Zwangerschap en geboorte deel 1885

quote:

Op donderdag 7 maart 2019 14:19 schreef -Mellow- het volgende:
Gefeliciteerd onomatopee!

Hier ook al erg snel last van te strakke kleding. Het scheelt dat ik bijna alleen leggings en rokjes draag, mijn enige spijkerbroek trek ik ook niet meer aan. Leggings en maillots doe ik nu helemaal over mn buik of er onder. Ik zou wel iets van n buikband willen voor als ik straks echt uit mn voegen groei, vooral zodat ik mn normale kleding kan blijven dragen zonder n blote buik te hebben.

Ik koop liever wat langere shirtjes, zeker die van hm in de mama lijn zijn lekker lang.

Gefeliciteerd Ono! Wat tof!

quote:

Op donderdag 7 maart 2019 10:14 schreef douche-eendje het volgende:
@:elamanilo, wat ik van de voorlichtingsavond over bevallen (ging over thuisbevalling, ziekenhuis zonder en met indicatie, wat als alles anders gaat dan verwacht, mogelijkheden aan pijnstilling, keizersnede en kraamtijd) hier heel mooi vond was dat er zoveel mogelijk gestimuleerd lijkt te worden om een positie te zoeken die voor jou als barende het meest prettig is, zowel tijdens de weeen als de persfase van de bevalling. Er werd dan ook duidelijk benadrukt dat op rug liggend bevallen niet hoeft, dat staand/hurkend ( evt met baarkruk)/op handen en knieën/ op zij liggend ook fijn kan zijn.
Ook gaven de verloskundigen aan om regelmatig van houding te veranderen en in beweging te blijven, ze merken dat een bevalling daardoor makkelijker gaat dan continu plat op bed blijven liggen.

Ja dit, ik probeerde inderdaad dit te zeggen. Mooi verwoord!

En ik begrijp ook goed dat je na lange tijd weeën en zelfs lang persen het fijner vindt om toch te liggen, op je rug of zelfs op je zij. Het is inderdaad het belangrijkst dat je dat zelf kunt en mag aangeven en dat de andere mensen je eventueel helpen en ondersteunen waar nodig.

Over lang genoege shirts: Bij de hema hebben ze van de basics shirts ook een extra long variant. Die past prima over een grote buik en kun je na de bevalling ook gewoon dragen (dan zitten ze een beetje geplooid aan de onderkant als je ze dan optrekt tot boven je billen, maar dat ziet er niet storend uit vind ik zelf).

Welkom Ono!

Ik lees altijd met een brede glimlach de berichtjes van Elamanilo 😍. Happy hormones!

Gister is bij mijn wekelijkse vk rondje ontdekt dat mijn bloeddruk aan de hoge kant is. Vandaag was hij nog steeds hoog maar niet alarmerend hoog. Komende dagen word ik dagelijks gemeten. Dus best spannend!
Vandaag precies 38 weken.
Schoonmoeder kwam op de koffie en vond het geen goed idee dat ik zelf boodschappen zou doen dus ik heb haar op pad gestuurd met boodschappen voor 3 dagen en ook nog een mooie bloemetje gekregen 😍. Wat een engel is ze toch.

quote:

Op donderdag 7 maart 2019 10:21 schreef Helsinki het volgende:
Ik mocht niet op de baarkruk in het ziekenhuis. Ze moesten het goed kunnen zien (de stagiaire). Ik liep al vanaf week 9 met bekkenklachten en het voelde alsof het totaal niet opschoot. Ik heb nu eindelijk moed verzameld om een afspraak met de VK die er toen was een afspraak te maken en ga dit zeker nog bespreken. Een volgende keer lijkt het me erg gaaf om de baby zelf aan te pakken. Nu ik erop terug kijk heb ik soms het gevoel dat ik er met de geboorte niet helemaal bij was. Dat had ik veel bewuster mee willen maken en een volgende keer hoop ik toch echt gewoon op de baarkruk te mogen bevallen. Of gewoon de houding waar ik mij het beste bij voel .

Dat klinkt echt heel naar eigenlijk, dat je niet in een bepaalde houding mag bevallen vanwege een buitenstaander
Misschien is het niet raar en ligt het aan mij, maar dit soort dingen hoop ik toch niet mee te maken tijdens mijn bevalling (als de baby in nood zou komen zou het natuurlijk anders zijn maar zo kwam het niet op mij over).

En Ono wat leuk!

Ela, hoe jij in je zwangerschap staat, vind ik zo inspirerend. Ik zou het zelf anders doen maar ik lees je overdenkingen graag

Ik wilde ergens wel verticaal, en werd ook aangeboden om de kruk te halen, of staand weeen op te vangen, maar ik durfde niet. Dan zou ik zelf de controle verliezen, omdat het dan nog sneller zou gaan. Ben blij ook daar naar geluisterd te hebben, want S werd gelanceerd haha. Het ging ineens zo snel dat ik mn been niet meer te pakken kreeg

Heb zelf beide kindjes aangepakt. Vond dat ik dat wel verdiend had, zo na een zwangerschap en bevalling. Je kindje zo naar je borst brengen is het mooiste dat er is.

Gefeliciteerd ono!

Kan jouw schoonmoeder even praten met mijn schoonmoeder Venus? Ik heb eentje die graag zelf de laatste plaats inneemt, terwijl de zwangere schoondochter lekker mag staan

Ik heb tot week 20 mijn normale kleren gedragen. De broeken wel met een elastiekje door de gaten.
Nu draag ik afwisselend zwangerschapskleding en normale stretch kleding. Vooral zwangerschapsleggings/pantys gecombineerd met normale stretch jurkjes.

En over de bevalling heb ik eigenlijk geen idee. Ik ben in ieder geval medisch en kan niet in een bad/ thuis bevallen. Dat geeft mij trouwens juist geruststelling, voel me 'veiliger' in een ziekenhuis met mijn voorgeschiedenis. Beetje het idee van in vertrouwde handen zijn, bij complicaties gelijk kunnen ingrijpen etc.

Vanavond maar eens een geboorteplan opstellen

Ik denk dat ik het vooral op zijn beloop zal laten gaan. Volgens mij valt het toch niet echt te plannen.

Welkom, Ono!

Wat een lieve schoonmoeder, VFT!

Ik was de vorige keer (en deze keer eigenlijk ook) heel erg bang voor een totaalruptuur (en geen idee waar die angst vandaan komt). Het idee dat het vertikaal/op de baarkruk sneller zou gaan, weerhield mij er dus juist van. Was veel te bang dat het niet op tijd mee kon rekken oid.
Ben uiteindelijk horizontaal bevallen, had m'n been tegen de schouder van de vk, dus volgens mij hield niemand m'n benen vast. Ik misschien? Heel die bevalling is een beetje een waas - ik zat helemaal in m'n eigen bubbel en zou dus ook niet kunnen zeggen wat m'n man eigenlijk gedaan heeft, behalve m'n hand vasthouden tijdens het persen Als ik zou kunnen tekenen voor een kopie, zou ik het meteen doen!

quote:

Op donderdag 7 maart 2019 14:19 schreef -Mellow- het volgende:
Gefeliciteerd onomatopee!

Hier ook al erg snel last van te strakke kleding. Het scheelt dat ik bijna alleen leggings en rokjes draag, mijn enige spijkerbroek trek ik ook niet meer aan. Leggings en maillots doe ik nu helemaal over mn buik of er onder. Ik zou wel iets van n buikband willen voor als ik straks echt uit mn voegen groei, vooral zodat ik mn normale kleding kan blijven dragen zonder n blote buik te hebben.

Goede investering. Ik heb nu zo'n toeter dat ik zelfs onder mijn zwangerschapsshirts uitgroei

Schoonmoeders Die van mij heeft mij maandag naar het ziekenhuis gebracht en opgehaald vanwege de OGTT. En ze is nu lekker aan het nestelen en een kamertje aan het klaarmaken voor als haar kleinkind straks 1x in de week bij haar is. En iets met wetten van het universum, maar 1 van de 2 kan een leuke schoonmoeder hebben. Helaas voor MeneerEend

Ik heb net op werk even gespiekt naar baby . Sinds een paar dagen heb ik heel ander geduw rechts bovenin mijn buik, richting lever. Babybillen zagen we toen de echokop erop stond. Ook mocht ik net mijn zwangerschapsjas/draagjas ophalen. Fijn

Gefeliciteerd Ono

[ Bericht 7% gewijzigd door douche-eendje op 07-03-2019 18:10:35 ]

quote:

Op donderdag 7 maart 2019 09:54 schreef elamanilo het volgende:
Het verbaast me trouwens heel erg hoeveel hier op hun rug zijn bevallen met mensen die benen vasthielden. Ik heb laatst vernomen dat als anderen je benen vasthouden, dat je veel meer kans hebt op bekkenbodeminstabiliteit na de bevalling, omdat 2 verschillende mensen je benen altijd net anders vasthouden. Als je het zelf doet, kun je je benen veel symmetrischer vasthouden waardoor je bekkenbodem ook symmetrischer blijft en veel minder geforceerd wordt.

Een been laten vasthouden kan ook in andere houdingen dan op je rug
Ik vond op mijn zij het prettigste. Mijn been werd wel vastgehouden maar alleen als extra steun, aantrekken (of hoe moet ik dat noemen?) tijdens een wee deed ik zelf. Vooraf besproken dat ivm gewrichtsinstabiliteit beslist niemand aan mijn benen mocht trekken en daar is netjes naar gehandeld.

Vooraf leek de baarkruk mij het prettigste, weeën opvangen lukte ook alleen gehurkt en in de auto nog gehad over dat man moest vragen om de baarkruk. Maar eenmaal in het ziekenhuis was ik al zo van de wereld door de snelheid dat ik niet had kunnen staan of zitten denk ik.
Wie weet herkansing bij een 2e In bad lijkt me ook fijn, helemaal zoals jij het omschrijft, maar kan me niet voorstellen daar genoeg tijd voor te hebben.

quote:

Op donderdag 7 maart 2019 16:18 schreef Ceviche het volgende:
[..]

Dat klinkt echt heel naar eigenlijk, dat je niet in een bepaalde houding mag bevallen vanwege een buitenstaander
Misschien is het niet raar en ligt het aan mij, maar dit soort dingen hoop ik toch niet mee te maken tijdens mijn bevalling (als de baby in nood zou komen zou het natuurlijk anders zijn maar zo kwam het niet op mij over).

En Ono wat leuk!

Nee, dat was toen nog niet aan de orde (later wel, dan had ik het ook wel beter kunnen begrijpen). Ik kan mezelf nog steeds hierover opwinden en denken: was ik er maar tegenin gegaan. Maar ja, toen niet in staat geweest om voor mezelf op te komen. Ik neem het wel mee met de nabespreking .

Dank voor de felicitaties

Over zwangerschapskleding, ik verwacht daar dit keer wel wat eerder in te lopen. M'n borsten zijn direct heel enthousiast gaan groeien en het lijkt alsof m'n darmen ook al rap omhoog verhuisd zijn, in jurkjes en strakke truitjes heb ik nu echt zo'n zwanger-of-aangekomen- -buikje. Ik heb natuurlijk wel vaker gelezen dat het bij volgende zwangerschappen sneller kan gaan, maar toch gek om bij jezelf te merken.

VFT, wat lief van je schoonmoeder! En een nestelende schoonmoeder douche-eendje

Hier ook een lieve schoonmoeder. Ik heb zelf geen opa's/oma's gehad en was vooraf vooral bezorgd over te bemoeizuchtige schoonouders, maar dat bleek echt onterecht. Mijn dochter heeft zó'n leuke band met haar oma en opa Vind het heel bijzonder om die onvoorwaardelijke liefde zo te zien. Het nadeel van een oppassende schoonmoeder is hooguit dat ze soms álle laatjes opentrekt naar knutselspullen/extra sokken/whatever het is dat we vergeten zijn klaar te leggen, waaronder ook de la waarin manlief gauw de zwangerschapstest gepropt had zodat 'ie niet in het zicht lag Dus we vermoeden dat ze het eigenlijk allang weet maar ons het moment gunt om het zelf te vertellen

Frits werd om kwart voor vijf wakker met buikpijn en hij sliep vrij rap na het toiletbezoek. Ik lig daarentegen vanaf dat moment wakker. . Ik vermoed dat ik in slaap val net voordat Frits wil opstaan.

Tijd genoeg om na te denken en ik bedacht me ineens dat ik over drie dagen al zou 'mogen' bevallen. Ik geniet enorm van het leven in mijn buik, maar ik kijk ook ontzettend uit naar dit kindje.

Over schoonmoeders: die van mij is van een afstand heel leuk, maar in werkelijkheid werkt ze me nogal op de zenuwen. Ze hoort slecht (en kiest er vooralsnog voor om daar geen actie op te ondernemen) en mist daardoor vaak onderdelen in gesprekken. We waren gisteren met haar naar de dierentuin omdat Frits haar graag de lichtjes van Burgers Zoo wilde laten zien. Ze luistert dan niet naar wat hij wil vertellen, deels omdat ze dus slecht hoort en deels omdat ze echt niet luistert, en ik vind dat zo sneu voor Frits.

Aan de andere kant is ze ontzettend eenzaam, mijn schoonvader overleed ruim drie jaar geleden. We gaan daarom regelmatig bij haar langs voor een kop thee, maar ik trek dat op het moment maar matig.

Wow Cho, dat ging snel!

Overigens heb ik nog nooit leuke schoonouders gehad dus ik begin te vermoeden dat ik het probleem ben

Oooh mensen, ik ben gisterenavond voor het eerst sinds Alex er is (en eigenlijk nog best een heel stuk daarvoor) samen met mijn lief uit eten geweest in Den Haag met m'n broer
Ik heb er zo van genoten, daar kan ik wel weer 5 jaar op teren
Nu hartstikke brak wel, en spierpijn overal, maar 't was me alles waard.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2019 07:25 schreef pinquit het volgende:
Overigens heb ik nog nooit leuke schoonouders gehad dus ik begin te vermoeden dat ik het probleem ben

😂😂😂 zou dat het zijn? Of trek jij mannen met vervelende moeders aan?

quote:

Op vrijdag 8 maart 2019 07:27 schreef dodoria het volgende:
[..]

😂😂😂 zou dat het zijn? Of trek jij mannen met vervelende moeders aan?

Oh gut ja, van die mannen die eigenlijk een moeder zoeken in een vriendin hahaha nou dat hoop ik toch niet

Hahahaha pinq, ik hoop het niet voor je inderdaad . Mijn schoonmoeder kijkt echt uit naar haar 1e kleinkind en alle leuke dingen die ze straks mag gaan doen. Maar ze werkt dan ook 3 dagen in de week als coördinator&leidster op een peuteropvang, ze is echt fantastisch met kinderen . En verder is ze gewoon fantastisch.

Ik heb nu beiderzijdse lektieten 's nachts . Dit kan wel in het rijtje 'dingen die niemand je verteld over zwanger zijn maar heel normaal zijn'.
Verder merk ik aan mezelf dat dit inderdaad een leuke periode is aan energie, voel mij echt gewoon goed en kan doen wat ik wil doen als ik een beetje oplet dat ik niet teveel doe. Maar het duurt ergens ook wel lang. Ben gewoon te nieuwsgierig naar mijn kind en ons leven straks als gezin.

Cho, ik wilde nog reageren op je berichtje, over je man bij de bevalling. Ik was dus laatst in de holy bevalbible van Ina May aan het lezen en daarin stond een ervaringsverhaal over een vrouw die voor de eerste keer ging bevallen. Alles was fijn en rustig, ze hield zich de hele bevalling stevig vast aan haar man. Maar bij de laatste ontsluiting stagneerde de bevalling. Ze hield wel weeën, maar de ontsluiting vorderde niet. Uiteindelijk is ze naar het ziekenhuis gegaan en is ze bevallen met behulp van een vacuüm.

Toen ze voor de tweede keer zwanger was, werd er eerst gedacht dat ze misschien niet een groot genoeg bekken had. Maar vier verschillende midwifes hadden haar apart van elkaar onderzocht en waren elk tot de conclusie gekomen dat er niets raars met haar bekken was en dat ze gewoon vaginaal zou moeten kunnen bevallen. Tijdens de zwangerschap gingen ze met haar in gesprek over hoe haar vorige bevalling was gegaan. Ze wilde dit keer graag thuis bevallen in haar eigen omgeving, zonder hulp van vacuüm e.d.

Toen ze vertelde over haar bevalling, kwam er ter sprake dat ze zoveel steun had aan haar man, ze wilde haar man niet loslaten. Haar man vertelde toen dat hij 12 van de 14 uren dat ze hem omhelsde/op z'n schoot 'hing' om haar weeën op te vangen, eigenlijk naar het toilet had gemoeten, maar zijn plas angstvallig had opgehouden omdat z'n vrouw hem niet los kon laten.
Achteraf bleek zo dat de man daardoor spanning in z'n lijf had, die doorwerkte op z'n vrouw (net als bij een baby die op je ligt waarbij jouw lichaam van invloed is op de spierspanning van je kindje, zo kun je ook in verbinding zijn met je partner dat elkaars spanning van invloed is op het lichaam van de ander).

Bij haar tweede bevalling waren er 3 vroedvrouwen aanwezig en haar man. En met z'n allen hebben ze ervoor gezorgd dat iedereen die in de ruimte was, enkel ontspannen was, zodat dat geen invloed zou hebben op de barende vrouw. En yes, dit keer had ze een voorspoedige bevalling, zoals de eerste keer, maar waarbij nu de ontsluiting gewoon vorderde tot volledig en ze in enkele persweeën haar baby in haar armen had. Een baby die ook nog eens bijna een kilo zwaarder was dan de eerste!

Anyway, ik moest daar dus meteen aan denken toen je dat postte over je man. En misschien is het iets om mee te nemen, samen met hem. Om vooraf te kijken of jullie het voor beide zo ontspannen mogelijk kunnen maken, zodat spanning niet in de weg zit bij jouw lichaam om volledig te kunnen openen.

Gister weer een hele mooie echo gehad. Baby was zo druk met duikelen dat het ruim een kwartier duurde voor ze fatsoenlijk kon meten. Daardoor uitgebreid de tijd gehad om mijn kleintje te bewonderen en me te verwonderen. Zelfs al een beetje vingertjes kunnen tellen, zo bijzonder dat zoiets kleins al zo 'compleet' is <3 Ik ben ook gelijk weer een paar dagen vooruit gezet, altijd fijn Ud is nu 23 september

Ik moest lachen om dat plassen. Mijn man moest ook super nodig plassen, maar durfde niet weg te gaan. Zodra L geboren was, wist hij niet hoe snel hij naar t toilet moest komen

Ik ben overigens niet zwanger hoor, maar lees soms mee

Goed punt Ela! We hadden het er nog over, het was niet echt niet kunnen ontspannen maar meer een gevoel van machteloosheid. Hij bleek al die tijd niet te hoeven plassen. .

Vorige keer hadden ze weeopwekkers willen gebruiken, want ondanks stevige wyeeen bleef de ontsluiting achter. Dat trok Frits niet. Hij kwam in nood en daalde niet in, dat is de reden dat ze toen hebben ingegrepen. Dat kan deze keer natuurlijk anders gaan. Ik mis echter het vertrouwen in mijn lijf, komt ook door een miskraam die ontzettend lang duurde. Ach, we zien wel. Ik sta er al een stuk rustiger in.