Beelden die je nooit had verwacht te zien. De onzichtbare Cristian Rodriguez die ineens zichtbaar wordt. In de gele trui als eerste over de streep, ons allen aanmoedigend Rwanda met een bezoek te vereren. Vooraf wel een van de favorieten, maar het is erg jammer dat hij deze favorietenrol weet waar te maken. Zijn eerste zeges als prof, waarschijnlijk ook meteen zijn laatste zeges. Nu gaat hij weer anoniem overal rondrijden voor de 13e plaats.
De Tour du Rwanda werd gisteren afgesloten met een korte maar enorm lastige rit. Bijna 2000 hoogtemeters op 75 kilometer tijd, dat is buitengewoon lastig. Dat vond Pierre Rolland ook, die gaf aan dat hij eigenlijk nog nooit zo'n zwaar circuit was tegengekomen. Continu op en laf, met lastige beklimmingen onderweg. Had hij nog nooit gezien, maar de vaste volgers van de Tour du Rwanda weten dat het vaste prik is. Dit zou ook zomaar een heerlijk rondje kunnen zijn voor het potentiële WK in 2025. De Wall of Kigali, een kort klimmetje tussendoor en dan Rebero. Twee kasseienklimmetjes en dan tussendoor nog wat omhoog over het asfalt, loeiend lastig. Rebero is deels kasseien, deels asfalt. Maar bovenal buitengewoon lastig als geheel. Plak er een paar rondjes aan vast en reken maar uit hoeveel hoogtemeters dat oplevert.
Uiteraard werd het weer een felbetwiste rit, met talloze aanvalspogingen. Kent Main probeerde het onder meer, Renus Uhiriwi en Eric Manizabayo gingen ook in de aanval namens Rwanda. Al haalde Uhiriwi de finish uiteindelijk niet, erg jammer. In de kopgroep waar Kent Main aanwezig was zagen we ook de onvermijdelijke Lennert Teugels, Pierre Rolland en een paar renners van Medellin. Brayan Sanchez deed een poging, maar Bernardo Suaza bleek de sterkste Colombiaan van de dag. Jonathan Hivert reed ook nog even in beeld, gelukkig hebben we hem verder weinig in actie gezien. In het peloton was er de controle van Total Direct Energie, volgens Rolland was het lastige karakter van dit circuit in het voordeel van het peloton. Of dat echt zo is weet ik niet, maar Total had het in ieder geval wel onder controle. Wildlife Generation reed ook nog even mee op kop, dat maakte het een ondankbare taak voor de vluchters.
Met een paar kilometer te gaan reed Bernardo Suaza nog op kop, maar hij werd uiteindelijk weer ingehaald door Rolland. Dit terwijl het ineens weer begon te regenen, vlak voor het eind van de ronde nog een laatste tropische regenbui. Deze regenbui werd Jhonatan Restrepo bijna fataal, hij ging op twee kilometer van het eind onderuit. Eerder had hij ook al mechanische pech, blijkbaar. Een andere Colombiaan, Carlos Quintero, haalde de finish überhaupt niet, hij viel derhalve weg uit de top 10. Op de laatste beklimming van Rebero, die langer was dan de andere beklimmingen omdat we zouden finishen bij Canal Olympia, twee kilometer hogerop, ging leider Cristian Rodriguez ineens in de aanval. Hij vond dat hij moest aanvallen, nadat zijn ploeg de hele dag voor hem had gewerkt. De aanval is de beste verdediging, zei hij achteraf. Vandaar dat hij normaal nooit in de aanval gaat, hahaha, eikel. Zijn aanvalspoging was succesvol, niemand kon hem volgen. Daardoor mag hij zichzelf uiteindelijk wel de terechte winnaar van de Tour du Rwanda noemen. Zonder valpartij had Metkel Eyob hem misschien nog kunnen bedreigen, maar dat mocht niet zo zijn. Door het letterlijke wegvallen van Restrepo was Piccoli de enige overgebleven concurrent voor Rodriguez, maar op de kasseien van Rebero kon de Canadees niet mee. Hij reed wel weer weg van de rest van de favorieten, op Nahom Zerai na. De piepjonge Eritreeër kon het wiel van Piccoli best lang houden en moest pas aan het eind de rol lossen, waardoor hij als derde over de finish kwam. Na Boileau toch wel dé ontdekking van de Tour du Rwanda. Na een jaar zonder koersen en met beperkte mogelijkheden om te trainen zomaar derde worden tijdens deze rit en 7e in het klassement, Nahom Zerai is de nieuwe grote Eritrese hoop.
Cristian Rodriguez wint dus de rit en het klassement, hij is de eerste Europeaan die de Tour du Rwanda weet te winnen. Sowieso zien we voor het eerst een podium zonder Afrikanen, dat is wel bijzonder treurig. Al is het niet echt een verrassing, vooraf had ik er al voor gewaarschuwd. Vooral de Rwandezen lieten het afweten, maar volgens Africa Rising Cycling is ook dat geen verrassing. De mensen achter dit account, die alle ins en outs van het Rwandese wielrennen kennen, lijken zich zorgen te maken over de toekomst van het Rwandese wielrennen. We hebben andere mensen nodig aan het bewind, lijkt het.
In de tussentijd zijn de mensen achter dit account nog verder leeggelopen, het rommelt in Rwanda.
We sluiten de Ronde van Rwanda af met vijf Franse zeges, twee Colombiaanse zeges en twee Spaanse zeges als we de eindwinst meteen meerekenen. Net als vorig jaar wint een Spanjaar de afsluitende rit, maar nu gaat de eindzege dus ook naar Europa. Bijzonder, buitengewoon spijtig. De Afrikanen hadden het enorm zwaar. Eyob had de boel moeten redden, maar na zijn valpartij was het helemaal afgelopen. Door het wegvallen van Quintero hebben we uiteindelijk toch nog twee Afrikanen in de top 10, Kent Main sluipt op het laatste moment naar de 10e plaats. Toch ook lichtelijk teleurstellend, na zijn derde plaats van vorig jaar. Nahom Zerai was fantastisch, en verder was het kut. Eric Muhoza de beste Rwandees, op de 23e plaats. Aangezien Zerai en Muhoza allebei eerstejaars beloften zijn, van 2002 dus, mogen we heel blij zijn met hun prestaties. Dat is veelbelovend met het oog op de toekomst. Maar alle andere Afrikanen vielen eigenlijk gewoon door de mand. Het is de vraag welke rol corona heeft gespeeld. Het gebrek aan koersen, het gebrek aan training, de andere plaats op de kalender midden in het Europese seizoen... volgend jaar is de koers hopelijk weer terug in februari en kunnen we ontdekken in hoeverre dit allemaal een rol heeft gespeeld. Laten we hopen dat het volgend jaar beter gaan, want een Ronde van Rwanda zonder Afrikaanse successen is simpelweg een deprimerende gebeurtenis. Twee keer wist een Afrikaan derde te eindigen in een rit en één dag mocht een Afrikaan de gele trui dragen, dat waren de successen van deze ronde. Pover, heel pover. Volgend jaar ga ik niet uitgebreid terugblikken op deze koers, snel vergeten en doen alsof het niet gebeurd is. Uiteraard was het weer een mooie ronde, maar door het gebrek aan publiek en Afrikaanse successen valt het in het niet bij vorige edities.
Rodriguez, Piccoli, Hoehn. Geen podium om lang bij stil te staan. Hoehn vind ik dan nog de leukste renner, maar dit podium was leuker geweest met wat Afrikanen en Oscar Sevilla. Babyface slechts 8e uiteindelijk, is het einde van zijn tijdperk dan toch in zicht? Pacher ook teleurstellend, uiteindelijk. Racen in Afrika is toch niet zo makkelijk, blijkbaar. Je zou bijna denken van wel door de dominantie van de Franse ploegen, maar eenvoudig was het ook weer niet. Enfin, we sluiten de ronde dus af met Rodriguez als winnaar. Lennert Teugels wint het bergklassement en het sprintklassement. Boileau is de beste jongere, Nahom Zerai de beste Afrikaan. B&B Hotels de beste ploeg, dat we dat nog ooit mochten meemaken. Nergens een Rwandees te vinden, gelukkig is een jong talent als Jean Eric Habimana daar zelf ook niet tevreden mee, de Rwandezen zullen nog wat harder moeten pushen.
De laatste rit werd voorzien van wat livebeelden, nouja, enigszins, een heel klein beetje. Vooral twee mannen die de koers aan het becommentariëren waren, met tussendoor sporadisch een fragment van de koers. En toen we op het eind wel beelden kregen liep de boel vast. Gelukkig is daar ook nog altijd Jozee, die ondanks corona toch weer een filmpje heeft ingesproken. De laatste.
https://www.eurosport.co.(...)d1473264/video.shtmlTot zover de Tour du Rwanda. Volgend jaar mag er hopelijk weer een Afrikaan op de schouders. Dit topic kan weer weg gaan zakken in het moeras der vergetelheid. Wellicht dat we in juli nog wat koersjes hebben in Algerije, ergens nog wat nationale kampioenschappen en in oktober een koers in Marokko. Dat is het zo ongeveer, niet best. De achterstand van de Afrikaanse renners gaat alleen nog maar groter worden, dat de tijden maar snel weer normaal mogen worden. Hoe dan ook hoop ik dat de lezers (zijn die er überhaupt?) toch genoten hebben van deze Tour du Rwanda en ook weer wat broodnodige kennis hebben opgedaan over de koers op het Afrikaanse continent. Mijn missie als zendeling zit er voorlopig weer op, tabee.
[ Bericht 10% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 10-05-2021 17:16:19 ]