Het peutertopic (2-4 jaar) deel 246

quote:

Op zaterdag 21 september 2019 21:28 schreef Lemijn het volgende:
Jacob had zoiets mafs vanmiddag. Hij werd hard huilend wakker en heeft een uur een soort van hysterisch gedaan, maar niet het klassieke op de grond liggen stampvoeten. Hij hing als een aapje bij me, en wees steeds waar ik heen moest, maar kon daar ook zijn draai niet vinden, en zo liepen we naar boven, naar buiten, maar niks was goed. Boekje gepakt, maar toen ik dat open deed werd hij woest, hij ging me slaan (doet hij nooit eigenlijk). Pas na lange tijd probeerde ik een filmpje (op zo'n moment jammer dat dat niet in mijn systeem zit...) en toen werd hij wat rustiger. Heel idioot. Herkent iemand het toevallig? De laatste keer dat hij zo deed ging het over in buikgriep, dus ik vond hem zielig dat hij zich niet lekker voelde en ging er daarom zo lang in mee. Maar na een half uur de meest debiele autofimpljes kijken was hij volstrekt de oude...

Ysje heeft dit heel vaak na z'n middagslaap en dan is inderdaad een filmpje aandoen het enige dat werkt. Misschien liggen dromen, diep geslapen en moeite met de omschakeling?

Ysje is momenteel zo eigenwijs met alles. Precies de andere kant oplopen, weglopen, niet tanden willen poetsen en dikke dikke tranen als het dan toch moet, echt alles zelf willen doen ook als dat echt nog niet lukt. En dan die woede en frustratie als het inderdaad niet lukt maar niemand mag hem helpen. Het is soms echt niet leuk om twee jaar te zijn.

Gisteren was het tanden poetsen 's avonds ook weer drama. Ik gaf hem steeds de keuze: of je doet het zelf of ik doe het. Maar hij deed het niet zelf terwijl hij wel met de tandenborstel in z'n hand stond, en wilde ook de tandenborstel niet aan mij geven. Toen ik hem na enige tijd dan maar de tandenborstel afpakte en het zelf ging doen, nadat ik steeds duidelijk was geweest over dat het echt moest gebeuren en dat hij een keuze had, was hij uiteraard boos. Paar minuten later stonden we in de huiskamer en mijn vriend vroeg aan hem: zo Y, ging het niet zo, met het tandenpoetsen? En toen barstte hij toch in een onbedaarlijke huilbui uit.. Echt zielig. Mijn vriend hem knuffelen, I hem knuffelen en daarna ik en toen was het weer goed. . Hij was ook gewoon erg moe natuurlijk.

@Lemijn Ik hoor hier nog niet, maar een mogelijke tip.. Gunther begon dit ook af en toe te hebben vanaf een maand of 15, direct na wakker worden uit middagdut - zo om de week eens een keer, soms vaker. Compleet over de flos en dat kalmeerde dan uiteindelijk na een half uur of soms een uur dikke tranen en gillen en niks willen en agressie uiteindelijk wel weer..
Het kwam toevallig eens ter sprake bij de huisarts van mijn moeder die daar op bezoek was en die kwam ermee aan dat er bij dreumesen en peuters soms sprake kan zijn van een onfortuinlijke combinatie van groeispurt, actieve ochtend, specifieke soort en hoeveelheid eten in de ochtend en lengte en diepte van de dut, en dat zo'n koter dan heel oncomfortabel met een te lage bloedsuikerspiegel wakker wordt.
Sindsdien heb ik altijd een slokje sap, een doosje rozijntjes of een paar happen banaan paraat voor meteen na het dutje. En presto: hysterie gaat al etend/drinkend over in snikjes en drie minuten later helemaal over en weer aan het spelen alsof er niks aan de hand is. Het proberen waard, lijkt me!

Wij hebben dit ook regelmatig vanaf dat hij al jonger is. Ook hier wat @minilot zegt. Er dus snel iets instoppen, niet teveel tegen ‘m praten en ook niet knuffelen

Lemijn, klinkt als nachtangst, heeft Emmy ook wel eens. Heel maf en naar om te zien, maar onschuldig.

https://www.cjg043.nl/201(...)-het-en-wat-te-doen/

quote:

Op zondag 22 september 2019 11:00 schreef Arja het volgende:
Lemijn, klinkt als nachtangst, heeft Emmy ook wel eens. Heel maf en naar om te zien, maar onschuldig.

https://www.cjg043.nl/201(...)-het-en-wat-te-doen/

Heeft Günther bij tijd en wijle ook wel eens, meestal in de vroege uren van de nacht, maar is, hier in elk geval, beduidend anders dan het brullend wakker worden na een middagdutje.

Hij was te wakker voor nachtangst, en had net melk op en een banaan dus wellicht begon het met lage suikerspiegel maar die was al snel niet meer actueel. Dus ik houd het op ‘onbegrijpelijk’, die buien zijn er nu eenmaal ook .

Dank voor de herkenning en andere reacties!

Eten helpt hier meestal ook inderdaad. Als ze lang slapen vind ik dat ook best logisch. Rond 12:00 eten, om 12:30 naar bed en als je dan tot 14:30 - 15:00 slaapt dan heb je natuurlijk best weer trek. Die van mij hebben sowieso de godganse dag honger eigenlijk.

Bij Ysje zie ik ook dat hij soms in een bui blijft 'hangen'. De reden die aanleiding gaf tot de bui is er dan niet meer, maar is dan bijv vervangen door chagrijn/frustratie omdat z'n moeder maar wil communiceren terwijl hij daar helemaal geen zin in heeft. En/of omdat ze gewoon iets heel stoms zei en hij nog niet verbaal genoeg is om dat duidelijk uit te leggen. . .

Wij waren naar het kinderboekenmuseum. .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja ik doe ook echt mijn best om op die momenten zo min mogelijk te vragen, en al helemaal geen waarom. Sneue combinatie dat ze dan eigenlijk boos op je zijn maar je ook nodig hebben om wat steun bij te zoeken.... eens met dat het soms verdomd lastig moet zijn om twee te zijn. Dat ze zoveel kunnen zeggen en duidelijk maken geeft soms een verkeerd beeld van hun begripsvermogen.

edit: heerlijk die lezende kinderen!

Ja, heerlijk, lezende kinderen, kon ik heel even rustig mijn koffie drinken. Om vervolgens weer achter Ysje aan te rennen die uit het museumcafe ging en alleen op avontuur wilde gaan en zo ging het eigenlijk het hele museumbezoek. Ik was alleen met de kinderen op pad. Nu is dat op zich prima, maar een kind van 5,5 en een kind van 2 hebben wel wat andere speelwensen en andere aandacht nodig. I ging groot deel van de tijd haar eigen gang en ik hobbelde achter Ysje aan, maar op een gegeven moment hoorde ik I roepen, ze was me kwijt, ik kon haar niet direct vinden (het kan daar een beetje een doolhof zijn) en vervolgens hoorde ik haar huilend in paniek: "Mama, je bent toch niet zonder mij naar huihuis?"

Nouja, een dag zonder een beetje drama is een dag niet geleefd he. . Het was wel heel gezellig. .

quote:

Op zondag 22 september 2019 08:10 schreef minilot het volgende:
@:Lemijn Ik hoor hier nog niet, maar een mogelijke tip.. Gunther begon dit ook af en toe te hebben vanaf een maand of 15, direct na wakker worden uit middagdut - zo om de week eens een keer, soms vaker. Compleet over de flos en dat kalmeerde dan uiteindelijk na een half uur of soms een uur dikke tranen en gillen en niks willen en agressie uiteindelijk wel weer..
Het kwam toevallig eens ter sprake bij de huisarts van mijn moeder die daar op bezoek was en die kwam ermee aan dat er bij dreumesen en peuters soms sprake kan zijn van een onfortuinlijke combinatie van groeispurt, actieve ochtend, specifieke soort en hoeveelheid eten in de ochtend en lengte en diepte van de dut, en dat zo'n koter dan heel oncomfortabel met een te lage bloedsuikerspiegel wakker wordt.
Sindsdien heb ik altijd een slokje sap, een doosje rozijntjes of een paar happen banaan paraat voor meteen na het dutje. En presto: hysterie gaat al etend/drinkend over in snikjes en drie minuten later helemaal over en weer aan het spelen alsof er niks aan de hand is. Het proberen waard, lijkt me!

Wat ontzettend logisch eigenlijk wij hebben het hier ook wel eens, alle suggesties zijn "NEE " en worden uit je handen gemept.. Een filmpje hier dan meestal ook wel om hem er echt zo hard af te leiden dat hij in ieder geval weer aanspreekbaar is. De kaptein eet niks als ie zo gefrusfreerd wakker wordt, maar het is het proberen waard om hem voor t slapen dingen te geven die zn suikerspiegel niet zo doen schommelen.

Herkenbaar, die (huil)buien Lemijn. Heel pittig is dat, Jewel heeft ze nu gelukkig niet meer maar bij haar begon het vlak voor ze 2 werd. Soms na een dutje, soms gewoon uit het niets. Hard huilen, schreeuwen, soms met hoofd tegen de muur slaan, aan haar haren trekken, maar ik mocht niet in de buurt komen (ze sloeg me letterlijk van zich af) en ze liet zich dus niet troosten. Hier hielp op die momenten niets, dus ik bleef erbij zitten maar op afstand en gaf haar ruimte om haar boosheid te uiten. Met tussendoor herhalen dat ik er voor haar was, dat ze boos en verdrietig mocht zijn en dat als zij er klaar voor was ik haar de troost wilde geven die ze nodig had. Uiteindelijk kwam ze altijd zelf uit een bui en kwam ze bij mij zitten, dan konden we knuffelen en was het al snel weer goed.

Toen de buien minder heftig werden en ze 'bereikbaar' bleef tijdens zo'n bui (en ik haar dus beter kon helpen), ben ik met haar gaan zoeken naar een manier om dat wat ze voelde op zo'n moment kwijt te kunnen. Soms hielp afleiding in de vorm van bijvoorbeeld inderdaad een filmpje. Op andere momenten hielp het om heel hard te springen, in een kussen te slaan en wat nog het meest hielp: papier en potloden geven en samen flink hard krassen. Als ik dan vroeg, hoe boos ben je? dan ging ze als een malle tekeer met het potlood en wist ik meteen welke emotie er schuil ging achter de bui. Dan gooiden we daarna samen de papieren (en daarmee de boosheid, of het verdriet, of de angst, etc) weg en was het weer goed.

Maar het blijft lastig, er gebeurt zoveel in die koppies als ze zo jong zijn en het is lastig om te peilen waar bepaalde dingen nou echt vandaan komen. Het is vaak ook nog te moeilijk voor ze om dat zelf te begrijpen, laat staan er woorden aan te geven. Dat maakt machteloos, ik zat er vaak inwendig huilend naast als ze weer ontroostbaar was en ik niet aan haar mocht komen. Het liefste wat je dan wil is knuffelen en alles beter maken.

Franny, wat leuk dat kinderboekenmuseam en wat een leuke foto

Wij hebben een druk maar leuk weekend achter de rug. Zaterdag zijn we naar de Julianatoren geweest en zondag naar de Apenheul. De meiden hebben zich enorm vermaakt, en het valt me steeds weer op hoe groot en zelfstandig Jewel. Over minder dan 2 maanden wordt ze gewoon alweer 3

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wij nemen nu echt afscheid hier! T is vrijdag al vier geworden, en hij heeft ontzettend genoten van z'n verjaardag. Hij is ook super verwend...Tot snel bij de peuters, en tot over 8 maanden met de nieuwe peuter hier!

Daar lig je dan zónder 2 hernia’s, met een knuffelige peuter naast je in bed, die álles hartstikke interessant vindt in het ziekenhuis. Ik nomineer ‘m voor peuter van het jaar

Ik mag een nachtje soezelen op hele fijne pillen en morgen naar huis. Check!

Jägar
En Franny heerlijk 2 lezers!!

Fijn dat het achter de rug is Quoi! En dat je peuter er de lol van inziet allemaal. Ik hoop alleen dat hij nu niet meer naast je ligt...?

Prachtige foto Jagär . Gefeliciteerd met je kleuter!

Gefeliciteerd jagar!

Aah quoi wat fijn dat hij (even?) bij je is! Beterschap en een goed herstel gewenst! Soezel ze vannacht.

Ik wilde juist vragen hoe jullie peuters reageren op een zieke ouder. Toen ik een dag migraine had was ze heel lief en rustig. Vriend is nu een week enorm ziek, vandaag bleek longontsteking. N is sinds gisteren heel jengelig en plakkerig naar mij toe. Terwijl ik dus alles moet doen op dit moment is het soms lastig om dat voor elkaar te krijgen. N verdient namelijk ook haar aandacht en heb het idee dat het gevoel van papa weerslag op haar heeft. Ze wil ook niet bij hem zijn, alles moet met mama.
Ze kan goed benoemen dat papa ziek is en veel slaapt. Toen we vanochtend wegreden zwaaide ze naar het huis en zei ze: ‘lekker slapen papa’. Op de opvang had ze ook een kleurplaat voor papa gemaakt.

Vandaag is ze dus later (te laat ivm de wekker morgen maarja) naar bed gegaan zodat ik nog even met haar kon spelen, dat wilde ze zo graag.

Nee nee hij is weg

@Nolita het heeft echt impact hier. Kdv is er ook lief mee omgegaan (er af en toe over babbelen, knutsel maken). Eenmaal hier in zkh probeerde ik grapjes te maken, want zag dat hij het spannend vond. En het knuffelen was even belangrijk. Hij is enorm van mamamamamama de laatste tijd. Hij ging vervolgens ook grapjes maken en knuffelen. Het lijkt alsof hij even moest peilen hoe wij ermee omgaan. Relaxed dus, dacht hij, dan doe ik dat ook

Sterkte met je man trouwens. Niet niks! Als partner even aan de bak, kan ik me voorstellen.

Weer lekker thuis Quoi? Hopelijk weinig pijn.

Nolita, akelig voor je vriend dat hij zo ziek is! Knapt hij al wat op? En inderdaad indrukwekkend voor een peuter, dat geloof ik graag.

Jacob is type ‘liever lui dan moe’, hij wil altijd zitten in de buggy en ook dragen blijft erg favoriet. Daarom klimt hij weinig de trap op en eigenlijk nooit af. En omdat hij het weinig doet loop ik er altijd voor de zekerheid achter maar hij realiseert zich dat binnen 2 tredes, draait zich om en strekt zijn handen omhoog . Dus ik heb mijn tactiek veranderd: ik ga eerst naar boven. Dan doet hij het namelijk wel, want mama achterna. En ik kan hem niet vangen maar dat moet dan maar. Strikt genomen kan hij het best trouwens. Dus ik begin gewoon vast de boodschappen op te ruimen en dan staat hij opeens in de kamer. Loslaten he... .

quote:

Op dinsdag 24 september 2019 12:38 schreef Lemijn het volgende:
Weer lekker thuis Quoi? Hopelijk weinig pijn.

Yes. Heerlijk. Van alles meegekregen voor de pijn, maar zo'n wond valt wel tegen qua pijn. Belangrijkste is dat de pijn die zo aanwezig was voor de operatie als sneeuw voor de zon is verdwenen. Zo blij om.

Op zo'n manier de trap op lopen ben ik ook gaan doen. Loslaten idd. Tegenwoordig stuur ik alleen bij met: aan de brede (leuning) kant van de trap lopen (waaroooooooom?) Hij doet het ook voorzichtig.

Meneertje is hier wat ontregeld, want ligt voor pampus op de bank te slapen nu. Afgelopen nacht schijnt hij ook de tent te hebben afgebroken.

Iemand tips voor een slaande en bijtende peuter ? Op de opvang slaat hij andere kindjes met speelgoed als ze hem in de weg staan ik vroeg nog daar of dat n beetje bij de leeftijd hoort, maar toen zeiden ze dat slaan met speelgoed niet heel normaal is okeeeej. Heb voor de vorm nog even gevraagd of ik er thuis nog iets mee zou kunnen doen, maar dat was niet zo zei ze.

quote:

Op dinsdag 24 september 2019 18:44 schreef littledrummergirl het volgende:
Iemand tips voor een slaande en bijtende peuter ? Op de opvang slaat hij andere kindjes met speelgoed als ze hem in de weg staan ik vroeg nog daar of dat n beetje bij de leeftijd hoort, maar toen zeiden ze dat slaan met speelgoed niet heel normaal is okeeeej. Heb voor de vorm nog even gevraagd of ik er thuis nog iets mee zou kunnen doen, maar dat was niet zo zei ze.

Hij kan nog niet verbaal genoeg uiten natuurlijk, maar 'nee' en dan speelgoed afpakken zou nog wel indruk moeten maken.
Qua bijten, dat was hier een tijd een ding. Uiteindelijk hielp waarschuwen en uiteindelijk lekker primair terug bijten, zodat ze het voelde en schrok.
Kleine piranha hier, maar is na een paar keer terugbijten er wel mee gestopt gelukkig.

Het gaat over, iig als ze beter gaan spreken en uiten.

quote:

Op dinsdag 24 september 2019 18:27 schreef Quoi het volgende:

[..]

Yes. Heerlijk. Van alles meegekregen voor de pijn, maar zo'n wond valt wel tegen qua pijn. Belangrijkste is dat de pijn die zo aanwezig was voor de operatie als sneeuw voor de zon is verdwenen. Zo blij om.

Op zo'n manier de trap op lopen ben ik ook gaan doen. Loslaten idd. Tegenwoordig stuur ik alleen bij met: aan de brede (leuning) kant van de trap lopen (waaroooooooom?) Hij doet het ook voorzichtig.

Meneertje is hier wat ontregeld, want ligt voor pampus op de bank te slapen nu. Afgelopen nacht schijnt hij ook de tent te hebben afgebroken.

Awww die Max

En sterkte jij, rustig aan opknappen

Wat fijn dat het achter de rug is Quoi! Was dit nou zwangerschapsgerelateerd of gewoon toevallig rond dezelfde tijd opgekomen?

Bijten hebben we hier ook regelmatig als de een iets doet wat de ander niet wil. Ze weten dus ook beide hoe het voelt, maar als ze nijdig zijn doen ze het alsnog. Ik corrigeer ze, en verder gaat het vanzelf wel over. Ik zou me er overigens niet druk over maken. Corrigeer het als je het ziet, veel meer kun je er niet aan doen.

Traplopen omhoog gaat hier heel goed als ze geen dingen meenemen. Naar beneden gaat Lala goed, Em wil nog heel graag een hand vast. Achteruit kunnen ze het wel prima, maar dat willen ze niet :’)

Kleuter was overigens ook van het ‘liever lui dan moe’-soort. Die weigerde naar de supermarkt te lopen (500 meter x2) tot hij 3 was. Toen heb ik gewoon de mogelijkheid om te zitten weggehaald en hem de keuze gegeven om zijn loopfiets mee te nemen, en dat ging al snel goed (al heeft hij nog wel een tijd lang geklaagd bij de terugweg, maar tijdens het netjes meelopen). De meiden lopen dezelfde afstand nu al een maand of twee probleemloos.

Wij hebben de overstap naar echte stoelen gemaakt. Via marktplaats twee goedkope tripp trapps gehaald en ze maken er goed gebruik van, vooral om te kunnen kleuren. Ik twijfel nog om ze te verven, maar ze hebben vanaf het moment dat ze ze zagen er ieder een geclaimd, Lala blauw en Em oranje. Ik vrees voor twee boze kinderen als ik er nu een andere kleur op smeer. Plus dat we nu eindelijk van het “ik wil bij mama zitten” “nee, ik wil bij mama zitten”-gedoe gevolgd door haren trekken en duwen af zijn. Maar ze lijken wel opeens weer een stuk groter!

Quoi, beterschap en een goed herstel! Fijn dat de pijn weg is.

Simon wil wel altijd zelf de trap oplopen. De trap af heeft ie een tijdje gedaan, maar de laatste tijd wil hij weer getild worden.

Hij heeft weer wat slaapissues, is vaak wakker en dan huilen. Na kort uit bed halen en even op schoot, wil hij alweer snel zijn bedje in en slaapt dan ook weer snel in, om dan na een tijd weer huilend wakker te worden en repeat. En dat zo'n 5-6-7 keer per avond/nacht.....

Simon heeft mij dit weekend trouwens ook 2x een mep in mijn gezicht gegeven. Vind het lastig hoe daar mee om te gaan, heb wel aangegeven dat het pijn doet en dat het niet mag. De tweede keer ben ik behoorlijk boos geworden.

Oh tjonge, dat traplopen ja. Dat is hier iedere dag een beetje een ding. Want Ysje wil dat dus heel graag zelf doen (zoals zo ongeveer alles), maar dat betekent dat hij ook wil dat wij beneden blijven staan (als hij omhoog gaat) of boven blijven staan (als hij naar beneden gaat).

En hij gaat over de rooie als je dat niet wil doen. Terwijl ik toch wel heel graag achter hem de trap op loop of voor hem bij het naar beneden gaan. Maar een peuter met een mental breakdown boven aan een trap, omdat je niet doet wat hij wil, is niet heel rustgevend. .

En dan ook, als ik hem z'n zin geef en boven aan de trap blijf staan terwijl hij naar beneden gaat, steeds achterom kijken, controleren of ik wel stil blijf staan: "Mama, blijven staan."
"Ja Ysje, maar kijk vóór je aub please??"

Van de week zei ik tegen hem: "Goed kijken wat je met je handjes en voeten doet!". Ging hij op de trap z'n benen in de lucht gooien om naar z'n voeten te kijken. "Nee, nee, sorry, niet zo!"

Op zich doet hij het allemaal wel heel netjes, houdt zich vast een de leuning, heeft goed evenwicht. Dus ik laat het hem wel doen. Steeds opgelucht dat hij heelhuids beneden komt. Daarna gaat hij kijken hoe ik de trap af loop, en krijgt mama een high five omdat ze dat ook helemaal alleen kan.

Ik moet juist op de eerste tree na haar lopen (omhoog). Dan kijkt ze dus ook elke tree achterom of ik wel meekom.
Franny, is het een idee om naar beneden eerst te gaan? Dat hij wel helemaal zelf zonder hulp naar beneden mag, maar mama eerst?

James gaat op en af zonder hulp, maar soms zit mijn hart in mn keel met zijn fratsen.

Ik heb zijn uitnodiging gemaakt voor zijn 3e verjaardag (ik ontken dat hij volgende maand 3 wordt)

Wat een onwijs leuke foto GM!

Grappig om te lezen dat jullie peuters ook van die vaste denkpatronen hebben rondom zoiets als traplopen.

quote:

Op woensdag 25 september 2019 16:26 schreef Quoi het volgende:
Wat een onwijs leuke foto GM!

Grappig om te lezen dat jullie peuters ook van die vaste denkpatronen hebben rondom zoiets als traplopen.

Thanks! Hoe is het met jou? Heb je voldoende hulp thuis?

quote:

Op woensdag 25 september 2019 10:57 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
James gaat op en af zonder hulp, maar soms zit mijn hart in mn keel met zijn fratsen.

Ik heb zijn uitnodiging gemaakt voor zijn 3e verjaardag (ik ontken dat hij volgende maand 3 wordt)

[ afbeelding ]

Dat koppie
Ondeugend en fantastisch gezellig tegelijkertijd

quote:

Op woensdag 25 september 2019 08:03 schreef Stroopwafelmeisje het volgende:
Ik moet juist op de eerste tree na haar lopen (omhoog). Dan kijkt ze dus ook elke tree achterom of ik wel meekom.
Franny, is het een idee om naar beneden eerst te gaan? Dat hij wel helemaal zelf zonder hulp naar beneden mag, maar mama eerst?

Ja, dat lijkt mij ook een geweldig idee, al vaak voorgesteld. Maar dan krijgt hij dus die mental breakdown bovenaan de trap. Zwaaiend met z'n armen, gillen, tegen mij aan duwen en dan bijna van de trap vallen.

We hebben ook wel gedaan dat ik dan maar bovenaan de trap bleef staan (Ysje, al trap aflopend in repeat: "mama staan, mama staan, mama staan") en dat mijn vriend beneden staat (mijn vriend: "denk je echt dat het heel veel uitmaakt dat ik hier sta? Als hij nu valt, dan stuitert hij toch naar beneden en ik denk niet dat ik hem echt goed kan opvangen" Ok, dank.).

Wat een geweldig leuke foto van James, GM!

Ik ben in die gevallen heel strikt Franny.

"Wil je zelf de trap aflopen? Dat is goed. Dan ga ik eerst en daarna jij. Anders til ik je. Ok?"

Geheid een paar keer een godzilla onder je arm mee naar beneden, maar in de meeste gevallen weet hij het gewoon en gaat het prima.

Nouja en op een gegeven moment ook maar accepteren dat hij het blijkbaar zelf kan en dat het veiliger is om hem dat gewoon te laten doen.

L. gaat intussen al een paar maanden zelf van de trap. Vorig schooljaar werkte ik fulltime, dus was weinig alleen thuis met de meiden. Zie ik het een keer, roep in halve paniek man omdat L. dus alleen van de trap aan het gaan is, reageert hij met dat ze dat al een hele tijd doet.

Ik hou nog steeds elke keer mijn hart een beetje vast, vooral omdat ik haar ook al staand vooruit heb betrapt ipv op de knietjes achteruit. Ik eis nu wel van haar dat ze achteruit gaat, gelukkig luistert ze tnt zonder problemen.

Mijnes loopt ook al maanden alleen de trap op en af gewoon rechtop. En gaat ook even alleen boven spelen.

Q wat fijn dat het er op zit. Beterschap!

Aaaah Adrian, is hij alweer terug? En hoe had hij het?

quote:

Op dinsdag 24 september 2019 19:24 schreef FlyingFish het volgende:
Wat fijn dat het achter de rug is Quoi! Was dit nou zwangerschapsgerelateerd of gewoon toevallig rond dezelfde tijd opgekomen?

Als je alle risicofactoren op een rijtje zet, kan ik ze allemaal afvinken. Zal dus hebben meegespeeld

quote:

Op woensdag 25 september 2019 16:48 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Thanks! Hoe is het met jou? Heb je voldoende hulp thuis?

Het gaat goed hoor. Mooiste is dat de herniaklachten zijn verdwenen en daar ben ik zo blij om. Het is alleen wel een operatie incl. wond, dus herstellen gaat stapje voor stapje. Maar vandaag ben ik de echte heavy painkillers alweer aan het afbouwen en ik ga straks alweer eventjes buiten een paar meter wandelen

In huis kan ik alleen niks doen vwb Max. Dat pakt mijn vriend nu allemaal op en mijn ouders doen een dag extra. Gelukkig zijn er genoeg mensen die bijspringen, want dat is onmisbaar. In die zin heeft het best een grote impact.

Leve de robotstofzuiger btw

quote:

Op woensdag 25 september 2019 22:33 schreef LadyBlack het volgende:
Nouja en op een gegeven moment ook maar accepteren dat hij het blijkbaar zelf kan en dat het veiliger is om hem dat gewoon te laten doen.

Dat is in feite ook wat ik doe. Want hij kan het echt al heel goed. Het is meer dat ik het spannend vind en elke keer toch nog denk: straks valt hij. Maar hij wil het zo graag en ik wil hem ook het vertrouwen geven. Vanavond ging hij ook weer, ik kan het ook steeds beter loslaten.

quote:

Op donderdag 26 september 2019 12:30 schreef Adrian4 het volgende:
Net opgehaald. Hij vond het leuk!!
Nu ben ik heel trots

Ah mooi zo.

Ik heb morgen de 'twee jaar' afspraak bij het CB. In praktijk de 'twee jaar en vier maanden' afspraak. Ben wel benieuwd hoe het zal gaan. Vanavond bij het eten vertelde ik het aan hem, en vroeg ik of hij ook hallo gaat zeggen tegen de arts. Hij werd ter plekke aan tafel al verlegen, alsof de arts al voor hem stond. . En toen kwam er een schuchter en wat weifelend 'hallo' uit. Het is grappig om steeds duidelijker te merken hoe verschillend onze kinderen zijn. De oudste is altijd heel expressief en extravert geweest, begon meteen te babbelen en durfde dat al heel jong. Ysje is meer van het rustig observeren en kan wat verlegen/gereserveerd zijn.

Hij zei gisteren wel z'n eerste vier woorden zin, toen we een boekje over roodkapje lazen. "Wolf ook huis oma" om aan te geven dat de wolf net als roodkapje op weg was naar het huis van oma. .

Wat fijn Adrian! Wanneer gaat hij echt starten? Mijn kleuter heeft het zo naar zijn zin op school! Is ook dikke maatjes met het meisje dat tegenover hem zit En voor de meiden is wat meer aandacht ook heel fijn, al zijn ze ook altijd heel blij als we hem weer op gaan halen, daarvoor laten ze alles uit hun handen vallen.

Sterkte met revalideren Quoi. Ik vond dat na de keizersnede zo lastig, alles uit handen moeten geven. Hopelijk herstel je snel!

Mijn kinderen weigeren alle drie te praten tegen onbekenden. Als iemand toch tegen ze praat kijken ze of heel boos terug, of ze kijken recht door die persoon heen. Hun standaard blik is ook chagrijnig dus ze hebben (voor een tweeling) niet veel aanspraak. Ik heb van vakantie laatst een foto dat ze alle drie op een rij heel boos kijkend hun koekje eten terwijl ze erg vrolijk waren. Echt mijn kinderen

Goedemorgen!

Ik kom me hier melden met peuter nummer 2!
Stiekem was hij allang een peuter: hij praat met zinnen van 3/4 woorden (‘Bassie, aan tafel! Bassie, mama eten maakt!’), heeft verschrikkelijke meltdowns, maar komt ook spontaan kusjes geven en roept als ik weg ga: ‘hou van jou!’

Zoveel zin in de komende 2 jaar

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Grote Mijm!

Ik vind ze zo op je lijken altijd!

Haha ik zie de vakantiefoto zo voor me FF!

Quoi succes met je herstel, fijn dat je genoeg hulptroepen hebt.

Lesage nog gefeliciteerd met mijm! Heeft hij een leuke dag gehad?

Hier praat ze soms wel, soms helemaal niet tegen onbekenden. Dan moet ze eerst even ontdooien voor ze los gaat. Geen idee wat daar het verschil in is. De laatste tijd lijkt ze wat sneller op haar gemak te zijn.

Mijm! Welkom bij de peuters! Je ziet er zeker heerlijk peutertachtig uit ja .

Jacob kijkt actief weg bij vreemden en klimt het liefste ook in me dan. Ben benieuwd wat dat zou opleveren bij het CB - niet dat wij de afspraak al hebben staan trouwens, ik wacht maar af. Hoe was het bij jullie Franny? En heb je nog wat gezegd over het gedoe daaromheen.

3 woorden per zin is hier nog de max. Ik hoor dingen als 'mama ook op', of 'meer kwark Jies'. Meest gebruikt is trouwens 'niet doen mama! '.

Wat spannend dat wennen, Adrian. Mocht hij vandaag weer?

Ik heb me trouwens goed vermaakt met jullie trapverhalen. Goede bevestiging van hoe standaard Jacobs gedrag is.

* Lemijn rolt de loper uit voor Dirk en Nanuke!
Welkom bij de peuters .

Hoi dirk en mijm gefeliciteerd grote jongens

Hebben jullie ook zo lekker in de plassen gesprongen dit weekend ?

Neuh, wij hebben vooral gehangen. Ziek kind. De herfst is definitief begonnen .

Ook geen plassen gesprongen dit weekend. Wij hebben beide dagen volop het huis vol visite gehad. Dirk is onwijs verwend en heeft zich heel goed vermaakt. Hij had sinds vrijdag wel z'n dutjes geskipt, dus vanmiddag was het OP en nu ligt hij er ook alweer in. Boven aan de trap liep hij gelijk naar z'n bed. 'neej pjama, beer slapuh, Dirk slapuh ook'. Nou, ik ben benieuwd.

Welkom Nanuke met Dirk!

Ik ben vrijdag de hort op geweest met ZZ toen het nog goed weer was (rondje kringloop/Action/bibliotheek en onze vaste mooie route over de dijk gefietst) en daarna twee pyjama-dagen ingelast. Geen ziekenboeg, gewoon lekker wat rommelen thuis (vorig weekend teruggekomen van vakantie, dus nog allerlei spullen opgeruimd).