Soms zit het een keer mee.
Normaal is een buizerd al weg nog voor ik op ongeveer het dubbele van de minimale afstand om er iets van te maken ben.
Als verrassing had ik vanmiddag tijdens een rondje Ouwehands Dierenpark zo'n wekkermomentje* toen ik ergens op een hoog ding een buizerd zag zitten poetsen.
Om mijn nek de 6D met 150-600mm en dus maar eens kijken wat het lijden kon.
De buizerd zat bijna onophoudelijk te poetsen met zijn kop zonder zijn vleugel en dan is het mikken op die momenten dat die kop even tevoorschijn komt en in de rondte kijkt of er kansen en/of bedreigingen zijn.
De mensen met de lenzen (er waren er best wat aanwezig vanmiddag) zag ie niet als een bedreiging en dus bleef ie rustig doorpoetsen.
Wel opletten hoe die kop staat, idealiter staat die wat gedraaid want recht van voren zien maar weinig vogels er niet-lullig uit
eigenlijk zijn alleen uilen recht van voren fraai
Buteo Buteo by
Ouwesok, on Flickr
Met wat geduld en timing krijg je echter wel wat je hebben wil
Buteo Buteo by
Ouwesok, on Flickr
Dan nog eentje van wat lager standpunt alleen krijg je dan in kader van de universele wet van behoud van ellende ineens weer gaas voor je lens

Buteo Buteo by
Ouwesok, on Flickr
*
een wekkermomentje is zo'n moment waarop je het gevoel bekruipt dat nu elk moment de wekker kan afgaan