ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #151 Autisme S*cks

quote:

Op woensdag 16 september 2020 10:18 schreef Nijna het volgende:

[..]

Herkenbaar, ik vond het vreselijk toen ik borsten kreeg en toen bleek ik ook nog eens niet al te zuinig bedeeld . Paar jaar geleden heb ik ze laten verkleinen, nog meer dan genoeg over, maar dit is beter.
En mijn oudste heeft er ook erg veel moeite mee dat er van alles begint te groeien

Friemelen doen ik ook, papieren zakdoekjes als ik ze in handen heb, ik stop vaak een klein stekelballetje in mn zak als ik een gesprek heb, dan kan ik daarmee friemelen. Theezakjeshoesjes , soort origami wordt dat dan en ze eindigen altijd in kleine snippertjes... maar echt dingen slopen met mn gefriemel valt nog wel mee.

Beter voor je rug lijkt mij.

Friemelen is met alles in handbereik; papier, pennen, paperclips, doosjes, nietjes, de nietmachine. En klepjes en knopjes uiteraard.

Hoe is ASS eigenlijk in combinatie met kinderen.

Altijd wel de wens gehad.

Mijn vriendin wil geen kinderen, want ze is bang om haar ADD en mijn ASS door te geven.

Ik word er ook niet jonger op, nu al een tijdje 40.

Mijn neefje en nichtje vinden het altijd leuk als ik er ben. Maar altijd wel kapot tegen de avond.

En het zit ook in mijn achterhoofd dat als ik een mindere periode heb, dat ik er niet 100% voor kinderen er kan zijn.

Zoals ik het al zeg, dit is in mijn hoofd. Maar wat is de werkelijkheid?

Ps: wel 2 cavia's die het goed doen.

quote:

Op woensdag 16 september 2020 16:02 schreef steelhead het volgende:

[..]

Beter voor je rug lijkt mij.

Friemelen is met alles in handbereik; papier, pennen, paperclips, doosjes, nietjes, de nietmachine. En klepjes en knopjes uiteraard.

Zeker beter voor mijn rug en nek .
Oh ja paperclips die sloop ik wel als ik ze in handen krijg .

quote:

Op woensdag 16 september 2020 16:13 schreef steelhead het volgende:
Hoe is ASS eigenlijk in combinatie met kinderen.

Altijd wel de wens gehad.

Mijn vriendin wil geen kinderen, want ze is bang om haar ADD en mijn ASS door te geven.

Ik word er ook niet jonger op, nu al een tijdje 40.

Mijn neefje en nichtje vinden het altijd leuk als ik er ben. Maar altijd wel kapot tegen de avond.

En het zit ook in mijn achterhoofd dat als ik een mindere periode heb, dat ik er niet 100% voor kinderen er kan zijn.

Zoals ik het al zeg, dit is in mijn hoofd. Maar wat is de werkelijkheid?

Ps: wel 2 cavia's die het goed doen.

Kinderen als je ass hebt... ik wist niet dat ik ass had toen we kinderen kregen.

Als ze baby zijn dan heb je steeds net een ritme gevonden en dan veranderd het weer, dat vond ik wel lastig.
Ook dat er niet een kant en klare handleiding is, die had ik er graag bij gehad (en nog wel eens zou ik die willen hebben).

Ik voel me best wel eens schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik te kort schiet.
Als ik overprikkeld ben en loop te snauwen of gewoon de puf niet heb om geduld op te brengen.
Het is uitdagend wel, een balans vinden tussen er zijn voor je gezin en genoeg tijd om zelf op te laden.

Ik denk dat het ook verschilt per persoon hoe iemand het ervaart, ook daar is geen standaard antwoord op te vinden.

Ik heb een soort talent heb om beren op de weg te zien , dat heeft als voordeel dat als we ergens heen gaan, ik alle doemscenario's al heb bedacht en erop voorbereid ben. Ik had altijd een goed gevulde luiertas mee, dus als ze zich onderpoepten of kotsten had ik altijd reserve bij me.
En nog steeds ben ik wel vrij georganiseerd.

En ik heb een dochter met ass, ik kan sommige dingen wel beter invoelen vanuit mijn eigen ervaring dan bijvoorbeeld mijn man of de juf op school.
Dat scheelt dan ook weer.
En ik ben blij dat we het voor haar eerder weten (zij was 4 en aan de hand van haar diagnose werd bij mij ook die kant op gekeken en kreeg ik mijn diagnose met 32 jaar). Ik hoop dat we de uitdagingen voor haar iets minder groot kunnen maken omdat we weten wat er aan de hand is.

En ik hoop dat zij een iets minder hobbelige weg zal hebben naar volwassenheid, dan die van mij was.

Ik vind kinderen leuker dan cavia's . Wij hebben er nog 1 (dat was de 3e die we kochten) en besloten dat we er nu toch echt geen meer bij kopen, want dan blijven we bezig.

quote:

Op woensdag 16 september 2020 16:44 schreef Nijna het volgende:

[..]

Zeker beter voor mijn rug en nek .
Oh ja paperclips die sloop ik wel als ik ze in handen krijg .
[..]

Kinderen als je ass hebt... ik wist niet dat ik ass had toen we kinderen kregen.

Als ze baby zijn dan heb je steeds net een ritme gevonden en dan veranderd het weer, dat vond ik wel lastig.
Ook dat er niet een kant en klare handleiding is, die had ik er graag bij gehad (en nog wel eens zou ik die willen hebben).

Ik voel me best wel eens schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik te kort schiet.
Als ik overprikkeld ben en loop te snauwen of gewoon de puf niet heb om geduld op te brengen.
Het is uitdagend wel, een balans vinden tussen er zijn voor je gezin en genoeg tijd om zelf op te laden.

Ik denk dat het ook verschilt per persoon hoe iemand het ervaart, ook daar is geen standaard antwoord op te vinden.

Ik heb een soort talent heb om beren op de weg te zien , dat heeft als voordeel dat als we ergens heen gaan, ik alle doemscenario's al heb bedacht en erop voorbereid ben. Ik had altijd een goed gevulde luiertas mee, dus als ze zich onderpoepten of kotsten had ik altijd reserve bij me.
En nog steeds ben ik wel vrij georganiseerd.

En ik heb een dochter met ass, ik kan sommige dingen wel beter invoelen vanuit mijn eigen ervaring dan bijvoorbeeld mijn man of de juf op school.
Dat scheelt dan ook weer.
En ik ben blij dat we het voor haar eerder weten (zij was 4 en aan de hand van haar diagnose werd bij mij ook die kant op gekeken en kreeg ik mijn diagnose met 32 jaar). Ik hoop dat we de uitdagingen voor haar iets minder groot kunnen maken omdat we weten wat er aan de hand is.

En ik hoop dat zij een iets minder hobbelige weg zal hebben naar volwassenheid, dan die van mij was.

Ik vind kinderen leuker dan cavia's . Wij hebben er nog 1 (dat was de 3e die we kochten) en besloten dat we er nu toch echt geen meer bij kopen, want dan blijven we bezig.

Of paperclips in elkaar breien tot een lang ketting en dan ermee ninja-en. Zou verwachten dat, dat soort dingen minder werd met leeftijd. .

Bedankt voor je mooie verhaal. Wat ik eruit opmaak is dat het lastig kan zijn, omdat onverwachte dingen gebeuren met kinderen. Maar dat je daardoor ook wel erg goed ging organiseren.

Het zal ook wel erg verschillen ook binnen de groep met ASS.

Wel fijn voor je dochter dat jij de klappen van de zweep kent. Het zal niet altijd makkelijk zijn. Maar beter dat het bekend is bij 4 jaar, dan bij 32 of 27 bij mij. Ik hoop ook dat die weg minder hobbelig is.

Als ik soms in mijn omgeving kijk, naar mijn familie en vrienden die nu allemaal kinderen hebben/krijgen, mis ik het soms wel.

Niet dat het me deprimeerd, ben over het algemeen toch wel happy go lucky, maar het zit toch in mijn achterhoofd.

Het verschil met cavia's is dat je kinderen niet kunt kopen en in een hokje doen. Ja kan wel, maar ik geloof dat ik dan heel snel mensen in blauw aan de deur krijg.

Ach mijn 2 mennekes zijn gezond, 6 geworden in Augustus en ik vind het fijn om toch iets te hebben waar ik zorg aan kan dragen. .

quote:

Op woensdag 16 september 2020 17:16 schreef steelhead het volgende:

[..]

Of paperclips in elkaar breien tot een lang ketting en dan ermee ninja-en. Zou verwachten dat, dat soort dingen minder werd met leeftijd. .

Haha, volgens mij is het niet automatisch zo dat je "volwassener" wordt al naar gelang je leeftijd, gelukkig maar . Lekker blijven klooien met je paperclips hoor

quote:

Bedankt voor je mooie verhaal. Wat ik eruit opmaak is dat het lastig kan zijn, omdat onverwachte dingen gebeuren met kinderen. Maar dat je daardoor ook wel erg goed ging organiseren.

Het zal ook wel erg verschillen ook binnen de groep met ASS.

Wel fijn voor je dochter dat jij de klappen van de zweep kent. Het zal niet altijd makkelijk zijn. Maar beter dat het bekend is bij 4 jaar, dan bij 32 of 27 bij mij. Ik hoop ook dat die weg minder hobbelig is.

Als ik soms in mijn omgeving kijk, naar mijn familie en vrienden die nu allemaal kinderen hebben/krijgen, mis ik het soms wel.

Niet dat het me deprimeerd, ben over het algemeen toch wel happy go lucky, maar het zit toch in mijn achterhoofd.

Het verschil met cavia's is dat je kinderen niet kunt kopen en in een hokje doen. Ja kan wel, maar ik geloof dat ik dan heel snel mensen in blauw aan de deur krijg.

Ach mijn 2 mennekes zijn gezond, 6 geworden in Augustus en ik vind het fijn om toch iets te hebben waar ik zorg aan kan dragen. .

Graag gedaan.

Wauw 6, mooie leeftijd voor een cavia! Doe je goed!
Wij begonnen met 2, de ene werd maar 2 jaar. De ander is ruim 6 geworden en nu hebben we er nog 1 over, die is intussen 5 ongeveer.

Zijn jouw cavia's van die goed getrainde beestjes waar je echt wat mee kan zeg maar?
Onze cavia "roept" wel als we kraken met een zakje sla of als ik eten sta te koken in de hoop op komkommer of wortelschilletjes. Maar verder is ze niet zo'n heldin zeg maar .

quote:

Op woensdag 16 september 2020 19:09 schreef Nijna het volgende:

[..]

Haha, volgens mij is het niet automatisch zo dat je "volwassener" wordt al naar gelang je leeftijd, gelukkig maar . Lekker blijven klooien met je paperclips hoor
[..]

Graag gedaan.

Wauw 6, mooie leeftijd voor een cavia! Doe je goed!
Wij begonnen met 2, de ene werd maar 2 jaar. De ander is ruim 6 geworden en nu hebben we er nog 1 over, die is intussen 5 ongeveer.

Zijn jouw cavia's van die goed getrainde beestjes waar je echt wat mee kan zeg maar?
Onze cavia "roept" wel als we kraken met een zakje sla of als ik eten sta te koken in de hoop op komkommer of wortelschilletjes. Maar verder is ze niet zo'n heldin zeg maar .

Ze zijn tam, maar vrij eenkennig. Mijn partner is nog wel ok, maar daarbuiten geen kans. Het zijn van nature toch prooidieren.

Ze komen naar me toe, liggen wel eens tegen me aan. Of gebruiken me als spring kussen.

En in de ochtend voor het werken staan ze klaar om groentes te krijgen. En bij het thuiskomen gaan ze helemaal tekeer. Maar dat is ook wel leuk.

Luke is dapperder dan Frodo, dus er is wel een verschil daarin. Luke, als hij de kans krijgt likt ook mijn vingers en hand af. Frodo is daar heel wat voorzichtiger in, dat is 1 of 2 likjes en weg.

Ach tis gezellig. Ik woon alleen dus bij binnenkomst van die vrolijke dotten is leuk.

quote:

Op donderdag 17 september 2020 20:12 schreef steelhead het volgende:

[..]

Ze zijn tam, maar vrij eenkennig. Mijn partner is nog wel ok, maar daarbuiten geen kans. Het zijn van nature toch prooidieren.

Ze komen naar me toe, liggen wel eens tegen me aan. Of gebruiken me als spring kussen.

En in de ochtend voor het werken staan ze klaar om groentes te krijgen. En bij het thuiskomen gaan ze helemaal tekeer. Maar dat is ook wel leuk.

Luke is dapperder dan Frodo, dus er is wel een verschil daarin. Luke, als hij de kans krijgt likt ook mijn vingers en hand af. Frodo is daar heel wat voorzichtiger in, dat is 1 of 2 likjes en weg.

Ach tis gezellig. Ik woon alleen dus bij binnenkomst van die vrolijke dotten is leuk.

Altijd gezellig als je toch niet helemaal alleen thuis komt .

Nou, de donderdag voor de afspraak biechtte vriend op dat hij toch weer richting depressie ging. Vrijdag ook benoemd bij de huisarts. Resultaat, alles wordt weer op de somberheid gegooid. Terwijl dat een uiting is, vind het zoooo frusterend dat we dat niet uitgelegd krijgen. Doorverwijzing gekregen naar Voorzet maar die hebben voor begeleiding aan huis een aanmeldingstop tot januari. De wachttijden daarna kunnen ze nog geen uitspraken over doen. Bij behandeling is de wachttijd nu 14 maanden... Leo Kannerhuis heeft ook een opnamestop.
Huisarts bericht gestuurd, die gaf aan dat hij tot januari best af en toe naar de praktijkondersteuner kan voor de soberheid maar ze zei erbij dat ze geen ervaring heeft met autisme. Ik word hier zo moedeloos van.

Volgende week maar rondje praktijken in de buurt bellen en eventueel toch weer een coach via pgb, voel m'n maagzweer alweer opkomen.

Oh Koettie, wat ontzettend vervelend voor jullie
Ik heb ook niet altijd het idee dat huisartsen heel veel weten over autisme... Voorzet is wel een goede, maar die wachttijd Daar kun je echt niets mee.

Oh Koettie wat naar.
Zouden ze maar wat minder inzoomen op de stemming alleen.

Zijn er geen andere organisaties die begeleiding doen en verstand hebben van ass?
De NVA heeft een informatie en advieslijn, misschien kunnen die meedenken waar je anders eventueel terecht kan?

Mijn stemming zakt flink naarmate ik meer overprikkeld ben en ik zit eigenlijk nagenoeg nooit in standje ontspannen, werd ook vandaag tijdens gesprek weer eens heel duidelijk.
En terug naar ontspannen lijkt nagenoeg onmogelijk... en ik merk eerlijk gezegd dat al die corona onrust me ook geen goed doet...
Soms zou ik willen dat ik gewoon mezelf op pauze kon zetten, de tijd door laten lopen en als alles weer rustiger is ga ik wel weer verder, winterslaap ofzo... Maar dat kan zeker niet.

quote:

Op vrijdag 25 september 2020 21:49 schreef Nijna het volgende:
Oh Koettie wat naar.
Zouden ze maar wat minder inzoomen op de stemming alleen.

Zijn er geen andere organisaties die begeleiding doen en verstand hebben van ass?
De NVA heeft een informatie en advieslijn, misschien kunnen die meedenken waar je anders eventueel terecht kan?

Mijn stemming zakt flink naarmate ik meer overprikkeld ben en ik zit eigenlijk nagenoeg nooit in standje ontspannen, werd ook vandaag tijdens gesprek weer eens heel duidelijk.
En terug naar ontspannen lijkt nagenoeg onmogelijk... en ik merk eerlijk gezegd dat al die corona onrust me ook geen goed doet...
Soms zou ik willen dat ik gewoon mezelf op pauze kon zetten, de tijd door laten lopen en als alles weer rustiger is ga ik wel weer verder, winterslaap ofzo... Maar dat kan zeker niet.

De NVA ga ik eens bellen, bedankt voor de tip! De dingen die ik verder gevonden heb zitten vol of lange wachtlijst. Dus kom je snel op van die coaches uit met pgb vanuit de wmo. Opzich prima maar dat regelen is zo'n gedoe, de gemeente loopt heel erg achter. Twee jaar terug ook gedaan en dat koste echt weken en weken, tot een ingebrekestelling aan toe want ze gingen vol over de termijn en toen was ik dusdanig wanhopig dat ik helemaal ingestort ben toen die vrouw zei dat ze geen indicatie zag. Na m'n breakdown opeens wel trouwens. Die coach was helaas tijdelijk maar zoiets zou fijn zijn.

Kan me voorstellen dat de corona er extra inhakt. Kon winterslaap maar. Waar komt de onrust vandaan, angst voor corona of de maatregelen?

quote:

Op vrijdag 25 september 2020 21:49 schreef Nijna het volgende:

Mijn stemming zakt flink naarmate ik meer overprikkeld ben en ik zit eigenlijk nagenoeg nooit in standje ontspannen, werd ook vandaag tijdens gesprek weer eens heel duidelijk.

Ik heb zo'n signaleringsplan moeten maken (ken je vast wel) en ik zou ook wel vaker in 'standje groen' willen zitten. Meestal zit ik in 'geel' (enigszins overprikkeld).

Heb jij ook het idee dat je 'autistischer' wordt naarmate je overprikkelingsniveau stijgt? Alsof de filter, die de boel een beetje in toom houdt, verdampt ofzo.

quote:

En terug naar ontspannen lijkt nagenoeg onmogelijk... en ik merk eerlijk gezegd dat al die corona onrust me ook geen goed doet...
Soms zou ik willen dat ik gewoon mezelf op pauze kon zetten, de tijd door laten lopen en als alles weer rustiger is ga ik wel weer verder, winterslaap ofzo... Maar dat kan zeker niet.

Alsof we nog meer stress nodig hebben, hè.
Maar laten we proberen het doel voor ogen te houden: volgend jaar is het, als het goed is, op z'n retour & vervalt die bron van spanning.

quote:

Op vrijdag 25 september 2020 22:02 schreef Koettie het volgende:

[..]

De NVA ga ik eens bellen, bedankt voor de tip! De dingen die ik verder gevonden heb zitten vol of lange wachtlijst. Dus kom je snel op van die coaches uit met pgb vanuit de wmo. Opzich prima maar dat regelen is zo'n gedoe, de gemeente loopt heel erg achter. Twee jaar terug ook gedaan en dat koste echt weken en weken, tot een ingebrekestelling aan toe want ze gingen vol over de termijn en toen was ik dusdanig wanhopig dat ik helemaal ingestort ben toen die vrouw zei dat ze geen indicatie zag. Na m'n breakdown opeens wel trouwens. Die coach was helaas tijdelijk maar zoiets zou fijn zijn.

Kan me voorstellen dat de corona er extra inhakt. Kon winterslaap maar. Waar komt de onrust vandaan, angst voor corona of de maatregelen?

Hier ligt gemeente ook achter, indicatie van oudste voor begeleiding moet verlengd en ze gaven al aan achter te liggen dus als ze eindelijk zo ver zijn dan kunnen we ook gelijk verlenging behandeling bespreken .
Ooit hadden we voor mij zelf pgb aangevraagd, in het gesprek werd geconcludeerd dat het nodig was, vervolgens kregen we een brief dat het afgewezen was en toen we het gespreksverslag opvroegen werd het ineens toch toegekend, heel apart.

Hopelijk kunnen jullie toch iets vinden op de korte termijn... sterkte

De onrust komt bij mij denk ik voort uit dat ik de getallen zie oplopen, maatregelen verwacht en dat het dan maar weer afwachten is wat die maatregelen zijn. Ik zou het niet heel prettig vinden als de kinderen weer thuis moeten blijven van school, omdat dat vorige keer toch best veel energie kostte en er eigenlijk geen rust meer over was voor mijn gevoel. Maar ik vrees dat dat er wel weer aan gaat komen.

Ook dat ik een soort in tweestrijd sta over een verjaardagsfeestje, wel of niet door laten gaan.
Of een afsluiting van het seizoen van sport, inclusief etentje. Op zich wel leuk in de zin van dat het er een beetje bij hoort, maar het voelt niet goed.
Ik wil er wel bij zijn, maar toch ook niet want dat op elkaar zitten vind ik eigenlijk niks nu.
En daar kan ik dan echt in blijven hangen, nog een week om over te dubben...

En het gevoel dat als iemand van ons ziek wordt, alles omvalt. Geen begeleiding voor de oudste, geen behandeling of via beeldbellen en dat vind ik het toch echt niet halen bij face to face.
Beetje doemdenken zeg maar. Ook dat een afspraak maken om te testen een soort gebed zonder eind schijnt te zijn. Nou ja... zo kan ik nog wel even doorgaan.

quote:

Op zaterdag 26 september 2020 10:47 schreef Natalie het volgende:

[..]

Ik heb zo'n signaleringsplan moeten maken (ken je vast wel) en ik zou ook wel vaker in 'standje groen' willen zitten. Meestal zit ik in 'geel' (enigszins overprikkeld).

Signaleringsplan, check... is under construction, maar er zijn nog wat hordes die genomen moeten worden voordat ik er ook wat mee kan. Hier ook vaak geel/oranje.

quote:

Heb jij ook het idee dat je 'autistischer' wordt naarmate je overprikkelingsniveau stijgt? Alsof de filter, die de boel een beetje in toom houdt, verdampt ofzo.

Ja, ik denk ook niet helemaal onlogisch. Hoe meer geprikkeld, hoe minder je over hebt om ook nog in de pas te lopen.

quote:

Alsof we nog meer stress nodig hebben, hè.
Maar laten we proberen het doel voor ogen te houden: volgend jaar is het, als het goed is, op z'n retour & vervalt die bron van spanning.

Ik pin mezelf niet vast op volgend jaar, zou heel mooi zijn, maar ik moet het nog maar zien.
Hoorde vanmorgen op de radio dat een vaccin nog wel een jaar kan duren voordat het wijd beschikbaar is...
Hopelijk rollen we de winter een beetje door zo met zn allen eerst maar eens.

Zitten hier meer mensen in de WSW of Wajong?

Ik zit in de WSW en werk ook via een SW bedrijf. Werd meestal uitbesteed aan een andere werkgever.

Sinds Juni zonder werk thuis gezeten, mijn loon werd wel door betaald via het SW bedrijf.

Sinds eind September weer aan de slag voor 20 uur bij het SW bedrijf zelf.

Heb mijn eigen kantoortje en doe daar administratief werk.

Maar ik merk dat ik ondanks dat zwaar vermoeid raak. De eerste week na thuis komst gelijk iedere dag in slaap gevallen en de laatste dag zware migraine.

De 2de week ging beter, viel in ieder geval niet in slaap meer na een halve dag. Wel goed moe. Ik was in Juni gestopt met het drinken van cola, maar daar afgelopen week weer mee begonnen. Cola zero iig. Einde van de week weer zware migraine.

Bij de laatste werkgever moeten stoppen vanwege teveel ziekmelden, iedere keer door oververmoeidheid. Wat erg jammer was. Had het voor de rest wel naar mijn zin. Dit ging om 32 uur.

Het is geestelijk, want ik loop ieder weekend minimaal 10000 stappen en dat is geen probleem.

Ik baal er wel van dat ik 20 uur werk net trek en weer cola gebruik voor energie. Wel 8kg afgevallen.

2 jaar geleden al een depressie gehad vanwege het SW werk en dat ik nooit carriere kan maken in combinatie met dat vrienden allemaal een koophuis hebben en sommige ook kinderen.

Andere hier ook mee bekend en eventueel tips?

quote:

Op zondag 11 oktober 2020 02:09 schreef steelhead het volgende:
Zitten hier meer mensen in de WSW of Wajong?

Ik zit in de WSW en werk ook via een SW bedrijf. Werd meestal uitbesteed aan een andere werkgever.

Sinds Juni zonder werk thuis gezeten, mijn loon werd wel door betaald via het SW bedrijf.

Sinds eind September weer aan de slag voor 20 uur bij het SW bedrijf zelf.

Heb mijn eigen kantoortje en doe daar administratief werk.

Maar ik merk dat ik ondanks dat zwaar vermoeid raak. De eerste week na thuis komst gelijk iedere dag in slaap gevallen en de laatste dag zware migraine.

De 2de week ging beter, viel in ieder geval niet in slaap meer na een halve dag. Wel goed moe. Ik was in Juni gestopt met het drinken van cola, maar daar afgelopen week weer mee begonnen. Cola zero iig. Einde van de week weer zware migraine.

Bij de laatste werkgever moeten stoppen vanwege teveel ziekmelden, iedere keer door oververmoeidheid. Wat erg jammer was. Had het voor de rest wel naar mijn zin. Dit ging om 32 uur.

Het is geestelijk, want ik loop ieder weekend minimaal 10000 stappen en dat is geen probleem.

Ik baal er wel van dat ik 20 uur werk net trek en weer cola gebruik voor energie. Wel 8kg afgevallen.

2 jaar geleden al een depressie gehad vanwege het SW werk en dat ik nooit carriere kan maken in combinatie met dat vrienden allemaal een koophuis hebben en sommige ook kinderen.

Andere hier ook mee bekend en eventueel tips?

Iets doen (of werken in een omgeving) wat niet bij je past, dat kan vreselijk vermoeiend zijn, nog eens bovenop je evt. prikkelgevoeligheid. Wat voor administratief werk doe je precies op kantoor & heb je hier op zich plezier in?

Kan me je depressie wel voorstellen, hoor. Je ziet mensen om je heen zich omhoog werken op de carrière ladder, een huis kopen en een gezin krijgen en vergelijkt dat met je eigen situatie. Kan me voorstellen dat dat niet altijd een prettige uitkomst heeft.

[ Bericht 0% gewijzigd door Natalie op 12-10-2020 09:06:57 ]

Geen WSW of Wajong.
Ik werk niet, heb een partner met een fatsoenlijk inkomen, waardoor ik nu deze keuze kan maken.
Ik zou wel weer iets willen, maar ik weet niet zo goed wat en hoe. Als ik al zie hoe ik nu de dagen soms niet eens lekker doorkom qua energie...
Maar goed.

quote:

Op zondag 11 oktober 2020 14:39 schreef Natalie het volgende:

[..]

Iets doen (of werken in een omgeving) wat niet bij je past, dat kan vreselijk vermoeiend zijn, nog eens bovenop je evt. prikkelgevoeligheid. Wat voor administratief werk doe je precies op kantoor & heb je hier op zich plezier in?

Kan me voorstellen me je depressie wel voorstellen, hoor. Je ziet mensen om je heen zich omhoog werken op de carrière ladder, een huis kopen en een gezin krijgen en vergelijkt dat met je eigen situatie. Kan me voorstellen dat dat niet altijd een prettige uitkomst heeft.

Het werk is wel te doen en prikkelarm wat dat betreft. Op het moment bezig met bouwdocumenten archiveren. Niks te moeilijk uiteraard. 4 uur per dag. Ik vind het niet perse erg, did worse. Maar plezier erin is het ook niet helemaal.

Op het moment niet meer depressief gelukkig, maar daar wel een tijd mee rond gelopen. Wat niet mee hielp bij mijn vorige baan. Gelukkig wsw, salaris word wel door betaald. Maar ja handig is het niet bij lang thuis zitten. Voel me dan wel schuldig, omdat ze iedere maand over maken voor niks doen.

Vriendin studeert psychologie (heeft zelf ADD), maar die zegt dat ze het allemaal prima vind wat ik doe, wanneer ik aangeef dat ik niet veel verdien en geen carrière maak.

Maar op het moment baal ik er een beetje van dat bij 20 uur werken ik al moe ben.

quote:

Op zondag 11 oktober 2020 16:26 schreef Nijna het volgende:
Geen WSW of Wajong.
Ik werk niet, heb een partner met een fatsoenlijk inkomen, waardoor ik nu deze keuze kan maken.
Ik zou wel weer iets willen, maar ik weet niet zo goed wat en hoe. Als ik al zie hoe ik nu de dagen soms niet eens lekker doorkom qua energie...
Maar goed.

Dat is wel fijn voor de kinderen lijkt me. Mijn moeder was ook altijd thuis, als kind was dat erg fijn. Ze ging weer werken toen wij naar het voortgezet onderwijs gingen. Als ik nu kijk bij mijn broer en zijn vrouw, die moeten echt dingen regelen om de kinderen op te vangen en te kunnen werken.

Dat energie dingetje is echt een probleem soms. Merkte ook wel dat zelfs op het SW bedrijf ze niet precies wisten hoe en wat met Autisme. Mijn begeleider zei dat ook. Ze begrepen er niks van in eerste instantie, nu nemen ze het gelukkig wat serieuzer.

quote:

Op maandag 12 oktober 2020 08:46 schreef steelhead het volgende:

Het werk is wel te doen en prikkelarm wat dat betreft. Op het moment bezig met bouwdocumenten archiveren. Niks te moeilijk uiteraard. 4 uur per dag. Ik vind het niet perse erg, did worse. Maar plezier erin is het ook niet helemaal.

Het zou fijn zijn als er iets van uitdaging in zou zitten, denk ik? Maar niet zodat het teveel (negatieve) prikkels geeft. Zodat er iets van voldoening voor terug komt en daarmee wellicht ook energie.

quote:

Op het moment niet meer depressief gelukkig, maar daar wel een tijd mee rond gelopen. Wat niet mee hielp bij mijn vorige baan. Gelukkig wsw, salaris word wel door betaald. Maar ja handig is het niet bij lang thuis zitten. Voel me dan wel schuldig, omdat ze iedere maand over maken voor niks doen.

Begrijpelijk

quote:

Vriendin studeert psychologie (heeft zelf ADD), maar die zegt dat ze het allemaal prima vind wat ik doe, wanneer ik aangeef dat ik niet veel verdien en geen carrière maak.

Maar op het moment baal ik er een beetje van dat bij 20 uur werken ik al moe ben.

Wederom herkenbaar. Ik was bij 16 uur (reguliere kantoorbaan) ook altijd moe, chagrijnig en prikkelbaar.

quote:

Op zondag 11 oktober 2020 16:26 schreef Nijna het volgende:
Geen WSW of Wajong.
Ik werk niet, heb een partner met een fatsoenlijk inkomen, waardoor ik nu deze keuze kan maken.
Ik zou wel weer iets willen, maar ik weet niet zo goed wat en hoe. Als ik al zie hoe ik nu de dagen soms niet eens lekker doorkom qua energie...
Maar goed.

Hier ook geen WSW of Wajong.

Dat herken ik wel, ook ik zit in een situatie die enigszins vergelijkbaar is, al studeer ik er nog wel bij.
Energie & overprikkeling is een dagelijks terugkomend probleem. Zou ook niet goed weten hoe ik werk & gezin moet combineren, tezamen met mijn opleiding & de tijd die ik nodig heb om te ontprikkelen. Mijn dagen zitten eigenlijk al vol

quote:

Op maandag 12 oktober 2020 17:11 schreef Natalie het volgende:

[..]

Hier ook geen WSW of Wajong.

Dat herken ik wel, ook ik zit in een situatie die enigszins vergelijkbaar is, al studeer ik er nog wel bij.
Energie & overprikkeling is een dagelijks terugkomend probleem. Zou ook niet goed weten hoe ik werk & gezin moet combineren, tezamen met mijn opleiding & de tijd die ik nodig heb om te ontprikkelen. Mijn dagen zitten eigenlijk al vol

Wat studeer je? Momenteel bezig met cultuurwetenschappen aan de OU. Wel als hobby.

Bij thuiskomst toenstraks was een van mijn cavia's overleden.

Hok zuiver gemaakt, lichaampje naar de dierenarts gebracht. Hij was 6 afgelopen augustus.

Andere cavia is een beetje in de war. En mijn hoofd zwemt het momenteel.

Mijn vriendin is gelukkig meteen hierheen gekomen.

quote:

Op maandag 12 oktober 2020 17:53 schreef steelhead het volgende:

[..]

Wat studeer je? Momenteel bezig met cultuurwetenschappen aan de OU. Wel als hobby.

Psychologie

quote:

Op maandag 12 oktober 2020 17:57 schreef steelhead het volgende:
Bij thuiskomst toenstraks was een van mijn cavia's overleden.

Hok zuiver gemaakt, lichaampje naar de dierenarts gebracht. Hij was 6 afgelopen augustus.

Andere cavia is een beetje in de war. En mijn hoofd zwemt het momenteel.

Mijn vriendin is gelukkig meteen hierheen gekomen.

Sterkte.

quote:

Op maandag 12 oktober 2020 18:17 schreef Natalie het volgende:

[..]

Psychologie

Mijn vriendin ook. Wel een interressant vak. Ze is al in de 30. Ze wilde wat anders doen.