R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoe zit het bij jou met je schoonouders ?
Ik weet nog toen ik daar 9 jaar geleden voor het eerst aan tafel zat dat ik zoiets had van: ja, zo horen ouders eigenlijk te zijn ! En zo zie ik ze ook.
Ik weet nog toen ik daar 9 jaar geleden voor het eerst aan tafel zat dat ik zoiets had van: ja, zo horen ouders eigenlijk te zijn ! En zo zie ik ze ook.
Ik was hier...
Nee, vind ik niet vervelend. Ik vertrouw erop dat m'n zus er geen eigen draai aan geeft. M'n zus deelt bovendien niet zomaar, zij doet in de regel haar best om eerst de vragen te ontwijken maar je kunt maar zo vaak zeggen dat je het niet weet als je een vraag krijgt.quote:Op zondag 15 september 2019 03:33 schreef Rock92 het volgende:
Vindt je het niet vervelend dat je zus alles met je moeder deelt? En dan bedoel ik niet vervelend voor je zus maar voor je zelf. Als mijn zus ongevraagd dingen die uitsluitend voor haar bedoeld zijn, deelt met mijn moeder, dan zou ik het wel weten.
De dingen die zij zegt tegen m'n ouders (of eigenlijk m'n moeder), die zou ik ze direct zeggen als ze er maar naar zouden vragen.
Resistance is futile.
DIt bedoel ik niet verkeerd, maar je noemt 2 factoren die niet over jou zelf gaan.quote:Op zaterdag 14 september 2019 21:26 schreef Seven. het volgende:
Ik kan wel wat advies gebruiken over hoe ik dit allemaal in goede banen kan leiden zonder oorlog in de familie. Het is zeker geen ruzie, maar op de lange termijn is deze situatie niet houdbaar voor m'n zus.
Ik denk dat afstand nemen van je ouders altijd verkeerd valt en meestal niet begrepen en geaccepteerd wordt door de rest van de familie. En dat je het daarom echt alleen maar voor jezelf moet doen, voor jouw gezin, jouw verwerking. En de kans op reacties en eventuele oorlog zal moeten proberen los te laten, want daar heb je geen invloed op. Je zus is zelf verantwoordelijk voor hoe men met haar om gaat (ook al ben jij het 'lijdend voorwerp').
Heel moeilijk, denk ik. Niet voor niets worden hier door velen wie dit is overkomen vele jaren aan therapie en rouwverwerking aan besteed.quote:En hoe kan je berusten in het idee dat je vader niet van je houdt, maar wel van z'n andere 3 kinderen?
Wat me trouwens opvalt is dat je schrijft dat je atypisch bent en er daardoor ruzies ontstonden. Dit zou evengoed andersom kunnen zijn, dat jij atypisch werd doordat je vader/ouders van kleins af aan anders met jou om zijn gegaan. Dat is vaak namelijk wel zo, alleen ben je je daar als kind niet bewust van.
Soms ontstaat de andere behandeling al zodra je nog in de buik van je moeder woont, puur door de mentale en emotionele staat van je moeder/vader/het gezin op dat moment. Soms wordt een kind daardoor als het zwarte schaap geboren. Dit dient ook een functie in families en voor ouders. Ouders projecteren dan hun eigen zwakheden op een kind (zoals sociale onhandigheid, kwetsbaarheid bijv) en wijzen dan dit kind (onbewust) af. Binnen de rest van het gezin wordt het dan als normaal gezien dat dit kind een andere behandeling krijgt. Dit heeft een psychologische functie voor deze ouders en voor de harmonie in het gezin. Je ziet het vaak bij mensen die nog de oorlog hebben meegemaakt of als kind in de oorlog ter wereld zijn gekomen, of die andere trauma's hebben. Ze hebben dan meerdere kinderen waarvan sommigen de winnaars zijn en anderen, of 1 andere, de verliezer(s).
Weet je misschien ook hoe het komt dat je vader niet van je houdt? Misschien stomme vraag maar, is hij echt je biologische vader? Hoe is de zwangerschap van jou verlopen, hoe zag hun gezin eruit voordat jij erbij kwam, etc. Ik denk namelijk dat je misschien te veel de oorzaak legt bij wie/hoe jij bent. Ook als je atypisch, afwijkend of gehandicapt was hadden je ouders ontzettend veel van jou kunnen houden en ruimte in het gezin kunnen maken voor jou.
Sowieso neem je best veel verantwoordelijkheid voor dingen waar je eigenlijk geen invloed op hebt, zoals hoe ze met je zijn omgegaan mbt het huis. Er is niets aan jou waardoor je deze andere behandeling hebt verdiend. Zij zijn als ouders degenen die bepalen hoe ze jou behandelen, het is hun verantwoordelijkheid, ze kunnen zelf ook bedenken wat de impact van hun acties is als ze jou buitensluiten.
Springfield's looking pretty dusty today
Ik heb veel nagedacht over deze vraag.quote:
Nou, stel je voor je beide ouders komen om bij een auto ongeluk oid...wat had je dan niet willen doen voor die tijd?
Zou je spijt hebben van je gedrag wat je nu hebt...?
Zou je hen toch anders bejegenen dan je nu zou willen?
Zou je verdrietig zijn om wat je nu tikte aangaande hen?
Je hebt maar 2 ouders, ik zou er maar zuinig op zijn als ik jou was en je kinderachtige gedrag wat beheersen.
Nu het nog kan.
Het zou wel even kut zijn. Maar ik red me al héél lang alleen.
Hun steun heb ik sowieso nooit gehad, tenzij ik hun ideeën volgde. Geld kon ik nooit van ze krijgen, alleen lenen met regelmaat een herinnering daaraan. Zij vinden mijn eigen ideeën nooit goed, ze zien altijd waarom dingen niet kunnen tot ik het weer in m'n eentje waar maak.
Vorige week zei m'n moeder over mijn nieuwe baan 'moet je wéér opnieuw beginnen'. En zo gaat dat altijd. Ergens zijn ze wel trots dat ik er bijna 2000 euro bruto op vooruit ga, maar eigenlijk vindt ze het maar raar dat ik gemiddeld 2,5-3 jaar voor hetzelfde bedrijf werk en dat ik dan werk maak van mooie kansen die me geboden worden. Ik heb ondertussen al 5x bewezen dat zulke wisselingen altijd goede resultaten oplevert, maar zij is vooral bang voor d'r vriendinnen die dan 'alweer?!' zeggen, denk ik.
Nee, ik heb dat niet nodig in mijn leven. Ik hoef geen commentaar meer op mijn eigen keuzes. Ik denk echt dat ik gelukkiger ga zijn met meer afstand. Ik denk ook niet dat mijn kinderen veel aan mijn ouders gaan missen als opa en oma. Ik zie het met mijn stiefdochters, die hebben het over hun bonusopa en bonusoma, maar mijn ouders zijn beleefd en vriendelijk, en doen verder geen moeite.
Resistance is futile.
Stomme vraag misschien maar zijn ze misschien niet jaloers? Misschien wat vergezocht maar omdat jij meer je eigen leven leidt en zij niet.quote:
[..]
Ik heb veel nagedacht over deze vraag.
Het zou wel even kut zijn. Maar ik red me al héél lang alleen.
Hun steun heb ik sowieso nooit gehad, tenzij ik hun ideeën volgde. Geld kon ik nooit van ze krijgen, alleen lenen met regelmaat een herinnering daaraan. Zij vinden mijn eigen ideeën nooit goed, ze zien altijd waarom dingen niet kunnen tot ik het weer in m'n eentje waar maak.
Vorige week zei m'n moeder over mijn nieuwe baan 'moet je wéér opnieuw beginnen'. En zo gaat dat altijd. Ergens zijn ze wel trots dat ik er bijna 2000 euro bruto op vooruit ga, maar eigenlijk vindt ze het maar raar dat ik gemiddeld 2,5-3 jaar voor hetzelfde bedrijf werk en dat ik dan werk maak van mooie kansen die me geboden worden. Ik heb ondertussen al 5x bewezen dat zulke wisselingen altijd goede resultaten oplevert, maar zij is vooral bang voor d'r vriendinnen die dan 'alweer?!' zeggen, denk ik.
Nee, ik heb dat niet nodig in mijn leven. Ik hoef geen commentaar meer op mijn eigen keuzes. Ik denk echt dat ik gelukkiger ga zijn met meer afstand. Ik denk ook niet dat mijn kinderen veel aan mijn ouders gaan missen als opa en oma. Ik zie het met mijn stiefdochters, die hebben het over hun bonusopa en bonusoma, maar mijn ouders zijn beleefd en vriendelijk, en doen verder geen moeite.
[ Bericht 2% gewijzigd door bitterbal op 15-09-2019 09:22:58 ]
Dat klopt. Deze dingen zijn niet voor niets zo gegroeid.quote:
[..]
Ook ouders hebben een breekpunt he, na de zoveelste actie van je kind waar je boos van wordt/afkeurt/verdrietig van wordt. Dat wil niet zeggen dat er geen liefde is, wel dat je er op een gegeven moment een beetje klaar mee bent.
Mijn ouders schamen zich gewoon kapot voor mij, voornamelijk omdat ik een slet was en omdat ik geen leuke stabiele relaties had. Daarnaast leef ik een leven waar zij zich niet in kunnen vinden, ik wissel van baan als ik vind dat ik onderbetaald word. Ik wil graag kinderen met een man die al 2 dochters heeft.
Ik snap dat op zich wel. Dus feitelijk doe ik ze een groot plezier want ze hoeven zich wat mij betreft niet meer druk te maken om mij. Maar blijkbaar voelt dat voor m'n moeder ook niet goed, want het is niet in lijn met haar ideaalplaatje waarin al haar kinderen regelmatig op bezoek komen bij haar en van haar houden alsof ze op een voetstukje staat.
Mijn vader haalt z'n schouders een keer op en gaat gewoon verder met z'n leven.
Resistance is futile.
Precies dat! Ook zo'n gevoel van 'oh, zo hoort het'. Mijn schoonouders houden van mij, en ik van hen. En dat zeggen we ook nog eens tegen elkaar.quote:
Hoe zit het bij jou met je schoonouders ?
Ik weet nog toen ik daar 9 jaar geleden voor het eerst aan tafel zat dat ik zoiets had van: ja, zo horen ouders eigenlijk te zijn ! En zo zie ik ze ook.
Resistance is futile.
Gelukkig maar, voor mij betekenen zij de wereld ! En ze zien mij gelukkig ook als hun eigen kind.quote:
[..]
Precies dat! Ook zo'n gevoel van 'oh, zo hoort het'. Mijn schoonouders houden van mij, en ik van hen. En dat zeggen we ook nog eens tegen elkaar.
Snap het niet, jullie hebben ook kinderen hè, ik kan mij niet voorstellen wat zei zouden moeten doen waardoor ik niet meer van hun zou kunnen houden...
Ik denk wel doordat je dit mee hebt gemaakt precies weet hoe het niet moet !
Ik was hier...
Vergeet niet dat dit rolpatronen zijn die al jaren bestaan. Zij zijn ook gewoon onderdeel van het systeem, alleen als jonge volwassenen waren ze gewoon niet in staat om die patronen te doorbreken omdat ze het gewoon niet zagen. En nog steeds niet zien.quote:
Zij gaan niet veranderen en dat hoeft ook niet. Ze hebben 3 kinderen die hun ideaalplaatje wel waarmaken, dus in hun ogen ben ik domweg nog steeds de aparte vogel.
Resistance is futile.
Oei wat een verschrikkelijke mensen zegquote:
[..]
Ik heb veel nagedacht over deze vraag.
Het zou wel even kut zijn. Maar ik red me al héél lang alleen.
Hun steun heb ik sowieso nooit gehad, tenzij ik hun ideeën volgde. Geld kon ik nooit van ze krijgen, alleen lenen met regelmaat een herinnering daaraan. Zij vinden mijn eigen ideeën nooit goed, ze zien altijd waarom dingen niet kunnen tot ik het weer in m'n eentje waar maak.
Vorige week zei m'n moeder over mijn nieuwe baan 'moet je wéér opnieuw beginnen'. En zo gaat dat altijd. Ergens zijn ze wel trots dat ik er bijna 2000 euro bruto op vooruit ga, maar eigenlijk vindt ze het maar raar dat ik gemiddeld 2,5-3 jaar voor hetzelfde bedrijf werk en dat ik dan werk maak van mooie kansen die me geboden worden. Ik heb ondertussen al 5x bewezen dat zulke wisselingen altijd goede resultaten oplevert, maar zij is vooral bang voor d'r vriendinnen die dan 'alweer?!' zeggen, denk ik.
Nee, ik heb dat niet nodig in mijn leven. Ik hoef geen commentaar meer op mijn eigen keuzes. Ik denk echt dat ik gelukkiger ga zijn met meer afstand. Ik denk ook niet dat mijn kinderen veel aan mijn ouders gaan missen als opa en oma. Ik zie het met mijn stiefdochters, die hebben het over hun bonusopa en bonusoma, maar mijn ouders zijn beleefd en vriendelijk, en doen verder geen moeite.
Kan me voorstellen dat je hun negativiteit kunt kiezen als kiespijn
Ik lees wat jij schrijft en vind het juist tof dat je lekker doet wat je zelf wil en zoekt naar nieuwe kansen etc. Ze hebben helaas geen respect voor jou keuzes waarschijnlijk omdat ze vastgeroest zijn in hun wereld beeld van geboren, werken, gezin, sterven. Ze zien jou perspectief totaal niet heb ik het idee en wtf boeit het als ga je 10 maanden backpacken in Tibet dat maakt je zelf toch wel uit of niet. Ze hebben geen onconditionele liefde voor je ben ik bang. En dat heeft meer met hunzelf te maken denk ik, volgens mij denken zij dat jou keuzes afstralen om hun eigen reputatie en ego. Je zegt zelf dat ze bang zijn voor de reacties van hun eigen sociale omgeving.
Best wel triest allemaal en kinderlijk niveau
Maar goed jij weet beter, En je kunt nog steeds respect hebben voor hun, hun zijn wie hun zijn, hun komen uit hun tijd, hun zijn geconditioneerd om hun manier en breken daar niet lost van.
Live and let live
Laat het je niet zo beïnvloeden zou mijn tip zijn , laat het je niet zo raken die sullige opmerkingen.
Ik snap dat je hun mening waardeert maar dat moet je los laten en jou mening hoger stellen dan die van hun nu je volwassen bent
Thanksquote:
[..]
DIt bedoel ik niet verkeerd, maar je noemt 2 factoren die niet over jou zelf gaan.
Ik denk dat afstand nemen van je ouders altijd verkeerd valt en meestal niet begrepen en geaccepteerd wordt door de rest van de familie. En dat je het daarom echt alleen maar voor jezelf moet doen, voor jouw gezin, jouw verwerking. En de kans op reacties en eventuele oorlog zal moeten proberen los te laten, want daar heb je geen invloed op. Je zus is zelf verantwoordelijk voor hoe men met haar om gaat (ook al ben jij het 'lijdend voorwerp').
[..]
Heel moeilijk, denk ik. Niet voor niets worden hier door velen wie dit is overkomen vele jaren aan therapie en rouwverwerking aan besteed.
Wat me trouwens opvalt is dat je schrijft dat je atypisch bent en er daardoor ruzies ontstonden. Dit zou evengoed andersom kunnen zijn, dat jij atypisch werd doordat je vader/ouders van kleins af aan anders met jou om zijn gegaan. Dat is vaak namelijk wel zo, alleen ben je je daar als kind niet bewust van.
Soms ontstaat de andere behandeling al zodra je nog in de buik van je moeder woont, puur door de mentale en emotionele staat van je moeder/vader/het gezin op dat moment. Soms wordt een kind daardoor als het zwarte schaap geboren. Dit dient ook een functie in families en voor ouders. Ouders projecteren dan hun eigen zwakheden op een kind (zoals sociale onhandigheid, kwetsbaarheid bijv) en wijzen dan dit kind (onbewust) af. Binnen de rest van het gezin wordt het dan als normaal gezien dat dit kind een andere behandeling krijgt. Dit heeft een psychologische functie voor deze ouders en voor de harmonie in het gezin. Je ziet het vaak bij mensen die nog de oorlog hebben meegemaakt of als kind in de oorlog ter wereld zijn gekomen, of die andere trauma's hebben. Ze hebben dan meerdere kinderen waarvan sommigen de winnaars zijn en anderen, of 1 andere, de verliezer(s).
Weet je misschien ook hoe het komt dat je vader niet van je houdt? Misschien stomme vraag maar, is hij echt je biologische vader? Hoe is de zwangerschap van jou verlopen, hoe zag hun gezin eruit voordat jij erbij kwam, etc. Ik denk namelijk dat je misschien te veel de oorzaak legt bij wie/hoe jij bent. Ook als je atypisch, afwijkend of gehandicapt was hadden je ouders ontzettend veel van jou kunnen houden en ruimte in het gezin kunnen maken voor jou.
Sowieso neem je best veel verantwoordelijkheid voor dingen waar je eigenlijk geen invloed op hebt, zoals hoe ze met je zijn omgegaan mbt het huis. Er is niets aan jou waardoor je deze andere behandeling hebt verdiend. Zij zijn als ouders degenen die bepalen hoe ze jou behandelen, het is hun verantwoordelijkheid, ze kunnen zelf ook bedenken wat de impact van hun acties is als ze jou buitensluiten.
. Mooie post.Ik heb me ook vaak afgevraagd of ik atypisch ben omdat zij me anders behandelden, of dat zij me anders behandelden omdat ik atypisch ben.
Wat ik wel weet: ik heb echt problemen in de hechting. Mijn moeder zegt nog steeds dat ze mij als baby'tje rustig tot half 11 in bed kon laten liggen want ik huilde niet. Mijn vader was nagenoeg afwezig, hij heeft zich nooit met de opvoeding bezig gehouden. Mijn vader heeft zelf ook autistische trekken, maar net als ik wel intelligent dus in staat om copingsmechanismen te ontwikkelen later. Dus ik denk wel dat ik er één van hem ben
.Dus dat zegt het al wel. Dit weten heeft er wel toe geleid dat ik mezelf niet meer verantwoordelijk hou voor hun acties. Maar mijn ouders verantwoordelijk houden voor hun eigen falen is gewoon zinloos. Ze kunnen niet genoeg afstand nemen van het systeem om hun eigen rol daarin te doorzien. Zij blijven hangen in het stukje 'Seven. weer.. zucht' en daarmee is voor hun de kous af.
Resistance is futile.
Schandalig herkenbaar, dit topic. Ik heb een aantal jaar geleden besloten afstand te nemen, heeft me heel goed gedaan.
Heb een hele nieuwe ontwikkeling moeten doorgaan, maar dat stemmetje met "je bent niet goed genoeg" blijft wel regelmatig terugkomen. Maar al met al ben ik een gelukkiger mens geworden zonder die giftigheid in mijn leven.
Ik heb als doel mijn moeder nog een enkele keer te zien (1x per 1a2 jaar, nu door omstandigheden al 2,5 jaar niet, maar lig daar ook niet wakker van) en Dan Ben ik het wel zat na een uur of 2
. Mijn zus en vader zijn 100% uit mijn leven
Heb een hele nieuwe ontwikkeling moeten doorgaan, maar dat stemmetje met "je bent niet goed genoeg" blijft wel regelmatig terugkomen. Maar al met al ben ik een gelukkiger mens geworden zonder die giftigheid in mijn leven.
Ik heb als doel mijn moeder nog een enkele keer te zien (1x per 1a2 jaar, nu door omstandigheden al 2,5 jaar niet, maar lig daar ook niet wakker van) en Dan Ben ik het wel zat na een uur of 2
. Mijn zus en vader zijn 100% uit mijn leven
Op donderdag 4 juni 2009 15:52 schreef Disorder het volgende:
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
Zoekt je moeder niet steeds contact?quote:Op zondag 15 september 2019 09:40 schreef Californium het volgende:
Schandalig herkenbaar, dit topic. Ik heb een aantal jaar geleden besloten afstand te nemen, heeft me heel goed gedaan.
Heb een hele nieuwe ontwikkeling moeten doorgaan, maar dat stemmetje met "je bent niet goed genoeg" blijft wel regelmatig terugkomen. Maar al met al ben ik een gelukkiger mens geworden zonder die giftigheid in mijn leven.
Ik heb als doel mijn moeder nog een enkele keer te zien (1x per 1a2 jaar, nu door omstandigheden al 2,5 jaar niet, maar lig daar ook niet wakker van) en Dan Ben ik het wel zat na een uur of 2
Ik denk het niet. Ik denk ook dat ze zich amper voor kunnen stellen dat ik een bijzonder gelukkig mens ben. Ik werk hard maar ik geniet ook enorm van de resultaten die ik haal (vaak ook samen met mijn wederhelft).quote:
[..]
Stomme vraag misschien maar zijn ze misschien niet jaloers? Misschien wat vergezocht maar omdat jij meer je eigen leven leidt en zij niet.
Resistance is futile.
Niet echt. Het is een proces geweest van vele jaren waarin ik steeds duidelijker afstand heb genomen, en ze heeft dat nooit bevochten.quote:
[..]
Zoekt je moeder niet steeds contact?
Ik ben ook het zwarte schaap dus het is ook allemaal mijn schuld enzo dus zij zal vinden dat ik iets goed moet maken enzo.
Op donderdag 4 juni 2009 15:52 schreef Disorder het volgende:
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
Jammer. Mja ik zeg vrij regelmatig familie kan je niet kiezen. Vind het wel erg dapper dat je dan voor jezelf kiest.quote:
[..]
Niet echt. Het is een proces geweest van vele jaren waarin ik steeds duidelijker afstand heb genomen, en ze heeft dat nooit bevochten.
Ik ben ook het zwarte schaap dus het is ook allemaal mijn schuld enzo dus zij zal vinden dat ik iets goed moet maken enzo.
Dat roep ik ook regelmatigquote:
[..]
Jammer. Mja ik zeg vrij regelmatig familie kan je niet kiezen. Vind het wel erg dapper dat je dan voor jezelf kiest.
! En het was een keuze maar wel de beste, geen twijfel over
Op donderdag 4 juni 2009 15:52 schreef Disorder het volgende:
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
Als ik me je eerdere topics kan herinneren ligt het iets genuanceerder. Het is even geleden, dus corrigeer me als ik fout zit.
Je ouders hadden een hypothecaire lening verstrekt aan je zus voor de aanschaf van een huis en het grootste deel van de betaalde rente teruggeschonken. Heel normaal, dat doen heel veel ouders. Het levert ouders meer op dan op de bank, en de kinderen wonen tegen lage kosten. Als hij dan ook stukken van zijn eigen terrein verkoopt kost het hen nog minder, en is het leuk om je (klein) kinderen in de buurt te hebben. Jij kiest ervoor om elders te wonen, dan heb je die voordelen niet. Bedenk vooral dat je ouders niets weggeven, maar fiscale voordelen het verschil maken. Dat kun je moeilijk je ouders aanrekenen.
Je ouders hadden een hypothecaire lening verstrekt aan je zus voor de aanschaf van een huis en het grootste deel van de betaalde rente teruggeschonken. Heel normaal, dat doen heel veel ouders. Het levert ouders meer op dan op de bank, en de kinderen wonen tegen lage kosten. Als hij dan ook stukken van zijn eigen terrein verkoopt kost het hen nog minder, en is het leuk om je (klein) kinderen in de buurt te hebben. Jij kiest ervoor om elders te wonen, dan heb je die voordelen niet. Bedenk vooral dat je ouders niets weggeven, maar fiscale voordelen het verschil maken. Dat kun je moeilijk je ouders aanrekenen.
Dit is een grondig beargumenteerde post met veel toegevoegde waarde.
Je vergeet alleen dat er in de opvoeding ook weinig liefde gegeven is, dat is belangrijker dan het financiële gedeelte imo...quote:
Als ik me je eerdere topics kan herinneren ligt het iets genuanceerder. Het is even geleden, dus corrigeer me als ik fout zit.
Je ouders hadden een hypothecaire lening verstrekt aan je zus voor de aanschaf van een huis en het grootste deel van de betaalde rente teruggeschonken. Heel normaal, dat doen heel veel ouders. Het levert ouders meer op dan op de bank, en de kinderen wonen tegen lage kosten. Als hij dan ook stukken van zijn eigen terrein verkoopt kost het hen nog minder, en is het leuk om je (klein) kinderen in de buurt te hebben. Jij kiest ervoor om elders te wonen, dan heb je die voordelen niet. Bedenk vooral dat je ouders niets weggeven, maar fiscale voordelen het verschil maken. Dat kun je moeilijk je ouders aanrekenen.
Ik was hier...
Ja, same here. Mijn zwager heeft ADHD en hij was vroeger echt zo'n probleemkind, en hij leeft als volwassene absoluut niet zoals zijn ouders, maar ze zijn ontzettend gek met hem, en vooral trots op hem dat hij goed is geland als volwassene.quote:
[..]
Gelukkig maar, voor mij betekenen zij de wereld ! En ze zien mij gelukkig ook als hun eigen kind.
Snap het niet, jullie hebben ook kinderen hè, ik kan mij niet voorstellen wat zei zouden moeten doen waardoor ik niet meer van hun zou kunnen houden...
Ik denk wel doordat je dit mee hebt gemaakt precies weet hoe het niet moet !
Mooi om te zien dat het ook zo kan
.
Resistance is futile.
Ik koos er niet voor om elders te wonen, mijn vader heeft mijn voorstel om ook een stuk van z'n erf te kopen tot 2x toe afgewezen om vage redenen, later zeiden ze dat ze bang waren dat ik het zou doorverkopen omdat ik misschien ooit weer naar het buitenland zou kunnen vertrekken.quote:
Als ik me je eerdere topics kan herinneren ligt het iets genuanceerder. Het is even geleden, dus corrigeer me als ik fout zit.
Je ouders hadden een hypothecaire lening verstrekt aan je zus voor de aanschaf van een huis en het grootste deel van de betaalde rente teruggeschonken. Heel normaal, dat doen heel veel ouders. Het levert ouders meer op dan op de bank, en de kinderen wonen tegen lage kosten. Als hij dan ook stukken van zijn eigen terrein verkoopt kost het hen nog minder, en is het leuk om je (klein) kinderen in de buurt te hebben. Jij kiest ervoor om elders te wonen, dan heb je die voordelen niet. Bedenk vooral dat je ouders niets weggeven, maar fiscale voordelen het verschil maken. Dat kun je moeilijk je ouders aanrekenen.
Daarnaast spreken vele experts van een schenking als je ver onder de WOZ waarde verkoopt. Daar ben ik het mee eens en dat zou mijn vader laten toetsen. En dat is de afspraak die hij dus niet nakomt.
Doordat mijn zus destijds (en nu mijn zusje) een hypotheek had bij de familiebank, staat het geld weer vast waardoor het voor mij niet meer kan. Maar ze hebben op die manier wel een kruiwagen waardoor ze kunnen leven boven hun inkomen. Laat ik het zo zeggen: met hun (parttime) inkomens hadden ze allemaal in een rijtjeshuis gewoond onder normale omstandigheden.
Ik kan er niets beters van maken dan dat ze 3 van hun kinderen een mooi leventje in grote huizen met veel buitenruimte gunnen, maar dat ze echt stelselmatig aan mij voorbij gaan. En dat doet mijn vader ook heel bewust.
Resistance is futile.
Bedankt voor je begrip. Ik doe m'n best. Je leest hier natuurlijk maar één kant van het verhaal. Zij zijn ongetwijfeld net zo teleurgesteld in mij als ik in hen, alleen ik ben hun kind en vroeger was ik niet bij machte om die patronen te doorbreken, zij wel.quote:
[..]
Oei wat een verschrikkelijke mensen zeg
Kan me voorstellen dat je hun negativiteit kunt kiezen als kiespijn
Ik lees wat jij schrijft en vind het juist tof dat je lekker doet wat je zelf wil en zoekt naar nieuwe kansen etc. Ze hebben helaas geen respect voor jou keuzes waarschijnlijk omdat ze vastgeroest zijn in hun wereld beeld van geboren, werken, gezin, sterven. Ze zien jou perspectief totaal niet heb ik het idee en wtf boeit het als ga je 10 maanden backpacken in Tibet dat maakt je zelf toch wel uit of niet. Ze hebben geen onconditionele liefde voor je ben ik bang. En dat heeft meer met hunzelf te maken denk ik, volgens mij denken zij dat jou keuzes afstralen om hun eigen reputatie en ego. Je zegt zelf dat ze bang zijn voor de reacties van hun eigen sociale omgeving.
Best wel triest allemaal en kinderlijk niveau
Maar goed jij weet beter, En je kunt nog steeds respect hebben voor hun, hun zijn wie hun zijn, hun komen uit hun tijd, hun zijn geconditioneerd om hun manier en breken daar niet lost van.
Live and let live
Laat het je niet zo beïnvloeden zou mijn tip zijn , laat het je niet zo raken die sullige opmerkingen.
Ik snap dat je hun mening waardeert maar dat moet je los laten en jou mening hoger stellen dan die van hun nu je volwassen bent
Resistance is futile.
|
|
