Op vrijdag 5 juli 2019 16:34 schreef Mr.Pomtip het volgende:Het begint nogal sneu te worden nu. Heeft die Rohan en dat 'geweldige schrijversteam' van hem nu echt niet door, dat niet DIE vorm van realisme wordt bedoeld? In een soap gaat het er niet om of je het zelf kun meemaken of niet. In een soap kunnen zelfs de meest onmogelijke dingen realistisch worden, zolang het maar goed gebracht wordt via opbouw en een logisch verloop. Dat is juist een probleem nu: onderwerpen zijn SAAI. Er is geen spanning aanwezig of binding met de nogal onstabiele cast, dus waarom kijken? Zij zien in missend realisme dat het herkenbaar moet zijn. Volgens mij moet het herkenbaar zijn, omdat de kijker meegaat in het verhaal. Niet omdat hij het 'van thuis kent'.
Het missende realisme zit erin hoe personages tegenover elkaar staan. Voorbeeld: Nina en Daan kennen elkaar amper, hij ligt in coma en ineens lijken ze goede vrienden. Nina en Bing krijgen ruzie, waarna het blijkbaar logisch is dat ze gaan zoenen. Dingen gebeuren ineens, zonder aanleiding, opbouw of reden. Dingen gebeuren, omdat ze in een script staan. Komen uit de lucht vallen. Dat is al langer zo, maar nu wordt ALLES achter elkaar afgevuurd. Misschien wrijven de schrijvers dan in hun klamme handjes, met het idee van: 'dat verwachten de kijkers NOOIT! Wat zijn we goed bezig! Wat een verrassing!' Het is geen verrassing. Het is kortzichtig, dom en gemakzuchtig.
De kijker heeft geen tijd om aan de nieuwe situatie te wennen en de personages te leren kennen. Het is NIET realistisch dat mensen met ruzie elkaar meteen gaan zoenen. Het is NIET realistisch hoe personages die elkaar amper kennen ineens bij elkaar worden gedumpt als vrienden. Het is NIET realistisch hoe dingen gebeuren zonder reden. Steeds dingen aan het toeval toeschrijven, is een schrijffout. Toeval mag in een goed verhaal GEEN reden zijn.
Dan is er nog de pay-off. Het resultaat. Het wordt voorspelbaar: cliffhanger, DUS er zal wel iemand dood gaan of een ongeluk krijgen. Ook hier mist de opbouw. Nog snel even een aanloopje in de laatste week, om na de zomer terug te kunnen keren naar hetzelfde suffe niveau. Voorspelbaarheid ten top. Voorbeeld: de spannendste verhaallijn van dit seizoen was de terugkeer van De Beer. Prima vertolkt door de acteur en redelijk spannend. Zodra Hein in beeld kwam, was de spanning weg. Jos verdween, het verslaan van Hein was slechts tijd rekken en uitzitten. PAF! Dood. Neergeschoten door een tijdelijke rol, waarvan je kon verwachten dat die er na Marieke ook uit zou gaan. Weg spanning.
Lezen hoe Rohan het vervolgens weer allemaal geweldig vond dit seizoen, is een verschrikking. Getuigd van geen enkele kijk op het schrijven van een geslaagd verhaal of hoe de kijker dit ziet. Die introductie van Valentijn bijvoorbeeld: volg je geen Instagram, dan heb je de intro gemist. Vervolgens weer zo'n jongere, terwijl ze al niet weten wat ze met het bestaande groepje jongeren moeten aanvangen. Eerst is hij mysterieus, maar na een week gaat hij vloggen. Niemand die zit te wachten op De Grapjassen. Complete mislukking. Doe er wat aan? Welee, Rohan is er trots op...
Ik ben al wat langer gestopt met kijken. Normaal kijk ik de cliffhanger wel, maar die klinkt ook nogal inspiratieloos deze keer. Weet niet of ik volgens seizoen nog zin heb in Rohan's realisme, zeker als ze het dan weer in hun hoofd halen het seizoen te starten met 'drie maanden later'. Dat was meteen een mislukte binnenkomer, voor seizoen 29: weer de opgebouwde spanning weg, vanwege laks schrijfwerk. Het zit niet in situaties die in het echt niet zouden kunnen. Het missende realisme zit in hoe de personages tegenover elkaar staan en hoe het verhaal is opgebouwd. DAT is het voornaamste wat mist. Deze schrijfsels kun je GEEN verhaal noemen!