Geluk ligt in jouw perspectief/ gedachten

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 23:46 schreef Slayage het volgende:

[..]

lijkt me ook verstandig om te doen wanneer je buiten bent, maar ik heb niet de indruk dat jij enige benul hebt waar ik het over heb of wat ik wil zeggen. alles wat ik zeg gaat langs je heen. slaap lekker voor straks

Ik snap wat je zegt, maar het heeft zijn grenzen. Zonder inzicht in de grenzen ervan, is het zelfs ideologisch gevaarlijk (grenzeloze acceptatie, geluk is louter een interne aangelegenheid ).

Volledige acceptatie, gericht op blijvend geluk, is vreemd. Wat is doelgerichte acceptatie? Als je kunt accepteren dat het regent, als je alles kunt accepteren, kun je ook accepteren dat je ongelukkig bent. Kijk jezelf nu eens ongelukkig zitten zijn ... dat werkt misschien wel beter.

[ Bericht 6% gewijzigd door deelnemer op 08-10-2019 00:49:43 ]

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 23:43 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Zelfs vogels, schapen en geiten schuilen graag als het regent. Wat zouden die denken als ze niet kunnen schuilen?

Maar dieren reageren voornamelijk vanuit instinct en reflex. Als mens heb je daar een keuze in.

Het kan overigens heel interessant zijn om zaken die je als vervelend ervaart heel bewust waar te nemen, inclusief wat dat in je op laat komen. Ik gebruik daar zelf b.v. structureel koude douches voor Ik heb ook een hekel aan regen, maar als het zich voordoet, probeer ik m'n aandacht naar de sensatie en alle gedachten/emoties die daarbij vrijkomen te brengen. Dat geeft een totaal andere ervaring.

Ik heb ooit eens de formule

Lijden = Pijn X Weerstand

gezien; Pijn is onvermijdelijk, Lijden niet. Ik denk dat hier wel een kern van waarheid inzit, en als zodanig ben ik het wel eens met de OP. Of je geluk volledig in je perceptie zit, weet ik niet precies, maar dat vind ik meer een theoretisch vraagstuk waar ik in de praktijk weinig mee kan. Ik weet alleen dat mijn perceptie een hele grote stempel op mijn gemoedstoestand drukt

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 08:04 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Maar dieren reageren voornamelijk vanuit instinct en reflex. Als mens heb je daar een keuze in.

Het kan overigens heel interessant zijn om zaken die je als vervelend ervaart heel bewust waar te nemen, inclusief wat dat in je op laat komen. Ik gebruik daar zelf b.v. structureel koude douches voor Ik heb ook een hekel aan regen, maar als het zich voordoet, probeer ik m'n aandacht naar de sensatie en alle gedachten/emoties die daarbij vrijkomen te brengen. Dat geeft een totaal andere ervaring.

Ik heb ooit eens de formule

Lijden = Pijn X Weerstand

gezien; Pijn is onvermijdelijk, Lijden niet. Ik denk dat hier wel een kern van waarheid inzit, en als zodanig ben ik het wel eens met de OP. Of je geluk volledig in je perceptie zit, weet ik niet precies, maar dat vind ik meer een theoretisch vraagstuk waar ik in de praktijk weinig mee kan. Ik weet alleen dat mijn perceptie een hele grote stempel op mijn gemoedstoestand drukt

Een situatie biedt veel mogelijke insteken, en je kunt daarin deels kiezen voor de ene of de andere insteek. Maar de mate waarin het openstaat voor keuzes, loopt wijd uiteen. Er kunnen insteken zijn, die mensen niet kennen en daarom niet inzetten, want het 'ík' dat hierin de regie neemt, is zelf ook beperkt (inclusief het zelfinzicht, want mensen zijn niet transparant voor zichzelf). Er is dus ook wat te winnen.

Aan het vergelijk met dieren kun je al gelijk aflezen dat je deels gebonden bent aan een gezichtspunt, want je kunt je niet zomaar verplaatsen in dieren. Mens zijn, is een gezichtspunt dat voortvloeit uit je constitutie. Deels kun je een perspectief of standpunt overwegen en kiezen, deels ben je een gezichtspunt en valt er niets te kiezen. Dat speelt niet alleen in het vergelijk tussen mens en dier, maar kun je nog wel wat verder doortrekken naar verschillen tussen individuele mensen onderling.

Daar ligt een serieus theoretisch vraagstuk. Je kunt dom zijn op een onbewuste zelf ondermijnende manier, maar je kunt ook teveel verwachten van de regierol (een klassiek probleem). In de Tibetaans-boeddhistische traditie lieten monniken zich soms voor jaren inmetselen. Dat is de regierol nemen, maar dat zou ik niet willen aanbevelen (inmiddels achterhaald, en ook de Boeddha verwerpt het idee dat zware ascese heilzaam is).

Er was eens een journalist die werd hij gekidnapt. Het duurde jaren voordat hij weer vrijkwam. Zijn dochter was nog klein toen hij uit haar leven verdween. Toen hij weer thuis zou komen, was ze vol verwachting. Het werd allemaal aangekondigd in het nieuws en haar vader was een held. Dat viel tegen, haar vader was niet om te genieten. Ze heeft daar later een boek over geschreven. Volgens haar had de gevangenschap hem verandert.

Daarna zat de woede zozeer in de man, dat hij zijn rol, die hij aanvankelijk nog steeds probeerde hoog te houden, niet meer kon opbrengen. Dan is, kiezen hoe je insteekt, niet zo vanzelfsprekend meer, zelfs al kon hij dat daarvoor wel. Oorlogsveteranen hebben bij terugkeer ook vaak aanpassingsproblemen. Zijn deze mensen dommer geworden van hun ervaringen, of hebben ze hun horizon juist verbreed?

Zolang mensen hun experimenten op zichzelf toepassen, is dat hun goed recht. Maar als men andere mensen daarin gaat adviseren, is er een groot risico voor inschattingsfouten. Zie het spelen met je aandacht, perceptie, belevingswereld, je bewustwording, het over een andere boeg gooien, als mogelijkheid, als iets dat veel mensen uit eigen ervaring kennen. Dat is niet controversieel. Maar de stelling, dat alles perceptie is, gaat te ver.

Er zijn tal van romantische en morele bewegingen geweest, die zich vergrepen hebben aan een overtrokken idee van zelfcontrole / zelfsturing. Het staat wijd open voor inschattingsfouten en misbruik. Misbruik in de politiek, vooral door mensen die sowieso al in de rol zitten om de schaapjes te (mis)leiden.

Je kunt er zeker voor kiezen om de positieve kanten zoveel mogelijk tot zijn recht te laten komen. Maar er zijn ook minder positieve kanten. Het ene is niet realistischer dan het andere, hooguit wenselijker. Dat zet de deur open naar allerlei vormen van wensdenken. Ik denk dan aan Oprah Winfrey, aan een boek als The Secret (esoterisch populisme).

Kortom: je perceptie beinvloed de ervaring en de ervaring beinvloed je perceptie (de cirkel is rond). Met het geheugen als intermediair. De lus is verraderlijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 09-10-2019 17:47:45 ]

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 08:04 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Maar dieren reageren voornamelijk vanuit instinct en reflex. Als mens heb je daar een keuze in.

Het kan overigens heel interessant zijn om zaken die je als vervelend ervaart heel bewust waar te nemen, inclusief wat dat in je op laat komen. Ik gebruik daar zelf b.v. structureel koude douches voor Ik heb ook een hekel aan regen, maar als het zich voordoet, probeer ik m'n aandacht naar de sensatie en alle gedachten/emoties die daarbij vrijkomen te brengen. Dat geeft een totaal andere ervaring.

Ongeacht in wat voor helse pijn je zit, op het moment dat je je focust op de lichamelijke gewaarwording blijft er weinig over van de drama, dat wijzelf creëeren in onze hoofd.

quote:

Ik heb ooit eens de formule

Lijden = Pijn X Weerstand

gezien; Pijn is onvermijdelijk, Lijden niet. Ik denk dat hier wel een kern van waarheid inzit, en als zodanig ben ik het wel eens met de OP. Of je geluk volledig in je perceptie zit, weet ik niet precies, maar dat vind ik meer een theoretisch vraagstuk waar ik in de praktijk weinig mee kan. Ik weet alleen dat mijn perceptie een hele grote stempel op mijn gemoedstoestand drukt

Ik kwam die formule tegen in het boek, zelf compassie van Kristen neff, volgens mij heeftvzij die bedacht. Uiteraard is het ontleend van een accepterende houding tegenover alles, prettig of onprettig. Tevens is het ook ontleend uit het boeddhistische twee pijlen metafoor. De eerste pijl/pijn die je voelt van de inslag van de pijl/pijn is de pijn waar je niks aan kunt doen, de tweede pijl/pijn is de pijl/pijn die we.zelf creëren in onze geest, door er over te oordelen, dit is kut, dit wil ik niet, ik wou dat het anders was, waarom overkomt uitgerekend mij dit nou? door er een verhaal over te maken. Waardoor het lijden worden. Zoals de boeddhisten stellen , "het leven is lijden". Zo is het lijden onvermijdelijk. Echter kunnen we ons lijden wel verminderen door onze houding aan te passen.

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 14:09 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Een situatie biedt veel mogelijke insteken, en je kunt daarin deels kiezen voor de ene of de andere insteek. Maar de mate waarin het openstaat voor keuzes, loopt wijd uiteen. Er kunnen insteken zijn, die mensen niet kennen en daarom niet inzetten, want het 'ík' dat hierin de regie neemt, is zelf ook beperkt (inclusief het zelfinzicht, want mensen zijn niet transparant voor zichzelf). Er is dus ook wat te winnen.

Aan het vergelijk met dieren kun je al gelijk aflezen dat je deels gebonden bent aan een gezichtspunt, want je kunt je niet zomaar verplaatsen in dieren. Mens zijn, is een gezichtspunt dat voortvloeit uit je constitutie. Deels kun je een perspectief of standpunt overwegen en kiezen, deels ben je een gezichtspunt en valt er niets te kiezen. Dat speelt niet alleen in het vergelijk tussen mens en dier, maar kun je nog wel wat verder doortrekken naar verschillen tussen individuele mensen onderling.

Daar ligt een serieus theoretisch vraagstuk. Je kunt dom zijn op een onbewuste zelf ondermijnende manier, maar je kunt ook teveel verwachten van de regierol (een klassiek probleem). In de Tibetaans-boeddhistische traditie lieten monniken zich soms voor jaren inmetselen. Dat is de regierol nemen, maar dat zou ik niet willen aanbevelen (inmiddels achterhaald, en ook de Boeddha verwerpt het idee dat zware ascese heilzaam is).

Er was eens een journalist die werd hij gekidnapt. Het duurde jaren voordat hij weer vrijkwam. Zijn dochter was nog klein toen hij uit haar leven verdween. Toen hij weer thuis zou komen, was ze vol verwachting. Het werd allemaal aangekondigd in het nieuws en haar vader was een held. Dat viel tegen, haar vader was niet om te genieten. Ze heeft daar later een boek over geschreven. Volgens haar had de gevangenschap hem verandert.

Daarna zat de woede zozeer in de man, dat hij zijn rol, die hij aanvankelijk nog steeds probeerde hoog te houden, niet meer kon opbrengen. Dan is, kiezen hoe je insteekt, niet zo vanzelfsprekend meer, zelfs al kon hij dat daarvoor wel. Oorlogsveteranen hebben bij terugkeer ook vaak aanpassingsproblemen. Zijn deze mensen dommer geworden van hun ervaringen, of hebben ze hun horizon juist verbreed?

Zolang mensen hun experimenten op zichzelf toepassen, is dat hun goed recht. Maar als men andere mensen daarin gaat adviseren, is er een groot risico voor inschattingsfouten. Zie het spelen met je aandacht, perceptie, belevingswereld, je bewustwording, het over een andere boeg gooien, als mogelijkheid, als iets dat veel mensen uit eigen ervaring kennen. Dat is niet controversieel. Maar de stelling, dat alles perceptie is, gaat te ver.

Er zijn tal van romantische en morele bewegingen geweest, die zich vergrepen hebben aan een overtrokken idee van zelfcontrole / zelfsturing. Het staat wijd open voor inschattingsfouten en misbruik. Misbruik in de politiek, vooral door mensen die sowieso al in de rol zitten om de schaapjes te (mis)leiden.

Je kunt er zeker voor kiezen om de positieve kanten zoveel mogelijk tot zijn recht te laten komen. Maar er zijn ook minder positieve kanten. Het ene is niet realistischer dan het andere, hooguit wenselijker. Dat zet de deur open naar allerlei vormen van wensdenken. Ik denk dan aan Oprah Winfrey, aan een boek als The Secret (esoterisch populisme).

Kortom: je perceptie beinvloed de ervaring en de ervaring beinvloed je perceptie (de cirkel is rond). Met het geheugen als intermediair. De lus is verraderlijk.

Dude.

Jij zit veel te veel in je hoofd. Ga lekker sporten. Ga naar de sauna. Neem een koude douche zoals hierboven aangegeven. Ga mediteren. Door "uit je geest te stappen" en "in je lichaam te zitten" , zal je ervaren dat je beetje bij beetje een gelukkiger mens wordt.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 21:59 schreef LelijKnap het volgende:
Het toeval slaat weer eens raak. Zojuist geüpload:

How to Turn Your Mind from an Enemy to an Ally

Neem jezelf niet al te serieus

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 14:09 schreef deelnemer het volgende:
Dat zet de deur open naar allerlei vormen van wensdenken. Ik denk dan aan Oprah Winfrey, aan een boek als The Secret (esoterisch populisme).

Ik heb de rest van de discussie hier niet zo gevolgd, maar ik vind je kenschetsing van The Secret als 'esoterisch populisme' wel geniaal. Die moet ik onthouden.

quote:

Op donderdag 10 oktober 2019 12:07 schreef Slayage het volgende:

[..]

Dude.

Jij zit veel te veel in je hoofd. Ga lekker sporten. Ga naar de sauna. Neem een koude douche zoals hierboven aangegeven. Ga mediteren. Door "uit je geest te stappen" en "in je lichaam te zitten" , zal je ervaren dat je beetje bij beetje een gelukkiger mens wordt.

Veronderstellen en generaliseren is theoretiseren, en dat is niet jouw speciale privilege.

quote:

Op donderdag 10 oktober 2019 14:21 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Veronderstellen en generaliseren is theoretiseren, en dat is niet jouw speciale privilege.

Heb je al gesport vandaag?

quote:

Op donderdag 10 oktober 2019 15:31 schreef Slayage het volgende:

[..]

Heb je al gesport vandaag?

Typisch.

quote:

Op donderdag 10 oktober 2019 15:43 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Typisch.

Een koude douche anders?

quote:

Op donderdag 10 oktober 2019 16:00 schreef Slayage het volgende:

[..]

Een koude douche anders?

Volgens het TT ligt geluk in mijn perspectief / gedachten. Guess not.

quote:

Op donderdag 10 oktober 2019 16:00 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Volgens het TT ligt geluk in mijn perspectief / gedachten. Guess not.

Je hebt een schop onder je kont nodig. In de positieve zin

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 23:11 schreef Slayage het volgende:
welke houding maakt je gelukkiger? de linker of de rechter? weerstand of acceptatie?

[ afbeelding ]

De rechter hanteer ik meestal, maar soms als je door je stemming je barrières kwijt bent, dan kan het nog wel eens naar links omslaan.

Wind tegen op de fiets? Goed voor de conditie. Fout gemaakt? Geleerd hoe het wel lukt. Positive twisting.

quote:

Op donderdag 10 oktober 2019 20:10 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

De rechter hanteer ik meestal, maar soms als je door je stemming je barrières kwijt bent, dan kan het nog wel eens naar links omslaan.

Wind tegen op de fiets? Goed voor de conditie. Fout gemaakt? Geleerd hoe het wel lukt. Positive twisting.

Reframing is heel handig idd

He kan iets op zo veel verschillende manieren benaderen.

Geluk hoort bij het proces van het leven. De mens probeert de eigen levenscapaciteit uit binnen de logische mogelijkheden van zijn, of haar cultureel kader. Geluk ontstaat door het zien en uitproberen van die mogelijkheden. Dat proces noemen we « leren ». Geluk bestaat in het vermogen de eigen leerprocessen te sturen. Daarbij is onze levensweg een spoor dat we achterlaten, en niet een weg die we kunnen plannen. Het verloopt langs de mogelijkheden die we gezien en/of zelf gecreëerd hebben. Plannen kan niet, want het menselijk handelen kent de eigen bedoelingen niet. Geplande « zelfwording » is niet mogelijk. De dingen die we in onszelf, en in onze relatie met de wereld als “mogelijkheid” waarnemen (en niet als “feit”), zijn de bron voor ons geluk. Achteraf, na de keuzes die we gemaakt hebben en de dingen die we gedaan hebben, kan alles in termen van bedoeling en niet-bedoeling worden besproken. Een kind dat tijdens een voetbalwedstrijd een prachtige goal maakt, precies in de rechter bovenhoek, trekt daarbij een gezicht alsof het precies de bedoeling was. Maar het gezond mensenverstand weet wel beter, en de tegenpartij zegt : ’meer geluk dan wijsheid’ ! Het inzicht is het besluit achteraf ’dit nog wel, dat niet meer’. We geven het door als sturingsbedoeling die eerst verborgen was, maar nu bewust gemaakt.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 13:54 schreef OldHenry het volgende:
Geluk hoort bij het proces van het leven. De mens probeert de eigen levenscapaciteit uit binnen de logische mogelijkheden van zijn, of haar cultureel kader. Geluk ontstaat door het zien en uitproberen van die mogelijkheden. Dat proces noemen we « leren ». Geluk bestaat in het vermogen de eigen leerprocessen te sturen. Daarbij is onze levensweg een spoor dat we achterlaten, en niet een weg die we kunnen plannen. Het verloopt langs de mogelijkheden die we gezien en/of zelf gecreëerd hebben. Plannen kan niet, want het menselijk handelen kent de eigen bedoelingen niet. Geplande « zelfwording » is niet mogelijk. De dingen die we in onszelf, en in onze relatie met de wereld als "mogelijkheid" waarnemen (en niet als "feit"), zijn de bron voor ons geluk. Achteraf, na de keuzes die we gemaakt hebben en de dingen die we gedaan hebben, kan alles in termen van bedoeling en niet-bedoeling worden besproken. Een kind dat tijdens een voetbalwedstrijd een prachtige goal maakt, precies in de rechter bovenhoek, trekt daarbij een gezicht alsof het precies de bedoeling was. Maar het gezond mensenverstand weet wel beter, en de tegenpartij zegt : 'meer geluk dan wijsheid' ! Het inzicht is het besluit achteraf 'dit nog wel, dat niet meer'. We geven het door als sturingsbedoeling die eerst verborgen was, maar nu bewust gemaakt.

Klopt.

Geluk is geen vanzelfsprekend doel, en zin geen vanzelfsprekend uitgangspunt, want ze ontstaan, of worden ontdekt, al doende (pad afhankelijk).

[ Bericht 28% gewijzigd door deelnemer op 17-10-2019 21:53:20 ]