Het kleutertopic deel 22

quote:

Op woensdag 28 augustus 2019 17:02 schreef Roomsnoes het volgende:
Ik heb raad nodig, hopelijk kan iemand hier met iets nuttigs komen

O van net 5 vertelt regelmatig 's avonds dat haar hoofd zo vol zit, met moeilijke gevoelens. Wat voor gevoelens dat kan ze niet precies zeggen, maar het zorgt er voor dat ze niet kan slapen, al zeker niet alleen. Haar hoofd zit volgens eigen zeggen vol met oa verdrietige herinneringen. Gisteren was ze helemaal in paniek. Ze had maar 1 vriendin (ik weet dat ze er meer heeft), dat ze haar vriendin niet wilde kwijtraken, en meer grote zorgen.

Ik stelde voor dat we de moeilijke gevoelens opschreven en in een doosje legden, maar ja, "die kunnen dan toch gewoon terugkomen?".

Anyway - heeft iemand tips hoe we haar kunnen helpen om haar gedachtes te legen, vooral zo voor het slapengaan? Ik merk zo dat ze snel geïrriteerd is, haar emmertje stroomt snel over zeg maar.

Ik heb iig gezegd dat het heel goed was dat ze huilde en dat ze ons vertelde dat haar hoofd vol zat enzo.

Je hebt ook van die speciale zorgenpoppetjes waar je zorgen in kan stoppen. Misschien als je uitlegt dat het speciaal voor zorgen en bange gedachten is dat het wel werkt en ze daarmee dus ook niet zo hevig terugkomen. Mijn O. Is nogal goedgelovig in dat soort dingen en werkt bij haar gelukkig wel goed.
En op een ander moment, niet vlak voor naar bed gaan, het er over hebben misschien? Alleen in het donker is altijd alles groter.

Ketel heeft maandag pas zijn allereerste schooldag maar de ergernis over late communicatie is er nu al. Op vrijdagmiddag 5 voor 5 nog even een mail sturen of alle kinderen maandag een vakantiefoto mee willen nemen, daar kan ik toch niks mee? Ook fijn dat nu blijkt dat de 'binnenschoenen' die in het kennismakingsgesprek genoemd werden, sloffen met harde zool of crocs blijken te moeten zijn. Ja daag, nu heb ik al gewone schoenen als binnenpaar gekocht, ze doen het er maar mee.

quote:

Op woensdag 28 augustus 2019 17:02 schreef Roomsnoes het volgende:
Ik heb raad nodig, hopelijk kan iemand hier met iets nuttigs komen

O van net 5 vertelt regelmatig 's avonds dat haar hoofd zo vol zit, met moeilijke gevoelens. Wat voor gevoelens dat kan ze niet precies zeggen, maar het zorgt er voor dat ze niet kan slapen, al zeker niet alleen. Haar hoofd zit volgens eigen zeggen vol met oa verdrietige herinneringen. Gisteren was ze helemaal in paniek. Ze had maar 1 vriendin (ik weet dat ze er meer heeft), dat ze haar vriendin niet wilde kwijtraken, en meer grote zorgen.

Ik stelde voor dat we de moeilijke gevoelens opschreven en in een doosje legden, maar ja, "die kunnen dan toch gewoon terugkomen?".

Anyway - heeft iemand tips hoe we haar kunnen helpen om haar gedachtes te legen, vooral zo voor het slapengaan? Ik merk zo dat ze snel geïrriteerd is, haar emmertje stroomt snel over zeg maar.

Ik heb iig gezegd dat het heel goed was dat ze huilde en dat ze ons vertelde dat haar hoofd vol zat enzo.

Ik zag eens een reclame van een of ander boekje waarin plaatjes etc staan om aan te wijzen hoe je voelt, zal eens zoeken...

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2019 17:39 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ik zag eens een reclame van een of ander boekje waarin plaatjes etc staan om aan te wijzen hoe je voelt, zal eens zoeken...

Op Kuikens vorige school hadden ze hier "feeling buddies" voor.

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2019 17:18 schreef lunapuella het volgende:
Ketel heeft maandag pas zijn allereerste schooldag maar de ergernis over late communicatie is er nu al. Op vrijdagmiddag 5 voor 5 nog even een mail sturen of alle kinderen maandag een vakantiefoto mee willen nemen, daar kan ik toch niks mee? Ook fijn dat nu blijkt dat de 'binnenschoenen' die in het kennismakingsgesprek genoemd werden, sloffen met harde zool of crocs blijken te moeten zijn. Ja daag, nu heb ik al gewone schoenen als binnenpaar gekocht, ze doen het er maar mee.

Wij moesten net ook last minute een vakantiefoto printen (zijn er in het weekend niet), mijn eerste reactie was ook of dat niet ten minste één dag eerder gemaild had kunnen worden. Verder kregen we veel info die voor mij supernuttig was geweest toen onze kleuter zijn wendagen had (wat voor soort gymkleding, wat is 's ochtends nu eigenlijk de bedoeling/hoe lang blijf je in de klas als ouder) dus ik ben blij dat ik dat nu alsnog weet School is verder prima en leuk maar op het kdv is alles wat duidelijker gericht op de ouder die het nog niet allemaal weet en geïnformeerd moet worden (wat iedereen aanvankelijk is), wat ik zelf erg fijn vond.

Wij hebben echt nul komma nul aan informatie gehad. Ik werd 1,5 week voor de zomervakantie gebeld om een wendag in te plannen... dat was wel erg kort dag dus daar was ook geen tijd voor. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook zelf niet achteraan ben gegaan.
We zijn bij de school geweest toen hij net 1 jaar was, daarna niet meer. Ik heb de schoolgids die op de website staat maar bekeken voor wat informatie.
Gymmen ze echt in gymkleding ja? Wij deden dat toch vroeger gewoon in onderbroek en hemd?

Nog een opgave om een schooltas te vinden trouwens... ze zijn of te groot of te klein.

Hier inderdaad in gymkleding. Ik heb voor N. gewoon een zacht kort broekje, een t-shirt en de goedkoopste binnengymschoentjes van de Decathlon.

Communicatie verloopt hier tot nu toe oké. Via de app komen berichtjes binnen en het is slechts één keer gebeurd dat er echt iets voor de volgende dag nodig was.

N. lijkt het wel weer naar haar zin te hebben op school, geen bijzonderheden tot nu toe. Ze heeft wel echt al twee goed vriendjes gemaakt, ik vind dat toch zo leuk he, dat ze dat gewoon zo zelfstandig regelen allemaal. Groot kind.

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2019 17:39 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ik zag eens een reclame van een of ander boekje waarin plaatjes etc staan om aan te wijzen hoe je voelt, zal eens zoeken...

Heel graag!

Het is deze week elke avond paniek geweest, arm ding. Vanavond wel een kleine overwinning. Ik had een yoga-playlist aangezet en begon heel rustig een verhaaltje te verzinnen, over twee kinderen op het strand en regenbogen en voetstappen en weet ik veel. Toen zei ze dat dit hielp om nergens aan te denken. Op een gegeven moment begon ze mee te vertellen en draaide ze zich om, en na verder te fluisteren in haar oor viel ze zo in slaap.

Dat vond ze dus kennelijk wel erg fijn, dus dan doen we dat maar komende tijd.

Och Roomsnoes wat klinkt dat sneu zeg

Ik denk dat Tombola misschien het Smoeltjesschrift bedoelt?

Verder denk ik dat je haar met yoga oefeningen heel goed in staat stelt om samen met jou óf zelf te ontspannen voor het slapengaan. Ik kon als kind nooit slapen en mijn moeder kwam dan bij me zitten en liet me elk deel van mijn lijf even voelen en dan proberen te voelen hoe het langzaam zwaar werd en in de matras wegzakte. Dat werkte geweldig

Nou, daar ging 'ie dan, Ketel voor zijn eerste schooldag... Hij vond het héél erg spannend. De hele week had het noemen van school al huilbuien opgeleverd, en vanochtend was het drie keer raak, waaronder nog een hysterische in de klas toen we weg moesten. Maar uiteindelijk zat 'ie er en kon hij bleekjes glimlachend naar ons zwaaien, dus uiteindelijk komt het vast goed. Maar pffft, mijn menneke.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oh dat lijkt me moeilijk weggaan

Hopelijk straks een blij jongetje dat toch een leuke dag heeft gehad!

Oh Luna, wat is dat lastig hè. We hadden dat vorig jaar ook bij T, maar die was toen nog een stuk jonger. Hier vandaag ook de eerste schooldag, na 9 weken vakantie. T vond het spannend, en kon dat ook benoemen, en de school had het niet zo handig aangepakt. Maar, hij ging zonder tranen, en geloof dat hij er ook wel weer zin in had.

ik kom illegaal alvast meepraten, T wordt over 2 weken vier. We wonen in België, waar kinderen al met 2.5 naar school gaan. T gaat dus al naar de 2e kleuterklas.

Ahhh je mannetje, Luna ! Lijkt me rot om hem zo achter te moeten laten.
Hopelijk komt 'ie straks moe maar enthousiast terug. Vol verhalen en nieuwe vriendjes. 't Went vast snel .
In mijn ervaring, wat ik gezien heb bij andere kindjes, is het verdriet meestal echt heel snel weer over. Misschien helpt dat voor jouw gemoedsrust .

Ah Luna, je kleine grote. Dat komt goed, nog even en hij wilt geen vakantie of pauze of naar huis voor boterhammen.
Pfff 9 weken en yeaaaah over 2 weekjes 4 jaar, Jagar!

B kwam in een vrije lege klas, 17 kindjes ipv 30 waarmee vorig schooljaar eindigde. Hij kwam onderweg een vriendje tegen die nu dus in groep 3 zit. Ze zijn hand in hand naar school gelopen...mijn hart....en in school de scheiding, B naar rechts naar de kleuters, dat jochie rechtdoor naar groep 3. Mijn hart he, die van B niet, die leek het niets te doen.
En mijnheer was meteen tha man, hij had zijn grote Buzz Lightyear action figure meegenomen dus alle jongens stonden om hem heen en hij is meteen maatje van een jongen die vandaag voor het eerst in de klas kwam. Trots dat ie is. Hij is nu de oudste en de grootste in de klas.

En er kwam nog een jochie voor het eerst, wat een verschil dan ineens met B van 5,5 jaar. Dan is ie echt enorm groot.

Afgelopen weekend kwamen ons neefje van bijna 9 en ons nichtje die 5 weekjes jonger dan B is logeren. Jeetje...ons nichtje is altijd al een handfull geweest, maar mijn god zeg. 4 kinderen waarvan er 3 amper tijd en energie kosten en 1 die echt alle tijd en energie uit je zuigt. Ik werd er echt een beetje moe van. De hele tijd om me heendraaien, niet spelen, 100x hetzelfde vragen, niets willen, mopperen, krijsen als ze maar een snorhaar zag van 1 van onze katten, niet gaan slapen, klieren echt...B is geen perfect kind, die kan ook enorm zuigen en dingen tig keer vragen, maar dit was de overtreffende trap.

Gisteren met de lunch vroeg mijn vrouw 'Waar wil jij zitten met eten' ik zei uit volle overtuiging 'BUITEN!' Ze lag in een deuk, maar ik meende het ook nog.

Hoe vond hij het na afloop Luna?

Hier was het met het wenuurtje voor de vakantie ook groot drama met gillen, krijsen en proberen terug naar huis te rennen (terwijl hij in het lokaal ernaast normaal naar de opvang gaat en het dus niet helemaal nieuw was). Bij ophalen was hij enthousiast en hij had vandaag ook zin. Wilde de directrice bij de deur en de juffen nog geen hand geven, maar begon al wel snel te praten en ik hoorde net van m’n man dat hij het heel leuk had gehad!

Klinkt vermoeiend zo’n nichtje exode. Maar het is gelukkig maar voor eventjes, je kunt er ook fulltime zo een hebben... _{al denk ik dat dit soort gedrag ook deels aangeleerd is en eigen ouders er dus minder problemen mee hebben.}

De dag zelf vond hij gelukkig leuk! Hij kon netjes vertellen dat ze buiten hadden gespeeld, gegeten en nog een keer buiten gespeeld. Volgens de juf had hij het ook goed gedaan en dat hij met een big smile op zijn stoeltje zat.

Alleen het noemen dat hij morgen weer gaat zorgde voor wat beginnende tranen, dus ik ben nog niet 100% gerustgesteld voor morgen.

Wat fijn dat hij het naar zijn zin heeft gehad. Het is natuurlijk ook een enorme overgang, ineens naar school gaan. B heeft ook moeten wennen, maar ze vinden hun draai vanzelf. Uiteraard er wel rumte voor geven.

B was helemaal kapot van de eerste dag school na de vakantie en BSO er achteraan. Niet te genieten thuis.....

En Juul is ziek dus de sfeer is thuis sowieso wat gespannen. Vrouwlief ook weer gedoe op school.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

FF, mijn schoonzus en zwager zijn enorm lief en attent en slim. Ze hebben 2 totaal verschillende kinderen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 26% gewijzigd door exode op 02-09-2019 19:49:51 ]

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2019 20:43 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]

Heel graag!

Het is deze week elke avond paniek geweest, arm ding. Vanavond wel een kleine overwinning. Ik had een yoga-playlist aangezet en begon heel rustig een verhaaltje te verzinnen, over twee kinderen op het strand en regenbogen en voetstappen en weet ik veel. Toen zei ze dat dit hielp om nergens aan te denken. Op een gegeven moment begon ze mee te vertellen en draaide ze zich om, en na verder te fluisteren in haar oor viel ze zo in slaap.

Dat vond ze dus kennelijk wel erg fijn, dus dan doen we dat maar komende tijd.

I heeft op haar vierde en toen ze net 5 was ook rond bedtijd vaak angstige gedachtes gehad. Of ineens verdriet over dingen. Vaak ook gerelateerd aan vermoeidheid en veel indrukken en emotionele ontwikkeling. Wat bij ons het beste hielp was om niet teveel in te gaan op alles wat ze op zo'n moment zei, maar inderdaad afleiding en rust zoeken in fysieke nabijheid en fijne verhaaltjes.
Wat ook wel kan helpen, bij I in ieder geval, is een mapje met foto's naast het bed van jullie gezin van leuke/mooie momenten. Dan pak je een foto erbij en ga je samen terug naar dat moment, wanneer was dat, wat deden we toen, wat hadden we het toen fijn met elkaar etc.
Visualisaties zijn ook nog een idee. Dat ze die verdrietige gedachtes wegblaast bijv. Of, als ze bang is dat ze terugkomen, is het ook aardig om te benadrukken dat die verdrietige gedachtes er best mogen zijn, maar dat ze haar nu even met rust moeten laten en dat jullie het dan morgen over die gedachtes gaan hebben. Daarmee geef je volgens mij aan dat die gevoelens er mogen zijn, dat ze niet weggestopt hoeven te worden (zoals in een doosje) maar dat je ze voor nu even 'parkeert' om er later op terug te komen. En dat zou ik dan ook echt doen, de volgende dag, maar dan ruim voor het slapen gaan. Als ze minder moe is, kan ze misschien ook beter verwoorden wat het voor moeilijke dingen zijn in haar hoofd.

Ik schreef laatst hier over de stemmetjes in het hoofd van I. Het is heel grappig hoe ik nu echt bij haar terughoor hoe zich dit letterlijk ontwikkeld naar een besef over wat gedachtes zijn. Zo zei ze van de week: "Het zijn nu niet meer stemmetjes in mijn oren, maar gewoon wat ik denk in mijn hoofd. Alleen soms, als ik niet hier ben maar ergens anders, dan zijn het weer wel even stemmetjes in mijn oren." Ook begrijp ze nu dat die stemmetjes eigenlijk van haarzelf zijn.

Er werd vanochtend weer gehuild, maar wel al minder, dus ik hoop maar op een stijgende lijn...

quote:

Op dinsdag 3 september 2019 09:15 schreef lunapuella het volgende:
Er werd vanochtend weer gehuild, maar wel al minder, dus ik hoop maar op een stijgende lijn...

Het komt vast goed, Luna. Het breekt je hart hè, dat hij het zo verdrietig vind. Ookal weet je dat hij uiteindelijk een fijne dag gehad heeft. Ik was vorig jaar heel blij dat de duutser T naar school bracht....

Hier een dilemma, T wou graag in jurk naar school vandaag en gister. Ik vind het maar moeilijk, want hoewel ik hem geprobeerd heb uit te leggen dat andere kinderen hem daarmee zouden kunnen plagen, snapt hij dat nog niet helemaal. Ik vrees dat ik hem er zo kwetsbaar mee maak, en hij is verbaal nog helemaal niet zo sterk dat hij zich kan weren. Ik ga denk ik eens met de juf overleggen wat die ervan vindt. Voor nu deed het argument dat het te koud is voor een jurk het ook goed.

Kijk m nou, in mijn oude jurk:

Ja, uiteindelijk komt het heus goed, dat weet ik, maar wanneer hij huilend mama roept is het toch zó sneu. Maar hij zat gisteren en vanochtend wel vol verhalen over wat ze gedaan hadden, van buiten spelen tot liedjes zingen en vertellen in de kring. En dat leek hij wel oprecht leuk te vinden. Nou goed, het is pas dag 2 natuurlijk, en dat na bijna vier weken thuis door de vakantie van de gastouder, dus het is nogal een overgang en er is nog tijd zat. In groep 8 doet hij dit vast niet meer.

Lastig, Jagär. Ik ben helemaal voor je kind zichzelf laten uitdrukken hoe hij wil, ook in jurk dus, maar ik snap ook dat je hem niet kwetsbaarder wil maken dan nodig. Maar uiteindelijk denk ik dat de steun van papa en mama belangrijker is dan wat de klasgenoten er van vinden.

Die discussie is een tijdje geleden hier ook gevoerd Jagar, ik zou het gewoon doen als hij zich daar fijn in voelt.
In mijn beleving bouwt het onvoorwaardelijk steun krijgen voor wie je bent, meer zelfvertrouwen op dan een plagerijtje kan afbreken.

Ja, die vraag stelde ik laatst ook Jag. Mijn zoon is vandaag in een roze tutu naar het kdv en een peuterochtend op de basisschool Ongeveer net zo mooi als jouw jurkjongetje

Ik heb besloten het voorlopig bij hem te laten. Hij is verbaal wel erg sterk en laat bepaald niet over zich heen lopen. Laat zich ook geen meisje noemen bijvoorbeeld. Dus ik kijk het even aan en probeer zo vroeg mogelijk te peilen wat andere kindjes ervan vonden.

quote:

Op maandag 2 september 2019 20:16 schreef Franny_G het volgende:

[..]

I heeft op haar vierde en toen ze net 5 was ook rond bedtijd vaak angstige gedachtes gehad. Of ineens verdriet over dingen. Vaak ook gerelateerd aan vermoeidheid en veel indrukken en emotionele ontwikkeling. Wat bij ons het beste hielp was om niet teveel in te gaan op alles wat ze op zo'n moment zei, maar inderdaad afleiding en rust zoeken in fysieke nabijheid en fijne verhaaltjes.
Wat ook wel kan helpen, bij I in ieder geval, is een mapje met foto's naast het bed van jullie gezin van leuke/mooie momenten. Dan pak je een foto erbij en ga je samen terug naar dat moment, wanneer was dat, wat deden we toen, wat hadden we het toen fijn met elkaar etc.
Visualisaties zijn ook nog een idee. Dat ze die verdrietige gedachtes wegblaast bijv. Of, als ze bang is dat ze terugkomen, is het ook aardig om te benadrukken dat die verdrietige gedachtes er best mogen zijn, maar dat ze haar nu even met rust moeten laten en dat jullie het dan morgen over die gedachtes gaan hebben. Daarmee geef je volgens mij aan dat die gevoelens er mogen zijn, dat ze niet weggestopt hoeven te worden (zoals in een doosje) maar dat je ze voor nu even 'parkeert' om er later op terug te komen. En dat zou ik dan ook echt doen, de volgende dag, maar dan ruim voor het slapen gaan. Als ze minder moe is, kan ze misschien ook beter verwoorden wat het voor moeilijke dingen zijn in haar hoofd.

Ik schreef laatst hier over de stemmetjes in het hoofd van I. Het is heel grappig hoe ik nu echt bij haar terughoor hoe zich dit letterlijk ontwikkeld naar een besef over wat gedachtes zijn. Zo zei ze van de week: "Het zijn nu niet meer stemmetjes in mijn oren, maar gewoon wat ik denk in mijn hoofd. Alleen soms, als ik niet hier ben maar ergens anders, dan zijn het weer wel even stemmetjes in mijn oren." Ook begrijp ze nu dat die stemmetjes eigenlijk van haarzelf zijn.

Dat is ook idd hoe ik er in sta. We hebben inderdaad foto's van de vakantie op haar muur gehangen Dat vindt ze wel een fijne afleiding.
Nu gaat het gelukkig wat beter. We hebben samen een klein massageballetje gekocht en dat rollen we over haar armen benen en rug, en hebben rustige muziek aan. Dat zegt ze wel erg fijn te vinden.

Wat fijn dat I de stemmetjes nu als gedachten identificeert! Gedachten zijn ook rare dingen, eigenlijk