Judo #8 Met ippons naar de Olympische Spelen

quote:

Op zondag 14 juni 2020 18:45 schreef TheVulture het volgende:
https://www.nu.nl/sport-o(...)en-23-overleden.html

Ilona Lucassen is overleden

23 jaar pas, doodsoorzaak onbekend

quote:

Op zondag 14 juni 2020 18:48 schreef RipCity het volgende:

[..]

Benieuwd wat het zal zijn.

quote:

Helaas moeten wij u mededelen dat Ilona Lucassen enorm met haarzelf in de knoei zat. Ze heeft ons vrijdag 12 juni verlaten.
[…]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2020 22:51 schreef borisz het volgende:
Er zal vast meer spelen... Conclusies trekken zonder het hele verhaal moet je sowieso niet doen. Het blijft wel ergens malen....

Cor vd Geest was vorige week te gast bij Nooit meer Slapen. In een paar zinnen kwam Lucassen (niet bij naam genoemd) voorbij.

Details in de spoiler.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 08:25 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]

Waarom geschorst?

quote:

Alarmfase 1 in het judo: NOC#NSF dreigt geldkraan dicht te draaien

Nick Tol

In een sportperiode die zonder het coronavirus volledig in het teken van de Olympische Spelen zou staan, is er sprake van grote onrust binnen het Nederlandse judo. Een bestuurlijke chaos, zorgen over talentontwikkeling, animositeit onder sporters en coaches op Sportcentrum Papendal en meer. TELESPORT maakte een uitgebreide rondgang langs hoog aangeschreven sporters, coaches, bestuurders en andere betrokkenen. Vandaag deel 1: de bestuurlijke veldslag.

Alarmfase 1 is van kracht binnen het Nederlandse judo. Als er niet snel duidelijkheid komt op bestuurlijk vlak, draait NOC*NSF de geldkraan voor het topsport- en opleidingsprogramma rigoureus dicht. In dat geval staat Judo Bond Nederland (JBN) voor een levensgroot probleem, aangezien het topjudo bijna volledig afhankelijk is van het miljoenenbedrag dat de sportkoepel jaarlijks overmaakt.

Betrokkenen uit alle judo-geledingen maken zich zorgen over de toekomst van hun sport. Dat komt mede door de voortdurende clashes tussen het bestuur van de judobond en de toezichthoudende bondsraad. Twee weken geleden resulteerde het in het aftreden van drie van de vijf bestuursleden, onder wie voorzitter Felix Thieme. Dat betekende de zesde bestuurlijke vechtmutatie in twintig jaar. Vooral de laatste rel is ingrijpend, omdat NOC*NSF op 1 oktober beslist over de verdeling van de topsportgelden voor de komende jaren. Vóór die datum moeten het opleidingsplan en de bijbehorende begroting van de judobond goedgekeurd zijn door NOC*NSF. De tijd dringt.

Maarten Arens, hoofdcoach van de nationale judoselectie, slaakt een diepe zucht als hem op Sportcentrum Papendal in Arnhem wordt gevraagd naar de bestuurlijke chaos. De onrust sijpelt blijkbaar door tot op de tatami. „Ik maak me hier echt zorgen over. We hadden zo’n goed bestuur, met een hart voor de sport, zonder eigenbelang en ego’s. En niet belust op macht.”

Politiek

De blik in de ogen van Tjaart Kloosterboer is ook veelzeggend. De Groninger, die sinds eind 2017 werkzaam is als directeur topsport bij Judo Bond Nederland, straalt ergernis uit. „Dit is meer een machtsstrijd dan dat het over sport gaat”, zegt Kloosterboer. „Het is pure politiek en hier gaan dingen fundamenteel verkeerd.”

Hij wijst op Papendal, het imponerende sportcentrum in Arnhem waar veel olympische zomersporten zijn gecentraliseerd. „Als ik kijk naar de omvang van ons judoprogramma op Papendal, de kosten die hiermee zijn gemoeid en de belangen die er spelen, dan kan ik maar één ding zeggen: dat is geen zaak die je door vrijwilligers laat runnen. Dat moet door professionals worden gedaan. De structuur die wij binnen het judo hebben, met een bestuur en bondsraad die volledig uit vrijwilligers bestaan, is niet van deze tijd. De totale bestuurlijke organisatie moet anders.”

De 73-jarige directeur topsport, die zelf medio volgend jaar vertrekt, legt uit hoe hij dat voor zich ziet. „Er zijn veel sportbonden die gaan naar het model met een directeur-bestuurder, een raad van toezicht en ledenraad. Dat kan voor ons ook een goede optie zijn. De belangrijke beslissingen moeten genomen worden door een compacte gespecialiseerde groep met deskundigen die weten waar het over gaat. En mensen die vooral over inhoud praten, want daar gaat het nu zéker niet over.”

Wanorde

De huidige bondsstructuur zorgt al decennialang voor ravages en wanorde. Dit keer ging het mis bij de nieuwe plannen van de JBN-directie omtrent talentontwikkeling voor de komende jaren. In oktober 2019 liet Kloosterboer aan het bestuur en de bondsraad weten dat er op dat vlak grote onrust is binnen het Nederlandse judo en dat er spoedig ingegrepen moet worden. „Daar heb ik een plan op gemaakt”, vertelt Kloosterboer. „Dat plan heb ik drie weken later tijdens een nieuw overleg laten zien. Daarop werd door het bestuur gezegd: dit ziet er goed uit, werk dit plan verder uit.”

Kloosterboer maakte samen met zijn directie-collega’s een analyse van twintig kantjes en schakelde het externe consultancybureau NMC Bright in om ondersteunend onderzoek te verrichten naar de huidige opleidingsstructuur voor mannelijke en vrouwelijke judoka’s. Datzelfde consultancybureau is ook gevraagd om te adviseren over een optimalisatie van de opleidingsstructuur. De resultaten van het onderzoek, waarvoor 48 mensen uit verschillende geledingen zijn geïnterviewd, werden op 30 maart gepresenteerd aan de judobond. De conclusie van het onderzoek is op z’n minst opvallend.

Gechargeerd gezegd komt het erop neer dat het consultancybureau het raadzaam vindt om afscheid te nemen van de vier regionale trainingscentra (hierna RTC’s). Diezelfde RTC’s zijn nog geen vier jaar geleden van start gegaan. Het belangrijkste doel van de RTC’s: meer grip krijgen op de ontwikkeling van talenten onder de achttien jaar, die daar sindsdien fulltime trainen. Daarnaast werd destijds ook besloten om de vijftig tot zestig beste seniorenjudoka’s weg te halen bij de clubs. Zij draaien hun topsportprogramma sindsdien gezamenlijk op Sportcentrum Papendal in de Veluwse bossen.

Weerstand

Vanuit de judoclubs was er veel weerstand tegen de verstrekkende centralisatie-plannen, omdat zij al hun topjudoka’s kwijtraakten en hun rol op het gebied van topsport werd geminimaliseerd. Ook stelden ze grote vraagtekens bij de nieuwe opzet. En uit het onderzoek van NMC Bright blijkt nu deels waarom. Want: de huidige opleidingsstructuur is wankel en heeft onvoldoende beantwoord aan hetgeen ervan verwacht werd, zo luidt de conclusie van het onderzoek. En: coaches waarschuwen dat het vele ’moeten’ een negatieve invloed heeft op het plezier en dat er talent verloren gaat, zo valt er te lezen.

De suggestie van het consultancybureau: breng de junioren tussen 18 en 21 jaar met de meeste potentie bij elkaar in een academie met een fulltime en compleet topsportprogramma op Papendal. Laat de overige talenten trainen bij de clubs, totdat ze goed genoeg zijn om aan te sluiten bij de judo-academie. Vanuit die academie kunnen de talentvolle junioren, indien ze genoeg potentie hebben, geleidelijk aan de stap maken naar de seniorentop op Papendal. „Op dit moment worden toptalenten op jonge leeftijd uit hun vaste leefomgeving gehaald om een fulltime programma te draaien bij een regionaal trainingscentrum”, vult Kloosterboer aan. „Als ze hun goede ontwikkeling doorzetten, worden ze daarna onderdeel van de nationale selectie en verhuizen ze naar Papendal. Dat betekent dus dat ze wéér uit hun leefomgeving worden gehaald. Iedere keer als ze zo’n ingrijpende transitie meemaken, merken we dat er een terugval ontstaat.”

Door de suggesties van het consultancybureau door te voeren, kunnen de toptalenten doorgaans langer bij hun club blijven trainen en hoeven ze één grote transitie minder te maken. Het andere probleem, van clubtrainers die ongemotiveerd raken omdat ze hun beste talenten verliezen aan de RTC’s, wordt daarmee ook verkleind. Kloosterboer: „En in de nieuwe situatie houden wij nauw contact met de clubs, blijven we talenten actief monitoren, bieden we scholing aan voor coaches, zorgen we voor verbindingen met topsportscholen, et cetera.”

De grote vraag blijft: had dit niet veel eerder kunnen worden bedacht? Dat zou een hoop gedoe en onrust hebben bespaard.

Oorlog

Afijn. Met de nieuwe onderzoeksresultaten in zijn hand stapte Kloosterboer naar NOC*NSF, aangezien de sportkoepel eerst goedkeuring moet geven op de plannen van de judobond. NOC*NSF financiert immers het overgrote deel van de opleidingsstructuur. „We waren zo ver dat NOC*NSF wilde investeren in de transitie van het afbouwen van de RTC’s, zodat we dat proces geleidelijk aan konden vormgeven”, zegt Kloosterboer. „Uiteindelijk heb ik het nieuwe visiestuk gepresenteerd aan de bestuursleden. Die vroegen om wat aanvullingen, waarna ze zeiden: hier geloven wij in, hier moeten we iets mee doen. Op het moment dat het bestuur dat besloot, ergens in april, brak de oorlog met de bondsraad uit.”

Eric Kniese is lid van de bondsraad. Volgens hem zijn zij als ’bewaker van het beleidsplan’ onvoldoende, te laat én verkeerd geïnformeerd over de ideeën van de directie topsport en het bestuur. „Je kunt het vergelijken met de regering in Den Haag”, zegt Kniese. „Als de minister zijn eigen gang gaat en niet de Tweede Kamer informeert, krijg je gedonder. Dat is bij ons niet anders. Het is prima als het bestuur wil afwijken van het beleidsplan, maar dan moet je bij de bondsraad wel melden waarom, hoe en wanneer. Dat is te lang uitgebleven. En het was niet de eerste keer dat het bestuur ons geen optimale helderheid en openheid gaf. Dit was de druppel.”

Boetekleed

Tanja de Leeuw, het bestuurslid topsport dat recent moest aftreden, bevestigt de woorden van Kniese min of meer in een vertrouwelijke brief aan de bondsraad. ’Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hierin niet oplettend genoeg ben geweest’, schrijft De Leeuw. ’Waarbij ik normaal gesproken naar mijn mening de juiste focus heb, is dit vervelend genoeg de laatste maanden niet het geval geweest’.

De Leeuw trekt het boetekleed aan: ’Deze fout reken ik mezelf erg aan. Waarom is het gegaan zoals het nu gegaan is? Waarom heb ik niet even een van de bondsraadleden gebeld om te sparren? Was ik op dat moment maar zo helder van geest geweest, dan had ik jullie vertrouwen niet zo beschaamd’.

Ondanks haar brief wordt De Leeuw in de buitengewone bondsraadvergadering op 11 juli toch gevraagd om af te treden. Datzelfde geldt voor haar collega en bestuursvoorzitter Felix Thieme. In hun kielzog vertrekt eveneens penningmeester René Bogaarts. Het bestuur bestaat daardoor voorlopig uit twee leden, die in een andere brief aan de bondsraad aangeven dat ze de komende periode ’enkel en alleen een beperkt aantal lopende operationele zaken behandelen’.

Gevoelig

Wat de situatie extra gevoelig maakt: in oktober buigt NOC*NSF zich over de definitieve verdeling van de topsportgelden voor de periode 2021-2024. Enige haast is dus geboden. Waar Kloosterboer zich vooral aan stoort, is dat er volgens hem nog nooit met de bondsraad over de precieze inhoud van het plan is gesproken. „Het draait nu vooral om de kwestie: wie mag het eindbesluit nemen? Ik heb aan niemand van de bondsraad mogen uitleggen wat we willen en waarom!”

Een veelgehoord geluid is dat de directie van de judobond zeer sterk onder invloed staat van NOC*NSF. Kloosterboer en consorten krijgen ieder jaar immers een onontbeerlijk geldbedrag overgemaakt. En wie betaalt, bepaalt, zo is de gedachte binnen diverse geledingen. Welke rol speelt NOC*NSF in deze nieuwe plannen? „Wij zitten aan het roer, zónder meer”, beweert Kloosterboer. „Er heeft in mijn tijd nog nooit een bestuurder van NOC*NSF gezegd dat wij iets moeten doen. Ik ontken niet dat NOC*NSF voor ons wel een onmisbare partner is. Ze betalen 75 procent van onze topsportbegroting en financieren hier op Papendal al onze experts, specialisten, de accommodatie en ga zo maar door. En dan heb ik nog niet over de toegang die wij krijgen tot alles wat er binnen sport science aan de orde is.”

De toekomst van het topjudo staat meer dan ooit op het spel. Bondsraadlid Kniese besluit: „Er wordt gewerkt aan een plan en dat kan in september worden geaccordeerd door de bondsraad. Dan gaan we vervolgens zien hoe NOC*NSF daarop reageert.”

Maurits Hendriks stuurt brandbrief naar judobond

Maurits Hendriks, technisch directeur bij NOC*NSF, windt er geen doekjes om. In een e-mail, ingezien door De Telegraaf, legt hij klip en klaar uit wat de opties en mogelijke gevolgen zijn voor Judo Bond Nederland (JBN).

Om vooraf een wat duidelijker beeld te geven: NOC*NSF betaalt momenteel 75 procent (!) van de topsportbegroting van JBN, dit jaar een bedrag van 1,7 miljoen euro. Door de bestuurlijke onrust is het nog allerminst zeker of JBN ook voor de periode 2021-2024 via NOC*NSF in aanmerking komt voor financiering voor zijn topsport- en opleidingsprogramma.

Twee opties

Volgens Hendriks zijn er grofweg twee opties. Optie 1: het oorspronkelijke plan en de begroting voor de vernieuwing van de opleidingsstructuur wordt alsnog voor 1 oktober definitief vastgesteld. Optie twee: er wordt een alternatief plan met een bijbehorende begroting over de opleidingsstructuur opgesteld. Dat plan moet vóór 1 oktober formeel vastgesteld zijn door de geledingen binnen JBN die daar zeggenschap over hebben, én het moet met NOC*NSF zijn besproken tijdens een nieuw investeringsgesprek.

’Wanneer de JBN geen gebruik maakt van een van deze twee mogelijkheden, stopt de financiering vanuit NOC*NSF aan de JBN voor het topsport- en opleidingsprogramma per 1 januari 2021 en zal NOC*NSF in 2021 onder eigen regie zorgdragen voor de financiering van alleen het programma van de sporters en coaches die in voorbereiding zijn op de Olympische Spelen in Tokyo’, schrijft Hendriks. ’Een nieuw plan over de topsport- en opleidingsstructuur van judo zal niet eerder dan na de Spelen van Tokio worden besproken. Dit betekent dat financiering van dit plan zeker niet eerder dan 2022 zal plaatsvinden’.

’Zeer zorgelijk’

Hendriks benadrukt dat het de intentie van NOC*NSF is om in goede harmonie te blijven samenwerken met JBN, maar spreekt ook zijn zorgen uit. ’De wijze van besluitvorming over de nieuwe opleidingsstructuur laat zien dat niet duidelijk is wie het mandaat heeft over het topsport- en talentontwikkelingsbeleid van JBN. Dit is zeer onwenselijk en staat haaks op de principes van het huidige topsportbeleid in Nederland. Het schaadt de belangen van de betrokken topsporters en dat vinden wij zeer zorgelijk’.

Verbazing over judo-directeur Kloosterboer: ’Nog nooit bij Kenamju geweest’

Ziggy Tabacznik is als bestuurslid topjudo werkzaam voor een van de meest toonaangevende clubs van Nederland: Kenamju in Haarlem. Diezelfde club was vier jaar geleden ook nauw betrokken bij de invulling van de regionale trainingscentra (RTC’s).

Tabacznik reageert verrast op de uitkomst van het onderzoek van NMC Bright naar een nieuwe opleidingsstructuur binnen het Nederlandse topjudo. „Vier jaar geleden is er een stevige wortel uit het judo getrokken, toen het besluit werd genomen om clubs buitenspel te zetten in de ontwikkeling van judotalenten naar de top”, zegt Tabacznik. „Dat heeft bij heel veel clubmensen kwaad bloed gezet. Er waren talloze verenigingen met gedreven en kundige judotrainers, die daar heel veel tijd, energie én geld in investeerden. Dat werd helemaal afgesneden.”

’Wat maak je ons nou?’

Hij gaat verder: „Blijkbaar vond de bond het clubsysteem destijds niet goed genoeg. Er is toen vanuit de bond heel weinig oog geweest voor het in standhouden van de clubs. Als je dan vier jaar later gaat zeggen dat je de talenten tóch weer grotendeels bij clubs wilt laten trainen, dan zijn er heel veel mensen die zoiets hebben van: wat maak je ons nou? We hebben net de boel weer een beetje op de rit.”

Tabacznik zegt het belang van zijn sport altijd centraal te stellen. Vier jaar terug was Kenamju een van de vele clubs die tégen het centraliseren van judotalenten waren, maar Tabacznik en zijn collega’s verleenden desondanks naar eigen zeggen hun volledige medewerking. „Ook in dit vraagstuk probeer ik het van de positieve kant te bekijken, maar in het nieuwe visiestuk komen zóveel dingen niet aan de orde.”

Antwoord op concrete vragen

„Wat is er in de afgelopen jaren gedaan om de opleidingsstructuur in zijn huidige vorm te verbeteren? Waarom is er alleen onderzoek gedaan naar de RTC’s en niet naar het nationale trainingscentrum? Als al binnen een paar jaar blijkt dat de huidige visie niet voldoet, hoe kan de judosport erop vertrouwen dat de nieuwe visie wél succesvol gaat zijn? Waarom is er niet vanaf het begin meer naar de clubs geluisterd en gekozen voor gezamenlijkheid? Waarom is Tjaart Kloosterboer in zijn functie als directeur topsport nog geen enkele keer op bezoek geweest bij Kenamju? En als ze de clubs straks weer een prominentere rol willen geven, hoe ziet dat er dan financieel uit voor de clubs? Zijn clubs nog bereid om geld te investeren, en belangrijker: kúnnen ze dat nog? Op dat soort concrete vragen zoek ik een antwoord.”

Net zoals vele andere clubs en talenten die nu in onzekerheid zitten, hoopt Tabacznik dat er snel duidelijkheid komt.

Naast directeur topsport Tjaart Kloosterboer en bondsraadlid Eric Kniese heeft De Telegraaf ruim voor publicatie meerdere betrokkenen de kans gegeven om te reageren, onder wie de afgetreden bestuursvoorzitter Felix Thieme. Van die mogelijkheid is geen gebruik gemaakt.

quote:

Naast bestuurlijke chaos ook grote verdeeldheid tussen judoka’s en coaches

Door NICK TOL

Updated Vandaag, 07:48
Vandaag, 06:00 in SPORT

Judoka’s die illegale gokavonden en nachtelijke feestjes organiseren, grote zorgen over talentontwikkeling en uiteenlopende verhalen over de judoka die op 23-jarige leeftijd overleed. Sinds de Nederlandse topjudoka’s in 2016 naar Sportcentrum Papendal verhuisden, is het allesbehalve rustig op en rond de tatami. Dat blijkt uit onderzoek van TELESPORT. Vandaag deel 2: animositeit en verdeeldheid.

Bij het betreden van Papendal in Arnhem springt de slogan ’Winnen doen we samen!’ in het oog. Dat is het motto binnen het imposante sportcentrum, waar veel olympische zomersporten zijn gecentraliseerd. In het topjudo blijkt echter eerder sprake van animositeit dan van saamhorigheid. Tijdens het interviewen van mensen uit verschillende geledingen komen er opvallend vaak woorden van dezelfde strekking naar voren: „Als je gaat graven, ga je veel vinden.”

’Wegwerpartikel’

Talentencoaches die hun judoka’s afstaan aan Papendal, krijgen niet zelden te horen dat de jonge sporters met de nek worden aangekeken en het gevoel hebben dat ze allesbehalve serieus worden genomen. De term ’wegwerpartikel’ valt in vier verschillende gesprekken. „In de judotop is sprake van een ellebogencultuur, machogedrag, afgunst en heel veel wantrouwen richting elkaar. En dat is zowel bij coaches als atleten het geval”, merkt een Papendal-coach, die anoniem wil blijven en bijval krijgt van diverse andere ingewijden.

„Judoka’s hoeven echt niet elkaars beste vrienden te zijn, iedereen heeft een individueel programma en presteren staat centraal. Maar het moet niet zo zijn dat mensen zich zeer onaangenaam voelen, wat je nu te vaak terug hoort. Je hebt elkaar nodig. Een goede samenwerking is ook in het judo belangrijk om tot de best mogelijke prestaties te komen.”

Conflicten

De vijandige sfeer die er vroeger al was tussen de grote clubs, coaches en judoka’s is op Papendal niet opeens verdwenen. De mannelijke en vrouwelijke topjudoka’s trainen sinds enkele jaren helemaal niet meer met elkaar. Als ze al op hetzelfde moment trainen, dan is de trainingshal door doeken gesplitst. Mede door enkele conflicten, waaronder een uit de hand gelopen aanvaring tussen judoka’s Guusje Steenhuis en Frank de Wit op een trainingskamp op Lanzarote, is het nooit meer pais en vree geworden tussen een deel van de mannen- en vrouwenploeg. Er is veel onbegrip over en weer, vooral op het gebied van topsportbeleving. Zo zijn er ook binnen de mannen- en vrouwenploeg weer diverse atleten die niet met elkaar door één deur kunnen. En dat geldt niet alleen voor de concurrenten uit dezelfde gewichtsklassen.

Sommige judoka’s, zoals de ervaren ijzervreter Henk Grol (zie kader), zeggen ’totaal geen last’ te hebben van de veronderstelde grimmige sfeer en machocultuur. Maar er zijn dus ook aanwijsbare coaches en atleten, zowel ervaren als minder ervaren, die er wél moeite mee hebben en stellig pleiten voor meer saamhorigheid binnen het topjudo.

Zoals in deel 1 uitgebreid behandeld, zijn er binnen het Nederlandse topjudo ook grote zorgen over de ontwikkeling van de nieuwe generaties talenten. Dat heeft deels te maken met de voortdurende clashes tussen het bondsbestuur en de toezichthoudende bondsraad, waardoor NOC*NSF de geldkraan dreigt dicht te draaien. Maar er speelt meer. Vooral de ervaren sporters storen zich mateloos aan de vrijblijvende manier waarop veel jonge judoka’s hun sport bedrijven zodra ze fulltime deel uitmaken van de nationale selectie op Papendal.

Een van de atleten, die medailles veroverde bij internationale topwedstrijden, noemt de slogan Road to Tokyo als voorbeeld. De judoka blijft, net zoals de meeste andere mensen die meewerkten aan de totstandkoming van dit artikel, anoniem: „Tegenwoordig lijken veel jongeren te denken dat ze naar de Spelen gaan als ze naar Papendal mogen. Dat is een grote misvatting; op Papendal begint het pas. Daar moet je worden opgeleid en volgens mij is iedereen het erover eens: dat gebeurt nu te vrijblijvend. Om een kans te maken op deelname aan de Spelen, laat staan op medailles, moet je vele jaren achtereen kei- en keihard werken. Zonder concessies te doen.”

Niet zeiken

Tot vier jaar terug trainden de topjudoka’s veelal bij de gevestigde judoclubs, zoals Kenamju in Haarlem en Budokan Rotterdam, uiteraard wel onder auspiciën van de bond. Sinds eind 2016 draaien de vijftig tot zestig beste sporters een fulltime programma op Papendal. Althans, het begrip ’fulltime’ is in werkelijkheid niet van toepassing. Vooral de toppers varen hun eigen koers en zijn hooguit een paar keer per week in Arnhem te vinden. Op de overige trainingsdagen werken ze zich in hun eigen vertrouwde omgeving in het zweet.

„Iedereen doet in grote lijnen maar wat hij of zij wil. Begrijpelijk als je een topper bent, alleen het probleem is dat de jonge sporters lijken te denken dat het normaal is”, zegt een van de Papendal-judoka’s. „Maar als negentien- of twintigjarige moet je uren maken, niet steeds zeiken of minder inzet tonen. Wat er nu gebeurt, kon vroeger écht niet. Als je vervelend of niet gefocust was tijdens de training, flikkerde je maar op. Zo simpel was het.”

Het valt sowieso op dat binnen het topjudo veel onvrede heerst over de manier waarop de bond opereert; te log, amateuristisch, communicatief zwak en afhankelijk van NOC*NSF zijn veelgehoorde termen. Daarnaast voelen meerdere grote clubs zich genegeerd, terwijl ze zich wel medeverantwoordelijk voelen voor het op de kaart zetten van het Nederlandse judo en daar veel tijd, geld en energie in hebben gestoken.

Judo Bond Nederland steekt de hand ook in eigen boezem. Tjaart Kloosterboer, die sinds eind 2017 werkzaam is als directeur topsport, erkent dat er de voorbije jaren onvoldoende begeleiding is geweest voor vooral de jonge judoka’s op Papendal (zie kader met reactie JBN). Talentvolle sporters verlaten op jonge leeftijd hun vertrouwde omgeving, gaan vaak in Gelderland op zichzelf wonen en krijgen vervolgens heel veel vrijheid tot hun beschikking. Lang niet iedereen kan daarmee omgaan. Niet zelden slaat de verveling toe en ontstaat er onrust. Dat heeft het verleden wel uitgewezen.

Gokavonden

Een van de topjudoka’s, die op koers ligt voor plaatsing voor de Olympische Spelen van volgend jaar in Tokio, organiseerde illegale gokavonden waar meerdere ploegmaten aan deelnamen. Anderen waren collega-topsporters tot last door veelvuldig kattenkwaad uit te halen. En dan zijn er nog de vele feestjes die tot diep in de nacht in de gezamenlijke woonkamers rond Papendal zijn gehouden, ook met atleten uit andere sporten dan het judo.

Diverse judoka’s hebben mede om die redenen te horen gekregen dat ze niet langer welkom zijn bij de nationale selectie op Papendal. En vanaf september wordt er door de judobond een breder programma aangeboden aan junioren die de stap naar Papendal maken.

Ondanks alles beleefde het Nederlandse topjudo wél een zeer succesvol laatste jaar. Op de WK in Tokio behaalde de Nederlandse ploeg één keer goud en drie keer brons, een uitstekende medailleoogst. Bij de Judo World Masters in China was er zelfs driemaal goud; voor Michael Korrel, Kim Polling en Tessie Savelkouls. Verder toonde Henk Grol zich in zijn gewichtsklasse de sterkste tijdens een Grand Slam in Parijs. Voor al die prestaties wordt - meer dan terecht - veel lof getoond.

Opbouwen

Een kanttekening daarbij is dat de medailles werden gewonnen door sporters in de leeftijd tussen de 25 en 34 jaar, die hun opleiding grotendeels genoten bij de judoclubs. En de zorgen liggen nu vooral bij de volgende generaties, die opgroeien volgens nieuwe opleidingsstructuren. „Er is de afgelopen jaren veel gebeurd”, concludeert een ervaren judoka. „Maar onze doelstelling is absoluut niet om de bond de grond in te boren. Er moeten vooral mensen wakker worden en dit amateurisme eens aan de kant schuiven. Er moet een visie komen die voor iedereen helder is, met duidelijke normen en waarden. Zodat we weer kunnen gaan opbouwen in plaats van afbreken.”

Alle mensen die aan dit verhaal meewerkten - met of zonder naamsvermelding - zijn bekend bij de redactie van De Telegraaf.

quote:

JBN: ’Indringende gesprekken gevoerd en mensen gecorrigeerd’

Bovenstaand verhaal is voor publicatie voorgelegd aan de judobond. Directeur topsport Tjaart Kloosterboer kwam met de volgende reactie.

Over de grimmige sfeer:

„Als we het gevoel hebben dat het ten koste gaat van de ontwikkeling van onze judoka’s, dan zullen we altijd kijken welke ondersteuning er nodig is om daar een oplossing voor te bedenken. We realiseren onszelf ook verschrikkelijk goed dat wij als management niet alles weten, maar we doen wel onze uiterste best om onze sporters en coaches te helpen. En dan nóg klikt het niet altijd tussen bepaalde mensen. Ik denk ook dat je dat niet kunt verwachten in een omgeving met vijftig judoka’s en tien coaches.”

Over de conflicten:

„We hebben daar heel indringende gesprekken over gevoerd en er zijn ook mensen gecorrigeerd op een heel aantal dingen. Vervolgens hebben we onszelf de vraag gesteld: wat is de beste manier om onze sporters zo goed mogelijk op te leiden en voor te bereiden op wedstrijden? Worden ze er beter van om gemengd te trainen of remt het juist hun ontwikkeling? In samenspraak met de trainersstaf hebben we besloten om de mannen en vrouwen apart te laten trainen.”

Over de mentaliteit van nieuwe generatie judoka’s:

„Deze signalen kregen wij ook tijdens de evaluatiegesprekken met sporters. In september wordt daarom het juniorenprogramma losgehaald van het seniorenprogramma. We gaan de junioren veel beter proberen te begeleiden, zodat ze beter weten wat er verwacht wordt en wat ervoor nodig is om te slagen bij de senioren. Mensen komen hier straks binnen en dan gaan we ze ontwikkelen als mens, topsporter én judoka. Want dat is de afgelopen jaren te weinig gebeurd. Af en toe ontspannen met een drankje kan zeker, maar het moet binnen de perken blijven. Topsport moet te allen tijde centraal staan.”

„Daarnaast zijn we al geruime tijd bezig om het kaf van het koren te scheiden. Van de judoka’s van wie we weten dat ze het niet meer tot de top gaan schoppen, nemen we direct afscheid. Dat doet pijn aan sommige kanten. Mensen moeten dan vaarwel zeggen tegen hun vaste leefomgeving, waarin ze erbij horen als topsporters, en die gaan ze missen. Maar topsport is geen liefdadigheid. Het is keihard werken naar de wereldtop en daar horen consequenties bij.”

Over het slot:

„We proberen de zorg voor onze sporters continu te verbeteren, zowel menselijk als sportief. Ik denk dat ons nieuwe systeem, waarbij we de judoka’s veel beter gaan begeleiden op alle vlakken, veel toekomstbestendiger is. Het zal nooit perfect worden, maar we blijven er wel alles aan doen om daarnaar te streven.”

quote:

’Papendal moet geen gezellige kroeg zijn’

Van de veronderstelde animositeit op Papendal zegt Henk Grol totaal geen last te hebben. „Ik kan helemaal niets met zulke verhalen. Als je kampioen wil worden, is al dit geouwehoer niet relevant. Kampioenen zeuren niet, want die zijn bezig om goud te winnen”, zegt de 35-jarige topjudoka, die benadrukt dat hij graag on the record zijn verhaal wil doen.

„Topsporters, en zeker vechtsporters, hoeven geen vrienden van elkaar te zijn. We hebben als Nederlandse judoploeg in het afgelopen jaar heel veel medailles veroverd. Presteren, daar gaat het om. Natuurlijk zijn er kampen, maar die had je vroeger ook met Rotterdam en Haarlem.”

„De echte toppers zijn met hun eigen traject bezig, dat is afgestemd met de coach. Voor mijn gouden missie ben ik op mijn achttiende in Haarlem de strijd aangegaan. Ik was in mijn eentje tegen heel Kenamju aan het vechten, ik leefde in de Derde Wereldoorlog. Maar wat kan mij die sfeer schelen? Ik doe nu mijn judotraining op Papendal om de beste te zijn en de faciliteiten zijn daar uitstekend. Van mij mag de sfeer nog veel slechter worden als dat volgend jaar op de Spelen in Tokio resulteert in driemaal goud. Papendal moet geen gezellige kroeg zijn. Nee, je moet daar met keihard trainen de basis voor succes leggen.”

Hij besluit: „Ik ken geen enkele topsporter die geïnteresseerd is in de bestuurlijke perikelen binnen een bond. Dat zoveel mensen nu anoniem dingen gaan zeggen, is zwak. Als je iets vindt, moet je je naam er bijzetten en er voor gaan staan. Nu wordt een jaar voor de Spelen een bom onder het Papendal-verhaal gelegd.”

quote:

Geruchtenstroom rond overleden judoka Ilona Lucassen

Door NICK TOL

Updated Vandaag, 07:43
Gisteren, 20:00 in SPORT

Sinds het overlijden van Ilona Lucassen gonst het van de geruchten op Papendal. De 23-jarige judoka stapte op 12 juni uit het leven. In bijna alle gesprekken die TELESPORT voerde met betrokkenen, komt deze tragische gebeurtenis terug. Waar ging het fout en waarom is er door de judobond geen onderzoekscommissie ingesteld? Dat zijn vragen die veel worden gesteld op en rond Papendal.

„Er is een groep sporters met een grote informatieachterstand en dat leidt tot allerlei geruchten”, zegt directeur topsport Tjaart Kloosterboer van Judo Bond Nederland. „We kunnen helaas niet alle details prijsgeven, dat is afgesproken met haar ouders. We hebben recentelijk twee gesprekken gevoerd met hen en Ilona’s broer. Daar hebben wij antwoord kunnen geven op alle vragen die zij hadden. Dat was emotioneel en intensief. Maar de conclusie van Ilona’s ouders was dat er absoluut geen verwijt is richting de judobond en dat andere omstandigheden ervoor hebben gezorgd wat er is gebeurd. Tot het moment dat haar ouders eventueel behoefte hebben aan een volgend gesprek, sluiten wij deze zaak af. Daarmee is het leed, verdriet en rouwproces niet weg.”

We hebben onze coaches, experts en de atletencommissie het hele verhaal verteld. Daarna is er een bericht gestuurd naar al onze sporters, waarin we uitlegden dat we goede gesprekken met Ilona’s familie achter de rug hebben. En dat ze altijd met ons contact kunnen opnemen als ze ergens vragen over hebben. Wat dat betreft kunnen ze bij iedereen terecht; van directie en coaches tot rouwverwerking-experts.”

De afgelopen weken zijn er diverse sessies georganiseerd voor de judoka’s, zowel in groepsverband als individueel. NOC*NSF, de judobond en Papendal hebben onderling ook veel contact met elkaar gehad: „Als jij op grond van zo’n voorval zou vragen of je als leidinggevende in de spiegel kijkt, dan kan ik alleen maar zeggen: ja, natuurlijk! Natuurlijk kijken we nu nog veel scherper naar de begeleiding en ondersteuning. Aan de andere kant zijn we onszelf er ook van bewust dat wij onderdeel zijn van de maatschappij. En dat dit soort dingen, hoe tragisch ze ook zijn, overal kunnen gebeuren.”

De moeder van Lucassen vertelde onlangs in een interview met de Volkskrant dat ze niemand binnen Papendal of de judobond de schuld wil geven. „Maar misschien kunnen we er iets van leren: meer aandacht voor het wegvallen van structuur en duidelijkheid in het leven van jongeren in tijden van corona”, vertelde ze. Vanwege Covid-19 konden de judoka’s maanden niet in groepsverband trainen. Ook Lucassen had niets meer omhanden. „Tot dan toe had ze een heel gestructureerd leven”, aldus haar moeder in hetzelfde interview. „Ze trainde ’s morgens, ging naar school en trainde weer na de lessen. Ilona is niet overleden aan corona, maar wel door corona.”

Er zijn meerdere directbetrokkenen gevraagd voor een reactie op deze tragische gebeurtenis. Van die mogelijkheid is geen gebruik gemaakt.

quote:

Op woensdag 29 juli 2020 16:31 schreef Szura het volgende:
Op verzoek deel 2 van De T.
[..]

Reactie bond.
[..]

Reactie van Grol
[..]

quote:

Nieuwe judo-rel dient zich aan

Door NICK TOL

Updated Gisteren, 18:58
Gisteren, 18:49 in SPORT

Na de zoveelste bestuurlijke vechtmutatie, die vorige maand plaatsvond, is er momenteel een sterke lobby gaande om de 70-jarige Frans Hoogendijk binnenkort op interim-basis te benoemen tot bestuursvoorzitter van Judo Bond Nederland (JBN). Cor van der Geest (75) wordt genoemd als het nieuwe bestuurslid topsport. Hoogendijk: „Ik heb daar inderdaad een gesprek over gehad.”

Hoogendijk is geen onbekende in de judosport. Tussen 1988 en 1996 was hij ook werkzaam als bestuursvoorzitter van de JBN. Destijds trad hij af na een hoogoplopend intern conflict. Nog geen week later ging de Vlaardinger aan de slag als voorzitter van de Europese Judo Unie. Tegenwoordig maakt hij deel uit van de bondsraad, als lid leden- en wedstrijdzaken.

„Ik hoef niet meer carrière te maken in de judosport”, beweert Hoogendijk. „Ik wil het vooral tijdelijk doen, om de judosport te helpen en de koers van het schip te verleggen. Daarna moet er een andere generatie bestuurders opstaan.”

Voor de duidelijkheid: Judo Bond Nederland wordt geleid door het bondsbestuur. Daarboven zit een bondsraad, die toezicht houdt op hoofdlijnen en verantwoordelijk is voor het benoemen van bestuursleden. Deze structuur, waarbij vooral vrijwilligers de macht hebben, is al jarenlang een garantie voor chaos en wanorde. De meest recente ruzie dateert van een maand geleden. De bondsraad diende een motie in met het verzoek tot het ontslag van de toenmalige bestuursvoorzitter Felix Thieme én portefeuillehouder topsport Tanja de Leeuw, nadat de bondsraad vond dat ze meermaals onvoldoende en te laat was geïnformeerd. In hun kielzog vertrok ook penningmeester René Bogaarts, waardoor er nu nog twee bestuursleden over zijn.

Hoogendijk en Van der Geest worden door een deel van de bondsraad gezien als de geschikte tijdelijke vervangers. Het tweetal heeft een groot judohart en veel ervaring, maar roept ook grote weerstand op in diverse geledingen. Hoogendijk is onlangs nog een juridische procedure gestart tegen de overgebleven bestuursleden. Dit omdat zij de weg voor hem dreigen te blokkeren, met behulp van de beroepscommissie van de JBN.

Wat de zaak extra gevoelig maakt, is dat NOC*NSF op 1 oktober beslist over de verdeling van de topsportgelden voor de komende jaren. Dat gaat dit jaar om 1,7 miljoen euro, waar het topjudo sterk van afhankelijk is. Maurits Hendriks, technisch directeur bij NOC*NSF, heeft in een brief aan de JBN-directie al laten weten dat hij allesbehalve gediend is van de bestuurlijke puinhoop en dat het voor de toekomst van het Nederlandse topjudo verstrekkende (financiële) gevolgen kan hebben als er niet snel duidelijkheid komt.

Judoënd Nederland maakt zich grote zorgen. De afgetreden bestuursvoorzitter Thieme is een van hen. „De kern van het probleem binnen de judobond is dat het bestuurlijk model niet meer van deze tijd is”, stelt Thieme. „Het leidt chronisch tot conflicten en dat betekent dat je iets fundamenteel moet veranderen. Daar waren we al tweeënhalf jaar druk mee bezig, in samenwerking met een gespecialiseerd bureau. We wilden een model neerzetten dat past bij de huidige tijd en dat de clashes op bestuurlijk niveau voorkomt. We waren daar behoorlijk ver mee, maar konden ons werk helaas niet afmaken. Dat doet pijn.”

Thieme besluit: „Ik betreur de huidige situatie en zou het dramatisch vinden als het topjudo straks een knauw krijgt, omdat de judobond onvoldoende in control is en NOC*NSF bijna gedwongen wordt de geldkraan dicht te draaien. Dat zou verschrikkelijk zijn voor iedereen die deze sport een warm hart toedraagt.”

VOG-verklaring

Naast de bestuurlijke vechtmutatie is er vorige maand nóg een opvallende motie aangenomen door de bondsraad van Judo Bond Nederland (JBN). In de buitengewone bondsraadvergadering heeft een meerderheid van de stemmen bepaald dat de alom gerespecteerde VOG-verklaring als onnodig is verklaard voor mensen die willen toetreden tot het bestuur van de JBN.

Simpel gezegd is een VOG een bewijs van goed gedrag. Zo’n verklaring wordt meestal door een werkgever gevraagd voordat je een nieuwe baan krijgt, om er zeker van te zijn dat vertoond gedrag in het verleden geen bezwaar vormt voor een bepaalde functie. Ook sportkoepel NOC*NSF raadt organisaties sterk aan om met een VOG te werken, zeker als het gaat om bestuurlijke functies binnen sportbonden.

Welk belang heeft de bondsraad erbij om de VOG-verklaring als onnodig te verklaren? Bert Bras, het bondsraadlid dat de motie indiende, reageert niet op belletjes en berichtjes. Frans Hoogendijk, het bondsraadlid dat vóór de motie stemde, zegt: „De wijze waarop dit onderwerp was gereglementeerd binnen de judobond, was gewoon ongenuanceerd. Zelfs degene die de judomatten neerlegt en opruimt, had daar een VOG-verklaring voor nodig. Vooral daarbij vroegen wij ons af: wat is het nut daarvan? Dat bestuurders zo’n verklaring nodig hebben, vinden ook wij hartstikke logisch. Daar zijn we ook zeker niet op tegen.”

Felix Thieme, die onlangs aftrad als bestuursvoorzitter, kan het moeilijk geloven. „Ik vind het een onwaarschijnlijk scenario. Vanwaar dan die haast voor het indienen van zo’n motie, in combinatie met het wegsturen van je bestuurders? Dat had toch ook in een normale bondsraadvergadering gekund? Los daarvan vind ik het trouwens heel normaal dat iederéén die in de sport werkzaam is van onbesproken gedrag is.”

Maurits Hendriks (NOC*NSF) schrijft in een brief aan de JBN over deze zaak: ’Onderdeel van de motie die door de bondsraad van de JBN is aangenomen, is dat de voor kandidaat-bestuurders benodigde VOG-verklaring als onnodig is verklaard. Dat past niet bij de principes uit de Code Goed Sportbestuur en is schadelijk voor de reputatie van de judosport, en daarmee van de sport als geheel. Wij achten dit niet acceptabel en doen een dringend beroep op de JBN om dit besluit te heroverwegen.’

quote:

Op zondag 13 september 2020 20:22 schreef Szura het volgende:
Dennis van der Geest luidt noodklok: ’Mijn sport dreigt kapot te gaan’

- Dennis van der Geest (45) ziet zijn grote sportliefde met pijn in het hart aftakelen. Voor de wereldkampioen judo én vader van een talentvolle judoka is de maat vol. Vier jaar na de veelbesproken verhuizing van de nationale judotoppers naar Sportcentrum Papendal gooit hij de knuppel in het hoenderhok. „Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om over bestuurlijk geneuzel te praten, maar mijn sport dreigt naar de kloten te gaan”, zegt Van der Geest zichtbaar aangedaan.

In zijn geboortestad Haarlem deelt het Nederlandse judoboegbeeld zijn verhaal: „Ik zie een hele generatie die eigenlijk al verloren is. En de mensen die aan het roer zitten, hebben geen goede visie op hoe het anders zou moeten. Er is binnen de directie van Judo Bond Nederland (JBN) niemand met genoeg ballen om tegen het machtige NOC*NSF in te gaan. En wat voor verstand van judo hebben de beleidsbepalers van de JBN? Helemaal 0,0! Laat daar op directieniveau tenminste iemand bij zitten die begrijpt hoe het judo werkt. Als we over tien jaar ook nog toppers willen hebben, zullen we nú rigoureus moeten ingrijpen. Het kaartenhuis staat op instorten.”

Wat stoort je qua beleid vooral?

„Net zoals menig andere judokenner was ik faliekant tegen de centralisatie van de nationale selectie op Papendal. Je wilt niet weten wat daar allemaal misgaat. Op basis van eigen ervaringen en vanuit verschillende hoeken hoor ik verontrustende verhalen over excessen die er plaatsvinden. Ik maak me zorgen en vraag me sterk af of daar wel sprake is van een veilige sportomgeving voor jonge mensen. De bedoeling van Papendal was om daar de besten met de besten te laten trainen, maar iedere judokenner snapt dat dit in deze sport niet zo werkt. Wat denk je nou? Dat toppers als Henk Grol en Roy Meyer samen gaan sparren en trainen, terwijl ze allebei strijden om één ticket voor de Olympische Spelen? Natuurlijk niet!”

„De sfeer op Papendal is nu zo slecht dat de mannelijke en vrouwelijke toppers niet eens meer samen willen trainen. Inmiddels varen de toppers hun eigen koers, na veel weerstand tegen het systeem. En de jonge talenten zitten fulltime intern, terwijl de meesten van hen als sparringpartner worden gebruikt en weinig kans maken op deelname aan grote toernooien. Van die mensen wordt net zo makkelijk afscheid genomen en dan zitten ze zonder goed vangnet, ook omdat de clubs waar ze vandaan komen intussen zijn gestopt met topjudo. En dat terwijl ze dus wel hun hele leven omgooien om naar Papendal te komen. Mijn zoon is nu vijftien jaar en staat te boek als een talent, maar ik ga die jongen niet intern naar Papendal sturen. Hij traint bij judoclub Kenamju in Haarlem, waar alles goed gefaciliteerd is. Wat heeft het voor zin om hem fulltime op Papendal te laten zitten?”

Wat stel jij voor?

„Ik zou hoe dan ook van het hele Papendal-systeem afstappen. Het is prima om daar een paar weken per jaar naartoe te gaan voor een trainingskamp, maar de toppers en talenten moeten in grote lijnen binnen de clubs beter worden. Vijf jaar geleden heeft de bond besloten om af te stappen van dat model, waarna de clubs al hun toppers kwijtraakten aan Papendal en regionale trainingscentra. Heel veel clubs zijn in die periode kapotgegaan. En er is door de bond nauwelijks omgekeken naar al die partijen.”

De gezonde strijd die er vroeger tussen clubs was, is ook verdwenen. Er is niet eens een fatsoenlijk Nederlands kampioenschap meer. Hoe ziet de toekomst er dan uit? Je kunt in een sport als voetbal toch ook niet verwachten dat er een geweldig Nederlands elftal staat als je ondertussen Ajax, Feyenoord en PSV ontmantelt? De angel is eruit gehaald en het wedstrijdjudo blijft onder jongeren verliezen aan populariteit.”

„Dat ligt deels aan de tendens in de maatschappij, maar dat betekent niet dat je dan moet gaan kijken naar een zinkend schip. Het is nog niet te laat om in te grijpen. Er zijn genoeg kundige clubmensen met een judohart bij wie het vuur nog brandt en die goede ideeën hebben om die sportieve rivaliteit terug te brengen. Maar dan zal er wel naar hen moeten worden geluisterd. De afgelopen jaren zijn ze als oud vuil behandeld en is er nauwelijks een helpende hand geboden.”

Maar onlangs werd toch bekend dat de JBN wil stoppen met de fulltime programma’s op de regionale trainingscentra en de clubs weer een belangrijkere rol wil gaan geven?

„Dat kunnen ze wel roepen, maar dat heeft niets te maken met een verandering van visie. Dat komt puur door het feit dat er niet genoeg geld in het potje zit om het in stand te houden. En ze zien zelf ook wel dat het project op deze manier niet toekomstbestendig is.”

Jouw vader Cor is in de race voor een rol als interim-bestuurslid en je bent zelf mede-eigenaar van Kenamju. Er zullen mensen zijn die zeggen: jouw mening is gekleurd.

„Vooropgesteld praat ik hier namens mezelf, als ex-topjudoka die ziet dat het niet goed gaat met zijn sport. En weet je, mijn vader zit hier helemaal niet op te wachten. Als zoon zijnde heb ik ook liever dat hij het niet doet. Maar als judoka wil ik dat hij de stap wél zet, omdat hij degene is die daar rust in de tent kan brengen. Als er iemand is die weet hoe het bij NOC*NSF werkt, is hij dat wel. Over de inhoud weet hij ook meer dan genoeg. Eerlijk is eerlijk: zonder NOC*NSF kan het judo nooit aan topsport doen, dat is simpelweg niet te betalen. Dat maakt het ook zo moeilijk voor een sportbond als de JBN. De sportkoepel betaalt jaarlijks bijna twee miljoen euro, heeft daardoor veel macht en zelfs invloed om poppetjes op bepaalde posities te zetten.”

„De huidige ambitie om bij de tien beste sportlanden van de wereld te willen horen, moet worden losgelaten. Het wordt in politiek opzicht niet genoeg gedragen. Er moet koste wat kost gescoord worden op de Olympische Spelen. Daarom moet het Papendal-project voor NOC*NSF slagen, ook omdat daar ontzettend veel geld mee gemoeid is. Maar als dan verder een hele sport wordt uitgehold, wat heeft het dan voor zin? Als we zo doorgaan, blijven we in razendsnel tempo verder bergafwaarts denderen.”

Maar niet alles gaat slecht, toch? Vorig jaar was een succesvol judoseizoen, met onder meer vier WK-medailles...

„Maar als je kijkt naar de medaillewinnaars, dan zijn dat allemaal judoka’s die niet in het strakke regime van Papendal zitten. Dus dan gaan we dat hele Papendal-model optuigen voor miljoenen euro’s en de clubs naar de afgrond helpen voor vier WK-medailles van judoka’s die helemaal niet fulltime op Papendal trainen? Zo’n centralisatie zou volgens mij alleen waardevol zijn als er spectaculair meer medailles kunnen worden gewonnen en dat zie ik de komende tijd niet gebeuren. Je praat nu ook over één seizoen, hè. De jaren daarvoor waren dramatisch qua prestaties.”

„Bovendien zitten mijn zorgen vooral bij de leeftijdsgroep onder de huidige toppers, met judoka’s die nu wel fulltime op Papendal trainen. En bij de kinderen die amper nog voor wedstrijdjudo kiezen, omdat het model gewoon niet meer aantrekkelijk is. Voor modaal-verdienende ouders is het ook moeilijk te betalen, aangezien je geld mee moet brengen om daar te zitten. Je praat over vijf sparringpartners per gewichtsklasse en dus in totaal zeventig judoka’s intern. Als nummer vijf van Nederland met nul toekomstperspectief ga je toch niet zoveel opgeven om daar jaren intern te gaan zitten? Ja, als je een fatsoenlijk maandsalaris zou krijgen, maar de meesten verdienen helemaal niks.”

In hoeverre ben je zelf bereid om de handschoen op te pakken?

„Waar ik mijn tijd en energie in wil steken, is om te zorgen dat er ook over vijf jaar nog steeds toppers naar voren komen vanuit Kenamju. Daar ligt onze kracht. Het kost ons alleen maar geld, maar we doen het met z’n allen omdat we van de sport houden. En ik hoop dat dit ook weer op andere plekken in Nederland kan ontstaan. Persoonlijk blijf ik het mooi vinden om voor kinderen met een droom een raamwerk neer te zetten waarbij het voor honderd procent mogelijk is om hun doelen te realiseren. Op dit moment is dat niet mogelijk, omdat er aan de bovenkant op een road to nowhere wordt gereden. Je mag van idee verschillen, dat is helemaal prima. Maar er is nu geen gedegen plan voor de toekomst. Dat doet me gewoon pijn, want ik zie met eigen ogen gebeuren hoe onze sport aan het afglijden is. Daarom hoop ik met heel mijn hart dat er heel snel actie wordt ondernomen. Het is twee over twaalf, maar het tij kan nog gekeerd worden.”

Reactie JBN: ’Wij zitten aan het roer’

Een veelgehoord geluid is dat de directie van Judo Bond Nederland (JBN) zeer sterk onder invloed staat van NOC*NSF. De JBN krijgt ieder jaar immers een onontbeerlijk miljoenenbedrag overgemaakt. En wie betaalt, bepaalt, zo is de gedachte binnen diverse geledingen. „Maar wij zitten aan het roer, zónder meer”, beweerde directeur topsport Tjaart Kloosterboer in een eerder interview met deze krant.

„Er heeft in mijn tijd nog nooit een bestuurder van NOC*NSF gezegd dat wij iets moeten doen. Ik ontken niet dat NOC*NSF voor ons wel een onmisbare partner is. Ze betalen 75 procent van onze topsportbegroting en financieren hier op Papendal al onze experts, specialisten, de accommodatie en ga zo maar door. En dan heb ik nog niet over de toegang die wij krijgen tot alles wat er binnen sport science aan de orde is.”

quote:

Judobond weer op een lijn: judotalenten moeten terug naar de clubs

Over en weer werd met modder gegooid, sportkoepel NOC*NSF dreigde met ingrijpen, maar uiteindelijk staan de gezichten na een beslissende bondsvergadering bij Judobond Nederland weer dezelfde kant op. Het bestuur kreeg maandagavond groen licht om verder te gaan met het omstreden talentontwikkelingsplan.

In dit plan worden talentvolle judoka's niet langer klaargestoomd voor het grote werk bij een regionaal trainingscentrum, maar bij hun eigen club. Eigenlijk zoals de situatie voor 2016 ook was. De junioren in de leeftijd tussen 18 en 21 blijven wel wonen en trainen op sportcentrum Papendal.

Machtsproblematiek

Op het programma in Papendal is al vanaf het begin kritiek. Dat er iets moest veranderen was duidelijk. Het ging mis toen het bondsbestuur de bondsraad, een invloedrijk orgaan binnen het judo, te laat informeerde over de nieuwe plannen.

Begin juli volgde een tumultueuze vergadering. Drie van de vijf bestuursleden traden af. En een deel van de bondsraad wilde oudgediende Frans Hoogendijk als interim-voorzitter. Een voorstel dat volgens het bestuur van de bond helemaal niet kon. Wat volgde was een gevecht, niet op de tatami, maar in diverse app-groepen en in e-mails.

Een deel van de bondsraad besloot toch inhoudelijk het gesprek aan te gaan over het topsportplan, zodat dat met een paar aanpassingen voor 1 oktober ingediend kan worden bij NOC*NSF. Dat is belangrijk, omdat de sportkoepel momenteel 75 procent van de topsportbegroting van JBN betaald. Dat komt neer op een bedrag van zo'n 1,7 miljoen euro dit jaar.

Bestuur

Het bestuur van de Judobond is intussen nog niet compleet. De verkiezing voor nieuwe bestuursleden volgt eind november. Het nieuwe topsportplan moet het komende jaar ingaan.