quote:
Machtsstrijd, intrige en gefnuikte ambities: van “brave” Lotto-ploeg tot wespennest
Eén ploegleider geschorst bij Lotto-Soudal, een andere die opstapt op het einde van het jaar. Vorig jaar verdween ook al de pas aangestelde CEO. Het schept het beeld van een conservatief bolwerk, waar volgens Kevin De Weert “de oude garde” de plak zwaait. Wat is er aan de hand bij de brave Lotto-ploeg?
Het moeten ongeveer de enige twee dingen zijn waar iedereen die we de voorbije dagen aan de telefoon kregen het over eens was: “Lotto-Soudal heeft met vier ritzeges een zeer goede Tour gereden.” En ook: “Kevin De Weert heeft bij Lotto-Soudal altijd uitstekend werk geleverd.” En toch is de ploegleider vandaag geschorst. En verwijt hij zijn werkgever om een disfunctioneel team te zijn, gerund door een “oude garde.”
De Weert heeft gelijk: Lotto-Soudal is conservatief. Hoe kan het ook anders als een overheidsbedrijf zich engageert in de meest behoudsgezinde aller sporten. In een belronde valt het woord “ambtenarenmentaliteit.” Geruggensteund door overheidsgeld zou de ‘comfortzone’ groter zijn dan bij de klassieke teams. Na een voorjaar zonder grote zege is er geen man over boord. “Gewoon eens een vervelende raad van bestuur.”
Bijbel
Exemplarisch voor een mentaliteit van ‘vroeger was het al goed genoeg’ zou bijvoorbeeld “het ‘Tourboek’ zijn. Een soort collage van gefotokopieerde parcoursen en hoteladressen die in de Tour als het centrale logistieke instrument fungeert bij Lotto-Soudal. “De bijbel” noemt de ploeg het. Iemand zegt: “in de jaren negentig was dat al op de limiet.”
Wetenschap heeft zeker zijn intrede gemaakt bij Lotto-Soudal, maar niet in dezelfde mate als bij een team als Jumbo-Visma. Dat heeft niet alleen met budget te maken. Bij de samenstelling van raceprogramma’s krijgen ‘performances coaches’ overal een doorslaggevende, wetenschappelijke stem. Bij Lotto-Soudal heeft de oude wielerwet ‘als je goed wil zijn in de Ardennen, moet je de Ronde van het Baskenland rijden’ nog altijd een zwaarder soortelijk gewicht.
De oude garde waar De Weert het over heeft, zijn sportief manager Marc Sergeant en Herman Frison, de langst dienende ploegleider. Zij maken de dienst uit en onderhouden een goed contact met Roger Malevé, de verbindingsman met de nationale Loterij. Sergeant en Frison staan nadrukkelijk bovenaan de pikorde: zij zitten in de grote races in de eerste volgwagen, ook als de andere ploegleiders overal in Europa de voorbereidingskoersen hebben gedaan.
Leegloop?
Het engagement van Sergeant en Frison staat niet ter discussie. Renners loven de dagelijkse werkijver van Frison, ongeacht zijn lange staat van dienst. Wel hakken zij nadrukkelijk de sportieve knopen door. En petit comité, hoor je. Bart Leysen is ploegleider sinds 2012 en werkte voordien ook als mechanieker voor de ploeg, maar na dit seizoen vertrekt hij bij Lotto-Soudal. In de eerste plaats omdat hij elders een mooi project vond, maar ook omdat hij het gevoel had dat alles “boven zijn hoofd werd beslist.” Het zou kunnen dat meer personeelsleden met gelijkaardige verzuchtingen straks de ploeg verlaten.
Tegen al dat soort frustraties liep ook Kevin De Weert aan, net als Paul De Geyter. Maar De Weert neerzetten als slachtoffer van de conservatieve bedrijfscultuur van Lotto-Soudal is de waarheid geweld aan doen. Eerst en vooral: het ‘oude wielrennen’ van Lotto-Soudal doet het niet slecht. Vier ritten winnen in de Tour, dan doe je iets goed. Het is Marc Sergeant die Caleb Ewan in eerste instantie naar Lotto-Soudal bracht. Paul De Geyter heeft dan weer de verdienste dat hij gunstige financiële voorwaarden onderhandelde.
Dat De Weert sportief goed werk leverde, betwist niemand. “Een absolute meerwaarde”, hoor je. Maar dezelfde renners die zijn werk loven, beamen dat hij zichzelf onmogelijk maakte. Een ploeg de moderniteit inloodsen doe je niet met een ‘dronken putsch’. Binnen de ‘oude garde’ is Marc Sergeant every inch a gentleman. De Weert is dat in de verste verte niet geweest. Hij ontkent dat er een eerder incident was in de Tour, maar dat was er wel. Ook daar zou hij ver over de schreef zijn geweest. Iemand met gevoel voor ironie merkt op: “had De Weert niet voor een conservatief team gewerkt, hij was toen al geschorst geweest.”