WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Jesús Herrada zal niet deelnemen aan de Vuelta a España. De Spanjaard van Cofidis, vorig jaar nog ritwinnaar op Ares del Maestrat, is positief getest op het coronavirus. Natnael Berhane is aangewezen als zijn vervanger.quote:Op zaterdag 17 oktober 2020 15:06 schreef showtimer het volgende:
Jezus hep kerona. Berhane mag mee @:Rellende_rotscholier
Afgelopen woensdag werd een PCR-test afgenomen bij Herrada. Zijn ploeg Cofidis laat weten dat de 30-jarige renner geen klachten of symptomen heeft, maar Herrada moet de Spaanse ronde nu noodgedwongen aan zich voorbij laten gaan. De Eritrese klimmer Berhane is dus opgeroepen als zijn vervanger.
Het afhaken van Herrada is een flinke streep door de Cofidis-rekening, aangezien de klimmer vorig jaar nog succesvol was in de Vuelta met een ritzege in de zesde etappe naar Ares del Maestrat. Herrada wist na een lastige finale Dylan Teuns naar de tweede plaats te verwijzen
Hij kan er over de gehele lijn niks van, ha!quote:
In welke wereld is Dlamini "All Rounder"?
Ik word niet direct enthousiast van deze afvaardiging (nu ontbreekt dat gevoel bij wel meer ploegen).quote:
[ afbeelding ]
Toch geen Bevin en de Marchi dus
Jumbo toch het sterkst op papier en Movistar komt ook wel met een lekker teampje, maar dat zijn ze ook wel aan hun stand verplicht.
Astana heeft ook wel een ploeg waar ze oorlogje mee kunnen spelen. Al staat of valt dat ook bij het niveau van Vlasov.quote:
[..]
Ik word niet direct enthousiast van deze afvaardiging (nu ontbreekt dat gevoel bij wel meer ploegen).
Jumbo toch het sterkst op papier en Movistar komt ook wel met een lekker teampje, maar dat zijn ze ook wel aan hun stand verplicht.
Klopt, Astana heeft ook wel een aardig ploegje. Wat mij betreft ook de leukste WT-ploeg in zijn algemeen.quote:
[..]
Astana heeft ook wel een ploeg waar ze oorlogje mee kunnen spelen. Al staat of valt dat ook bij het niveau van Vlasov.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Dat is twee keer mooi.quote:
Jezus hep kerona. Berhane mag mee @:Rellende_rotscholier
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Verkeerd.quote:
Dainese draaft op ipv Casper Pedersen in de Ronde.
Ik dacht ik geef wellicht duiding waarom Dainese hier niet is maar wellicht zijn er nog meer redenenquote:
Die Sunweb-bonus is ondertussen ongekend, benieuwd wat ze hier gaan uitspoken. Michael Storer deed het voor de corona-break best redelijk, gaat nu ook vliegen? Van Wilder was goed op het EK en ook erg benieuwd wat Arensman gaat doen.
https://sporza.be/nl/2020(...)reker~1602786027408/
Al wordt het de komende dagen 25/27 graden in het Baskenland.
Al wordt het de komende dagen 25/27 graden in het Baskenland.
Waarom noem je Karrepats niet? In de Tour heeft hij rustig z’n kilometers kunnen maken en was hij bij vlagen al sterk en hoe Ineos de afgelopen maanden rijdt, hebben ze daar toch aardig de boel op de rit. Het enige is dat de kopmannen 2x niet hebben gepresteerd/zijn gevallen.quote:
[..]
Ik dacht vooraf dat we een erg sterk deelnemersveld zouden krijgen, maar eigenlijk valt het behoorlijk tegen. Roglic zijn basisniveau kan eigenlijk al genoeg zijn om te winnen. Dumoulin lijkt dan inderdaad nog de grootste concurrent, mits die wat verbetert ten opzichte van de Tour. En dan geef ik Mas nog de beste kansen om het podium compleet te maken.
Wat verwacht je van Sosa @:Koffieplanter?
Ik heb snel een forecast bekeken voor Tourmalet. Zaterdag lijkt het droog dan is er genoeg tijd om sneeuw te schuiven mocht dat nodig zijn. Verder is het ijskoud maar daar verander je weinig aan. Weer voor op zondag zie ik nog niet.
We gaan de Tourmalet op!
We gaan de Tourmalet op!
https://www.lavuelta.es/en/riders
Definitieve startlijst, Cavagna nog ipv Archbold en Rui Oliveira ipv Covi
Definitieve startlijst, Cavagna nog ipv Archbold en Rui Oliveira ipv Covi
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
De protocolletjes van Iwan worden weer door de mangel gehaald.quote:In line with the health protocol of the Vuelta Ciclista a España, established as part of the “rules to be followed for the resumption of the road cycling season in the context of the coronavirus pandemic” drawn up by the Union Cycliste Internationale (UCI), and in compliance with the measures of the Spanish Health Ministry, all teams (riders and staff) were tested on 18 October. The event starts on 20 October.
A total of 498 tests were carried out:
No rider tested positive for Covid-19;
Two team staff members, one from Bahrain-McLaren and the other from Team Sunweb, tested positive for Covid-19; they were referred to their respective team doctors who organised isolation measures and took necessary action, in compliance with the World Health Organisation (WHO) rules, concerning contact cases.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
De ploeg van Sunweb intrigeert me. Van Wilder lijkt me op dit moment het best, maar als het bij Donovan en Arensman draait zijn dat heel vervelende tegenstanders om tegen te spelen.
Put these foolish ambitions to rest.
quote:
https://sporza.be/nl/2020(...)reker~1602786027408/
Al wordt het de komende dagen 25/27 graden in het Baskenland.
Dit jaar?quote:"De Ronde van Spanje speelt zich dit jaar in het noorden af
Wat kan die man schrijven he.quote:Een Lennard-verschijning op La Covatilla
Lennard Hofstede hielp zijn ‘baas’ Primoz Roglic op het nippertje aan de winst van de Vuelta. Frank Heinen doet verslag: “Hulp. Steun. Rechtstreeks uit de hemel. Of nou ja: rechtstreeks uit Veenendaal.”
Gepubliceerd op:09/11 | 2020 Geschreven door:Frank Heinen
Soms is wielrennen heel lang niets, en dan plots is het alles tegelijk.
Zaterdagmiddag reed Primoz Roglic onherroepelijk naar zijn tweede opeenvolgende winst in de Ronde van Spanje, de laatste grote wedstrijd van het seizoen. Geen nieuws: hij was fysiek de sterkste, hij was geestelijk de sterkste en hij had de sterkste ploeg – en dat eigenlijk al het hele jaar.
De laatste échte rit voerde de renners door Castilla y Leon, een streek ten westen van Madrid, daar waar je tien maanden per jaar van de mist gulle plakken kunt snijden. Ook zaterdag mistte het. Het peloton spoedde zich door de kille novembersoep naar La Covatilla, een kalend skistation temidden van helmgras en terneergeslagen geboomte. Vroeger was dit de regio van Roberto Heras, die vier keer de Vuelta won, door dopinggebruik uit het wielrennen werd gegooid en daarna het WK Vouwfietsen verloor van Alastair Kay, een promovendus in de kwantumdynamica.
Zaterdag oogde Heras’ buurtje lang als het soort omgeving waarvan je zin krijgt jezelf voor altijd op te vouwen. De in bescheiden getale opgedoemde supporters in de berm droegen mondmaskers en hadden capuchons op het hoofd. Ze klapten geestdriftig, als mensen die niet veel gewend zijn. In Candelario, een even pittoresk als dommelig dorpje aan de voet van La Covatilla, hingen de mensen uit de ramen, verbaasd over de reuring op straat. Ook zij klapten. Ze klapten voor die mannen op hun fietsen die ze misschien in het geheel niet herkenden, wier namen ze vreemd waren en wier prestaties ze koud lieten, maar die het grijs van een coronazaterdag kortstondig en fel van kleur lieten verschieten, en dat was toch al iets. Zonder het te weten applaudisseerden die mensen voor Rémi Cavagna, die weken in woedende vergeefsheid voor het peloton uitgereden had, al hengstend en heunend het onomstotelijke bewijs leverend dat de aanhouder echt niet altijd wint; voor nul besmettingen applaudisseerden ze, voor het fingerspitzengefühl van Tim Wellens, de renner met het zachtste gelaat en de hardste kop; voor de kopbeuk van Sam Bennett applaudisseerden ze, voor de opluchtingstranen van Jasper Philipsen, voor de Edvard Munch-bakkes van Hugh Carthy en voor de laconieke binnenbochtjes van Wout Poels. Een speciaal, ietwat honend applausje was er voor de voltallige Movistar-ploeg, een van de oudste teams in het wielrennen die zich dit jaar collectief door het peloton bewoog als een groep dementerende bejaarden in een XL-supermarkt, en zonder boodschappenlijstje. Een kleine ovatie was er in Candelario voor Thymen Arensman, die pas twintig is uit Deil (naast Enspijk (naast Beesd (naast Rumpt (naast Gellicum (naast Rhenoy))))) komt, en op de fiets oogt als Andy Schleck, en ernaast als een tot op heden onontdekt broertje van Arthur en Lucas Jussen. Arensman reed een uitzonderlijke eerste Grote Ronde, hij viel heel veel aan (en ontzettend mee), en eindigde vijftiende in een loeiend zware tijdrit. Je ziet wel vaker jonge wielrenners voor het eerst aan een grote ronde deelnemen. Veel rijden een dagje voorop, of doen juist elke dag hun best zo lang mogelijk mee te rijden – Arensman deed het allemaal. Meer nog dan veelbelovend betoonde hij zich zeldzaam veelzijdig; de ene dag klampte hij aan als Fernando Escartin in zijn beste jaren (de rug nog wat te recht, en de stijl nog wat te vloeiend, maar daar kan aan gewerkt worden) en een andere keer forceerde hij in een heuvelrit de goeie ontsnapping als een Thomas de Gendt of een Jens Voigt. Geheel in lijn met zijn eigen hoofd was Arensman deze Vuelta de pianist die plaatsneemt, het publiek toeknikt en vervolgens van een partituur van Chopin overschakelt op een nummer van Katy Perry, om via de Gymnopédies van Satie uit te komen op ‘Links, rechts’ van de Snollebollekes – maar dan ietsje opgewekter dan het origineel.
Het voornaamste applaus in Candelario was voor Primoz Roglic, de beste, de krachtigste, de evenwichtigste wielrenner van 2020. Als er ooit daadwerkelijk een cursus ‘Omgaan met teleurstellingen’ komt (die dan dus níet op het laatste moment door Herman Finkers wordt afgeblazen), dan draag ik Roglic voor als docent, of, als dat te duur is, als gastzwijger. Geen mens komt koppiger tegenslagen onder ogen dan Roglic. Een gewoon mens was na de Tour-ontknoping een paar jaar op een zolderkamer de blues gaan spelen, en had er een Gall & Gall-klantenkaart bij genomen. Roglic niet: de man die halfdood viel in de ene sport, en een paar later de beste ter wereld was in een andere sport, won een week na wat toch de grootst denkbare deceptie in een wielerleven is alweer Luik-Bastenaken-Luik, door zich niet neer te leggen bij de praktisch zekere sprintoverwinning van Alaphilippe en hem, als een fietsende Bayern München, in de laatste meters nog voorbij te steken.
Roglic ging de Vuelta winnen.
Een paar kilometer voor de top reed in de groep met alle belangrijke renners een Hugh Carthy-achtige op een wat slepende manier vloekend hard op kop. Zijn naam was Ide Schelling (Den Haag, 22 jaar) en als ze in Candelario hadden bevroed wie hij was, wat hij allemaal al had gedaan in zijn eerste Vuelta en wat hij nog van plan was te gaan doen, dan hadden ze allemaal als gekken zijn naam gegild.
En toen ging het allemaal snel: de zon brak door, Sepp Kuss vertrok zijn kinderkopje en daar ging Carapaz, de enige die Roglic nog werkelijk kon bereiken. Een jongen uit een boerendorp halverwege de hemel, link als een looien deur, met benen als twijgjes en een blik die vroeger alleen bij Lance Armstrong inwoonde, maar kennelijk intussen naar Ecuador is verhuisd.
Roglic loste.
In navolging van Arensman en Schelling brak nu ook de zon door. In tegenlicht werden de coureurs schimmen op een bergkam die nauwelijks enige beschutting bood.
Het waaide, of woei het?
Nog even en Roglic’ schim wapperde zo zijn eigen ergste nachtmerrie binnen.
Carapaz walste La Covatilla plat, hij maakte de indruk van iemand die buiten zichzelf is getreden en op het punt staat iets Kolossaals te doen, zonder zelf te weten of het iets kolossaal goeds of beroerds zal worden.
En toen gebeurde het. Uit de voorste groep – die was er dus – dook daar plotseling, vlak voor Roglic, een collega op. Zo ongeveer, dacht Roglic, moet Bernadette Soubirous zich hebben gevoeld, toen die plots tussen haar runderen Maria aantrof.
Hier betrof het een Lennard-verschijning, op zomaar een zaterdagmiddag in Castilla y Leon.
Hulp. Steun. Rechtstreeks uit de hemel.
Of nou ja: rechtstreeks uit Veenendaal.
Hofstede, die bezig is zo’n meesterlijke knecht te worden dat het woord ‘knecht’ hem al een tijdje niet meer zo fraai staat, hield zijn baas een paar honderd cruciale meters uit de wind. De steun leek fysiek gezien niet veel voor te stellen, maar zo heilig als ik in Lennard-verschijningen geloof, zo geloof ik ook dat de morele winst die Roglic in die minuut behaalde op Carapaz, de Travis Bickle van La Covatilla, doorslaggevend was; dat het gevoel dat hij het niet allemaal alleen hoefde te doen ervoor voorkwam dat hij als een lek springkasteel in elkaar zakte, en dat hij alsnog de Vuelta won.
En vanuit het dal steeg een ovationeel applaus op van de inwoners van Candelario voor Lennard Hofstede, domestique van de eeuw.
|
|
