Zwangerschap en geboorte deel 1918

Wij hebben het bij beide zwangerschappen niet gedaan. Bij een down syndroom is de test vrij betrouwbaar, maar voor ons is het duidelijk dat we geen zwangerschap afbreken van een kindje met down. Op de rest wat getest wordt is het (met name voor mij) niet betrouwbaar genoeg om de NIPT test te ondergaan, plus dat niet alles afwijkingen met een NIPT gevonden kunnen worden.

Maar dit is uiteraard persoonlijk

[ Bericht 7% gewijzigd door Sunshine1982 op 14-04-2020 18:36:11 ]

Hier bij U. ook geen nipt laten doen. Deze keer hebben we het er nog niet over gehad. Moeten we wel snel beslissen.

Ik heb de nipt wél laten doen (zowel bij baby2 als baby3) Vooral omdat je, als er iets uitkomt, door kan voor verder onderzoek.

Wat ik vooral wilde weten was of er sprake was van Edgars of Pattau. In dat geval is de kans heel groot dat een kindje niet levend ter wereld komt of slechts heel kort leeft. Dat zou ik (maar dat is mijn keuze uiteraard) het kindje of de rest van mijn gezin niet aan willen doen. Naar mijn idee zou afbreken en een lijdensweg voorkomen dan het beste zijn. Ik wilde dat dan ook zo snel mogelijk weten, dus daarom ook niet gewacht tot de 20 weken echo.

Wat betreft de nevenbevindingen: ook daarvoor geldt dat ze verder onderzoek kunnen doen. Maakt dat onzeker? Ja. Maar dat woog voor mij niet op tegen dan de kans hebben om de komst van een kleine met eventuele beperkingen/moeilijkheden zo goed mogelijk te kunnen voorbereiden.

En, aan de andere kant: als er dan een goede uitslag terugkomt, dan is dat ook ontzettend fijn. Ik vond dat een enorme geruststelling.

[ Bericht 1% gewijzigd door silliegirl op 14-04-2020 19:05:18 ]

Ik weet ook niet of ik er de zwangerschap om afgebroken zou hebben.

Of ja, bij Edgars of Patau denk ik wel, maar bij down o.i.d. misschien wel niet. Maar dan heb ik wel nog weken/maanden om me er extra op voor te bereiden i.p.v. dat het met de geboorte ineens duidelijk wordt.

Ik zou met down wel hebben afgebroken. Maar ik ben daar redelijk zwart/wit in. Ik ben niet van het materiaal gemaakt om mijn leven lang voor een ernstig gehandicapt kind te zorgen. Ook al ken ik ook alle positieve verhalen en ja, iemand kan ook een niet-detecteerbare handicap hebben of later alsnog gehandicapt raken, maar ik kan daar niet bewust voor kiezen. Je mag het zwak, egoïstisch of ongeschikt noemen, ik hou het zelf graag bij zelfkennis en realisme

quote:

Op dinsdag 14 april 2020 20:51 schreef NicolasJoy het volgende:
Ik weet ook niet of ik er de zwangerschap om afgebroken zou hebben.

Of ja, bij Edgars of Patau denk ik wel, maar bij down o.i.d. misschien wel niet. Maar dan heb ik wel nog weken/maanden om me er extra op voor te bereiden i.p.v. dat het met de geboorte ineens duidelijk wordt.

Zo staan wij er inderdaad ook in Hopelijk geeft het wachten en de uiteindelijke uitslag niet teveel stress.

In dat kader heb ik besloten om zelf toch ook een doppler aan te schaffen. Zodat ik kan luisteren wanneer ik daar behoefte aan heb en dat mijn man het ook mee kan maken.

Met hoeveel weken hoorden jullie een hartslag met de doppler? Ik zie online dat dit met 14 tot 16 weken is maar volgens mij heb ik hier al vaker gelezen dat dit al veel eerder is?

Donna wat vervelend dat je je zo beroerd voelt! Ik kan me voorstellen dat je dan niet kan werken. Eerder had je er toch ook al last van gehad? Hopelijk trekt het snel weg

quote:

Op dinsdag 14 april 2020 22:00 schreef MaJo het volgende:

[..]

Zo staan wij er inderdaad ook in Hopelijk geeft het wachten en de uiteindelijke uitslag niet teveel stress.

In dat kader heb ik besloten om zelf toch ook een doppler aan te schaffen. Zodat ik kan luisteren wanneer ik daar behoefte aan heb en dat mijn man het ook mee kan maken.

Met hoeveel weken hoorden jullie een hartslag met de doppler? Ik zie online dat dit met 14 tot 16 weken is maar volgens mij heb ik hier al vaker gelezen dat dit al veel eerder is?

Ik bij 9,5 week ongeveer, MAAR, heb daar vaak een half uur voor moeten zoeken en ook geregeld dagen gehad dat ik het niet kon vinden. Ik zou iemand die daar heel nerveus van wordt iig niet aanraden zo vroeg te beginnen.
Ik kan het nu sinds zo'n 2 weken wel binnen de 30 seconden vinden altijd. Ben nu 15+2

Donna, sterkte. Tot wanneer had je er de vorige keer last van?

quote:

Op dinsdag 14 april 2020 22:03 schreef SQ het volgende:

[..]

Ik bij 9,5 week ongeveer, MAAR, heb daar vaak een half uur voor moeten zoeken en ook geregeld dagen gehad dat ik het niet kon vinden. Ik zou iemand die daar heel nerveus van wordt iig niet aanraden zo vroeg te beginnen.
Ik kan het nu sinds zo'n 2 weken wel binnen de 30 seconden vinden altijd. Ben nu 15+2

Ik wil sowieso vrijdag afwachten, dan gaat de verloskundige naar het hartje luisteren. Dan heb ik ook een beter idee waar ik zelf zou moeten zoeken. Wat dat betreft ben ik apparaten óp mijn buik nog niet zo gewend, het is dat ik het de vorige keer heb gevraagd maar anders had ik er zonder mijn broek aan gelegen voor de echo

Edit: vrijdag ben ik 12+3

quote:

Op dinsdag 14 april 2020 22:06 schreef MaJo het volgende:

[..]

Ik wil sowieso vrijdag afwachten, dan gaat de verloskundige naar het hartje luisteren. Dan heb ik ook een beter idee waar ik zelf zou moeten zoeken. Wat dat betreft ben ik apparaten óp mijn buik nog niet zo gewend, het is dat ik het de vorige keer heb gevraagd maar anders had ik er zonder mijn broek aan gelegen voor de echo

In het begin nog heel laag, vlak boven je schaambot. Later moet je een beetje proberen om precies tussen je schaambot en de bovenkant van je baarmoeder te zitten. En niet te ver uit het midden in het begin

quote:

Op dinsdag 14 april 2020 21:12 schreef Donna het volgende:
Ik sta op dezelfde lijn als @:SQ

En ik zit in de ziektewet. Voor het eerst, ever. Heel raar.
Ik ben alleen maar aan het spugen, slapen, spugen, voor peuter zorgen, spugen, slapen, bankhangen, beroerd. Zo na het avondeten kom ik pas een klein beetje tot leven en ik kan er gewoon niet bij werken. De medicijnen maken me ook zo ontzettend duf.
M'n baas vond het helemaal geen probleem en heeft wel 10x gezegd dat hij hoopt dat het nu goed gaat en dat soort lieve woorden. Hij vroeg zelfs of ik nog wel chocola at, dus ik vermoed dat er een pakketje onderweg is. Super aardig.
En nu niks doen en voor mezelf zorgen. Ik moest deze keuze wel maken, niemand heeft iets aan een zombie.

Klote! Maar wel fijn dat ze begrip hebben. Hopelijk een kwaaltje van de eerste weken/maanden die dan weer over gaat...

quote:

Op dinsdag 14 april 2020 22:00 schreef MaJo het volgende:

[..]

Zo staan wij er inderdaad ook in Hopelijk geeft het wachten en de uiteindelijke uitslag niet teveel stress.

In dat kader heb ik besloten om zelf toch ook een doppler aan te schaffen. Zodat ik kan luisteren wanneer ik daar behoefte aan heb en dat mijn man het ook mee kan maken.

Met hoeveel weken hoorden jullie een hartslag met de doppler? Ik zie online dat dit met 14 tot 16 weken is maar volgens mij heb ik hier al vaker gelezen dat dit al veel eerder is?

Ik duim voor je dat er gewoon heel snel een 'okay en doorrrrr' komt!
Wij hebben de doppler nu 3-4 weken denk ik (nu 20 weken), maar houd er inderdaad rekening mee dat het niet altijd lukt.. We hebben hier gisteren lang geprobeerd, maar geen succes.

Wat waardeloos Donna . Wel fijn dat je werkgever begripvol is, maar dat maakt de misselijkheid natuurlijk niet minder. Hoop voor je dat het snel minder wordt!

@XcUZ_Me wordt je vandaag ingeleid of vergis ik me een dag?

Klote Donna, wel fijn dat je werkgever er goed mee omgaat.

Ik had vanochtend de echo en na tien seconden kon de echoscopiste al zien dat het goed zit. Ze zag een springer.
Kindje lag ook perfect voor de meting dus we waren heel snel klaar. En deze keer kon ik op de echo ook echt wel herkennen wat ze aanwees.
Uitgerekende datum is nou een dag opgeschoven, 4 november.

Nee, ik heb zo controle en dan wordt de datum voor inleiden bepaald, aangezien madam er nog steeds geen zin in heeft om eruit te komen .

Fijn van de goede echo, gefeliciteerd!

Spannend xcuz!

Donna, killing is die misselijkheid!ik had het nu ook weer. Ik draaide er geestelijk ook van door.ik kan zo slecht tegen spugen en niet kunnen eten. Welke medicijnen heb je? Van de eerste twee die ze voorschrijven in een lijn werd ik ontzettend duf van. Kon niets meer. Alleen staren en liggen. Ook depressieve gevoelens. Werknemer is wel fijn als ze betrokken zijn! Ziekmelden is nu het beste ja. Sterkte!

Bij stevig doorlopen krijg ik zulke steken onder aan de buik. Denk banden pijn? Volgende week eens aan VK voorleggen op mijn spreekuur moment. Moest echt mijn buik vasthouden/ondersteunen, anders totaal niet prettig. Oh en kunnen jullie savonds nog wat eten zonder enorm last te krijgen van maagzuur snachts? Geloof dat ik dat niet meer kan... Laatst bijna zelfs moeten spugen snachts na pittige notenmix. Die laat ik sowieso even staan dus.

quote:

Op woensdag 15 april 2020 10:35 schreef XcUZ_Me het volgende:
Nee, ik heb zo controle en dan wordt de datum voor inleiden bepaald, aangezien madam er nog steeds geen zin in heeft om eruit te komen .

Fijn van de goede echo, gefeliciteerd!

Oeh, spannend! Weet je al wat meer?

@Hilmo maagzuur heb ik nooit eigenlijk, maar ik eet ook niet pittig of zout. Lijkt me vervelend!

Ik ben de laatste tijd zo verschrikkelijk moe. Uiteraard werk, maar als ik klaar ben met werken gaat partner werken dus ik kan niet even lekker ontspannen met een kind van 5 thuis. Normaal ging ik uit mijn werk vaak even rustig lunchen thuis, of een favo serie op Netflix kijken en dan kind van school ophalen. Ik mis die momenten van rust wel.

Herkenbaar sun, vaak ook enorm moe. Eerst werken, dan kom ik in de drukte van het gezin en zoon die dan door het dolle is dat ik er weer ben. Een moment van rust of alleen zijn is er dan niet. Probeer dat niet teveel te missen, dan duurt het allemaal extra lang. Als ik meer uren moet werken, zal het me nog zwaarder vallen denk ik. Ontspannen kan ik ook niet goed. Savonds maar dan ben ik moe en verveel ik me, gek genoeg. Ik probeer maar te ontspannen bij het tv moment met zoon in de middag.

Hoe is je controle gegaan xcuzme?

Donna, wat ellendig dat je zo ziek bent van de zwangerschap. Hopelijk gaat dat snel de goede kant op!

Fijn van de goede echo pkm!

Ik vind de vermoeidheid wel herkenbaar. Na een week vrij nu weer aan het werk. En i.p.v. 3-4 dagen kan ik nu niet anders dan mijn werk over de hele week uitsmeren en ben ik er eigenlijk de hele week mee bezig. Frustrerend wel en ook vermoeiend met peuter en verbouwing thuis. Ik hoop heel erg dat na de meivakantie (11 mei hier) de opvang weer open is; al heb ik dan nog maar 3 weken te overbruggen tot mijn verlof.
Op deze manier vliegt de tijd ook voorbij en moet ik bewust momentjes maken om even bij de zwangerschap stil te staan.
En dan verwachten we ook nog dat mijn opa ergens de komende dagen gaat overlijden.

quote:

Op woensdag 15 april 2020 20:24 schreef Donna het volgende:
@:Nolita, veel sterkte met je opa. Mijn opa is ook overleden tijdens deze crisis. Wij als kleinkinderen konden ook niet bij de crematie zijn. Het voelt echt heel bizar. Heb mijn oma ook nog niet gezien. Onwerkelijk is het, alsof het nooit gebeurd is. Het is dat de rouwkaart op de kast staat, maar verder?

En ik hoop het ook van die opvang (ook voor mezelf). Hopelijk kan je dan ook nog een beetje genieten.

Dankje Donna. Wat naar dat jullie niet bij de crematie konden zijn, zo bizar. Wat was daar de reden van? Ik ga er namelijk wel vanuit dat dat kan en zie dat in mijn omgeving ook ‘gewoon’ gebeuren? Peuter hoort er ook helemaal bij en kan ik niet eens door iemand anders laten opvangen in deze situatie.