TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Ik geloof niet zo in dit soort zaken. Ja, ik geloof wel dat je een "Huh?!” gevoel is, maar dat is meer een trucje van het brein.
Ik vermoed namelijk dat wanneer je sterk aan iets denkt, je daarop gefocust raakt. Dat is namelijk het principe achter The Secret (als ik me niet vergis) en de wishboards, maar ook orakelen en dergelijke. Het effect dat wanneer iemand zwanger is, ze ineens heel veel zwangere vrouwen ziet, of mensen met babies. Wat je volgens mij doet door die concentratie is de “bekabeling” van je hersenen veranderen, zodat alles wat met dat onderwerp te maken heeft sneller en heftiger bij je binnenkomt.
Het tweede principe is dat mensen niet van falen houden. Elke keer als de connectie wordt gemaakt die we synchroniteit noemen, worden we euforisch: kijk, het werkt! Maar elke keer dat we geconcentreerd aan iets denken en er gebeurt niets bijzonders, dan onthouden we dat niet, als we het überhaupt al opmerken. Met andere woorden, als je het wilt oefenen (je ergens op concentreren om het af te dwingen), dan zal dat niet lukken. Hou je statistieken bij, dan zal je niet meer dan random een positieve uitkomst krijgen.
Mensen merken heus meer op dan dat ze bewust ervaren, daarom moet je je op dingen concentreren om ze te kunnen ervaren. Als je alles ervaart wat er om je heen gebeurt, wordt je gek (klassiek autisme is daaraan gerelateerd: een overdosis prikkels waarvan je niet weet hoe je ze moet verwerken).
Ik vermoed namelijk dat wanneer je sterk aan iets denkt, je daarop gefocust raakt. Dat is namelijk het principe achter The Secret (als ik me niet vergis) en de wishboards, maar ook orakelen en dergelijke. Het effect dat wanneer iemand zwanger is, ze ineens heel veel zwangere vrouwen ziet, of mensen met babies. Wat je volgens mij doet door die concentratie is de “bekabeling” van je hersenen veranderen, zodat alles wat met dat onderwerp te maken heeft sneller en heftiger bij je binnenkomt.
Het tweede principe is dat mensen niet van falen houden. Elke keer als de connectie wordt gemaakt die we synchroniteit noemen, worden we euforisch: kijk, het werkt! Maar elke keer dat we geconcentreerd aan iets denken en er gebeurt niets bijzonders, dan onthouden we dat niet, als we het überhaupt al opmerken. Met andere woorden, als je het wilt oefenen (je ergens op concentreren om het af te dwingen), dan zal dat niet lukken. Hou je statistieken bij, dan zal je niet meer dan random een positieve uitkomst krijgen.
Mensen merken heus meer op dan dat ze bewust ervaren, daarom moet je je op dingen concentreren om ze te kunnen ervaren. Als je alles ervaart wat er om je heen gebeurt, wordt je gek (klassiek autisme is daaraan gerelateerd: een overdosis prikkels waarvan je niet weet hoe je ze moet verwerken).
quote:Op maandag 16 september 2019 12:50 schreef onlogisch het volgende:
Dit weekend luisterde ik naar dit nummer
Toen zocht ik dat model even op, ik was benieuwd wie dat was. Blijkt ze getrouwd te zijn met de zanger van dat nummer.
HOOR IK NET DAT DIE VENT GISTEREN IS OVERLEDEN.
Het komt wel erg dichtbij zo
quote:
[..]
Op naar TRU ouwe reus. TOEVAL BESTAAT NIET
wtf joh.
Dus dit.quote:
[..]
De grote vraag is; was ie wel doodgegaan als jij niet had gegoogeld?
Moordenaar!
Ik heb hier nog nooit gepost maar wat ik een paar mmanden geleden heb meegemaakt was bizar maar ergens ook mooi, echt een wtf op zoveel lagen tegelijk. Wellicht dat het hier ook in past.
Een paar maanden geleden zat ik met man en dochter tv te kijken. Omdat het programma me niet boeide nam ik een kijkje op facebook, ik kijk niet veel op facebook maar nu dus wel. Ik scrollde door mijn vrienden (wat ik eigenlijk nooit doe) en stuitte op het profiel van mijn allereerste vriendje (relatie gehad van 1981 tot 1985, eindigde niet leuk en heb hem voor het laatst gezien in 1986). Ongeveer 10 jaar geleden zocht hij online contact met me, vertelde dat hij nu een gezin had en of ik het leuk zou vinden om een keer af te spreken. Ik had daar geen behoefte aan maar accepteerde hem wel op facebook. Ik dacht verder niet meer aan hem ook omdat e.e.a. In het verleden niet leuk geeindigd was.
Die bewuste avond, een paar maanden geleden zag ik zijn profiel tussen mijn contacten staan, uit plotselinge (?) nieuwsgierigheid opende ik zijn profiel. Stond niets bijzonders in. Daarna besloot ik zijn vriendenlijst te bekijken, bijna uit automatisme. Ik stuitte op het profiel van zijn dochter en om een of andere reden opende ik dat. Bovenaan las ik een tekst over hem, een bedankje voor alles. Ik las het eerst met de gedachte dat hij blijkbaar een leuke vader was en realiseerde me toen dat het een ter nagedachtenis was... hij was in mei dit jaar overleden...
Ik was hier een aantal dagen meer door aangegrepen dan verwacht. De hele jaren 80 en wat daar bij mij mee samenhing kwamen naar boven. Ik had de neiging mijn ouders te bellen om hen te vertellen dat hij overleden was maar mijn ouders zijn beiden ook al jaren dood maar goed, zij hangen met hem samen in mijn herinnering.
Nog steeds sta ik te kijken van deze gebeurtenis. Het lijkt of ik die avond even ben 'overgenomen' alsof iets mij even bestuurde en mij facebook liet openen en daarna al die niet voor de hand liggende handelingen liet doen zoals zijn pagina openen, zijn vriendenlijst openen, naar zijn dochters profiel gaan, in mijn ogen bijna geen toeval. Daarnaast vind ik het ergens wel fijn dat ik nu weet dat hij er niet meer is. Was toch mijn eerste vriendje met alle indruk die dat op je kan hebben op die leeftijd. Ik heb erom gerouwd en doe dat soms nog wel even met alle herinneringen die in de loop der tijd milder zijn geworden erbij. Rust zacht denk ik dan, je bent te vroeg gegaan, in mijn herinnering ben je altijd die wat chaotische spring-in-het-veld gebleven
Een paar maanden geleden zat ik met man en dochter tv te kijken. Omdat het programma me niet boeide nam ik een kijkje op facebook, ik kijk niet veel op facebook maar nu dus wel. Ik scrollde door mijn vrienden (wat ik eigenlijk nooit doe) en stuitte op het profiel van mijn allereerste vriendje (relatie gehad van 1981 tot 1985, eindigde niet leuk en heb hem voor het laatst gezien in 1986). Ongeveer 10 jaar geleden zocht hij online contact met me, vertelde dat hij nu een gezin had en of ik het leuk zou vinden om een keer af te spreken. Ik had daar geen behoefte aan maar accepteerde hem wel op facebook. Ik dacht verder niet meer aan hem ook omdat e.e.a. In het verleden niet leuk geeindigd was.
Die bewuste avond, een paar maanden geleden zag ik zijn profiel tussen mijn contacten staan, uit plotselinge (?) nieuwsgierigheid opende ik zijn profiel. Stond niets bijzonders in. Daarna besloot ik zijn vriendenlijst te bekijken, bijna uit automatisme. Ik stuitte op het profiel van zijn dochter en om een of andere reden opende ik dat. Bovenaan las ik een tekst over hem, een bedankje voor alles. Ik las het eerst met de gedachte dat hij blijkbaar een leuke vader was en realiseerde me toen dat het een ter nagedachtenis was... hij was in mei dit jaar overleden...
Ik was hier een aantal dagen meer door aangegrepen dan verwacht. De hele jaren 80 en wat daar bij mij mee samenhing kwamen naar boven. Ik had de neiging mijn ouders te bellen om hen te vertellen dat hij overleden was maar mijn ouders zijn beiden ook al jaren dood maar goed, zij hangen met hem samen in mijn herinnering.
Nog steeds sta ik te kijken van deze gebeurtenis. Het lijkt of ik die avond even ben 'overgenomen' alsof iets mij even bestuurde en mij facebook liet openen en daarna al die niet voor de hand liggende handelingen liet doen zoals zijn pagina openen, zijn vriendenlijst openen, naar zijn dochters profiel gaan, in mijn ogen bijna geen toeval. Daarnaast vind ik het ergens wel fijn dat ik nu weet dat hij er niet meer is. Was toch mijn eerste vriendje met alle indruk die dat op je kan hebben op die leeftijd. Ik heb erom gerouwd en doe dat soms nog wel even met alle herinneringen die in de loop der tijd milder zijn geworden erbij. Rust zacht denk ik dan, je bent te vroeg gegaan, in mijn herinnering ben je altijd die wat chaotische spring-in-het-veld gebleven
Daar weet ik niks van maar daar voel ik alles van af
mooie comment, dankjewelquote:
Ik heb hier nog nooit gepost maar wat ik een paar mmanden geleden heb meegemaakt was bizar maar ergens ook mooi, echt een wtf op zoveel lagen tegelijk. Wellicht dat het hier ook in past.
Een paar maanden geleden zat ik met man en dochter tv te kijken. Omdat het programma me niet boeide nam ik een kijkje op facebook, ik kijk niet veel op facebook maar nu dus wel. Ik scrollde door mijn vrienden (wat ik eigenlijk nooit doe) en stuitte op het profiel van mijn allereerste vriendje (relatie gehad van 1981 tot 1985, eindigde niet leuk en heb hem voor het laatst gezien in 1986). Ongeveer 10 jaar geleden zocht hij online contact met me, vertelde dat hij nu een gezin had en of ik het leuk zou vinden om een keer af te spreken. Ik had daar geen behoefte aan maar accepteerde hem wel op facebook. Ik dacht verder niet meer aan hem ook omdat e.e.a. In het verleden niet leuk geeindigd was.
Die bewuste avond, een paar maanden geleden zag ik zijn profiel tussen mijn contacten staan, uit plotselinge (?) nieuwsgierigheid opende ik zijn profiel. Stond niets bijzonders in. Daarna besloot ik zijn vriendenlijst te bekijken, bijna uit automatisme. Ik stuitte op het profiel van zijn dochter en om een of andere reden opende ik dat. Bovenaan las ik een tekst over hem, een bedankje voor alles. Ik las het eerst met de gedachte dat hij blijkbaar een leuke vader was en realiseerde me toen dat het een ter nagedachtenis was... hij was in mei dit jaar overleden...
Ik was hier een aantal dagen meer door aangegrepen dan verwacht. De hele jaren 80 en wat daar bij mij mee samenhing kwamen naar boven. Ik had de neiging mijn ouders te bellen om hen te vertellen dat hij overleden was maar mijn ouders zijn beiden ook al jaren dood maar goed, zij hangen met hem samen in mijn herinnering.
Nog steeds sta ik te kijken van deze gebeurtenis. Het lijkt of ik die avond even ben 'overgenomen' alsof iets mij even bestuurde en mij facebook liet openen en daarna al die niet voor de hand liggende handelingen liet doen zoals zijn pagina openen, zijn vriendenlijst openen, naar zijn dochters profiel gaan, in mijn ogen bijna geen toeval. Daarnaast vind ik het ergens wel fijn dat ik nu weet dat hij er niet meer is. Was toch mijn eerste vriendje met alle indruk die dat op je kan hebben op die leeftijd. Ik heb erom gerouwd en doe dat soms nog wel even met alle herinneringen die in de loop der tijd milder zijn geworden erbij. Rust zacht denk ik dan, je bent te vroeg gegaan, in mijn herinnering ben je altijd die wat chaotische spring-in-het-veld gebleven
Nog meer meegemaakt?quote:
[..]
De grote vraag is; was ie wel doodgegaan als jij niet had gegoogeld?
Moordenaar!
|
|
