Zwangerschap en geboorte deel 1893

@Rebubbled hoop dat het doorzet!
Klinkt een beetje zoals het begin van mijn bevalling.
Onregelmatige weeen die minder werden of zelfs stopte na het douchen. (Teleurgesteld)
Om vervolgens de dag erop weer terug te keren met menstruatiekrampen en slijmerig bloed verlies (Kon ook van het strippen zijn maar bleek dus de slijmprop)
Je lichaam is in ieder geval bezig!

quote:

Op zondag 28 april 2019 13:11 schreef elamanilo het volgende:
Rebubbled Fijn dat je nu een vriendelijkere VK trof die je meer begreep. Laat het allemaal over je heen komen, dit is jullie journey, die van jou en je kindje en je lief. Elke stap is een stap die nodig is in jullie eigenste proces. Elk dingetje wat je voelt, dat helpt mee! Voorwerk is nooit voor niets, de hele zwangerschap lang bereiden je lichaam en baby zich al voor en elke minuut gebeuren er dingen die bijdragen aan de uiteindelijke geboorte. Probeer vertrouwen te blijven houden, ongeacht waar je bent en met wie. Je hoeft geen strijd te voeren, maar wees wel egoīstisch, jij bent aan het baren, jij staat in de hoofdrol! Dus luister naar je lichaam en naar je gevoel. En ook deze laatste rust voor de storm, het is allemaal ergens goed voor. Je baby'tje wordt straks geboren op de perfecte plek, het perfecte moment. Jullie kunnen dit! Alle liefde toegewenst in deze prachtige bevalreis, helemaal uniek voor jullie, niemand anders maakt dezelfde reis en toch zijn er zoveel vrouwen die tegelijk met jou aan het baren zijn straks.

Dit, Dit heb je zo mooi gezegd Ela +1

Zoveel liefde voor alle vrouwen hier.
Wat blijft het toch mooi om al die steun te zien en lezen!

Rebubbled,
Hoe is het met je?


Ik sliep van 21:45 tot 08:00, van 11:30 tot 16:00 en om 21:00 er weer in..
Beetje jammer dat Mn man vandaag een uitje had geregeld, maar dat ik toch weer last minute moest afzeggen. Nu is hij met een vriend weggegaan terwijl ro bij schoonmoeder was.
Ro heeft vanaf morgen 2 weken lang vakantie. Hoe ga ik dat overleven.. slaap momenteel echt net zoveel als Mn katten hopelijk vermaakt ze zichzelf een beetje

Morgen de bedklossen ophalen en installeren. Het wordt dan wel echt hoor

Blegh! Stomste zwangerschapskwaal ooit is gearriveerd: aambeien

En nu ik toch aan het klagen ben, even een inventarisatie van alle zwangerschapsklachten:

- moe
- om 5 uur wakker worden en niet meer kunnen slapen
- aan het einde van de dag geen enkele comfortabele houding meer kunnen vinden
- gebrek aan conditie; volledig buiten adem zijn van een trap oplopen of een stukje fietsen
- maagzuur
- kramp in mijn kuiten
- heel veel harde buiken; nu standaard bij het overeind komen/bukken/schoenen aan doen/enz.
- lekkende borsten - op zich niet zo vervelend maar het altijd moeten slapen met hemdjes/topjes met zoogcompressen vind ik wel wat irritant
- jeukende huid op mijn buik en rug
- en die verdraaide aambeien dus

Zo! Dat lucht op

Wie volgt?

Maar: ik heb wel de liefste man ooit We gaan verhuizen, gisteren hebben we de hele dag dozen ingepakt. Telkens als ik in mijn onhandigheid iets op de grond liet vallen, kwam mijn man aangesprint om het voor me op te rapen
En hij mopperde goedmoedig dat ik me niet zo druk moest maken. Dat terwijl ik toch zeker zo'n 5 afleveringen van Queer Eye op de bank heb liggen kijken. En hij heeft gekookt én opgeruimd.
Had ik al gezegd?

quote:

Op maandag 29 april 2019 08:01 schreef BobbyMcGee het volgende:
En nu ik toch aan het klagen ben, even een inventarisatie van alle zwangerschapsklachten:

- moe
- maagzuur
- om 5 uur wakker worden en niet meer kunnen slapen
- aan het einde van de dag geen enkele comfortabele houding meer kunnen vinden
- gebrek aan conditie; volledig buiten adem zijn van een trap oplopen of een stukje fietsen
- maagzuur
- kramp in mijn kuiten
- heel veel harde buiken; nu standaard bij het overeind komen/bukken/schoenen aan doen/enz.
- lekkende borsten - op zich niet zo vervelend maar het altijd moeten slapen met hemdjes/topjes met zoogcompressen vind ik wel wat irritant
- jeukende huid op mijn buik en rug
- en die verdraaide aambeien dus

Zo! Dat lucht op

Wie volgt?

Ok, komt ie:
- Moe
- Vocht vasthouden in benen en armen.
- Tintelende vingers door dat vocht en daardoor tig keer per nacht wakker worden. Brace lijkt wel te helpen maar dat zweet als een malle dus daar kan ik weer wakker van worden.
- Nachtelijke indalingsweeen .
- Zwangerschapsdementie & geen concentratie.
- Ik heb het continu heel erg warm.
- Ik merk dat Buik toch wel heel erg in de weg begint te zitten met alledaagse dingen.

[ Bericht 0% gewijzigd door douche-eendje op 29-04-2019 08:44:52 ]

quote:

Op maandag 29 april 2019 08:04 schreef BobbyMcGee het volgende:
Maar: ik heb wel de liefste man ooit We gaan verhuizen, gisteren hebben we de hele dag dozen ingepakt. Telkens als ik in mijn onhandigheid iets op de grond liet vallen, kwam mijn man aangesprint om het voor me op te rapen
En hij mopperde goedmoedig dat ik me niet zo druk moest maken. Dat terwijl ik toch zeker zo'n 5 afleveringen van Queer Eye op de bank heb liggen kijken. En hij heeft gekookt én opgeruimd.
Had ik al gezegd?

Dat klinkt als een fijn exemplaar Bobby . Hoe gaat de verhuizing en is het voor jou zo vol te houden?

MeneerEend is hier ook zo lief en er meer mee bezig dan ik soms denk. Als ik 's nachts ga plassen merk ik aan hem dat hij er wakker van kan worden en zoals vannacht met indalingspijn die echt wel even aan bleef houden, legt hij zo ineens zijn hand op mijn buik zodat ik mij kan focussen op mijn ademhaling en de pijn snel wegzakt . Ow en hij kookt en maakt schoon, doet de was etc. Alleen is opruimen niet zijn sterkste kant.

[ Bericht 0% gewijzigd door douche-eendje op 29-04-2019 09:25:33 ]

Ik doe ook mee:
-moe (maar het gaat beter nu ik ijzertabletten slik en gewoon veel slaap)
-'s avonds/'s nachts geen houding meer kunnen vinden, alles ligt vervelend en dan ben je eindelijk gesetteld en dan moeten plassen
-pijn in m'n bekken door indalingspijn/bandenpijn of wat dan ook, vooral bij omdraaien in bed en bij opstaan (hebben jullie dat ook? Dit heb ik nou een week of 6 en begint echt vervelend te worden)
-telt niet echt, maar: m'n moeder die begint echt op alles kritiek te geven. Blijkbaar is m'n huis niet schoon (is het wel), woon ik in een soort bouwval (omdat er ergens een spiegel te hoog hangt voor háár lengte en de vitrage verkeerd zou hangen wat niemand ziet en nog wat van die onnozele dingen), en zijn al onze keuzes wat de baby betreft niet goed (meubels in babykamer staan volgens haar verkeerd, wasbaar luieren moeten we niet doen, bevalbad is gedoe, zelfs de kleur van de box was niet goed).
Dat geeft wel stress want de naam gaat ze ook helemaal niks vinden en ik zie eigenlijk al op tegen haar kraambezoek. Kreeg zelfs kritiek dat ik haar een te slappe hand gaf
Ik stofzuig niet meer omdat ik daarna nauwelijks meer kan lopen en dan zegt zij 'ik deed nog wel alles zelf met 38 weken'. Nou ja, dat zit me nu dus even hoog

Maar hier ook een fantastische vriend hij heeft nu vakantie en dat is eigenlijk heel erg prettig met deze termijn. Alleen dat huishouden he, dat is niet zijn ding, maar dat is dan ook het enige. En hij heeft jaren in de kinderopvang gewerkt dus hij kan mij alles leren als de baby er is

Lekker klageeeen!

Ik klaag irl al genoeg

Ik ben vandaag zowaar een wandelingetje door de stad gaan maken met peuter op loopfiets. Ging haske goed, peuter luisterde goed en fietste goed altijd fijn! Uurtje gewaggeld denk ik, dus nu kapotmoe op de bank laatste stukje lopen voelde zo maf en eng in m'n onderbuik soms lijkt het net of baby aan de vliezen ligt te krabben :x

Nu lekker aan de bitter lemon ben alleen beetje bang voor kinine immuniteit nu, kan ik 't straks niet gebruiken om de bevalling op te wekken

Ik klaag irl amper, maar ik ben nu gewoon moe en dan merk ik dat ik gewoon alles tegen vind staan en stom vind.

Ceviche, ik heb regelmatig steken in mijn liezen bij omdraaien en onverwachte bewegingen, met regelmaat wat menstruatie-achtig gevoel in mijn onderbuik en bij vlagen ook het gevoel alsof kind zo met hoofd eruit kan kletteren, head first op de grond .

En moeders. Pffff. Ik baal een beetje van de niet-betrokkenheid van die van mij. Maarja, als ze wel betrokken zou zijn dan zou ik mij kapot ergeren aan haar irritante doch goedbedoelde en onnozele opmerkingen, dus het is maar even beter zo.

Echt, dat 3e trimester.... tot vorig weekend ging het lekker, tot baby besloot in te gaan dalen en het ineens zo warm ging worden. Pfff. Ik kan nu alleen maar denken hoe ik dit vol moet/mag houden de komende nog maximaal 10 weken.

Ik snap je hoor, D-E, zeker hier lees ik regelmatig posts van users die het echt niet zo goed getroffen hebben qua kwaaltjes. Maar soms valt het toch tegen allemaal.

Hier is m'n vader niet zo betrokken, had niet anders verwacht maar het is wel jammer natuurlijk. Gelukkig heb ik een hele lieve schoonfamilie die wel heel benieuwd is naar de baby en die juist heel positief zijn over het kamertje enzo

Heb je ook last van liezen/bekken enzo als je opstaat van de bank en bijvoorbeeld naar de keuken loopt? Of pijn bij zitten? Als ik 's ochtends opsta en m'n blaas is vol, staat er zoveel druk op dat gebied dat ik niet kan zitten van de pijn. Ik kom er maar niet uit of dat nou normaal is of niet.
Maar de baby was in week 32 al aan het indalen en vorige week (week 37) was hij nog steeds niet helemaal ingedaald. Morgen moet ik weer naar de vk, hopelijk is hij er nu wel helemaal.
Ik hoop stiekem dat het beter wordt als hij is ingedaald maar dat zal vast niet

Volle blaas icm harde buik is hier echt verschrikkelijk

De nachten, ik verwacht niet eens meer een goede nacht. Dan kan 't alleen maar meevallen. Wat een gedoe jongens.

Maar het rotste vind ik de periode na het avondeten. Lekker gekookt, lekker gegeten, teveel gegeten want na een hele dag past er nog maar 20 gram eten in m'n buik erbij en dan die buik, ik voel hem gewoon oprekken, bluuuh. Gaan liggen helpt tegen de buikpijn, maar dan komt het maagzuur

Aw, zieltjes

Hier gaat het vooralsnog wel lekker. Zeker wel kwaaltjes ook maar die zijn nog best te behapstukken. Lastig omdraaien in bed, steekjes, kuitkrampen, ribpijn, hoofdpijn.... maar alles in lichte mate. Nog behoorlijk energiek ook wel.

Mijn vriend is ook echt de liefste. Heel betrokken en behulpzaam.En hij heeft een paar dagen terug een kalimba gemaakt (zo'n pingel muziekinstrumentje) om met de baby te communiceren. Ik vind het zo zoet van 'm, maar na een tijdje wordt ik wat kriebelig van dat gepingel op mijn buik

D-E, ik heb de afgelopen weken ook meermaals gedacht: Ohh hoe kan ik dit nu nog xx aantal weken volhouden. Maar elke dag gaat gewoon voorbij en inmiddels ben ik 37 weken en zit ik er nog steeds. En elke nacht gaat voorbij, ongeacht hoe lang ik wakker lig.

Ceviche, wow, je moeder Wat bizar dat ze alles zo op zichzelf betrekt en geen ruimte laat voor jou... En vooral heel erg jammer en verdrietig voor haar, dat ze niet meer geluk kan halen uit haar zwangere dochter en komst van haar kleinkindje. Wat moet je leven leeg zijn als je ervoor kiest om zo te leven/je te uiten......... Ik hoop dat jij het naast je neer kunt leggen en in kunt zien dat het haar probleem is en niet het jouwe. Maar dat is niet eenvoudig, want het is en blijft jouw mama natuurlijk. En nu je zelf moeder wordt, word je ook geconfronteerd met hoe je nu en straks zelf van je kindje houdt. Ik begrijp zo ook steeds minder van hoe mijn schoonouders met hun kinderen om gaan en vroeger omgingen... Ik vind het in ieder geval dapper dat je voor jezelf kunt kiezen, letterlijk en figuurlijk. En het is fijn dat je wel een lief aan je zijde hebt die er voor je is.

Kwaalklachten:
- Zware sjouwlast M'n lichaam komt niet zo vloeiend meer vooruit, opstaan van de bank is een opgave, uit bed klimmen ook, omdraaien in bed doe ik meestal maar na een plas De baby hangt echt voor m'n buik, dus het is echt een sjouwwerk de hele dag van een kilo of 10 aan allerhande vruchtwater/baby/placenta/etc, wat buiten m'n eigen zwaartepunt hangt zeg maar.
- Slecht slapen... Er zitten nauwelijks nachten tussen dat ik zo goed als doorslaap, de meeste nachten lig ik meerdere uren wakker en ik ga dan ook piekeren... Vooral dat piekeren maakt het stom. En dat de nacht dan extra lang lijkt als je niets ligt te doen in bed. Soms maak ik m'n lief wakker voor wat actie. Dat is dan wel weer leuk
- Hormonen. Ik voel me geestelijk wat instabiel momenteel, alhoewel het vandaag wel okee is gelukkig Ik wil met graag iemand praten, met m'n vrvr liefst, maar ik heb nog geen afspraak gemaakt, dus dat schiet nog niet op.
- Nesteldrang, maar geen mogelijkheden om die te uiten. Ik moet nu ook wat wassen (gewone) draaien, maar dat is ook weer echt zo'n uitdaging met m'n lichaam (bukken om de was uit te zoeken, bukken om de was in de machine te doen, trap op en trap af en trap op en trap af, was in de droger doen, was uit de droger halen en boven op de strijkplank leggen... en dan heb ik niet eens opgevouwen ). Schoonmaken en zo ook... dat is echt niet meer een optie eigenlijk, maar dan zie ik overal viezigheid en zo. Eigenlijk hoort dit bij die sjouwlast natuurlijk.

Ohh dat laatste is zo herkenbaar Ela en ik vind het zo rot
Ik heb nogsteeds geen babywas gedraaid, omdat er gewoon genoeg was is van het gezin dat er nu rondloopt. De was doen vind ik altijd leuk en fijn werkje, maar dat is het enige dat ik nog doe in huis (en koken), de rest komt allemaal op m'n lief aan.
En die lief doet ook boodschappen, zorgt dat de kinderen naar bed gaan, doet naast z'n werk ook nog een opleiding (woensdag een examen, daarna wordt het weer wat rustiger. Timing was niet zo handig ), we snakken echt naar tijd met elkaar zonder dat er dingen moeten.

Maar 't is gewoon alweer maandag

Sounds like us inderdaad! Precies hetzelfde, zoveel komt op mijn lief aan en hij klaagt niet en zet zich overal voor in, maar ik voel me er toch schuldig over. En ik mis hem ook ja!

Alweer maandag inderdaad...

We hebben ook nog geen nieuwe auto. En we willen komend weekend de verjaardag van peuter vieren (eigenlijk 27 mei jarig, maar dat gaat hem niet worden qua vieren, dan ben ik of nog net niet of net wel bevallen).

_{Ik heb ook dan van die doomgedachten soms dat ik denk: Straks is het een teken dat ik nog niets voor m'n baby klaar heb, dat het wellicht helemaal niet nodig is......}

Ik heb vandaag gezegd "ik doe eens helemaal niks!"

Ik mocht uitslapen, maar om half negen werd er al verbouwd bij de buren....

Een zooitje tot en met van 2 dagen mijn meneer thuis zijn en kind spelen. Dus ik ging weer naar boven met de mededeling pas naar beneden te komen als ze hadden opgeruimd.

Ik mag nu nog steeds op bed lanterfanteren en doezelen en dat bevalt mij na een drukke week en crappy slapen prima!

Klachten zijn te behappen. Ik heb alleen het meeste last van hooikoorts

Leuk topic!

quote:

Op maandag 29 april 2019 14:02 schreef elamanilo het volgende:


_{Ik heb ook dan van die doomgedachten soms dat ik denk: Straks is het een teken dat ik nog niets voor m'n baby klaar heb, dat het wellicht helemaal niet nodig is......}

dat zijn rotgedachten, doe es niet! Ombuigen naar: dat je heerlijke baby straks genoeg heeft aan liefde, borstvoeding en huid-op-huid

Ja, dat is een goeie! Dankje!

Pff, nu moet ik er een traan van laten...

Ceviche, de pijn is hier vooral vaak bij opstaan, maar ook zo vanuit het niets ineens. Vannacht bleef het ook wel een tijd dus aanhouden. En plassen is sowieso al genoeg reden tot oncomfortabel gedoe, ik merk zelfs dat baby dan ineens met de billen gaat duwen en onrustig gaat draaien.
Voor de nachtelijke veelplassers de tip van mijn yogadocente: let erop dat je echt wel goed je blaas leegplast. Je kunt dit bevorderen door je bekken goed naar voren en achteren te kantelen voordat je bedenkt dat je maar weer gaat opstaan en terugwaggelt.

Liggen en maagzuur is ook zo'n vreselijke ja. Was er even vanaf maar het is nu weer in volledigheid terug dus ik knaag weer lekker rennies weg. Slapen doe ik met een stapel kussens en ik heb eindelijk een fijne houding gevonden met dat idiote voedingskussen

Ela, ik vind het nog een beetje moeilijk om mij te realiseren dat er nog zoveel meer bijkan en dat mijn lichaam dat vol kan houden. Ik krijg steeds sterker een gevoel dat ik deze zwangerschap niet tot 40 weken uit ga lopen, dus ik ben mijn nestelen en dingen klaarmaken maar wat aan het doorzetten nu. En @ je rotgedachten, je hebt al een heleboel klaar voor je baby. Een moederhart vol liefde .

Ik denk/hoop dat het hier ook wat anders gaat als ik straks verlof heb. Nog 14 werkdagen verdeeld over 4 weken en dan zit het erop, de komende dagen wil ik gewoon dingen over gaan dragen en afronden, dan nog een paar dagen even genieten van de dingen die ik leuk vind op werk om te doen (moeilijke diagnostiekdingen, kom maar op ) en daarna gewoon even voor het eerst in mijn hele werkbare leven zo'n lange periode eruit. Ben er ergens ook wel aan toe. En ik mis mijn yogaklasje, we hebben door meivakantie 2 weken geen yoga en pfff, het is zo'n gezellige groep en de oefeningen zijn zo fijn.

Ela, wat Pinq zegt. En je hebt misschien nog wel een week of 5 de tijd
Dat piekeren is enorm vervelend, maar volgens mij onterecht. Ik heb vaak het gevoel dat jij een moeder bent van nature.
Ik vraag m'n vriend soms om de wasmand beneden te zetten, dan zoek ik het wel uit als ik op de bank zit. Alles binnenstebuiten enzo. En dan mag hij het gewassen weer naar boven brengen. En dan vouw ik het weer op terwijl ik op de bank zit. Strijken doe ik niet aan

En tja, m'n moeder bedoelt het goed (denk ik ). Maar het is denk ik beter als ik haar even niet zie, om dingen niet nog erger te maken. Komt vast wel weer. Naast me neerleggen lukt dan weer niet en daarbij komt dat ze eigenlijk de enige grootouder is van ons kind.

Strijken

Ik ga zo maar eens brood maken, anders heb ik de rest van de week geen lunch om mee te nemen naar werk.