GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
neem vooral je tijdquote:Op maandag 13 januari 2020 14:39 schreef VraagWatJeWil het volgende:
-koffiepauze duurt iets langer dan tien minuten, excuus. Blijf vooral vragen stellen, ik beantwoord ze straks-
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Zoals ik zei, ik had niet echt een normale jeugd. Zodra mijn vader (ivm opname) wegviel, nam ik veel taken over in huis. Ik deed altijd boodschappen met hem samen, bijvoorbeeld. Zodra hij -weer eens- werd opgenomen, deed ik die boodschappen in mijn eentje.quote:
[..]
Een heel jaar weg! Dat klinkt niet normaal nee. Hoe ging dat dan in de rest van het gezin?
Heb je wel het idee gehad dat je vader 'te genezen' was of dat het nooit meer goed zou komen?
Wat zou je mensen die in zo'n situatie kunnen zitten willen adviseren?
Te genezen? Nee. Ik vond het vooral zielig voor hem dat hij steeds werd opgesloten, maar ik zag (en zie, denk ik) nog steeds niet in waar het goed voor was.
In die situatie:
- Als kind van ... : Laat jezelf niet teveel meeslepen door de overgebleven ouder. Je bent kind, niet reserve-ouder. Natuurlijk mag je je ouder wel helpen, maar het is niet je taak.
- Als partner van ... : Zie boven. Waak voor je kinderen. En voor je eigen gemoedstoestand. De persoon in de instelling krijgt al hulp, daar moet je (deels) op vertrouwen.
- Als suïcidaal persoon: Zoek. Hulp.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ik ben nog steeds boos op RIAGG (dat nu niet meer bestaat) en alle andere partijen die betrokken waren bij de opnames. Niet dat dat helpt, of dat er (veel) alternatieven waren, maar toch. Zij hebben me mijn vader afgepakt door hem op te sluiten en kapot te drogeren.quote:
Heb je nu intussen vrede met de daad van jouw vader en heb je het allemaal een plek kunnen geven of ben je nog steeds 'boos' ?
Nee dus:
[..]
Ik snap ook wel dat zonder de medicatie hij waarschijnlijk al veel eerder dood was geweest, maar ik vind het heel erg dat hij zoveel (mentale) pijn heeft geleden die te voorkomen was geweest (door hem eerder met rust te laten).
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Niet.quote:
heftig man. hoe wordt je dan als kind eigenlijk "geholpen" staat er meteen een hele rataplan "logen" klaar ?
Ik heb een cursusje 'rouw en verdriet' gedaan op de middelbare school. Dat was het. Tot ik op mijn zoveelentwintigste voor de derde keer een burn-out kreeg en er sprake bleek van heftige PTSS (ik had op dat moment een week lang niet geslapen door nachtmerries, was bang voor politie, bang voor water, bang voor mannen in witte pakken/busjes).
Op later moment ook nog diagnose ASS gekregen, overigens. Die laatste doet een hoop stukjes op hun plek vallen. Ook denkt mijn psych dat ons pap ook kei-autistisch was (en dat de behandeling voor manisch-depressiviteit daarom niet goed aansloeg), maar da's lastig te beoordelen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Je blijft dus anderen 'de schuld' geven aan de zelfdoding van jouw vader en accepteert nog steeds niet dat hij alleen voor die daad verantwoordelijk was.quote:
Ik ben nog steeds boos op RIAGG (dat nu niet meer bestaat) en alle andere partijen die betrokken waren bij de opnames. Niet dat dat helpt, of dat er (veel) alternatieven waren, maar toch. Zij hebben me mijn vader afgepakt door hem op te sluiten en kapot te drogeren.
Ik snap ook wel dat zonder de medicatie hij waarschijnlijk al veel eerder dood was geweest, maar ik vind het heel erg dat hij zoveel (mentale) pijn heeft geleden die te voorkomen was geweest (door hem eerder met rust te laten).
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Oei. Pittig.quote:
[..]
Niet.
Ik heb een cursusje 'rouw en verdriet' gedaan op de middelbare school. Dat was het. Tot ik op mijn zoveelentwintigste voor de derde keer een burn-out kreeg en er sprake bleek van heftige PTSS (ik had op dat moment een week lang niet geslapen door nachtmerries, was bang voor politie, bang voor water, bang voor mannen in witte pakken/busjes).
Op later moment ook nog diagnose ASS gekregen, overigens. Die laatste doet een hoop stukjes op hun plek vallen. Ook denkt mijn psych dat ons pap ook kei-autistisch was (en dat de behandeling voor manisch-depressiviteit daarom niet goed aansloeg), maar da's lastig te beoordelen.
proberen is de eerste stap naar falen
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
Moeder leeft nog, ja.quote:
Jouw moeder leeft nog, begrijp ik uit jouw term 'halfwees'. Zag die het aankomen en hoe reageerde zij erop? Heeft zij intussen een nieuwe relatie?
Zij wist dat mijn vader wegging en niet meer terug zou komen: ze hadden urenlang zitten praten en uiteindelijk zei ze: "OK, als dat is wat je wil doen, doe dan maar" (of iets van die strekking). Ze heeft me pas verteld dat dit gesprek had plaatsgevonden toen mijn vader al dagen vermist was. Dit heb ik haar heel erg kwalijk genomen en ik ben hier jarenlang boos over geweest. Uiteindelijk hebben we het uitgepraat, maar de relatie tussen ons is nog steeds 'gammel' te noemen.
Ze heeft wel een paar relaties gehad, sinds hem, maar vergelijkt elke man met 'haar man'. Denk niet dat ze ooit over hem heen gaat komen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ja. I guess.quote:
[..]
Je blijft dus anderen 'de schuld' geven aan de zelfdoding van jouw vader en accepteert nog steeds niet dat hij alleen voor die daad verantwoordelijk was.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ha VWJW
Allereerst, wat een vreselijke ervaring heb je meegemaakt. Ik hoop dat je uiteindelijk door je PTSS heen kan komen en er minder last van zal krijgen.
Mijn vraag, heb je broers/zussen, en zo ja, hoe is het voor hun geweest?
Allereerst, wat een vreselijke ervaring heb je meegemaakt. Ik hoop dat je uiteindelijk door je PTSS heen kan komen en er minder last van zal krijgen.
Mijn vraag, heb je broers/zussen, en zo ja, hoe is het voor hun geweest?
Wat een complexe situatie. Ik ben zelf erg bekend met mensen met soortgelijke problematiek. Het is heel makkelijk om lekker rationeel te 'ja maren' op hun situatie, op de situatie van jouw vader, zijn therapeuten en ook op jou. Maar jullie gevoelens zijn echt en tellen mee. Als jij woede of onbegrip of hulpeloosheid ervaart, is dat ok. Het is wel zo fijn als je daar ooit vanaf kunt raken maar laat je vooral door niemand vertellen dat wat je voelt verkeerd is.
Overigens snap ik je moeder soort van. Ik heb ook wel eens tegen iemand gezegd dat als ze zo graag wilde sterven, ze dat dan maar moest doen. Het is werkelijk verschrikkelijk om iemand zo te zien lijden. Je wilt gewoon dat dat ophoudt en gunt die persoon rust.
Overigens snap ik je moeder soort van. Ik heb ook wel eens tegen iemand gezegd dat als ze zo graag wilde sterven, ze dat dan maar moest doen. Het is werkelijk verschrikkelijk om iemand zo te zien lijden. Je wilt gewoon dat dat ophoudt en gunt die persoon rust.
Spoilers!
quote:
Ha VWJW
Allereerst, wat een vreselijke ervaring heb je meegemaakt. Ik hoop dat je uiteindelijk door je PTSS heen kan komen en er minder last van zal krijgen.
Mijn vraag, heb je broers/zussen, en zo ja, hoe is het voor hun geweest?
Ja, broer en zus. Beiden jonger.
(Voor de volledigheid: ik, autist, vind familie-aangelegenheden vooral vermoeiend en 'veel'. Ik mis ons pap vooral omdat hij mijn gelijkgestemde was op veel gebieden.)
Broer is heel nuchter, maar enorm beschermend sinds de dood van ons pap. Hij heeft echt de man-des-huizes-rol op zich genomen. Een regelneef, die desnoods midden in de nacht naar ons mam fietst als er iets met haar is.
Zus is de emotionele van ons drie. Zij vindt het vooral heel erg dat ze ons pap maar zo kort heeft gekend. Zij wil elke keer zijn verjaardag, sterfdag e.d. vieren.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
quote:
Wat een complexe situatie. Ik ben zelf erg bekend met mensen met soortgelijke problematiek. Het is heel makkelijk om lekker rationeel te 'ja maren' op hun situatie, op de situatie van jouw vader, zijn therapeuten en ook op jou. Maar jullie gevoelens zijn echt en tellen mee. Als jij woede of onbegrip of hulpeloosheid ervaart, is dat ok. Het is wel zo fijn als je daar ooit vanaf kunt raken maar laat je vooral door niemand vertellen dat wat je voelt verkeerd is.
Overigens snap ik je moeder soort van. Ik heb ook wel eens tegen iemand gezegd dat als ze zo graag wilde sterven, ze dat dan maar moest doen. Het is werkelijk verschrikkelijk om iemand zo te zien lijden. Je wilt gewoon dat dat ophoudt en gunt die persoon rust.
Ik snap haar standpunt van destijds ook wel, hoor. Ik had waarschijnlijk hetzelfde gezegd, in haar plaats. En natuurlijk ga je niet (als moeder) tegen je veertienjarige zeggen: "Je vader is bezig een eind aan zijn leven te maken", dat lijkt me ook wel logisch.
Maar dat ze vijf dagen lang heeft volgehouden dat ze niet wist waar hij was (terwijl ze dat vijf minuten na zijn vertrek al wist), vond ik wel heel erg. Bij nader inzien was dit voor haar ook verschrikkelijk, maar als veertienjarige haatte ik haar voor deze 'leugen'. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik hiervan vind, eigenlijk. Ik haat haar niet meer, dat weet ik wel zeker.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Hoe heb je gerouwd? Niet alleen de directe periode na zijn overlijden, maar ook middels de behandeling van je PTSS. Ben je bijvoorbeeld boos geweest op je vader om je verdriet weg te drukken? Heb je je gevoelens weggestopt door veel te werken, te grijpen naar verdovende middelen?
En wat raad je mensen aan die een suïcidale ouder hebben of een ouder hebben die net zichzelf heeft omgebracht?
En wat raad je mensen aan die een suïcidale ouder hebben of een ouder hebben die net zichzelf heeft omgebracht?
Dank je wel voor je heldere antwoorden.quote:
[..]
Zoals ik zei, ik had niet echt een normale jeugd. Zodra mijn vader (ivm opname) wegviel, nam ik veel taken over in huis. Ik deed altijd boodschappen met hem samen, bijvoorbeeld. Zodra hij -weer eens- werd opgenomen, deed ik die boodschappen in mijn eentje.
Te genezen? Nee. Ik vond het vooral zielig voor hem dat hij steeds werd opgesloten, maar ik zag (en zie, denk ik) nog steeds niet in waar het goed voor was.
In die situatie:
- Als kind van ... : Laat jezelf niet teveel meeslepen door de overgebleven ouder. Je bent kind, niet reserve-ouder. Natuurlijk mag je je ouder wel helpen, maar het is niet je taak.
- Als partner van ... : Zie boven. Waak voor je kinderen. En voor je eigen gemoedstoestand. De persoon in de instelling krijgt al hulp, daar moet je (deels) op vertrouwen.
- Als suïcidaal persoon: Zoek. Hulp.
Nogmaals mijn oprechte excuses als mijn vragen je leed hebben aangedaan.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Dat weet ik niet. Boosheid heb ik vooral (gehad) op de sitiatie en de omstandigheden, niet op hem. Veel drinken (paar liter bier per dag, elke dag) en veel werken (80+ uur tot burn-out #4): ja. Absoluut.quote:Op maandag 13 januari 2020 15:52 schreef Gary_Oak het volgende:
Hoe heb je gerouwd? Niet alleen de directe periode na zijn overlijden, maar ook middels de behandeling van je PTSS. Ben je bijvoorbeeld boos geweest op je vader om je verdriet weg te drukken? Heb je je gevoelens weggestopt door veel te werken, te grijpen naar verdovende middelen?
En wat raad je mensen aan die een suïcidale ouder hebben of een ouder hebben die net zichzelf heeft omgebracht?
Advies voor kinderen van ... : Probeer zelf een leven te houden. Problemen van je ouder(s) zijn níet jouw probleem. Zoek hulp, huil en ga boksen of iets anders waar je je boosheid kwijt kan.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Don't worry.quote:Op maandag 13 januari 2020 15:53 schreef Mr_Belvedere het volgende:
[..]
Dank je wel voor je heldere antwoorden.
Nogmaals mijn oprechte excuses als mijn vragen je leed hebben aangedaan.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Dankjewel voor je antwoord.quote:
[..]
Dat weet ik niet. Boosheid heb ik vooral (gehad) op de sitiatie en de omstandigheden, niet op hem. Veel drinken (paar liter bier per dag, elke dag) en veel werken (80+ uur tot burn-out #4): ja. Absoluut.
Advies voor kinderen van ... : Probeer zelf een leven te houden. Problemen van je ouder(s) zijn níet jouw probleem. Zoek hulp, huil en ga boksen of iets anders waar je je boosheid kwijt kan.
Je verhaal hits hard home. Hierover vertellen brengt zeker veel gevoelens weer omhoog. Wens je sterkte de komende dagen. Ik word er in ieder geval al stil van.
Jeetje, wat een kutverhaal 
Ik vind het knap dat je dat hier allemaal zo wil delen, vooral omdat duidelijk is dat het je 20+ jaar later zeer zeker nog niet in de koude kleren is gaan zitten. Sterkte met je verlies
Dan had dat ene dagje dat die gast niks heeft gezegd op zich toch ook weinig verschil gemaakt als ze ‘m toch niet konden vinden?
Of zijn jullie die dag erna ook niet op de hoogte gebracht dat er een melding is geweest van iemand die hem in de rivier heeft zien dobberen? Of was dat maar 1 van de meldingen tussen al die ‘tips’ van buren die hem zogenaamd ook zouden hebben gezien?
Ik vind het knap dat je dat hier allemaal zo wil delen, vooral omdat duidelijk is dat het je 20+ jaar later zeer zeker nog niet in de koude kleren is gaan zitten. Sterkte met je verlies
Heh maar wacht effe, hij heeft de dag erna de politie gebeld en de politie heeft hem pas 4 dagen daarna gevonden?quote:
[..]
Ik ben wel tien jaar lang boos op die kerel geweest, ja. Inmiddels heb ik het hem wel vergeven, maar ik blijf het raar vinden.
Dan had dat ene dagje dat die gast niks heeft gezegd op zich toch ook weinig verschil gemaakt als ze ‘m toch niet konden vinden?
Of zijn jullie die dag erna ook niet op de hoogte gebracht dat er een melding is geweest van iemand die hem in de rivier heeft zien dobberen? Of was dat maar 1 van de meldingen tussen al die ‘tips’ van buren die hem zogenaamd ook zouden hebben gezien?
Ik heb zelf ook mijn vader verloren in de puberteit en in de volkswijk waar ik woonde vlogen allemaal mensen mij aan, terwijl ik ze helemaal niet of nauwelijks kende en zij kende mij ook niet. Dit vond ik toendertijd super vervelend. Dan vroegen ze; och kind, gaat het met je? En dan dacht ik: wtf pleur op. Heb jij ook zoiets meegemaakt?
Het valt me tot nu toe nog wel mee, ik merk wel dat ik door het nadenken over de antwoorden overprikkeld aan het raken ben. Maar vooralsnog niet heel emotioneel ofzo.quote:
[..]
Dankjewel voor je antwoord.
Heb wel (bewust) een afspraak gemaakt met mijn psych, later deze week, voor het geval dat er toch teveel breincellen met deze kwestie bezig blijven.
Oh en sorry voor iedereen die door dit topic getriggerd worden, trouwens. Mijn autistische hoofd had daar helemaal niet bij stilgestaan. Excuses waar nodig!
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Dikke knuffel.quote:
[..]
Het valt me tot nu toe nog wel mee, ik merk wel dat ik door het nadenken over de antwoorden overprikkeld aan het raken ben. Maar vooralsnog niet heel emotioneel ofzo.
Heb wel (bewust) een afspraak gemaakt met mijn psych, later deze week, voor het geval dat er toch teveel breincellen met deze kwestie bezig blijven.
Oh en sorry voor iedereen die door dit topic getriggerd worden, trouwens. Mijn autistische hoofd had daar helemaal niet bij stilgestaan. Excuses waar nodig!
Ik weet niet precies hoe de dorpspolitie te werk gaat, maar ze zijn pas op de ochtend van dag 4 in de rivier zelf gaan zoeken, geloof ik. Wat ze tot dag 4 hebben gedaan is mij een compleet raadsel. We kregen wel elke dag een agent op bezoek die kwam vertellen dat hij 'niet was gevonden in Amsterdam' en dat soort non-informatie.quote:Op maandag 13 januari 2020 16:08 schreef Moira het volgende:
Jeetje, wat een kutverhaal
Ik vind het knap dat je dat hier allemaal zo wil delen, vooral omdat duidelijk is dat het je 20+ jaar later zeer zeker nog niet in de koude kleren is gaan zitten. Sterkte met je verlies
[..]
Heh maar wacht effe, hij heeft de dag erna de politie gebeld en de politie heeft hem pas 4 dagen daarna gevonden?
Dan had dat ene dagje dat die gast niks heeft gezegd op zich toch ook weinig verschil gemaakt als ze ‘m toch niet konden vinden?
Of zijn jullie die dag erna ook niet op de hoogte gebracht dat er een melding is geweest van iemand die hem in de rivier heeft zien dobberen? Of was dat maar 1 van de meldingen tussen al die ‘tips’ van buren die hem zogenaamd ook zouden hebben gezien?
Misschien moesten ze wachten tot er duikers beschikbaar waren ofzo..?
Ik wist pas van het bestaan van de hondenmeneer toen de agenten op de vijfde dag het slechte nieuws kwamen brengen. Was iets van: "We hebben hem gevonden... bla bla... meneer met hond had hem op zaterdag gezien, maar toen we er zondag gingen kijken was er niets te zien. Dus uiteindelijk gisteren duikers ingezet rond diezelfde plek. En nu hebben we 'm. Hier is het nummer van SlachtofferHulp, succes verder!" <- Parafrase. Hij was vast heel aardig, maar dat weet ik niet meer.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Helemaal niet, dus. In ons dorp praatte iedereen met elkaar, over ons, maar nooit mét ons.quote:
Ik heb zelf ook mijn vader verloren in de puberteit en in de volkswijk waar ik woonde vlogen allemaal mensen mij aan, terwijl ik ze helemaal niet of nauwelijks kende en zij kende mij ook niet. Dit vond ik toendertijd super vervelend. Dan vroegen ze; och kind, gaat het met je? En dan dacht ik: wtf pleur op. Heb jij ook zoiets meegemaakt?
En gecondoleerd, ofzo..
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Klinkt idd alsof ze op duikers moesten wachten, wat ik eigenlijk alsnog niet logisch vind als je als politie al 4 dagen daarvoor een melding had gekregen dat een mogelijk suïcidale man in een rivier aan het dobberen wasquote:
[..]
Ik weet niet precies hoe de dorpspolitie te werk gaat, maar ze zijn pas op de ochtend van dag 4 in de rivier zelf gaan zoeken, geloof ik. Wat ze tot dag 4 hebben gedaan is mij een compleet raadsel. We kregen wel elke dag een agent op bezoek die kwam vertellen dat hij 'niet was gevonden in Amsterdam' en dat soort non-informatie.
Misschien moesten ze wachten tot er duikers beschikbaar waren ofzo..?
Ik wist pas van het bestaan van de hondenmeneer toen de agenten op de vijfde dag het slechte nieuws kwamen brengen. Was iets van: "We hebben hem gevonden... bla bla... meneer met hond had hem op zaterdag gezien, maar toen we er zondag gingen kijken was er niets te zien. Dus uiteindelijk gisteren duikers ingezet rond diezelfde plek. En nu hebben we 'm. Hier is het nummer van SlachtofferHulp, succes verder!" <- Parafrase. Hij was vast heel aardig, maar dat weet ik niet meer.
In the end had het dus weinig uitgemaakt als hondmeneer de dag ervoor gelijk had gebeld als de politie er toch niet gelijk naar handelt.
Maar jeetje, wat een aanpak ook. Kan me voorstellen dat dat het verwerkingsproces eerder heeft belemmerd dan bevorderd
Ik geloof ook best dat er in een dorp met 1000 man (ofzo) niet direct een duikteam beschikbaar is, maar echt handig was het niet. En dat de politie de eerste 24 uur niets doet bij een vermissing is ook wel gek, ergens, zeker als de vermiste in kwestie met 99% zekerheid op een bepaalde lokatie te vinden is.quote:Op maandag 13 januari 2020 16:48 schreef Moira het volgende:
[..]
Klinkt idd alsof ze op duikers moesten wachten, wat ik eigenlijk alsnog niet logisch vind als je als politie al 4 dagen daarvoor een melding had gekregen dat een mogelijk suïcidale man in een rivier aan het dobberen was
In the end had het dus weinig uitgemaakt als hondmeneer de dag ervoor gelijk had gebeld als de politie er toch niet gelijk naar handelt.
Maar jeetje, wat een aanpak ook. Kan me voorstellen dat dat het verwerkingsproces eerder heeft belemmerd dan bevorderd
Zoals ik zei, het was voor niemand goed geweest als hij was 'gered', maar de familie vijf dagen lang in de stress laten zitten is ook niet ideaal, lijkt me.
Het heeft me wel achterdochtig gemaakt, zeker. Ik heb in 21 jaar tijd geen enkele keer de politie gebeld, omdat ik niet geloof dat ze iets voor me kunnen betekenen. En witte pakken/busjes zijn nog steeds wel een angstbeeld. Gelukkig zie ik die niet zo vaak, in het dagelijks leven.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
|
|
