Ik was vanochtend al blij toen we om zeven uur wakker werden in plaats van zes. Het is maar een cijfertje maar toch.
Naar bed ging redelijk goed, middagdut was ook vroeger dan anders.
Ontroostbaar huilen na de middagdut gebeurd nog heel soms. Ik heb meestal het idee dat hij dan waar buikpijn heeft, vaak volgt er uiteindelijk poep en is het weer ok. Voor hem tenminste, mijn energie is dan op.
Lemijn ik heb ook weleens het idee dat ik niet wil weten wat hij wil zeggen. Zijn toon zegt dan al wel genoeg.
Wat lief Tolstoi.
Banaan oefent steeds meer met praten. De woordjes lijken vaak nergens op maar meestal snap ik alsnog wel wat hij bedoelt en ik vind het heel gezellig.
Hij antwoordde vandaag ineens ja op een vraag, vult liedjes aan met een woordje en hij hoeft maar een geluid te horen en hij probeert het na te doen.