[Etappe 2] Brussel - Brussel (TTT) #3 Juichen!

Etappe 2: Brussel (Koninklijk Paleis) - Brussel (Atomium), 27,6 km (TTT)

Hier had een nabeschouwing kunnen staan, maar aangezien ik een paar dagen op een festival vertoef mis ik de eerste etappes.

Na een ongetwijfeld koninklijke sprint in Laken gaat de Tour verder met een ploegentijdrit in de straten van Brussel. We blijven grotendeels in de Belgische hoofdstad tijdens deze ploegentijdrit. Het is een redelijk korte tijdrit, eentje waar de tijdsverschillen waarschijnlijk weer redelijk beperkt zullen blijven. Tenzij je onderdeel uitmaakt van het collectief van Wanty natuurlijk, dan krijg je meteen drie minuten aan je broek. Het is een ploegentijdrit met een beetje hoogteverschil, het kan dus de moeite lonen om het parcours van wat dichterbij te bekijken.




De ploegen gaan van start aan de rand van het Warandepark, een stadspark in het centrum van Brussel. Het Park van Brussel is ongeveer 13 hectare groot en symmetrisch ontworpen. Het Park van Brussel ligt pal tussen het Koninklijk Paleis en het Paleis der Natie, waar het Federaal Parlement van België huist. Het is versierd met een grote fontein, verschillende borst- en standbeelden, classicistische toegangspoorten en een muziekkiosk. Toch lijkt dit park niet zo interessant voor de organisatie, want er wordt vooral de nadruk gelegd op het Koninklijk Paleis. Dit paleis ligt ook aan de rand van het park, maar de renners starten een klein stukje verderop. Het Koninklijk Paleis van Brussel is formeel de voornaamste koninklijke residentie in België en het officiële adres van het hof. De kantoren van het huis van de koning en de diensten van andere leden van de koninklijke familie zijn er ondergebracht. De koning gebruikt het als werkpaleis, waar hij meestal audiënties verleent. Het paleis wordt ook gebruikt voor koninklijke recepties, feesten en andere plechtigheden. Die droogneuker van een Belgische koning woont niet niet hier maar in Laken, hoewel hij wel formeel over wat appartementen beschikt. Hoewel men in 1820 pas met de bouw van het huidige paleis begon stond er op deze locatie altijd al het een en ander. Het voormalige Paleis op de Koudenberg bijvoorbeeld, de vroegere residentie van de hertogen van Brabant. Nadat het paleis in 1731 door een brand was verwoest, werd het hele complex in 1774 afgebroken en werden er gebouwen in classicistische stijl rond het Warandepark aangelegd. Aan de kant van de Koudenberg kwamen er twee officiële gebouwen die later het paleis zouden vormen: de ambtswoning van de gevolmachtigde minister, bekend als het hôtel Belgiojoso, en die van de militaire bevelhebber, bekend als het hôtel Bender. Een paar jaar later kregen we te maken met de oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en omdat er geen officieel paleis beschikbaar was moest de koning in de hotels verblijven. Dat was een beetje armoedig, dus werd de boel op de schop genomen en begon men met de bouw van het huidige paleis. Na een jaar of zes bouwen was het paleis af en blijkbaar vonden de mensen het toentertijd spuuglelijk. Later kwam Leopold I aan de macht en ook hij was er niet van onder de indruk, waardoor het paleis een jaar of 40 later flink gerenoveerd en uitgebreid werd. Nadat de renovatie klaar was zwaaide beunhaas Leopold II met de scepter. Sindsdien is er aan de buitenkant van het paleis niet veel meer veranderd, al zijn er aan de binnenkort nog wel de nodige aanpassingen gedaan. Zo kwam Leopold II met het idee om een zaal te wijden aan de Congo-Vrijstraat, maar wegens het totaal gefaalde karakter van deze expeditie besloot koning Albert I er simpelweg maar een spiegelzaal van te maken. Aan de buitenkant van het paleis zien we veel neostijlen, waar Leopold een aanhanger van was. Van het oude paleis bleven alleen de zuilengalerij en het balkon bewaard. De straat werd verschoven, zodat er plaats was voor een voortuin, bestaande uit drie ingegraven parterres. De gevel, die volledig symmetrisch is, werd in het midden bekroond met een groot fronton. Langs de straatzijde zijn er twee erehekken en op de hoeken twee paviljoenen. Kosten noch moeite gespaard, je merkt het wel. Het paleis heeft ook drie binnenplaatsen en aan de achterkant een grote tuin. Binnen komen we onder meer een eetzaal, troonzaal, grote galerij, spiegelzaal en eretrap tegen. Aanvankelijk was het paleis als winterresidentie bedoeld, maar omdat het voor de renovatie een nogal lelijk paleis was kwam daar niet veel van terecht. Leopold I had er bijvoorbeeld geen zin in om hier veel te verblijven. Albert I heeft wel nog een paar maanden in dit paleis gebivakkeerd, in de speciaal aangelegde Koninklijke Appartementen. Deze appartementen zijn sindsdien vooral gebruikt door buitenlandse staatshoofden en ministers van buitenlandse zaken. Filip heeft ook nog een paar maanden in dit paleis gewoond, maar toen hij in 1999 trouwde vertrok hij meteen naar het paleis in Laken. In het paleis zijn de verschillende diensten van de koning en de andere leden van de koninklijke familie gevestigd, onder andere de koninklijke hofhouding. Ook is hier het Koninklijk Archief gevestigd, dat zo'n drie kilometer lopende banden bezit. Iedereen kan het archief raadplegen voor historisch onderzoek. Ook worden hier ambassadeurs ontvangen, nieuwjaarsrecepties gehouden, huwelijksbanketten georganiseerd en na zijn overlijden wordt de vorst hier opgebaard in het Salon van de Denker. Als de vorst in het land is, wordt de vlag gehesen op het middelste paviljoen. Als hij in het paleis aanwezig is, staat de erewacht aan de voorzijde. Kortom, genoeg redenen om dat hele koninklijke gebeuren een keer af te schaffen. Wat een onzin allemaal.



De ploegen starten pal voor Lambermont, de ambtswoning van de Eerste Minister in België. Na de start rijden ze kort 100 meter rechtdoor, waarna er een bocht naar links wordt genomen. Het gaat nu 300 meter rechtdoor, tot er een bocht naar rechts volgt. We bevinden ons nu op de centrale weg dwars door Brussel die we tijdens de vorige rit ook al tegenkwamen, alleen rijden we nu in tegengestelde richting. Het gaat nu een kilometer of drie bijna volledig rechtdoor. We rijden weer langs de gebouwen van de Europese unie en duiken tussendoor een aantal tunneltjes in. Zodoende rijden we ook weer onder het Jubelpark door, wat naar het schijnt de groene long van Brussel is. Het is in ieder geval wel een kicken parkje, met de nodige statige gebouwen en ook een triomfboog. Het park werd aangelegd in opdracht van koning Leopold II om in 1880 de vijftigste verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid te vieren, vandaar de naam. Het schijnt dat Louis van Gaal plannen heeft om een JUICHENpark aan te laten leggen.



Voorbij het Jubelpark komen de renners uit bij het Maarschalk Montgomoryplein. Hier ligt een rotonde, waar blijkbaar een vreemde passage volgt. De renners houden de linkerkant van de weg aan, waardoor ze aan de linkerkant van de rotonde uitkomen. Voor ze de rotonde oprijden slaan ze alsnog rechtsaf, waarna de rotonde aan de rechterkant genomen wordt. Het is wel de bedoeling om rechtdoor te gaan, dus nemen de renners de tweede afslag. Na deze rotonde rijden we nog eens twee kilometer rechtdoor over wegen die we nog steeds kennen van de vorige etappe. We zetten weer koers richting Sint-Pieters-Woluwe, speciaal voor d'n Eddy. In 1969 won hij zijn eerste Tour en tijdens die Tour kwam er een rit aan in Sint-Pieters-Woluwe, daar waar de familie Merckx vandaan komt. De Kannibaal won die rit toevallig zelf niet, die eer was weggelegd voor Marino Basso. In Sint-Pieters-Woluwe had de familie Merckx een kruidenierszaak. De rit met aankomst in Sint-Pieters-Woluwe was het eerste deel van een tweeluik in de plaats aan de rand van Brussel. Later op de dag zou er nog een ploegentijdrit verreden worden, in en rond de geboortegrond van Merckx. Die ploegentijdrit werd dan wel weer gewonnen door de ploeg van Merckx, FAEMA. Merckx nam meteen de gele trui over en kon zodoende feestvieren voor zijn vrienden en familie. Het veroveren van de gele trui in zijn eigen woonplaats was het eerste doel, het tweede doel was om de gele trui te behouden tot aan Parijs. Dat lukte, met sprekend gemak. Hij won vijf ritten en reed een voorsprong van 17 minuten op zijn naaste belager bijeen. Voor het eerst in 30 jaar wonnen de Belgen weer eens de Tour. Leuk voor ze. Tegenwoordig staan ze ook al even droog, maar gelukkig komt Remco Evenepoel er binnenkort aan! Goed, de renners rijden dus een tijd rechtdoor en passeren het Trammuseum! Vette shit, man. Voorbij het trammuseum slaan ze rechtsaf en dan rijden ze langs een aanval vijvers, want Brussel is wel echt een groene stad hoor.



Voorbij de vijvers rijden de renners een kilometer of twee min of meer rechtdoor langs de tramrails. De ploegen rijden door de Vorstlaan en passeren na een tijd het Hertoginnedal, waar een kasteeltje staat. Het is voorlopig heel erg vlak, als we Oudergem betreden. We rijden meteen dwars door het centrum, zodra we buiten het centrum zijn loopt de weg nog eens twee kilometer rechtdoor. Het gaat nu wel licht omhoog, maar erg uitdagend is het niet. De grootste uitdaging is nog wel je maaginhoud binnen proberen te houden bij het passeren van een werkelijk spuuglelijk gebouw van Axa. Aan het eind van dit lange stuk rechtdoor komen de ploegen uit bij een rotonde, er moet zowaar een keer serieus gestuurd worden. Voorbij deze rotonde komen we nog een ongunstig opgestelde vluchtheuvel tegen, daarna wordt de weg breed en gaat het nog eens 2,5 kilometer voornamelijk rechtdoor. Wel loopt de weg nu wat steviger omhoog, we krijgen een kort klimmetje voorgeschoteld van een kilometer aan een procent of vier. Tijdens een ploegentijdrit toch altijd lastig, je kan hier zomaar een mannetje verliezen. Boven op dit heuveltje bevinden we ons opeens in een andere ambassadewijk, we zien onder meer de ambassade van Pakistan en die van Zuid-Korea langs de kant van de weg. Voorbij de ambassade van Irak en net voor de ambassade van Libanon slaan de ploegen linksaf, terwijl het alweer een kilometer rechtdoor ging over een vlakke weg. Na deze bocht gaat het direct weer naar rechts, waarna we het Ter Kamerenbos betreden. In dit bos komen we wat bochten tegen, terwijl de weg licht omhoog loopt. Als we van de Denneboslaan een lange bocht naar rechts maken richting de Floralaan komen we na 13,2 kilometer het eerste tussenpunt van deze ploegentijdrit tegen. Hier krijgen we voor het eerst te zien hoe goed de ploegen bezig zijn, in het Bois de la Cambre.



Nadat de eerste tussentijd is opgenomen rijden we over de licht bochtige Floralaan een tijdje verder. We hebben het hoogste punt van het park bereikt en dus gaat het in licht dalende lijn na beneden. Een kilometer verderop volgt er een scherpe bocht naar rechts, waarna het in licht dalende lijn verder gaat. We steken een in het dagelijks leven druk kruispunt over en gaan schuin rechtdoor. De ploegen mogen nu drie kilometer bijna volledig rechtdoor rijden, terwijl het na een tijdje vlak wordt. Voorlopig komen ze weinig tegen, op de Pizza Hut en wat tramrails na. We passeren wat statige gebouwen, maar ook weer een aantal hondslelijke moderne tarrels. De ploegen fietsen door Etterbeek, waar ze ook over redelijk veel flats en appartementen beschikken. Na een paar kilometer rechtdoor te zijn gereden rijden de renners door een tunneltje en buiten dit tunneltje duiken ze de volgende tunnel in, onder het Maarschalk Montgomoryplein door. Een paar kilometer geleden reden de renners nog op de rotonde hierboven, nu fietsen ze er dus onderdoor. Na de redelijk lange tunnel komen ze weer boven en moet er een paar meter hoogteverschil overwonnen worden. Buiten de tunnel komt er bijna direct weer een nieuw tunneltje, maar op die kleine hoogteverschillen na is het in dit deel van Brussel behoorlijk vlak. Het gaat ook nog een tijdje rechtdoor, tot aan het volgende tussenpunt. We rijden Schaarbeek in, bij kenners bekend vanwege de Schaarbeekse kriek. Op een flauwe bocht naar links na gaat het eigenlijk een kilometer of drie rechtdoor tot aan dat tweede tussenpunt. Onderweg is het vooral vlak, met een miniem hoogteverschil. Na 20 kilometer komen we uit bij dit tweede tussenpunt, in Schaarbeek bij de Boulevard Général Wahis. Even verderop zien we ook het Josaphatpark liggen, hier wordt ieder jaar op de laatste zondag van juni het Kriekenfeest gehouden. Dat lijkt me wel een kicken feestje eigenlijk. Verder niet echt een mooi park, al kan je met een beetje fantasie overal een mooie foto van maken.



Voorbij het tweede meetpunt is het nog 7,5 kilometer fietsen tot de finish. De ploegen volgen de komende drie kilometer de weg waar ze zich nu op bevinden. Het gaat vooral rechtdoor, met een paar flauwe bochten onderweg. De weg loopt licht naar beneden, dus dit is een stuk van het parcours waar je als ploeg het verschil kan maken. Als je hier nog compleet bent en iedereen is nog fris kan er flink wat tijd gewonnen worden. Aan het eind van dit stuk ligt er een brug in het parcours, waar het even licht omhoog gaat. Daarna duiken de ploegen naar beneden, een tunnel in. Na de tunnel gaat het weer omhoog en dan zien ze aan de linkerkant het afgrijselijk lelijke Docks Bruxsel liggen, een winkel- en ontspanningscomplex in Brussel in de buurt van de Van Praetbrug. Echt zo'n lelijk modernistisch ontwerp. Stiekem klopt het inderdaad wel dat alle architecten ons dood proberen te maken. Voorbij Docks rijden we naar de volgende brug en dus gaat het opnieuw een paar meter omhoog. Na de brug slaan de ploegen rechtsaf, een makkelijke bocht. Als deze bocht genomen is houden de renners de linkerkant van de weg aan, waarna ze een aantal kilometer over de Van Praetweg gaan rijden. Deze weg loopt een kilometer omhoog aan een procent of drie, zo tegen het eind van de ploegentijdrit zal dit voor sommige renners een onaangename kilometer zijn. Op de top van dit klimmetje, als je het zo mag noemen, rijden we langs de Japanse Toren, dat is ook wel een gaaf gebouwtje hoor. We bevinden ons inmiddels aan de andere kant van het Kasteel van Laken, daar waar de eerste etappe eindigde. Er moeten twee schuine bochten naar links genomen worden, maar het is ondertussen wel vlak geworden. Tot op iets meer dan een kilometer van het eind maken de renners eigenlijk weinig mee. Dan volgt op de Madridlaan wel de lastigste bocht van de tijdrit, een scherp terugdraaiende naar links. We rijden vervolgens het Ossegempark in, waar de weg licht naar beneden loopt. Op een kilometer van het eind komen de renner suit bij een rotonde, die ze langs de rechterkant nemen. Ze nemen de eerste afslag die ze zien, naar rechts. Het gaat nu 300 meter rechtdoor tot aan de volgende rotonde, waar er opnieuw een bocht naar rechts volgt. Dit stuk loopt een beetje vals plat omhoog. Na de volgende bocht zien we ineens het Atomium liggen, de renners rijden onder dit kunstzinnige bouwwerk door en omdat hier ook een soort van rotonde ligt pakken ze wat bochten mee. Eerst een beetje naar rechts en dan weer terug naar links. Vervolgens gaat het voorbij het Atomium in de laatste meters van de rit rechtdoor, over een licht oplopende weg.




Terwijl de renners binnenlopen zien we op de achtergrond steeds het Atomium in beeld. Dit misschien wel bekendste gebouw van Brussel is een monument in het Heizelpark. Het is een stalen constructie die bestaat uit negen bollen met elk een diameter van 18 meter. De bollen vormen samen het kubisch ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van ijzer, 165 miljard maal vergroot. Het gebouw werd ontworpen door ingenieur André Waterkeyn en is sinds de restauratie bekleed met roestvast staal. Vijf van de negen bollen zijn toegankelijk voor het publiek. Het Atomium is gebouwd in het kader van de Brusselse Wereldtentoonstelling in 1958, de zogenaamde Expo 58. Het stelt één elementaire cel zuiver ijzer voor dat sterk in ontwikkeling was en een belangrijke rol speelde in de optimistische kijk op ontwikkeling in de jaren vijftig. Het heeft de kubisch ruimtelijk gecentreerde structuur, zoals zuiver ijzer bij kamertemperatuur en onder atmosferische druk. Ik neem maar aan dat dit allemaal klopt, want van dit soort dingen heb ik de ballen verstand. In januari 2013 werd het door CNN uitgeroepen als bizarste gebouw van Europa, al weet ik niet zoveel of dit iets zegt over het Atomium of over het gebrek aan kennis van CNN. In de buurt van de finishlocatie komen we nog wel een paar andere opmerkelijke gebouwen tegen. Zo ligt het Koning Boudewijnstadion hier iets verderop, het stadion waar de nationale ploeg van België altijd z'n wedstrijden afwerkt. Tevens het stadion bekend van het Heizeldrama. Ook ligt Paleis 12 hier in de buurt, waar ik ooit nog een optreden van The Prodigy heb bijgewoond. RIP Keith Flint. En dan ligt Brussels Expo ook nog eens hier. Kortom, een locatie waar genoeg valt te zien.



Het schijnt zondag slechts een graad of 20 te worden in Brussel. Niet gek veel wind, maar het beetje wind dat er zal staan staat in de laatste kilometers tegen, een goede indeling is dus van belang. Geen kans op regen, dat scheelt dan wel weer. De ploegentijdrit wordt verreden tussen 14:30 en 16:45, blijkbaar. De uitzending van Sporza schijnt dan weer van 14:00 tot 17:30 te zijn, maar afijn. Welke ploegen er vroeg of laat vertrekken is op dit moment nog onbekend, dat hangt volledig van de uitslag van de eerste rit af. Als er een enthousiaste mod is zou dat zomaar ooit in deze post kunnen te komen staan!



Over de voorspelling ga ik nog een nachtje slapen. Ik heb ook nog een treinreis voor de boeg, dus dan kan ik in die tijd mooi gaan afwegen of Ineos niet net een paar seconden sneller gaat zijn dan Jumbo en of Sunweb niet misschien toch goed gaat presteren, etc. Stay tuned!

Na een nacht slapen heb ik alles perfect op een rijtje. Het is me helemaal duidelijk geworden.

Awel, de ploegentijdrit dus. Een niet al te lange tijdrit over een relatief eenvoudig parcours. Een paar lichte beklimmingen onderweg, maar het totale hoogteverschil is vrij beperkt. Het aantal lastige bochten is ook beperkt en de wegen zijn breed, dus dit is een tijdrit waar hoge snelheden gehaald gaan worden. Parcoursbouwer en notoire onbenul Gouvenou houdt zelfs rekening met een snelheidsrecord, daar zijn de omstandigheden volgens hem ideaal voor. Een parcours voor mannen met een grote motor, jawel. De minder goede hardrijders zijn dus duidelijk in het nadeel, we branden een kaarsje voor Bardet. AG2R gaat overduidelijk niet goed presteren, maar er zijn een aantal ploegen die hier wel een hoofddoel van hebben gemaakt. Een korte poging tot analyse volgt.
1. Jumbo-Visma. NEDERLAND IS NOG STEEDS HELEMAAL ORANJE GEEL JAAAAAAAAAAAAAA. Onze jongens van de Jumbo gaan keihard schroeien, jawel. We hebben alleen maar notoire hardrijders meegenomen, zoals Sjors Bennett en Dylan Groenewegen. Dat zullen de grote motoren zijn tijdens deze ploegentijdrit, terwijl Tony Martin aan het janken is in het wiel. Teunissen en Richard Groenendaal Jansen zullen alles op alles moeten zetten om iedere keer weer in de pikken. Halve Nederlander Wout van Aert kan tegenwoordig alles dus we mogen er gerust vanuit gaan dat hij ook nu weer de rest op sleeptouw neemt. En dan hebben we nog Laurens de Plus, die kan heel goed kwijlen. Kopman Kruijswijk doet ook mee. Wat een ploeg jongens, wat een ploeg. We winnen alles.
2. Mitchelton-Scott. Heb je het over een ploegentijdrit, dan heb je het over de ploeg van de Australiaantjes. Door de jaren heen hebben ze er genoeg gewonnen, ook in de Tour. Dit jaar wonnen ze de ploegentijdrit in de Tirreno en ze gaan nu ook weer flink knallen. Het eerder genoemde snelheidsrecord dat tijdens deze ploegentijdrit moet sneuvelen staat trouwens op naam van deze ploeg, al hadden ze toen nog een andere naam. Meer dan 57 per uur, of je een emmer leeggooit. Ze brengen weer een aantal hardrijders mee, zoals Durbridge, Hepburn en Juul-Jensen. Hepburn zal zelfs speciaal voor deze ploegentijdrit meegenomen zijn want die kan er verder geen reet van. Ook jongens als Impey, Trentin en Haig kunnen wel aardig knallen en dan hebben we de familie Yates. Gaat aardig vooruit
3. Team Ineos. Het voormalige Team Sky, jawel. Zonder Froome, maar alsnog met een hoop toppers. Thomas, Kwiatkowski, Castroviejo, Van Baarle, doe even normaal joh. Poels kan dit ook wel, Rowe is altijd nuttig, de racistische Moscon is racistisch en Jody mag gewoon in het wiel hangen maar hem kennende perst hij er ook nog een paar fatsoenlijke beurten uit. Ja, deze ploeg komt wel een eind.
4. Deceuninck-Quick Step. Ook een ploeg die altijd goed presteert tijdens ploegentijdritten, ze winnen nogal vaak in deze discipline. Aantal keer wereldkampioen geworden ook, niet mis. Ook nu komen ze weer met een aantal toppers. Hardrijders als Lampaert en de verbazingwekkende Asgreen. Het enige voorbehoud is dat ze rekening moeten houden met Enric Mas, niet echt de beste tijdrijder van allemaal. Mas gaat voor het klassement en dus mogen ze hem niet lossen. Daardoor zouden ze dus wel eens een paar seconden kunnen verliezen en dan grijpen ze dus naast de overwinning.
5. EF Education First. De laatste naam is de moeilijkste. Ik zit nu op het terrein van de wilde gok. Bahrein zou best een aardig eind kunnen komen, net als Sunweb. Ook Astana zou wat moeten laten zien, maar ik noem toch vooral de mannen van Vaughters. Dankzij ONZE Peter Schep rijden ze bij EF de stenen uit de grond dit jaar. Naar de Tour komen ze met Uran, Van Garderen, Kangert en natuurlijk Sebas. Ook Scully is een hardrijder en Clarke kan dit vast ook. Ze moeten alleen snel van Woods af.