Dag éénWe doen eens gek en beginnen bij het begin, de eerste van vier wedstrijden was de sprint in klassieke stijl. Bruna won de kwalificatie in een nieuw persoonlijk record op dat parcours (goed teken, want ze is nog lang niet in topvorm), de jonge Taynara 'Tata' da Silva bleef binnen tien seconden, een teken van veel vooruitgang, goed nieuws dus! In de finale kon Bruna het vrij rustig aan doen en bolde ze drie tellen voor Tata (die haar PR in de finale nóg eens met twee tellen verbeterde) over de finish. De nog wat jongere Eduarda 'Duda' Ribera werd derde en was totaal kapot, vermoedelijk door de zware inspanning en de enorme hitte, ze lag zeker twintig minuten als ellendig hoopje op de grond en nog eens twintig minuten later kon de podiumceremonie beginnen, gelukkig stond ze (met moeite) weer op eigen benen. Dat was wel even schrikken.
De kwalificatie bij de mannen was spannend. Sterker nog, er werd geen verschil gemaakt: de Chileense olympiër Yonathan Fernandez en de Braziliaanse olympiër Victor Santos noteerden exact dezelfde tijd. In de finale bleek Victor dan toch de betere van de twee, Yuri Rocha eindigde op de derde plek en Claudio Gustavo 'Gu' Oliveira werd vierde - knap, hij was de jongste van de hele top-10 en gaat echt de goede kant op.
De finishboog stortte in, wat voor een onderbreking van de tijdswaarneming zorgde - of de stroom werd even onderbroken waardoor de boog instortte en de tijdswaarneming stopte. Ietwat vervelend, maar het kwam goed. Feloranje helm is Yona uit Chili, het beest.Dag tweeDe sprint in vrije stijl volgde op de tweede dag en hier waren de verschillen bij de vrouwen groter: Bruna won de kwalificatie met vijftien seconden voorsprong op Duda, die in de finale op enige afstand tweede werd, voor Tata. Die twee hebben daarmee het stokje van Gabriela 'Gabi' Neres als nummers twee wel vrij definitief overgenomen, zo lijkt het.
Bij de mannen was Fernandez veruit de beste, hij zette de jonge Rhaick Bonfim op bijna tien seconden, terwijl Victor Santos derde werd. Die maakte dat in de finale wel deels goed door Bonfim op plek drie te zetten, maar Fernandez was oppermachtig en pakte de winst op wat in principe niet zijn favoriete onderdeel is.
Ondergetekende mag met z'n dikke kop het goud omhangen, tot grote verrassing van zowel ondergetekende als de winnares. Geen enkele omgehangen medaille kreeg zoveel gejuich tijdens de hele week, ik bedoel maar.Dag drieDag drie, de vijf en tien kilometer vrije stijl. Die telden opvallend genoeg wel voor de FIS-punten, maar niet als losstaande wedstrijd - er was geen podium. Hier deed de sterkste Argentijnse, Maria Cecilia 'Ceci' Dominguez, voor het eerst mee en dat was de gevreesde concurrente. Ze was vorige maand in topvorm in de Zuid-Amerikaanse sneeuw en was nu dan ook erg sterk. Twee ronden van 2,5 kilometer en in de eerste ronde verloor Bruna een seconde of drie.
Ik kon op meerdere punten klokken en het verschil doorgeven, maar vroeg in de tweede ronde was het op: drie seconden toen ze langs mij kwam, tweehonderd meter verder was het al bijna tien seconden en nog iets verderop ging Ceci (later gestart) er helaas voorbij. Het verschil bleef beperkt tot 19,4 seconden, en aangezien er geen podium was stond dus nog altijd niemand anders dan Bruna op de eerste plek in al die jaren in São Carlos. Duda werd op een dikke minuut derde, Tata werd zevende op 2:39 en blijkt veel meer een sprinter te zijn.
De mannenwedstrijd was niet spannend, maar wel indrukwekkend. Fernandez startte als laatste, maar had 'concurrent' Victor Santos al op het eerste rechte stuk na de start (waar volle tegenwind stond) te pakken. Hij bleef knallen en bij elke uithaal pakte hij meer voorsprong, wat hem uiteindelijk de winst opleverde met ruim twee minuten voorsprong en een snellere tien kilometer dan iemand daar ooit gedaan heeft, met afstand. Yuri Rocha werd op 2:22 derde, de rest stond niet op de foto.
Dag vierDe vierde en laatste dag werd geopend door de achtervolging in klassieke stijl bij de mannen, wat uiteraard niet zo spannend was. Fernandez won met 2:08 minuten, wat betekende dat Santos dit keer maar zeven tellen verloor. De losse tijd van start tot finish telt voor de FIS-punten, dus hij scoorde uitstekende punten, 'vlak' achter Fernandez. Rhaick Bonfim profiteerde van het uitvallen van Yuri Rocha en werd derde, ruim voor de eerdergenoemde Gu.
De start van de achtervolging bij de vrouwen, wat dieper in het park aan het meer. Here be dragons, hoewel ik de slangen - en die kunnen daar best groot zijn - niet heb gezien. Wel tig dom van zich af kijkende capibara's, je zou voor minder.TopshowGoed, het hoogtepunt van de raceweek, de achtervolging bij de vrouwen. Een heel ander parcours dan de proloog, dit was van A naar B, met vanaf de start al een klimmetje, vals plat en nog een klimmetje. Bruna kent het op haar duimpje, Ceci niet, en in de eerste kilometer was het gat van twintig tellen gedicht. Met twee van de mannelijke deelnemers reden we langs het parcours en bij ons eerste punt kwamen ze gezamenlijk aan, onderaan de behoorlijk pittige klim van Chibarro.
Onderaan de Côte de Chibarro, waar Bruna tijdens haar drie jaar in São Carlos tig keer getraind heeft, met als hoogtepunt een urenlange training met veertig beklimmingen. Die kent ze dus wel aardig.De bedoeling was dat Bruna daar aan zou vallen en het tempo ging dan ook omhoog. Terwijl we er naast reden - dat mag niet en kan DSQ opleveren, gelukkig werden we op tijd gewaarschuwd - werd het gat langzaam groter, Ceci leek te breken! Bijna bovenaan werd het toch weer kleiner en Bruna kon het tempo niet volhouden, dus doken ze samen de afdaling in. Bruna was hierbij verstandig en dook gelijk in de rug van de Argentijnse, want na de afdaling volgde een lang recht stuk waar het heel licht omhoog loopt en - vooral - de wind vol tegen stond.
Lucas Martins achter het stuur, Victor Santos in de achterbak en ondergetekende roepend uit het raam. Het gat groeit......en groeit door......maar wordt weer gedicht.Op dat stuk gebeurde niks, gelukkig, want ik was nog als een dolle naar beneden aan het rennen om op tijd bij de finish te zijn - we wilden de auto even niet gebruiken uit angst voor eventuele DSQ. Eenmaal bij de finish aangekomen zag ik in de verte twee figuren aankomen, met voorop, jawel, een feloranje helm!
Bruna had de sprint voor haar gevoel te vroeg geopend en ging helemaal stuk, maar ze hield het nog nét vol en pakte haar mooiste zege ooit, waarna ze minutenlang voor pampus in het gras heeft gelegen - gevolgd door dagenlang, zelfs nu nog, wat fysieke klachten nadat ze dieper dan ooit is gegaan. Wat een vechtlust.
Net iets te laat kunnen filmen om de sprint goed te zien, maar de finish staat er wel op. Er is ook nog een filmpje van de andere kant, die is beter, maar heb ik nog niet.