?

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 13:54 schreef miss_sly het volgende:

[..]

En ook in het moment al.
Ik denk dat emotionele mensen meer geneigd zijn hun emoties mee te wegen en niet alleen naar de ratio te luisteren.
Het is niet dat alle emotionele mensen volledige vaatdoeken zijn die alleen maar metersdiep in ellendige emoties zitten.

Naja, is dat niet ook een beetje wat het verschil maakt tussen mannen en vrouwen? Ik herken het van mijn eigen vrouw. Zij is onzeker als het op haar werk aankomt, of beter gezegd, wanneer ze op haar werk van zich af mag/moet bijten en wanneer niet.

Dus ze is een paar keer huilend thuis gekomen, en dan krijg je dus dat dingetje dat ik met oplossingen kom, maar dat wil zij dan niet horen want zij wil gewoon even haar verhaal kwijt, en dan is het goed.

Oke, prima... Tot het weer voorkomt, en dan nog een keer. Toen heb ik dus gezegd (wellicht was dat te bot) dat ik daar geen zin in heb. Als je huilend thuis komt en je wil (zeg je) er iets aan doen, dan doe er iets aan, óf zeg niet dat je er iets aan wil doen om het vervolgens niet te doen. Doorbreek die cirkel, maar ik ga niet meerdere keren naar hetzelfde verhaal luisteren terwijl de oplossing heel simpel is, maar het eigenlijke issue gewoon is dat je te bang bent om die oplossing toe te passen. Dat kan, maar zeg dát dan.

Maar dat was denk ik wat te rationeel Nou, ruzie, gedoe, en ik snapte het niet en en en. Om vervolgens de dag erna te komen met 'ik heb het gedaan en het werkte prima'.

Was daar nou écht dat hele gedoe voor nodig denk ik dan? Dat zeg ik dan niet, zo wijs ben ik wel

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:03 schreef CoolGuy het volgende:
Was daar nou écht dat hele gedoe voor nodig denk ik dan? Dat zeg ik dan niet, zo wijs ben ik wel

Wijs man, kan ik nog wat van leren, soms niet iets zeggen.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:03 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Naja, is dat niet ook een beetje wat het verschil maakt tussen mannen en vrouwen? Ik herken het van mijn eigen vrouw. Zij is onzeker als het op haar werk aankomt, of beter gezegd, wanneer ze op haar werk van zich af mag/moet bijten en wanneer niet.

Dus ze is een paar keer huilend thuis gekomen, en dan krijg je dus dat dingetje dat ik met oplossingen kom, maar dat wil zij dan niet horen want zij wil gewoon even haar verhaal kwijt, en dan is het goed.

Oke, prima... Tot het weer voorkomt, en dan nog een keer. Toen heb ik dus gezegd (wellicht was dat te bot) dat ik daar geen zin in heb. Als je huilend thuis komt en je wil (zeg je) er iets aan doen, dan doe er iets aan, óf zeg niet dat je er iets aan wil doen om het vervolgens niet te doen. Doorbreek die cirkel, maar ik ga niet meerdere keren naar hetzelfde verhaal luisteren terwijl de oplossing heel simpel is, maar het eigenlijke issue gewoon is dat je te bang bent om die oplossing toe te passen. Dat kan, maar zeg dát dan.

Maar dat was denk ik wat te rationeel Nou, ruzie, gedoe, en ik snapte het niet en en en. Om vervolgens de dag erna te komen met 'ik heb het gedaan en het werkte prima'.

Was daar nou écht dat hele gedoe voor nodig denk ik dan? Dat zeg ik dan niet, zo wijs ben ik wel

Ik denk dat bij veel vrouwen vaak emotie wel dichter aan de oppervlakte ligt. Ik herken dat bij mezelf ook, en dat is niet altijd handig. Ik kan dat inmiddels prima handelen, maar daar heb ik de leeftijd en ervaring ook naar, denk ik
Maar bijvoorbeeld bij moeilijke gesprekken, ook zakelijk, kan het zijn dat ik, door mijn emotie, wel moet huilen. Daar kan ik echt helemaal niets aan doen, en hoe harder ik probeer om het tegen te houden, hoe moeilijker ik uit mijn woorden kom. Dus als ik een gesprek begin waarin ik die tranen verwacht, begin ik met de mededeling dat ik dadelijk ga huilen en dat dat niets betekent. Dat ze zich daar niets van aan moeten trekken, en dat die tranen niet tellen. Dat maakt voor mezelf gemakkelijker om het gesprek te voeren, want ik weet dat ze komen, de rest weet dat ze komen, dus ik maak me er niet druk over.
Dat betekent niet dat ik dat gesprek vanuit mijn emoties voer, integendeel.

En ja, veel vrouwen willen soms alleen even ventileren en geen oplossing. Ik ben daar ook heel slecht in, want ik wil wél die oplossing aandragen, zodat ze er iets mee kunnen. Ik vind ook dat dat best een keer moet kunnen. Als het echter om een structureel probleem gaat, moet je een keer ophouden met ventileren en actie ondernemen. Niet iedereen neemt het je in dank af als je dat zegt

Komt ook bij dat anderen ook nogal een uiteenlopende perceptie kunnen hebben over hoe emotioneel je bent.
Ik ken mensen die mij verwijten dat ik te rationeel ben en dat ik meer naar mijn ratio moet luisteren, maar tegelijkertijd zijn er andere mensen die mij een beetje meewarig een emodoosje noemen.

Ik zal wel goed in balans zijn

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:09 schreef miss_sly het volgende:
Niet iedereen neemt het je in dank af als je dat zegt

Maar met:
"het ligt aan jezelf"
Zonder dat de ander inziet waarom, tjah, werkt ook niet hè. Dan moet je analyse wel een beetje overtuigingskracht hebben.

Ik ben altijd super matig te overtuigen.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:13 schreef ludovico het volgende:

[..]

Maar met:
"het ligt aan jezelf"
Zonder dat de ander inziet waarom, tjah, werkt ook niet hè. Dan moet je analyse wel een beetje overtuigingskracht hebben.

Ik ben altijd super matig te overtuigen.

Klopt, dus dat is ook niet wat ik zeg. Tenminste, de eerste keren. Op een bepaald moment houdt het wel op en stop ik met onderbouwen en argumenteren. Dan komt het namelijk niet binnen, om wat voor reden dan ook.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:13 schreef ludovico het volgende:

[..]

Maar met:
"het ligt aan jezelf"
Zonder dat de ander inziet waarom, tjah, werkt ook niet hè. Dan moet je analyse wel een beetje overtuigingskracht hebben.

Ik ben altijd super matig te overtuigen.

Het ding is, je kan alleen aan jezelf werken. Niet aan die ander.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:16 schreef Solid-Snake het volgende:

[..]

Het ding is, je kan alleen aan jezelf werken. Niet aan die ander.

Tis lastig aan jezelf te werken als je al perfect bent.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:10 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Kijk, dit vind ik nou een goede bijdrage. En herkenbaar ook. Maar is dit iets dat je als man volgens jou gewoon moet accepteren? Deze dynamiek?

Hoe bedoel je, wat je moet 'accepteren' ? Je doelt op die laatste regel, dat ik dan wijselijk mijn mond hou, of wat?

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:10 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Kijk, dit vind ik nou een goede bijdrage. En herkenbaar ook. Maar is dit iets dat je als man volgens jou gewoon moet accepteren? Deze dynamiek?

Kun je ook eens bij jezelf nagaan waarom je dit nu precies een goede bijdrage vindt en die van iemand die iets post dat jij anders ziet zo ongeveer per definitie niet?

Je zou andere meningen ook eens mee kunnen nemen, overdenken, in plaats van alleen maar afdoen als nonsens. Dat wil niet zeggen dat je je eigen mening dan altijd maar moet veranderen of bijstellen omdat iemand een andere mening is toegedaan, maar je kunt het in ieder geval overdenken.
Het lijkt wel alsof jij echt alleen op zoek bent naar bevestiging van wat jij denkt en vindt. Dat is nogal beperkend, lijkt me.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:10 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Kijk, dit vind ik nou een goede bijdrage. En herkenbaar ook. Maar is dit iets dat je als man volgens jou gewoon moet accepteren? Deze dynamiek?

Een echte man slaat dan met zijn hand op tafel en zegt dan "schat je moet niet zo zeiken, ga in de hoek staan en kom maar terug als je bent afgekoeld".

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:17 schreef ludovico het volgende:

[..]

Tis lastig aan jezelf te werken als je al perfect bent.

Niemand is perfect.

Plus dan was je al lang geen single meer.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:20 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Precies ja. In jouw voorbeeld is het duidelijk dat jij al die tijd al gelijk had. Maar toch wordt de oplossing pas na een paar dagen/weken geaccepteerd.

Is dit iets waarmee je gewoon moet leren leven?

Nou, ik kan haar wel de oplossing aandragen, maar ik kan haar niet dwingen om de oplossing ook toe te passen. Ik ken haar, ik weet hoe ze in elkaar zit, en ik weet dat ze 9 van de 10x een korte tijd later er toch iets mee doet. Ze heeft tijd nodig om daar over na te denken. Dat weet ik. Dan kan ik haar wel pushen om het te doen, maar dat heeft geen zin.

Tegelijkertijd kan zij mij ook niet dwingen om elke keer hetzelfde verhaal aan te horen. Op een gegeven moment (en dat is al snel, ik mag soms best wat langer geduld hebben ) heb ik het vaak genoeg gehoord, ik kan het bij wijze van gewoon uitschrijven, dus dan ga ik niet blijven luisteren en voor de rest niets. Als je het zo vervelend vindt, dan doe er iets aan, of blijf elke dag huilend thuis komen, maar zeg dan niet dat je er iets aan wil doen.

Let wel, dit gaat om iets waar ze effectief heel snel iets aan kon en wilde doen he. Het eigenlijke issue was hier ook dat ze het niet durfde. Daar moet ze dan moed voor verzamelen en dat gaat niet van vandaag op morgen. Dit gaat natuurlijk niet op voor dingen waar ze niets aan kan/wil veranderen.

Dus voor de tijd die het duurt voor haar om het te verwerken accepteer ik dat ja. Wat moet ik dan zeggen? Stomme kut, hou je bek en doe het nu maar terwijl je er nog niet klaar voor bent?

Edit: Of doel je met 'accepteren' op het feit dat ze kwaad werd op mij?

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:26 schreef Solid-Snake het volgende:

[..]

Niemand is perfect.

Plus dan was je al lang geen single meer.

Want perfecte mensen komen per definitie voor op de radar van vrouwen? Lijkt me niet.

Maar on topic:
Best leuk als een vrouw om hulp vraagt, maar dat is niet onzeker ofzo. Onzeker ben ik zelf geen fan van, ik vertrouw ze denk ik ook minder.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 15:20 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Nee dit is een prima antwoord. Zo zou ik er ook in staan.

Dan vind ik het een interessante vraag aan jou. Hoe zou jij dan omgaan met als jij in die situatie bent en ze wordt kwaad op jou?

Dat is waarom ik die laatste edit deed in mijn vorige post, want ik heb niet verteld hoe ik daar dan mee om ga

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:03 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Naja, is dat niet ook een beetje wat het verschil maakt tussen mannen en vrouwen? Ik herken het van mijn eigen vrouw. Zij is onzeker als het op haar werk aankomt, of beter gezegd, wanneer ze op haar werk van zich af mag/moet bijten en wanneer niet.

Dus ze is een paar keer huilend thuis gekomen, en dan krijg je dus dat dingetje dat ik met oplossingen kom, maar dat wil zij dan niet horen want zij wil gewoon even haar verhaal kwijt, en dan is het goed.

Oke, prima... Tot het weer voorkomt, en dan nog een keer. Toen heb ik dus gezegd (wellicht was dat te bot) dat ik daar geen zin in heb. Als je huilend thuis komt en je wil (zeg je) er iets aan doen, dan doe er iets aan, óf zeg niet dat je er iets aan wil doen om het vervolgens niet te doen. Doorbreek die cirkel, maar ik ga niet meerdere keren naar hetzelfde verhaal luisteren terwijl de oplossing heel simpel is, maar het eigenlijke issue gewoon is dat je te bang bent om die oplossing toe te passen. Dat kan, maar zeg dát dan.

Maar dat was denk ik wat te rationeel Nou, ruzie, gedoe, en ik snapte het niet en en en. Om vervolgens de dag erna te komen met 'ik heb het gedaan en het werkte prima'.

Was daar nou écht dat hele gedoe voor nodig denk ik dan? Dat zeg ik dan niet, zo wijs ben ik wel

Dat is gewoon heel onaardig.

Maar ik herken het wel heel erg. Weet je, soms is het ook fijn om gewoon uit te huilen bij je partner. Zonder dat er meteen een oplossing moet zijn (al is die oplossing er wel) of om meteen te horen wat je zou moeten doen. En als je dat dan niet doet, te horen dat je het verhaal niet moet vertellen. Soms is troosten genoeg en is dat het enige waar je zin in hebt, maar ik heb soms het idee dat mannen en vrouwen hier anders in zijn, want precies dit heb ik vaker meegemaakt met m’n ex.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:20 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Precies ja. In jouw voorbeeld is het duidelijk dat jij al die tijd al gelijk had. Maar toch wordt de oplossing pas na een paar dagen/weken geaccepteerd.

Is dit iets waarmee je gewoon moet leren leven?

Wat mij betreft is er geen "gelijk" in deze, en CoolGuy legt dat in zijn volgende post ook weer erg goed uit. Het is een proces, en dat zal het vaak ook blijven. Zou jij echt een partner willen die bij jouw eerste opmerking dat jij vindt dat ze x moet doen, dat ook maar meteen doet?

Als ik dit soort topics lees, of andere mensen zie, hoor of observeer, denk ik best wel vaak: ik ben best wel een beetje een demigod.

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 19:24 schreef Cockwhale het volgende:
Als ik dit soort topics lees, of andere mensen zie, hoor of observeer, denk ik best wel vaak: ik ben best wel een beetje een demigod.

Hoe bescheiden, demi maar