Ah, slecht gaan slapen is dus een gedeelde afspraak vandaag

Hier kwam 't omdat we haar te vroeg naar bed deden, terwijl ze nog een uurtje had geslapen in de namiddag. Sowieso kansloos. Toch ging mijn teerbeminde haar op bed leggen, want hij hoopte zo op nog een avondje lezen in de tuin. Helaas
@Nolita: onze oplossing voor dat probleem is vier jaar tussen de geboortes van nummer 1 en 2

Oudste is superflexibel en kunnen we alles uitleggen, dus nooit stress daarover. 's Avonds is het weliswaar spitsuur, maar hij doucht bijvoorbeeld al zelf en gaat gewoon slapen als hij naar bed moet.
Ik heb diepe bewondering voor mensen met een dreumes en een baby (
@Flav 
) En nog dieper voor mensen met peuter-dreumes-baby. Ik denk dat je mij kan afvoeren dan.
Even nog jompelen voor C van
@rena

Ik kan me je blijdschap levendig indenken.
Qua maten: Phi zit in 74 en soms een smalle 80. De babyspeks gaan er ineens rap af, maar ze is dan ook enorm druk met kruipen en optrekken. Vanavond een kruiprace door het huis met haar grote broer, allebei gierend van de lach
Grappig trouwens: Caesar is best een moederskind, maar Phi trekt juist erg naar mijn teerbeminde. Als in: ze kruipt mij straal voorbij als papa in zicht is

Ik las iets over vakantie. Ik heb sinds mijn verhuizing hiernaartoe nog steeds een doorlopend vakantiegevoel als ik gewoon thuis ben. Zeker nu het seizoen begonnen is, hangt hier zo'n lekker sfeertje, vind ik. We fietsen zo naar het strandje waar geen (toeristen)kip is. Dus we gaan niet weg, want met een
baby dreumes vind ik het vaak gedoe

Ik ga pas lekker op vakantie-met-kind als gaan slapen geen issue meer is. Vooralsnog is het nog krijsen als we haar op bed leggen, tenzij ze knock-out gaat met de fles

Geen idee ook hoe we dat moeten doorbreken. Laten huilen doen we niet (maar toch ook wel, want soms moet ik echt even tot tien tellen voor ik weer verder kan

) Iemand een idee?
Dit was mijn opstel