Ach wat sneu is dat, heftig hoor. Zeker ook voor familiequote:Op dinsdag 28 mei 2019 17:55 schreef Trainwreck het volgende:
[..]
Welke pil gebruikte je? Wist je dat er kans was op trombose?
[..]
Maar beseft ze dan ook niet dat ze het niet meer weet? Want mijn vader heeft in 2015 een hersenbloeding gehad en ook geen kortetermijngeheugen meer, maar hij heeft daar wel veel last van. Loopt de hele tijd zo van: “Ik snap het allemaal niet meer, hoe zit het nou, ik begrijp er helemaal niks meer van, wat is er met me aan de hand, ben ik gek geworden of zo?”
(ik had dit nog niet opgeschreven of hij begon weer )
Oh yikes, ik gebruik ook Marvelon zonder stopweek... Ik rook dan wel niet, maar toch... Denk dat ik toch maar even langs de huisarts ga!quote:Op dinsdag 28 mei 2019 18:15 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
[..]
[..]
Ik geloof dat bij bijna elke pil kans is op trombose. De pil is een en al hormoon. Ik slikte Marvelon, een van de lichtste pillen. Moet er wel bij zeggen dat ik zeker drie jaar de pil continu heb doorgeslikt en geen stopweek heb gehad. Of dat de oorzaak is daar kan geen arts mij een antwoord op geven, maar ja ik mag ze toch niet meer hebben
https://www.ad.nl/binnenl(...)den-gelegd~a9678a52/quote:Lareb kreeg een fors aantal meldingen van sterfgevallen, blijkt uit cijfers die deze krant opvroeg. Het gaat niet alleen om Diane-35 (33) maar ook om andere risicopillen als Marvelon (29) en Yasmin (15). ,,Het zijn meldingen waarbij men vermoedt dat het overlijden een gevolg is van de bijwerkingen van anticonceptiepillen'', zegt directeur Agnes Kant.
Ik heb nu een mirenaspiraaltje. Hier zit maar 1 hormoon in en is plaatselijk. Ik had door de bloedverdunners namelijk heel veel last van ongesteld zijn. Zal de details besparenquote:Op dinsdag 28 mei 2019 18:31 schreef Trainwreck het volgende:
[..]
Oh yikes, ik gebruik ook Marvelon zonder stopweek... Ik rook dan wel niet, maar toch... Denk dat ik toch maar even langs de huisarts ga!
Blijkbaar hebben derde en vierde generatie anticonceptiepillen een verhoogde kans op trombose en embolie.
[..]
https://www.ad.nl/binnenl(...)den-gelegd~a9678a52/
Soms heeft ze zo'n moment. Maar gelukkig niet al te vaak. De grote strijd bij ons is vooral roken. Ze vergeet namelijk steeds dat ze al een sigaretje op heeft en rookt zich dus helemaal te pletter.quote:Op dinsdag 28 mei 2019 17:55 schreef Trainwreck het volgende:
[..]
Welke pil gebruikte je? Wist je dat er kans was op trombose?
[..]
Maar beseft ze dan ook niet dat ze het niet meer weet? Want mijn vader heeft in 2015 een hersenbloeding gehad en ook geen kortetermijngeheugen meer, maar hij heeft daar wel veel last van. Loopt de hele tijd zo van: “Ik snap het allemaal niet meer, hoe zit het nou, ik begrijp er helemaal niks meer van, wat is er met me aan de hand, ben ik gek geworden of zo?”
(ik had dit nog niet opgeschreven of hij begon weer )
Ah ja wel fijn dat je dankzij een agenda nog wel orde houd. Mijn moeder zou vergeten dat ze een agenda heeftquote:Op dinsdag 28 mei 2019 18:14 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Als ze daar geen last van heeft idd hoe rot het ook is. Mijn korte termijn geheugen werkt dan nog wel redelijk. Ik vergeet wel vaak dingetjes maar omdat ik het in mijn agenda noteer heb ik er niet zo'n last van. Heb het ook vaak in een gesprek. Dan begin ik ergens over en halverwege de zin weet ik niet meer waar ik naar toe wilde
Dat lijkt me inderdaad wel heel heftig voor je vader maar ook voor jou hoor. Je bent er continu mee bezig dan he. Als ik dat soort dingen hoor, dan kan ik me toch wel blij voelen met hoe ik er dan vanaf ben gekomen. Het kan altijd erger zeg maar.quote:Op dinsdag 28 mei 2019 18:58 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
[..]
Soms heeft ze zo'n moment. Maar gelukkig niet al te vaak. De grote strijd bij ons is vooral roken. Ze vergeet namelijk steeds dat ze al een sigaretje op heeft en rookt zich dus helemaal te pletter.
En oh ja we hebben anderhalf jaar geleden de hond in laten slapen. Die is ze ook nog vaak aan het zoeken. Tot ze de kat ziet dan pas beseft ze dat onze Rocky er niet meer is.
Het is vooral voor mijn vaders best wel pittig naast een fulltime baan.
Dat is wat ik net schrijf idd, ik kan mezelf gelukkig prijzen dan nog, met hoe ik er van af ben gekomen. Het had zoveel erger kunnen zijn. Dit besef ik ook bijna dagelijks en daardoor geniet ik ook echt meer van de kleine dingen in het leven.quote:Op dinsdag 28 mei 2019 19:00 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
[..]
Ah ja wel fijn dat je dankzij een agenda nog wel orde houd. Mijn moeder zou vergeten dat ze een agenda heeft
Al met al blijft het natuurlijk ontzettend lastig.
Bedankt voor de tip! Sowieso een eye-opener, dus bedankt voor het delen!quote:Op dinsdag 28 mei 2019 18:48 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik heb nu een mirenaspiraaltje. Hier zit maar 1 hormoon in en is plaatselijk. Ik had door de bloedverdunners namelijk heel veel last van ongesteld zijn. Zal de details besparen
Maar dat is een goed alternatief voor de pil
Mocht 1 iemand door mijn verhaal het lot bespaard blijven van een herseninfarct dan ben ik heel happyquote:Op dinsdag 28 mei 2019 19:14 schreef Trainwreck het volgende:
[..]
Bedankt voor de tip! Sowieso een eye-opener, dus bedankt voor het delen!
Het is ook gewoon klote idd. Ik herken heel goed dat je je een tweederangsburger voelt. En idd iedereen is specialist tegenwoordig en weten hoe je het ook allemaal zou moeten doen. Het is heel erg moeilijk voor mensen om zich er echt een voorstelling van te kunnen maken.quote:Op dinsdag 28 mei 2019 23:52 schreef twiFight het volgende:
Hier nog een. 32 was ik toen het gebeurde.
Ik herken nagenoeg alle ervaringspunten in de OP. Daarbij heb ik ook een sterke fysieke beperking, maar dat is eigenlijk het minst erge van alles om mee om te gaan.
Wat voor mij het ergste is om te slikken is dat ik nooit van mijn leven zal kunnen functioneren als normaal persoon. Niet volwaardig werken, niet een volwaardig sociaal leven, ik zal nooit een goede baan met dito loon hebben om mooie dingen te kunnen doen en reeel gezien ook nooit een relatie krijgen, laat staan ooit kinderen te kunnen hebben.
Helaas merk je aan de buitenwereld dat je wel een tweederangs mens bent. Niemand zal dat luidop zeggen, maar tussen de regels door gedragen mensen zich anders naar je. Dat is slopend, want ondanks dat je misschien 40% van de dingen niet meer kan, kan je 60% van de dingen nog wel en dat wil je dan graag bewijzen, maar daar hebben veel mensen geen boodschap aan.
Wat mij ook opvalt is dat veel mensen je klachten niet geloven. Ik heb nooit geweten dat iedereen in dit land neuroloog, fysiotherapeut én ergotherapeut is, maar god, wat heeft iedereen opeens een mening over wat ik wel/niet doe en waarom en hoe raar dat is. Mensen proberen je klachten te begrijpen met hun eigen belevingswereld en dat lukt ze uiteraard niet. En dan is de conclusie dat je raar doet of liegt. Maar met NAH werkt het leven gewoon anders.
Ik besef me dat dit een negatieve post is. In het dagelijks leven gaat het wel okee, maar kijkend naar de toekomst is er weinig om blij mee te zijn. 30%-40% van de mensen met een beroerte worden depressief en daar is een 'goede' reden voor.
Dat vind ik ook echt heel apart idd, het ene moment is er niks met je aan de hand en ben je springlevend terwijl je het volgende moment helemaal in de kreukels ligt voor de rest van je leven.quote:Op woensdag 29 mei 2019 02:38 schreef FReemdeling het volgende:
Heel veel dingen herken ik goed. Mijn moeder heeft 6 jaar geleden een herseninfarct gehad midden in de nacht. Het was een tijd waarin ik veel te veel zat te gamen en dat ik haar zachte, maar zeer paniekerige geroep hoorde door het geluid van mijn headset heen is een wonder te noemen. Daardoor heb ik op tijd 112 kunnen bellen en zijn we met loeiende sirenes naar het ziekenhuis vervoerd. Mijn moeder is ook zeer gevoelig voor prikkels van buitenaf en kan niet meer tegen de drukte waar ze dat vroeger wel kan. Ook lichamelijk gezien heeft ze meer last van haar evenwichtsorganen en loopt ze onzeker. Ze is er relatief gezien goed vanaf gekomen.
Het is heel moeilijk voor anderen om te begrijpen wat er omgaat in een persoon met een NAH. Ook al heb ik het van super dichtbij meegemaakt, begrijp ik er eigenlijk ook bar weinig van. Het is heel raar om het mee te maken. De ene avond springlevend en dansend door de woonkamer en nog geen 2 uur later ligt je hele leven onderste boven...
Dat herken ik ook heel erg ja. Niet dat ik continu vrees dat ik niet meer wakker word of zo.quote:Op woensdag 29 mei 2019 09:03 schreef suri het volgende:
Zelf is ze nog erg bang. Haar lichaam heeft haar in de steek gelaten. Dat stukje vertrouwen moet ze weer terugvinden.
Dat is ook wel lastig hoor, vertrouwen krijgen in je lichaam. Ik had dat vooral na het tweede infarct, ik was toen echt even in paniek. Maar sinds ze de oorzaak hebben gevonden en mijn medicijnen daarop zijn afgestemd is dat vertrouwen ook weer teruggekomen.quote:Op woensdag 29 mei 2019 09:03 schreef suri het volgende:
Afgelopen 1e paasdag heeft mijn vrouw een herseninfarct gehad.
Na lekker uitgeslapen te hebben kwam ze op d’r dooie gemak naar beneden. Het eerste zinnetje wat ze sprak kwam er goed uit en de rest was wartaal.
Ik vertrouwde het niet en heb gelijk 112 gebeld. Die namen het heel serieus en hebben haar met loeiende sirenes meegenomen.
In het ziekenhuis bleek dat ze een herseninfarct heeft gehad door een gescheurde halsslagader.
Ze heeft er veel geluk gehad. Het enige wat aangetast is, is haar spraak. Ze heeft moeite met woordvinding.
Daar krijgt ze 2-3 keer per week logopedie voor.
Verder maakt ze het lichamelijk goed. Ze kan en mag weer alles doen. Ook autorijden.
Zelf is ze nog erg bang. Haar lichaam heeft haar in de steek gelaten. Dat stukje vertrouwen moet ze weer terugvinden.
Succes aan een ieder die er mee te maken hebben.
Ik ben een paar keer voor niks terug gegaan naar het ziekenhuis. En weet je, dat snappen dokters maar al te goed. Langzaam komt dat vertrouwen wel weer!quote:Op woensdag 29 mei 2019 11:10 schreef twiFight het volgende:
[..]
Dat herken ik ook heel erg ja. Niet dat ik continu vrees dat ik niet meer wakker word of zo.
Maar wel bij elke tinteling of elk doof gevoel denk ik: mijn god, het gebeurt toch niet weer he?!
Want het begon bij mij met dat ik minder gevoel in mijn vingers had en er geen controle meer over had. Ik werd die nacht wakker en toen zakte ik door mijn been.
Laatst sliep na het sporten mijn been en zakte ik er ook doorheen. Ik was volledig in de paniek.
Ik rook nu al sinds 18 september 2015 niet meer. Daar ben ik ook heel trots op. Door mijn medicijnen mag ik maar max twee drankjes per dag. Ik hou me er aan, niet dat ik elke dag drink hoor. Ik wil proberen om een nieuw infarct wel te voorkomen. Ook al heb ik daar geen invloed op natuurlijk.quote:Op woensdag 29 mei 2019 12:29 schreef Rozevla het volgende:
Vriendin heeft ook een hersenbloeding gehad maar voordat ze daar achter kwamen had ze al bijna een dag op bed gelegen.
Eerst had ze der leven wel gebeterd maar nu rookt ze weer net zoveel shag en zuipt ze bier als nooit tevoren.
Hou jij rekening ermee ?
Het is ook niet altijd zo cut and dry wat er gaande is. TS dacht dat het stress was. Ikzelf was al wat ziekjes de dagen ervoor en ik dacht toen mijn arm doof voelde dat ik de nacht ervoor in bed verkeerd op mijn arm gelegen had .quote:Op woensdag 29 mei 2019 16:22 schreef Lienekien het volgende:
Namelijk dat ik het heel opmerkelijk vind dat niemand bij het begin van je klachten heeft gezegd: we gaan nu met je naar een huisartsenpost of de spoedeisende hulp. De eerste uren kunnen enorm cruciaal zijn voor het verdere verloop/herstel.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |