Herkent iemand dit?

quote:

Op maandag 9 september 2019 21:49 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ik snap haar ook wel. En dit heeft niets te maken met aanklooien, maar ik heb wel begrip voor haar angst. Ze wil geen buitenstaanders toe laten omdat ze bang is dat die ook zien dat er iets fout is en zullen klikken. Ze kan het gelukkig goed vinden met de ex van m'n broertje.

Begrijp je jezelf ook pop? Of buffel je maar door?

Zoek hulp. Niet perse via 'officiele' wegen.
Sinds je hier post maak ik me ook zorgen om jou. Jij buffelt zo hard, zorgt slecht voor jezelf, offer jezelf op.

Lief van je dat je haar begrijpt, dat is goed, stop daar niet mee.
Maar denk je ook aan jezelf?

Voor haar weet ik niet zeker of hulp buiten 'officiele' wegen goed is. Postnatale depressie is lichamelijk. Een ziekte.
Medicijnen e.d. zijn noodzakelijk dan.

Maar jullie. Jij, je dochter en ook zij moeten omgaan met wat is.
Zoek iets wat bij jullie past, maar denk niet dat jij (of hun) dat alleen moeten doen.
Er zijn meer wegen dan enkel de 'officiele'. En de 'officiele' weg zal makkelijker gaan als je ook tweedelijns hulp zoekt.

quote:

Op maandag 9 september 2019 22:00 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ze heeft me toegezegd dat ze geen gekke dingen doet. Ik let wel op, maar die golfbeweging van goede en slechte dagen baart me zorgen

Begrijpelijk.

Zij wil natuurlijk zichzelf niets aandoen. Maar dat heeft ze wel gedaan en toen wilde ze dat ook niet. Haar lichaam (haar hersenen horen daar ook bij) heeft haar veraden. Een ondanks zichzelf ipv een bewuste (rationele) keuze ergens voor.
Dat maakt jou bang, maakt jouw dochter bang (je zoon is nog te jong dat te uiten of zelfs te snappen, maar niet te jong het te voelen), maakt haar bang.

Ik heb zelf niet hetzelfde. Maar wel lichamelijke problemen die erger worden.
Om het grof te zeggen, ik schijt 7 kleuren stront.
Ik mag geen cortosteroiden meer. Wat als ik weer een slijmbeurs ontsteking krijg? Tot nu toe elk jaar, ernstig. Meerdere keren per jaar is niet raar. En de winter (wanneer het risico groter is, verdere last groter is) komt eraan.

Mijn gewrichten worden nooit meer beter, de slijtage is een feit. Met een hoop gedoe kan het afgeremd worden, maar beter gaat het niet worden.
Wat als ik niet meer kan doen wat ik doe? Ik daarin niet meer kan functioneren?

Nogmaals, ik schrijt 7 kleuren stront. Wat als ik wakker wordt en mijn heupen voelen niet meer alsof ze me niet meer kunnen dragen, maar kunnen het echt niet meer?
Ik ben 'te jong' voor kunstheupen. Artsen hebben me gezegd dat er misschien een tijd komt waarin ik niet meer kan doen wat ik wil doen.

Dat doet pijn, dat idee op zichzelf is al een probleem. Al voordat het echt zo is.
Maar ik know daartegen. Ik hou vol.
Nu kan ik het wel. Nu kan ik dingen doen om dat af te remmen. Nu kan ik mijn angst delen waardoor het dragelijk wordt.

En daardoor gaat het goed nu. Niet perfect, niet zonder moeite, maar goed.

Het lijkt misschien soms of jullie alleen staan hierin. Maar dat is niet zo.
Jullie zijn niet de eerste en enige die veel op jullie bord krijgen.
En voor jullie geld hetzelfde als voor mij. Er is altijd een uitweg.
Een verbetering, een afremmen, een andere mogelijkheden die net zo gelukkig maken.

Nog een cliche. Er is geen einde, enkel een nieuw begin.
Bang zijn is niet raar, moeite hebben met verandering ook niet. Maar blijf open staan.p

[ Bericht 22% gewijzigd door Cause_Mayhem op 09-09-2019 22:24:32 ]

Ik blijf het problematisch vinden dat bij zulke depressieve mensen eerdere zelfmoordpogingen in het verleden de enige graadmeter lijken te zijn waaraan ze de situatie als ernstig beschouwen. Ken ook een verhaal dat iemand zelfmoord had gepleegd omdat ze zijn situatie niet erg genoeg vonden om hen te behandelen. Je zou het maar hebben. Dan ben je echt aan je lot overgelaten. Aan de andere kant is er natuurlijk ook veel medicalisering en dat clienten zichzelf laten managen alsof een ander de verantwoordelijkheid zou hebben over hun geestelijke gesteldheid, dat dan ook weer. Die uitersten haat ik. Ze kunnen het of alleen maar aanstelleritus vinden of iemand direct ontslaan van alle eigen verantwoordelijkheid en een afhankelijke zombie maken.

[ Bericht 50% gewijzigd door Eadarion op 09-09-2019 23:39:08 ]

quote:

Op maandag 9 september 2019 23:20 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik blijf het problematisch vinden dat bij zulke depressieve mensen eerdere zelfmoordpogingen in het verleden de enige graadmeter lijken te zijn waaraan ze de situatie als ernstig beschouwen. Ken ook een verhaal dat iemand zelfmoord had gepleegd omdat ze zijn situatie niet erg genoeg vonden om hen te behandelen. Je zou het maar hebben. Dan ben je echt aan je lot overgelaten. Aan de andere kant is er natuurlijk ook veel medicalisering en dat clienten zichzelf laten managen alsof een ander de verantwoordelijkheid zou hebben over hun geestelijke gesteldheid, dat dan ook weer. Die uitersten haat ik. Ze kunnen het of alleen maar aanstelleritus vinden of iemand direct ontslaan van alle eigen verantwoordelijkheid en een afhankelijke zombie maken.

Gelukkig zijn er ook heel veel middenwegen tussen die uitersten die prima werken en waar het gros van de mensen goede ervaringen mee heeft.

quote:

Op maandag 9 september 2019 21:33 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Jij zou je kind laten afpakken omdat je bovenkamer niet helemaal in orde is?
Ik wil mijn kinderen graag bij mij hebben en ze zien opgroeien. Anders kan ik net zo goed geen kinderen krijgen.

Ik weet niet, maar als dat een mogelijke uitkomst is van de hulpvraag lijkt mij de situatie te ernstig om dan maar geen hulp te vragen.

Jij bent er toch ook nog? Waarom zouden de kinderen dan uit huis geplaatst worden?

quote:

Op maandag 9 september 2019 21:33 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Jij zou je kind laten afpakken omdat je bovenkamer niet helemaal in orde is?
Ik wil mijn kinderen graag bij mij hebben en ze zien opgroeien. Anders kan ik net zo goed geen kinderen krijgen.

Ja kijk als je op een goede dag wakker wordt om te constateren dat je op de slechte dag ervoor je eigen kinderen hebt vermoord en het huis in de fik hebt gezet is ook niet zo lekker. Dan kun je beter de kinderen uit huis hebben, je laten genezen en dan je kinderen gezond en wel weer terugzien.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 08:11 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Ja kijk als je op een goede dag wakker wordt om te constateren dat je op de slechte dag ervoor je eigen kinderen hebt vermoord en het huis in de fik hebt gezet is ook niet zo lekker. Dan kun je beter de kinderen uit huis hebben, je laten genezen en dan je kinderen gezond en wel weer terugzien.

Precies dit dus.

En natuurlijk denk je vooraf dat dat niet kan gebeuren. Maar dat dacht niemand ooit vooraf.

Het is wel ernstig dat je vrouw nu dus geen enkele hulp krijgt om te voorkomen dat het fout loopt zoals de vorige keer (ernstige depressie, zelfmoordpoging, opname). Ze doet raar, slikt haar medicijnen niet meer. Dit gaat maar één kant op en dat weet jij ook. Kun je wel zeggen ‘ik houd het in de gaten’, maar jij gaat er niet 24 uur per dag naast zitten om te voorkomen dat er iets fout gaat. Plus dat je door het ‘in de gaten te houden’ niet voorkomt dat je vrouw weer wegzinkt in een ernstige depressie.

Als het weer fout gaat zoals bij de vorige zwangerschap, komt Jeugdzorg ongetwijfeld ook weer kijken. Als je dat wilt voorkomen, kun je beter nu aan de bel trekken. Daarmee laat je/laten jullie juist wel zien dat jullie zelf in staat zijn om met deze problemen om te gaan (n.l. door op tijd hulp te zoeken). Nu heb je nog de kans om ernstige problemen te voorkomen.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 08:36 schreef Lienekien het volgende:
Het is wel ernstig dat je vrouw nu dus geen enkele hulp krijgt om te voorkomen dat het fout loopt zoals de vorige keer (ernstige depressie, zelfmoordpoging, opname). Ze doet raar, slikt haar medicijnen niet meer. Dit gaat maar één kant op en dat weet jij ook. Kun je wel zeggen ‘ik houd het in de gaten’, maar jij gaat er niet 24 uur per dag naast zitten om te voorkomen dat er iets fout gaat. Plus dat je door het ‘in de gaten te houden’ niet voorkomt dat je vrouw weer wegzinkt in een ernstige depressie.

Als het weer fout gaat zoals bij de vorige zwangerschap, komt Jeugdzorg ongetwijfeld ook weer kijken. Als je dat wilt voorkomen, kun je beter nu aan de bel trekken. Daarmee laat je/laten jullie juist wel zien dat jullie zelf in staat zijn om met deze problemen om te gaan (n.l. door op tijd hulp te zoeken). Nu heb je nog de kans om ernstige problemen te voorkomen.

Ts, als ik dit zo lees, dan kun je echt niets anders dan aan de bel trekken. Als je dat niet doet en het gaat fout kun je jezelf wel voor je kop slaan.

Jouw vrouw is duidelijk niet meer in control en nu is het aan jou om het over te nemen. Ik snap best dat het verleidelijk is om gewoon maar het beste ervan te hopen, maar de situatie vraagt van jou gewoon om in te grijpen. En wel nu.

quote:

Op maandag 9 september 2019 21:21 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ik heb zelf ook wantrouwen tegen jeugdzorg. En ik snap haar angst heel goed. Ik durf het niet aan te kaarten bij de gynaecoloog. Straks pakken ze ze echt af.
Iemand nog tips om de donkere dagen te verbeteren?

Ze pakken je kinderen niet af vanwege een pre/postnatale depressie. Wel als je daar niet adequaat mee omgaat. En zij kan dat niet, omdat ze bang is haar kinderen kwijt te raken én omdat ze een depressie heeft.

En als je een pre/postnatale depressie onbehandeld en onbegeleid door laat woekeren, kan het uitlopen op een psychose, en dan ben je nog verder van huis.

quote:

Op maandag 9 september 2019 21:50 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Haar kindjes zijn haar hele wereld, die doet ze niks!

Als ze een psychose krijgt, kan het zijn dat ze haar kindjes niet meer ziet als haar kindjes. Of iets dergelijks.

Onthoud dat een pre/postnatale depressie hormoongedreven is en niets zegt over hoe liefdevol of rationeel iemand is als ze daar geen last van heeft.

Leesvoer voor TS
GC / [Vraag wat je wil] aan iemand die een postnatale depressie heeft gehad

Nu is dit wel een heel heftig verhaal en verlopen de meeste depressies milder, maar je ziet er ook dat haar kinderen haar niet zijn afgenomen. Wel kreeg ze goede behandeling toen ze psychotisch werd.

Dennis, je kunt haar niet 24/7 in de gaten houden, en, ook al zou je dat kunnen, dan mis je nog de kennis om adequaat met haar depressie om te gaan. En denk ook aan je oudste dochter, welke rol speelt zij hierin?

Durf hulp te vragen. Zoals anderen al zeggen: dat toont juist aan de instanties dat jullie goede en verantwoordelijke ouders zijn. Als het uit de hand gaat lopen en jullie niet aan de bel hebben getrokken, dan sta je er een stuk slechter op.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 12:13 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Haar hoofd denkt dat als de buitenwereld ervan af weet er dan wielen gaan draaien die ze liever stil houdt. En dat snap ik want als er eenmaal dingen in werking gezet worden kun je de het niet meer stoppen. Ik zoek meer het soort hulp wat niet officieel is, maar dat gaat dus bijna niet. Er is hier in dit dorp een gezinscoach, maar ook die zal ongetwijfeld een melding maken bij veilig thuis als ze ook maar iets vermoed. En ik denk niet dat ik twee keer de dans kan ontspringen als het uitdraait op een gang naar de rechtbank.

In dit geval komt veilig thuis helemaal niet aan bod als je bij de juiste medici aanklopt voor hulp. Een hormonale depressie is iets dat heel veel voorkomt.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 12:18 schreef miss_sly het volgende:

[..]

In dit geval komt veilig thuis helemaal niet aan bod als je bij de juiste medici aanklopt voor hulp. Een hormonale depressie is iets dat heel veel voorkomt.

Ik denk dat er nog wat apen uit mouwen gaan komen over de werkelijke situatie...

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 14:46 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Ik denk dat er nog wat apen uit mouwen gaan komen over de werkelijke situatie...

Dat weet ik niet, en dat vind ik een onnodig negatieve invulling van zaken.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 12:13 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Haar hoofd denkt dat als de buitenwereld ervan af weet er dan wielen gaan draaien die ze liever stil houdt. En dat snap ik want als er eenmaal dingen in werking gezet worden kun je de het niet meer stoppen. Ik zoek meer het soort hulp wat niet officieel is, maar dat gaat dus bijna niet. Er is hier in dit dorp een gezinscoach, maar ook die zal ongetwijfeld een melding maken bij veilig thuis als ze ook maar iets vermoed. En ik denk niet dat ik twee keer de dans kan ontspringen als het uitdraait op een gang naar de rechtbank.

Je laat het klinken als haar depressie iets illegaals is

quote:

Op maandag 9 september 2019 21:21 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ik heb zelf ook wantrouwen tegen jeugdzorg. En ik snap haar angst heel goed. Ik durf het niet aan te kaarten bij de gynaecoloog. Straks pakken ze ze echt af.
Iemand nog tips om de donkere dagen te verbeteren?

Jezus, wat een tokkie gedachten

OTS is niet "kinderen afpakken".

En als ze de zorg voor de kinderen inadequaat vinden, is een uit huis plaatsing altijd tijdelijk.

Zodra je vrouw alles weer op een rijtje heeft en de dokters/psychologen kunnen de zorg weer afbouwen, kunnen de kinderen ook weer terug naar huis.

Nederland is geen Nigeria hoor waar de kinderen ter adoptie worden verkocht

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 09:36 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Als ze een psychose krijgt, kan het zijn dat ze haar kindjes niet meer ziet als haar kindjes. Of iets dergelijks.

Onthoud dat een pre/postnatale depressie hormoongedreven is en niets zegt over hoe liefdevol of rationeel iemand is als ze daar geen last van heeft.

Absoluut dit!
Je vrouw in normale staat zal haar kinderen zeker niets aandoen.
Je vrouw met een postnatale psychose is een gigantisch gevaar voor haarzelf en haar omgeving!! Ook haar kinderen! Lees er aub over!
En zoek hulp! Meld het aan de gyn of wie dan ook.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 12:13 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Haar hoofd denkt dat als de buitenwereld ervan af weet er dan wielen gaan draaien die ze liever stil houdt. En dat snap ik want als er eenmaal dingen in werking gezet worden kun je de het niet meer stoppen. Ik zoek meer het soort hulp wat niet officieel is, maar dat gaat dus bijna niet. Er is hier in dit dorp een gezinscoach, maar ook die zal ongetwijfeld een melding maken bij veilig thuis als ze ook maar iets vermoed. En ik denk niet dat ik twee keer de dans kan ontspringen als het uitdraait op een gang naar de rechtbank.

Je moet toch eens uitleggen hoe het kan dat als jij goed voor de kinderen kan zorgen je toch vermoedt dat jouw kinderen afgepakt kunnen worden.

Ofwel je ziet spoken, ofwel je vertelt niet het hele verhaal.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 12:13 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Haar hoofd denkt dat als de buitenwereld ervan af weet er dan wielen gaan draaien die ze liever stil houdt. En dat snap ik want als er eenmaal dingen in werking gezet worden kun je de het niet meer stoppen. Ik zoek meer het soort hulp wat niet officieel is, maar dat gaat dus bijna niet. Er is hier in dit dorp een gezinscoach, maar ook die zal ongetwijfeld een melding maken bij veilig thuis als ze ook maar iets vermoed. En ik denk niet dat ik twee keer de dans kan ontspringen als het uitdraait op een gang naar de rechtbank.

Oke, ik heb zelf 'gelopen' op de POP-poli, en echt, wat een heerlijke verademing. Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap een psychose gehad, en bij mijn tweede ging het weer minder en kreeg ik verschrikkelijke angsten, maar wat een FANTASTISCHE hulp heb ik gehad. Allemaal zonder medicatie opgelost. Ik heb echt het gevoel gehad dat ze op elk moment van de dag voor me klaar stonden als ik dat nodig zou hebben.

Maar zelfs toen ik een psychose had is mijn kind niet afgenomen, mijn partner -en ouders op de achtergrond- waren er immers.

Laat het niet zo ver komen. Zet er maar wat druk op dat ze gaat, het zal d'r goed doen.

quote:

Op dinsdag 10 september 2019 17:48 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ik zal straks nog een keer met haar praten. Beetje druk erop zetten werkt waarschijnlijk wel.

Goed zo!
En dan druk vanuit 'je zorgen maken'.

quote:

Op woensdag 11 september 2019 20:20 schreef Cryptocoryne het volgende:
Toch nog met haar gepraat en op zachte wijze onder druk gezet, kreeg alleen een shitstorm aan verwijten die deels terecht zijn terug. Wel gezegd dat ik wil dat ze praat en haar medicijnen weer gaat nemen maar het maakt allemaal niet echt indruk.
Dus ja, ik ben wel een beetje uitgespeeld nu. Iemand nog ideeën die helpen zonder dat ik haar moet afvallen?
Want ik weet het niet meer.

Welke verwijten kreeg je dan? Want misschien maakt dat ook uit.

quote:

Op woensdag 11 september 2019 20:43 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ja dat ik altijd weg ben 's avonds, en ze altijd alles alleen moet doen. En dat is niet waar, ik ben van huis om geld te verdienen, ook voor haar. Als ik steeds thuis blijf verdien ik ook niks. Dus ja.

Maar van hoe laat tot hoe laat werk je dan? En heb je ook gezegd dat omdat werken ook onderdeel uitmaakt van het geheel wat jullie samen moeten doen haar bewering dat ze alles alleen moet doen niet klopt?

quote:

Op woensdag 11 september 2019 21:08 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ik werk overdag maar ben ' s avonds ook soms de deur uit en daar mauwt ze dan over.

Misschien is ze jaloers omdat ze toch diep in haar hart liever ook parttime wil werken dan afhankelijk wil zijn?

quote:

Op woensdag 11 september 2019 21:08 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ik werk overdag maar ben ' s avonds ook soms de deur uit en daar mauwt ze dan over.

Maar je doel was toch ook om wat druk erop zetten. Druk zetten levert altijd weerstand en boosheid op.

Dus als je daarvoor wil gaan, wees dan bereid om deze reactie te incasseren. En probeer de verwijten te zien voor wat het is: angst, machteloosheid.

Het is misschien wel verpakt als een verwijt naar jou, maar ze zit blijkbaar met moeilijke gevoelens. Je kan haar helpen door het gevoel wat achter de verwijten zit serieus te nemen. Dan ontstaat er ook ruimte voor een beter gesprek.

Snap dat het heel moeilijk voor jou is om te incasseren, vooral omdat je al veel op je moet nemen nu. Maar als je wil dat je zwangere/instabiele vrouw overeind blijft, zet dan even je ego opzij. Misschien op een later moment dat ze jou dan ook weer beter begrijpt en komen jullie dichter bij elkaar.

Dus je hoeft haar helemaal niet af te vallen, vooral niet, je bent haar steun en toeverlaat. Ga juist naast haar staan zodat jullie het weer samen kunnen doen. Ik denk dat ze je steun mist.

Misschien moet het even inzinken en draait ze morgen wel bij.

quote:

Op woensdag 11 september 2019 21:26 schreef -marz- het volgende:
Dus je hoeft haar helemaal niet af te vallen, vooral niet, je bent haar steun en toeverlaat. Ga juist naast haar staan zodat jullie het weer samen kunnen doen. Ik denk dat ze je steun mist.

Vooral omdat meneer er voor kiest bijna nooit thuis te zijn. Lekker dan.

quote:

Op donderdag 12 september 2019 07:18 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ik ben ongeveer 3-4 avondeten weg, dus dat valt allemaal wel mee. Het is niet zo dat ze sneller beter wordt als ik elke dag thuis blijf.

Het kan zomaar dat ze de hele zwangerschap niet ‘beter wordt’, maar jouw steun en aanwezigheid kunnen wel heel belangrijk zijn voor haar.

quote:

Op donderdag 12 september 2019 07:18 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ik ben ongeveer 3-4 avondeten weg, dus dat valt allemaal wel mee. Het is niet zo dat ze sneller beter wordt als ik elke dag thuis blijf.

Dat is dus gewoon 70% van de werkdagen. Terwijl jouw vrouw aangeeft meer steun nodig te hebben.

Ik kan natuurlijk helemaal mis zitten, maar ik krijg van jouw verhalen wel echt het gevoel alsof jij met struisvogelpolitiek bezig bent. Je ontloopt eerder jouw verantwoordelijkheden dan dat je actie onderneemt.

Je zet een beetje druk en vervolgens slaap je op de bank (sowieso: wtf! Je laat je toch niet naar de bank sturen?).

Tijd om even echt de leiding te nemen. Jullie hebben hulp nodig. Dat moet je ook tegen jouw vrouw zeggen: ik zie dat we dit niet alleen aankunnen en dus gaan we hulp vragen. Liefst samen, anders ik alleen en dat doen we vandaag nog.

Dat jouw vrouw dat niet wil is niet relevant, want het is noodzakelijk.

quote:

Op donderdag 12 september 2019 07:55 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ze geeft helemaal niks aan, dat zegt ze alleen maar zodat ze dan mij de schuld kan geven van haar toestand. Ik heb haar nog nooit horen mauwen dat ik 's avonds weg ga en terug kom met knaken in mijn zak. Dat zegt ze nu alleen omdat ik heb gezegd dat ze hulp nodig heeft en dat ik wil dat ze gewoon op haar afspraken bij de poppoli verschijnt. Maar dan is het natuurlijk makkelijker voor haar om de schuld op mij af te schuiven.

Ik ben het met VEM eens: jij moet de leiding nemen in deze en voor jullie gezin hulp inschakelen. Als ze naar de poppoli moet, ga he mee, of regel je iemand die met haar meegaat. Dit is noodzakelijk, daar mag je niet over struisvogelen.

quote:

Op donderdag 12 september 2019 07:55 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ze geeft helemaal niks aan, dat zegt ze alleen maar zodat ze dan mij de schuld kan geven van haar toestand. Ik heb haar nog nooit horen mauwen dat ik 's avonds weg ga en terug kom met knaken in mijn zak. Dat zegt ze nu alleen omdat ik heb gezegd dat ze hulp nodig heeft en dat ik wil dat ze gewoon op haar afspraken bij de poppoli verschijnt. Maar dan is het natuurlijk makkelijker voor haar om de schuld op mij af te schuiven.

Ze zit ook met een lastige puber, een peuter en een hond, als ik met niet vergis. Alleen, zonder jou. En zij is ziek (zie OP) en zwanger. En vraagt nu de steun die je bij het huwelijk hebt beloofd. Maar jij laat haar in de steek voor wat centen.

quote:

Op woensdag 11 september 2019 21:08 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ik werk overdag maar ben ' s avonds ook soms de deur uit en daar mauwt ze dan over.

Werk je ook 's avonds of ben je weg voor andere dingen?

Je staat zelf ook volledig in de mauw stand hoor. Wees eens een vent, jij hebt haar toch bezwangerd, je ziet dat het aan alle kanten fout gaat, in plaats van dat je ingrijpt zit je te FOK!ken en te miepen dat er niet met haar te praten valt.

Alsof het nog gaat over "ze probeert de schuld op mij af te schuiven" als ze op een dag de deur uitloopt en vermist is (God verhoede).

Dit zijn de situaties waarover je jaren later nog denkt: had ik maar.

quote:

Op donderdag 12 september 2019 07:55 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ze geeft helemaal niks aan, dat zegt ze alleen maar zodat ze dan mij de schuld kan geven van haar toestand. Ik heb haar nog nooit horen mauwen dat ik 's avonds weg ga en terug kom met knaken in mijn zak. Dat zegt ze nu alleen omdat ik heb gezegd dat ze hulp nodig heeft en dat ik wil dat ze gewoon op haar afspraken bij de poppoli verschijnt. Maar dan is het natuurlijk makkelijker voor haar om de schuld op mij af te schuiven.

Je bent nog steeds aan het struisvogelen, want het is helemaal niet van belang wat je nu zegt.

Jouw vrouw, jouw gezin, heeft hulp nodig en wel nu. Dus gewoon tegen haar zeggen dat je wil dat jullie samen hulp in gaan schakelen en zo niet dat jij vindt dat jij het dan alleen moet doen.

Misschien wordt ze enorm boos op je, maar dat is niet relevant. Dat is onmacht. En komt vanzelf weer goed als alles voorbij is en ze kan inzien dat jij hebt gedaan wat je moest doen.

Ik snap dat je onder grote druk staat en nu lijkt te bezwijken. Maar verzamel even al jouw kracht en doe dit voor jouw gezin. Dat is nu even harder nodig dan die paar rotcenten.