[Vraag wat je wil] aan iemand die dakloos is geweest

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 18:52 schreef SpecialK het volgende:
Ten eerste. Leuk initiatief fijn dat je dit doet.

Mijn vraag.

Als ik daklozen tegenkom dan probeer ik ze te vertellen over het daklozenhotel of een andere opvang met trajecten met begeleid wonen of iig een adres om een uitkering op aan te vragen.

Maar ik krijg dan 100% onzinnig gebrabbel terug. Nooit een direct praktisch bezwaar maar gewoon ontwijkende opmerkingen. Wat is dat. Zit daar een echt waterhoudende motivatie achter of heeft men gewoon geen interesse in leven verbeterende paden opzoeken? Of iets anders?

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 22:46 schreef Postbus100 het volgende:
Je hebt ook zo'n held in Amsterdam noord zitten. Zie de documentaire Schuldig. Iedereen komt bij hem langs en voor iedereen maakt hij tijd en luistert hij en helpt hij ze. Echt geweldig.

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 23:02 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Aan het eind van Schuldig ging hij met pensioen, geloof ik. Maar je hebt gelijk, dit soort helden bestaan. Helaas te weinig, maar ze bestaan.

Mijnheer Paul, dus. https://www.human.nl/schuldig/paul.html

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 19:18 schreef praadje het volgende:

[..]

Ik denk dat ze die verhalen al honderden keren hebben gehoord en heel goed weten wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Als dan iemand voor de zoveelste keer je dat komt vertellen heb je echt geen zin om uit te leggen dat je daar niet zo makkelijk binnenkomt, dat je uitgeloot moet zijn enz. enz. Lijkt me doodvermoeiend.

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 22:51 schreef VraagWatJeWil het volgende:

[..]

Die zitten al heel lang in het systeem en/of komen uit een tijd dat er nog een ander systeem was. Bij de opvang mag je geen drugs gebruiken (behalve als je een kamertje heb) en ook geen drank drinken. Veel van hen lopen liever op straat dan de hele tijd verantwoording af moeten leggen. Dat is een groep die nooit meer helemaal terug komt in de maatschappij. Als ze echt gelukkig zijn vind ik het prima.

Maar soms was ik uitgeloot en moest ik mij melden bij een noodopvang en daar kwamen regelmatig gasten die in geen traject zitten, maar wel mogen komen slapen. Er was een man die daar bijna elke nacht kwam en vaker helemaal dronken was dan niet. Het was echt een ontzettend aardige en welbespraakte man. Hij vertelde mij in het Engels (omdat hij mij wss Engels hoorde praten tegen mij vrouw) allerlei verhalen over hoe vrij hij zich voelt op straat en nooit meer terug wilde. Wel ook mooie verhalen verteld.

Na drie kwartier praten vraagt hij waar ik ben geboren en ik zeg in het Nederlands: "Rotterdam". Ik vroeg mij al af hoe lang het zou duren voordat hij erachter zou komen dat ik gewoon Nederlands praat. Van hem wist ik het wel, want hij had die avond daarvoor (gestolen) sokken staan uitdelen en riep daarbij heel hard dat hij ze netjes gekocht had, terwijl er nog van die witte dingen eraan zitten die ze bij de kassa eraf haalde. Samen hebben we heel hard gelachen en hij vertelde mij daarna dat hij een zoon had die inmiddels ook aan de harddrugs zat en kapot ging. Daar had hij het heel moeilijk mee en voelde zich machteloos. Toen liet hij wel even merken dat hij nog zeker wel eens wil vechten voor zijn zoon. Maar ja al meer dan 15 jaar op zo'n straat, pfff De volgende dag wist hij dat ik hem ooit wel eens gezien had, maar niet de toedracht enzo. Dat deed mij wel wat.

quote:

Die noodopvang ben ik ook gaan waarderen, die haalde soms wel eens iemand gewoon van straat af als er een bed op de een of andere manier niet gebruikt werd. Helaas was er ook wel eens iemand die kon klinken als een groep hele gezellige mensen, terwijl het maar 1 man was. Dat vond ik ook van de zotte dat die man geen andere hulp kreeg, maar weet jij wat zijn verhaal is. Hij bleef de hele nacht doorpraten zonder enige pauze.

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 23:17 schreef Vollenhoven het volgende:

[..]

Hmmmmm kut van de overheid dan.

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 04:51 schreef SpecialK het volgende:

[..]

Zo....
[..]

Het gevoel wat ik heb is dat er 4 groepen mensen op straat rondlopen.

1. Mensen aan lager wal, opzoek naar verbetering
2. Mensen met psychische problemen
3. Mensen met drugsproblemen
4. Mensen die hun leven hebben ingericht buiten elk soort systeem om en dat lekker vinden

(er zal flink wat overlap zijn tussen 2 en 3 met wisselend oorzaak-gevolg)

Ik krijg het gevoel dat groep 1 vrij klein is en dat groep 2 en 3 nog het grootste is. Met wat je gezien hebt denk je dat dat klopt?

quote:

Op zondag 24 maart 2019 20:49 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Vandaag met vrienden naar het NK Carcassonne geweest. Dat is traditie. Dit jaar 29ste geworden, vorig jaar 26ste. Toen ik vorig jaar meeging was ik nog niet lang dakloos en zo was het ook gelijk een jaarafsluiter. Het was een heerlijke dag.

quote:

Op zondag 24 maart 2019 20:43 schreef VraagWatJeWil het volgende:

[..]

Ten eerste bedankt!

Ik vind het lastig om te zeggen welke groep het het zwaarst heeft. Er waren een paar jongere vrouwen, maar het hangt van zoveel factoren af. Er was een vrouw van 21 bij die zich prima staande kon houden. Er was een man van rond de 60 die er helaas niet meer is. Ondanks dat hij zwaar alcohol verslaafd was, en hij al een tijde zei dat dit z'n laatste stadium was, alle daklozen in de opvang hadden het er moeilijk mee. Die man was vaak zo dronken dat ij heel laat binnen kwam op een kamer met 24 slapers, en dan riep hij dingen als: "JULLIE ZIJN MIJN MENSEN! IK HOUD VAN JULLIE ALLEMAAL! MIJN VRIENDEN!!" Midden in de nacht. De reacties daarop waren niet mals, omdat men probeert dat beetje te slapen. Toch hebben we daar nog hard om gelachen toen hij was overleden.

Hij had het al de hele tijd over een (roei)bootje dat hij binnenkort zou krijgen. Nodigde iedereen uit op zijn bootje. Hij was al een paar keer met de ambulance opgehaald uit de opvang. Horizontaal op een brancard uit het raam. Hij had eindelijk z'n bootje, en was er een paar dagen niet. Helaas kwam een begeleider vertellen dat ze hem dood gevonden hadden op zijn bootje. Dat hakte er wel even in. Hoe alcoholverslaafd en levensmoe hij ook was, hij was de vrolijkste, noemde iedereen zijn vriend op zijn manier. "Jij bent echt de beste klote vent ooit!" was zijn meest gebruikte zin. Die zin hebben we nog lang in ere gehouden.

Alcoholverslaafd. Ook daar kunnen we weer van alles over denken. Zo was er een man die voor de tweede keer in de opvang zat. Hij lustte duidelijk een pilsje maar deed dat niet dagelijks, maar in het weekend dronk hij en gokte hij erop los. Een man van 65 jaar. Veel met hem gepraat, maar hij klaagde altijd. Toen we wat dieper gingen kwam zijn verhaal. Hij reed altijd vrachtwagen en had een ongeluk gehad, terwijl zijn moeder naast hem zat. Hij overleefde het, maar zijn moeder niet. Zo nu en dan pakt hij prima het leven op, maar zakt wel eens in elkaar en gaat drinken. Niet handig en destructief, maar het was nogal een verhaal. Samen hebben wij de maanden erna veel respect en lol gehad.

Iedereen heeft het op zijn manier zwaar. Je bent allemaal moe, allemaal niet op je best. Er was ook regelmatig knokken, of mensen die je wakker gingen maken omdat je snurkt. Mijn eerste nacht was bij het Leger Des Heils. Die nacht heb ik niet geslapen. Ik lach beneden in een stapelbed, boven lag een hele grote oud-commando die alles bij elkaar snurkte. Er lagen zo'n 22 man op de kamer, per 11 stapelbedden en die waren allen omringd door een gordijn. 1 Klein raampje voor wat zuurstof. Kon maar niet slapen, onder de indruk van de situatie, zorgen over mijn vrouw (die in de opvang ernaast zat) enz. Ben ik uit bed gegaan en zag ik daar een man de Koran lezen. Ik ben niet gelovig en ik vond het wat dat hij daar 'snachts in de kantine zachtje aan het voorlezen was. Hij sprak amper Nederlands of Engels. Ben ik naast hem gaan zitten, eerst niets gezegd, later vragen gesteld over wat voor kracht hij krijgt van het boek. Ook uitgelegd dat ik het niet was, maar dat ik begrijp dat je het boek leest als het je op dat moment kracht geeft. Ik heb daar over de 10 maanden heen gezien maar 2 nachten geslapen. Verder kwam ik hem wel eens tegen, soms met zijn dochter. Wij hebben altijd veel respect voor elkaar gehad, de omhelzing als we elkaar tegen kwamen maakte ons zichtblaar gelukkig. Zo prettig om te zien hoe trots hij was om zijn kind voor te stellen.

Ik dwaal wat af, maar zelfs mensen waarvan het leek alsof het ze niets kon schelen hadden het zwaar.

Er waren twee kantines in de meeste opvang. Een om te eten, 1 om te roken. In elke een tv. Die mochten 'sochtends en 's avonds aan en afstandsbediening was recht van de sterkste. Als je niet van voetbal hield keek je minder tv. Met het WK en Tour de France mocht hij overdag aan. Het WK verbroederde echt.

Ik ben maar 1 keer ergens weggestuurd. Stond ik mijn vrouw te wachten bij haar opvang en dat duurde wat langer. Ik mocht niet binnen wachten en na een tijd kwam iemand vertellen dat ik weg moest gaan, omdat de buurt anders zou gaan klagen dat er een dakloze stond. Degene die dat zei was begeleidster van daklozen... Dat was geen prettig gevoel. Er was ook een begeleider die altijd om shag kwam bietsen..

De vrouwen slapen apart van de mannen. Er was ook nooit gedoe om mannen die bij vrouwen naar binnenliepen of andersom. Verder wordt er niets gedaan aan veiligheid qua sex. De Hille is een opvang in een klooster en Leger Des Heils zeer religieus. Misschien dat dat ermee te maken heeft. Er waren wel twee zwangere vrouwen.

En ja ongesteldheid, mijn vrouw is dat al even niet geweest en ik heb het niet gevraagd aan andere vrouwen. Men had eigen wc's en douches. Meestal waren er 1 of twee douches voor vrouwen in de opvang. En heel veel voor mannen. Vroeger waren het vrijwel alleen mannen die dakloos waren. Het zijn nu steeds meer vrouwen en dat is een probleem. Zoveel opvangcentra voor vrouwen zijn er niet. In eerste instantie vond ik het vreemd dat ook zij uitgeloot en op straat konden slapen. In de praktijk konden 9 van de tien slapen bij familie en die ene kreeg dan om 22.00 uur voorrang op mannen. Geen man die daarover zeurde. Het was wel eerlijker zo, want anders werd je als man bijna elke dag uitgeloot.

Ik heb geen daklozenkrant gezien, maar wel mensen die in een andere stad gingen collecteren. Werden 3 keer per week opgehaald en kregen een kleinigheidje.

Ja ik vind schrijven heel erg leuk. Eerst dacht ik dat niemand zoiets zou lezen, maar dat blijkt anders te zijn. Daarnaast is dit allemaal nog maar een fractie van alle mooie verhalen en gaat vast nog een hoop gebeuren. Ik merkte wel dat ik sommige dingen al bijna had weggestopt, maar door dit topic komt het allemaal weer boven.

Op dit moment heb ik een brievenbus. Ik deel een voordeur en betaal geen huur, maar een 'eigen bijdrage'. Post werd hiervoor naar de opvang gestuurd. Daarna stopte je ze met al je andere spullen in een kluisje. Dat was geen groot kluisje en spullen die mee gingen naar binnen moesten in een plastic doorzichtig tasje. Dan door een metaaldetector lopen en die ging dan af wegens telefoon. Mocht je gewoon doorlopen, dus dat poortje had weinig zin. Elke dinsdag ging men random kluisjes controleren op drugs, drank en wapens. Gelukkig nooit probleem gezien met wapens.

Koud water was gratis, koffie 20 cent. Cola enz (als automaat nog vol was) 60 cent. Blikjes. Thee en koffie was gratis tijdens het eten en soms bij speciale avonden.

Als laatste: Zo was er een nieuwe begeleidster en zei mocht wat organiseren. Dus kwam er een filmavond! De aankondiging daarvan was net voor de loting: "Ik heb een verrassing voor de mensen die niet uitgeloot worden, degene die mogen blijven hebben een leuke filmavond met cola, chips en popcorn.." Ze stond er niet stil bij dat zoiets erg kut was om te horen...mensen die de hele dag hadden meegeholpen met opzetten waren uitgeloot. Maar ja, mensen maken fouten op het werk, alleen heb je nu met gevoelige mensen te maken.

Oja en alle daklozen hebben hele slechte voeten. Elke dinsdag kon je naar de pedicure. Na de eerste paar weken van lopen lopen lopen, was dat een heerlijkheid, Blaren, overmatig eelt, likdoorns...mijn vrouw had geen vet meer op haar voeten en liep dus op bot. En veel vocht in de benen. Die pedicure deed dat al heel veel jaar voor daklozen. Smerig werk, maar zij rook het niet eens meer. De stukken eelt vlogen in haar haar enzo, maar het maakte haar niet uit. Fijn dat er dat soort mensen zijn. Zo konden we er weer even tegenaan. Pijn in je voeten, en een raar hoestje, elke dakloze heeft dat.

Kleren wassen was 1,60 euro. Of je kon een klusje doen. Bij Leger Des Heils was douchen verplicht. Bij CVD niet. Maar zo nu en dan werd iemand gedwongen om te douchen en kleren te wassen. Er was er 1 bij...de insecten liepen over zijn kleren, slapen in dezelfde kamer was niet te doen. Die arme jobgeb had echt andere hulp nodig.

Ook veel kunst gezien. Sommige konden geweldig gitaar spelen Bijde opvang aan de Noorderkanaalweg hebben we soms hele avonden buiten geouwehoerd en liedjes gespeeld. Anderen konden iemand 1 op 1 natekenen in een paar minuten, weer een ander coole striptekeningen. En Bo, een muzikant die verder een beetje hetzelfde karakter als ik had. Soms baalde ik ervan om naar bed te gaan, want wakker worden was weer zwoegen, maar de avonden aan de Noorderkanaalweg waren het best. Ik miste mijn vrouw, maar kon weer even helemaal mijzelf ontplooien.