[Vraag wat je wil] aan een radiotherapeutisch laborant

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 18:55 schreef Meridiaan het volgende:
Oh, en als je zo'n spoedpatiënt krijgt met een dreigende dwarslaesie, hoe moet ik dat zien in de praktijk? Je wordt gebeld en moet binnen een uur op je werk zijn. De patiënt wordt acuut bestraald en dan? Wat maakt dat die patiënt dan 's avonds bestraald wordt en niet de volgende dag de eerste is? Is dat omdat de rest allemaal geplande patiënten zijn?
(ik weet dat het een heel dreigend beeld is waarbij een interventie heel veel kan schelen, maar ik zie nu bijna voor mij dat ze bestraald worden en vervolgens weglopen bij wijze van).

En heb je misschien foto's van een behandelruimte, niet per se jouw werkplek? Dus hoe/waar neemt de patiënt plaats, liggend of zittend? En hoe lang duurt ongeveer een bestraling?

Het is vooral bedoeld om zo snel mogelijk te helpen. Als je een patiënt behandeld hebt loopt hij/zij inderdaad niet zomaar weg als er sprake is van een dreigende dwarslaesie. Als iemand vrijdagavond/zaterdagochtend aangemeld wordt dan behandelen wij deze zaterdagmiddag. Voor zaterdagavond/zondagochtend hebben wij de zondagmiddag als behandelplek. Deze patiënten hebben gewoon heel veel pijn en zijn al meestal in een niet al te fitte staat, dus die je wil zo snel mogelijk helpen om ze nog een beetje kwaliteit van leven te geven.

Qua ruimte kom ik zo op terug Kijken of ik iets moois kan maken met wat uitleg over hoe wij te werk gaan.

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 18:56 schreef TLC het volgende:

[..]

Weet je ook als het niet goed is afgelopen met iemand ? lijkt me dan toch best moeilijk om het emotioneel een plekje te geven.

Meestal niet. Heel soms in uitzonderlijke gevallen horen wij wel wat terug (bijvoorbeeld als het kort na of zelfs tijdens behandeling is).

Plek geven lukt eigenlijk altijd wel. Ik vind vooral patiënten van mijn eigen leeftijd (<40) en kinderen (<18) lastig. Bij kinderen heb je nog een extra handicap, want dan heb je niet alleen je patiënt, maar ook nog eens de ouders waar je constant mee in aanraking komt.

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 19:02 schreef Geytenbeekje het volgende:
Wat voor opleiding heb je gevolgd ?
MBO ?

HBO.

Stukje hierboven al uitgelegd. Twee opleidingen.

HBO MBRT > kan je naast de radiotherapie ook werken op de radiologie of nucleaire geneeskunde

In-service radiotherapeutisch laborant > Opleiding puur bedoeld voor radiotherapie (ook HBO niveau).

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 19:17 schreef Ven1972 het volgende:

[..]

Heel duidelijk verteld, maar bij kinderen is het anders dan bij volwassen als ze gaan bestralen.. Ik kan me echt voorstellen dat kinderen ook wel onrustig of bang zijn voor bestraling i.v.m. hersentumoren. Voor kinderen is dat ook echt ingrijpend als ze andere dagritme hebben dan gezonde kinderen voor dat ze vaak elke dag naar het ziekenhuis gaan. Is er dan op uw afdeling een speciale radiotherapeute voor kinderen aanwezig of gewoon iedereen die met kinderen wil werken?

Wat je ook zegt over mensen compleet gek maken door zelf op te zoeken op het internet wat de bestraling in houdt, vind ik echt niet nodig om te doen. Ik vind eigenlijk dat iedereen zijn of haar arts moet vertrouwen dat de behandelingen mogelijk een succes wordt of niet. Vooral is vaak zo dat iedereen verschillende ervaringen variërend van positief tot negatief met bestralingen ondergaan.

Er is in elk ziekenhuis altijd oncologie-verpleegkundige aanwezig om die mensen gerust te stellen wat ze te wachten staat, vooral denk ik dat ze ook blijven piekeren of malen over hoe de behandelingen verder gaan..

Als iemand heel rustig en ontspannen is voor de behandelingen geeft het ook aan dat in verdere tijdsverloop gunstigere resultaten komen wat het ook voor remissie of genezing van kanker kan zorgen. Maar het hoeft niet zo te gaan, kan ook voor iedereen wel eens negatief uitpakken.

Wij hebben een speciaal kinderteam en twee kinderartsen. Echt jonge kinderen tot ongeveer 4 of 5 jaar oud worden onder narcose behandeld. Tijdens de behandeling moeten patiënten heel stil blijven liggen om er voor te zorgen dat de bestraling inderdaad komt waar het moet komen. Van een kind van 2 of 3 kan je dat moeilijk verwachten, dus die worden echt onder narcose behandeld.

Wat ook een nadeel is van online dingen opzoeken of aan bekenden vragen hoe zij het hebben ervaren is dat alles echt in een sneltreinvaart blijft veranderen. Iemand die in 2000 een borstkankerbehandeling heeft gehad heeft een totaal andere behandeling met veel meer bijwerkingen gehad dan iemand in 2018.

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 20:22 schreef Bluezz het volgende:
Geen vraag, wel heel interessant! Ik werk in een ziekenhuis en verwijs o.v.v. de arts patiënten door, soms krijgen wij ook wat vragen te beantwoorden over de procedure, jouw topic helpt daar ook wel een handje in mee

leuk om te horen!

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 21:05 schreef Ven1972 het volgende:

[..]

Een vraag aan je, er zijn ook patiënten met een beperking zoals verstandelijk of lichamelijk die ook kanker hebben ook moeten bestraald en zijn er ook speciale protocol of procedures hiervoor dat jullie met hun moeten omgaan? Mensen die lichamelijk beperkt zijn kunnen ook moeilijk stil liggen door motorische stoornissen in hun lichaam bij een bestraling van hun eigen tumor.

Iedereen die lichamelijk of verstand beperkt is heeft ook eigen manier van verwerking zodat ze kanker hebben gekregen en reageren ook inderdaad anders dan mensen zonder beperking. Ik kan me ook echt in vinden dat het voor hun erg moeilijk is om te begrijpen hoe de bestraling werkt en wat het ook met hun lichaam doet bij een bestraling. Voor diegene die dat heeft kan ook zijn dat ze extra vermoeid zijn na vele behandelingen. Maar mensen die ernstig tot matig verstandelijk beperkt is heeft vaak geen besef wat de bestralingen precies in houdt en wat kanker voor een soort ziekte dat dodelijk kan zijn. Vaak gaat er altijd een professionele persoonlijke begeleider mee met hun naar het ziekenhuis om hun te steunen en begeleiden.

Heb je zoiets meegemaakt op je werk?

Komt zeker wel voor ja. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een bestraling niet lukte. Zoals je zelf al aangeeft komt er vaak een begeleider mee en die weten precies hoe ze met diegene om moeten gaan. Begeleiders mogen in dat soort gevallen ook gewoon mee naar binnen om te helpen. Stil liggen klinkt altijd verschrikkelijk, maar het komt echt zelden voor dat iemand dat niet kan.

Als ze moeten bewegen is het eerder omdat ze moeten hoesten.

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 21:14 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Wat gebeurt er eigenlijk als je hoest (of, nog oncontroleerbaarder, een nies), tijdens een bestraling?

Moet dan de hele boel worden stopgezet op je weer precies goed te leggen?

Of.. als er iemand bestraald wordt met Celebral Palsie ('spastisch', in lekentaal)..?

Of.. iemand met Giles de la Tourette?

Wij zijn altijd met 3 laboraten bij een behandeling. Twee doen de instelling en 1 van ons zit achter de computer om het apparaat te bedienen, bestraling te starten/stopen en houdt ondertussen d.m.v. camera's de patiënt in de gaten. Mocht de patiënt bewegen dan stoppen wij. Daarna is het aan ons om in te schatten of de patiënt echt bewogen heeft. Zo ja, dan gaan de collega's die hebben ingesteld weer naar binnen om dit te controleren. Bestralingsapparaat kan precies onthouden wat die al aan dosis heeft gegeven en wat die nog moet geven, dus dat is verder geen probleem.

@Meridiaan


Heb even wat filmpjes doorgekeken waarbij het duidelijk wordt. Ik kan het wel proberen uit te leggen, maar denk dat het handiger is om het zelf even te zien. Vanaf ongeveer 5:30 zie je een behandelruimte. Ziekenhuis waar ik werk hebben dezelfde toestellen (volgens mij een groot deel van Nederland trouwens).

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 21:59 schreef Equinoxxed het volgende:
Hier een niveau 3 deskundige. Werk in een iets ander vakgebied, maar heb wel tijdens de cursus geleerd dat bij het bestralen van kinderen op bijvoorbeeld ledematen, dat naast een aangetast ledemaat, ook het gezonde ledemaat wordt bestraald, ivm mogelijk scheefgroeien.

Is dit waar, heb je ook zelf iets dergelijks meegemaakt?

Ben overigens zeer enthousiast over de ontwikkelingen omtrent protontherapie (100 meter verderop hier). Dit lijkt me de toekomst en zie weinig voordelen meer van conventionele bestraling, los van de prijs en dat je een cyclotron nodig hebt. Wat is jouw mening hierin?

Hmmm, interessant. Nee, heb ik nog niet meegemaakt of van gehoord om eerlijk te zijn. Zit zelf niet in kinderteam, maar ook nooit tegengekomen. Ik snap de bedoeling erachter, maar het lijkt mij ook heel raar. Je geeft dan meer dosis en dus een grotere kans op secundaire tumoren later om scheefgroei te voorkomen.

Protonentherapie is een hele mooi ontwikkeling. Vooral omdat je gezond weefsel ook veel minder dosis krijgt en je dus in principe een hogere dosis kan toedienen aan de tumor zelf. Alleen kan het niet voor alle soorten tumoren gebruikt worden en is het nu nog maar bij 5% van de patiënten echt van toegevoegde waarde (even uit mijn hoofd).

quote:

Op woensdag 13 februari 2019 11:38 schreef blomke het volgende:
Hier niveau 3 deskundige; krijg jij overzicht van de dosis die je jaarlijks oploopt op je badge?

Nog iets anders; is het niet heel veel knoppen drukken en de computer het werk laten doen? Zoals op de bucky en de DEXA?

Wisselen maandelijks de badges, maar krijgen geen overzicht. Volgens mij kan je die wel opvragen, maar eigenlijk krijgen wij alleen terugkoppeling als er iets niet goed is (wat nog nooit is voorgekomen sinds ik er werk).

Qua knoppen drukken valt het heel erg mee. Je bent toch altijd met een patiënt bezig. Denk dat je gemiddeld per patiënt 10 minuten bezig bent met het begeleiden en instellen en maar 2-3 minuten echt achter de knoppen zit.

Grootste uitdaging blijft altijd dat je moet inspelen op uitzonderingen en die zijn er echt belachelijk veel. Geen enkel persoon is hetzelfde en geen enkel persoon reageert hetzelfde (zowel fysiek als mentaal), dus je bent constant aan het schakelen en aan het opletten of alles goed gaat.

De artsen zien de patiënten misschien nog maar 2 tot 4 keer nadat de bestralingen zijn begonnen. Wij zien ze iedere dag en moeten eigenlijk dus constant in de gaten houden of er geen belangrijke veranderingen plaatsvinden.

Bij borstkankerpatiënten komt het wel eens voor dat een borst begint op te zetten. Een paar millimeter is dan geen probleem, maar als het veel meer wordt heeft het weer invloed op je dosisverdeling en kan je onder- of overdosering krijgen.

Bij longkankerpatiënten zien we wel eens vocht in de longen ontstaan. Ook dit heeft weer invloed op van alles.

Ik heb zelf wel eens een patiënt met klem aangeraden om de arts te zien, omdat ze zich echt ellendig voelde en ik het gevoel had dat ze heel erg hoge koorts had. Ze had thuis gemeten en meteen huisarts gebeld. Uiteindelijk bleek dat ze dubbele longontsteking had (en werd ook bestraald op haar long). Dat soort dingen moet je constant alert op zijn en dat maakt het echt een heel interessant vak.

Je hebt standaard protocollen die je volgt, maar toch is geen enkel dag hetzelfde.

quote:

Op woensdag 13 februari 2019 17:42 schreef Meridiaan het volgende:
Wat doen jullie aan comfort voor de patiënt tijdens de behandeling? Ik weet niet hoe lang een behandeling kan duren, maar spelen jullie bijvoorbeeld muziek af of met geuren? (al kan een pt na chemo natuurlijk een verstoorde geurperceptie hebben). De temperatuur omhoog kan vast niet ivm de apparatuur.

Er is de mogelijkheid tot het afspelen van muziek (radio en/of cd's die ze eventueel zelf meebrengen), maar meeste mensen hebben hier geen behoefte aan. Wij kunnen wel met de patiënten praten via intercom, dus dat willen wij nog wel eens doen om ze gerust te stellen en te laten merken dat ze niet "alleen" zijn. Zij willen dan bijvoorbeeld weten wanneer wij echt beginnen of hoever wij ondertussen zijn (kwart, helft, driekwart etc.).

Daarnaast hangen recht boven de tafels schilderijen als een soort van afleiding.

Het is over het algemeen net onder kamertemperatuur in de ruimtes i.v.m. alle apparatuur inderdaad. Indien gewenst dekken wij zoveel mogelijk van het lichaam af met handdoeken bijvoorbeeld, maar dat is weer lastig als je iemand op de longen of borst moet bestralen.

quote:

Op woensdag 13 februari 2019 21:43 schreef blomke het volgende:

[..]

Mijn (wijlen) schoonmoeder werd voor een lymfoom bestraald en kreeg zo'n masker om haar hoofd….vreselijk eng vond ze dat.

Dat is ook echt geen fijn ding. Om te ervaren wat de patiënte doormaken heb ik wel eens zo'n ding voor mijzelf laten maken en (na een dag) weer opgezet.

Een masker laten maken is ook geen pretje. Krijg je een warm plastic over je gezicht wat langzaam gevormd wordt. Na 7-8 minuten is het hard genoeg om het af te halen. Als je dan een week of twee later terugkomt voor je eerste bestraling is het helemaal uitgehard en een stuk strakker dan dat het was bij het maken, dus daar schrikken veel patiënten van.

Bedankt allemaal voor de leuke vragen! Als iemand nog iets wil weten heb ik vandaag nog de kans om te antwoorden, morgen weer iemand anders aan de beurt!