[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #24 Waar hopen we nog op?

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 16:08 schreef Burner82 het volgende:
Het is ongelooflijk, maar ik had de screener van de verslavingszorg al aan de telefoon vandaag. En ze hadden van de week pas mijn dossier gemaakt (wel erbij vermeld dat ik op de paaz zit dus enige spoed graag..)
Hij kende toevallig mijn psychiater en ze hebben al contact gehad. Blijkbaar heb ik de psychiater gisteren toch overtuigd van mijn punt. Ze zijn het er over eens dat alleen verslaving geen nut heeft, aangezien er meer aan de hand is (depressieve klachten, persoonlijkheidsstoornis). Gelukkig hebben ze daar ook behandelingen voor bij dezelfde instelling.
Het feit dat ze nu eens echt wat gaan doen en ook bereid zijn verder te gaan kijken ipv alleen weer roepen: verslaafd!!! is wel fijn moet ik zeggen.

Het gaat alleen wel om maanden natuurlijk dat ik zou kunnen beginnen met de wachtlijsten van tegenwoordig maar hij gaat proberen er enige spoed achter te zetten. Ondertussen ga ik met de psychiater kijken wat we kunnen doen om te zorgen dat ik nuchter blijf/minder depri wordt etc....

Dat is wel heel fijn
Vaak zit er achter verslaving ook psychische problematiek wat naar mijn mening juist ook tegelijk of eerst aangepakt moet worden..
Nu begrijp ik ook wel dat je niet onder invloed een behandeling kan starten, maar doe het beide dan in een gecontroleerde setting..

Hier is het weer even kut, probeer nu al een half uur het GGZ te bereiken, maar is 1 groot drama..

quote:

Op zondag 5 januari 2020 18:33 schreef LordofLeaves het volgende:
Wil het hier toch even van mij afschrijven: momenteel gaat alles naar de figuurlijke tyfus. Door ziekte in mijn familie, lijkt het alsof alles dat ik tijdens mijn behandelingen ongedaan is gemaakt. Merk aan alles dat ik weer dingen doe waarvan ik tegen mezelf had beloofd om het nooit meer te doen (zelf beschadigend gedrag). Ik leefde gezond en had tot aan dat vervelende bericht mijn leven weer redelijk op de rit. Niet alleen dreig ik een familielid te verliezen, maar ook mijn (tijdelijke) thuis. Had al contact gehad met de mensen van de woningbouw, maar die konden niets voor mij betekenen. Ze zeiden doodleuk dat ik maar wat anders moest gaan zoeken wanneer de hoofdbewoner zou komen te overlijden. Het deed er ook niet toe toen ik kon aantonen dat ik al meer dan 10 jaar stond ingeschreven op de wachtlijst.

's nachts denk ik er vaak aan of het misschien niet beter is om met het zinkende schip ten onder te gaan. Ik zit echt op een dood. Terug gaan naar de GGZ is geen optie, aangezien mijn dossier is gesloten en ik eerlijk gezegd ook geen behoefte meer heb aan verdere gesprekken. Ik heb er echt spijt van dat ik alles zo voor lief heb genomen.

Jezus wat naar om te lezen. Ik denk alleen dat het niet per se een teken is van een psychische stoornis maar meer een logische reactie om de weg kwijt te raken als er iets ernstigs met je familie aan de hand is. Dat is eigenlijk niet meer dan logisch, juist als het je niets zou doen was er iets aan de hand meg jouzelf. Dat gezegd hebbende ik vind het vaak behoorlijk hypocriet dat er in Nederland wel psychologische hulpverlening is voor mensen die hun eigen problemen creëren of genieten van hun leven als psychopaat, maar niet voor mensen die zich geheel terecht klote voelen omdat hun leven gewoon shit is op dat moment. Ja, misschien zijn er amateuristisch georganiseerde praatgroepen in 1 of ander buurthuis waarin men elkaar de put in praat of elkaar overbieden wie de meeste ellende heeft meegemaakt, ongevraagd adviezen geeft waar je niks mee kan of in het beste geval dingen zegt als "ik leef met je mee hoor" en dat is het dan. Voor niet door de samenleving getolereerde emoties is er geen legaal medicijn het is alleen sociaal geaccepteerd als je ze negeert of (alleen bij hulpverleners die niets anders te doen hebben) erover praat... Lucht soms best op daar niet van, maar veel vaker wordt het een soort zelfkwelling waar je je alleen maar voor schaamt en wat verder niks doet aan de oorzaak als die gewoon logisch is. Dat is anders in Amerika, zag vandaag nog dr. Phil met de aflevering van het mishandelde meisje dat naar een privekliniek in een villa met paarden mocht om zich door een neuroloog/psychiater/whatever te laten herprogrammeren. Sterkte maar daar heb je niets aan. Herken het gevoel van afglijden wel hoor, ik begrijp totaal niet hoe andere mensen überhaupt normaal functioneren in de maatschappij . Onder dwang ja, maar verder. Terwijl met mijn leven nog niet eens iets mis is. Maar er is altijd wel wat. Je moet je niet schuldig voelen omdat je dingen "voor lief hebt genomen" . Gewenning is gewoon voor iedereen een normaal aspect van het leven daarom maakt het ook in feite niet zoveel uit hoe goed je het zogenaamd voor elkaar hebt qua situatie in positieve zin want geluk is toch nooit echt te ervaren alleen maar achteraf wanneer je er al niks meer aan hebt. En zelfs al ervaar je het wel dan wordt het goede gevoel daarover weer ruimschoots teniet gedaan door de angst.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 22-01-2020 21:31:29 ]

quote:

Op zondag 5 januari 2020 18:33 schreef LordofLeaves het volgende:
Wil het hier toch even van mij afschrijven: momenteel gaat alles naar de figuurlijke tyfus. Door ziekte in mijn familie, lijkt het alsof alles dat ik tijdens mijn behandelingen ongedaan is gemaakt. Merk aan alles dat ik weer dingen doe waarvan ik tegen mezelf had beloofd om het nooit meer te doen (zelf beschadigend gedrag). Ik leefde gezond en had tot aan dat vervelende bericht mijn leven weer redelijk op de rit. Niet alleen dreig ik een familielid te verliezen, maar ook mijn (tijdelijke) thuis. Had al contact gehad met de mensen van de woningbouw, maar die konden niets voor mij betekenen. Ze zeiden doodleuk dat ik maar wat anders moest gaan zoeken wanneer de hoofdbewoner zou komen te overlijden. Het deed er ook niet toe toen ik kon aantonen dat ik al meer dan 10 jaar stond ingeschreven op de wachtlijst.

's nachts denk ik er vaak aan of het misschien niet beter is om met het zinkende schip ten onder te gaan. Ik zit echt op een dood. Terug gaan naar de GGZ is geen optie, aangezien mijn dossier is gesloten en ik eerlijk gezegd ook geen behoefte meer heb aan verdere gesprekken. Ik heb er echt spijt van dat ik alles zo voor lief heb genomen.

Ik vind het echt zo ontzettend fout van de GGZ dat je nu als uitbehandeld wordt verklaard. Zoals je hier post ben je intelligent genoeg en ben je prima in staat tot zelfreflectie en verbanden kunnen zien hoe het gedrag van anderen op jou te maken heeft met jezelf.

Als een behandeling in het verleden niet voldoende aansloeg, wil dat nog niet zeggen dat het in een latere periode alsnog niet zou kunnen aanslaan. Ik vind het echt een heel verkeerde houding. Alsof je gestraft wordt omdat het in het verleden niet gelukt is.

Ik snap je wel dat je er nu geen zin meer in hebt. Ik hoop wel dat je positief kan blijven en kan blijven inzien dat ook voor jou genoeg kansen over zijn om uit de negatieve spiraal te komen. Soms kunnen (vrijwilligers)werk of nieuwe mensen in je leven veel meer betekenen dan therapie

Wat praten jullie voor onzin? Waar schrijft hij dat hij NU uitbehandeld wordt verklaart? Misschien mis ik wat geschiedenis maar het enige wat ik uit zijn tekst opmaak is dat hij al eerder als uitbehandeld is verklaard en het dossier gesloten is. Dat het nu een tijd later weer de verkeerde kant opgaat staat daar dus volledig los van.

[ Bericht 1% gewijzigd door Erasmus op 24-01-2020 12:37:04 (Taalgebruik aub) ]

quote:

Op vrijdag 24 januari 2020 12:29 schreef Ifrane het volgende:

[..]

Dit is gewoon een mooi voorbeeld hoe de GGZ er op uit is om zoveel mogelijk dossiers te sluiten ipv een passende oplossing aan te bieden.

Hoewel je de instelling of dienstdoende therapeut de schuld hiervan kan geven, aardt het uiteindelijk zich naar geldgebrek waardoor dit is ontstaan. Ik kan mij voorstellen dat je het idee krijgt dat de GGZ eerder een blok aan je been is, dan een oplossing.

Het gaat er niet om wie nou de schuld moet krijgen. Het is gewoon kut als je zoiets te horen krijgt. Of ze het nou wel of niet zo bedoelen, iemand die om wat dan ook zo erg in de knoop zit met zichzelf dat hij daar niet op eigen kracht uit kan komen, hoort geheid in die boodschap "er is geen hoop meer voor jou".

Ik heb zelf ook de diagnose borderline, maar ik ervaar wel dat ik met de jaren sterker wordt, meer bij mezelf kom en meer in staat ben om zelf de regie te blijven houden in mijn leven ipv mij afhankelijk te voelen van anderen. Ik heb helaas nog wel mijn dagen dat ik mij heel kut voel. Omdat door alle problemen ik het niet kon opbrengen om iets aan studie te doen, zit ik qua werk en financiën ook nogal moeilijk. Maar laat ik het zo zeggen: ik voel me minder ziek.

quote:

Op vrijdag 24 januari 2020 12:46 schreef Ifrane het volgende:

Heel goed bezig. Ik weet precies wat je bedoelt, heb ook de diagnose BPD. Ik probeer ook zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn en de regie bij mijn eigen hand te houden. Hou je haaks, kerel!

Thanks man!

En leuk is het he als je van jezelf uiteindelijk kan (h)erkennen dat je als persoon toch groeit en beter kan omgaan met tegenslag.

Vroeger gediagnosticeerd met antisociale persoonlijkheidsstoornis. (high-functioning) Merk er zelf niet veel van.

quote:

Op zondag 2 februari 2020 13:12 schreef Mikeytt het volgende:
Vroeger gediagnosticeerd met antisociale persoonlijkheidsstoornis. (high-functioning) Merk er zelf niet veel van.

Hangt dat laatste niet juist samen met een dergelijke stoornis?

quote:

Op zondag 2 februari 2020 13:24 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Hangt dat laatste niet juist samen met een dergelijke stoornis?

Klopt. Je snapt wel dat je het hebt en waarom dit zo is hoor, maar je merkt het alleen niet.

quote:

Op zondag 2 februari 2020 13:45 schreef Mikeytt het volgende:

[..]

Klopt. Je snapt wel dat je het hebt en waarom dit zo is hoor, maar je merkt het alleen niet.

Is het zo dat je sowieso weinig merkt? Dat dingen waardoor de meeste mensen emotioneel raken bij jou niks teweegbrengt?

quote:

Op zondag 2 februari 2020 17:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Is het zo dat je sowieso weinig merkt? Dat dingen waardoor de meeste mensen emotioneel raken bij jou niks teweegbrengt?

Hoort dit daarbij dan?

Heb een persoonlijkheidsonderzoek gehad, hij is nu bezig met ‘tikken’ dus ff wachten maar hij vind dat dingen mij emotioneel ook weinig doen. Althans ik vertel heel erge inhoud maar dan met een zeer neutraal of zelfs vrolijk gezicht erbij, wat niet echt lekker strookt. Kan ook dissociatie zijn.

Naja wacht de uitslag wel af.

quote:

Op zondag 23 februari 2020 20:10 schreef 00wildchild het volgende:

[..]

Hoort dit daarbij dan?

Heb een persoonlijkheidsonderzoek gehad, hij is nu bezig met ‘tikken’ dus ff wachten maar hij vind dat dingen mij emotioneel ook weinig doen. Althans ik vertel heel erge inhoud maar dan met een zeer neutraal of zelfs vrolijk gezicht erbij, wat niet echt lekker strookt. Kan ook dissociatie zijn.

Naja wacht de uitslag wel af.

Hopelijk komt ie wel met een diagnose. Zo zonder enige kwalificatie ben toch geen volledig mens

quote:

Op zondag 23 februari 2020 21:11 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Hopelijk komt ie wel met een diagnose. Zo zonder enige kwalificatie ben toch geen volledig mens

Ik denk het niet. Heb al aangegeven dat dit niet echt het onderzoek was voor mij. Er is wel iets met me, maar niet dit.

Nou ja, ik weet dat ik dissociaties heb, maar al die dingen uit dit onderzoek niet zo.

Daarnaast eh, is een juiste diagnose best wel handig als je leven in de soep loopt. Dan kun je het oplossen enzo. Niet dat dit nou leuke diagnoses zijn en mensen graag een persoonlijkheidsstoornisje op hun rapport hebben staan.

quote:

Op zondag 23 februari 2020 21:16 schreef 00wildchild het volgende:

[..]

Ik denk het niet. Heb al aangegeven dat dit niet echt het onderzoek was voor mij. Er is wel iets met me, maar niet dit.

Nou ja, ik weet dat ik dissociaties heb, maar al die dingen uit dit onderzoek niet zo.

Daarnaast eh, is een juiste diagnose best wel handig als je leven in de soep loopt. Dan kun je het oplossen enzo. Niet dat dit nou leuke diagnoses zijn en mensen graag een persoonlijkheidsstoornisje op hun rapport hebben staan.

DSM-5 : verzamel ze allemaal

quote:

Op zondag 23 februari 2020 21:24 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

DSM-5 : verzamel ze allemaal

De allercoolste diagnose heb ik al meer dan tien jaar terug verzameld.

En dan met dit soort dom gelul van je even meteen het verzoek om voortaan maar weg te blijven uit mijn dm’s. Danku.

quote:

Op zondag 23 februari 2020 21:27 schreef 00wildchild het volgende:

[..]

De allercoolste diagnose heb ik al meer dan tien jaar terug verzameld.

En dan met dit soort dom gelul van je even meteen het verzoek om voortaan maar weg te blijven uit mijn dm’s. Danku.

Ah hij is weer lekker bezig?

quote:

Op zondag 23 februari 2020 21:16 schreef 00wildchild het volgende:

Ik denk het niet. Heb al aangegeven dat dit niet echt het onderzoek was voor mij. Er is wel iets met me, maar niet dit.

Nou ja, ik weet dat ik dissociaties heb, maar al die dingen uit dit onderzoek niet zo.

Daarnaast eh, is een juiste diagnose best wel handig als je leven in de soep loopt. Dan kun je het oplossen enzo. Niet dat dit nou leuke diagnoses zijn en mensen graag een persoonlijkheidsstoornisje op hun rapport hebben staan.

Jouw persoonlijkheidsstoornis was dus concreet opgelost door therapie?

quote:

Op vrijdag 6 maart 2020 11:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jouw persoonlijkheidsstoornis was dus concreet opgelost door therapie?

Ik heb zover ik weet geen stoornis (maar psych moet me nog terugbellen). Ik heb add/ adhd, en nee dat is niet op te lossen. Verkeerd verwoord. Je kunt zaken herkennen, je bewust zijn wat het is en waar het door komt en er mee om leren gaan.

quote:

Op vrijdag 6 maart 2020 22:29 schreef 00wildchild het volgende:
Ik heb zover ik weet geen stoornis (maar psych moet me nog terugbellen). Ik heb add/ adhd, en nee dat is niet op te lossen. Verkeerd verwoord. Je kunt zaken herkennen, je bewust zijn wat het is en waar het door komt en er mee om leren gaan.

Vervelend, heb zelf ook symptomen van ADD maar heb het niet officieel volgens psychologen. Maar je herkende de symptomen daarvoor toch ook al, anders ging je toch niet naar zo'n instelling? Wat herken je nu wat je eerst niet herkende? Wat houdt dat verschil in ermee omgaan precies in? En hoe zorgt het verschil in omgang concreet ervoor dat je nu meer succes hebt in het leven?

quote:

Op vrijdag 6 maart 2020 22:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Vervelend, heb zelf ook symptomen van ADD maar heb het niet officieel volgens psychologen. Maar je herkende de symptomen daarvoor toch ook al, anders ging je toch niet naar zo'n instelling? Wat herken je nu wat je eerst niet herkende? Wat houdt dat verschil in ermee omgaan precies in? En hoe zorgt het verschil in omgang concreet ervoor dat je nu meer succes hebt in het leven?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 10% gewijzigd door 00wildchild op 06-03-2020 23:44:42 ]

quote:

Op vrijdag 6 maart 2020 23:25 schreef 00wildchild het volgende:

spoiler

Bedankt voor de uitleg. Ja dat is gewoon vaak het hele probleem. Je weet dingen wel maar je doet ze niet. Maar wat maakte dan dan je

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

? Maar ja toch gek dat een drug als ritalin zoveel invloed kan hebben, en alsnog de helft of mss meer van de mensen gelooft dat veel of bijna alle psychische klachten door iemand zelf worden veroorzaakt op bewust genoeg niveau om te beinvloeden. En als het dan alleen bij stoornissen niet zelf wordt veroorzaakt, interesseert niemand zich waarin die verschillen van "normaal" gedrag. Het lijkt zo willekeurig allemaal. Ik vind dat zo bizar.