Hier hebben we inmiddels een best gezellige babykamer/ verschoonkamer/ waskamer
We gaan samen slapen voor zolang als dat fijn voelt, en ik heb geen idee of dat een half jaar of vijf jaar zal zijn
Op het moment heb ik heel gemengde gevoelens over het zwanger zijn. Ik geniet nog zo van mijn buik en het babygewoel daar in. Maar de bewegingen worden ook steeds oncomfortabeler en het zwanger zijn fysiek zwaarder. Ik ben van een behoorlijk makkelijke zwangerschap waarin ik grotendeels superfit was redelijk plots beland in een staat van stijfheid en totale vermoeidheid. 's Ochtends als ik wakker wordt heb ik het gevoel te zijn overreden door een vrachtwagen en opstaan vanuit bed of bank gaat echt met een hoop gestuntel en gesteun. Comfortabel hangen, zitten of liggen gaat ook niet meer.
Ondertussen heb ik nog behoorlijk wat werk af te ronden en heb ik het gevoel praktisch nog laaaaang niet klaar te zijn voor de bevalling en de komst van de baby. Ik moet immers nog lakens voor het verschoningskussen hebben en onder de knie krijgen hoe ik strikluiers vouw.
Maar het zou volgende week maar zo ineens zo ver kunnen zijn. Iets zegt me dat deze baby er voor de 40 weken uit wil. Maar als ik aan volgende week denk raak ik een beetje in paniek.
Tegelijkertijd kan ik ook eigenlijk niet meer wachten de baby te ontmoeten, het hele proces van geboorte mee te maken, borstvoeding te geven en samen in een cocon te kruipen waarin de rest van de wereld niet bestaat
Sociaal contact heb ik eigenlijk ook helemaal geen zin meer in. Ik wil mijn bank niet meer af of mijn huis niet meer uit.
'If the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite.'