Parijs-Nice 2020 #4 - Rijden we vandaag nog?

EERSTE KOERSHERINNERING: PARIJS-ROUBAIX 2002

“Ik was acht en zat thuis voor de televisie. Die koers kwam enorm binnen. Het was heroïsch: regen, modder, valpartijen. Het was de laatste natte Roubaix tot op vandaag, maar dat kon ik toen nog niet weten. (lacht) Ik was meteen echt gebeten door de koers. En ineens was er een nieuw Belgisch talent: Tom Boonen, meteen derde in zijn eerste Roubaix.”

Jij voelde je meer aangesproken door Boonen dan door winnaar Johan Museeuw?

“Museeuw ging al lang mee toen. In de kleuterklas in Drongen wilde iedereen altijd Museeuw zijn, maar op die leeftijd snap je nog niet goed wat die prestaties precies betekenen. Bij Tom had ik dat wel. En al helemaal drie jaar later, toen hij ook zijn eerste Ronde van Vlaanderen won. Ik stond toen samen met mijn neef op de Eikenberg om het peloton te zien passeren. Daarna hebben we bij hem thuis in Huise de finish gevolgd. Natuurlijk was Tom toen onze held.”

Precies tien jaar later was je ineens ploegmaat van Boonen op de Europese Spelen van Baku.

“En hetzelfde jaar reden we ook samen op het WK in Richmond. Van idool naar ploegmaat: dat is bijzonder. Met Iljo Keisse heb ik min of meer hetzelfde. Als jongen van dertien stond ik Iljoooo! te roepen in het Kuipke. Ondertussen is het de normaalste zaak van de wereld dat we samen trainen.”

“In de koers heb die mannen wel nooit als idolen gezien. In mijn eerste Ronde van Vlaanderen zat ik in een kopgroep met Pozzato, Sagan, Van Avermaet en Kristoff. Als je dan uit eerbied gaat remmen, zit je snel vanachter.”

“Ik laat mij respecteren in een peloton, maar ik denk niet dat ik een agressieve wringer ben. In de Ronde van Vlaanderen heb ik het vorig jaar wel serieus aan de stok gehad met Sebastian Langeveld. Hij stopte af voor Alberto Bettiol, ik probeerde ertussen te rijden. We hebben echt liggen vloeken op elkaar – het was intens. (lacht) Maar na de koers stuurde hij direct een bericht. Dat vind ik mooi. Hij deed zijn job, ik die van mij. Een uur later was dat geklasseerd. In de koers is er over de ploegen heen toch veel onderling respect.”

Roubaix is je eerste koersherinnering, maar als coureur lijkt die wedstrijd geen warme gevoelens bij je los te maken. Je komt er dit jaar ook niet aan de start.

“Omdat het duidelijk is geworden dat het niet de koers is die mij het beste ligt. Ik heb hem nu drie keer gereden en ook drie keer echt pech gehad. Maar ik blijf het wel een supermooie race vinden. Toen ik als neo de eerste keer mocht starten, was ik superenthousiast. Als ik Roubaix in de toekomst wel opnieuw rijd, zal het altijd met volle goesting zijn.”

MEEST GEGEERDE STRAVA-RECORD: CÔTE DE TRIEU

“De Trieu of de Knokteberg is een helling die mij ligt. Dik twee minuten recht op de pedalen. Een gelijkmatig begin en dan het steilste stuk op het einde. Een soort exponentiële curve. (lacht) Ik heb die KOM gepakt vorig jaar in Dwars door Vlaanderen. Samen met Bob Jungels, vol van aan de voet tot bij koploper Mathieu van der Poel.”

Strava heeft deze week bekendgemaakt dat het harder gaat optreden tegen valsspelers. Verlies jij vaak een KOM aan iemand die zeurt, denk je?

“Dat gebeurt zeker. Soms zie je dat een toerist een minuut sneller gaat op een segment van vijf minuten. Dan weet je dat het niet klopt. Er is wel een goede sociale controle vanuit de community. Verdachte KOM’s worden meteen geflagd (aangeduid als bedrog, nvdr.)”

We moeten jouw record op de Trieu toch niet verdacht vinden? Je bent liefst zeven seconden sneller dan Dries Devenyns, de op één na snelste ooit.

“Zoals gezegd: ik heb het gepakt in Dwars door Vlaanderen. Er zijn beelden van. Een wedstrijd is ideaal om een KOM te halen: het parcours is afgezet, je wordt gelanceerd door een peloton. De wind moet toen ook goed hebben gezeten. Het jaar voordien was ik met Greg Van Avermaet ook weggereden op de Trieu, maar dat staat nergens in de KOM-lijstjes. Neen, ik zou het niet schoon vinden mocht je mijn record flaggen. Mocht Jungels zijn rit gepost hebben op Strava, hij zou dezelfde tijd hebben.”

Je bent zelf een onregelmatige Strava-gebruiker: je post lang niet al je trainingsritten en al helemaal geen hartslag of vermogen. Bestaan daar richtlijnen over vanuit Team Sunweb?

“Neen, helemaal niet. Mijn fietscomputer laadt de trainingsfile automatisch op, maar ik kan dan zelf kiezen of ik die post publiek of privé maak. Ik doe het een beetje lukraak. De laatste weken heb ik veel gepost: het is altijd geestig om eens te stoefen met een zware training. (lacht) Maar ik hou ook veel voor mezelf. Ik ben vooral fan van de routebouwer op Strava. Op trainingskamp in Tenerife heb ik vaak onze trainingsritten daarmee uitgetekend. Je kan zien hoe zwaar het wordt en hoelang je erover zal doen.”

FAVORIETE KOERS: RONDE VAN VLAANDEREN

“Als ik uit de cataloog één koers mag kiezen om te winnen, dan is het de Ronde van Vlaanderen. De Strade Bianche ligt me beter, de Waalse klassiekers waarschijnlijk ook, maar de Ronde zal altijd mijn favoriete koers zijn. Mijn eerste herinnering? De editie die Steffen Wesemann won. Ik herinner me vooral de controverse: de Belgen Dave Bruylandts en Leif Hoste die elkaar hadden geflikt.”

Je wil graag de Ronde winnen, maar is dat niet minder waarschijnlijk geworden nu je voor Sunweb rijdt? Die ploeg lijkt meer gericht op rondewerk.

“Sowieso gaan ze mij daar beter in maken. Maar van bij de eerste gesprekken is me verteld dat ze breder willen gaan, ook richting klassiekers. We gaan het jammer genoeg weinig of niet kunnen tonen, maar onze voorjaarskern is sterk. Toen Dumoulin wegging nadat ik getekend had, vroeg iedereen: Is dat niet vervelend? Ja, maar ik ga ervan uit dat Michael Matthews voor mij belangrijker zal zijn. Een ploegmaat met zo’n snelle sprint geeft je opties in de finale. Met Søren Kragh Andersen en Jasha Sütterlin hebben we ook daarachter heel sterke renners.”

Hoe anders is Team Sunweb in vergelijking met Lotto-Soudal? Het idee van het moderne wielrennen vs. het oude wielrennen, klopt dat?

“Die vraag krijg ik vaak en ik vind het moeilijk om daarop te antwoorden. Ja, wielrennen wordt hier anders benaderd. Meer oog voor detail, meer focus op wetenschap. Als we nu op stage gaan, krijg ik meer steun vanuit de ploeg. Vorig jaar moest ik met Jens Keukeleire een eigen verzorger regelen. Maar ik wil geen afbreuk doen aan Lotto-Soudal. Die ploeg is meer gericht op koerstraditie en koersverstand. Dat zijn ook belangrijke kwaliteiten.”

Precies: als je de Ronde van Vlaanderen wilt winnen, draait het dan niet vooral om koerstraditie en koersverstand?

“Misschien wel. In de Ronde van Vlaanderen moet je vooral op gevoel kunnen koersen en dat is zeker een uitdaging voor deze ploeg. Nog zoiets: de gemiddelde parcourskennis zal bij Lotto-Soudal veel hoger liggen dan hier. Ik ben de enige renner die echt in de regio woont. Maar daar bestaan ook oplossingen voor. Op Veloviewer (een tool die parcoursen in kaart brengt, nvdr.) staat alle info, met goede filmpjes. Deze ploeg verwacht dat renners daar gebruik van maken.”

FAVORIETE WIELERTRUI: MAPEI

“De bekendste wielertrui aller tijden. De meest iconische en misschien nog de lelijkste ook. (lacht) Maar het was wel Mapei, natuurlijk. De ploeg met al die grote sterren: Boonen, Paolo Bettini, Filippo Pozzato, Fabian Cancellara ook. Via Belga Sport heb ik de Roubaix gezien waarin ze met drie voorop reden. Dan laat je de trui wel zien.”

Wat vind jij een mooie wielertrui?

“Niet te veel sponsors, niet te veel kleuren. Alles wat die Mapei-trui niét had. (lacht) Die van Ineos vind ik klasse. De onze mag ook gezien worden. Gewoon strak, een rode trui met een zwarte broek. Ik ben sowieso niet veeleisend wat stijl betreft: ik zou bij manier van spreken liever met goede roze schoenen rijden dan met matige witte. Wij hebben gelukkig goede witte.”

Welke trui in het wielrennen wil je absoluut nog dragen?

“De mooiste zijn de gele trui in de Tour en de trui van wereldkampioen. Het zou een droom zijn om die ooit te dragen. Ook esthetisch vind ik de regenboogtrui de allermooiste in het wielrennen. Met een zwarte broek eronder. En bij goed weer mag dat zelfs een witte broek zijn. Er was wat commentaar over Van der Poel in de Amstel Gold Race, maar ik vond die combinatie met zijn Nederlandse trui wel mooi.”

Mag een wielertoerist een gele trui of wereldkampioenentrui dragen?

“Neen. (aarzelt) Of ja, zeker? Hmm, moeilijk, ik vind het dubbel. Voor een gele trui wil ik wat milder zijn, maar een regenboogtrui behoort toch maar één iemand in het wielrennen toe.”

Hoe is het ondertussen nog met de trui waarin jij de Strade Bianche hebt gewonnen?

“Zeer goed, die hangt nog altijd ingelijst in de hal bij mij thuis. De modder hangt er nog steeds aan, ja. Mijn trui en mijn broek zijn – net als mijn fiets – destijds behandeld met een speciale lak om die modder op zijn plaats te houden.” (lacht)

FAVORIETE WIELERQUOTE: ‘GRANDE MOTORE, TANTA BENZINA’

“Een Italiaanse wijsheid, geleerd van Boekie (zijn voormalige ploegmaat Kris Boeckmans, nvdr.). Het betekent: Grote motor, veel benzine. Je moet weten: ik kan nogal goed eten. Als neo moest ik dat vaak horen: Tiesjke, ben jij nu niet wat veel aan het eten? Boekie kwam mij dan te hulp: Grande motore, tanta benzina. Een serieuze motor heeft veel naft nodig. Sindsdien is dat mijn vaste antwoord geworden.”

Je eet nog altijd zoveel? Je lijkt nochtans magerder dan vorig seizoen.

“Nochtans zijn we op dit moment nog niet echt overgeschakeld op de menu’s van de ploeg. Bedoeling was om dat op hoogtestage op de Teide al te doen, maar de kok mocht de keuken van het hotel niet binnen.”

“Als je wilt afvallen, moet je iets minder eten dan je verbrandt, maar bij een coureur is dat nog altijd gigantisch veel. De voorbije achtentwintig dagen (dit interview vond grotendeels plaats eind februari, nvdr.) heb ik meer dan honderd uur gefietst, meer dan 80.000 calorieën verbrand. Probeer maar eens om dat aangevuld te krijgen. Ik daag je uit om evenveel te eten als een coureur, ik denk niet dat het je lukt.”

“Voor een wedstrijd eet ik vier, vijf borden pasta. Ook in wedstrijden moet je altijd alles aanvullen. Ik hoor nu dat Tom Dumoulin het daar moeilijk mee had, om al die verbrande calorieën ’s avonds aan tafel weggestoken te krijgen. Hij moest zijn eten aanvullen met suikerrijke dranken.”

Over de grande motore: hoe groot is die van jou precies?

“Minstens een twaalfcilinder. (lacht) Neen, da’s een grapje. Maar mijn VO2-max zou ik op dit moment niet eens kennen. Uiteindelijk is dat ook maar weetje. Voor trainers is dat niet zo heel belangrijk. Het gaat erover welk wattage je kan trappen zonder zwaar te verzuren. En dan nog: je kan extreem goed scoren op een tienminutentest, maar in het voorjaar zit er niet één klim van tien minuten. Het is moeilijk om een grote motor precies te definiëren.”

Gebruiken jullie in de ploeg al het Inscyd-trainingsprotocol, de nieuwe hype in het wielrennen?

“Nog niet. Maar ik ben ervan overtuigd dat in training veel wegen naar Rome leiden. Bij Sunweb heb ik nu een nieuwe trainer: Dario Sanders, een Nederlander die aan de universiteiten van Engeland en Schotland heeft gewerkt. Maar belangrijk: hij heeft zelf ook gekoerst. Ik vind het lastig als iemand wetenschappelijk heel sterk is, maar de koers niet kent. Dario is achttien dagen mee geweest op stage in Tenerife en dat klikte goed. De vraag was hoe zich dat zou vertalen naar mijn vorm in wedstrijden, maar ik mag zeggen dat het in Parijs-Nice allemaal goed aan het lukken is.” (lacht)

Op zaterdag 14 maart 2020 15:04 schreef showtimer het volgende:

[..]

SPOILER
EERSTE KOERSHERINNERING: PARIJS-ROUBAIX 2002

“Ik was acht en zat thuis voor de televisie. Die koers kwam enorm binnen. Het was heroïsch: regen, modder, valpartijen. Het was de laatste natte Roubaix tot op vandaag, maar dat kon ik toen nog niet weten. (lacht) Ik was meteen echt gebeten door de koers. En ineens was er een nieuw Belgisch talent: Tom Boonen, meteen derde in zijn eerste Roubaix.”

Jij voelde je meer aangesproken door Boonen dan door winnaar Johan Museeuw?

“Museeuw ging al lang mee toen. In de kleuterklas in Drongen wilde iedereen altijd Museeuw zijn, maar op die leeftijd snap je nog niet goed wat die prestaties precies betekenen. Bij Tom had ik dat wel. En al helemaal drie jaar later, toen hij ook zijn eerste Ronde van Vlaanderen won. Ik stond toen samen met mijn neef op de Eikenberg om het peloton te zien passeren. Daarna hebben we bij hem thuis in Huise de finish gevolgd. Natuurlijk was Tom toen onze held.”

Precies tien jaar later was je ineens ploegmaat van Boonen op de Europese Spelen van Baku.

“En hetzelfde jaar reden we ook samen op het WK in Richmond. Van idool naar ploegmaat: dat is bijzonder. Met Iljo Keisse heb ik min of meer hetzelfde. Als jongen van dertien stond ik Iljoooo! te roepen in het Kuipke. Ondertussen is het de normaalste zaak van de wereld dat we samen trainen.”

“In de koers heb die mannen wel nooit als idolen gezien. In mijn eerste Ronde van Vlaanderen zat ik in een kopgroep met Pozzato, Sagan, Van Avermaet en Kristoff. Als je dan uit eerbied gaat remmen, zit je snel vanachter.”

“Ik laat mij respecteren in een peloton, maar ik denk niet dat ik een agressieve wringer ben. In de Ronde van Vlaanderen heb ik het vorig jaar wel serieus aan de stok gehad met Sebastian Langeveld. Hij stopte af voor Alberto Bettiol, ik probeerde ertussen te rijden. We hebben echt liggen vloeken op elkaar – het was intens. (lacht) Maar na de koers stuurde hij direct een bericht. Dat vind ik mooi. Hij deed zijn job, ik die van mij. Een uur later was dat geklasseerd. In de koers is er over de ploegen heen toch veel onderling respect.”

Roubaix is je eerste koersherinnering, maar als coureur lijkt die wedstrijd geen warme gevoelens bij je los te maken. Je komt er dit jaar ook niet aan de start.

“Omdat het duidelijk is geworden dat het niet de koers is die mij het beste ligt. Ik heb hem nu drie keer gereden en ook drie keer echt pech gehad. Maar ik blijf het wel een supermooie race vinden. Toen ik als neo de eerste keer mocht starten, was ik superenthousiast. Als ik Roubaix in de toekomst wel opnieuw rijd, zal het altijd met volle goesting zijn.”

MEEST GEGEERDE STRAVA-RECORD: CÔTE DE TRIEU

“De Trieu of de Knokteberg is een helling die mij ligt. Dik twee minuten recht op de pedalen. Een gelijkmatig begin en dan het steilste stuk op het einde. Een soort exponentiële curve. (lacht) Ik heb die KOM gepakt vorig jaar in Dwars door Vlaanderen. Samen met Bob Jungels, vol van aan de voet tot bij koploper Mathieu van der Poel.”

Strava heeft deze week bekendgemaakt dat het harder gaat optreden tegen valsspelers. Verlies jij vaak een KOM aan iemand die zeurt, denk je?

“Dat gebeurt zeker. Soms zie je dat een toerist een minuut sneller gaat op een segment van vijf minuten. Dan weet je dat het niet klopt. Er is wel een goede sociale controle vanuit de community. Verdachte KOM’s worden meteen geflagd (aangeduid als bedrog, nvdr.)”

We moeten jouw record op de Trieu toch niet verdacht vinden? Je bent liefst zeven seconden sneller dan Dries Devenyns, de op één na snelste ooit.

“Zoals gezegd: ik heb het gepakt in Dwars door Vlaanderen. Er zijn beelden van. Een wedstrijd is ideaal om een KOM te halen: het parcours is afgezet, je wordt gelanceerd door een peloton. De wind moet toen ook goed hebben gezeten. Het jaar voordien was ik met Greg Van Avermaet ook weggereden op de Trieu, maar dat staat nergens in de KOM-lijstjes. Neen, ik zou het niet schoon vinden mocht je mijn record flaggen. Mocht Jungels zijn rit gepost hebben op Strava, hij zou dezelfde tijd hebben.”

Je bent zelf een onregelmatige Strava-gebruiker: je post lang niet al je trainingsritten en al helemaal geen hartslag of vermogen. Bestaan daar richtlijnen over vanuit Team Sunweb?

“Neen, helemaal niet. Mijn fietscomputer laadt de trainingsfile automatisch op, maar ik kan dan zelf kiezen of ik die post publiek of privé maak. Ik doe het een beetje lukraak. De laatste weken heb ik veel gepost: het is altijd geestig om eens te stoefen met een zware training. (lacht) Maar ik hou ook veel voor mezelf. Ik ben vooral fan van de routebouwer op Strava. Op trainingskamp in Tenerife heb ik vaak onze trainingsritten daarmee uitgetekend. Je kan zien hoe zwaar het wordt en hoelang je erover zal doen.”

FAVORIETE KOERS: RONDE VAN VLAANDEREN

“Als ik uit de cataloog één koers mag kiezen om te winnen, dan is het de Ronde van Vlaanderen. De Strade Bianche ligt me beter, de Waalse klassiekers waarschijnlijk ook, maar de Ronde zal altijd mijn favoriete koers zijn. Mijn eerste herinnering? De editie die Steffen Wesemann won. Ik herinner me vooral de controverse: de Belgen Dave Bruylandts en Leif Hoste die elkaar hadden geflikt.”

Je wil graag de Ronde winnen, maar is dat niet minder waarschijnlijk geworden nu je voor Sunweb rijdt? Die ploeg lijkt meer gericht op rondewerk.

“Sowieso gaan ze mij daar beter in maken. Maar van bij de eerste gesprekken is me verteld dat ze breder willen gaan, ook richting klassiekers. We gaan het jammer genoeg weinig of niet kunnen tonen, maar onze voorjaarskern is sterk. Toen Dumoulin wegging nadat ik getekend had, vroeg iedereen: Is dat niet vervelend? Ja, maar ik ga ervan uit dat Michael Matthews voor mij belangrijker zal zijn. Een ploegmaat met zo’n snelle sprint geeft je opties in de finale. Met Søren Kragh Andersen en Jasha Sütterlin hebben we ook daarachter heel sterke renners.”

Hoe anders is Team Sunweb in vergelijking met Lotto-Soudal? Het idee van het moderne wielrennen vs. het oude wielrennen, klopt dat?

“Die vraag krijg ik vaak en ik vind het moeilijk om daarop te antwoorden. Ja, wielrennen wordt hier anders benaderd. Meer oog voor detail, meer focus op wetenschap. Als we nu op stage gaan, krijg ik meer steun vanuit de ploeg. Vorig jaar moest ik met Jens Keukeleire een eigen verzorger regelen. Maar ik wil geen afbreuk doen aan Lotto-Soudal. Die ploeg is meer gericht op koerstraditie en koersverstand. Dat zijn ook belangrijke kwaliteiten.”

Precies: als je de Ronde van Vlaanderen wilt winnen, draait het dan niet vooral om koerstraditie en koersverstand?

“Misschien wel. In de Ronde van Vlaanderen moet je vooral op gevoel kunnen koersen en dat is zeker een uitdaging voor deze ploeg. Nog zoiets: de gemiddelde parcourskennis zal bij Lotto-Soudal veel hoger liggen dan hier. Ik ben de enige renner die echt in de regio woont. Maar daar bestaan ook oplossingen voor. Op Veloviewer (een tool die parcoursen in kaart brengt, nvdr.) staat alle info, met goede filmpjes. Deze ploeg verwacht dat renners daar gebruik van maken.”

FAVORIETE WIELERTRUI: MAPEI

“De bekendste wielertrui aller tijden. De meest iconische en misschien nog de lelijkste ook. (lacht) Maar het was wel Mapei, natuurlijk. De ploeg met al die grote sterren: Boonen, Paolo Bettini, Filippo Pozzato, Fabian Cancellara ook. Via Belga Sport heb ik de Roubaix gezien waarin ze met drie voorop reden. Dan laat je de trui wel zien.”

Wat vind jij een mooie wielertrui?

“Niet te veel sponsors, niet te veel kleuren. Alles wat die Mapei-trui niét had. (lacht) Die van Ineos vind ik klasse. De onze mag ook gezien worden. Gewoon strak, een rode trui met een zwarte broek. Ik ben sowieso niet veeleisend wat stijl betreft: ik zou bij manier van spreken liever met goede roze schoenen rijden dan met matige witte. Wij hebben gelukkig goede witte.”

Welke trui in het wielrennen wil je absoluut nog dragen?

“De mooiste zijn de gele trui in de Tour en de trui van wereldkampioen. Het zou een droom zijn om die ooit te dragen. Ook esthetisch vind ik de regenboogtrui de allermooiste in het wielrennen. Met een zwarte broek eronder. En bij goed weer mag dat zelfs een witte broek zijn. Er was wat commentaar over Van der Poel in de Amstel Gold Race, maar ik vond die combinatie met zijn Nederlandse trui wel mooi.”

Mag een wielertoerist een gele trui of wereldkampioenentrui dragen?

“Neen. (aarzelt) Of ja, zeker? Hmm, moeilijk, ik vind het dubbel. Voor een gele trui wil ik wat milder zijn, maar een regenboogtrui behoort toch maar één iemand in het wielrennen toe.”

Hoe is het ondertussen nog met de trui waarin jij de Strade Bianche hebt gewonnen?

“Zeer goed, die hangt nog altijd ingelijst in de hal bij mij thuis. De modder hangt er nog steeds aan, ja. Mijn trui en mijn broek zijn – net als mijn fiets – destijds behandeld met een speciale lak om die modder op zijn plaats te houden.” (lacht)

FAVORIETE WIELERQUOTE: ‘GRANDE MOTORE, TANTA BENZINA’

“Een Italiaanse wijsheid, geleerd van Boekie (zijn voormalige ploegmaat Kris Boeckmans, nvdr.). Het betekent: Grote motor, veel benzine. Je moet weten: ik kan nogal goed eten. Als neo moest ik dat vaak horen: Tiesjke, ben jij nu niet wat veel aan het eten? Boekie kwam mij dan te hulp: Grande motore, tanta benzina. Een serieuze motor heeft veel naft nodig. Sindsdien is dat mijn vaste antwoord geworden.”

Je eet nog altijd zoveel? Je lijkt nochtans magerder dan vorig seizoen.

“Nochtans zijn we op dit moment nog niet echt overgeschakeld op de menu’s van de ploeg. Bedoeling was om dat op hoogtestage op de Teide al te doen, maar de kok mocht de keuken van het hotel niet binnen.”

“Als je wilt afvallen, moet je iets minder eten dan je verbrandt, maar bij een coureur is dat nog altijd gigantisch veel. De voorbije achtentwintig dagen (dit interview vond grotendeels plaats eind februari, nvdr.) heb ik meer dan honderd uur gefietst, meer dan 80.000 calorieën verbrand. Probeer maar eens om dat aangevuld te krijgen. Ik daag je uit om evenveel te eten als een coureur, ik denk niet dat het je lukt.”

“Voor een wedstrijd eet ik vier, vijf borden pasta. Ook in wedstrijden moet je altijd alles aanvullen. Ik hoor nu dat Tom Dumoulin het daar moeilijk mee had, om al die verbrande calorieën ’s avonds aan tafel weggestoken te krijgen. Hij moest zijn eten aanvullen met suikerrijke dranken.”

Over de grande motore: hoe groot is die van jou precies?

“Minstens een twaalfcilinder. (lacht) Neen, da’s een grapje. Maar mijn VO2-max zou ik op dit moment niet eens kennen. Uiteindelijk is dat ook maar weetje. Voor trainers is dat niet zo heel belangrijk. Het gaat erover welk wattage je kan trappen zonder zwaar te verzuren. En dan nog: je kan extreem goed scoren op een tienminutentest, maar in het voorjaar zit er niet één klim van tien minuten. Het is moeilijk om een grote motor precies te definiëren.”

Gebruiken jullie in de ploeg al het Inscyd-trainingsprotocol, de nieuwe hype in het wielrennen?

“Nog niet. Maar ik ben ervan overtuigd dat in training veel wegen naar Rome leiden. Bij Sunweb heb ik nu een nieuwe trainer: Dario Sanders, een Nederlander die aan de universiteiten van Engeland en Schotland heeft gewerkt. Maar belangrijk: hij heeft zelf ook gekoerst. Ik vind het lastig als iemand wetenschappelijk heel sterk is, maar de koers niet kent. Dario is achttien dagen mee geweest op stage in Tenerife en dat klikte goed. De vraag was hoe zich dat zou vertalen naar mijn vorm in wedstrijden, maar ik mag zeggen dat het in Parijs-Nice allemaal goed aan het lukken is.” (lacht)