[Reisverslag] Huwelijksreis naar Indonesië (veel foto's!)

Ongeveer een half jaar na onze trouwdag gingen we dan eindelijk op huwelijksreis. Als bestemming hadden we gekozen voor Indonesië. Vier jaar eerder waren we daar al een keer geweest en dat was ons zo goed bevallen dat we het een uitstekende bestemming voor de huwelijksreis vonden. Destijds waren we naar Bali, Java en de bekende noordelijke Gili-eilanden van Lombok geweest en nu wilden we wat anders.

Het initiële plan
Iets anders dus: Wel eerst naar Bali en dan na een korte acclimatiseringsperiode snel door naar Flores om eilandhoppend via de Komodo-eilanden en Sumbawa terug te gaan naar de onbekende zuidelijke Gili-eilanden van Lombok. Dan zou ik eindelijk de Komodo-eilanden kunnen bezoeken. Een langgekoesterde droom van mij. Zo was het initiële plan. Op basis daarvan dachten we een globaal reisprogramma met wat mogelijke excursies uit, omdat het ons wel leuk leek om dat als huwelijkscadeaus te vragen. We zijn al wat ouder en wonen al een tijdje samen, dus een hele uitzet hebben we al. En vaak ook al dubbel. En om nou alleen maar geld te vragen vonden we ook niet zo leuk. Dus hadden we een aardig cadeaulijstje bedacht met cadeaus als een zoveelste deel van de tickets, een overnachting in de één of andere plaats, een taxirit van het vliegveld naar een accommodatie, een snorkeltrip, cocktails op het strand, een museumbezoek, et cetera, die men online kon afstrepen. Van wat we kregen, zouden we dan een foto maken voor de gevers om ze nog eens te bedanken tijdens onze huwelijksreis. En toen kreeg Lombok te maken met aardbevingen met verschrikkelijke gevolgen …

Alternatief plan #1
Tja, om nou tijdens je huwelijksreis in een door een aardbeving getroffen gebied te gaan zitten, is ook weer zoiets. Indonesië is echter groot genoeg voor alternatieve plannen, dus gingen we aan de slag om een nieuw plan te bedenken. Mijn vrouw is antropologe en zij was net begonnen in een boek over de Toraja op Sulawesi. Haar interesse was dus gewekt. Rond Sulawesi kun je ook prachtig snorkelen (Bunaken, Togean, Wakatobi) , dus aan mijn interesses kan worden voldaan! Al eerder had ik een lifeaboard gevonden tussen Sulawesi en Flores via de Bonerate-atollen en de Komodo-eilanden en dat leek me ook schitterend. Het plan schreef zich bijna zelf. En toen kreeg Sulawesi te maken met aardbevingen met verschrikkelijke gevolgen …

Alternatief plan #2
Zoals ik al schreef, om nou tijdens je huwelijksreis in een door een aardbeving getroffen gebied te gaan zitten, is ook weer zoiets. Indonesië is echter groot genoeg voor meerdere alternatieve plannen, dus gingen we aan de slag om een nieuw plan te bedenken. Ondanks dat we Bali al eens bezocht hadden, hadden we nog lang niet alles daar gezien (met name Menjangan en de Nusa’s) en waren er nog plekken die we graag nog een keer zouden bezoeken (Jatiluwih, Gunung Kawi) in een wat rustiger tempo. Daarnaast woont een oude vriendin van ons in Ubud en haar zouden we ook wel weer eens op kunnen zoeken. Dus vormde alternatief plan #2 zich snel: wat langer acclimatiseren in Ubud op Bali en Menjangan bezoeken, naar het oosten van Flores vliegen en dat eiland verkennen eindigend in Labuan Bajo voor bezoeken aan de Komodo-eilanden en wat relaxen, terugvliegen naar Bali en vanuit Ubud nog wat uitstapjes maken en de laatste dagen op Nusa Lembongan relaxen. Hierbij vertelde ik maar niet aan mijn vrouw dat heel Flores eigenlijk op één hele grote magmakamer rust en het daardoor zo’n beetje het meest bevingsintensieve en vulkanisch actieve eiland van Indonesië is. Een goed huwelijk moet kleine geheimpjes kunnen verdragen. .

Zo gezegd, zo gedaan. Onze afgelopen huwelijksreis kun je dus grofweg in drie delen omvatten:

1. Bali: Ubud en Menjangan
2. Flores: Overland en de Komodo-eilanden
3. Bali: Ubud en Nusa Lembongan

===========================================
Edit:
Het worden toch vier delen. Deel 2 Flores Overland en de Komodo-eilanden wordt opgedeeld.

===========================================

Binnenkort volgt het verslag van deel 1. Uiteraard met veel foto's en beschrijvingen van badkamers.

.

[ Bericht 2% gewijzigd door UIO_AMS op 15-03-2019 12:49:19 ]

505 views, 1 reactie. Kijken of dit meer oplevert. Deel 1 van het verslag:

Deel 1. Bali: Ubud en Menjangan

Dag 1 van onze huwelijksreis!
Op de eerste dag van onze huwelijksreis vlogen we met KLM van Amsterdam via Singapore naar Bali. Een lange reis, maar dankzij mijn zus en haar familie zeer comfortabel, omdat zij ons extra comfort stoelen cadeau hadden gedaan. .

Op het vliegveld werden we vervolgens opgepikt door een chauffeur via onze accommodatie Swan Inn om ons naar Ubud te brengen (cadeau van één van mijn neven). In Ubud zijn we al eerder geweest en wij verblijven altijd in een huisje in één van de questhouses aan de Gang Beji. Dit is een rustig zijsteegje van de Jalan Monkey Forest bij het voetbalveld dicht bij het paleis. Wat ons betreft de beste locatie in Ubud. Hier blijven we 4 nachten om te acclimatiseren, om een oude vriendin op te zoeken, om een dansvoorstelling of twee te bekijken en om in de omgeving nog wat cultuur op te snuiven.

Het is al avond als we aankomen en we zijn erg slaperig. Laat dat bed maar komen. De roomboys brengen ons en onze spullen naar een huisje achterin de tuin. Helaas blijken de achterburen een bruiloft te vieren. Daar zitten we nou net niet op te wachten op onze huwelijksreis en gelukkig kunnen we verkassen naar een ander appartement.

Een jetlag doet vreemde dingen met je en plotseling hebben we allebei trek. Trek in iets kleins en hartigs. Gelukkig is er in Ubud voor alles een oplossing. Bij de XL Shisha Lounge aan het voetbalveld kun je gewoon een Hollandse bittergarnituur bestellen. .

Dag 2 van onze huwelijksreis!


Goedemorgen Ubud!


Ons appartement in Ubud met dank aan mijn oom en tante. Nu zaten we natuurlijk niet alleen maar in ons appartement. Zo gingen we deze ochtend eerst naar onze oude vriendin die in één van de bungalows aan de Gang Beji woont. En daarna maakten we …


… een wandeling door de rijstvelden even ten noorden van Ubud ...


… voor een bezoek aan restaurant Sari Organik, voor gezonde drankjes en een lekkere lunch met dank aan een bevriende collega (van de in TRV bekende voorverkenningen).


Mooi groen hier, maar de wandeling is toch wat langer dan verwacht.

Enigszins uitgeput arriveren we weer bij Swan Inn. Gelukkig is er een zwembad waar we nog een tijdje in rond kunnen dobberen voor we Ubud weer in gaan om nasi campur te eten bij Batan Waru, één van de wat oudere restaurants in Ubud waar ook een onovertroffen Key Lime Pie op het menu staat. .

Dag 3 van onze huwelijksreis!

We zitten nog steeds in Ubud …


... waar Rama waakt over het kruispunt en verkeersovertreders met pijl en boog te lijf gaat ...


... waar onze goede vrienden (Ubud-kenners bij uitstek) ons stuurden naar Pak Kumis voor de lekkerste nasi goreng en soto ayam (lekker cadeau!) ...


... en een bezoek aan het museum van / over Antonio Blanco (de Dali van Bali) ...


... die wel hield van een goed uitzicht ...


… en van allerlei soorten vogeltjes …


… maar eenmaal over de brug …


… wachtte ons een flinke plensbui ...


… die ons er niet van weerhield om ’s avonds de Kecak en Fire & Trance Dance te bezoeken in de Pura Dalem Taman Kaja. Niet de beste Kecak die we ooit gezien hebben, daarvoor moet je naar de Pura Dalem Ubud, maar er hangt wel een fijn sfeertje.

Na de dansvoorstelling eten we nog wat bij het voor ons nieuwe warung Biah Biah waar heerlijke Indonesische hapjes in een soort tapas-concept geserveerd worden tegen een schappelijke prijs. Aanrader dus.

Dag 4 van onze huwelijksreis!

In de omgeving van Ubud gingen we een stukje rijden met Nyoman, een chauffeur die we via Swan Inn regelden. Na een korte onderhandeling over de prijs bracht hij ons naar UNESCO-site Jatiluwih voor een wandeling door de rijstvelden.


Niet plukken dus!



Bij Jatiluwih zijn we op onze eerdere reis door Bali al geweest. Alleen toen hadden we niet veel tijd voor een uitgebreide wandeling. Deze keer dus wel. Een stukje wandelen, daar hou ik wel van.


Alleen niet zo van gevlochten bruggetjes.

Na de wandeling reden we volgens afspraak door naar het Batukaru-tempelcomplex dat een kilometer of 10 verderop in de bergen ligt. Hier zijn wij nooit eerder geweest en het is ook niet veel bezocht door toeristen. On terecht overigens:


Vanuit de mist kwam daar een mooie vijver tevoorschijn …


… welke gevoed wordt door niet minder dan 6 reinigende bronnen …


… die er eigenlijk best wel eng uitzien van dichtbij.

Het Batukaru-tempelcomplex stamt uit de 11e eeuw en ligt wat hoger tegen een vulkaan. Aangezien er niet veel toeristen komen, word je helemaal niet lastig gevallen door verkopers zoals je die wel bij de bekendere tempelcomplexen tegenkomt. Het complex is verder niet heel spectaculair, maar er heerst een fijne mystieke sfeer en je kan er rustig een uurtje zitten en naar vogeltjes kijken zonder gestoord te worden.

Vervolgens gingen we naar Café Tahu (met dank aan mijn schoonzus en haar familie) voor de lekkerste tofu-gerechten (zeg ik als erkende carnivoor) ...


... waar onze chauffeur Nyoman het mee eens was. Deze dag werd mede mogelijk gemaakt door Costadibalkoni van het dobbelsteenavontuur en zijn vriendin. Zo hebben wij het cadeau ‘dagje rondtoeren en tempels bezoeken met privé-chauffeur’ besteed.

In het plan zat ook nog een bezoek aan Mengwi om daar het paleis en aanpalende tempels te bezoeken, maar helaas begon het weer hard te regenen. Dus besloten we om maar terug te rijden naar Ubud en daar verder te relaxen.


Relaxen gaat natuurlijk beter met een Bintang, vond mijn vrouw.


En voor de verandering aten we ’s avonds maar eens een keertje Westers. Ditmaal in Restaurant Oops in Ubud. Hamburger was wel ok.

Dag 5 van onze huwelijksreis!

Op deze dag verplaatsten we ons van Ubud naar het Barat Taman National Park in het uiterste westen van Bali.


Zoals gebruikelijk werd ik weer gewekt door vrolijk kwetterende vogeltjes. (Kom er maar in @SeLang )

Het eilandje Menjangan hoort ook tot het nationale park en staat bekend om de mooie onderwaterwereld. Onze verblijfaccommodatie ligt op het schiereiland dat behoort tot het nationale park en er is geen (berijdbare) directe weg naar het resort. Om daar te komen, moet je eerst naar het haventje van Labuan Lalang vanwaar een bootje ons naar het resort zal brengen. Onze chauffeur Nyoman van de dag hiervoor beviel ons qua rijstijl en dus hebben we hem gevraagd ons naar het haventje te brengen.


Een ritje van ongeveer 4 uur over de zuidelijke kustweg. Af en toe brak de zon door, maar we reden op een gegeven moment ook ruim een uur door een flink plensbui.


Bij het haventje was het gelukkig weer droog en zijn wij ruim op tijd voor de boot naar ons resort in het nationale park. De boot is er alleen nog niet. Tijd genoeg dus om ...


… ons afval te scheiden, wat te lunchen en te kijken …


… naar wat gelukkig niet onze boot is.


Aan boord van de niet zo snelle boot zitten nog een paar resortgasten, waaronder een stel dames op leeftijd uit Denemarken en een Japans stel. Ongeveer 20 minuten later bereiken we het resort …


… waar we een welkomstcakeje krijgen van kleefrijst met pompoen. .


Ons hutje op het strand voor de komende dagen (met dank aan mijn oud collega’s en de nichten van mijn vrouw) ligt er mooi bij …


… alleen op het strand liggen wat natuurlijke hindernissen. .


Drankjes op het strand met dank aan Costadibalkoni en zijn vriendin …


… en een verrassing van het resort toe!

Dag 6 van onze huwelijksreis!

Op onze eerste volle dag in het Barat Taman National Park in het uiterste westen van Bali gingen we ...


… na genoten te hebben van de zonsopkomst boven Bali en de sunrise-tea …


… op snorkeltrip rondom Menjangan Island …


… wat schitterend en schoon is …


… en waar ik met gemak de mister wet t-shirt verkiezing won tot groot enthousiasme van mijn trotse vrouw. Al schrijf ik een deel van haar enthousiasme ook wel toe aan de geweldige snorkelervaring. Onze mooiste snorkeltrip tot dusver! Met dank aan vele vrienden en vriendinnen die ons een snorkeltrip cadeau gaven. Tijdens de trip hield mijn vrouw nog een kogelvis vast en daar is een filmpje van op facebook, maar ik weet even niet hoe ik dat hier kan uploaden.

[eventueel video pufferfish]


O ja, terug in het resort liet de andere apensoort, die je hier vindt, zich eindelijk zien. Deze zwarte variant is een stuk rustiger dan de grijze variant.

Dag 7 van onze huwelijksreis!

Op dag 7 rustten wij natuurlijk uit. Zo’n uitrustdag bestond uit ...


… kijken naar de zonsopgang boven Bali, wederom onder genot van de sunrise-tea …


... en naar een paar bedreigde Balinese spreeuwen (bedreigd omdat ze zo afsteken met hun witte verendek?).


Zo vervelend als je uitzicht verpest wordt door de immer aanwezige hertjes ...


... maar we volgen hun voorbeeld en zoeken de schaduw weer op.

We zijn nog wel een aantal keer bij het house reef wezen snorkelen. Ook hier heel mooi met vele visjes in alle kleuren van de regenboog. En daar zijn filmpjes van. Als ik toch een wist hoe ik die kan plaatsen. :’).

[eventueel video batfish]

Dag 8 van onze huwelijksreis!

Opnieuw op snorkeltrip naar Menjangan Island. Wel naar andere plekken. Deze keer onder andere …


… to he batcave!!!


Happy wife …


… die kennelijk niet kan lezen …


… waar ik haar als erkende natuurbeschermer uiteraard op wijs ...


op het eiland vind je trouwens ook tempels gemaakt van koraal met een heel mooi uitzicht op zee.


Moe maar voldaan keren we weer huiswaarts om onder genot van wat cocktails (bedankt Costadibalkoni & vriendin) na te mijmeren over de geweldige plek. Pulau Menjangan is de mooiste snorkelplek waar we tot dusver geweest zijn. Van zeeslangen en murenes tot anemoonvisjes, van geweldige koraalmuren tot mooie stranden, alles heb je er. Morgen verlaten we helaas dit paradijs.

Dag 9 van onze huwelijksreis!

De avond ervoor was er nog lichte paniek: Chris, de manager / roomboy van Celuk Homestay in Jimbaran die we een paar dagen ervoor online hebben geboekt, stuurde een bericht dat hij helaas geen kamer vrij heeft vanwege een dubbele boeking. Hij komt ons nog wel halen en zal ons dan naar een homestay van zijn tante in Seminyak brengen.
Alarmbellen gaan natuurlijk af, maar we hebben weinig keuze en het is maar voor één nachtje. Verra Guest House van zijn tante heeft gelijkwaardige cijfers op booking.com en ongeveer dezelfde prijs. Daarnaast ligt het ook in de buurt van het vliegveld waar we de volgende ochtend vroeg van moeten vertrekken. Als we niet een vroege vlucht hadden, waren we nooit naar Jimbaran / Kuta Seminyak gegaan.

Deze ochtend begon voor mij …


… met maar weer eens een schitterende zonsopgang boven Bali …



… moesten we nog één keer de apen voor onze deur de bomen in en ons dak op jagen …


… keken we nog één keer naar het house reef …


… en keken we nog één keer van de boot terug naar Menjangan Island.

Bij de steiger stond Chris al op ons te wachten voor de lange rit naar Seminyak …


… waar we net op tijd waren voor de zonsondergang …


… wat best mooi is op de geur van een soort open riool na. Gelukkig zitten we hier maar één nachtje.


De rijsttafel smaakte overigens best, maar het Seminyak-publiek is duidelijk niet mijn soort publiek. Morgen vliegen we gelukkig naar Flores. Daarover meer in deel 2 van het verslag.

De accommodaties
Her en der op internetsites laat ik meestal wel een recensie achter. Dit is wat ik schreef over de accommodaties van dit deel van de reis, of wat ik nu aanvul:

Ubud: Swan Inn

quote:

”Vriendelijke mensen en centraal gelegen.”
+ Redelijk schoon en redelijk goed bed. Mooi klein zwembad.
- Het kan allemaal wel wat beter. De badkamer doet verouderd aan en als het regent is het pad naar de accommodatie behoorlijk drassig

Score: 8,2/10
Prijs: 350.000 IDR per nacht

Menjangan: NusaBay Menjangan

quote:

“Geweldig verblijf. We hebben het zelfs met 2 dagen verlengd.”
+ Het meest beviel ons de rust en de schoonheid van de locatie. Snorkeltrips naar Pula Menjangan zijn geweldig, maar bij het housereef snorkelen is ook al heel mooi. De kamers zijn groot en zeer schoon. Dat laatste is wel een uitzondering in Indonesië. Wij hadden een jungle-view huisje, maar zagen ook gewoon de zee. De gebouwtjes die er tussen staan, kun je makkelijk omheen of overheen kijken. De prijzen in het restaurant vielen ons 100% mee.
- Het klinkt raar om te zeggen, maar de overdreven vriendelijkheid (en het feit dat daar specifiek naar gevraagd wordt in hun eigen tevredenheidsenquête zegt genoeg) wordt op een gegeven moment een beetje te veel van het goede. Wat we wel een beetje misten, was een kledingkast. Er was wel een hangrek, maar daar hang je natuurlijk niet al je soorten kleding in.

Score: 9,6/10
Prijs: 1.400.000 IDR per nacht

Seminyak: Verra Guest House
Aangezien mijn vrouw geboekt heeft, heb ik geen recensie geschreven, maar deze van de Engelse Taylor komt aardig in de buurt:

quote:

”Stay away!”
+ The lady is the sweetest person! She’s absolutely lovely!
- Don’t even know where to start. This is completely false advertising. The photos you see are not what you get. It’s disgusting, filthy, smelly and overall completely run down. Stains all over bed sheets and they smelled like dog. Stains all over walls and floor. Filthy cupboards. Fridge sat on mouldy bricks. Bathroom filled with pebbles which were so dirty. We are a couple who’ve been travelling for over 3 months around SE Asia on a budget and this is one of the worst places we have stayed in.

Score: 1/10
Prijs: 250.000 IDR per nacht

.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 13-03-2019 14:43:55 ]

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 17:18 schreef miro86 het volgende:
Mooi verslag. Menjangan is tof. Jammer dat de Verra Guest House zo erg was. Ik zou daar ook niet willen slapen tenzij je een vlucht wilt halen ofzo.

Seminyak zal vast wel betere opties hebben om te overnachten, maar dan nog zou ik het niemand aanraden om naar die plaats te gaan. Echt een soort Lloret de Mar. .

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 14:54 schreef Cat-astrophe het volgende:
Ik wacht op de toiletfotos.

Ik zal voor je zoeken.

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 15:05 schreef Cat-astrophe het volgende:


Zou tijd worden, je hebt het me al vaker beloofd meneer

Ik ben een opeenstapeling van loze beloften.

Laat ik dan nu al zeggen dat ik niet van elke accommodatie badkamerfoto's heb gemaakt.

quote:

Op dinsdag 5 maart 2019 09:06 schreef SeLang het volgende:
Balinese Spreeuwen in het wild Alleen al daarvoor moet je naar Bali. Ze zijn bedreigd omdat ze zo mooi zijn en daarom populair als kooivogel (hartstikke illegaal). Er zijn er naar schatting minder dan 100 over in het wild en jij hebt dus 2 daarvan gezien!

In het resort stond een grote kooi met daarin 2 Balinese spreeuwen (uiteraard in het kader van een fokprogramma) en daar kwamen de wilde spreeuwen elke ochtend even buurten.

quote:

Die eerste vogel weet ik niet maar mijn eerste gedachte is een Bulbul variant. (Zelf heb ik 10 jaar geleden ook in Indonesië rondgereisd maar toen keek ik nog niet serieus naar vogeltjes). Op Bali heb ik met Ubud als basis vooral veel rondgescooterd, maar het westen is dan net even te ver.

Bulbul inderdaad. Komt in Ubud erg veel voor. Bij het Blanco-museum was ook een soort vogelopvang met veel Balinese spreeuwen (uiteraard ook in het kader van een fokprogramma). Voor de spreeuwen in het wild moet je inderdaad in het westen zijn, maar dat is bepaald geen straf. Heel anders dan de rest van Bali.

quote:

Jammer dat je oorspronkelijke plan niet door kon gaan maar dan heb je nog iets tegoed voor jullie x-jarige jubileum . Je vrouw gaat als antropologe Toraja wel waarderen! Indonesië is zo'n grote archipel en zo divers, daar kun je jaren blijven terugkomen.

Zijn we ook zeker van plan. Alvast een tipje van de sluier: Flores vonden we echt zo veel mooier dat mijn vrouw nu ook meer wil zien dan alleen maar het 'veilige' standaard Bali en Java-rondje.

quote:

Ik kijk uit naar deel 2 van je verslag over Flores. Dat ligt ten oosten van de Wallace Line en dus heel andere vogeltjes (het meeste is mij nog onbekend). Ik vond Flores en Komodo etc zelf echt geweldig.

Helaas op Flores niet bijster veel opmerkelijke vogeltjes gezien of naar gezocht. Wel een paar Bare Throated Whistlers op Kelimutu, maar we konden ze helaas niet op de foto vastleggen. En op Komodo wat drongo's en zo, maar dan moet ik de foto's van mijn vrouw doorspitten.

Toch maar besloten om deel 2 (Flores overland en de Komodo-eilanden) als verslag in tweeën te delen. Wordt wel heel lang zo.

Het lukt me niet om de video's van de pufferfish en batfish te uploaden, dus hier maar een foto van de batfish die elke dag bij de steiger bij Menjangan te vinden was:



En let vooral niet op de datum onder in beeld. We zijn niet zo handig. .

Deel 2. Flores: Overland naar de Komodo-eilanden

Dag 10 van onze huwelijksreis!
Op dag 10 van onze huwelijksreis vlogen we dus van Bali naar Maumere op Flores. Maumere heeft de meest oostelijke luchthaven op Flores die vanaf Bali direct bereikbaar is en het plan is om van daar overland naar het westen te trekken en dan te eindigen bij de Komodo-eilanden. Maar daarvoor moesten we eerst naar het vliegveld van Bali. Chris, de manager / roomboy van CelukHomestay in Jimbaran die ons naar de verschrikkelijke homestay van zijn tante Verra in Seminyak had gebracht, had een taxi geregeld. Het geld daarvoor moesten we aan Verra afgeven en zij zou de financiële afhandeling met de taxi regelen …

Juist, daar ging het natuurlijk fout. Eenmaal op het vliegveld vroeg de chauffeur om zijn gage van 100.000 IDR. Geen wereldschokkend bedrag, maar dat hadden wij natuurlijk al aan Verra gegeven. Chauffeur pissig, wij bijna te laat voor het vliegtuig, echt wat je wil hebben op je huwelijksreis. .

Uiteindelijk is het allemaal voor ons goed gekomen en ik hoop dat de chauffeur ooit zijn gage heeft mogen ontvangen van Verra / Chris, maar met dat stelletje oplichters weet je het natuurlijk nooit. Smetje, snel vergeten. Op naar Flores met Garuda (met dank aan de schoonouders van mijn schoonzus)!

Volgende tegenvaller voor mijn vrouw: een propellervliegtuig. Gelukkig ging ze ondanks haar vliegangst gewoon aan boord en was het een prima vlucht naar Maumere, waar we werden opgehaald door Robert de guesthouse-eigenaar. Een vrolijke man met een voorliefde voor Latijns-Amerikaanse muziek, die nauwelijks boven zijn stuur uitkwam:



Onderweg stopten we nog bij een fruitstal voor een lekkere verse kokosnoot en rijpe mango’s.



Na een uurtje reden we de afslag naar Koka Beach in. Uiteraard moet je daarvoor betalen. Een paar duizend IDR voor de mannen die de hele dag bij een slagboom zitten te niksen en de weg onderhouden. :’). Het strand is het overigens wel waard:



Koka Beach is een schitterend hartvormig strand, waar je heerlijk kunt relaxen en een beetje snorkelen. En we namen er ook een lunch. Het snorkelen is niet heel bijzonder, maar het is een leuke break op weg naar het dorp Moni op de flanken van de Kelimutu-vulkaan. Op de weg terug naar de hoofdweg bewezen de slagboommannen toch nog hun waarde door een omgevallen boom weg te kappen:



En Robert kon gelijk wat verse vis inslaan voor het diner:



Eenmaal in Moni (het ritje van Maumere naar Moni duurde qua rijtijd 3,5 uur en kostte 700.000 IDR) leidde Robert ons naar ons huisje:



Basic beschrijft het goed. Bouwval trouwens ook. Speciaal voor @yvonne en @Cat-astrophe een foto van de badkamer:



Ook net iets te basic voor deze honeymooners (het zeepbakje met zeep is onze eigen toevoeging. De kraan van de wastafel deed het niet. De douchekop die middenin de badkamer aan het uiteinde van een pijp hing gelukkig wel). We hadden wel heel romantisch een groentetuin voor de deur:



In de ochtend was het daar heerlijk fris, maar eerst ’s avonds eten met de andere gasten. De vrouw van Robert maakt voor ons heerlijke verse groenten uit de tuin met rijst en vis en het is erg gezellig met de overige gasten. Sommigen zijn al een jaar onderweg en allemaal ontdekken op een scooter het prachtige Flores. Alleen wij reizen met koffers en privéchauffeurs. Niet dat men daar moeilijk over doet. De sfeer is heel relaxed. Allemaal hebben we het plan om morgen voor de zonsopgang naar de top van Kelimutu te gaan om daar de zon boven de kraters uit te zien stijgen.

Dag 11 van onze huwelijksreis!

Om vier uur ’s nachts steek ik mijn hoofd buiten de deur. Regen en onweer. Niet het weer om een vulkaan te beklimmen. De andere gasten zijn het met ons eens en Robert bevestigt dat er dan ook weinig van de zonsopgang te zien zal zijn bovenop de Kelimutu. Dus besluiten we om er maar weer in te duiken en na het ontbijt de weg naar boven te maken.

Zo gezegd, zo gedaan en we rijden met Robert naar boven. De excursie naar de kratermeren van Kelimutu was een cadeau van vrienden van mijn vrouw.



Vanaf de parking is het nog een kwartiertje wandelen naar de kraters. Dat is een peulenschil. Verder loopt er in de buurt van de parking een voetpad naar Moni. Volgens de boekjes is het een geleidelijke en simpele wandeling van ongeveer 3 uur om weer terug te komen bij de guesthouse. Het is inmiddels mooi weer geworden en we besluiten daarom de terugtocht te voet te doen. Maar eerst naar de kraters.

Bij de eerste kraters worden we aangesproken door de oude Wayan Hendrik, die zeer Nederlands-patriottisch is en die ons trakteert op eindeloos lange verhalen:



Hij heeft nooit in Nederland gewoond, maar ik ben zelden iemand tegengekomen die zo pro-koningshuis is. En daar eindeloos over door gaat. Maar uiteindelijk zien we toch kans om een foto te maken:



Dat zijn alvast twee van de drie kratermeren. Dit is de derde:



Elk meer heeft een eigen kleur en over de jaren heen veranderen deze. Zo was deze ooit zwart en één van de vorige twee ooit rood.

Na een uurtje of zo wandelen we de vulkaan weer af. Helaas was er een stel Indonesische hikers die aan weerszijden van de kraters naar elkaar aan het schreeuwen waren. Beetje jammer als je gewoon van de natuur wil genieten. Kelimutu is wel één van de hoogtepunten van Flores en we kunnen het iedereen aanraden om hier naar toe te gaan. Of de zonsopkomst echt een meerwaarde is, weten we niet. Wij vonden het wel best zo.

De weg naar beneden over het voetpad is trouwens een schitterende wandeling en het eerste uur komen we niemand tegen:



Wel komen we onderweg Bare Throated Whistlers tegen, maar helaas lukt het niet om deze op de foto vast te leggen. @SeLang telt het dan wel?

Na een uurtje lopen we het eerste dorpje in. We hebben dan wel al een paar keer moeten gokken wat het juiste pad is. Bij sommige splitsingen staat geen bordje, of staat er wel een bordje maar wordt Moni dan weer niet vermeld. In het eerste dorpje krijgen we wel mee wat de begraafcultuur is van de mensen van Flores:



Na een pittige wandeling van ruim drie uur (en veel zwaarder dan omschreven – af en toe ging het gewoon steil omhoog) arriveerden we eindelijk bij het voetbalveld achter onze guesthouse. In het eerste dorp werd nog een ojek aangeboden (betaald ritje achterop de scooter), maar dat sloegen we stomgenoeg af. Achteraf wel spijt van.



Volledig uitgeput deden we de rest van de dag niets meer, behalve genieten van weer een geweldige avondmaaltijd van de vrouw van Robert. En het regelen van een hotelkamer in Bajawa, onze volgende bestemming op Flores.

Dag 12 van onze huwelijksreis!

Deze morgen bleek het voetbalveld ook voor ochtendgymnastiek op muziek gebruikt te worden door de lokale school:



Maar daar trok deze jongen zich niks van aan.



Gelukkig vertrokken we naar Bajawa,. De broer van Robert bracht ons via Blue Stone Beach:



En een prachtige rit van ongeveer 4 uur voor 800.000 IDR later via groene valleien en langs vele vulkanen:



Naar Hotel Happy Happy in Bajawa:



Bajawa is overdag een levendige stad overdag, maar ’s avonds is het erg stil. Alle aanwezige toeristen verzamelen zich kennelijk in één van de vijf restaurants en eten dan daar gezamenlijk. Zo voelde het tenminste. We kwamen vijf buitenlanders tegen (vier andere Nederlanders en één Engelsman) die samen gingen eten en verder zagen we niemand. Uiteraard aten wij ook mee.

Dag 13 van onze huwelijksreis!

Op dag 13 werden wij dus wakker in Hotel Happy Happy dat van een Nederlands stel is. Zij zaten zelf overigens in Nederland op dat moment. Hier werden we eindelijk weer getrakteerd op lekkere bedden en een warme douche. Na het ontbijt lopen we even de stad in op zoek naar een taxi om ons naar één van de lokale hotsprings te brengen. De afdaling van de vulkaan voelen we nog goed in de benen en een dagje relaxen hebben we wel verdiend.

Vreemd genoeg is er geen taxi te krijgen. Waar je op Bali struikelt over de taxichauffeurs, is het op Flores echt zoeken. Na wat inkopen op de lokale markt keren we terug naar het hotel. Alfons de manager heeft gelukkig wel een auto tot zijn beschikking en trommelt zijn neef op om ons naar de hotspring te rijden.

Onderweg rijden we door bamboebossen en langs het vliegveld van Bajawa tot we uiteindelijk bij Mangeruda Hot Springs aankomen. Dit is de grote pool:



Daar vind je ook de kleedhokjes met opvallende deuren:



Erg handig voor mensen die niet op hun privacy gesteld zijn. De grote pool ziet er leuk uit, maar wij gaan liever de pool met de bron in:



Deze is echter zo heet dat we de stroom volgen naar waar deze samenkomt met een andere stroom:



Mijn vrouw kijkt liever naar de mango-boom, maar ik laat mij liever geselen door de hete stroom:



Of je noemt het een massage. Zoals jullie kunnen zien doe ik niet graag mijn t-shirts uit in de zon. :’).



De schitterende kleurenpracht is trouwens gratis op Flores. Bedankt vriendin van mijn vrouw voor deze 'we weten nog niet waar we uit gaan komen excursie met privéchauffeur' die we dus zo besteed hebben om bij te komen van de afdaling van de Kelimutu-vulkaan.

Ondanks dat de hotspring op nog geen 15 kilometer van Bajawa ligt, duurt de autorit toch nog een uur. En dan weet onze chauffeur hoe hij moet rijden. Onze tafelgasten (zelfde mensen, ander restaurant, deze met vals zingende band) vertellen ons ’s avonds dat zij er bijna 2 uur op hun scootertje over deden om de hotspring te vinden. Wel een avontuur natuurlijk om zo rond te reizen. Als we toch wat jonger waren geweest …

Dag 14 van onze huwelijksreis!

Deze dag staat in het teken van de traditionele dorpen rondom Bajawa. Ook één van de hoogtepunten van Flores volgens de boekjes. Via Alfons hebben we weer zijn auto en neef gecharterd. Hij brengt ons eerst naar Wogo:



Waar we bij een lieve familie het huis in mochten gaan en zelfs hun spirit home mochten bezoeken:



Na Wogo reden we door naar Luba via een waterval waar op dat moment een lokale jongen zijn scooter onder had gezet om deze te wassen:



Naar Luba dus:



Waar oude vrouwtjes druk bezig zijn:



En waar mannen uiteraard niets uitvoeren.
Vervolgens reden we door naar Bena, het best geconserveerde traditionele dorp (en gelijk ook duurste om te betreden):



Waar je aan de hoge zijde …



… maar weer eens getrakteerd wordt op een schitterend uitzicht:



In Bena was mijn vrouw de antropologe natuurlijk geheel in haar element:



Teken dat dit een mannen-woning is.



Vermoedelijk een altaar voor offerandes.

Maar dat was ze ook in de hotspring nabij Bena:



Waar de lokale jeugd hun best deed om indruk met technische voetbalhoogstandjes te maken:



Op onze laatste avond in Bajawa eten we weer samen met de resterende toeristen. Een Nederlandse broer en zus zullen de volgende morgen vroeg op één scooter stappen met rugzakken om naar Labuan Bajo te rijden. Gekkenwerk! In de auto doe je er al 8 uur over en wij breken de route in tweeën door een overnachting in Ruteng in te lasten. Kosten 1.600.000 IDR voor de rit van Bajawa naar Labuan Bajo met privéchauffeur.

Dag 15 van onze huwelijksreis!

Op weg naar Ruteng dus. Wederom rijdt de neef van Alfons ons. Hij zal ook in Ruteng overnachten en ons de dag daarna naar Labuan Bajo brengen. Maar eerst dus naar Ruteng over de Trans Flores Highway:



In onze trouwe Toyota Kijang. Dit is overigens een opvallend recht stuk van de Trans Flores Highway.



Het was weer eens tijd voor een mango-stop. De lokalen noemen de weg trouwens de spaghetti-weg. Het gaat constant omhoog en omlaag en van links naar rechts. Geen wonder dat de gemiddelde snelheid op zo’n 25 kilometer per uur ligt. De uitzichten zijn wel schitterend:



Vulkanen en valleien.



Een stuk strand genaamd Gemo Beach. Waarschijnlijk vanwege de arak die er gestookt wordt.



Rijstvelden. Daar heb je er heel veel van.



Soms een meer.



Lokale bus met enorme megafoon op het dak (en ook wat passagiers) die ruim een kwartier achter ons reed met een gezellig deuntje.



Met de hobbit van Flores (omweg van een paar uur over zo ongeveer de slechtste weg van Flores).



De hobbit van Flores is gevonden in deze grot. Hiervandaan was het nog een uur terugrijden naar Ruteng. Daar gingen we nog even in sneltreinvaart door de lokale markt en aten snel wat, omdat we op tijd moesten zijn voor onze volgende overnachting:



Slapen bij de nonnetjes. Altijd leuk om het 'we zijn vandaag een half jaar getrouwd'-jubileum te vieren tussen de nonnetjes. Zeker als het om negen uur stil moet zijn en ze om vijf uur al luidkeels beginnen te zingen in de kapel. Overigens wel een goed bed en een heel schone badkamer.

Dag 16 van onze huwelijksreis!



Goed, dit is dus het klooster in Ruteng. Om 5 uur ’s ochtends. Bedankt.
Vandaag rijden we door naar Labuan Bajo, via de spiderweb-ricefields:




Een typerende wc bij een toeristische attractie. Foto speciaal voor @yvonne en @Cat-astrophe



En dan rijden we door. Nog een plaatje van de immer kronkelende Trans Flores Highway:



en maar weer eens een schitterend uitzicht met gelijk een beeld van de immer kronkelende en op en neergaande Trans Flores Highway. Het is dan ook geen wonder dat de lokale bevolking het spaghetti-wegen noemt en je over een stuk van 100km makkelijk vier uur doet. Ons eindpunt …



... is Labuan Bajo. De westelijke haven van Flores en toegangspoort tot de Komodo-eilanden ...



... waar je dus ook getrakteerd wordt op een zonsondergang over die eilanden.

Aangezien het nu wel een erg lang stuk wordt, deel ik deel 2 van het verslag maar even op. De Komodo-eilanden komen in een apart deel.

Accommodaties
Her en der op internetsites laat ik meestal wel een recensie achter. Dit is wat ik schreef over de accommodaties van dit deel van de reis, of wat ik nu aanvul:

Kelimutu: Palm Bungalow

quote:

“Leuk verblijf in basic kamers met geweldig eten.”
+ De pannenkoeken voor ontbijt waren erg lekker, het avondeten (gezamenlijk met alle andere gasten) was geweldig. De vrouw van Robert kookt wat er die dag uit de groentetuin beschikbaar is en het smaakt allemaal geweldig. Beter hebben we op Flores niet gegeten. En dat voor 30.000 IDR per persoon. Robert zelf is trouwens een hele vriendelijke en vooral spraakzame man, waar zijn vrouw duidelijk de stille en drijvende kracht van de organisatie is. Ontzettend lieve mensen!
- Laten we wel wezen: de kamers zijn basic. Erg basic. Robert geeft dat zelf overigens ook ronduit toe en de prijs is er ook naar. Zaken in de badkamer werken niet, of met aparte oplossingen, dus is het af en toe behelpen. Als je daar op ingesteld bent, valt er natuurlijk wel mee om te gaan. En wifi werkt alleen als Robert daar krediet voor heeft.

Score: 7,9/10
Prijs: 135.000 IDR per nacht

Bajawa: Hotel Happy Happy

quote:

“Gezellige accommodatie met schone kamers.”
+ Goed bed, fijn beddengoed, schone kamers.
- Kamers niet heel groot.

Score: 8,2/10
Prijs: 350.000 IDR per nacht

Ruteng: Bij de nonnetjes van Susteran Santa Maria Berdukacita

quote:

“Mooie accommodatie met zeer schone kamers.”
+ Zeer schone kamers met goede bedden en smetteloze badkamers.
- Om 21.00 uur gaat de deur dicht en om 05.00 uur begint het zingen.

Score: 8,7/10
Prijs: 375.000 IDR per nacht

.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 16-03-2019 13:00:04 ]

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 19:12 schreef yvonne het volgende:
Dankje voor de foto ('s)
Ik ben nu heel even in shock van een shirtloze UIO_AMS
Moment.
Ga ik straks verder lezen

Begrijpelijk. Neem alle tijd die je nodig hebt. .

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 19:12 schreef yvonne het volgende:
Dankje voor de foto ('s)
Ik ben nu heel even in shock van een shirtloze UIO_AMS
Moment.
Ga ik straks verder lezen

Het was je niet eens opgevallen dat de badkamerfoto het niet deed. Heb ik inmiddels hersteld. Een broer van de spin die op één van de foto's staat, kwamen we ook nog tegen in de badkamer. Heel fijn. .

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 22:59 schreef Backpackinglife het volgende:
Die zwarte aapjes zijn mutslangoeren, prachtige beesten
Erg tof verslag verder, wacht met smart op deel 2

En een stuk vriendelijker dan die grijze gasten. Die springen dus echt gewoon op je tafel en pakken alles wat ze kunnen van je bord.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 10:29 schreef Leintjeuh het volgende:
Gaaf verslag UIO

Dank je!

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 10:10 schreef SeLang het volgende:
Ja dat telt . Je hebt hem gezien en geïdentificeerd. Toffe vogel! Endemic, komt alleen op Flores en omgeving voor.

En dan alleen op de hogere flanken van vulkanen.

quote:

Veel herkenning in je verslag. Moni heb ik ook overnacht en net als jullie ben ik ook vanaf Kelimutu teruggelopen. Was voor mij toen ook één van de hoogtepunten. Schitterende wandeling, zou ik graag nog een keer doen. Onderweg kun je bij huizen op de helling ook koffie drinken tegen een kleine vergoeding.

Schitterend, maar toch best zwaar als je het midden op de dag doet.

quote:

Jullie hadden mooie blauwe meertjes trouwens. Toen ik er was 10 jaar geleden waren ze heel donker van kleur (zwart/ bruin/ donkergroen). Dat verandert inderdaad door de jaren heen.

Ook herkenbaar, dat begraven van familie direct voor de deur. Maf is dat, dat je eerst een minibegraafplaats over moet als je een huis binnen gaat.

Tegenwoordig mogen ze niet meer naast het huis begraven van de nationale regering. Dat is wel sneu voor de traditionele bevolking.

quote:

Bena ben ik ook geweest! Ik heb toen nog met de dorpsoudste gesproken, die vloeiend Nederlands sprak zoals meer oude mensen daar. Ik kreeg ook de indruk dat ze het vaak leuk vinden om Nederlands te spreken.

Bena was wel gelijk de meest gehaaide van alle dorpjes die daar liggen. Het is voor overland tours de locatie om te bezoeken. Ze hebben zelfs een parkeerplaats voor grotere busjes.

quote:

Je laatste twee foto's van Labuan Bajo zijn ook erg herkenbaar. Ik vond de trip naar komodo/ Rinca echt geweldig dus ik kijk alweer uit naar je volgende deel.

Door jouw verslag krijg ik nog meer zin om de komende jaren nog een keertje daar terug te komen.

Ik wil ook weer terug! Naar Indonesië dan toch. Andere eilanden bezoeken.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 11:41 schreef SeLang het volgende:
Ja >1200m zegt mijn fieldguide. Had jij een vogelgidsje mee trouwens?

Toen ik er was was er verder niemand (behalve de bewoners). Maar het is inderdaad de bekendste van die dorpjes. Ben ook nog in/bij andere geweest maar weet niet meer welke. Is natuurlijk ook alweer 10 jaar geleden...

Same here. Maar ook de eilanden die ik al bezocht heb wil ik opnieuw bezoeken. Maar vooral meer naar het westen is de zomer de beste periode maar juist in die maanden heb ik altijd al andere dingen te doen. Tot 2022 zit ik sowieso "vol" . Meer naar het oosten kan wel goed in de wintermaanden (blijkt tot mijn vreugde uit jouw verslag!). Dus ik ga toch kijken of ik al eerder een keertje terugga.

Ow, en je vrouw gaat Sulawesi tof vinden! Met de bizarre begrafeniscultuur in Toraja.

We hadden geen vogelgidsje mee. Bij de parking van Kelimutu stond een groot informatiebord met veel aandacht voor de Bare Throated Whistler, dus vandaar dat we die herkenden.

Toen wij in Bena waren, was er maar één ander stel op bezoek, maar het gastenboek was een stuk voller dan die van de andere dorpen.

Op Flores hebben wij alleen die eerste nacht regen en onweer gehad. De rest van de tijd was het droog. Op Bali was het in ieder geval een stuk natter.

Ze houdt van meer dan alleen begrafenisculturen hoor. Al stond ze in Peru ook in massagraven.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 12:31 schreef Renesite het volgende:
Benieuwd naar Nusa. Gaan we in september ook heen

Voor september dit verslag af moet wel lukken. .

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 11:24 schreef flipsen het volgende:
Leuk verslag

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 18:51 schreef Cat-astrophe het volgende:
Ik zag twee toiletten/badkamers

Verslag wordt beter en beter, zeker met shirtloze spinnen en UIO’s

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 19:42 schreef Fogel het volgende:
Prima verslag dit

Bedankt!

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 16:31 schreef SeLang het volgende:
Dat mag ik hopen ja
Maar dat is wel wat Toraja zo uniek maakt voor een antropoloog.

Zeker, ze was net voor onze reis begonnen in dit boek over de Toraja, dus haar interesse was al gewekt.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 12:04 schreef Duderinnetje het volgende:
Ah! Geboekt dus!

Wat een tof verslag dit!

Dank je!

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 12:52 schreef Renesite het volgende:
Yes. Java/Bali/Nusa !

Je zult nog even geduld moeten hebben. Eerst de Komodo-eilanden.

Deel 3. Flores: Eindelijk de Komodo-eilanden

Dag 17 van onze huwelijksreis!

Goed, op dag 16 kwamen we dus aan in Labuan Bajo, de toegangspoort tot de Komodo-eilanden. De volgende morgen werden we geconfronteerd met …



… werkzaamheden voor de deur en een niet al te mooi uitzicht (na wat klagen bij de receptie van Eco Tree ‘Otel kregen we de volgende dag een gelijke kamer een verdieping hoger) ...



... en aangezien we hier zijn om te snorkelen en de Komodo-eilanden te bezoeken, gingen we op dag 17 in de straat op zoek naar een geschikte aanbieder. Deze 'Never Quit' poster is trouwens reclame voor een sigarettenmerk ...



... na veel wikken en wegen kozen we voor een Belgische duikschool voor de snorkeltrip voor dag 18 en liepen we de roze steiger op voor de zonsondergang ...



… aan de andere kant dus.



... Komodovaraan in (is net onthuld) beeldvorm voor ons hotel ...



Komodovaraan in gietijzerwerk. Zo veel kunst vraagt natuurlijk om cocktails. Vandaar dat mijn vrouw aan de margarita ging en ik aan een pina-banana-colada zonder alcohol. Trouwens ook nog een pizza gegeten bij de lokale Italiaan (Mediterraneo). Was heerlijk na een week van Indonesische maaltijden van verschillend kwaliteitsniveau. Morgen snorkelen rond de Komodo-eilanden!

Dag 18 van onze huwelijksreis!



Vroeg opstaan om te gaan snorkelen met de Belgische duikorganisatie Manta Rhei! Wij waren de enige snorkelaars aan boord en speciaal voor ons ging een gids mee die constant bij ons bleef. Heel fijn!



Nou ja, nog even slapen dan.



... tot we bij het eerste eilandje (Sabia Besar) zijn aangekomen. Eindelijk het water in na een paar uur varen. Het staat vooral bekend om het volgende:





Daar wemelt het van de schildpadden.



... en na het snorkelen veel drinken. Veel enorme schildpadden en hard koraal bij dit eiland. Mijn vrouw claimt twee haaien gezien te hebben. Die heb ik dan weer gemist ...



Balen wel. .

Bij het tweede eilandje (Mawan, geen foto van) heb ik meer geluk en zie ik naast schitterend koraal, een giant pufferfish, twee blue spotted rays en mijn eerste haai! Een baby white tip reefshark, dat dan weer wel. We zijn ook nog bij een derde eilandje wezen snorkelen met een hele mooie muur van koraal.

Na het snorkelen en duiken werden we nog getrakteerd op echte Luikse wafels. Het voordeel van een Belgische duikschool zullen we maar zeggen. Sowieso zijn zij een aanrader, ook voor snorkelaars zoals wij. We betaalden volgens mij iets van 700.000 IDR per persoon.

Op dag 19 zullen we ons verplaatsen naar een bungalow iets buiten Labuan Bajo voor wat meer rust en mooiere uitzichten. Bedankt daarvoor @Re en @MissBliss en wat studievrienden van mij. Drie nachten tussen de constructiewerkzaamheden en gebedsoproepen uit meerdere moskeeën is drie nachten te veel. Bepaald niet goed voor de nachtrust. Wat ook niet bijster goed was voor de nachtrust, was Mexicaans eten bij Bajo Taco. Voor mij dan. Mijn vrouw vond het heerlijk daar.

Dag 19 van onze huwelijksreis!

Eindelijk kunnen we weg uit de Eco Tree ‘Otel. Geen idee wat er Eco aan was, maar de receptionisten waren in ieder geval niet erg vriendelijk, de kamer niet wat we verwacht hadden, het uitzicht bagger en de nachtrust niet aanwezig. Van andere reizigers die we in Hotel Happy Happy waren tegengekomen, hadden we al de tip gekregen om naar Golo Hilltop Hotel van een Nederlands stel te gaan. Deze was de vorige dagen volgeboekt, maar hebben nu een kamer voor ons beschikbaar. Voor we vertrekken regelen we wel nog een Komodo-trip naar de 6 hoogtepunten van de Komodo-eilanden (Padar Island, Pink Beach, Komodo Island, TakaMakassar, Manta Point en Turtle Bay) met een speedboot van Red Whale Dive Komodo voor de volgende dag.

Maar eerst naar het Golo Hilltop Hotel. De taxichauffeur keek wel even raar uit zijn ogen toen we niet naar het vliegveld moesten maar naar een ander hotel. Bij Golo weten ze dat we na het ontbijt komen en een vroege check in is geen probleem. Uiteraard heb ik ook laten weten dat het om onze huwelijksreis ging, maar een groot tweepersoonsbed gaat niet lukken. Dus lossen ze het zo op:







Golo Hilltop heeft wel een fijn zwembad, waar we de rest van de dag verblijven, met mooi uitzicht en zonder werkzaamheden. Wat een rust! Net wat we nodig hadden.



... en ook een prachtige zonsondergang (jammer van die telefoonmast als we toch Hollands klagen).

Dag 20 van onze huwelijksreis!

Op deze dag worden we weer vroeg opgehaald voor de dagtrip per speedboot door de Komodo-eilanden. Mijn maag is gelukkig alweer enigszins hersteld van de Mexicaanse aanslag en we hebben er veel zin in. Eerste stop: Padar Island.



Het bekende uitzichtpunt om baaien met 3 verschillende kleuren zand te zien: wit, zwart en roze. Je kunt nog verder naar boven, en mijn vrouw deed dat ook, maar ik vond het wel mooi geweest. Op naar Pink Beach:



Dit is niet het Pink Beach van Komodo Island, maar een onbekendere van Padar Island. Net zo mooi natuurlijk en wel een heel stuk rustiger zoals jullie kunnen zien op de foto. Uitstekend om even te snorkelen:






Plotseling zwom er een haai naast me, geen gevaarlijke, maar je schrikt je wel de pleuris. Zeker omdat deze met me mee zwom in plaats van weg van me. Heel verontrustend, maar verder weer een schitterende snorkelplek weer.



Kijk die tevreden koppies eens. Dan steken we over naar Komodo Island voor een ontmoeting met de bekende varanen. Na alle kunstwerken in Labuan Bajo wil ik ze nu wel eens in het echt zien:



De entree! Tijdens ons vorige bezoek aan Indonesië wilde ik al hier heen om de fameuze Komodovaranen te zien. Zal het dan nu lukken?




Jawel! Dit is alleen wel een baby-variant die je normaliter niet op de grond ziet vanwege kannibalisme. Het feit dat wij hem nu wel zien, wil zeggen dat de grote jongens in geen velden of wegen te bekennen zijn.

Wel zien we veel verschillende vogels:





Een geen idee vogel, een soort duif, en een drongo ( @SeLang zeg het maar ).
.
Tijdens de wandeling over Komodo Island zien we ook nog de natuurlijke prooien van de Komodovaranen, namelijk zwijnen en herten. Dan lopen we door naar het restaurant / bezoekerscentrum waar één van de twee lokale varanen van onder het restaurant naar buiten worden gelokt voor wat actiefoto’s:





Ach ja, het hoort er natuurlijk bij. Ontmoetingen in het wild vallen natuurlijk buiten de garantie en gelukkig zijn er dan nog de twee grote jongens van het restaurant waarvan er vast wel eentje een showtje voor de bezoekers. Toeristen mogen natuurlijk niet teleurgesteld het eiland verlaten. Mij hoor je niet klagen hoor. :’).

De volgende stop is Taka Makassar. Een zandbank nabij Komodo Island, waar je met 80 man tegelijk op staat. Had van mij niet gehoeven. Mijn vrouw denkt daar anders over:



Dit is voor iedereen de vaste stop voor het bezoeken van Manta Point, waar we snorkelden met wel vier reuzenmanta's:









Hoogtepunt van de dag wel. Misschien zelfs wel van de hele reis. Wat een mooie en vooral ook gracieuze vissen zijn dat!

Daarna varen we nog door naar Turtle Point. Ik ben redelijk uitgeteld, maar mijn vrouw wil nog wel een rondje snorkelen. Achteraf hoorde ik dat er een behoorlijke stroming stond en dat de plek die we met de Belgische duikschool bezochten veel mooier was

De Komodo-highlights cruise (1.200.000 IDR per persoon ex park fee) hebben we te danken aan neven en nichten, vrienden en collega’s. Als je er bent, moet je natuurlijk zo’n eilandtoer doen, maar voor het snorkelen alleen was de tocht met Manta Rhei vele malen beter ook al zijn zij in eerste instantie alleen voor duiktochten. Zij bieden uiteraard ook tochten langs Manta Point aan.

Qua snorkellocatie hebben de Komodo-eilanden in ieder geval Menjangan Island van de eerste plaats verdreven. Wat een ongekende schoonheid daar.

Moe maar voldaan eten we ’s avonds nog wat bij het hotel. De volgende morgen vliegen we terug naar Bali.

Vooruitblik op dag 21 van onze huwelijksreis



Je hoeft dus niet helemaal naar boven te lopen op Padar Island voor het bekende uitzicht. Dat kan ook gewoon op het vliegveld.



O ja, op de terugweg hadden we ook weer een propellervliegtuig van Garuda waar de andere maatschappijen gewoon met straalvliegtuigen vliegen. Tot grote hilariteit van mijn vrouw. .

De rest van dag 21 komt wel in het volgende deel. .

Accommodaties
Her en der op internetsites laat ik meestal wel een recensie achter. Dit is wat ik schreef over de accommodaties van dit deel van de reis, of wat ik nu aanvul:

Labuan Bajo: Eco Tree O’tel

quote:

”Teleurstellend.”
+ De kamer was schoon en er stond een goed bed.
- De kamer viel tegen. We hadden de suite met uitzicht geboekt, maar die moet volgens de omschrijving op booking.com 30m2 zijn. De kamer die wij kregen was hooguit 20-25m2 (linkerzijde gang) en dan schat ik ruim. We hadden verder wel uitzicht op zee, maar dat lijkt in de verste verte niet op het uitzicht van de foto's van de suite. Dat komt omdat er op die plek gebouwd wordt. Kennelijk een nieuw havengebouwtje. Uiteindelijk zijn we de volgende dag op ons verzoek verhuisd naar een etage hoger. Wederom linkerzijde gang en geen 30m2. Ondanks dat ik herhaalde keren verzocht heb om een suite aan de rechterzijde. Er zijn namelijk wel suites aan de rechterzijde van de gang en die lijken ook wel groter te zijn, zoals op de foto's op booking.com blijkt. Als het echt een suite was geweest, had ik geen probleem gehad met de prijs, maar nu was de prijs - kwaliteit gewoon ver te zoeken. Zoals gezegd was het bed goed en de badkamer schoon, maar comfort heeft ook te maken met rust. En dat komt er niet van als de hele dag door gebouwd wordt tegenover je raam. Hier kan het hotel natuurlijk ook niets aan doen, noch aan de immer aanwezige moskee die 's ochtends vroeg de oproep tot gebed op 10 uit de versterkers laat galmen. Dit is dan ook de reden dat wij uiteindelijk onze laatste nachten op Flores op een andere locatie in LabuanBajo (of eigenlijk net erbuiten) hebben doorgebracht (GoloHilltop - grote schone kamers, zeer rustig gelegen en een prachtig uitzicht) en dat beviel uitstekend.

Score: 6,3/10
Prijs: 1.000.000 IDR per nacht

Labuan Bajo: GoloHilltop Hotel

quote:

”Geweldig.”
+ Het huisje is groot en schoon, net als de badkamer. Geweldig uitzicht, heerlijk zwembad.
- Helaas waren het twee eenpersoonsbedden die tegen elkaar aan stonden en niet één groot dubbelbed, maar we waren dan ook laat met boeken. Eten was niet heel bijzonder.

Score: 9,3/10
Prijs: 650.000 IDR per nacht

.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 14:11 schreef SeLang het volgende:
#1 is moeilijk te zien, maar ik denk een Sunbird vrouwtje, waarbij ik dan gok op een Olive-backed Sunbird, maar er zijn nog een paar andere mogelijkheden (de vrouwtjes lijken erg op elkaar).
#2 Green Imperial Pigeon
#3 Wallacean Drongo

Bedankt! We zagen ook nog wat grotere gele vogels, maar die waren weg voordat we een goede foto konden maken.

quote:

Tof die manta's! Die heb ik daar zelf niet gezien.

Zeker één van de hoogtepunten van de hele reis. Je verwacht bang te zijn vanwege hun omvang, maar vanaf het moment dat je ze ziet, ben je in een soort trance. Op de één na laatste foto heb ik nog een paar flippers in boven in beeld zodat je een indruk kan krijgen van hoe groot ze wel niet zijn.

quote:

Die Komodo Waranen zijn badass! Ik zag ze zelf (op Rinca) op minder dan 10 meter afstand van een buffel, maar die laatste leek zich weinig zorgen te maken.

Eigenlijk zijn ze slaapverwekkend en dan slaan ze opeens toe. Ontzagwekkende beesten wel.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 14:21 schreef Backpackinglife het volgende:
Toch bijzonder hoeveel die wallacean drongo lijkt op z'n Afrikaanse broertje: de fork tailed drongo

Heb ervan genoten, brengt mooie herinneringen terug wanneer ik dit lees!

Foto opgezocht, ik zie inderdaad geen verschil. .
Bij het schrijven komen die mooie herinneringen ook weer terug. Maar best veel werk.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 18:11 schreef Re het volgende:
mooi te weten dat we voor een rustpunt konden zorgen, mooi verslag, jaloers!

Zeker! In het volgende deel meer over jullie cadeau 'fietstocht door de rijstvelden'. .

Deel 4. Bali: Ubud en Nusa Lembongan

Goed, ik liet jullie dus achter met de vlucht terug van Flores naar Bali. Deze kregen we van de oom en tante van mijn vrouw.

Dag 21 van onze huwelijksreis!

Bij aankomst op Bali werden we weer opgewacht door onze vaste chauffeur Nyoman. Overigens is Nyoman een veelvoorkomende naam op Bali. Het staat voor zoon nummer 3. Met Wayan / Gede voor zoon nummer 1, Made / Kadek voor zoon nummer 2 en Ketut voor zoon nummer 4 vind je verder maar weinig variatie in naamgeving op Bali. Bij de vijfde zoon beginnen ze namelijk weer opnieuw met Wayan / Gede. Maar goed, onze Nyoman stond dus weer keurig op ons te wachten en was blij ons weer te zien.

Op Bali waren de voorbereidingen voor Kerst in ieder geval al begonnen:



Terug in Ubud gingen we weer naar onze vaste verblijfsteeg, maar deze keer probeerden we een andere guesthouse waar we goede recensies over gelezen hadden: Indraprastha 2 Bungalow. Geen teleurstelling:



Ons appartement op de bovenverdieping met uitzicht over de rijstvelden.



Happy Honeymoon Mr UIO_AMS!



… and wife.

Onderweg naar Ubud hebben we ook net te horen gekregen dat mijn getuige eindelijk vader is geworden en dat moeder en kind het goed maken. Dat vieren we met goede (m/c)ocktails en lekker eten bij Gedong Sis iWarung, de buren van het Oops Restaurant waar we in deel 1 al gingen eten:



Nasi Campur voor mij (een soort nasi compleet) en Pepes Ikan (in bananenblad gestoomde vis) voor mijn vrouw. .

Dag 22 van onze huwelijksreis!

De volgende morgen hebben de roomboys nog een verrassing voor ons in petto:




Wat een monnikenwerk ook. Ik wilde net gaan vragen waar het ontbijt, dat ik een uurtje eerder besteld had, bleef. :’). En dan ook nog bloemen erbij.

Vandaag gaan we dan eindelijk de fietstocht doen die @MissBliss en @Re ons aangeboden hebben. Die duurt tien minuten:



Stortbui en spekgladde wegen. Dus besluiten we het cadeau van Re en MissBliss maar om te zetten in taartjes bij Casa Luna:



Een Paris Match voor mij en een Apple Crumble voor mijn vrouw. Na de taartjes is het toch weer droog geworden en dus maken we maar een wandeling door de rijstvelden van Ubud





Kleine en grote vogels.



Werkende vrouwen.



Werkende eenden.



En zowaar een werkende man, waa ze zelf ook om kunnen lachen.

De wandeling eindigt bij Nyoman (zoon nummer 3) en Nyoman (zoon nummer 3) The Coconut Man.



Verse kokosnoten zijn niet te versmaden. Terug in ons steegje gaan we nog maar weer eens op visite bij onze oude vriendin die daar al jaren woont.

Aangezien mijn vrouw een dansliefhebster is, bezoeken we ’s avonds nog een Legong-dansvoorstelling in het paleis van Ubud:



Eigenlijk moet je voor de betere dansvoorstellingen niet meer in Ubud zijn, maar in één van de naburige dorpen. De toeristen komen toch wel naar de bekende plekken in Ubud, dus de kwaliteit neemt af. Jong talent krijgt nauwelijks een kans, maar in de dorpen net buiten heb je een concurrentiestrijd waar dus de betere dansers komen bovendrijven.

Dag 23 van onze huwelijksreis!

Op dag 23 wilden we eens iets anders doen. Het internet biedt dan natuurlijk uitkomst en zo hadden we opeens online kaartjes geboekt voor het Bali Bird Park. Een spontane actie. Zo spontaan zelfs, dat we onze vaste chauffeur Nyoman (zoon nummer 3) niet konden krijgen. Gelukkig zit je in Ubud nooit lang verlegen om een taxi en vonden we al gauw een Wayan (zoon nummer 1) bereid om ons naar het Bali Bird Park te brengen voor een redelijke prijs. In het bird park waren we net op tijd voor het voederen van de Lori’s:



En niet veel later werd mijn vrouw verliefd op een neushoornvogel:



Tja, wat doe je er aan? Kijken naar de andere vogels dan maar:



Een paartje Balinese spreeuwen. We zijn daarna nog op zoek gegaan naar een houten Balinese spreeuw als een soort souvenir, maar ondanks een enorme hoeveelheid souvenir shit die verkrijgbaar is in allerlei vormen, is een houten Balinese spreeuw onvindbaar. Gat in de markt.

Voor de komodovaraan hoef je trouwens niet eens naar de Komodo-eilanden. Die hebben ze hier ook:



In heel Indonesië vind je vele soorten mooie bloemen. Deze waren we nog niet eerder tegengekomen:



Voor een Toraja-huis hoef je ook niet naar Sulawesi:



In het Bali Bird Park is dat de plek waar je de uilen kan vinden. Daar zijn we op internetfora dol op, dus hier een uil voor mijn topic:



De mooiste vogels ter wereld kun je in het park vinden, waaronder meerdere soorten paradijsvogels. Dit is er één van:



En nog een groene duif:



Dag 24 van onze huwelijksreis!

De vorige keer dat we op Bali waren, brachten we een bezoek aan Gunung Kawi. Dat vond ik destijds één van de meest mystieke plekken waar ik ooit geweest was, maar daarna heb ik er altijd van gebaald dat we niet alles hebben kunnen bekijken. Vandaag gaan we in de herkansing.

Vaste chauffeur en zoon nummer 3 Nyoman was weer beschikbaar en met hem spraken we af na het ontbijt



En kijk eens hoe blij ik daarmee ben! Zoals gebruikelijk moet je wel een sarong of shawl om je middel (kun je gewoon lenen na de ingang dus niet kopen in één van de honderden winkeltjes voor je bij de kassa bent).

Even na dit uitzichtpunt heb je een pad rechtsaf dat we de vorige keer niet genomen hebben. Dit pad langs de rijstvelden dus:



Dat leidt naar een kleine tempel:



Met daarbij een paar grotwoningen:



En een apart liggende tombe



Het is onbekend waarom deze tombe apart van de overige negen ligt. Daarna gingen we eerst langs de tombes van de 4 bijvrouwen:



Die tegenover de tombes van de koning en zijn 4 echte vrouwen liggen:



Imposant wel als je je realiseert dat dit complex uit de elfde eeuw stamt:



Vervolgens nam een lokaal mannetje ons mee naar een afgelegen tempel met nog wat andere grotwoningen:



En waar we een veel te dure kokosnoot dronken, maar ja, groot kapmes en zo:



Met Nyoman hadden we afgesproken dat we bij Ibu Oka zouden gaan eten:



Eindelijk weer de fameuze Babi Guling van Ibu Oka (o.a. Obama en Anthony Bourdain gingen ons voor).

Een mooie afsluiter van ons bezoek aan Ubud. Nu op naar Nusa Lembongan. Een tropisch eilandje vlak voor de kust van Bali voor wat laatste dagen huwelijksreis op het strand.

Dag 25 van onze huwelijksreis!

Op dag 25 van onze huwelijksreis verlieten we ons steegje in Ubud:



En pakten we één van de fastboats van Sanur naar Nusa Lembongan:



Waar dit het uitzicht was van ons huisje van Naturale Villas op Mushroom Bay:



Het huisje was verder erg donker en plakkerig en onze buitentoilet grensde aan het restaurant. Lekker rustgevend naar de wc gaan als daar hele families zitten te eten. :’). We hebben voor 2 nachten geboekt, maar de volgende twee nachten brengen we wel elders door op Lembongan.

Dag 26 van onze huwelijksreis!

Op dag 26 van onze huwelijksreis gingen we nog maar weer eens snorkelen. Deze keer met een opgefokte oude visser. Desalniettemin werd het een mooi tochtje rond de Nusa’s:



De eerste stop is Mangrove Point aan de noordwest kant van Nusa Lembongan. Vele visjes is vele kleuren, recht voor je neus:



Hier kreeg ik al ruzie met de oude visser over het kwijt raken vaneen snorkel. Kan gebeuren. :’). 100.000 IDR extra en verder gaan. Langs rustige baaitjes zoals Gamat Bay met helder water en vele visjes:



Waaronder een agressieve triggerfish:



Mooi, maar ontzettende etters.

En minder rustige baaitjes (Crystal Bay) met helder water en vele visjes (waaronder een mooie kleine murene) en mooi koraal:






Vervolgens maakten we het rondje om Nusa Ceningan en Nusa Lembongan compleet en eindigden we weer op Mushroom Bay (maar niet voor ik weer een ruzie had met de oude visser over een sigaret die ik niet aan kreeg. :’). Kan gebeuren.

De rest van de dag brengen we door met het verkennen van andere overnachtingsopties rond Mushroom Bay en een drankje aan het strand:



En met de voetjes in het zand ’s avonds een visje van de bbq:



Morgen naar een andere accommodatie.

Dag 27 van onze huwelijksreis!

Zoals gezegd waren we toch niet zo tevreden over het eerste huisje en de faciliteiten (alles rook muf en plakte), dus verkasten we naar dit huisje van Sanghyang Bay Villas:



Met een schitterend zwembad voor de deur:



En obligate zwaantjes op het bed:



En met een fijne buitendouche en –toilet onder een frangipani-boom en niet naast een restaurant. .



Foto speciaal voor @yvonne en @Cat-astrophe .Wat is immers een reisverslag zonder badkamer-foto's?



De rest van de dag lagen we lekker in het zwembad en trokken we er alleen nog op uit om:

Wat te drinken aan het strand en gelijk plaatjes te schieten van de Chinese dagjesmensen die af en aan werden gebracht:



En van de zonsondergang over Bali.









En het eten van een lekker kreeftje.



Zo kom je de dagen wel door. .

Dag 28 van onze huwelijksreis!

Op dag 28 deden we eigenlijk niet veel anders. Behalve dat we op zoek gingen naar Secret Beach:



Gevonden!



Dit is alleen niet de toegang.



Aan de andere kant dit wel. .



Op Secret Beach kun je dus heerlijk in alle rust dobberen.



Waarvan acte.

Om niet weer in de herhaling te vallen, liepen we ’s avonds naar de Sandy Bay Beach Club, wat een veel te hippe tent is:



Maar waar je dus wel de beste zonsondergang hebt met een iets te dure Bintang.



In de schemering liepen we vervolgens nog door naar Devil’s Tear:



Dat is dus net even te donker. Beter ga je daar heen voor de zon onder is. .

Dag 29 van onze huwelijksreis!

Vandaag gaan we met de fastboat terug naar Bali voor een laatste nacht in Sanur en dan vliegen we morgen alweer terug naar Nederland.

Zoals wij gekomen zijn, zo komt de bintang ook op Nusa Lembongan:



Verder dronk mijn vrouw nog een jonge kokosnoot op Nusa Lembongan voor vertrek met de fastboat naar Bali. Een laatste overnachting in Sanur waar we eigenlijk niet meer naar toe wilden, maar wat wel verdomd handig is als laatste locatie voor de vlucht terug en in ieder geval stukken beter dan Kuta of Seminyak.

In Sanur maakten we nog een wandeling langs het strand en aten we een uitstekende ramen-soep bij Minami Japanese Kitchen. ’s Avonds liepen we nog door de hoofdstraat van Sanur, kochten een baby-outfit voor de pasgeboren baby van mijn getuige bij Hardy’s Sanur en aten we bij Café BatuJimbar een rijsttafel en een stuk taart toe. Café Batu Jimbar was 4 jaar geleden de eerste plek waar we samen dineerden op onze eerste Indonesische reis en dat vonden we nu wel een goede afsluiter.

Dag 30 van onze huwelijksreis!

En op dag 30 vlogen we met extra veel beenruimte (bedankt zus en familie) terug naar Amsterdam. Onderweg werden we nog getrakteerd op een mooie zonsopgang. Op 5 december waren we weer terug op Nederlandse bodem.

En zo eindigde onze huwelijksreis. Velen hebben we al bedankt voor een specifiek onderdeel van onze huwelijksreis via facebook of andere sociale media, maar nog meer mensen (onze ouders, ooms en tantes, neven en nichten, vrienden en vriendinnen) droegen in algemene zin bij aan onze huwelijksreis. Die hebben we natuurlijk ook nog bedankt.

Nou, dat was het qua reisverslag. Zal me binnenkort eens buigen over een top 5 van deze reis. Dat hoort natuurlijk ook in een reisverslag-topic.

Accommodaties
Her en der op internetsites laat ik meestal wel een recensie achter. Dit is wat ik schreef over de accommodaties van dit deel van de reis, of wat ik nu aanvul:

Ubud: Indraprastha2 Bungalow

quote:

“Schoon, rustig en vriendelijk in centrum Ubud”
+ Ontzettend schone kamers in Ubud. Wij zijn meerdere keren in Ubud geweest en hebben op vele locaties overnacht, ook bij anderen in dit steegje (steegje heet Gang Beji aan de Jalan Monkey Forest) naast het voetbalveld van Ubud zoals Swan Inn, Gayatri en Alit's Warung& Bungalows en geen komt qua hygiëne ook maar in de buurt van de kamer die wij hadden bij Indraprastha 2 (de luxe kamer met balkon en airco). Verder is het ontzettend stil op deze locatie, ondanks dat je in het centrum van Ubud zit. Het personeel is ontzettend vriendelijk en dan niet op een geforceerde manier en de roomboys hadden extra hun best gedaan op het ontbijt en de kamer voor ons omdat het onze huwelijksreis is.
- Niets. Er is weliswaar geen zwembad bij deze accommodatie, maar tegen betaling kun je vast wel gebruik maken van het zwembad van buurman Gayatri (een duurder guesthouse met mooi zwembad, maar minder mooie kamers).

Score: 9,6/10
Prijs: 315.000 IDR per nacht

Nusa Lembongan: Naturale Villa’s

quote:

“Tja.”
+ Goede locatie.
- Een donkere en plakkerige villa waar we een ingesloten gevoel hadden. Niet bijster pro-actief personeel. Muffe geur. Kapotte toiletpot. Buitentoilet direct naast restaurant.

Score: 5,0/10
Prijs: 700.000 IDR per nacht

Nusa Lembongan: Sanghyang Bay Villas

quote:

“Top.”
+ Mooie, schone en lichte villa. Schitterend zwembad. Vriendelijk personeel. Goed ontbijt. We verbleven bij Mushroom Bay eerst bij Naturale Villa's in een donkere en plakkerige villa en waar we een ingesloten gevoel hadden. Sanghyang Bay Villa's is ruimer qua opzet.
- Weinig. Als ik echt iets moet zeggen, is het wel dat je voor het ontbijt naar het restaurant van dezelfde eigenaar op het strand moet. Maar dat is slechts een minuutje lopen van de ingang van het kleinschalige resort.

Score: 9,6/10
Prijs: 1.020.000 IDR per nacht

Sanur: Puri Kelapa Garden Cottages

quote:

“Goed voor een nachtje voor je vertrekt vanaf Bali.”
+ Vriendelijke mensen, leuk zwembad.
- Het doet allemaal wat verouderd aan. Waarom je het dubbele moet betalen van wat je in Ubud aan soortgelijke accommodaties kwijt bent, is mij een raadsel.

Score: 8,3/10
Prijs: 780.000 IDR per nacht

.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 18-11-2019 13:22:37 ]

quote:

Op maandag 18 maart 2019 13:42 schreef MissBliss het volgende:
Erg leuk om alle foto's en verhalen weer langs te zien komen Wat een prachtige reis hebben jullie toch gemaakt!

Bedankt!

quote:

Op maandag 18 maart 2019 16:18 schreef Ali_Ilegali het volgende:
Zoveel herkenning in jullie flores trip. Ben daar 2x geweest, alleen ging ik van Labuanbajo richting Maumere
1ste keer was het vliegveld 1 gebouwtje en kwamen de koffers op een trekkar aan in het gebouw. Andere 3 jaar later was het nieuwe gebouw net open en was er airco

Het vliegveld van Maumere is nog steeds zo. Ik hou daar wel van. Lekker kneuterig.

quote:

Golo hiltop echt een chille plek met een superuitzicht vooral helemaal boven in rechts, hadden toen beloofd dat we terug zouden komen als die zwembad er was

Moet je zeker doen! Het zwembad is echt geweldig om te ontspannen na een dag vol excursies.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 12:31 schreef Renesite het volgende:
Benieuwd naar Nusa. Gaan we in september ook heen

Als je nog vragen hebt na dit deel van het verslag, stel ze gerust.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 09:12 schreef Ali_Ilegali het volgende:
Haha ik was ook terug gegaan, dat was 3 jaar later toen het klaar was. Echt heel geweldig idd met dat uitzicht

Ja ik vloog dus 2x op Labuanbajo en bij de 2de keer verbleven we ook daar. Goed dat Maumere nog lekker klein is.
Labuanbajo is natuurlijk gegroeid doordat veel Indonesische mensen uit Jakarta(java) naar Rinca en Komoda gaan in de weekenden.

Ah, dat had ik niet begrepen dat je er terug bent geweest toen het al klaar was.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 09:41 schreef yvonne het volgende:
Toffe buitendouche

Zeker! Buiten douchen vind ik prima. .

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 10:53 schreef SeLang het volgende:
Nusa Lembongan ziet er ook wel tof uit. En vis-BBQ op het strand

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

In dat vogelpark zaten heel veel vogels die je niet in Indonesië aantreft. Normaliter heb ik het niet zo op dierenparken in onderontwikkelde gebieden, maar deze kan wedijveren met vele Europese.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 17:42 schreef Cat-astrophe het volgende:
Een buitentoilet. Mijn leven is compleet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ben geen fan van het concept buitentoilet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 17:48 schreef Cat-astrophe het volgende:
Dit maakt mij nieuwsgierig, licht toe!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

1. Weinig privacy, al staat er natuurlijk wel een muur omheen.
2. Wildlife. Muggen en dergelijke zijn natuurlijk irritant, maar bijvoorbeeld plotseling een gekko boven de pot waar jij zit is ook niet rustgevend.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 17:54 schreef Cat-astrophe het volgende:
Hmmm.... ik zie je punt.

Nu mijn vrouw nog. .

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 20:34 schreef Renesite het volgende:
Ik zie het al, wij zitten in een andere hoek op Nusa, noordelijker, Lembongan Beach Club & Resort. Wel tof om te zien dat het eigenlijk erg relaxt is. Wij nemen dezelfde volgorde. Laastste drie dagen Nusa en dan een hotelovernachting op Bali en dan wegvliegen. Tof om te horen dat dat een goed idee is!

De Nusa's zijn een prima alternatief voor de Gili's, al vond ik het snorkelen bij de laatste beter.
Zeker een goed idee om een dagje eerder weg te gaan. Als de boten nou opeens vanwege storm niet gaan, heb je in ieder geval nog een dag speling.

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 10:50 schreef Renesite het volgende:
Snorkelen moet ik maar eens leren ontdekken dan. Klinkt als een goed plan. Ben alleen zo'n paniekvogel met ogen open en ademnood.

Elke boot heeft life vests. Ik doe die altijd om als ik ga snorkelen vanwege mijn spierziekte. Betekent minder inspanning voor mij. Bijkomend voordeel is dat je altijd blijft drijven. Als je dus loopt te kutten met snorkel of masker, kun je je daar op richten en hoef je je geen zorgen te maken over watertrappelen en zo. Heel rustgevend. Tenzij je je snorkel verliest en deze net uit je handbereik verdwijnt. Zonder life vest had ik er zo achteraan kunnen duiken.

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 11:04 schreef Duderinnetje het volgende:
Als je het eerlijk zegt dat je het eng vindt, dan kun je vaak wel drijvers omkrijgen en houdt de instructeur je daaraan vast. Je gaat dan gewoon niet onder water met je snorkel, maar blijft met het pijpje boven water. Zie je ook genoeg en je kunt langzaam aan kijken wat je wel en niet prettig vindt.
Althans, zo ging het bij mij op Bonaire. Ik vond het rot om toe te geven (de groep bestond uit mensen die allemaal al eens gesnorkeld hadden), maar heb dankzij die eerlijkheid gewoon heel erg genoten, in plaats van dat ik al maar panisch stoer had moeten zijn.

Of dat, weer een stap verder dan alleen een life vest.

quote:

Een goede instructeur/begeleider zal je grenzen nooit over gaan. Ze willen gewoonweg dat je mooie dingen ziet, binnen wat jij durft. En je bent waarschijnlijk niet de eerste en enige.

Mooie dingen zien is mogelijk een goede fooi en altijd goede reclame. Ze zijn er voor jou!

quote:

Gewoon even aangeven van te voren, informeren of men je kan en wil helpen daarmee en misschien zorgen dat je in een niet al te grote groep op pad gaat.

Sowieso nooit met een te grote groep gaan. Dat is echt heel irritant in het water en lastig voor de crew om overzicht te houden. Onze laatste snorkeltrip was helaas niet een louter positieve ervaring, ook al waren we maar met z'n tweeën als gasten. De boot had dus een chagrijnige kapitein en verder geen crew die mee ging het water in. Overigens heeft zoiets ook wel eens goed uitgepakt in bijvoorbeeld Amed. Gingen we gewoon met een lokale visser mee en die bracht ons naar geweldige plekken.

Ik ga dus liever met een gerenommeerde duikorganisatie en betaal dan wat meer, omdat die altijd voldoende begeleiders mee het water in sturen (max 4 snorkelaars per begeleider).

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 12:52 schreef Renesite het volgende:
Yes. Java/Bali/Nusa !

Hoe ga je trouwens van Java naar Bali?
Als je de boot pakt van Java naar Gilimanuk, dan zou ik zeker tijd inplannen voor Pulau Menjangan. Heel anders dan de rest van Bali. Zie deel 1 van het verslag. Alleen bij de Komodo-eilanden was het snorkelen beter.

quote:

Op vrijdag 22 maart 2019 12:04 schreef Renesite het volgende:
Mooi mooi. Ga ik overwegen! Dan maar beetje minder stoer doen !
Boot Java-Gilmanuk.
We hebben alles redelijk gepland nu... we zijn niet helemaal via ons eigen plan maar via 'bouwstenen'. Dus het staat redelijk vast. Niet via een busreis overigens maar via taxi's en dergelijke.

Ah, ok. Java en Bali kun je redelijk makkelijk ongepland doen, maar ik snap dat dat niet voor iedereen het meest ideale is.

quote:

Op zondag 24 maart 2019 00:32 schreef MaJo het volgende:
Geweldige verslagen! Wat is het toch een prachtig land zelf alleen overlapping met Bali maar door je verslagen over de andere eilanden zou ik graag ook eens daarheen gaan (en weer terug naar Bali!)

Dank je! Bij een volgende reis naar Indonesië denk ik dat wij Bali zullen overslaan. We vonden het nu minder leuk dan de eerste keer dat we er waren. Dat was vier jaar geleden.

quote:

Heerlijk trouwens dat jullie echt in het National park bij Menjangan zelf zaten, inclusief hertjes Die hebben wij alleen van een afstand kunnen bewonderen.

Dat was wel wat wij het leukste van Bali vonden.

quote:

Doet me eraan herinneren dat ik mijn Bali verslag ook nog moet posten

Ja hup!

quote:

Op zondag 24 maart 2019 00:36 schreef MaJo het volgende:
Je blijft toch uit jezelf al drijven? Ik ben ook vooral aan de vlakte gebleven, zodra ik te ver naar beneden ging kreeg ik het meteen benauwd vond het dus ook best spannend maar uiteindelijk heel blij dat ik het gedaan heb!

Met zo'n reddingsvest om voel je je gewoon wat zekerder. Helemaal als je voor het eerst gaat snorkelen en nog niet heel handig bent met snorkel en masker. Ik loop daar altijd mee te kloten en dan is het fijn om even op je rug te draaien en je te richten op de spullen zonder dat je je zorgen hoeft te maken om golfen.

quote:

Op zondag 24 maart 2019 10:19 schreef Duderinnetje het volgende:
Ik blijf niet uit mijzelf drijven als ik daar niets voor doe. Ja in de dooie zee misschien.
Maar dat zal aan mij liggen.

En misschien is het ook wel gewoon psychologisch. Dat je weet dat je niet onder water kunt raken, en je dus paniek voorkomt. Zeker op een stuk met onrustiger water vond ik dat heel fijn. En ik heb, ondanks dat ik dus ervoor koos niet te duiken met snorkel, gelukkig nog veel moois kunnen zien.

Vond dat duiken van de ervarener mensen wel heel tof om te zien. Vooral hoe lang sommige begeleiders onder water konden blijven.

Mijn man, zonder snorkelervaring, deed dat duiken wel. Ze vertelden ook wel heel duidelijk hoe je dat het beste kan doen en zo. Voor mij was het echt een no go! Nog steeds. Als ik nog eens ga snorkelen, vraag ik gewoon wéér om reddingsvest en helpende hand.

Nou dat dus. Al heb ik de helpende hand niet echt nodig. Het reddingsvest is wel voldoende voor mij.

quote:

Op vrijdag 29 maart 2019 11:08 schreef Maureentje het volgende:
Hele mooie foto's en verslag! Bali!

Dank je!

Top 5 had ik nog beloofd zag ik net. Belofte maakt schuld!

Hierbij dan:
1. Snorkelen met manta's bij de Komodo-eilanden. Wij gingen weliswaar niet met de allerbeste organisatie (trouwens ook zeker niet de slechtste, maar ja, manta's .
2. Snorkeltrip met de Vlaamse duikorganisatie Manta Rhei bij de Komodo-eilanden. Toporganisatie!
3. Verblijf bij Nusa Bay Menjangan (de rust, het huisje, de hertjes en het snorkelen). Echt een honeymoon locatie.
4. Bezoek aan de Kelimutu-kraters. Schitterend! Ondanks de aanwezige luidruchtige idioten. En ga ook met de auto terug als je niet goed getraind bent.
5. Relaxen in de hot springs bij Bajawa op Flores.

Eervolle vermeldingen voor de roomboys van Indraprastha 2 Bungalow in Ubud, het Bird Park Bali, de gecombineerde excursie naar Jatiluwih en de Batukaru-tempel, het verblijf in Golo Hill Top in Labuan Bajo en het verblijf in Sanghyang Bay Villas op Nusa Lembongan.

Als we dan een top 5 hebben, kan een top 5 missers ook wel:

1. Verra's Guest House in Seminyak. Gewoon niet doen.
2. Überhaupt naar Seminyak gaan, tenzij je Lloret del Mar leuk vindt. Maar wat doe je dan op Bali? In dat geval weet ik nog wel een guesthouse voor je. .
3. Naturale Villa’s op Nusa Lembongan, vanwege hun muffe, plakkerige huisje en hun chagrijnige oude visser die je mee neemt op snorkeltrip.
4. De afdaling van de Kelimutu. Mooie uitzichten hoor (heb je overal wel op Flores), maar de wandeling is - anders dan de boekjes suggereren - allesbehalve eenvoudig.
5. Labuan Bajo: Eco Tree O’tel. Midden tussen de moskeeën en leugenachtig over de grootte van de kamers.

quote:

Op maandag 18 november 2019 14:44 schreef Cat-astrophe het volgende:
Komen jaar ga ik met familie naar Indonesië. Ondanks jouw kanttekening op dit detail staat deze locatie dit toilet in de shortlist van accomodaties.

Ah tof. Al een idee van waar jullie zoal heen gaan?