Zo, even wat achterstallig onderhoud inhalen. Ik was er gisteren emotioneel niet toe in staat. Igor Anton in de Vuelta van 2010, Steven Kruijswijk in de Giro van 2016 en Metkel Eyob in de Tour du Rwanda 2021. Een nieuw trauma is geboren. Vallen in de leiderstrui en je zege verspelen. Ik kan nog steeds wel janken. De laatste kans op een nieuwe Afrikaanse en een nieuwe Eritrese zege is gevlogen. Ontroostbaar was ik en ben ik eigenlijk nog steeds. Wat is de wereld wreed. En wat is wielrennen een genadeloze sport. Wel enorm voor respect voor Pierre Rolland, die gisteren een solo wist af te ronden van bijna 100 kilometer. Extra veel respect en sympathie omdat hij lovend is over Rwanda en Afrika in het algemeen. Iedereen die het aan hem vraagt zou hij aanraden om naar Rwanda te komen, het is hier fantastisch. Hij wilde altijd al eens in Afrika koersen, en hij wilde hier vooral winnen. Want als de wielersport over een aantal jaar wordt gedomineerd door de Afrikanen kun je hier maar beter gewonnen hebben. Woorden van die strekking stonden in L'Equipe, uit de mond van Rolland. Toch mooi om te lezen. Als het aan Rolland ligt breken de Afrikanen wel door, als het aan mij ligt ook.
Maarja, het moment van glorie van Metkel Eyob duurde niet lang. Hij won in z'n totaliteit vijf ritten in de Ronde van Rwanda en eindigde al twee keer als tweede, dit was zijn kans om te winnen. Ook meteen de kans om zich nog eens te tonen aan de wereld, want deze jongen hoort thuis in de World Tour. Maar in een natte afdaling ging het mis. Regenseizoen, en niet zo'n beetje ook. Het kwam weer met bakken uit de hemel, er zat geen limiet op. Eyob ging onderuit, liep daarbij flink wat schaafwonden op en aan zijn van pijn vertrokken gezicht te zien zat hij daarna niet lekker meer op de fiets. Daarom verloor hij uiteindelijk zeven minuten ten opzichte van Rolland, vier minuten ten opzichte van zijn concurrenten voor het algemeen klassement. Weggezakt naar een 19e plaats, het is gewoon absoluut niet de ronde van de Afrikanen.
De zesde rit begon enorm pittig, met enorm veel aanvalspogingen. Veel verschillende groepjes trokken ten strijde, en uiteindelijk reed er uiteraard weer een groep weg zonder Afrikanen. In die groep grote namen als Rolland en Vuillermoz. De enorm aanvalslustige Lennert Teugels was er ook weer bij, hij ging weer voor de berg- en sprintpunten. Alessandro Bisolti zat ook van voren, net als Weimar Roldan. Norman Vahtra sprong ook mee, terwijl die jongen in principe beter bij Piccoli had kunnen blijven, maar afijn. Adne van Engelen, die blijkbaar ook wel eens bijbeunt bij PCS was de Nederlander van dienst. Hij stond het kortst in het klassement, een tijd lang was hij de virtuele leider.
Terengganu begon aan een razende achtervolging, ze waren niet zo gelukkig met Vuillermoz, Van Engelen en Teugels. Die stonden allemaal op een minuut of drie. De Singaporees, de Maleisiër en ook Ovechkin moesten flink aan de bak. Ze hielden het lang zo rond de minuut, maar uiteindelijk zakte het tempo in het peloton. Alles of niets gespeeld, in zekere zin. Vooraan ging Pierre Rolland na een kilometer of 50 in de aanval. Hij liet zijn vluchtgenoten achter en ze zagen hem nooit meer terug. Het weer werd steeds slechter. Regen, maar ook wind. Van een paar tellen liep de voorsprong op naar één minuut, later naar twee minuten. De voorsprong op het peloton liep nog sneller op, van een minuut of drie ging het naar zeven minuten. Daardoor stonden Vuillermoz en Van Engelen ineens virtueel aan de leiding met een minuut of twee voorsprong. Rolland stond dan weer op 12 minuten, zijn aanwezigheid was voor niemand een probleem.
In de slotfase van de rit kwam er een versnelling in het peloton. Vooral in de afdaling werd er hard gereden. Een natte afdaling. De boel viel uiteen in drie groepen, en niet veel later kwam het treurige bericht dat Metkel Eyob was gevallen. Op de fiets blijven zitten hoort bij de sport, maar het is toch wel heel erg cru. Die jongen is zo goed, en dan gaat het weer op zo'n lullige manier mis. Ik had zo graag willen zien wat hij had kunnen doen op die aankomst bergop, in principe is dat zijn specialiteit. Maar het mocht niet zo zijn. In de achtervolgende groep liet Alexis Vuillermoz iedereen achter zich in de afdaling. We zien Adne van Engelen met dichtgeknepen remmen naar beneden strompelen. Vuillermoz trapte aardig door en deed een poging om nog bij Rolland in de buurt te komen, maar hij zou daar niet in slagen. De voorsprong van Rolland, die het op de slotklim enorm zwaar had, liep wel terug naar minder dan een minuut. Het regende niet alleen op Mont Kigali, er stond ook nog eens flink veel wind. Daardoor werd het extra zwaar, voor zover het nog niet lastig genoeg is. Al was Rolland toch vooral aan het genieten. Zijn doel is geslaagd.
Het doel van Cristian Rodriguez is ook geslaagd. Zonder ook maar één seconde in beeld te rijden neemt hij de leiding over. In de aanloop naar de slotklim nam de voorsprong van Rolland af, maar het leek er lange tijd op dat Vuillermoz aan de leiding zou komen. Blijkbaar is er nog serieus gas gegeven op de slotklim in het peloton, of wat daar nog van over bleef. Rodriguez was de sterkste van de klassementsrenners, maar zoals alleen hij dat voor elkaar kan krijgen leverde dat toch geen overwinning op. Een vijfde plaats, achter de vier overgebleven vluchters. Piccoli blijft in de buurt, maar verliest vijf tellen. Nog steeds bijzonder dat Vahtra in de kopgroep zat, al weet je niet of hij nog werk heeft kunnen doen nadat hij vooraan verdween. Boileau ook weer sterk, bijzondere ontdekking. Restrepo eveneens, Pacher verloor daarentegen weer wat tijd. Geen fan van de hoogte, blijkbaar. Nahom Zerai ook nu weer sterk, zesde van het peloton. De natte afdaling overleefd en sterk op een aankomst bergop, ik word steeds meer fan van Zerai. Laat de hype beginnen. Als Qhubeka volgend jaar nog bestaat mag hij op z'n minst een plekje in de continentale ploeg krijgen. De andere Eritreeërs hadden het lastiger. Eyob dus omdat hij viel, maar ook Weldemicael en Tewelde hadden hun dag niet. Misschien nog wat werk gedaan voor Eyob, of toch ten onder gedaan aan het parcours en de weersomstandigheden.
De altijd onzichtbare Cristian Rodriguez aan de leiding, het is echt een verschrikking eigenlijk. Je zal maar zo'n renner zijn, het is echt drie keer niks. Al laat Piccoli ook weinig zien. Restrepo staat ook nog steeds dicht, en Boileau en Pacher mogen we ook nog steeds niet uitsluiten. De hoogte is nu wel geweest, de laatste twee ritten zijn anders. Al is de tijdrit inmiddels al verreden, daarover later meer. Maar dit zijn allemaal nog verschillen die speelbaar zijn tijdens de laatste rit. In ieder geval geen Afrikaanse winnaar, misschien wint er wel voor het eerst een Europeaan. Erg jammer. Ook wel opvallend, voor deze Ronde van Rwanda had er nog maar één Fransoos gewonnen. Nu winnen de Fransen ineens vijf ritten achter elkaar, met drie renners. Dan had ik toch liever drie Rwandezen gehad, maar ze zijn volkomen onzichtbaar. Moise Mugisha was de enige geweest die serieus weerwerk had kunnen bieden, maarja, die is er dus niet. Erg jammer allemaal. Volgend jaar dan maar weer een nieuwe poging wagen.
Beelden:
https://www.eurosport.co.(...)d1472423/video.shtmlBonusvraag: wat vinden we van het plakplaatje van Renus Uhiriwe?