OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik denk dat er heel veel mensen zijn die ergens afscheid moeten nemen van een kinderwens. Ofwel wegens moeten wegens zoveel verschillende redenen of dat het rationeel niet handig is.
Ik denk dat het prima kan om hulp te zoeken als het zo hoog zit. Handvatten krijgen om afscheid te nemen. Al is het maar een bevestiging dat het gevoel er mag zijn.
En nu ben ik weer weg want de hele discussie is redelijk triggerend.
Ik denk dat het prima kan om hulp te zoeken als het zo hoog zit. Handvatten krijgen om afscheid te nemen. Al is het maar een bevestiging dat het gevoel er mag zijn.
En nu ben ik weer weg want de hele discussie is redelijk triggerend.
Same here. Vriend is gesteriliseerd, dus dat gaat 'm sowieso niet worden, maar het maakt me wel heel nieuwsgierig hoe een kindje van ons samen er uit zou zien. En hoe het zou zijn om met hem erbij te bevallen en en en...quote:Op zaterdag 18 juli 2020 11:59 schreef pinquit het volgende:
Ik weet zeker dat ik klaar ben, maar dat rammelen blijft hier ook.
Maar dat gaat m niet worden dus. En niet in de laatste plaats omdat ie 56 is.
Maarrr z'n dochter heeft momenteel een serieuze relatie en kinderwens. Dus wie weet mag ik als stoma alsnog snel een verse baby vasthouden.
Ik vind dat nog wel een dingetje. Ergens vind ik die hulp iets wat wij dan beiden moeten doen. We hebben sámen een probleem, niet alleen ik. Hij heeft de volledige macht in deze beslissing. Als een vrouw een beslissing neemt om zwanger te raken van haar partner, is dat not done - logisch. Als de man voet bij stuk houdt, dan heeft de vrouw het maar te accepteren. En daar heb ik het erg moeilijk mee. Het voelt het ergens niet fair als alleen ik hulp nodig zou hebben. Een man hulp aanbieden om een kinderwens te krijgen, is niet erg gebruikelijk, en klinkt zelfs fout imo. Hulp zoeken om er afscheid van te nemen is wel gebruikelijk. Dar irriteert mequote:Op zaterdag 18 juli 2020 18:41 schreef Bottoms_up het volgende:
Ik denk dat er heel veel mensen zijn die ergens afscheid moeten nemen van een kinderwens. Ofwel wegens moeten wegens zoveel verschillende redenen of dat het rationeel niet handig is.
Ik denk dat het prima kan om hulp te zoeken als het zo hoog zit. Handvatten krijgen om afscheid te nemen. Al is het maar een bevestiging dat het gevoel er mag zijn.
En nu ben ik weer weg want de hele discussie is redelijk triggerend.
Samen hulp zoeken vind hij niet nodig, want hij meent dat hij geen probleem heeft, hij is immers tevreden met hoe het nu is.
Het is geen prater, en juist daarom heb ik er moeite mee. En als hij iets op een bepaalde manier in z’n hoofd heeft, dan verandert dat niet makkelijk. Hij verwacht dat het ergens wel overwaait bij mij.
Ik lees dan vooral dat je je niet gezien voelt door je man. Die erkenning moeten missen lijkt mij lastig. Beetje meer empathie van zijn kant zou wel mogen.quote:
[..]
Ik vind dat nog wel een dingetje. Ergens vind ik die hulp iets wat wij dan beiden moeten doen. We hebben sámen een probleem, niet alleen ik. Hij heeft de volledige macht in deze beslissing. Als een vrouw een beslissing neemt om zwanger te raken van haar partner, is dat not done - logisch. Als de man voet bij stuk houdt, dan heeft de vrouw het maar te accepteren. En daar heb ik het erg moeilijk mee. Het voelt het ergens niet fair als alleen ik hulp nodig zou hebben. Een man hulp aanbieden om een kinderwens te krijgen, is niet erg gebruikelijk, en klinkt zelfs fout imo. Hulp zoeken om er afscheid van te nemen is wel gebruikelijk. Dar irriteert me
Samen hulp zoeken vind hij niet nodig, want hij meent dat hij geen probleem heeft, hij is immers tevreden met hoe het nu is.
Het is geen prater, en juist daarom heb ik er moeite mee. En als hij iets op een bepaalde manier in z’n hoofd heeft, dan verandert dat niet makkelijk. Hij verwacht dat het ergens wel overwaait bij mij.
Voor de rest ben ik niet echt de aangewezen persoon om hier iets over te zeggen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.We hebben in onze omgeving ook een stel waarbij het huwelijk net niet geklapt is toen ze onverwacht zwanger raakte.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ben me er heel erg van bewust dat het een luxeprobleem is hoor! Wat ik eerder al zei, ik heb twee gezonde kinderen, en dat is al een enorme rijkdom. Maar zonder te veel in details te treden, heb ik ook een achtergrond die eea meer gecompliceerd maakt dan het hier zo lijkt. Het blijft een luxepositie, maar oppervlakkig is het zeker niet.
Mijn relatie met mijn man is wat vreemd, denk ik (niet op een negatieve manier). Maar toch, het is mijn man
En mijn reactie was ook op Duman, die stelde dat er vaste en 3e baby golf komt. Die viel een beetje verkeerd bij me.
Mijn relatie met mijn man is wat vreemd, denk ik (niet op een negatieve manier). Maar toch, het is mijn man
En mijn reactie was ook op Duman, die stelde dat er vaste en 3e baby golf komt. Die viel een beetje verkeerd bij me.
Ik wil het niet minimaliseren hoor. Geloof best dat die wens diep zit. Ik vind ook dat je in een relatie kan proberen mee te leven als de ander zo een diepe wens moet opgeven, ook al is die wens het tegenovergestelde van wat jij wilt.quote:
Ben me er heel erg van bewust dat het een luxeprobleem is hoor! Wat ik eerder al zei, ik heb twee gezonde kinderen, en dat is al een enorme rijkdom. Maar zonder te veel in details te treden, heb ik ook een achtergrond die eea meer gecompliceerd maakt dan het hier zo lijkt. Het blijft een luxepositie, maar oppervlakkig is het zeker niet.
Mijn relatie met mijn man is wat vreemd, denk ik (niet op een negatieve manier). Maar toch, het is mijn man
En mijn reactie was ook op Duman, die stelde dat er vaste en 3e baby golf komt. Die viel een beetje verkeerd bij me.
Die laatste snap ik ook wel. Maar hey, alle opmerkingen over een geboortegolf vallen verkeerd bij mij
Snapikquote:
[..]
Ik wil het niet minimaliseren hoor. Geloof best dat die wens diep zit. Ik vind ook dat je in een relatie kan proberen mee te leven als de ander zo een diepe wens moet opgeven, ook al is die wens het tegenovergestelde van wat jij wilt.
Die laatste snap ik ook wel. Maar hey, alle opmerkingen over een geboortegolf vallen verkeerd bij mij
quote:
[..]
We hebben in onze omgeving ook een stel waarbij het huwelijk net niet geklapt is toen ze onverwacht zwanger raakte.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Maar volgens mij borduurde zij voort op mijn grap, lees de reacties erboven eens?quote:
En mijn reactie was ook op Duman, die stelde dat er vaste en 3e baby golf komt. Die viel een beetje verkeerd bij me.
Sterkte overigens.
Lijkt me heel erg moeilijk als je hierin niet op één lijn zit met je partner. @SQ Wij krijgen niet heel veel reacties, meestal in de vorm van een open vraag of we misschien aan een tweede denken, niet dat het een vanzelfsprekendheid is. Ik merk zelf overigens ook in mijn omgeving als iemand één kind heeft, dat ik mezelf afvraag wat daar dan het verhaal achter is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Viv op 18-07-2020 23:39:36 ]
Ik hoor van mijn vriendinnen met kindjes net zo oud als G. of jonger dan G. dat ze ook al vaak die vraag krijgen wanneer komt er een tweede.
Wij hebben die vraag maar 1x gehad.
Ik had 'm wel vaker verwacht, maar verder is niemand er ooit over begonnen.
Wij hebben die vraag maar 1x gehad.
Ik had 'm wel vaker verwacht, maar verder is niemand er ooit over begonnen.
Hier rammel ik nog steeds. En is het ook een pijnpunt dat ik nooit de stap voor een tweede heb durven te nemen.
Waarom nu niet meer?quote:
Hier rammel ik nog steeds. En is het ook een pijnpunt dat ik nooit de stap voor een tweede heb durven te nemen.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik heb die vraag over een 2e niet vaak gehad. Mijn man wel maar dat was voor de 1ste ook al zo en het zijn steeds dezelfden. Ik blijf het een ongepaste vraag vinden maar ben wel benieuwd of men na een 2e zou stoppen met vragen of dat ze door gaan voor een 3e.
[ Bericht 0% gewijzigd door Elleska op 19-07-2020 12:39:25 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Elleska op 19-07-2020 12:39:25 ]
Ik krijg ook vaak de vraag wanneer er een 2e kindje gaat komen, terwijl M nog maar 15 maanden is 
Maar goed, hier rammelt het ook al flink. Mijn wens was altijd 3 kindjes krijgen, maar heb dat moeten bijstellen naar 2 ivm een bonuskind die bij ons woont.
Als het aan mij lag, was ik nu alweer zwanger, maar mijn man wil nog niet. Hij kapt het gesprek steeds af en komt met redenen als verbouwing nodig/ financieel krap/ M is nog klein. Volgens mij vind hij het stiekem wel prima zo met 2 kinderen, maar dat durft hij niet te zeggen omdat hij weet dat ik minstens 2 (eigen) kinderen wil.
Met 1 kind voelt het voor mij niet compleet, dus ik wil wel echt nog een 2e.
Maar goed, hier rammelt het ook al flink. Mijn wens was altijd 3 kindjes krijgen, maar heb dat moeten bijstellen naar 2 ivm een bonuskind die bij ons woont.
Als het aan mij lag, was ik nu alweer zwanger, maar mijn man wil nog niet. Hij kapt het gesprek steeds af en komt met redenen als verbouwing nodig/ financieel krap/ M is nog klein. Volgens mij vind hij het stiekem wel prima zo met 2 kinderen, maar dat durft hij niet te zeggen omdat hij weet dat ik minstens 2 (eigen) kinderen wil.
Met 1 kind voelt het voor mij niet compleet, dus ik wil wel echt nog een 2e.
Hier werd het ook vaak gevraagd en nog steeds wel. Ik geef dan altijd het antwoord, uiteindelijk wel maar nu nog niet. Dat antwoord zal ik de komende weken nog wel blijven geven totdat we het bekend maken
Qua gerammel had ik altijd wel eerder een 2e gewild, maar
wilde eerst niet en daarna wilde ik toch weer wachten en eigenlijk is dat ook wel goed zo. Ik vind het wel fijn dat Jip iets ouder is en zelf kan traplopen enzo. Zichzelf ook steeds beter verstaanbaar maakt. Ik hoop dat dat het allemaal wat makkelijker maakt straks 
Qua gerammel had ik altijd wel eerder een 2e gewild, maar
wilde eerst niet en daarna wilde ik toch weer wachten en eigenlijk is dat ook wel goed zo. Ik vind het wel fijn dat Jip iets ouder is en zelf kan traplopen enzo. Zichzelf ook steeds beter verstaanbaar maakt. Ik hoop dat dat het allemaal wat makkelijker maakt straks
Ik vind een vraag over een kinderwens (1e, 2e, 3e) helemaal niet zo raar of een belediging. Het valt wat mij betreft in de categorie trouwen, huis kopen.
En bij sommige mensen voel ik geen behoefte om daar over te praten, dus dan kap ik het af, maar met vrienden en collega’s heb ik daar ook gewoon gesprekken over.
Soms vind ik het ook wel raar dat het willen krijgen van kinderen bijna een taboe-onderwerp is. Juist ook als het niet vanzelf gaat.
Maar, terug naar het rammelen. Vriend en ik waren gisteren voor het eerst in zeker een jaar eens met z’n tweetjes uit eten en hebben heerlijk kunnen praten. En nu blijkt zijn definitieve ‘nee’ helemaal niet meer definitief. Nu nog niet, want ik wil sowieso dat Mijm dan (bijna) naar school gaat. Maar tegen die tijd gaan we er pas een beslissing over maken
En bij sommige mensen voel ik geen behoefte om daar over te praten, dus dan kap ik het af, maar met vrienden en collega’s heb ik daar ook gewoon gesprekken over.
Soms vind ik het ook wel raar dat het willen krijgen van kinderen bijna een taboe-onderwerp is. Juist ook als het niet vanzelf gaat.
Maar, terug naar het rammelen. Vriend en ik waren gisteren voor het eerst in zeker een jaar eens met z’n tweetjes uit eten en hebben heerlijk kunnen praten. En nu blijkt zijn definitieve ‘nee’ helemaal niet meer definitief. Nu nog niet, want ik wil sowieso dat Mijm dan (bijna) naar school gaat. Maar tegen die tijd gaan we er pas een beslissing over maken
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Maar de vraag naar een kinderwens (hoeveelste kind dan ook) is wel heel iets anders dan de 'hee, wanneer komt nummer 2'.
Oké, klopt.quote:
Maar de vraag naar een kinderwens (hoeveelste kind dan ook) is wel heel iets anders dan de 'hee, wanneer komt nummer 2'.
Maar dat is niet wat hierboven overal stond.
En dan nog kan ik hem van de meeste mensen wel hebben.
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
@LeSage; het gaat vaak meer om de toon waarop het gevraagd/gezegd wordt. Als een goede bekende het met oprechte interesse vraagt geef ik normaal antwoord. Maar zeker voor dat Sofie er was (en zwanger worden voor mij niet vanzelfsprekend was) konden opmerkingen zoals ‘het wordt wel eens tijd voor een baby’ ofzo wel echt pijn doen. Meestal gaf ik dan een kort antwoord waaruit wel bleek dat het niet zo vanzelfsprekend is. Daarna durven ze er nooit meer een opmerking over te maken.
Nu dus ook nog niet de vraag wanneer er een tweede komt gehad want de meeste mensen om mij heen weten de situatie.
Neemt niet weg dat ik enorm graag een tweede kindje wil en het liefst wel NU. Maar vriend wil niet, ik hoop dat het een nog niet is. Erover praten samen is erg lastig. Ik schreef laatst al in het dreumestopic dat de wens bij mij zo sterk is dat het regelmatig fysiek echt pijn doet.
Wat Roomsnoes schrijft herken ik ook wel; vriend heeft geen probleem maar ik, dus ik zou hulp moeten zoeken om daar mee om te gaan. Daar ben ik het dus niet mee eens.
Tegelijkertijd wil ik hem ook echt niet ‘dwingen’ tot het willen krijgen van een tweede kind.
Nu dus ook nog niet de vraag wanneer er een tweede komt gehad want de meeste mensen om mij heen weten de situatie.
Neemt niet weg dat ik enorm graag een tweede kindje wil en het liefst wel NU. Maar vriend wil niet, ik hoop dat het een nog niet is. Erover praten samen is erg lastig. Ik schreef laatst al in het dreumestopic dat de wens bij mij zo sterk is dat het regelmatig fysiek echt pijn doet.
Wat Roomsnoes schrijft herken ik ook wel; vriend heeft geen probleem maar ik, dus ik zou hulp moeten zoeken om daar mee om te gaan. Daar ben ik het dus niet mee eens.
Tegelijkertijd wil ik hem ook echt niet ‘dwingen’ tot het willen krijgen van een tweede kind.
Maar nu worden de extremen ineens aangehaald, dat zijn gewoon botte opmerkingen. Die krijg ik sowieso echt niet dagelijks naar mijn hoofd.
Dat gaat ook niet over de vraag zelf, maar over de manier waarop je hem stelt.
Dat gaat ook niet over de vraag zelf, maar over de manier waarop je hem stelt.
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Ik vind zelf de discussie wel lastig over dat degene die niet meer wil misschien wel in therapie zou moeten. Ik krijg echt de neiging om dat allerhande andere voorbeelden bij aan te halen waarbij mensen dingen niet willen en daar toch toe worden omgehaald maar dat zal ik omwille van de emoties maar niet doen.
Maar stel je toch eens voor zeg, dat de man wél wil en de vrouw pertinent niet en dat er dan geopperd zou worden om de vrouw in therapie te sturen om van gedachten te veranderen. Ik denk dat het forum zou ontploffen.
Neemt niet weg dat ik absoluut begrijp dat het ontzettend veel pijn doet als je een onvervulde wens hebt die door een ander onvervuld blijft. Maar de gedachtengang vind ik niet oké.
Maar stel je toch eens voor zeg, dat de man wél wil en de vrouw pertinent niet en dat er dan geopperd zou worden om de vrouw in therapie te sturen om van gedachten te veranderen. Ik denk dat het forum zou ontploffen.
Neemt niet weg dat ik absoluut begrijp dat het ontzettend veel pijn doet als je een onvervulde wens hebt die door een ander onvervuld blijft. Maar de gedachtengang vind ik niet oké.
disclaimer
@Takkie88 @Roomsnoes Natuurlijk hebben jullie partners wel een probleem, namelijk dat hun vriendin enorm veel pijn en verdriet doormaakt.
@LeSage Wat fijn dat het definitieve woord nog niet gezegd is hierover!
@SQ Zo had ik die therapie niet opgevat, meer als een soort relatietherapie om ieders beweegredenen in kaart te brengen, begrip voor elkaars standpunt te krijgen en onderzoeken of je nog samen door kunt, of dat nu met of zonder extra kindje erbij is.
[ Bericht 20% gewijzigd door Viv op 19-07-2020 10:45:38 ]
@LeSage Wat fijn dat het definitieve woord nog niet gezegd is hierover!
@SQ Zo had ik die therapie niet opgevat, meer als een soort relatietherapie om ieders beweegredenen in kaart te brengen, begrip voor elkaars standpunt te krijgen en onderzoeken of je nog samen door kunt, of dat nu met of zonder extra kindje erbij is.
[ Bericht 20% gewijzigd door Viv op 19-07-2020 10:45:38 ]
Ik ben nu 41.quote:
Ik vind de discussie waar de een wel wil en de ander totaal niet sowieso heel lastig. Zeker in situaties waar de een “de winnaar” en de ander “de verliezer” lijkt te zijn. En ik denk dat therapie dan soms echt wel kan helpen. Voor beiden partijen dus.
En met betrekking tot de botte vragen. Omdat proberen een kind te krijgen vaak toch privé is, wordt er niet altijd over gesproken als het niet lukt.
Nu stel ik zelf de vraag niet vaak. Sowieso niet aan onbekenden.
En als ik het vraag dan stel ik hem meer als vraag of er een wens is voor een kind of tweede/derde.
Ik denk dat het uiteindelijk aan komt op zowel communiceren als uiteindelijk een keuze moeten maken.
Als je partner geen volgende kind meer wil en jijzelf wel, dan zit je in een patsstelling. En meer dan erover praten (al dan niet ondersteund in therapie) kan je niet doen. Maar de uitkomst kan ook zijn dat je in die patsstelling blijft. Dan moet je het denk ik bij jezelf zoeken: kan ik accepteren dat er geen kindje meer komt? En als dat niet zo is, wat betekent dat dan voor je relatie?
Als je partner geen volgende kind meer wil en jijzelf wel, dan zit je in een patsstelling. En meer dan erover praten (al dan niet ondersteund in therapie) kan je niet doen. Maar de uitkomst kan ook zijn dat je in die patsstelling blijft. Dan moet je het denk ik bij jezelf zoeken: kan ik accepteren dat er geen kindje meer komt? En als dat niet zo is, wat betekent dat dan voor je relatie?
Dit is echt mega herkenbaar, ik vind het zo'n eenzijdige beslissing als één van twee niet meer wilt... Bij ons ligt het net even anders, manlief staat niet per sé negatief tegenover een derde, maar hij geniet vooral van hoe het nu is met z'n vieren.quote:
...Hij heeft de volledige macht in deze beslissing. Als een vrouw een beslissing neemt om zwanger te raken van haar partner, is dat not done - logisch. Als de man voet bij stuk houdt, dan heeft de vrouw het maar te accepteren. En daar heb ik het erg moeilijk mee...
En nu de 40 in zicht komt, heb ik ook meer de neiging me daarmee te kunnen verzoenen, en ik zie alle voordelen van 2 boven 3, maar ik zou zó, zó graag nog één keer willen.
Bij discussie over iets wat de een wel wil en de ander niet "wint" eigenlijk altijd degene die iets niet wil.
Ok vond het hier soms ook irritant dat mensen er maar vanuit gaan je wel klaar bent na 3 kinderen. Eigenlijk dus sowieso als mensen vanuit hun eigen norm praten van wat normaal is. Die stelligheid van een 2e of klaar zijn na 3 kinderen.
De vraag voor een 2e heb ik natuurlijk niet gehad.
Ok vond het hier soms ook irritant dat mensen er maar vanuit gaan je wel klaar bent na 3 kinderen. Eigenlijk dus sowieso als mensen vanuit hun eigen norm praten van wat normaal is. Die stelligheid van een 2e of klaar zijn na 3 kinderen.
De vraag voor een 2e heb ik natuurlijk niet gehad.
Dat inderdaad. En hoewel ik er niet voor ben om de niet-willer tijdens een aantal therapiesessies ervan te overtuigen om zijn mening bij te stellen, vind in Roomsnoes' opmerking over dat het niet eerlijk voelt dat de wel-willer het maar heeft te accepteren en daar eventueel wel voor in therapie moet gaan, wel een eye opener.quote:
Bij discussie over iets wat de een wel wil en de ander niet "wint" eigenlijk altijd degene die iets niet wil.
Waarom is de wens om iets niet te willen per definitie legitiemer dan de wens om iets wel te willen?
Mooi onderwerp voor een discussie.
Omdat door iets niet te willen de situatie niet veranderd maar door iets wel te willen wel denk ik. Maar idd, het is idd wel een mooie eye opener.
En omdat een ongewenste geboorte bij het betreffende kind voor veel schade kan zorgen.
Maar dat neemt alsnog niet weg dat de wensen van beide ouders evenveel waard zijn natuurlijk. En even serieus zouden moeten worden genomen.
Maar dat neemt alsnog niet weg dat de wensen van beide ouders evenveel waard zijn natuurlijk. En even serieus zouden moeten worden genomen.
Maar je weet van tevoren ook niet of een ongewenste zwangerschap gewenst wordt.quote:
En omdat een ongewenste geboorte bij het betreffende kind voor veel schade kan zorgen.
Maar dat neemt alsnog niet weg dat de wensen van beide ouders evenveel waard zijn natuurlijk. En even serieus zouden moeten worden genomen.
Of andersom kan ook.
Verder ben ik het met je eens. De wens van beide ouders zou even serieus genomen moet worden.
Ik ben het met Sillie eens. Als je in zo’n situatie zit, is het van belang om eerlijk naar elkaar en jezelf te zijn. Is de relatie bestand hier tegen. Kan de een de wens van de ander accepteren zonder het als verlies gaat voelen.
Precies, ik denk dat je moet zien te voorkomen dat het de ander later kwalijk gaat nemen dat je iets ontnomen is, en dat dat tussen je in komt te staan op een moment dat je niets meer aan de situatie kunt veranderen. Want ook al beslist degene die niet wil, degene die wel wil heeft ook iets te kiezen. En dan moet je voor jezelf nagaan of (nog) een kind zo belangrijk is dat je je relatie ervoor wilt verbreken of dat het gezin dat je hebt zwaarder weegt. En dat ook uitspreken naar elkaar, zonder dat het een chantagespelletje wordt; 'als we geen kind krijgen, ben ik bij je weg.'
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Nu ik je hier zo zie posten moet ik denk aan het moment dat ik las dat je weer zwanger was. Wij waren op een ellendige vakantie want het liep allang niet meer lekker en het werd me inmiddels ook wel duidelijk dat een volgend kind er nooit meer ging komen. Omdat onze jongens zo weinig schelen was dat zo'n bizarre vergelijking hoe het ook had kunnen zijnquote:
Bij discussie over iets wat de een wel wil en de ander niet "wint" eigenlijk altijd degene die iets niet wil.
Ok vond het hier soms ook irritant dat mensen er maar vanuit gaan je wel klaar bent na 3 kinderen. Eigenlijk dus sowieso als mensen vanuit hun eigen norm praten van wat normaal is. Die stelligheid van een 2e of klaar zijn na 3 kinderen.
De vraag voor een 2e heb ik natuurlijk niet gehad.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Even voor de goede orde, ik vind niet dat een partner in therapie gestuurd moet worden om een kinderwens te kweken. Dat is manipulatief en vooral voor het kind niet best.
Maar de wenser dan maar on therapie sturen, is alsof diegene het probleem heeft, en dat is niet per sé juist, vind ik. Dat vind ik nogal eenzijdig. En in ons geval heeft de man 100% macht over de beslissing, net zoveel macht als dat een vrouw plots met de pil zou stoppen. Maar in dat geval is er een kind in het spel, dat maakt de boel meer genuanceerd natuurlijk.
Ik zou nooit een kind de wereld in tricksen op die manier (bij ons ook niet mogelijk). Ik wilde alleen aankaarten dat, ondanks dat ik eea maar te accepteren heb, dat ik het niet eerlijk vind om alleen in therapie te moeten. Dat is iets voor beiden dan, vind ik.
Maar de wenser dan maar on therapie sturen, is alsof diegene het probleem heeft, en dat is niet per sé juist, vind ik. Dat vind ik nogal eenzijdig. En in ons geval heeft de man 100% macht over de beslissing, net zoveel macht als dat een vrouw plots met de pil zou stoppen. Maar in dat geval is er een kind in het spel, dat maakt de boel meer genuanceerd natuurlijk.
Ik zou nooit een kind de wereld in tricksen op die manier (bij ons ook niet mogelijk). Ik wilde alleen aankaarten dat, ondanks dat ik eea maar te accepteren heb, dat ik het niet eerlijk vind om alleen in therapie te moeten. Dat is iets voor beiden dan, vind ik.
Ja dat dus. Geen overhaalterapie, maar ermee-leren-leven-therapie.quote:
@:SQ Zo had ik die therapie niet opgevat, meer als een soort relatietherapie om ieders beweegredenen in kaart te brengen, begrip voor elkaars standpunt te krijgen en onderzoeken of je nog samen door kunt, of dat nu met of zonder extra kindje erbij is.
Ook niet denk ik toch?quote:
[..]
Ja dat dus. Geen overhaalterapie, maar ermee-leren-leven-therapie.
Als je het hebt over relatietherapie, dan gaat het niet over oplossen van of omgaan met, maar veel
meer over communiceren met elkaar én het samen doen. Hoe ga je er als stel mee om dat je over dit onderwerp loodrecht tegenover elkaar staat zonder elkaar daardoor te verliezen? Kan dat uberhaupt? Of moet je dan andere keuzes maken?
Ik denk dat ermee leren leven therapie best een optie kan zijn.
Als je voor je relatie kiest, kan je best wel door een rouwverwerking gaan voor een niet vervulde wens.
Als je voor je relatie kiest, kan je best wel door een rouwverwerking gaan voor een niet vervulde wens.
Chanteren is een uiterste, maar het lastige is natuurlijk dat die keuze; oke, dan ga ik weg, ook weer een patsstelling oplevert. Want de ander wil niet nog een kind, die wil dus juist géén verandering. Maar als diegene dan ineens toch met verandering geconfronteerd word (vertrek van partner), heb je kans dat diegene dan toch de optie voor nog kind heroverweegt. En wat doe je dan? Zo blijf je bezig.quote:
Precies, ik denk dat je moet zien te voorkomen dat het de ander later kwalijk gaat nemen dat je iets ontnomen is, en dat dat tussen je in komt te staan op een moment dat je niets meer aan de situatie kunt veranderen. Want ook al beslist degene die niet wil, degene die wel wil heeft ook iets te kiezen. En dan moet je voor jezelf nagaan of (nog) een kind zo belangrijk is dat je je relatie ervoor wilt verbreken of dat het gezin dat je hebt zwaarder weegt. En dat ook uitspreken naar elkaar, zonder dat het een chantagespelletje wordt; 'als we geen kind krijgen, ben ik bij je weg.'
Toch denk ik dat dat de enige twee keuzes zijn. Of acceptatie dat er geen tweede/derde komt.
Of de keus om te stoppen met de relatie, omdat je weet dat je het niet kan accepteren.
Die keus kan zonder patstelling gebracht worden mijn inziens.
Of de keus om te stoppen met de relatie, omdat je weet dat je het niet kan accepteren.
Die keus kan zonder patstelling gebracht worden mijn inziens.
Iets heel anders, is het heel gek als je na 8 maanden alweer rammelt? Het is alleen zo onhandig..
Mijn opleiding stopt eind oktober en de vacatures zijn op 1 hand te tellen.. En in het begin is het vaak een jaar werken voordat je definitief kan blijven. Maar: het duurde 2,5 jaar voordat draak er was. Wat als het weer zo lang duurt (als het überhaupt lukt natuurijk)? Misschien willen we ooit nog een derde maar ik ben de jongste ook niet meer.
Keuzes keuzes. In dit geval is vriend geen barriere, die wilde na 3 maanden al weer
Mijn opleiding stopt eind oktober en de vacatures zijn op 1 hand te tellen.. En in het begin is het vaak een jaar werken voordat je definitief kan blijven. Maar: het duurde 2,5 jaar voordat draak er was. Wat als het weer zo lang duurt (als het überhaupt lukt natuurijk)? Misschien willen we ooit nog een derde maar ik ben de jongste ook niet meer.
Keuzes keuzes. In dit geval is vriend geen barriere, die wilde na 3 maanden al weer
Shine bright like a diamond.
Ik zeg altijd dat je pas moet beginnen met proberen als je er ook echt aan toe bent en niet moet denken aan "wat als het 2 jaar duurt". Want het kan ook gewoon na 1 keer raak zijn. Zou niet de eerste keer zijn dat dat gebeurt namelijkquote:
Iets heel anders, is het heel gek als je na 8 maanden alweer rammelt? Het is alleen zo onhandig..
Mijn opleiding stopt eind oktober en de vacatures zijn op 1 hand te tellen.. En in het begin is het vaak een jaar werken voordat je definitief kan blijven. Maar: het duurde 2,5 jaar voordat draak er was. Wat als het weer zo lang duurt (als het überhaupt lukt natuurijk)? Misschien willen we ooit nog een derde maar ik ben de jongste ook niet meer.
Keuzes keuzes. In dit geval is vriend geen barriere, die wilde na 3 maanden al weer
disclaimer
En verder, thanks voor de opheldering. Ik las het inderdaad een beetje als ompraattherapie en dat triggert bij mij dan weer heel nare emoties
Het lijkt me zonder meer erg rot om in zulke dingen lijnrecht tegenover elkaar te staan
Het lijkt me zonder meer erg rot om in zulke dingen lijnrecht tegenover elkaar te staan
disclaimer
Nee zeker, met dat scenario houden we dan ook zeker rekening. Ik kan me er alleen echt NIETS bij voorstellen haha.quote:
[..]
Ik zeg altijd dat je pas moet beginnen met proberen als je er ook echt aan toe bent en niet moet denken aan "wat als het 2 jaar duurt". Want het kan ook gewoon na 1 keer raak zijn. Zou niet de eerste keer zijn dat dat gebeurt namelijk
Shine bright like a diamond.
June, hier begon het rammelen echt na een half jaar al wel weer een beetje maar toen voelde het nog niet goed om er echt mee bezig te willen gaan. Wat SQ ook zegt, stel dat het wel in 1x raak zou zijn... Ik had dat vooral mentaal echt nog niet gered.
Nee mentaal kan ik het aan, ik wil het graag. Het zijn vooral de praktische zaken die me doen twijfelen, maar ook de lichamelijke. Misschien opnieuw een keizersnede, het hele herstel pff.
Shine bright like a diamond.
Als je een keizersnede hebt gehad moet je volgens mij sowieso nog een paar maanden wachten toch? Misschien geeft die tijd ook meer duidelijkheid
disclaimer
Mijn vriend rammelde na een half jaar alweer. Ik (op advies van gyn) wilde wachten tot een jaar na de keizersnede en toen zat G. net in een wat lastigere periode dus nog wat langer gewacht. Ik zag het echt niet zitten toen een baby er bij. Praktisch gezien.
Want dat we iig een tweede wilden stond wel vast.
De kans was bij ons wel aanwezig dat het meteen raak zou zijn en dat gebeurde idd ook.
Want dat we iig een tweede wilden stond wel vast.
De kans was bij ons wel aanwezig dat het meteen raak zou zijn en dat gebeurde idd ook.
Bij ons kwam tijdens de relatietherapie wel pijnlijk naar voren dat mijn vriend niet wil uit een gebrek aan commitment. Zo wil hij ook geen huis kopen samen. Dat was een behoorlijke realisatie die dingen best lastig maakt. Want ik voelde me al een tijdje gegijzeld in zijn realiteit, alsof ik vastzit in zijn lijm van geen keuzes maken en blijven hangen in het hier en nu. Maar als dan blijkt dat het niet zo zeer zijn persoonlijkheid is, maar de commitment aan jou en jullie gezin, tja. Wat moet je daar dan mee..
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Jepquote:
Ik vraag me ook af of er, iig zolang je nog in de jonge kinderen zit, een moment komt dat je met 100% zekerheid weet “nu is het klaar”.
ik weet echt al vanaf het moment dat Pitbull er is, dat we klaar zijn En 2,5 jaar later ben ik er alleen maar zekerder van geworden eigenlijk. Scheelt ook dat zowel man als ik gewoon écht niet gemaakt zijn voor baby's of kleine kinderen
Het is dat we momenteel nog gewoon met een peuter zitten natuurlijk (incl. peuterbuien, luiers, nachtelijk spoken, etc.), maar gevoelsmatig hebben wij de periode van 'kinderen krijgen' echt wel afgesloten
Ik durf wel te stellen dat een derde hier echt uitgesloten is, en persoonlijk geeft dat ook wel echt rust; weten dat je gezin compleet is
een soort rust die ik iedereen gun Edit: ik hoor hier dus ook echt totaal niet trouwens
maar las bovenstaande vraag, vandaar de reactie
Oef, dat is wel heel confronterend ja.quote:
Bij ons kwam tijdens de relatietherapie wel pijnlijk naar voren dat mijn vriend niet wil uit een gebrek aan commitment. Zo wil hij ook geen huis kopen samen. Dat was een behoorlijke realisatie die dingen best lastig maakt. Want ik voelde me al een tijdje gegijzeld in zijn realiteit, alsof ik vastzit in zijn lijm van geen keuzes maken en blijven hangen in het hier en nu. Maar als dan blijkt dat het niet zo zeer zijn persoonlijkheid is, maar de commitment aan jou en jullie gezin, tja. Wat moet je daar dan mee..
En wat je er mee moet, tsja... Ik zou zeggen dat ook dat zo’n breekpunt is denk ik. Is het zoals het is dan “goed genoeg”, of kan jij je hier niet mee verenigen?
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |