Het peutertopic (2-4 jaar) deel 249

PKM, dat klinkt inderdaad wel pittig 5 dagen alleen met Banaan.

Dat tellen ging hier ook zo, 3 en 7 werden sowieso overgeslagen. Nu gaat het helemaal goed, maar als ie iets wil tellen, dan wijst Simon de dingen aan die hij telt, alleen gaat zijn vingertje sneller dan het tellen. Dan is ie met tellen bij 5, maar zijn vingertje is al bij 7 of 8

En het alfabet vindt ie momenteel ook helemaal interessant. Hij heeft van oma een letterpuzzel gekregen en zegt nu zo'n beetje halfbakken en trots kijkend het alfabet op

Ja hooooooi, ik heb net The Polar Express gekeken met Max. Dikke aanrader

Verder nog even beetje drukkig hier. Max is nog steeds niet fit. 's Ochtends is hij ok, 's middags stort hij in en heeft veel pijn in zijn buik en moet spugen. Nu al bijna een week. Bijna elke dag wel een zetpil erin Vanaf morgen wat meer rust in de dagen, dus wie weet doet dat hem ook al goed.

Vandaag nieuwe schoenen voor Simon gekocht. Zes weken geleden hadden we zijn voeten nog laten meten en toen gingen de schoenen maat 24, die hij had, nog prima mee. Vandaag opnieuw gemeten, heeft meneer in zes weken tijd opeens maat 26 nodig
Echt grote schoenen heeft ie nu

Hij is de afgelopen maand ook 2 centimeter gegroeid qua lengte, nu ong. 96 cm lang.

Vraagje: hoe lang duurt bij jullie het bedritueel?

Ik vind het bij ons te lang duren: avondvoeding aan de borst, wegrennen, nog een keer wegrennen, tandenpoetsen, op het potje plassen, weer wegrennen, schone luier, insmeren vanwege eczeem, pyjama aan, nog maar een keer wegrennen, verhaaltje lezen, slaapzak aan, nog even knuffelen en dan er nog bij zitten. We zijn dan zo'n 50 minuten bezig.

Ik merk dat er ik er de laatste tijd een beetje de balen van heb dat het hele ritueel zo lang duurt, ook omdat Simon overal tijd probeert te rekken door niet mee te werken, dramabuien tussendoor en wegrennen.
_{Het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase}

Quoi, hoe gaat het nu met Max?

Steeds korter hier. Bij vlagen ook 50 minuten, maar soms ook 10 minuten. Ik MOET er tegenwoordig naast blijven zitten als hij ligt in te slapen maar gelukkig is dat vaak na een paar minuten al gebeurd.

Thanks for asking. Vandaag was belabberd. We deden een lunch vanwege kerst met mijn familie, maar zijn daar eerder vertrokken omdat hij echt groen en geel zag, zo misselijk en pijn in zijn buik. In de auto terug is hij in slaap gevallen. We hadden nog steeds geen kerstboom, dus dachten zijn middagdut dan maar uit te buiten en langs een tuincentrum te rijden. Een gruwelijk dure kunstboom gekocht met veel foute lampjes enzo. Thuis hem op de bank geparkeerd en lekker gaan versieren. Na een uurtje stond hij op en ging hij gezellig meedoen. Sindsdien gaat het weer heel goed. Twee borden eten op, normale tijd op bed. Geen zetpil meer. Laat het nu maar afgelopen zijn!

En die kerstboom is echt prachtig geworden

Ik tel het boekje lezen en drinken (allebei beneden) niet mee, dat scheelt voor mijn gevoel een hoop . Vanaf dat we naar boven gaan duurt het nog ongeveer een kwartier denk ik. Ik moet er tegenwoordig ook naast blijven zitten. Heel irritant . Maar zonder middagdut slaapt hij meestal vlot in, zeker nu ik weer uit zicht zit. Dan kan ik ook mijn mobiel erbij houden dus zit ik wat relaxter.

Ik ben wel blij dat we beneden lezen, want dat maakt dat ik het kan schrappen als er geen tijd (lees: energie) meer is. En het is een onderdeel minder waar hij bij kan rekken, alles dat op zijn kamer gebeurt probeert hij te verlengen uiteraard.

Tegen weglopen helpt dat ik hem zo min mogelijk op zijn voeten zet boven . En beneden doorspreken wat we boven gaan doen, op welke volgorde, helpt ook.

Quoi: hopelijk is het nu klaar zeg! Foto van de boom graag.

quote:

Op zondag 22 december 2019 20:47 schreef TolstoiFan het volgende:
Vandaag nieuwe schoenen voor Simon gekocht. Zes weken geleden hadden we zijn voeten nog laten meten en toen gingen de schoenen maat 24, die hij had, nog prima mee. Vandaag opnieuw gemeten, heeft meneer in zes weken tijd opeens maat 26 nodig
Echt grote schoenen heeft ie nu

Hij is de afgelopen maand ook 2 centimeter gegroeid qua lengte, nu ong. 96 cm lang.

Vraagje: hoe lang duurt bij jullie het bedritueel?

Ik vind het bij ons te lang duren: avondvoeding aan de borst, wegrennen, nog een keer wegrennen, tandenpoetsen, op het potje plassen, weer wegrennen, schone luier, insmeren vanwege eczeem, pyjama aan, nog maar een keer wegrennen, verhaaltje lezen, slaapzak aan, nog even knuffelen en dan er nog bij zitten. We zijn dan zo'n 50 minuten bezig.

Ik merk dat er ik er de laatste tijd een beetje de balen van heb dat het hele ritueel zo lang duurt, ook omdat Simon overal tijd probeert te rekken door niet mee te werken, dramabuien tussendoor en wegrennen.
_{Het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase}

Quoi, hoe gaat het nu met Max?

Hier duurt ie ook lang inclusief alle treuzeltechnieken.

Fles melk beneden, richting trap lopen, wegrennen om speelgoed te pakken voor boven, nog een keer wegrennen, tandenpoetsen, weer wegrennen, schone luier, mama flink proberen te stampen, pyjama aan, mama toch maar knuffelen, nog maar een keer wegrennen, verhaaltje lezen, nog even knuffelen, in bed liggen, liedje zingen, mama nog een knuffel geven, alle knuffels goed leggen en lekker gaan liggen, nog een liedje en dan loopt mama weg. Als ik geluk heb blijft het hier bij en als ik pech heb komt ie nog zo’n 3 x uit bed en dan herhaalt het zich vanaf de eerste keer liedje zingen. Als ik er bij blijf slaapt ie sowieso niet. Dan is het kletsen en knuffelen of heel boos worden. Maar ik geloof dat 50 minuten toch wel echt maximaal is.

Ik hoop dat het nu over is met de zieke Max, Quoi!

Tellen gaat met Kevin heel goed. Hij komt al bijna even ver als Willem (tot 5!) en Willem kon twee maanden geleden nog maar tot 2 tellen... (jaja, die jongen heeft andere kwaliteiten! ) En als ik vraag “Kevin, mag ik drie van x?” krijg ik daadwerkelijk 3 dingen van x.

Speelgoed (lees: auto’s) mee naar boven heb ik recent weer afgeschaft. Het begint een paar dagen leuk maar wordt al snel spelen, huilen dat het uit bed valt, et cetera. Dus nu elke avond strijd of er wellicht toch een auto mee mag maar boven is vervolgens minimale afleiding. Er ligt ook maar twee knuffels in bed op het moment .

Rekken door te knuffelen op de commode komt me dan wel weer bekend voor en daar ben ik natuurlijk niet tegen bestand .

quote:

Op zondag 22 december 2019 23:17 schreef Lemijn het volgende:
Rekken door te knuffelen op de commode komt me dan wel weer bekend voor en daar ben ik natuurlijk niet tegen bestand .

Dit doet ZZ ook sinds kort!
Ook een mooie: "Maar ik wil nog iets zeggen!", alsof ze iets Heel Belangrijks kwijt wil, maar als je dan vraagt wat ze wil zeggen, gaat ze ter plekke wat bedenken.

Het wil nog wel eens lukken dat als hij een auto mee neemt en dan in bed niet meteen slaapt hij toch nog even speelt en dan in slaap valt ipv drie keer uit bed komt
Alleen gisteren had ie dus een politieauto met sirene gekozen en die mag echt niet in bed. Daar wordt overigens niet moeilijk over gedaan.

En knuffelen blijft hier de beste treuzel techniek en daar zijn ze beide achter.

Ik snap al dat wegrennen niet zo goed? Het enige wat Dirk soms doet is als we boven komen onze kamer ingaan en op het grote bed gaan liggen. Maar als ik dat negeer komt hij binnen een minuut alweer aangewandeld om z'n speen/beer/iets anders te halen. En daarna til ik hem op de commode, en van de commode in z'n bed. Rennen doet hij hier de hele godganse dag, van rondjes tot heen en weer. Maar niet als we naar bed gaan, ik zou daar ook echt weinig geduld voor hebben.

Maar als dit een van de dingen is waar Dirk braaf in is, dan teken ik ervoor. We hebben lang genoeg gedoe gehad met slapen, eerlijk gezegd.

@Nanuke dat wegrennen is hier een sprintje trekken de verkeerde kant op (bijvoorbeeld als ik haar op de commode wil tillen), en dan niet meer terugkomen. Ik kap het nu direct af door haar te vragen om mee te werken (soms helpt dat ) en anders haal ik haar terug en til ik haar tot en met de commode.

@Lemijn zei hier ooit dat het voor een kind ook niet leuk is om steeds maar weer een uitweg proberen te zoeken terwijl de uitkomst onvermijdelijk is (die schone luier, toch tandenpoetsen, etc.) Dat vond ik een heel goed inzicht.

quote:

Op maandag 23 december 2019 08:41 schreef ViviRAWRS het volgende:
@:Nanuke dat wegrennen is hier een sprintje trekken de verkeerde kant op (bijvoorbeeld als ik haar op de commode wil tillen), en dan niet meer terugkomen. Ik kap het nu direct af door haar te vragen om mee te werken (soms helpt dat ) en anders haal ik haar terug en til ik haar tot en met de commode

@:Lemijn zei hier ooit dat het voor een kind ook niet leuk is om steeds maar weer een uitweg proberen te zoeken terwijl de uitkomst onvermijdelijk is (die schone luier, toch tandenpoetsen, etc.) Dat vond ik een heel goed inzicht.

Maar waarom doen ze dat dan toch steeds? Is dat nog een gebrek aan oorzaak / gevolg inzicht?

quote:

Op maandag 23 december 2019 09:20 schreef Adrian4 het volgende:
Maar waarom doen ze dat dan toch steeds? Is dat nog een gebrek aan oorzaak / gevolg inzicht?

Ik vermoed inderdaad het kortetermijndenken van "ik wil X niet, dus ik doe Y". Ik heb haar wel eens uitgelegd dat als ze meteen meewerkt alles 10x sneller gaat, en dat er dan ná die schone luier tijd over is om nog even te spelen (bij hetzelfde fenomeen 's middags, niet vlak voor bedtijd). Die uitleg snapt ze wel, kan ze ook zelf reproduceren, maar ze handelt er vervolgens niet naar.

Maar eerst voelde ik me dus een beetje bezwaard om door te pakken, zo van "dat arme kind wil gewoon nog lekker spelen, en dan kom ik de pret bederven". Door dat inzicht van Lemijn beschouw ik het doorpakken nu als haar helpen, en het is ook écht zo. Ik kwam erachter dat hoe meer ze de neiging heeft om weg te rennen, hoe sneller ze even later in slaap valt. Hier is het dus een teken van moeheid, en dan is langer opblijven om te spelen niet in haar belang.

Ik zie het altijd maar als een teken van grenzen verkennen wat erger wordt als hij moeier is. Rede en rationeel uitleggen verliest zijn waarde hier als hij moe is, dan is het gewoon doorpakken.

Na een belabberd nachtje weer hebben we hier de huisarts maar even gebeld (dat klinkt makkelijker dan ik hier tik, want die was niet zo bereikbaar). Natuurlijk heeft hij op dit moment weer helemaal nergens last van en plaste net ook nog netjes op de WC.

Ik zie het echt als mijn schone ondankbare taak om te snappen dat gooien met speelgoed inderdaad betekent dat hij te moe is om wat dan ook nog te doen. En inderdaad, dat zijn de avonden dat hij me probeert te trappen tijdens het tandenpoetsen. Omdat hij zich rot voelt en niks meer wil. Dus doorpakken, extra hard knuffelen en in bed gooien, in ons beider belang. Mij lijkt dat het nog wel even duurt voor ze dat zelf kunnen snappen. Zo zegt Jacob tegenwoordig soms wel 'moe' op de juiste momenten en beaamt zelfs sporadisch dat hij naar bed wil maar daadwerkelijk gaan doet ie echt niet hoor.

Heel herkenbaar, dat rennen en niet mee willen werken bij vermoeidheid voor het slapen gaan. Jewel verstopt zich altijd achter de gordijnen en heeft dan dikke pret, ik dus wat minder als ik haar dan op bed wil hebben

Het is hier zo ongeveer onderdeel van het bedritueel geworden dus ik laat het maar gebeuren. 'Zoek' haar, 'vind' haar achter de gordijnen en al vliegend gaan we dan naar bed. Zo blijft het gezellig en is het gedrag van korte duur. Hoe meer ik er tegenin ging, hoe langer het duurde namelijk.

Jewel verbaasde mij dit weekend op meerdere fronten. Ze heeft een 4+ spel gekregen van Dessineo om te tekenen. Een soort lichtbak waar je papier op kan leggen en dan kunnen ze tekeningen overtrekken, goed voor de motoriek. Dat blijkt ze gewoon al hartstikke goed te kunnen. Bij de 3 jaar afspraak bij het CB vorige week waren ze ook verbaasd over het feit dat ze het potlood bij de tekenopdracht al normaal vasthoudt.
Verder waren we bij mijn oma gisteren, 2 uur rijden enkele reis dus is altijd weer een onderneming. Maar ze gedroeg zich zo keurig. Ze wilde graag een knuffel meenemen die van mijn vader is geweest, kwam dat onwijs lief bij oma vragen: mag ik deze mee naar huis, oma oma? Herhaalde deze vraag vier keer even keurig omdat oma slechthorend is. En toen oma zei, nee die wil ik graag hier houden, zei Jewel: mag ik er nu wel mee spelen als ik hier ben? Geen gehuil omdat ze haar zin niet kreeg, geen gedoe, ik stond versteld. Sowieso merk ik dat ze rustiger wordt, dat ze tegen haar zusje zegt dat iets niet mag in plaats mee doet, dat ze uit zichzelf dingen opruimt, etc. Zo wordt ze opeens zo'n grote meid

Medio volgend jaar gaan we verhuizen naar een nabij gelegen dorp dus we staan wel opeens voor de uitdaging om een nieuwe basisschool voor haar te zoeken voor eind volgend jaar, terwijl we juist hier in de stad al ongeveer wisten wat we wilden. Gelukkig hebben we de tijd.

Ik ben bang dat Kevin altijd oververmoeid is

Bij oververmoeid is het hier om alles huilen en niks willen, behalve in bed liggen. Dat laatste geeft hij dan gelukkig zelf ook aan, hij wil dan niets liever dan in bed. Omdat er verder niets met hem te beginnen was, hebben we hem wel eens met z'n gewone kleren aan in bed gelegd. Wel met dan al een schone luier om. Ach ja.

Van de week leek hij na het avondeten nog energie te hebben, dus lieten we hem nog maar wat spelen met z'n zus. Ik was de keuken aan het opruimen. Kwam hij op een gegeven moment naar me toe, zette z'n autootje neer en ging naast me op de grond liggen. Hij was moe. . . Dan is het tandenpoetsen, schone luier en hup bed in.

Dit heb ik met z'n zus echter nooit zo meegemaakt. Zij was nooit te moe voor het ritueel en wilde altijd boekjes lezen.

Wegrennen doet hij hier vooral uit baldadigheid en het heeft ook echt te maken met zelf controle willen hebben over wat er gebeurt. Ysje wil soms niet meewerken als we weggaan, dus met schoenen aandoen en jas aan. Dan is het ook wegrennen etc. Het idee dat wij dat allemaal bepalen, daar keert hij zich tegen. Als ik hem dan bijv een keuze geef (welke schoenen wil je aan) of hem gewoon even de ruimte geef, dan gaat het alsnog goed. De kunst is om te zorgen dat je dit allemaal op tijd doet en op tijd eraan begint. Ze voelen goed aan wanneer je onder druk staat.

quote:

Op maandag 23 december 2019 12:40 schreef Franny_G het volgende:
Wegrennen doet hij hier vooral uit baldadigheid en het heeft ook echt te maken met zelf controle willen hebben over wat er gebeurt. Ysje wil soms niet meewerken als we weggaan, dus met schoenen aandoen en jas aan. Dan is het ook wegrennen etc. Het idee dat wij dat allemaal bepalen, daar keert hij zich tegen. Als ik hem dan bijv een keuze geef (welke schoenen wil je aan) of hem gewoon even de ruimte geef, dan gaat het alsnog goed. De kunst is om te zorgen dat je dit allemaal op tijd doet en op tijd eraan begint.

Ja, dat is hier ook wel. Alleen werkt "een keuze geven" hier al lang niet meer, dan zegt ze gewoon "allemaal niet".

quote:

Ze voelen goed aan wanneer je onder druk staat.

Dit!

Het streven is hier ook om hem zo weinig mogelijk op de benen te zetten tijdens het ritueel, maar 15+ kilo kan ik ook niet onbeperkt op de arm houden

Wegrennen is hier inderdaad ook de andere kant oprennen dan de bedoeling is (lees: NIET richting zijn slaapkamertje). Dan rent ie naar onze slaapkamer en gaat dan op het bed springen.
Of als ie op het potje heeft geplast, dan nog even in zijn nakie op ons bed rondrollen of de hele bovenverdieping rondhollen, alles als het maar niet zijn slaapkamer is. Of wel in zijn slaapkamer, maar dan zich verstoppen achter het gordijn, of achter de stoel of achter de deur. Ik pak hem dan ook op, wat weer gepaard gaat gekrijs.

Simon weet heel goed het bedritueel, want als we eens een stap over willen slaan vanwege grote vermoeidheid, dan gaat ie huilen en krijsen dat hij nog op het potje moet plassen of dat we nog een boekje moeten lezen.

Wel leuk om te lezen hoe het er bij jullie allemaal aan toe gaat.

@TolstoiFan hier ook een wegrenner. Als ik zeg dat we naar boven gaan dan zegt hij tevreden "naar de gordijnen". Bij ons gaat het ongeveer zoals bij @Schanu, het is onderdeel van het ritueel. Ik trek een kledingstuk uit, hij verstopt weer en zo gaan we door. Soms kom ik ermee weg om onder de gordijnen door vast wat uit te trekken terwijl hij nog verstopt is.

Als zijn energie echt op is dan mag ik tussen het verstoppen door niets doen, dan pak ik wel door.
Misschien dat Simon sommige dingen zelf kan doen, uitkleden of zijn benen insmeren bijvoorbeeld?

Wij hebben nog steeds een driftkikker. De wereld vergaat als hij de deksel niet op een bakje krijgt of hij eerst afgepoetst moet worden voordat hij uit de eetstoel mag. Ik wil best helpen met dingen die hem frustreren maar voor die tijd ontploft hij al.

Leuk om over de avondrituelen te lezen, hier gaat het over het algemeen aardig rustig verder, even afkloppen

Hier lijkt het verdriet bij afscheid nemen van mij of mijn man wel steeds groter te worden bij C, ik probeer het haar wel uit te leggen maar ze wordt dusdanig overstuur dat snel vertrekken de enige oplossing lijkt op het moment. Wat doen jullie in zulke situaties? Ik zorg er wel voor dat ik als ik haar af moet zetten dat ik er ruim op tijd ben zodat ik niet direct weg moet maar ik vraag me af of dat niet averechts werkt momenteel. Ze snapt het nog niet echt als ik haar uitleg dat mama even weggaat maar echt weer terugkomt om haar op te halen. Ze snapt zo veel al maar zulke dingen dan weer niet jammer genoeg Schoonmoeder zegt wel dat het na een paar minuutjes voorbij is en dan gewoon lekker gaat spelen.