Opvoeden in theorie en praktijk: een feelgood-topic!

quote:

Op dinsdag 6 augustus 2019 22:44 schreef Adrian4 het volgende:
Ik probeer heel hard wat flexibeler te worden, want dat maakt mijn leven wat makkelijker. Maar ik kom er meer en meer achter dat ik gewoon niet flexibel ben en dat we daar met zijn allen wel eens last van hebben
[..]

Ik wil jouw lijstje graag volgen met nog 1 uitbreiding: iemand (mens of dier) pijn doen. Maar het lukt me niet goed om principes los te laten. Spelen met eten kan ik bijvoorbeeld heel slecht hebben, maar valt niet in het lijstje.

Hoe gaan jullie bijvoorbeeld om wanneer je peuter bloemen plukt van een bloemenstruik in de tuin. Is het dan goed om te tolereren? Het doet niemand pijn, de struik gaat niet dood en het is ook niet gevaarlijk. Ik vind het niet fijn, want ik ben heel trots op de mooie bloemenstruik en ik ben heel bang dat ik het als ik het bij ons toe laat, ze bij opa ook bloemen gaan plukken en dat is zo ongeveer zijn levenswerk. Peuters uitleggen dat ik het niet fijn vind lukt me niet, want ze kunnen niks met mijn gevoel in dit geval. Of doe ik het dan verkeerd?

Ik vind goed opvoeden gewoon zo moeilijk

Bij bomen, bloemen en andere natuur leg ik vaak iets uit over de natuur. Dat zij heel erg haar best doet om alles te laten groeien en bloeien en dat we daarbij kunnen helpen door de bloemetjes te laten staan. Dat ik wel begrijp dat ze de bloemetjes willen plukken, want ze zijn zo mooi en voelen zo grappig, maar dat we ze toch laten hangen of staan. En dat we met opa wel eens bloemetjes gaan plukken op een plek waar dat mag. Bij mijn mega (1) doe ik niet dit hele verhaal hoor, hij krijgt gewoon te horen dat we de bloemetjes laten hangen, punt. Het helpt me vaak om te bedenken dat wij hebben afgeleerd om alle zintuigen te gebruiken en aangeleerd welk zintuig voor welke situatie geschikt is, terwijl kinderen het liefste alles inzetten en alles proberen om de wereld te ontdekken. Eigenlijk een hele mooie eigenschap

@Lemijn Wij zijn volgens mij thuis best toegeeflijk, maar houden wel vast aan onze rituelen en gebruiken. En we wijken niet af van wat we al besloten hadden: twee boekjes is twee boekjes. We proberen daarin vrijheid te geven door hen (of met name mini) bijvoorbeeld de boekjes te laten kiezen. Of door mee te nemen wat ze fijn zouden vinden. Mini weet bijvoorbeeld precies wanneer ze tijdens onze wekelijkse supermarktronde kan gaan spelen. Ik was een keer bij een avond met Lois Eijgenraam die zei: 'het leven kan voor een kind niet saai genoeg zijn' en dat ben ik eigenlijk gewoon wel met haar eens. Binnen die saaiheid, of voorspelbaarheid, ontstaat de ruimte om te ontdekken, precies zoals Moonah zegt eigenlijk

Als we te weinig vastigheid bieden, gaat mini compleet over de flos. We merkten dat bijvoorbeeld ook in deze vakantie. We waren wat lakser met ons ritme, zij is ineens haar houvast kwijt en zoekt dan alle grenzen op. Toen we weer streng ons ritme gingen uitvoeren, werd het voor iedereen een stuk gemakkelijker (en leuker). Mini móet echt weten waar ze aan toe is en heeft veel behoefte aan rituelen, regelmaat en duidelijkheid. Dat maakt de wereld voor haar veilig en overzichtelijk, waardoor ze veel meer energie overhoudt om te spelen en te ontdekken Voor mijn man en mijzelf geldt eigenlijk hetzelfde, en eerlijk, mega doet het er ook prima op. Onze grenzen zijn dus best helder, maar als er eentje boontjes wil eten terwijl we spinazie op het lijstje hadden staan of als we 's avonds toch nog even naar het strand willen, ja, daar doen we echt niet moeilijk over. We staan best open voor discussie, ook nu al Ik vind dat soort zaken ook niet zo belangrijk. Maar als we op het strand blijven slapen, voeren we daar wel ons slaapritueel uit, net als thuis.

Bij mij persoonlijk gaat het trouwens niet goed als ik mijn eigen grens uit het oog ben verloren. Dan ben ik de hele dag een lekker meeverende moeder en blijkt ineens al mijn energie op! Ja, dan word ik dus echt een onredelijke 'nee, dat mag niet!' moeder. Maar goed, dat probeer ik dus (mede door het inzetten van al die rituelen) te voorkomen.

quote:

Op dinsdag 6 augustus 2019 22:33 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Je bedoelde het vast niet zo, maar bewustwording kan geen kwaad. Dit leek haast op een sneaky verwijt .

Groetjens een 1-2-3 mama

Dat was inderdaad niet zo bedoeld. Ik ken mezelf, dan zou hij dus nog drie keer mogen glijden en daarna alsnog drie keer optie B mogen.

Moonah zoals jij het doet ga ik overwegen als opvolger. Ik geef wel altijd een vooraankondiging dat we gaan en om alvast te vertellen wat we daarna gaan doen.

Dieren pijn doen mag ook in het rijtje ja. Al valt onze kat nog wel in de categorie 'is zelf gevaarlijk'. Banaan heeft in ieder geval nog nooit een diertje pijn gedaan.
Hij mag bij ons rode aardbeien en tomaten plukken, bij gebrek aan dan kiest hij de groene. Bloemen en blaadjes plukt hij ook weleens. Ik vertel dat het niet mag en ga hem dan afleiden. Bij zijn oma in de tuin doet hij het ook weleens, dan ga ik er ook zo mee om.

Pannenkoek, jij zou het dus goed vinden als een dier pijn gedaan wordt door hem?
Mijn R heeft dat ook nooit gedaan. Is wel soms wild met de katjes of blijft ze dragen. Maar accepteert dan ook als de katjes het op hun manier laten merken dat ze dit niet willen.

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 07:29 schreef Omentielvo het volgende:
Pannenkoek, jij zou het dus goed vinden als een dier pijn gedaan wordt door hem?
Mijn R heeft dat ook nooit gedaan. Is wel soms wild met de katjes of blijft ze dragen. Maar accepteert dan ook als de katjes het op hun manier laten merken dat ze dit niet willen.

Dieren pijn doen mag in het rijtje met dingen die hij echt niet mag. Hij begint net een beetje met ons slaan, dat mag ook niet.
Ik heb drie weken "kat auw" gehoord na een uithaal en verwacht dat de kat pijn doen dus niet zo snel zal gebeuren.

haha, ja dat is het voordeel met dieren. Die laten wel weten wanneer ze het niet leuk vinden.
Onze kippen mogen ook op hun nest zitten totdat ze zelf er van af willen sinds er eentje in de hand van Kevin heeft gepikt toen ze er te vroeg van af werd geduwd. Wel nadat ik goed had uitgelegd waarom ze had gepikt.

Maar als grote broer een keer van zich af mept en ik heel duidelijk maak aan huilende Kevin dat je niet dingen moet af pakken (en ik uiteraard ook aan Willem duidelijk maak dat hij niet mag slaan), wordt er binnen 5 minuten weer iets afgepakt.