TTKLPT - Wederopstanding

Het maakt ook wel uit, als je jong bent als een ouder vroeg overlijdt. In mijn geval met een vader die 84 is geworden en ik zelf 43 op het moment dat hij stierf, is het toch wel anders. Aan de ene kant is het waar dat het niet uitmaakt hoe oud je bent, want hij blijft mijn vader en ik blijf zijn kind, maar er is wel veel berusting, acceptatie en minder schok.

Ik heb geen rijbewijs, omdat ik het idee dat ik een auto moet besturen al niet aankan, laat staan het echt doen. Ik durf al niet eens op een brommer of scooter. Weet niet of dat met neurotisch zijn te maken heeft, meer een soort angst voor snelheid en daar zelf verantwoordelijk voor zijn. Het is voor mij hetzelfde als dat enge gevoel dat je ergens heel hoog staat en dan aangetrokken wordt door de diepte, alsof je erin wilt vallen.

Sommige mensen vinden me daardoor een beetje gestoord, dat is ook goed. . In mijn familie snappen ze er bijv helemaal niets van, echt iedereen houdt van autorijden, ook mijn moeder heeft tot hoge leeftijd nog autogereden.

Ik kan ook geen auto besturen. Ben blijkbaar niet goed genoeg in het negeren van de duizend-en-een signalen die in razend tempo op me afkomen om me louter te kunnen richten op de taken die er mbt het autorijden werkelijk toe doen, waardoor ik amper fatsoenlijk door de bebouwde kom kom _mer.

Maar ik ben eigenlijk verre van n neuroot, dus ik voldoe geloof ik ook niet aan LK's eisen.

Ik ben een slechte chauffeur, maar heb wel een rijbewijs. Groot zelfs ook! En ik durf ook wel met een aanhanger te rijden. En ik heb solo gevlogen. Maar goed, mijn talent is het absoluut niet!!
Waarom verzamelen zich in dit topic dan slechte chauffeurs of mensen die zich het rijden al helemaal niet toevertrouwen?

Ik kan prima autorijden en ik vind het ook leuk. Net terug uit Italië en daar vond ik het autorijden nog veel leuker dan hier.

Geen rijbewijs hier.Maar ook geen neuroot.

Toch wel opmerkelijk dan! Als tegenwoordig 'iedereen' z'n rijbewijs haalt. Ik ken persoonlijk eigenlijk geen enkele volwassene zonder rijbewijs.
Even denken... Nee, schiet me niet te binnen. Al ken ik wel een paar vrouwen die niet buiten hun dorp durven te rijden.

Ik heb wel rijangst gehad na vele jaren niet meer te hebben gereden. Maar daar ben ik overheen; kwestie van blootstelling. En ik ben een prima chauffeur.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 17:51 schreef Gellius het volgende:
Geen rijbewijs hier.Maar ook geen neuroot.

Dit.

Zonder rijbewijs zou ik kunnen fietsen(naar mijn werk) of 20 min naar het dichtstbijzijnde station fietsen en dan verder. Heb weleens een auto-loos leven overwogen, maar de kinderen zijn nog net te klein.

Geen eigen auto is wel onhandig als ik met mijn bejaarde moeder naar het ziekenhuis moet, maar daar zijn taxi’s dan wel weer handig voor.

LK.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 21:02 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Dit had ik dus ook, maar ik ben maar een matig bestuurder. Na 50 lessen had ik eindelijk mijn rijbewijs gehaald om 6 jaar lang niet te rijden en nadat ik gedwongen werd om het op te pakken om mijn zieke vader rond te rijden heb ik een half jaar met angstzweet rondgereden. En ik ben nog maar twee keer de snelweg opgegaan, waarvan één keer per ongeluk. Soms heb ik het idee dat ik wel een goed chaffeur ben, maar die illusie houd alleen stand op de overzichtelijke routes die ik dagelijks moet rijden. Een goed chaffeur ben ik vooral wanneer ik niet teveel hoef na te denken.

https://www.volkskrant.nl(...)ent&utm_content=free was aanleiding voor de vraag. Leuk geschreven voor de angstige rijders. De laatste alinea resoneert denk ik ook wel met iemand met vliegangst.

Toen wij kinderen kregen wist ik dat ik van m'n rijangst af moest komen. Mijn vader reed ons vroeger overal naartoe, want mijn moeder had geen rijbewijs. Mijn vader reed me naar paardrijdwedstrijden, naar schoolfeesten, naar mijn eerste vriendje. En hij reed zonder doel, gewoon om op de weg te zijn. Ik hebben alle uithoeken van Nederland gezien. Als we er zin in hadden reden we spontaan naar Brussel of Parijs. We aten dan in wegrestaurants en logeerden in hotels. Onderweg hadden we goede gesprekken en luisterden naar muziek. Er is iets met autorijden waardoor het makkelijker is om met elkaar te praten - of om samen te zwijgen zonder dat het ongemakkelijk wordt. Door al die autoritten heb ik mijn vader goed leren kennen en heb ik na zijn plotselinge dood nooit het gevoel gehad dat ik hem nog iets had willen vertellen.

Mijn moeder heeft die momenten met ons misgelopen en ik wist dat ik dat niet wilde. Ik heb op een bepaald moment een opfriscursus gedaan. Dat was een goede manier om mezelf aan het autorijden bloot te stellen in een situatie waarvan ik wist dat die relatief veilig was. Na de cursus ben ik bijna dagelijks gaan rijden. Heel vaak rijden is de beste manier om van de angst af te komen.

En nu heb ik mijn eigen bijzondere momenten met mijn kinderen, als ik ze van school haal en een auto vol vriendjes heb. Of als ik mijn zoon op zaterdagochtend als er nog bijna niemand op de weg is naar Almere Buiten breng voor een voetbalwedstrijd. Ik ben alleen nooit zo van het autorijden gaan houden als mijn vader. Autorijden is voor mij functioneel. Als mijn lief erbij is, rijdt hij altijd.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 21:26 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Ik ben benieuwd hoe het bij mij gaat vallen. Mijn vader is een paar jaar geleden gediagnosticeerd met (vasculaire) dementie en ik ben in vergelijking met gijlieden nog redelijk jong; een paar jaar ouder dan Claudia was.

Gaandeweg heb ik al afscheid moeten nemen van delen van zijn persoon, waarvan enkele plots weer de kop kunnen opsteken. Dat zit in de aard van deze vorm van dementie maar dat maakt het een behoorlijk pittige 'oefening' voor het echte einde.

Wat verschrikkelijk, LK.

Ik weet nog wel dat ik op het forum ooit schreef dat ik niet zonder mijn vader zou kunnen. Hij was er altijd en bood een stabiele thuisbasis waar ik naar terug kon keren. En ik hield zielsveel van m'n vader en wist dat hij van mij hield. Dat viel allemaal in één keer weg. Omdat mijn ouders waren gescheiden moest ik alles regelen, de verkoop van het huis toen de grote crisis net losbarstte en de afwikkeling van allerlei financiële kwesties. M'n broertje moest een nieuw huis en een nieuw perspectief zien te vinden.

Ik heb het er wel moeilijk mee gehad dat ik vrij jong veel verantwoordelijkheden kreeg, dat ik er alleen voor stond en dat er nooit meer iemand zou zijn die er onvoorwaardelijk voor mij was. Een verzachtende omstandigheid is dat ik mijn lief had. Tegelijkertijd is de romantische liefde voorwaardelijk. Mijn lief heeft zijn ouders nog. Ze zijn betrokken en hij kan altijd op hen terugvallen. Ik ben daar zo jaloers op geweest.

Ik weet niet goed wat ik hiermee wil zeggen. Het is gewoon kut om een ouder te verliezen. Ik heb geen idee hoe het is om een ouder langzaam te verliezen, maar ik denk wel eens dat dat nog kutter is. En je kunt het allemaal wel zelf, je leven leiden en problemen oplossen, maar leuk is anders. Het helpt als je andere fijne mensen in de buurt hebt, familie of vrienden. Mijn schoonouders voelen inmiddels bijna als mijn ouders. Ook ik kan nu op hen terugvallen en dat maakt het leven een stuk lichter.

Dat lijkt me echt verschrikkelijk, LK. Om machteloos te moeten toezien hoe iemand - die je zo goed kent en waar je zielsveel van houdt - geleidelijk wegzinkt. En het lijkt me voor de getroffene zo mogelijk n nog grotere hel.

Het volgende voelt ook altijd zo nietszeggend met zulke uitzichtloze situaties, maar ik doe het toch;

Sterkte.

quote:

Op zaterdag 19 oktober 2019 08:21 schreef Claudia_x het volgende:

Ik heb het er wel moeilijk mee gehad dat ik vrij jong veel verantwoordelijkheden kreeg, dat ik er alleen voor stond en dat er nooit meer iemand zou zijn die er onvoorwaardelijk voor mij was. Een verzachtende omstandigheid is dat ik mijn lief had. Tegelijkertijd is de romantische liefde voorwaardelijk. Mijn lief heeft zijn ouders nog. Ze zijn betrokken en hij kan altijd op hen terugvallen. Ik ben daar zo jaloers op geweest.

Ja, dat kan ik me voorstellen. Mijn eerste lange relatie was met een jongen die al op z'n 16e allebei z'n ouders kwijt was. Allebei aan kanker, z'n vader stierf toen hij 12 was, z'n moeder toen hij 16 was. Ik heb in die relatie gezien en gevoeld hoe dat je voor altijd vormt. De eenzaamheid, de te grote verantwoordelijkheid, het gebrek aan onvoorwaardelijkheid. Toen het uitging, heb ik hem om die reden nooit helemaal los kunnen laten, tot op de dag van vandaag, alsof zijn verdriet ook een beetje mijn verdriet is geworden.

LK, veel sterkte, het is ontzettend zwaar en moeilijk, ik hoop dat je steun hebt van mensen om je heen.

Mijn dochter heeft nu haar eerste folderwijkje. Vandaag heb ik haar geholpen met bezorgen. Ik vind dat toch wel leuk werk (mits het droog is). Je krijgt wat beweging en kunt goed zien wat er in het dorp allemaal gebeurt.
Wel vind ik het echt slecht betaalt tegenwoordig. De hele wijk ben je in je eentje toch echt wel 5 uur mee bezig. Daar krijg je dan 10 euro voor. Dat is net genoeg voor de slijtage aan je fiets en je schoenen. 35 jaar geleden verdiende ik met folderen minimaal 5 gulden per uur, als ik een dik pak folders had wel 8. Ongeveer hetzelfde bedrag dus, maar wel 35 jaar geleden. Toen kocht je een consumptie in het café voor 1,50 gulden. Nu kost dat al snel 1,80 euro. Mijn dochter moet dus bijna een uur werken voor een consumptie (als ze dat zou willen/mogen) en ik vroeger 20 minuten.
Dat geldt trouwens ook voor veel andere beroepen. Postbode was vroeger een eervol beroep met een salaris waar je een gezin van kon onderhouden, verder prima arbeidsvoorwaarden en ook een goed pensioen. Tegenwoordig verdient dat iets van 8 euro per uur? Hoe kunnen mensen daar nog een gezin van onderhouden? Ik had begrepen dat het vooral huisvrouwen e.d. waren die het 'voor erbij' deden, en de man die dan het echte geld moest verdienen. GIsteren was ik ook in de sauna, en volop personeel hoor (in het restaurant)! Maar ja, als die kids 5 euro per uur kosten dan kun je er nog wel wat aannemen. Een broodje was 15 euro.
Neo-liberalisme in de praktijk dus. Gestaag is er telkens meer van de lonen afgeknibbeld, totdat het eigenlijk onmogelijk is om te werken voor je geld. In productieve banen tenminste. Ook de PvdA heeft zich er hard voor gemaakt dit mogelijk te maken. De reden dat we dit doen is dan ook eerder het opvoedkundige aspect van zelf een baantje hebben dan om er nog daadwerkelijk iets aan over te houden.

Folderen is toch ook niet meer van deze tijd? Je lijkt er vooral moeite mee te hebben dat de wereld verandert.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:04 schreef Claudia_x het volgende:
Folderen is toch ook niet meer van deze tijd? Je lijkt er vooral moeite mee te hebben dat de wereld verandert.

Dat ook, maar dat is hier niet het geval. Het gaat er mij meer om dat we zijn beland in een maatschappij waarin gewoon echt werk zo weinig betaald dat je er iet van kan leven.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:15 schreef LXIV het volgende:

[..]

Dat ook, maar dat is hier niet het geval. Het gaat er mij meer om dat we zijn beland in een maatschappij waarin gewoon echt werk zo weinig betaald dat je er iet van kan leven.

Bomen kappen verdient anders prima.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:17 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Bomen kappen verdient anders prima.

Ze is pas 13. Ik kan haar moeilijk de kettingzaag en een bijl geven en haar op pad sturen.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:19 schreef LXIV het volgende:

[..]

Ze is pas 13. Ik kan haar moeilijk de kettingzaag en een bijl geven en haar op pad sturen.

Je kunt d'r ook leren scripten. Ik heb onze zoon weer aan Fortnite gezet; hopelijk wint-ie eens een toernooi.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Je kunt d'r ook leren scripten. Ik heb onze zoon weer aan Fortnite gezet; hopelijk wint-ie eens een toernooi.

Hoofddoelstelling is eigenlijk ook niet het verdienen. Ze werkt ook als model en daar krijgt ze dan 250-400 euro voor, voor een middagje. Maar het ging mij eerder om het haar leren wat het is om geld zelf te verdienen. Wat dat betreft ben ik inderdaad heel ouderwets.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:22 schreef LXIV het volgende:

[..]

Hoofddoelstelling is eigenlijk ook niet het verdienen. Ze werkt ook als model en daar krijgt ze dan 250-400 euro voor, voor een middagje. Maar het ging mij eerder om het haar leren wat het is om geld zelf te verdienen. Wat dat betreft ben ik inderdaad heel ouderwets.

Vanuit opvoedkundig oogpunt zou ik dat als model werken dan weer niks vinden.

Ik begrijp je standpunt niet. Als model werken is toch ook 'zelf je geld verdienen'? Jij hebt een heel specifiek beeld van wat telt als 'echt werk' en dat beeld is gewoon niet meer van deze tijd.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:26 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Vanuit opvoedkundig oogpunt zou ik dat als model werken dan weer niks vinden.

Ik begrijp je standpunt niet. Als model werken is toch ook 'zelf je geld verdienen'? Jij hebt een heel specifiek beeld van wat telt als 'echt werk' en dat beeld is gewoon niet meer van deze tijd.

Dat als model werken is anders als op een catwalk oid hoor. Het is gewoon acteren/figureren in filmopnames. Heb ik zelf ook gedaan, daar moet je nog wel je best voor doen ook en soms is het zelfs een beetje afzien.

Het gaat me primair niet om 'zelf je geld verdienen', maar om karaktervorming, ergens verantwoordelijk voor zijn, doorzetten, discipline, behoeften kunnen onderdrukken etc. Dat betaalt zich later terug, dat zijn fundamentele kwaliteiten die je in iedere tijd van pas komen.

Ik hoop heel erg dat onze zoon wiskunde gaat studeren. Hij heeft er talent voor. Ik denk dat hij over een jaar of twee mij al is voorbij gestreefd op dat vlak. Soms sta ik ervan versteld hoe snel hij denkt. Hij is alleen zo verdomd slordig.

Nou ja, twee jaar is misschien wat optimistisch. Hij heeft nog veel te leren.

Niet te snel posten lieden, we staan in de toplijst van topics...

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:31 schreef LXIV het volgende:

Dat als model werken is anders als op een catwalk oid hoor. Het is gewoon acteren/figureren in filmopnames. Heb ik zelf ook gedaan, daar moet je nog wel je best voor doen ook en soms is het zelfs een beetje afzien.

Het gaat me primair niet om 'zelf je geld verdienen', maar om karaktervorming, ergens verantwoordelijk voor zijn, doorzetten, discipline, behoeften kunnen onderdrukken etc. Dat betaalt zich later terug, dat zijn fundamentele kwaliteiten die je in iedere tijd van pas komen.

Als dat je doel is, kan ze ook vrijwilligerswerk gaan doen. Bij oude mensen die eenzaam zijn een kopje thee gaan drinken en hun verhalen aanhoren. Daar leer je wat van. En ja, veel werk is of wordt in de toekomst een vorm van vrijwilligerswerk. Ik heb vandaag begrepen dat ouders gewoon voor de klas mogen gaan staan, als er geen leraar te vinden is. Dus dat zou nog een leuke nieuwe hobby voor je kunnen worden.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:48 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Als dat je doel is, kan ze ook vrijwilligerswerk gaan doen. Bij oude mensen die eenzaam zijn een kopje thee gaan drinken en hun verhalen aanhoren. Daar leer je wat van. En ja, veel werk is of wordt in de toekomst een vorm van vrijwilligerswerk. Ik heb vandaag begrepen dat ouders gewoon voor de klas mogen gaan staan, als er geen leraar te vinden is. Dus dat zou nog een leuke nieuwe hobby voor je kunnen worden.

Ze wil er wel wat aan verdienen natuurlijk...

Ik zou anders best wel voor de klas willen staan. Ook wel vast, bijvoorbeeld 1 dag per week. Lijkt me leuk en nuttig. Helaas is hier juist helemaal geen tekort aan leraren! Toevallig ga ik morgen wel met de klas van mijn jongste dochter 'de natuur' in als onderdeel van de les. Dat is dan alvast iets.

Ik heb twee keer in mijn leven werk gehad dat me écht gelukkig maakte: als taxichauffeur (rond mʼn 25ste) en als krantenbezorger (rond mʼn 15de).

Ik zou ook veel liever mijn hele leven fluitend een baantje hebben dan ernstig te moeten werken aan een carrière ( ). Maar dan wil ik er wel goed voor worden betaald!

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 23:07 schreef Ringo het volgende:
Ik zou ook veel liever mijn hele leven fluitend een baantje hebben dan ernstig te moeten werken aan een carrière ( ). Maar dan wil ik er wel goed voor worden betaald!

Of tenminste normaal, menswaardig.

Het ergste is nog dat hoe meer ik ga verdienen, hoe minder ik er voor hoef te doen. En ook hoe twijfelachtiger het nut van mijn inspanningen...

Vannochtend met de kids de natuur ingeweest. Was echt kei-leuk. Ik had vier meisjes en twee jongens in de groep. De kinderen hadden best veel aandacht en ze wisten er ook al iets van af. Zo wisten ze de bekende Nederlandse loofbomen wel aan te wijzen (eik, es, berk, etc). Af en toe moest ik hen het antwoord schuldig blijven bij de namen van sommige insecten die we onder de bast van een omgevallen boom vonden. Geen edelherten gezien, dat lag wel in mijn lijn der verwachting maar die kinderen hadden daar natuurlijk op gehoopt (kansloos met een groep van in totaal 30 kwetterende kinderen uiteraard).
Ook nog wilde munt gevonden, gebruikt om een lekker geurpotje te maken.

Tijdens de vasten heb ik dus 40 dagen geen alcohol gedronken. Dat ging heel goed eigenlijk. Tot mijn verbazing voelde ik mij al na 2 weken veel fitter.
Wel had ik sindsdien (relatie pas later gelegd) af en toe enorm last van netelroos. Dat kwam iedere keer op dezelfde plaatsen terug en jeukte enorm. Na een halve dag werd het dan weer minder. Mee naar de arts geweest, zalfje gehad, werkte niet.
Nu is het me sinds 2 weken opgevallen dat ik die enorme jeuk steeds krijg als ik gedronken heb. Sindsdien geen druppel gedronken en nergens last van. Ik ben dus bang dat ik alergisch geworden ben voor alcohol! Dat zou wat zijn natuurlijk. Nu laat ik dat verder onderzoeken.

Netelroos, ketelroos.
Misschien kun je alleen nog dure wijnen drinken of single malt. Geen pils meer voor de massaʼs.

quote:

Op dinsdag 22 oktober 2019 16:26 schreef Ringo het volgende:
Netelroos, ketelroos.
Misschien kun je alleen nog dure wijnen drinken of single malt. Geen pils meer voor de massaʼs.

Het was juist geen pils maar een vrij exclusieve IPA. En de tweede keer een rode wijn.

Dat is wel een sof.

Mijn benzine-bladblazer was kapot en ik kwam er achter dat de fuel primer pomp kapot was (dat is dat doorzichtige balletje waar je een paar keer op moet drukken om de brandstoftoevoer op gang te krijgen met een 2-takt.

Nu wilde ik dat bestellen bij een webshop (op zich al gewaagd) voor 9 euro inclusief verzendkosten. Dat vond ik een redelijke prijs. Maar mijn dochter zei dat ik dit veel beter bij Alieexpress kon bestellen, omdat ze daar alles hadden en het sowieso het goedkoopste was. Dat leek me sterk voor zo'n goedkoop artikel, helemaal vanuit China verzenden, over de zijderoute of met schepen, langs de piraten van de Hoorn van Afrika. Dat moet minstens een goudstuk kosten.

10 stuks voor 1,45 inclusief verzendkosten, Hoe is dat mogelijk.

quote:

Op donderdag 24 oktober 2019 18:59 schreef LXIV het volgende:
10 stuks voor 1,45 inclusief verzendkosten, Hoe is dat mogelijk.

quote:

Neo-liberalisme in de praktijk dus. Gestaag is er telkens meer van de lonen afgeknibbeld, totdat het eigenlijk onmogelijk is om te werken voor je geld. In productieve banen tenminste.

Tsja. Maakt de PvdA het land kapot of doen de zunige burgers dan?

quote:

Op donderdag 24 oktober 2019 19:02 schreef sigme het volgende:

[..]

[..]

Tsja. Maakt de PvdA het land kapot of doen de zunige burgers dan?

Hebben we het al over de opbrengsten van land- en tuinbouw in 2019 gehad? Ja toch? Jouw druiven waren goed.

quote:

Op donderdag 24 oktober 2019 19:02 schreef sigme het volgende:

[..]

[..]

Tsja. Maakt de PvdA het land kapot of doen de zunige burgers dan?

Ik ben er helemaal niet voor dat dit soort zaken allemaal zo goedkoop is. Niet dat een onderdeeltje weinig kost, daarmee kan ik iets repareren en dat is duurzaam.
Maar als je ziet hoeveel rommel er voor bijna niks daar te koop is, sommige mensen kunnen dat niet weerstaan en kopen maar en kopen maar. Containers vol met troep die naar Europa verscheept worden.