F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiėren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Het idee van "meningen" krijgt te weinig aandacht. Bijna alle aandacht richt zich op het idee van "feiten". Wanneer iemand niet begrijpt wat een mening is, dan heeft die persoon doorgaans slechte meningen, op een bepaalde manier. Ik doel dan bijvoorbeeld op meningen die je veel bij linkse politiek ziet. Niets tegen links in principe, het is alleen een voorbeeld van het soort slechte meningen waar ik op doel.
Het concept "mening", is een inherent creationistisch concept.
1. Creator / kiest / spiritueel / identiteit ervan is een gekozen mening
2. Creatie / gekozen / materieel / bestaan ervan is een feit gedwongen door bewijs
In categorie 1 van het creationistisch conceptueel schema, wordt het concept van de "mening" gevalideert. Alle meningen hebben dezelfde onderliggende logica. Een mening, bijvoorbeeld een mening over wat mooi is, wordt gevormd met een keuze, en uit wat het is dat een keuze maakt. Spontane expressie van emotie met vrije wil, dus gekozen. En veelal wordt geuit vanuit welke emotie een keuze is gemaakt. Bijvoorbeeld iets mooi vinden, uit een liefde voor hoe het eruit ziet.
Nu gebruikt men vaak het volgende conceptueel schema
1. Materieel / bestaan ervan is een feit gedwongen door bewijs
Vervolgens gaat men dan het idee van mening en emotie in de materie "categorie" proppen, waar die ideeen eigenlijk niet horen. Dat doet men dan zo, men stelt dat een mening over wat mooi is, een feit zou zijn over het bestaan van liefde in het brein voor hoe iets eruit ziet.
Meningen worden dan dus een subcategorie van feiten, namelijk feiten over de staat van de hersens. En emoties zijn dan die feitelijke staat van de hersens.
Het idee van een "keuze" wordt veranderd naar; het calculeren van een actie, net als dat een schaakcomputer een zet calculeert. Compleet gedwongen, zonder vrijheid.
Nu krijg je dus slechte meningen want:
- Je hebt niet de vrijheid om aardig te zijn in je meningen, want je meningen worden gedwongen door bewijs, net als feiten. Je meningen krijgen de hardheid van feiten.
- De focus gaat van de emotie van waaruit keuzes worden gemaakt, naar het resultaat van keuzes. Emoties worden dus systematisch genegeerd.
- Het fragiele zelfvertrouwen wordt vervangen door een overmatig gevoel van zekerheid welke geassocieerd zijn aan feiten. Dat komt over als arrogantie.
En dit denk ik dus veel te zien bij linkse politiek, jeweetwel toch?
Het concept "mening", is een inherent creationistisch concept.
1. Creator / kiest / spiritueel / identiteit ervan is een gekozen mening
2. Creatie / gekozen / materieel / bestaan ervan is een feit gedwongen door bewijs
In categorie 1 van het creationistisch conceptueel schema, wordt het concept van de "mening" gevalideert. Alle meningen hebben dezelfde onderliggende logica. Een mening, bijvoorbeeld een mening over wat mooi is, wordt gevormd met een keuze, en uit wat het is dat een keuze maakt. Spontane expressie van emotie met vrije wil, dus gekozen. En veelal wordt geuit vanuit welke emotie een keuze is gemaakt. Bijvoorbeeld iets mooi vinden, uit een liefde voor hoe het eruit ziet.
Nu gebruikt men vaak het volgende conceptueel schema
1. Materieel / bestaan ervan is een feit gedwongen door bewijs
Vervolgens gaat men dan het idee van mening en emotie in de materie "categorie" proppen, waar die ideeen eigenlijk niet horen. Dat doet men dan zo, men stelt dat een mening over wat mooi is, een feit zou zijn over het bestaan van liefde in het brein voor hoe iets eruit ziet.
Meningen worden dan dus een subcategorie van feiten, namelijk feiten over de staat van de hersens. En emoties zijn dan die feitelijke staat van de hersens.
Het idee van een "keuze" wordt veranderd naar; het calculeren van een actie, net als dat een schaakcomputer een zet calculeert. Compleet gedwongen, zonder vrijheid.
Nu krijg je dus slechte meningen want:
- Je hebt niet de vrijheid om aardig te zijn in je meningen, want je meningen worden gedwongen door bewijs, net als feiten. Je meningen krijgen de hardheid van feiten.
- De focus gaat van de emotie van waaruit keuzes worden gemaakt, naar het resultaat van keuzes. Emoties worden dus systematisch genegeerd.
- Het fragiele zelfvertrouwen wordt vervangen door een overmatig gevoel van zekerheid welke geassocieerd zijn aan feiten. Dat komt over als arrogantie.
En dit denk ik dus veel te zien bij linkse politiek, jeweetwel toch?
Interessante overweging, hoewel ik de relevantie van 'linkse' politiek hier niet zie. Wat ik eruit haal is dat je denkt dat meningen nu gelegd worden in de concreet-materiėle werkelijkheid terwijl het eigenlijk een manifestatie is op de niet-voor-handen geestelijke werkelijkheid, klopt dat een beetje?
Inderdaad, zo ongeveer. Materialisme leidt logischerwijs tot deterministische ideeen over mensen, waarbij waarde als feit gesteld wordt. Dat zie ik veel bij socialistische politiek.
Het lastige bij deze aanname is dat je bij aanvang reeds een uitgangspositie kiest nl dat een mening een spontane expressie van emotie met vrije wil is.quote:Op donderdag 2 april 2020 07:53 schreef Syamsu het volgende:
-knip-
In categorie 1 van het creationistisch conceptueel schema, wordt het concept van de "mening" gevalideert. Alle meningen hebben dezelfde onderliggende logica. Een mening, bijvoorbeeld een mening over wat mooi is, wordt gevormd met een keuze, en uit wat het is dat een keuze maakt. Spontane expressie van emotie met vrije wil, dus gekozen. En veelal wordt geuit vanuit welke emotie een keuze is gemaakt. Bijvoorbeeld iets mooi vinden, uit een liefde voor hoe het eruit ziet.
-knip-
-
-
-
Ik zeg daarmee niet dat je stelling geen waarheid zou kunnen bevatten maar vanuit de wetenschap zou je prima kunnen beargumenteren dat een ogenschijnlijk spontane expressie van emotie in werkelijkheid een cumulatief brouwsel is van in het mentale en/of fysieke geheugen opgeslagen en gecategoriseerde voorgaande emotionele en fysieke reacties op feitelijke gebeurtenissen.
Nu heb ik 2 opties..of ik ga af op mijn gevoel en maak mij verder niet druk over of hetgeen ik voel een causale reactie is op voorgaande gebeurtenissen of ik wil dit wel weten en ga op zoek naar "bewijs". Voor het afgaan op je gevoel heb je geen discussie nodig en bewijzen zijn in jouw optiek gevolgen van eerder gemaakte keuzes en daarmee secundair of niet ter zake doende.
De grap is dat je met het poneren van je stelling elke reactie automatisch tot mening terugdwingt en dus verre is van een spontane expressie met vrije wil. Ik word door jouw stelling immers gedwongen een mening te verkondigen ipv een feitelijkheid. Waar blijft in dit geval mijn keuzemogelijkheid ?
Nu weet ik niet hoe jij de wereld ervaart maar in mijn ervaring overvallen de emoties mij meestal.
Of ik nu boos blij geroerd verdrietig of wat dan ook ben dan is dat gevoel inderdaad in vele gevallen spontaan te noemen maar ook in de interactie met mensen en/of berichten kan mijn vrije expressie van het ene op het andere moment zo maar omslaan.
Dat voelt alsof de besturing daarvan volslagen buiten mijn bewuste keuzemogelijkheid ligt. Mijn vraag is dan ook welke "ik" de keuzes van die meningen maakt ?
Het is in essentie een logische kwestie. Als er mogelijkheden A en B zijn, en mogelijkheid A wordt tot het heden gemaakt, dwz A wordt gekozen, dan is het antwoord op de vraag "waardoor werd A gekozen", een keuze tussen subjectieve woorden P en Q. Waarbij het gekozen antwoord P net zo goed logisch valide is als Q, maar een gedwongen antwoord P of Q is invalide.
Het is net zo goed valide om te zeggen dat een schilderij mooi is of lelijk, maar gedwongen worden om te zeggen het mooi is, geeft een invalide mening.
Het kan dus nooit zo zijn dat je feitelijk kan bewijzen wat het is dat een keuze maakt, omdat die stelling niet logisch functioneert. Daarom zie je ook altijd dat materialisme gepaard gaat met het ontkennen van vrije wil. Gepaard gaat met herdefinitie van vrije wil, als dat een keuze maken betekent om een actie te calculeren net als een schaakcomputer een zet calculeert. Met een schaakcomputer kun je wel gewoon aanwijzen waardoor het op die zet uitkwam.
Iemand heeft hogere en lagere keuzeprocessen. Vanuit de lagere keuzeprocessen wordt de mening gevormd of het mooi is, en de mening aangeleverd bij de hogere keuzeprocessen. En dan lijkt het op het hogere nivo dat er niks te kiezen valt. En meestal is het beter om de lagere keuzeprocessen te respecteren. Maar je kan best wel zeggen op het hoge nivo, dit is fout, dit moet over, ik kijk is opnieuw of ik het echt wel mooi vind.
Het is net zo goed valide om te zeggen dat een schilderij mooi is of lelijk, maar gedwongen worden om te zeggen het mooi is, geeft een invalide mening.
Het kan dus nooit zo zijn dat je feitelijk kan bewijzen wat het is dat een keuze maakt, omdat die stelling niet logisch functioneert. Daarom zie je ook altijd dat materialisme gepaard gaat met het ontkennen van vrije wil. Gepaard gaat met herdefinitie van vrije wil, als dat een keuze maken betekent om een actie te calculeren net als een schaakcomputer een zet calculeert. Met een schaakcomputer kun je wel gewoon aanwijzen waardoor het op die zet uitkwam.
Iemand heeft hogere en lagere keuzeprocessen. Vanuit de lagere keuzeprocessen wordt de mening gevormd of het mooi is, en de mening aangeleverd bij de hogere keuzeprocessen. En dan lijkt het op het hogere nivo dat er niks te kiezen valt. En meestal is het beter om de lagere keuzeprocessen te respecteren. Maar je kan best wel zeggen op het hoge nivo, dit is fout, dit moet over, ik kijk is opnieuw of ik het echt wel mooi vind.
In theorie lijkt je stelling een logische kwestie al moet ik zeggen dat je nogal wat kunstgrepen toepast om hem overeind te kunnen houden:
• Je introduceert een reductie mbt spontane expressie van vrije wil door te stellen dat de keuze beperkt is tussen links of rechts; wit of zwart etcetera
• Je introduceert de begrippen lagere en hogere keuzeprocessen.
Belangrijker echter is dat je geen antwoord geeft op de 2 vragen uit mijn vorige reactie:
Waar is mijn keuzevrijheid gebleven in het kiezen van een feit over een mening ?
Wie is de ik die de keuzes maakt als de gevoelens spontaan opkomen in het proces ?
(ikzelf kies de boosheid liefde of verdriet immers niet bewust zelf)
• Je introduceert een reductie mbt spontane expressie van vrije wil door te stellen dat de keuze beperkt is tussen links of rechts; wit of zwart etcetera
• Je introduceert de begrippen lagere en hogere keuzeprocessen.
Belangrijker echter is dat je geen antwoord geeft op de 2 vragen uit mijn vorige reactie:
Waar is mijn keuzevrijheid gebleven in het kiezen van een feit over een mening ?
Wie is de ik die de keuzes maakt als de gevoelens spontaan opkomen in het proces ?
(ikzelf kies de boosheid liefde of verdriet immers niet bewust zelf)
Het is handig om de meest simpele keuze met slechts 2 mogelijkheden te gebruiken, om de logica duidelijk te maken. Wat niet let dat er ook complexere keuzeprocessen kunnen bestaan. Die logica veranderd niet of er nu 2 of 5 mogelijkheden zijn.
Je hebt geen keuzevrijheid tussen feit of mening. Wanneer de vraag gaat over iets aan de kant van wat een keuze maakt, dan is het antwoord altijd een gekozen mening. En wanneer de vraag gaat over iets wat gekozen is, dan is het antwoord altijd een feit gedwongen door bewijs.
Die emoties / gevoelens zijn jezelf.
Je hebt geen keuzevrijheid tussen feit of mening. Wanneer de vraag gaat over iets aan de kant van wat een keuze maakt, dan is het antwoord altijd een gekozen mening. En wanneer de vraag gaat over iets wat gekozen is, dan is het antwoord altijd een feit gedwongen door bewijs.
Die emoties / gevoelens zijn jezelf.
Ik ben bang niet veel; maar das mijn mening.
met speciale dank en waardering aan kikkerlikker voor het aanleveren van deze schoone tekst
met speciale dank en waardering aan kikkerlikker voor het aanleveren van deze schoone tekst
Als men begrijpt hoe subjectiviteit werkt, dan gaan alle subjectieve zaken makkelijker. Als men begrijpt hoe een mening wordt gevormd, dan maakt men betere meningen. Dan komt er ook meer begrip voor vrijheid van meningsuiting.quote:
En wat gaan wij hier oplossen?
Stel dat vanaf vandaag op school wordt onderwezen wat het verschil tussen feit en mening is, dwz creationisme. Dan gaat huwelijk, vriendschap, nationaal gevoel, religie, veel makkelijker.
Dan krijg je weer een samenleving zoals die was in de jaren 50 - 70, waar geluk gewoon is. Terwijl nu is het een socialistische vechtmaatschappj, waar je moet vechten voor huwelijk, vriendschap, enig nationaal gevoel, vechten voor religieuze beleving.
Aardige en capabele vent hoor die Rutte, maar z'n emotionele geloofwaardigheid is niks. Dat ligt niet aan hem, dit ligt aan de materialistische cultuur. Wiegel was in zijn tijd een groot politicus, met een grote emotionele geloofwaardigheid, maar die is nu alleen nog maar een schim. En dat komt gewoon omdat emoties niet terzake zijn in een materialistische samenleving, omdat emotie geen materie is.
De socialistische formule van wat goed en fout is, vervangt de emotie van waaruit mensen keuzes maken. Je wordt doodgegooid in de media met trots op de prestaties van Nederland. Beetje goedkope emotie die trots. Het nationaal gevoel was diep en betekenisvol. Nu is het zielig nostalgisch, en bedreigd. Vooral in het PVV programma komt bij mij goed over hoe slecht het gesteld is met het nationale gevoel. Dat is zo'n zielig partijprogramma.
DWDD is een langlopend tv programma, waar het heel erg vaak nostalgisch gaat over vroeger. En dan willen ze heel graag een nieuwe grote artiest ontdekken, die wat voorstelt, maar het is in al die jaren niet gelukt. En het gaat ook nooit lukken zo. Het is totaal onmogelijk.
Ik kijk met veel plezier tv series uit de jaren 80 van Amerika. Want Amerika is nog wel een creationistisch land. Maar dat is ook allang aan het veranderen. De media in Amerika is ook veelal materialistische / socialistische troep geworden, zonder gevoelswaarde.
|
|
