Ik zit eigenlijk met een morele kwestie.
Onze relatie duurt/duurde nu 3 jaar. Sinds een jaar is er een andere man in haar (ons) leven, waar zij bijzonder goed mee kan opschieten. Ik moet vertellen dat zij overtuigd hippie is, en de vrije liefde aanhangt. "Gewoon genieten". Dit onderwerp is honderden keren aan de orde geweest, dus zij weet precies mijn gevoelens en standpunten. Verdere bijzonderheid: die man heeft kanker met uitzaaiingen. Hij zou eigenlijk al dood zijn, maar door de relatie met mijn vriendin leeft hij op. Dat is zonder meer mooi. (Verder heeft hij hormonale medicijnen die de testosteron naar nul brengen. Hij kan geen erectie krijgen, wat hij erg naar vindt.) Hij is attent en lief en heeft mijn vriendin zo ver gekregen dat ze aan lichaamsbeweging ging doen: pingpongen. Maar om er op tijd te zijn -het is op maandagmorgen-, moest ze zondagavond al naar hem toe. In februari waren we bij hem thuis, en hij liet mij haar kamertje met eenpersoonsbed zien.(!) Ondertussen merk ik dat hij steeds vaker belt, ook als ik bij haar ben. Hij ging om een nachtkusje vragen door de telefoon, en als hij bij ons was en weer ging, werd er een kusje uitgewisseld, dat meer dan collegiaal te noemen is. Ik zie dus dat de relatie intiemer wordt. Op foto's is te zien aan de lichaamstaal, dat die twee een stelletje vormen, en zij niet met mij. Dan drie weken geleden. Ik ontdekte dat hij op 'mijn plekje' naast haar in bed sliep. Plus ik ontdekte dat zij bij hem thuis naast hem in het tweepersoonsbed slaapt. Dat bleek al enkele maanden zo te zijn. Ze liggen naakt naast elkaar, waarbij zij met haar speeltjes aan de gang is, en hij haar streelt. Ze liet zich zelfs ontvallen dat hij een beetje jaloers is:"straks komt je echte vriendje en die maakt het af".
Ik vind die opbloeiende liefde vertederend. Maar wat ik een grote klap vind, is het gelieg. Dit is mijn punt. Ze zei:"je bent zo gevoelig, dus ik wilde je dit besparen, ... , maar ik heb wel het kussen verschoond", om dan een week later te zeggen:"ik heb niet het idee dat ik iets verborgen voor je houd". En zo nog veel meer van dit soort opmerkingen. Het voelt als liegen, maar het is ook op te vatten als verwardheid. Die verwardheid kan komen door het jarenlange drugsgebruik en door de grote stress die er vaak bij haar thuis is, door de kinderen en hun vrienden. De vriend heeft trouwens als vrijwilliger gewerkt met verslaafden. Kortom: het is een goed stelletje, en ik pas er niet meer bij. Heb ik nu nog morele verplichtingen naar haar toe?
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.