[Reisverslag] IJsland en de Faeröer eilanden

Van begin mei tot begin juni 2019 ben ik met mijn auto per veerboot naar IJsland en de Faeröer eilanden afgereisd.
De extra kosten van het meenemen van een eigen auto op de boot wogen ruimschoots op tegen een auto ter plekke moeten huren. Achteraf was een gewone personenauto niet helemaal ideaal, uiteindelijk loop je toch best wel tegen de beperkingen van een lage grondspeling en het gemis van vierwielaandrijving aan.

In IJsland ben ik om planningstechnische redenen met de klok mee de ringweg 1, die langs de rand van het land loopt, afgereden. Begin- en eindpunt was het havenplaatsje Seyðisfjörður.

Omdat de veerboot naar IJsland een tussenstop maakt op de Faeröer eilanden besloot ik hier ook nog een week te verblijven. Door net voor het hoogseizoen te gaan ontweek ik de grote drukte. Op kosten heb ik vooral bespaard door zelf te koken en niet buiten de deur te eten en door te (wild)kamperen in plaats van van (dure) accommodatie gebruik te maken.

Helaas waren een hoop plekken en wandelroutes gesloten vanwege ‘nature conservation’. Dat deze zo vroeg in het seizoen al gesloten zijn geeft wel aan dat de toeristische druk te groot is op veel hotspots.
De totale kosten bedroegen circa ¤1900,- waarvan ¤900 voor het vervoer heen en terug met de veerboot. Dus circa 35 euro per dag gemiddeld ter plekke uitgegeven aan voedsel, brandstof en campings.

Heenreis

De eerste dag bestaat vooral uit een lange zit in de auto richting Denemarken. In Duitsland is het letterlijk hollen of stilstaan. Rondom de steden Bremen en Hamburg is er door de ‘baustelle’ en de vrijdagmiddagspits geen doorkomen aan. Na Hamburg kan er gelukkig wel vol gas richting de Deense grens gereden worden.
Rond een uur of 8 is het genoeg geweest en vind ik met google maps binnen een paar seconden een camping. Een half uur later staat de tent en is het eten gemaakt: lang leve de woknoedels!


Met nog slechts 2 ½ uur rijden naar Hirtshals, waarvandaan de veerboot richting Ijsland om 15uur vertrekt, kan er rustig ingepakt worden.
Net voor Hirtshals stop ik bij een shell tankstation waar ik de auto nog vol kan gooien met mijn shell tankpas. De komende maand zal ik weer zelf voor mijn brandstof moeten betalen 
Om 13uur aangekomen bij de vertrekterminal is het achteraan sluiten in de lange rij auto’s en kampers die er al staan. Meer dan een uur later ben ik pas aan de beurt om de Norröna op te rijden.


De MS Norröna van de Smyril Line blijkt een indrukwekkend groot schip te zijn. Dit is bijna ook wel een vereiste gezien de weersomstandigheden af en toe in de noord Atlantische oceaan. Minder indrukwekkend is de geboekte couchette. Met 6 man in zo’n donkere ruimte gepakt zitten voor de komende 3 nachten is niet zo aantrekkelijk als de prijs in de eerste instantie leek.


In de avond vaart het schip langs onderlangs de Noorse kust, zo dicht lang de kust dat het zelfs een bruikbaar 4G signaal oplevert. Dat biedt mooi de mogelijkheid om nog wat podcasts te downloaden voor de komende dagen.
Rond 11 uur is het al uitgestorven aan boord en liggen de meeste passagiers al te snurken.

Dan volgt de eerste dag die compleet op zee doorgebracht moet worden. Wel zijn er nog aardig wat boorplatforms en boten te zien het eerste stuk vanuit de Noorse territoriale wateren.

Sinds het vertrek uit Denemarken is het uitsluitend nog rustig en zonnig weer geweest.
Wel begint bij veel mensen de verveling toe te slaan aan boord. Wat zich voor velen vooral uit in het eten van snacks en drinken van drankjes; de scheepsbar doet goede zaken.


Voordeel van met de boot zo’n afstand afleggen is dat je je heel gelijkmatig kunt aanpassen aan de nieuwe tijdszones. De 2 uur tijdsverschil met Ijsland merk je weinig niks van als je 3 dagen de tijd hebt om eraan te wennen.

Halverwege de dag doemen ineens de Shetland eilanden op. Gelijk staat het voordek vol met mensen die daar foto’s van moeten hebben.

Bij het ontwaken de volgende dag om 6 uur s ’ochtends liggen we al aangemeerd in de haven van Torshavn op de Faeröer eilanden. Na een ontbijt aan boord met uitzicht op het regeringsgebouw is het tijd om van boord te gaan om de stad even snel te bezoeken voor het schip in de middag weer vertrekt.


Even stil staan in een winkel en je merkt gelijk wat 2 dagen op zee met je doet; mijn evenwichtsorgaan is behoorlijk van slag waardoor ik aardig sta na te deinzen alsof ik dronken ben en daardoor mijn evenwicht niet kan bewaren.

IJsland

Vroeg in de ochtend is er land in zicht; IJsland doemt op vanuit zee en vanuit de mis. Het duurt echter nog 2 uur voordat het hele fjord is afgevaren en we aangemeerd aan de kade liggen.
Eenmaal van boord staat een 5 man sterk douaneteam klaar voor de 1500 passagiers die het schip verlaten. Niemand die dus gaat contoleren of jij je wel houdt aan de limiet van 3kg voedsel die je per persoon het land in mag voeren.
De weg vanuit Seyðisfjörður naar het grotere plaatsje Egilsstaðir is direct stijl omhoog en over een stijl bergplateau, welkom in IJsland!


Ik pak de road 953 en maak gelijk kennis met de kwaliteit van de tertiaire gravelwegen (wegen met 3 cijfers). Langs het water aan het fjord waar deze weg langs loopt vind ik een mooie plek om te lunchen. Hier zijn ook de restanten te zien van een oude IJslandse woning. Dit in de vorm van wat overgebleven stenen die de basis van de woning hebben gevormd. Ook ligt een oud en vergaan langdingsvaartuig hier in de baai.


Het is al vroeg dag vandaag als het licht mij wakker maakt (vanaf morgen echt dat slaapmasker gaan gebruiken!). Omdat ik nog totaal niet gewend ben aan het gave landschap duik ik onderweg naar het zuiden vaak een parkeerhaven in om wat moois te aanschouwen. Dit zijn onder andere een ruig stukje kust, een steile berghelling met geiten en een windstil plekje om te lunchen.




Laatste stop van de dag is de meest indrukwekkende; het Jökulsárlón, vol met blauw gekleurde ijsschotsen die van de gletser afkomen en richting de zee drijven. Hier wordt ik er voor het eerst vandaag weer aan herinnert niet alleen te zijn in IJsland op de grote en bomvolle parkeerplaats van deze attractie.


Na 2 fantastisch zonnige dagen tikt vandaag de IJslandse waarheid op mijn tent; regen!
Toch is het prima weer om de wandelroutes in het nationale park Skaftafell, waar ik ook kampeer, te gaan lopen. Uiteindelijk zijn het zo’n 25km in totaal die ik wandel, waarvan een deel langs de gletsjer wat een geweldig uitzicht geeft. Helaas is de meest uitdagende route afgesloten vanwege ‘nature conservation’


Op de route richting het zuiden is de eerste stop bij Stjórnarfoss waterval, waar ik op dat moment de enige bewonderaar ben. Er is een stijl pad aanwezig de berg op voor een beter uitzicht. Naar boven gaat nog wel redelijk maar naar beneden moet ik echt op handen en voeten weer afdalen om niet weg te glijden op de natte glibberige ondergrond.

Vlak voor het plaatsje Vik doemt de berg Hjörleifshöfði op. Deze staat eenzaam op de vlakte en daardoor extra indrukwekkend. Met de auto kun je over een gravelpad een rondje om de berg heen rijden waarbij je ook langs de ingang van een grot komt. Natuurlijk kun je hem ook beklimmen, wat ik dan ook besluit te doen.



Een volgende stop is black sand beach waar de hoge zeshoekige basalt zuilen vanuit het strand omhoog reizen.


De dag eindigt enigszins troosteloos rond middennacht in het plaatsje Selfoss waar de tent in de stromende regen opgezet moet worden. Wat hier ook weer opvalt is dat de camping vol staat met tot mini omgebouwde bestelbusjes en nauwelijks mensen die met de tent kamperen.

Net voor Reykjavik ligt langs de ring een actief geothermisch gebied. Hier wordt door de IJslanders gebruik gemaakt door de warmte op te vangen en te distribueren naar de hoofdstad om de woningen te verwarmen en te douchen.


Het eerste bezoek van vandaag is ‘Reykjadalur Hot Spring Thermal River’ waar het koude en schone bergwater natuurlijk verwarmd wordt door geothermie. Hier heb je de mogelijkheid zelf een bad te nemen in het heerlijk warme riviertje. Wel moet je nog ruim een uur omhoog de berg opwandelen voor je er bent.

Laatste stop van vandaag is de vuurtoren Knarraros. Gebouwd in 1939 was dit het hoogste gebouw van ijsland en geheel gebouw met behulp van gewapend beton en geheel vrij van andere toeristen.


In het centrum van de hoofdstad zelf is de sfeer precies zoals in andere hoofdsteden waar toeristen het beeld bepalen. Het is weer even wennen tussen de drukte van een stad te zitten na een week van rust. Genoeg hippe tentjes in ieder geval waar ik ook mijn vitaminen weer even aanvul met een super gezonde smoothie.

De camping waar ik verblijf in Mosfellsbær is een bijzondere doordat je hier omringd bent met bomen en dus uit de wind kunt staan. De eigenaar verteld mij dat ze hier ruim 20 jaar geleden begonnen zijn, toen toerisme (en kamperen) nog in de kinderschoenen stond en nu dus de vruchten ervan kunnen plukken.
Helaas verstoord een scheepscontainer met koeler de rust op de camping. Waardoor ik alsnog genoodzaakt ben met oordopjes te gaan slapen.

Nabij de camping bevind zich de berg Esja op een half uurtje rijden waar ik vandaag heen ga voor een wandeling.
Het eerste stuk klimmen leid naar punt ‘steiner’ op 500meter hoogte. Dit gaat best stijl omhoog maar is nog prima te doen met wat uit-hijg stops. Na dit punt kun je nog naar de daadwerkelijke top klimmen. Dit is wel een wat uitdagendere klimpartij. Helemaal als de route het laatste stuk te onduidelijk en gevaarlijk wordt waardoor ik besluit om om te keren. Wel heb je hier op 700m hoogte een perfect uitzicht op Reykjavik.


In de avond sta ik op de ‘gata free camping’. Hier mag je een donatie doen naar wat je de camping waard vindt. De camping is basic maar verder meer dan prima alleen omdat de camping aan de kust ligt wordt je gek van het gekrijs van de vogels, ook hier zijn oordoppen weer een noodzaak.

Als je dan toch in IJsland bent ontkom je er niet aan de meest bezochte attracties die in de ‘golden circle’ liggen af te rijden. Als eerst is aan de beurt het kratermeer Kerið.
Daarna de watervallen van Gullfoss en vervolgens het plaatsje Geyser.

Afsluiter is een rit door het nationale park Þingvellir waar goed de werking tussen de Noord-Amerikaanse en Euraziatische tektonische plaat te zien is. Er loopt hier een goed zichtbare scheur door het rotslandschap heen.



De camping ‘Hjalli Kjós’ is helemaal leeg op behoorlijk wat vliegjes na, gelukkig is er een luxe binnengedeelte om te koken en eten. Na een regenbui in de avond zijn de vliegen gelukkig ook verdwenen op het grasveldje waar de tent staat.


Voordat je de Westfjords in trekt passeer je het schiereiland Snæfellsnes waar wederom een hoop gave dingen in het landschap te zien zijn. Zo passeer je Gerðuberg, een 500meter lang en 14 meter hoge basaltwand.
Echt een plaatje is het plaatsje Hellnar, waar de rotspartijen diep ingeslepen zijn door de zee.



De camping in Hellissandur ligt op z’n 300 meter van zee waar vandaag een mooie zonsondergang te zien is.


Road 54 richting de Westfjords is grotendeels een gravel weg. Dat geeft gelijk een beetje aan hoe drukbezocht deze regio is. Omdat het weer droog en zonnig is, is de weg goed te bereiden met een gewone personenauto. Wel zit de auto onder een dikke laag stof aan het einde van de dag.
Road 60 leidt je al kronkelend langs de fjorden richting het westen, waar in elk fjord wat je passeert zo’n 2-3 huizen staan. Net genoeg om je niet helemaal alleen op de wereld te hoeven voelen.


De camping van vandaag is de meest westelijke van Europa. Om er te komen moet road 612 gevolgd worden en 614 uitgereden worden tot over een bergpas heen. Eenmaal aan de andere zijde van de berg waan je je in een totaal geïsoleerde wereld. Slechts 2 boerderijen en een camping vullen het landschap hier. Verassend genoeg zijn er genoeg andere kampeerders die deze plek ook hebben weten te vinden.

De volgende dag is het alweer fantastisch weer, dat matched mooi met het verlaten zwembad wat na een paar uur rijden ineens in langs de weg ligt. Hoewel verlaten, is het zwembad keurig schoon en wordt het continue verwarmd word door een naastgelegen geothermische bron. Door de relatief koude buitenlucht komt het stoom zelfs van het water af.
Ook al is het vrijwel de hele dag in de auto zitten, hier over deze wegen rijden is fantastisch. Bij elke bocht die je omgaat zie je weer een compleet nieuw landschap.


Op de ringweg 1 richting het noorden heb je vooral veel lege vlaktes waar je op uitkijkt.
Pas bij Blönduós in de buurt begint het landschap weer echt te veranderen in langgerekte fjorden. Ook staat er hier een stevige wind vanuit het noorden, die de koude noordpoollucht met zich mee brengt waardoor de temperatuur ineens rond de 3 graden zit.
Als uitstapje van de ringweg richting Akureyri wordt aanbevolen om road 76 te nemen als je de tijd ervoor hebt. En niet zonder reden, er valt veel te zien langs deze weg!
De weg voert langs een fjord aan de noordkust langs smalle wegen en diverse tunnels.

Twee van deze tunnels (Héðinsfjarðargöng) van 3 en 7 kilometer lengte zijn aangelegd om het plaatsje Siglufjörður in de winter ook bereikbaar te houden en om zo leegloop van het plaatsje te voorkomen.
Dit wel tegen een prijs van $100 miljoen voor circa 1300 inwoners, dus een prijs van bijna $80.000 per inwoner. Een bewoner vertelde mij dat het project destijds in 2010 erg controversieel was en bij een hoop IJslanders het bloed liet koken.
In Dalvik, waar ik overnacht, is het voor het eerst dat ik een paar sneeuwvlokjes uit de lucht zie komen in IJsland.

Vanuit Akureyri gaat de tocht richting Myvatn. Vrij vertaald betekend dit ‘het muggenmeer’ echter in de winterse omstandigheden waarin ik het bezoek is er geen mug te bekennen.

Omdat het al later op de dag is kan ik niet zoveel meer bekijken. Wel besluit ik nog de enige berm, de Vindbelgur, hier te beklimmen. Met een hoogte van 529 meter niet erg hoog. Maar wel ijzig koud door de harde windkracht 8 in combinatie met een temperatuur van 0 graden.

Het weer begint steeds slechter te worden en bij het opzetten van mijn tent begint het ook echt goed te sneeuwen. Door de kou zijn zelfs de waterleidingen van de wasbakken bevroren geraakt en is het wel even behelpen met koken en afwassen.


De laatste dag op IJsland begint met een ingesneeuwde tent. Inmiddels heb ik dus eindelijk alle weersomstandigheden kunnen afvinken.


Voordat ik richting de veerboot ga, wil ik vandaag nog een hoop zien rondom Myvatn zelf. Bij de lavavelden ‘Dimmuborgir’ blijf ik veel langer dan gepland. Het is hier één groot dolhof van grillige rotsformaties van lava.



Bij een stop in Hverarönd barst het van de modderpoelen en komt zwavel zo aan de oppervlakte om op te scheppen en buskruit van te maken. Ik krijg hier een deja-vu met Yellowstone, waar je ook van dit soort vergelijkbare verschijnselen hebt.


De rit vanuit Myvatn richting Seyðisfjörður is vrij eentoning. Feitelijk rij je over een stuk van het ‘ruige’ binnenland waar maar een echte weg overheen is aangelegd om de ringweg compleet rond te maken. Na het boarden vertrek de veerboot vrijwel gelijk. Tot ziens IJsland!

Faeröer eilanden

Vandaag is het lang uitslapen en luieren tot het begin van de middag aan boord aangezien aanmeren pas om 1500u gepland staat.

Eenmaal aangemeerd moet ik nodig brandstof tanken. Ik reed op dieseldampen aangezien hier op de Faeröer bijna 50cent per liter scheelt vergeleken met IJsland. Helaas kom ik op Hemelvaartsdag aan en zijn alle winkels dicht, dat betekend koken met de restjes die ik nog heb vanuit Ijsland.
Het opzetten van de tent in de sterkte wind moet heel stapsgewijs en met stenen gebeuren om te zorgen dat niet alles weg waait. Dit zal de rest van de dagen niet veel anders worden.

Het pittoreske eilandje Mykines, bekend van de wandeling naar de vuurtoren en de vele Papegaaiduikers die er te vinden zijn, is er wel eentje om af te vinken als je de Faeröer eilanden aan doet.
Vanaf Vagar is het eilandje te bezoeken met een veerboot die 2x per dag vaart. Maaarrrr er is ook een optie om met de Helikopter hierheen te vliegen vanaf het internationale vliegveld. Natuurlijk boek ik een ticket hiervoor. Terug moet je met de veerboot omdat je maar een richting op kan boeken met de helicopter. De veerboot om weer mee terug te gaan is wel al volgeboekt voor die dag. Gelukkig bestaat er ook de mogelijkheid om te kamperen op dit piepkleine eilandje.



Een echte camping is er niet op Mykines. Het is meer een stukje gras naast wat huizen word mij verteld bij cafe the locals waar ik moet betalen voor de plek. Het duurde wel even voordat ik eindelijk het stuk gevonden had wat voor camping moest doorgaan. Het vinden van een geschikt plekje was nog uitdagender aangezien elke vierkante meter gras bezaait was met schapenstront!
Nadat de laatste boot met andere toeristen vertrok voor die dag keerde de rust echt terug in dit dorpje en kon ik in alle rust nog even over het eiland wandelen.


Erg milieuvriendelijk is het eilandje niet; er staat 24/7 een grote dieselgenerator te loeien om de inwoners van stroom te voorzien.


Ontwaken doe je hier door het geluid wat alle schapen en vogels hier produceren. Na het afbreken van mijn tent is het tijd richting het haventje te lopen om op de veerboot te stappen. Onderweg zie je echt dat het dorpje zich als een echte toeristische attractie weer klaar aan het maken is voor de volgende lading toeristen. Business as useual…
Hoewel de boot er een stuk langer over doet dan de helikopter is het uitzicht op de rotformaties waar we langs varen zeer spectaculair!



Het dorpje Gásadalur, met een totaal aantal van 14 inwoners, is pas sinds 2006 aangesloten op het wegennet door middel van een 1,4km lange tunnel.
Voorheen bereikte met het dorp via een oud wandelpad, wat over een van de bergen heen loopt die het dorp omringen. Hoewel het pad angstig stijl is en dicht langs de kliffen loopt levert het wel een fantastisch wijds uitzicht op, zeker vanaf het bergplateau.


Na de wandeling zijn er 3 opties om terug te keren naar de andere kant van de berg waar de auto geparkeerd staat:
1. Dezelfde route terug klauteren over de berg heen
2. Een lift regelen van een voorbijrijdende auto en zo door de tunnel heen.
3. Zelf door de tunnel terug lopen.
Omdat er nauwelijks auto’s hier rijden en de 3 auto’s die ik zie mij geen lift aanbieden besluit ik niet langer te wachten en door de tunnel terug te lopen.
Erg fijn is het niet om door zo’n donkere vochtige tunnel te moeten lopen, dus zet ik een recordtijd neer op de 1400meter sprint. Het zweet guts van mijn voorhoofd af als ik de tunnel aan de andere kant uitloop.


De camping waar ik verblijf ‘Giljanes Hostel & Campsite’ heeft wel hele kleine plekken om je tent op te zetten. De gemiddelde vinex tuin in Nederland heeft een grotere oppervlakte. Het is sowieso slecht gesteld met de campings hier op de Faeröer, er zijn er slechts een stuk of 8 waar je kunt kamperen, terwijl wildkamperen ook helaas niet toegestaan is. Dus je moet goed plannen wat je wil gaan doen welke dag en daar een camping bij in de buurt zoeken.

De allerhoogste berg hier, de Slættaratindur, schijnt een makkelijke beklimming te zijn met gaaf uitzicht. Helaas is deze vandaag bijna van top tot teen gehuld in mist. Toch is het een leuke en uitdagende klim naar boven. Op de top bevind zich zelfs nog een hoop sneeuw en ijs, wat het toch nog wel voor zorgt dat je goed op moet letten waar je je voeten neerzet.






Ook bezoek ik het zeer pittoreske en door toeristen overlopen Saksun. Dat is goed te snappen want het is echt een bijzonder plaatje. De bewoners hier hebben zelfs gepleit voor een bezoekersfee van ¤10,- om de stroom wat in te dammen.


Naast regenachtige dagen heb je ook regen dagen waarop het gewoon niet op lijkt te houden. Vandaag is er zo’n eentje waarop je echt niks anders kunt doen dan beschutting zoeken en een boek lezen en muziek luisteren. Wel in de avond nog naar een nieuwe camping gereisd aan de oostkant waar het later in de avond eindelijk droog werd.

Veruit het populairst van de noordelijke eilanden is Kalsoy. Ook hier kun je, net als op een hoop andere plekken, weer wandeling maken naar een vuurtoren. De enige manier om hier te komen is met een veerboot. Deze heeft echt een ongunstige dienstregeling, waardoor je vrijwel je hele dag hieraan kwijt bent.
Omdat ik geen zin heb mijn hele dag hieraan op te offeren besluit ik de overige eilanden te bezoeken. Deze zijn gewoon met wegen en tunnels aan elkaar verbonden. Enkele van deze tunnels stammen nog uit de jaren 60 en zijn zo smal dat er alleen personenauto’s doorheen kunnen. Ook zijn ze enkelbaans met enkele passerplekken voor eventueel tegemoetkomende auto’s, vrij claustrofobisch dus.



Kunoy is het stijlste eiland hier, toch hebben ze er 2 kleine dorpjes op weten te proppen. Voor een van deze 2 dorpjes hebben ze zelfs nog een ruim 2 kilometer lange tunnel aangelegd voor de 65 inwoners. De enige die naast mij nog meer gebruik van de tunnel maakt zijn 2 locale fietsters.
Wat ik van een local begrijp is het voor de overheid topprioriteit dat dorpen niet morgen ‘uitsterven’ door slechte bereikbaarheid. En dat mag best wat kosten als moeder Denemarken toch sponsored…
Wel hebben ze hier een cool mini bos staan. Heerlijk om doorheen te lopen als je al zo lang geen bomen hebt gezien!



Voor ik vandaag vertrek voor 2 dagen op zee wil ik nog een stuk wandelen en kies daarvoor één van de routes uit, uit de gids van het wandelbureau. De zwaartes van deze wandelingen moet je zeker niet met een korreltje zout nemen. De scores zijn echt gegeven vanuit het oogpunt van inwoners die net even wat meer gewend zijn aan de hoogtes en stijle gladde kliffen.

Het beginpunt van de route naast de berg ‘Sornfelli’ vinden kosten mij bijna 2 uur. Vooral doordat ik op andere mooie plekken kom waar ik even stop.
Uiteinde vind ik het beginpunt aan het einde van een zeer rotsachtig paadje waar je met een normale auto nauwelijks in kunt rijden. Laat staan met mijn Peugeot die echt weinig grondspeling heeft, ik parkeer hem dus ook halverwege en ga te voet verder.
Helaas heb ik geen tijd om de hele route af te lopen, maar zeker de moeite waard!
Opvallend is dat je eigenlijk alleen maar mensen tegen komt op plekken waar je met de auto nog een beetje in de buurt kunt komen. Zodra er gewandeld moet worden zie je zowat niemand meer.


Bij een supermarkt geef ik nog even mijn laatste Deense kronen uit voor wat proviand aan boord. Vervolgens rij ik door naar de haven om in te schepen voor 2 dagen verveling op zee.


Op zee gebeurd er verder weinig spannends meer en is een beetje een herhaling van de heenreis. Na aankomst in Hirtshals rij ik in één ruk terug naar Nederland.

quote:

Op dinsdag 24 september 2019 19:45 schreef MaJo het volgende:
Ziet er fantastisch uit en hardcore ook dat je steeds gekampeerd hebt! Mij niet gezien, zeker niet met koud weer

Prachtige foto’s ook

Was best goed te doen dat kamperen, gewoon zorgen dat je een goede slaapzak hebt een een tentje die ook goed (horizontale ) regen kan weren. Dan is het een genot om s avonds je warme slaapzak in te kruipen

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2019 22:26 schreef Gripper het volgende:
Wat een superleuk en herkenbaar verslag, wij hebben in 2009 precies hetzelfde gedaan! Bij ons alleen de 3 dagen Faeröer aan het begin, en we hebben die mooie noordwest hoek overgeslagen.
In plaats daarvan met een gewone hatchback een hachelijke binnenlandroute, de F35

De couchette met 6 Tsjechische buren die in dat hokje een pan met uiensoep gingen maken was trouwens ook genieten...

Helaas kon ik niet voor 3 dagen kiezen, maar alleen voor 1 week gelijk. Anders had ik dat ook gedaan. Alhoewel ik achteraf mij prima vermaakt heb de hele week.

Die F wegen durfde ik echt niet aan met mijn auto in me eentje! Hebben jullie geen spannende momentjes beleefd en gewoon mazzel gehad die route te kunnen rijden?

quote:

Op woensdag 2 oktober 2019 14:31 schreef Kirb het volgende:
Mooie reis zeg . En inderdaad.. kamperen in de sneeuw zelfs! Had je dat al eerder gedaan?

Ik had al wel wat ervaring met koude temperaturen. Als je je goed voorbereid hoeft het allemaal niet zo spannend te zijn. Op kou kun je je kleden, hitte is wat dat betreft een stuk lastiger.

quote:

Op donderdag 3 oktober 2019 21:31 schreef Gripper het volgende:
Eigenlijk is de veerboot idd alleen interessant als je 3 weken of meer weg bent. Door al die reistijd blijven daarvan 2 weken op IJsland over.
Auto huren voor 2 weken & je vlucht is ongeveer even duur als de 1200¤ voor retourtje boot.
Nu ik dit lees wil ik nog een keer met een voertuig die kant op maar dan dit keer wel een 4x4!

Helemaal mee eens! Voor korte trips (< 2 weken) moet je gewoon lekker een auto huren daar. En hoewel het op zich wel prima te doen is met een 2wd, heeft een 4wd echt wel bijna dagelijks toegevoegde waarde.
Punt is vooral dat je ook veel meer spullen mee kunt nemen als je met de auto gaat (tentje, eten etc) wat met het vliegtuig een stuk lastiger en duurder wordt. Doordat ik alles zelf mee had heb ik het ook redelijk goedkoop kunnen houden.

quote:

Op donderdag 3 oktober 2019 21:19 schreef polariteit het volgende:
Leuk reisverslag, erg inspirerend ook. Heb hier een aantal jaar geleden serieus naar gekeken, maar er vanaf gezien vanwege combinatie hoge kosten boot en te weinig beschikbare vrije dagen om die hoge kosten te rechtvaardigen.

Als je je auto kunt missen... je schijnt ook je auto vooruit te kunnen sturen vanuit Rotterdam en dan zelf een week later die kant op vliegen. Zo heb je toch je eigen auto maar niet het tijdsverlies van 6 dagen op de Oceaan zitten.

quote:

Op donderdag 19 december 2019 23:17 schreef MaJo het volgende:
Grappig om mijn eigen reactie hier te zien, niet lang erna hebben wij een cruise geboekt die onder andere Faeroër en IJsland aandoen op Faeroër hebben we 8 uur de tijd en in IJsland 1,5 dag.

Omdat ik verwacht Torshavn wel snel gezien te hebben zat ik er aan te denken om een auto te huren voor een paar uur. Of is dat voor die korte tijd niet de moeite? Lijkt me wel gaaf om iets meer te zien dan alleen de hoofdstad tips?

In IJsland staan sowieso de golden Circle en een noorderlichttour op de planning (als het weer het toelaat). Voor de tweede halve dag nog geen plannen, misschien Blue Lagoon maar die prijzen vallen me vies tegen misschien nog andere tips? We verblijven (met de boot) in Reykjavik maar we zouden ook ergens een overnachting kunnen boeken als dat handiger is

We vertrekken in maart dus nog even geduld, ik wil het liefst nu al vertrekken

Oeh dat zijn beide wel echt bliksembezoeken van 8 uur en 1,5 dag!

Het kan de moeite wel zijn om een auto te huren op de Faeroër eilanden. In de tijd van 8 uur zou ik dan vooral gewoon een rondje rijden op het grootste eiland 'Streymoy' heen waar Torshavn ook op ligt. Dan krijg je echt al een heleboel mee van hoe de eilanden eruit zien.Wel belangrijk om alles minutieus te plannen, anders levert het je een hoop stress in de beperkte tijd die je hebt, want je wil (letterlijk) niet de boot missen!
Waarschijnlijk zullen jullie sowieso ook met het cruiseschip een stuk langs de kustlijn varen vanwaar je ook echt een te gek uitzicht hebt (bij helder weer ) Daarmee kan je je afvragen of je dan nog die 100 euro extra moet uitgeven voor een paar uurtjes rijden.

Als je in IJsland wel een auto huurt (wel wat lastiger denk ik omdat de meeste autoverhuurders bij het vliegveld zitten) dan zou ik ergens rond de route van de golden circle overnachten. Dat scheelt je dan toch weer wat tijd om Reykjavik uit te komen omdat je al op de route zit.

Veel plezier in ieder geval!