[OUD] Hoe gaat het met ons? #22

Voor mij zouden het allemaal geen redenen zijn om per direct mijn relatie te verbreken, maar wel allemaal redenen om onze relatie samen eens goed te evalueren en kijken waar we staan.

Per direct uiteraard nooit, maar als mijn man me overal zou volgen en in de gaten houden zou dat mijn vertrouwen wel degelijk harder schaden dan als hij een keer zijn leuter in een ander zou hangen

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 11:58 schreef miss_sly het volgende:

Ik heb er geen moeite mee. En als die andere zaken aan de orde zijn (afspreken ex, affaire, verslaving) dan vind ik niet dat het een goed iets is dat het verborgen kan biljven, eigenlijk.

Maar zou je er dan achter willen komen omdat je je partner mbv allerlei apps en dergelijke in de gaten kunt houden?
En ja, als iemand een affaire wil, dan zal hij of zij er alles aan doen om te verbergen natuurlijk (behalve bij een open relatie), dat is nu eenmaal de kern van de zaak, bij geheime dingen. Als je wil, kan het altijd.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 12:25 schreef SQ het volgende:
Per direct uiteraard nooit, maar als mijn man me overal zou volgen en in de gaten houden zou dat mijn vertrouwen wel degelijk harder schaden dan als hij een keer zijn leuter in een ander zou hangen

Ik kan me er zo weinig bij voorstellen. Want ik denk wel dat vooral een bepaald type mannen zo ver gaat: mannen die inderdaad veel behoefte hebben aan controle/macht, narcistische trekjes hebben wellicht ook, heel onzeker zijn. En dat zijn allemaal eigenschappen waar ik al bij voorbaat op afknap.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 13:14 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Maar zou je er dan achter willen komen omdat je je partner mbv allerlei apps en dergelijke in de gaten kunt houden?
En ja, als iemand een affaire wil, dan zal hij of zij er alles aan doen om te verbergen natuurlijk (behalve bij een open relatie), dat is nu eenmaal de kern van de zaak, bij geheime dingen. Als je wil, kan het altijd.

Nee, ik wil er niet achter komen omdát ik hem in de gaten hou, dat is de zaak omdraaien.

Lemijn zegt "je zou maar (...) met een ex willen afspreken zonder daar moeilijke vragen over te beantwoorden, een affaire willen aangaan, een verslaving willen verbergen".

Het is inderdaad lastiger om stiekeme dingen te doen, maar is dat dan werkelijk de vrijheid die je in een relatie nodig hebt? Waarom zou je moeiiljke vragen krijgen als je met een ex afspreekt? En als je dat vreest, meot je dan niet juist in gesprek met je partner ipv stiekem toch doen wat je van plan was? Als je een affaire wil aangaan (uitgaande van geen open relatie dus) is het dan niet zaak dat je juist naar je partner gaat en eens samen gaat bekijken waarom je die affaire wil aangaan? Als je een verslaving hebt, zou je dan niet juist moeten reiken naar je partner en kijken of je dat samen kunt oppakken?

Overigens wil het feit dat we in elkaars telefoon en laptop kunnen niet zeggen dat we dat ook doen. Dat doen we dus nooit. En als ik denk dat er een probleem is, dan bespreek ik dat met hem en ga ik niet alsnog snuffelen. Dat het kán wil niet zeggen dat het ook gebeurt.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 12:25 schreef SQ het volgende:
Per direct uiteraard nooit, maar als mijn man me overal zou volgen en in de gaten houden zou dat mijn vertrouwen wel degelijk harder schaden dan als hij een keer zijn leuter in een ander zou hangen

Het is gewoon heel persoonlijk, want ik denk dat ik er dan weer exact andersom in zou staan.

In al dat controleren en volgen en in de gaten houden zit vaak een angst ten grondslag. Daar zou ik, als je erover in gesprek kan gaan, denk ik meer begrip voor kunnen opbrengen dan voor “een keer zijn leuter in een ander hangen”. Voor mij zou dat laatste echt als verraad voelen en dat zou ik minder goed kunnen hebben.

Ik vind het bovendien gewoon leuk J te irriteren en zn apple watch een geluidje af ge laten spelen zomaar op een willekeurig moment.

Ik heb alle digid ww, puur omdat ik de administratie doe. J zou niet eens weten waar hij alles moet regelen en invullen.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 13:24 schreef miss_sly het volgende:

Lemijn zegt "je zou maar (...) met een ex willen afspreken zonder daar moeilijke vragen over te beantwoorden, een affaire willen aangaan, een verslaving willen verbergen".

Het is inderdaad lastiger om stiekeme dingen te doen, maar is dat dan werkelijk de vrijheid die je in een relatie nodig hebt?

Nou, daar kom je denk ik op een fundamenteel punt uit. Wellicht is het een soort mensbeeld zelfs. Mijn uitgangspunt is dat ieder mens z'n zwakheden heeft en soms dingen doet waarvan hij niet wil dat iemand die weet, zelfs of misschien juist de partner niet. Een relatie hebben, betekent niet per se dat je alle facetten van je leven behoort te delen met de ander, in mijn ogen. Ieder mens heeft recht op een deel dat alleen van hemzelf is, zelfs ook als hij daarmee de ander misschien kwetst.

En de mate van vrijheid die iemand nodig heeft, verschilt natuurlijk sterk per persoon.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 13:31 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Nou, daar kom je denk ik op een fundamenteel punt uit. Wellicht is het een soort mensbeeld zelfs. Mijn uitgangspunt is dat ieder mens z'n zwakheden heeft en soms dingen doet waarvan hij niet wil dat iemand die weet, zelfs of misschien juist de partner niet. Een relatie hebben, betekent niet per se dat je alle facetten van je leven behoort te delen met de ander, in mijn ogen. Ieder mens heeft recht op een deel dat alleen van hemzelf is, zelfs ook als hij daarmee de ander misschien kwetst.

En de mate van vrijheid die iemand nodig heeft, verschilt natuurlijk sterk per persoon.

Dit, helemaal. Ik heb wél "geheimen". Ik heb dingen die ik gewoon alleen voor mezelf wil houden. Dat hoeft niet eens te zijn omdat het niet door de beugel kan of bedrog is. Maar er is gewoon niemand die alles van mij mag weten. Alles is heel groots.

Ik ben het in de basis met jullie eens. Het houdt voor mij wel op met 'iets voor jezelf houden' als dat inderdaad een bom onder de relatie kan leggen. Als je een enorm verraad pleegt naar je partner, zoals vreemdgaan of een verslaving verbergen. En als je verwacht dat je een moeilijk gesprek gaat krijgen omdat je met een ex afspreekt, dan klopt er toch al ergens iets niet? Kun je dan niet beter de 'strijd' aangaan en hierover in gesprek gaan, dan het maar stiekem doen zodat je geen gezeur krijgt?

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 13:42 schreef miss_sly het volgende:
Ik ben het in de basis met jullie eens. Het houdt voor mij wel op met 'iets voor jezelf houden' als dat inderdaad een bom onder de relatie kan leggen. Als je een enorm verraad pleegt naar je partner, zoals vreemdgaan of een verslaving verbergen. En als je verwacht dat je een moeilijk gesprek gaat krijgen omdat je met een ex afspreekt, dan klopt er toch al ergens iets niet? Kun je dan niet beter de 'strijd' aangaan en hierover in gesprek gaan, dan het maar stiekem doen zodat je geen gezeur krijgt?

Eh. Nouja. Kies je in sommige gevallen niet ook wel is de weg van de minste weerstand? Ik doe ook wel is dingen waarvan ik op voorhand weet dat man er niet blij van word. Ja, jammer dan. Andersom is dat ook. Niet dat we ze dan echt stiekem doen (als in; we overleggen het niet, maar desgevraagd vertellen we het wel aan elkaar) maar we doen ze wel. Soms gaan we daar dan achteraf wel over in gesprek, soms ook niet. Wij hanteren soms ook de “agree to disagree” en laten het daarbij.

Ja mensen, sorry, lang verhaal, vandaar de spoiler. Had nog veel langer gekund, dit is nog steeds niet een compleet verhaal. Ik merk dat dit opschrijven mijzelf ook helpt. En ja, ik ga straks in therapie als dit voorbij is. Lekker aan mezelf timmeren.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 13:21 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ik kan me er zo weinig bij voorstellen. Want ik denk wel dat vooral een bepaald type mannen zo ver gaat: mannen die inderdaad veel behoefte hebben aan controle/macht, narcistische trekjes hebben wellicht ook, heel onzeker zijn. En dat zijn allemaal eigenschappen waar ik al bij voorbaat op afknap.

Ik krijg hierdoor, en door wat dingen die je eerder stelde, een beetje de indruk dat je een vrij simplistische voorstelling hebt van wat de achtergrond is van waarom mensen in situaties als de mijne belanden. Misschien vat ik dit verkeerd op, maar een beetje zo van ''mij zou dit nooit overkomen''. Dat verbaast me enigszins, omdat ik je posts normaal gesproken wel kan waarderen omdat ik ze inzichtelijk vind. Het kan best zijn dat dit jou nooit zou overkomen, maar daar speelt wel meer mee dan gewoon maar genoeg agency tonen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik vind het echt heel knap en dapper dat je de controle over je leven hebt teruggepakt, Roxy. Maar echt, dat je dit hebt gedaan, zeker nadat ik je verhaal lees, getuigt ervan dat jij echt een hele sterke vrouw bent.

quote:

Op zaterdag 15 februari 2020 00:25 schreef Roxy_Monke het volgende:
Ja mensen, sorry, lang verhaal, vandaar de spoiler. Had nog veel langer gekund, dit is nog steeds niet een compleet verhaal. Ik merk dat dit opschrijven mijzelf ook helpt. En ja, ik ga straks in therapie als dit voorbij is. Lekker aan mezelf timmeren.
[..]

Ik krijg hierdoor, en door wat dingen die je eerder stelde, een beetje de indruk dat je een vrij simplistische voorstelling hebt van wat de achtergrond is van waarom mensen in situaties als de mijne belanden. Misschien vat ik dit verkeerd op, maar een beetje zo van ''mij zou dit nooit overkomen''. Dat verbaast me enigszins, omdat ik je posts normaal gesproken wel kan waarderen omdat ik ze inzichtelijk vind. Het kan best zijn dat dit jou nooit zou overkomen, maar daar speelt wel meer mee dan gewoon maar genoeg agency tonen.

Allereerst ging die laatste reactie niet over jou. Het was gewoon een eerlijke post naar aanleiding van de discussie hier over wat het met je relatie zou doen als iemand je zo controleert.

Maar ik snap wel dat je mijn reacties niet leuk vindt overkomen. Ik heb al eerder geschreven dat ik iemand ben die zich over jouw verhaal achter mijn beeldscherm erg druk maakt. Dat komt omdat ik ben opgegroeid in een omgeving waar heel veel controle was, er waren met name veel mannen die macht hadden of wilden hebben, het was zeer conservatief en vrouwonvriendelijk, als vrouw had je een achtergestelde positie, en je moest niet denken dat je heel wat was. Daarom heb ik - het zal ook wel aan mijn karakter liggen - op al zeer jonge leeftijd een enorme aversie ontwikkeld, en ook een antenne gekregen voor dit soort situaties en mensen, en manieren ontwikkeld om me daartegen te verweren. Ik heb in mijn jeugd veel vrouwen gezien die eraan onderdoor gingen, op allerlei verschillende manieren. Als kind heb ik mij al voorgenomen nooit in zo'n positie te komen, en tegelijkertijd trok ik me ontzettend aan wat ik bij die vrouwen zag, zoals bij mijn eigen moeder. Daardoor heb ik een zeer uitgesproken hang naar vrijheid en autonomie gekregen en zodra iemand ook maar een beetje iets doet of zegt dat duidt op controledrang, manipulatie of iets in die richting dan haak ik af en komen al mijn afweermechanismen meteen naar boven. Zoals jij dat vanaf nu waarschijnlijk ook zult hebben.... Het is ook een van de belangrijkste redenen voor het feit dat ik lang twijfelde of ik wel kinderen wilde en waarom ik ook laat daaraan begon, omdat mijn ervaring was dat dit je als vrouw kwetsbaar en afhankelijk maakt en in een bepaalde rol die mij niet bevalt. Jouw verhaal wekt een dubbel gevoel op bij mij: enerzijds medeleven, anderszijds oprecht veel woede en frustratie over het feit dat er nog steeds vrouwen zijn die in zo'n positie terechtkomen.

Het spijt me als dit overkomt als afkeurend of weinig begripvol naar jou toe. Maar het laat denk ik zien dat we allemaal een verhaal hebben en dat een felle reactie ook ergens vandaan komt. Je hoeft jezelf niet te verantwoorden, het is zoals het is, als je alles van tevoren wist zou je nu eenmaal andere keuzes maken, en we komen allemaal ergens vandaan. Je maakt goede stappen nu en hebt alle reden om daar trots op te zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door Franny_G op 15-02-2020 07:31:38 ]

Ik wil hier steeds van alles typen, maar ik haal het ook steeds weer weg.

Ik ben ook ooit in een relatie beland die verkeerd voor mij was. Ik, met goede jeugd en goed verstand en geen problemen, alleen enorm en enorm onzeker. En daar maakte hij misbruik van. Vriendinnen hebben toen gevraagd aan mij waar ik mee bezig was. Na heel veel gedoe heb ik me van hem los kunnen maken (ook vanuit mijn gevoel, want ik was enorm verliefd) en achteraf was ik zo boos op mezelf dat ik alle signalen gemist had. Ik snapte sindsdien heel goed hoe mensen zich kunnen laten mishandelen in een relatie (in welke vorm dan ook!) en hoe moeilijk het is om er uit te stappen.

Ik heb zo’n diep respect voor je Roxy!!

Alleen maar respect voor jou Roxy.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Roxy, je bent echt geweldig dat je je verhaal zo deelt. Het help anderen en het is voor jezelf ook prettig denk ik. Het kan (bijna) iedereen overkomen, zo’n relatie en jij kiest nu voor jezelf, je kinderen en de toekomst!

Roxy, dankjewel voor het delen van jouw verhaal. Ik kwam privé ook in contact met iemand uit eenzelfde situatie en door jouw verhaal kon ik hier ook beter op reageren.

[ Bericht 0% gewijzigd door Kyara op 15-02-2020 10:42:58 ]

Roxy, wat heb je het mechanisme goed uitgelegd. Alleen het lezen voelt al beklemmend en verwarrend. Is dit niet ook ‘gaslighting’?

Ik vind het superstoer dat je voor jezelf en je kinderen hebt gekozen. Vooral dat laatste, dat je voor je kinderen nog net een stap meer kunt zetten, omdat je hen wil beschermen, herken ik. Gelukkig bescherm je jezelf tegelijkertijd.

Je komt er wel!

Ik vind jullie steunbetuigingen heel lief, maar ik voel me er wel een beetje ongemakkelijk door, eerlijk gezegd. Ik weet niet zo goed hoe ik er op moet reageren. Ik voel me niet echt een held of moedig ofzo, ik worstel ook met het nodige schuldgevoel. Maar ik stel jullie reacties wel heel erg op prijs.

En wat verdrietig om te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee te maken heeft gehad. Mijn jeugd was overigens op het oog best normaal - wit middenklasse gezin dat het prima deed. Maar ook daarbij kan het 1 en ander misgaan, zeker omdat je juist daardoor ontkomt aan toezicht of ingrijpen. Ik begrijp nog steeds niet zo goed hoe het kan dat ik zonder enige vorm van toezicht op mijn 15e compleet alleen ervoor kwam te staan. Ik heb mezelf daar lang zelf voor verantwoordelijk gevoeld.

@sillie en Adrian: bedankt voor het delen, dapper dat jullie het doen. En ik ben inderdaad van plan om hulp te zoeken.

quote:

Op zaterdag 15 februari 2020 09:36 schreef Kyara het volgende:
Roxy, dankjewel voor het delen van jouw verhaal. Ik kwam privé ook in contact met iemand uit eenzelfde situatie en door jouw verhaal kon ik hier ook beter op reageren.

Dit vind ik echt zo fijn om te lezen! Dit is wel 1 van de redenen dat ik hierover schrijf hier. Wat goed, en ik hoop dat diegene goed uit de situatie komt.

quote:

Op zaterdag 15 februari 2020 10:21 schreef miss_sly het volgende:
Roxy, wat heb je het mechanisme goed uitgelegd. Alleen het lezen voelt al beklemmend en verwarrend. Is dit niet ook ‘gaslighting’?

Ik vind het superstoer dat je voor jezelf en je kinderen hebt gekozen. Vooral dat laatste, dat je voor je kinderen nog net een stap meer kunt zetten, omdat je hen wil beschermen, herken ik. Gelukkig bescherm je jezelf tegelijkertijd.

Je komt er wel!

Dank je wel.

En ja, gaslighting (ik ken die term nog niet zo heel lang) is precies wat er heel veel gebeurde in mijn relatie. Maar niet alleen daar, mijn vader had daar ook een handje van. Dit heeft best veel impact op me gehad. Je gaat enorm aan jezelf twijfelen.

quote:

Op zaterdag 15 februari 2020 07:18 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Allereerst ging die laatste reactie niet over jou. Het was gewoon een eerlijke post naar aanleiding van de discussie hier over wat het met je relatie zou doen als iemand je zo controleert.

Maar ik snap wel dat je mijn reacties niet leuk vindt overkomen. Ik heb al eerder geschreven dat ik iemand ben die zich over jouw verhaal achter mijn beeldscherm erg druk maakt. Dat komt omdat ik ben opgegroeid in een omgeving waar heel veel controle was, er waren met name veel mannen die macht hadden of wilden hebben, het was zeer conservatief en vrouwonvriendelijk, als vrouw had je een achtergestelde positie, en je moest niet denken dat je heel wat was. Daarom heb ik - het zal ook wel aan mijn karakter liggen - op al zeer jonge leeftijd een enorme aversie ontwikkeld, en ook een antenne gekregen voor dit soort situaties en mensen, en manieren ontwikkeld om me daartegen te verweren. Ik heb in mijn jeugd veel vrouwen gezien die eraan onderdoor gingen, op allerlei verschillende manieren. Als kind heb ik mij al voorgenomen nooit in zo'n positie te komen, en tegelijkertijd trok ik me ontzettend aan wat ik bij die vrouwen zag, zoals bij mijn eigen moeder. Daardoor heb ik een zeer uitgesproken hang naar vrijheid en autonomie gekregen en zodra iemand ook maar een beetje iets doet of zegt dat duidt op controledrang, manipulatie of iets in die richting dan haak ik af en komen al mijn afweermechanismen meteen naar boven. Zoals jij dat vanaf nu waarschijnlijk ook zult hebben.... Het is ook een van de belangrijkste redenen voor het feit dat ik lang twijfelde of ik wel kinderen wilde en waarom ik ook laat daaraan begon, omdat mijn ervaring was dat dit je als vrouw kwetsbaar en afhankelijk maakt en in een bepaalde rol die mij niet bevalt. Jouw verhaal wekt een dubbel gevoel op bij mij: enerzijds medeleven, anderszijds oprecht veel woede en frustratie over het feit dat er nog steeds vrouwen zijn die in zo'n positie terechtkomen.

Het spijt me als dit overkomt als afkeurend of weinig begripvol naar jou toe. Maar het laat denk ik zien dat we allemaal een verhaal hebben en dat een felle reactie ook ergens vandaan komt. Je hoeft jezelf niet te verantwoorden, het is zoals het is, als je alles van tevoren wist zou je nu eenmaal andere keuzes maken, en we komen allemaal ergens vandaan. Je maakt goede stappen nu en hebt alle reden om daar trots op te zijn.

Nou, als je dat soort dingen zegt in een topic zoals dit dan is het natuurlijk onvermijdelijk dat ik me dan aangesproken voel. Vooral een aantal dingen die je in het vorige topic opwierp voelden inderdaad wel als kritiek op de manier waarop ik wegga - alsof weggaan alleen niet al voldoende is (en moeilijk genoeg). Ik zeg niet dat dat erg is, het is tenslotte een forum en ik vind het ook wel goed dat ik op deze manier tot nadenken gedwongen wordt. Ik ben momenteel erg bezig met het ''hoe, wat, waar' bezig van wat me overkomen is, en probeer daarbij ook naar mezelf te kijken - mijn eigen aandeel hierin en hoe ik dat in de toekomst kan voorkomen (zoals je terecht stelt ook).

Ik wist wel al een beetje van je achtergrond en dat is eigenlijk juist waarom sommige dingen die je stelt me wat verbazen. Want hoewel ik bezig ben met onderzoeken wat mijn eigen rol hierin is, denk ik wel dat de verantwoordelijkheid hierbij niet vooral bij mij te vinden is, maar bij mijn ex. Misschien niet eens zozeer bij mijn ex als persoon, maar in ieder geval wel bij de omstandigheden die hem gemaakt hebben tot wie hij is - en dat is de huiselijk geweld situatie waarin hij zelf is opgegroeid. Ik begrijp dat het je frustreert dat dit soort dingen (nog steeds) gebeuren, maar ik denk dat de oplossing hiervoor niet (alleen) ligt bij het empoweren van vrouwen om weg te gaan maar vooral het bij jongens/mannen aanleren van hoe het wel moet. Want ik ben nu weg, maar zolang mijn ex geen geschiktere manier heeft gevonden om om te gaan met zijn frustraties, emoties en communicatieproblemen, zal er altijd een volgende partner zijn die in hetzelfde schuitje beland. Nu is mijn ex wel in therapie, maar hij is daarbij een uitzondering. Je kunt 1 vrouw wel mechanismen aanleren om dit soort situaties te vermijden, maar met het bereiken van 1 man op dezelfde manier voorkom je veel meer slachtoffers (ik weet inmiddels dat mijn ex er toch minimaal een handvol op zijn conto heeft staan).

Daarnaast denk ik dat bepaalde eigenschappen die mensen vatbaar maken voor huiselijk geweld (zoals empathisch vermogen en vertrouwen in mensen) in de basis niet perse negatief zijn om te hebben. In een betere wereld zouden we daar juist meer van moeten hebben, en niet minder. Jezelf harden in dat opzicht maakt je minder kwetsbaar maar maakt de wereld niet perse een betere plek.

Roxy jouw verhaal is zo herkenbaar (al kom ik uit een warm nest) maar gewoon dat insluipen van (narcistisch) gedrag. Succes en dikke kus! Ik weet een beetje hoe t voelt, mijn dm staat altijd open

quote:

Op zaterdag 15 februari 2020 21:06 schreef Roxy_Monke het volgende:
Ik wist wel al een beetje van je achtergrond en dat is eigenlijk juist waarom sommige dingen die je stelt me wat verbazen. Want hoewel ik bezig ben met onderzoeken wat mijn eigen rol hierin is, denk ik wel dat de verantwoordelijkheid hierbij niet vooral bij mij te vinden is, maar bij mijn ex. Misschien niet eens zozeer bij mijn ex als persoon, maar in ieder geval wel bij de omstandigheden die hem gemaakt hebben tot wie hij is - en dat is de huiselijk geweld situatie waarin hij zelf is opgegroeid. Ik begrijp dat het je frustreert dat dit soort dingen (nog steeds) gebeuren, maar ik denk dat de oplossing hiervoor niet (alleen) ligt bij het empoweren van vrouwen om weg te gaan maar vooral het bij jongens/mannen aanleren van hoe het wel moet. Want ik ben nu weg, maar zolang mijn ex geen geschiktere manier heeft gevonden om om te gaan met zijn frustraties, emoties en communicatieproblemen, zal er altijd een volgende partner zijn die in hetzelfde schuitje beland. Nu is mijn ex wel in therapie, maar hij is daarbij een uitzondering. Je kunt 1 vrouw wel mechanismen aanleren om dit soort situaties te vermijden, maar met het bereiken van 1 man op dezelfde manier voorkom je veel meer slachtoffers (ik weet inmiddels dat mijn ex er toch minimaal een handvol op zijn conto heeft staan).

Daarnaast denk ik dat bepaalde eigenschappen die mensen vatbaar maken voor huiselijk geweld (zoals empathisch vermogen en vertrouwen in mensen) in de basis niet perse negatief zijn om te hebben. In een betere wereld zouden we daar juist meer van moeten hebben, en niet minder. Jezelf harden in dat opzicht maakt je minder kwetsbaar maar maakt de wereld niet perse een betere plek.

Maar ik zal nooit beweren dat de verantwoordelijkheid bij jou ligt? Natuurlijk is hij verantwoordelijk. De reden dat het mij boos maakt als ik lees dat jij je soms in bochten wringt om een escalatie te voorkomen is nu juist omdat ik vind dat jij een verantwoordelijkheid op je neemt die niet van jou is, en die ook nog eens ten koste van jou gaat of kan gaan. Ik kan dat moeilijk verkroppen.

Ik gebruik geen woorden als 'empoweren' als dé oplossing. Nee, zo simpel is het niet. Tegelijkertijd is dat wel het deel waar jij mee aan de slag kunt, zoals je ook doet: het werken aan jezelf om krachtiger te worden. Je kunt immers niet zijn werk doen. Een vorm van 'ownership'. Waarbij volstrekt helder is wie de dader is en wie slachtoffer.

In mijn vorige post probeerde ik slechts inzicht te geven in mijn verhaal omtrent dit onderwerp, omdat het mijn emotionaliteit kan verklaren. Dat ik ooit dacht: ik ga ervoor zorgen dat ik nooit (meer) in zo'n positie kom, is natuurlijk een kinderlijke gedachte geweest. Maar ook een gedachte die ik nodig had. Ik moest erin geloven dat er voor mij een weg daaruit was, ik wilde namelijk ook een cyclus doorbreken die ik om mij heen zag. Daar zit een bepaald 'afzetten tegen' in, ik denk dat je dat oppikt. Dat zijn gedachtes die houvast hebben geboden in een overlevingsdrang, daar ben ik door gevormd en het kleurt mijn reactie nu nog.

Empathisch vermogen en vertrouwen hebben in mensen zijn uiteraard geen negatieve eigenschappen.. Ik geloof ook niet dat je jezelf hoeft te harden. Want wat is dat dan: 'harden'?
Naar mijn idee zet je een tegenstelling neer, die er niet echt is. Jij hoeft je mooie eigenschappen niet op te geven, ik zou ze koesteren.

quote:

Op zondag 16 februari 2020 02:41 schreef Franny_G het volgende:

Empathisch vermogen en vertrouwen hebben in mensen zijn uiteraard geen negatieve eigenschappen.. Ik geloof ook niet dat je jezelf hoeft te harden. Want wat is dat dan: 'harden'?
Naar mijn idee zet je een tegenstelling neer, die er niet echt is. Jij hoeft je mooie eigenschappen niet op te geven, ik zou ze koesteren.

'Harden' is idd nergens voor nodig.
Zelfrespect en grenzen aangeven/hanteren zijn imo cruciale begrippen.
Ook ik spreek uit ervaring.