Rudy gaat al 32 jaar elke dag naar de frituur: “Geen idee van mijn bloedwaarden, ik heb een panische angst voor dokters”
Een medium pakske friet met een vleesje. Dat is al 32 jaar lang het avondmaal van Rudy Gybels (45) uit Schaffen, die van elk bakje friet een foto op Facebook post. “Ik vind dat een mens moet leven zoals hij graag doet, en je ziet wel waar je uitkomt en hoe kort of hoe lang het duurt”, zegt hij. Voedingsexperts maken zich wél zorgen.
“Ik eet gewoon geweldig graag frietjes. En ik vind: wat ge graag doet en eet, dat moet ge doen en moet ge eten.” De allerbeste Belg heet Rudy (45), woont in Schaffen en beheert de Facebookpagina ‘Wat schaft de pot?’. Een groep bedoeld als culinaire muze, om kookinspiratie op te doen door in elkanders pot te gaan loeren. Maar intussen doet beheerder Rudy juist het omgekeerde: zijn avondmenu is elke dag identiek. ‘Frituur’. “Van kindsbeen is dat zo gegroeid”, zegt Rudy.
“Mijn mama is iemand die heel graag groenten eet. Ik nooit, op spruiten na. Dus vonden we een mooie oplossing: zij maakte op de middag haar aardappelen met groenten klaar, ik haalde ’s avonds een pak frieten bij de toffe frituur in de straat. En sindsdien ben ik dat blijven doen, elke dag, al 32 jaar. Mensen eten graag frietjes, dus de sfeer is daar top. Pas op, je hebt veel aanbod, maar weinig dat echt goed is. Mijn top drie is de Fritz in Tessenderlo, Het Meer in Linkhout en Frituur Rudi in Beringen. Daar was ik trouwens een van de eerste klanten, in 1993. Een jaar of twee geleden is het eens gebeurd, een dag zonder frieten. Felle griep, ik lag aan mijn zetel gekluisterd, het was echt een gemis. De dag erop stond ik al terug in de frituur.”
Zijn standaardbestelling: een medium pak friet - “niet te klein, geen reuzeformaat, en nog warm als je thuiskomt” - met een vleesje - “ik lust alles uit de toog”. Sausjes regelt hij thuis. “Ik ben een hele moeilijke beslisser. Thuis kan ik een beetje mengen, met mayo, cocktail, ketchup, bearnaise. Dus mijn auto ruikt ook altijd naar frituur, maar dat mag. En wie meerijdt, krijgt zelf goesting in frietjes, zeggen ze.”
Panische angst voor dokters
32 keer 365 porties aan frituurvet: dat plakt. Maar Rudy weegt op de kop zeventig kilo, zonder variatie én zonder sport. “Mijn mama is ook zo. Misschien zit het in onze genen om niet snel te verdikken? Ik heb ook totaal geen idee van mijn bloedwaarden, want ik heb een panische angst voor dokters. Maar ik maak er mij geen zorgen over. Ik vind dat een mens moet leven zoals hij graag doet, en je ziet wel waar je uitkomt en hoe kort of hoe lang het duurt. Ik heb nergens schrik voor. Je hebt mensen die dagelijks hun vast aantal kopjes koffie nodig hebben, of hun pakje sigaretten, en ik heb mijn frietjes.”
“Ik zou van deze mijnheer toch geen voorbeeld maken”, zegt Michaël Sels, hoofddiëtist aan het UZA. “Niet elke ziekte geeft meteen duidelijke klachten. Gewicht zegt niet alles. De effecten van voeding zijn bovendien iets chronisch. Hoe langer een ongezond eetpatroon met weinig vezels, groenten en fruit en veel ongezonde vetten aanhoudt, hoe hoger het risico op welvaartsziekten als diabetes, cholesterol, hart -en vaatziekten. Sommige rokers praten hun schuldgevoel weg met het voorbeeld van een oma die tot haar 95ste een pak sigaretten per dag rookte en nooit longkanker kreeg, maar we wéten dat het heel ongezond is. Bij voeding is dat juist hetzelfde. Hij is misschien net een van die mensen waar wat meer rek op zit, maar ik zou van deze mijnheer geen voorbeeld maken.”