Weinig vogels gistermiddag in de Oostvaardersplassen, had iets te maken met de wel erg harde wind.
De enige die zich daar niks van aantrok was onderstaande vrouwtjeskoekoek.
Best nog lastig, vrouwtjes maken nauwelijks geluid waardoor je geen idee hebt dat er een in de buurt is en dat maakt het tot een soort kleiduivenschieten, je ziet het vogeltje in je ooghoek en moet dan in een fractie van een seconde die lens in stelling brengen, richten en schieten en dat lukt me met koekoeken steeds beter, deels de rappe AF van de EOS+Tamron, deels dat ik de koekoeken steeds beter begin te kennen.
De ultieme opname van een vliegende koekoek heb ik dan nog niet, we komen echter steeds dichter in de buurt.
Cuculus Canoris by
Ouwesok, on Flickr
Er zijn er dit jaar meer dan vorig jaar en koekoeken worden beweeglijker naarmate er meer in een regio zijn. Dit jaar waren ze vrij laat en dus heb ik waarschijnlijk nog een paar weken voor ze hun koffers weer pakken en met zijn allen naar een gebied in Afrika trekken waar het in ons winterseizoen compleet vergeven moet zijn van de koekoeken. Alles van het noordelijk halfrond trekt daar naar toe