Vandaag is mijn eerste werkdag als buschauffeur. Ik draai een dienst in Nijmegen.
De bus was bijna leeg, op een vriendelijke man en een melkbleek mager kneusje na. Het was duidelijk dat deze jongen weinig zonlicht zag en grotendeels bij zijn ouders op zolder bivakkeerde. Volgens mij ook een beetje autistisch. Op een gegeven moment kwam er een oud lijk mijn bus in en zij ging vlak bij die jongen zitten ondanks dat de bus bijna leeg was. Het oude lijk begon te zeuren dat de jongen naar wiet rook en gaf hem een preek hoe slecht dat voor je is en hoe vervelend voor de medereizigers. Het arme jong kromp helemaal in elkaar, kreeg een bibberend onderlipje en zei snikkend: "ik stap wel uit en dan ga ik verder lopen om u verder niet tot last te zijn". Het begon op dat moment te regenen dus ik had best met de knaap te doen. Eenmaal buiten de bus greep hij zijn mobieltje en begon driftig te tikken, alsof hij iemand wilde vertellen wat hem zojuist was overkomen.
De jeugd mag best wat meer ruggengraat tonen maar zijn tegenwoordig zo bang dat ze snikkend uitstappen als iemand ze aanspreekt. Tegenover zijn vrienden zal hij er wel een stoer verhaal van maken maar het was echt maar een sneu hoopje mens op het moment dat hij snikkend uitstapte.