R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb al best lang de neiging om mijzelf t.o.v. anderen (vrienden, collega's waar ik wat beter mee optrek, etc. ) een beetje te ridiculiseren. Ik neem mijzelf (dan) niet zo serieus en soms wil het zelfs nog wel eens uitmonden in bijna clownesk gedrag.
Voor mij is dit denk ik een manier om toch met een bepaalde vorm van onzekerheid om te gaan. Daarnaast heeft het mij wel geleerd dat het doorgaans bij mensen wel sympathie wekt als je jezelf niet te serieus neemt en je jezelf belachelijk durft te maken. Veel mensen vinden dit (tot op zekere hoogte) een prettig karakterkenmerk.
Echter wat ook zo is, en wat ik mij wel degelijk besef maar ook gemakkelijk weer terzijde schuif wanneer het mij goed uit komt, is dat je met dergelijk gedrag wel goed je grenzen moet bewaken. Immers kan het er ook voor zorgen, als je hierin té ver gaat, dat anderen jou niet meer serieus gaan nemen en bovendien een beetje het idee krijgen dat zij jou op dezelfde manier mogen/kunnen bejegenen als jij bij jezelf doet.
Vaak baal ik de laatste tijd wel steeds meer van dit gedrag. Een uitje met collega's, iets met vrienden doen, en bij thuiskomst merk ik dat ik minimaal wel weer een handvol denigrerende opmerkingen over mijzelf heb gemaakt. Anderen hebben daar weer om moeten lachen, ik sta weer bekend als die alles relativerende gast met een goede dosis zelfspot, maar onder aan de streep denk ik wel : jezelf niet té serieus nemen is prima, maar misschien moet ik mijzelf juist eens iets serieuzer gaan nemen in plaats van telkens de nonchalante clown uit te hangen die het allemaal niet zo veel boeit. Toch verval ik telkens weer in dit soort gedrag, omdat het mij ook een bepaald gevoel van veiligheid ofzo geeft.
Wie herkent dit?
Voor mij is dit denk ik een manier om toch met een bepaalde vorm van onzekerheid om te gaan. Daarnaast heeft het mij wel geleerd dat het doorgaans bij mensen wel sympathie wekt als je jezelf niet te serieus neemt en je jezelf belachelijk durft te maken. Veel mensen vinden dit (tot op zekere hoogte) een prettig karakterkenmerk.
Echter wat ook zo is, en wat ik mij wel degelijk besef maar ook gemakkelijk weer terzijde schuif wanneer het mij goed uit komt, is dat je met dergelijk gedrag wel goed je grenzen moet bewaken. Immers kan het er ook voor zorgen, als je hierin té ver gaat, dat anderen jou niet meer serieus gaan nemen en bovendien een beetje het idee krijgen dat zij jou op dezelfde manier mogen/kunnen bejegenen als jij bij jezelf doet.
Vaak baal ik de laatste tijd wel steeds meer van dit gedrag. Een uitje met collega's, iets met vrienden doen, en bij thuiskomst merk ik dat ik minimaal wel weer een handvol denigrerende opmerkingen over mijzelf heb gemaakt. Anderen hebben daar weer om moeten lachen, ik sta weer bekend als die alles relativerende gast met een goede dosis zelfspot, maar onder aan de streep denk ik wel : jezelf niet té serieus nemen is prima, maar misschien moet ik mijzelf juist eens iets serieuzer gaan nemen in plaats van telkens de nonchalante clown uit te hangen die het allemaal niet zo veel boeit. Toch verval ik telkens weer in dit soort gedrag, omdat het mij ook een bepaald gevoel van veiligheid ofzo geeft.
Wie herkent dit?
Jep. Fijn hè, bevestiging vragen.quote:Op zaterdag 9 februari 2019 09:02 schreef TATW het volgende:
Ik heb al best lang de neiging om mijzelf t.o.v. anderen (vrienden, collega's waar ik wat beter mee optrek, etc. ) een beetje te ridiculiseren. Ik neem mijzelf (dan) niet zo serieus en soms wil het zelfs nog wel eens uitmonden in bijna clownesk gedrag.
Voor mij is dit denk ik een manier om toch met een bepaalde vorm van onzekerheid om te gaan. Daarnaast heeft het mij wel geleerd dat het doorgaans bij mensen wel sympathie wekt als je jezelf niet te serieus neemt en je jezelf belachelijk durft te maken. Veel mensen vinden dit (tot op zekere hoogte) een prettig karakterkenmerk.
Echter wat ook zo is, en wat ik mij wel degelijk besef maar ook gemakkelijk weer terzijde schuif wanneer het mij goed uit komt, is dat je met dergelijk gedrag wel goed je grenzen moet bewaken. Immers kan het er ook voor zorgen, als je hierin té ver gaat, dat anderen jou niet meer serieus gaan nemen en bovendien een beetje het idee krijgen dat zij jou op dezelfde manier mogen/kunnen bejegenen als jij bij jezelf doet.
Vaak baal ik de laatste tijd wel steeds meer van dit gedrag. Een uitje met collega's, iets met vrienden doen, en bij thuiskomst merk ik dat ik minimaal wel weer een handvol denigrerende opmerkingen over mijzelf heb gemaakt. Anderen hebben daar weer om moeten lachen, ik sta weer bekend als die alles relativerende gast met een goede dosis zelfspot, maar onder aan de streep denk ik wel : jezelf niet té serieus nemen is prima, maar misschien moet ik mijzelf juist eens iets serieuzer gaan nemen in plaats van telkens de nonchalante clown uit te hangen die het allemaal niet zo veel boeit. Toch verval ik telkens weer in dit soort gedrag, omdat het mij ook een bepaald gevoel van veiligheid ofzo geeft.
Wie herkent dit?
Kan overkomen als een genoeg over mij, wat vindt jij van mij. Desinteresse in wat de ander echt vindt, zolang jij je shtick maar af kan draaien. Niet altijd de beste basis om mensen te vragen hoe ze echt over je denken.
Gaan mensen weleens tegen je zogenaamde grapjes in of vraagt men je weleens hoe het nou echt met je gaat?
Wordt je vooral in groepsverband uitgenodigd of gaan mensen ook wel graag één op één met je op pad?
Ik herken dit enorm. Het wordt vooral vervelend als mensen denken dat ze dezelfde grapjes over jou kunnen maken "want je zegt zelf ook zulke dingen over jezelf". Maar dat is toch anders 
Tap tap tap
Herkenbaar. Vond t ook altijd lastig om grenzen aan te geven en nog steeds wel eigenlijk.
Ben ooo al sinds ik geboren ben een "clown" ik denk dat het een karakterkenmerk van me is die is ontstaan doordat ik mijzelf aan heb gewend om op een bepaalde "te handelen" manier in bijvoorbeeld sociale situaties mijzelf houvast te geven. Dit begon als kind al.
Blijkbaar is 'de clown spelen' iets waarmee wij ons kunnen manifesteren in een soms net zo'n clowneske maatschappij.
Ik zou er gewoon rustig onder blijven en dan ga je vanzelf iets minder de clown uithangen.
Alleen al omdat je nu ervaart dat het niet altijd handig is (mbt tot duidelijkheid van grenzen stellen naar een bijvoorbeeld zeer grenzenvragend medemens)
Ben ooo al sinds ik geboren ben een "clown" ik denk dat het een karakterkenmerk van me is die is ontstaan doordat ik mijzelf aan heb gewend om op een bepaalde "te handelen" manier in bijvoorbeeld sociale situaties mijzelf houvast te geven. Dit begon als kind al.
Blijkbaar is 'de clown spelen' iets waarmee wij ons kunnen manifesteren in een soms net zo'n clowneske maatschappij.
Ik zou er gewoon rustig onder blijven en dan ga je vanzelf iets minder de clown uithangen.
Alleen al omdat je nu ervaart dat het niet altijd handig is (mbt tot duidelijkheid van grenzen stellen naar een bijvoorbeeld zeer grenzenvragend medemens)
Zou het ook niet kunnen dat mensen je zo een spiegel voor proberen te houden ofzo?quote:
Ik herken dit enorm. Het wordt vooral vervelend als mensen denken dat ze dezelfde grapjes over jou kunnen maken "want je zegt zelf ook zulke dingen over jezelf". Maar dat is toch anders
Die snap ik niet. Zelfspot is iets totaal anders dan grapjes maken over een ander.quote:
[..]
Zou het ook niet kunnen dat mensen je zo een spiegel voor proberen te houden ofzo?
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ben ik niet helemaal met je eens, want die zelfspot kan wel de toon van de muziek maken en het onderwerp bepalen zeg maar dat het als een uitnodiging kan worden ervaren om mee te doen in die "lol". Niet iedereen kan goed aanvoelen waar die grens dan wel ligt als het er met een zekere regelmaat over gaat.quote:Op zaterdag 9 februari 2019 09:50 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Die snap ik niet. Zelfspot is iets totaal anders dan grapjes maken over een ander.
Wat betreft die spiegel, ik denk dat iedereen wel mensen kent die weinig lijken op te pikken op van de positieve feedback die er wel geprobeerd wordt. Dan kan het omgekeerde weleens effectiever lijken om de regelmaat van het zichzelf omlaag halen dan maar te bevestiging in plaats van het positieve waar beduidend minder response op lijkt te komen. Als een soort wakker schudden zeg maar. En soms misschien ook een beetje frustratie uiten om even aan te geven dat het geen eenrichtingsverkeer hoeft te blijven als je altijd maar die zogenaamd leuke grapjes over de ander aan moet gaan zitten horen. Ofzo..
Het klinkt alsof je anderen voor wil zijn. Snel jezelf belachelijk maken voordat de ander een kans krijgt om het te doen.
Probeer aan je onzekerheid te werken, vriend.
Probeer aan je onzekerheid te werken, vriend.
Dit eigenlijk jaquote:
Het klinkt alsof je anderen voor wil zijn. Snel jezelf belachelijk maken voordat de ander een kans krijgt om het te doen.
Probeer aan je onzekerheid te werken, vriend.
[ afbeelding ]
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Nu ik terugdenk besef ik dat ik dit vroeger wel een periode had. Weet niet waarom. Maar gelukkig vlot bijgeleerd dat het niet echt goed is om te doen. Bedoel jij mag die andere mensen toch ook zonder dat ze zelfspot hebben? Is helemaal niet nodig en daar gelukkig dan ook maar van afgestapt.
Een grapje over jezelf kan natuurlijk altijd wel gewoon. Op het werk 'waarom zit je niks te doen Hans?', 'omdat ik jou niet zag aankomen' tegen je leidinggevende etc hehe.
Een grapje over jezelf kan natuurlijk altijd wel gewoon. Op het werk 'waarom zit je niks te doen Hans?', 'omdat ik jou niet zag aankomen' tegen je leidinggevende etc hehe.
Dan kan misschien wel, maar het is net zo lastig om het jezelf af te leren als een ander. Want als je dan wat minder zelfspot gebruikt en eens positief bent over jezelf, word je niet meer serieus genomen.quote:
[..]
Ben ik niet helemaal met je eens, want die zelfspot kan wel de toon van de muziek maken en het onderwerp bepalen zeg maar dat het als een uitnodiging kan worden ervaren om mee te doen in die "lol". Niet iedereen kan goed aanvoelen waar die grens dan wel ligt als het er met een zekere regelmaat over gaat.
Wat betreft die spiegel, ik denk dat iedereen wel mensen kent die weinig lijken op te pikken op van de positieve feedback die er wel geprobeerd wordt. Dan kan het omgekeerde weleens effectiever lijken om de regelmaat van het zichzelf omlaag halen dan maar te bevestiging in plaats van het positieve waar beduidend minder response op lijkt te komen. Als een soort wakker schudden zeg maar. En soms misschien ook een beetje frustratie uiten om even aan te geven dat het geen eenrichtingsverkeer hoeft te blijven als je altijd maar die zogenaamd leuke grapjes over de ander aan moet gaan zitten horen. Ofzo..
Tap tap tap
Bull's eye.quote:
Het klinkt alsof je anderen voor wil zijn. Snel jezelf belachelijk maken voordat de ander een kans krijgt om het te doen.
Probeer aan je onzekerheid te werken, vriend.
Eens kijken
Jup. Ik heb denk ik een beetje de angst dat als ik iets zonder een humoristische ondertoon vertel mensen geen zin hebben om er aandacht te besteden.
Dit heb ik bij mensen waar ik een goede band mee heb wel minder.
Dit heb ik bij mensen waar ik een goede band mee heb wel minder.
Dit. Zal ff lastig zijn in het begin, omdat je nu vindt dat anderen die opmerkingen ook niet mogen maken. Maar hun zijn het gewend het wel te doen en dan snijdt het in je imago die jij wilt wijzigen.quote:
Het klinkt alsof je anderen voor wil zijn. Snel jezelf belachelijk maken voordat de ander een kans krijgt om het te doen.
Probeer aan je onzekerheid te werken, vriend.
[ afbeelding ]
Sommigen vinden het dan misschien leuk om het net een keer extra te zeggen en dan zal je het ervaren als een vorm van pesten.
Misschien overdrijf ik, maar dit is wel een scenario. Maar daar kan je je uiteraard ook door heen slaan.
Snap ik ja. Maar heb je het er dan ook met die mensen over?quote:
[..]
Dan kan misschien wel, maar het is net zo lastig om het jezelf af te leren als een ander. Want als je dan wat minder zelfspot gebruikt en eens positief bent over jezelf, word je niet meer serieus genomen.
Kan me voorstellen dat het misschien niet zo duidelijk naar voren komt dat je probeert te minderen en het voor hen dan niet zo opvalt of anders geïnterpreteerd kan worden. Dat het op een kromme manier juist een poging is tot toenadering door actief terug te haken op je voor hen nog gewone modus operandi.
Als mensen beter begrijpen dat het niet gewoon bij je hoort en je het niet prettig vindt is het misschien ook makkelijker om uit zo een rol te komen. Al kan dat met langdurige patronen soms wel heel erg hardnekkig zijn, niet iedereen zit te wachten op een afwijkende nieuwe persoon.
Verder denk ik dat we in Nederland ook een beetje de calvinistische en doe maar normaal, dan doe je gek genoeg inslag hebben. En dat het van oudsher van vrouwen wat meer terughoudendheid en bescheidenheid werd verwacht. De huidige jeugd wordt denk ik wat meer geleerd om vocaal te zijn over hun (vermeende) kunnen, door meer Amerikaanse cultuurinvloeden en social media enzo.
Daarmee wil ik zeggen dat ik denk dat dit ook meespeelt in hoe men kan reageren op een wat meer zelfverzekerde houding. Moeilijk om het niet alsnog persoonlijk te ervaren, logisch ook en heel begrijpelijk. Ik hoop dat zo een gedachte je misschien wat kan helpen dat zo een reactie net zo goed iets over hun kunnen kan zeggen en dat het niet per se alleen aan jou ligt
Ik herken het wel. Vaak gaat het min of meer automatisch.
Nu ik er zo over nadenk, vallen de opermerkingen bij mij in één van de twee onderstaande categorien:
1) Ik overdrijf een zwak punt van mezelf
2) Ik stel ergens niet goed in te zijn terwijl dat juist een sterk punt van me is (litotes)
Het probleem alleen is dat andere mensen, bewust of onbewust, toch in meegaan in jouw zelfspot.
In het eerste geval zullen anderen toch ergens hun oordeel over zwak punt x van jou bevestigt zien. De tweede categorie is misschien minder schadelijk, maar dan moeten mensen je wèl kennen.
Ik heb bijvoorbeeld weleens gezegd dat ik niet handig ben en mensen in mijn sportvereniging namen dat gewoon aan. Ik dacht dat men dat nooit serieus zou nemen aangezien ik werktuigbouwkunde gestudeerd heb.
Zoals ik al zei gaat het bij mij redelijk automatisch, maar het onderliggende doel is toch een soort selfmarketing. Je probeert niet arrogant over te komen, maar tegelijkertijd ben je juist jezelf aan het verkopen. Aan het oppochen over je kwaliteiten. De vraag is alleen hoe effectief die methode is.
Nu ik er zo over nadenk, vallen de opermerkingen bij mij in één van de twee onderstaande categorien:
1) Ik overdrijf een zwak punt van mezelf
2) Ik stel ergens niet goed in te zijn terwijl dat juist een sterk punt van me is (litotes)
Het probleem alleen is dat andere mensen, bewust of onbewust, toch in meegaan in jouw zelfspot.
In het eerste geval zullen anderen toch ergens hun oordeel over zwak punt x van jou bevestigt zien. De tweede categorie is misschien minder schadelijk, maar dan moeten mensen je wèl kennen.
Ik heb bijvoorbeeld weleens gezegd dat ik niet handig ben en mensen in mijn sportvereniging namen dat gewoon aan. Ik dacht dat men dat nooit serieus zou nemen aangezien ik werktuigbouwkunde gestudeerd heb.
Zoals ik al zei gaat het bij mij redelijk automatisch, maar het onderliggende doel is toch een soort selfmarketing. Je probeert niet arrogant over te komen, maar tegelijkertijd ben je juist jezelf aan het verkopen. Aan het oppochen over je kwaliteiten. De vraag is alleen hoe effectief die methode is.
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Wat een mooi stukje film!quote:
Het klinkt alsof je anderen voor wil zijn. Snel jezelf belachelijk maken voordat de ander een kans krijgt om het te doen.
Probeer aan je onzekerheid te werken, vriend.
[ afbeelding ]
Ik herken de situatie van de TS en wat jij zegt ook.
Zelf wissel ik het wel af met ook heel serieus doen en heb het gevoel dat men dat dan wel kan scheiden. Echt altijd de clown moeten zijn is niet fijn, maar zelfspot is wel waardevol. Het lijkt erop dat de Ts de balans wel een beetje kwijt is.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
Het is een beetje alsof je de hoop hebt dat je goede kanten zichzelf wel verkopen nietwaar?quote:Op zaterdag 2 maart 2019 01:03 schreef Puntenjager het volgende:
Ik herken het wel. Vaak gaat het min of meer automatisch.
Nu ik er zo over nadenk, vallen de opermerkingen bij mij in één van de twee onderstaande categorien:
1) Ik overdrijf een zwak punt van mezelf
2) Ik stel ergens niet goed in te zijn terwijl dat juist een sterk punt van me is (litotes)
Het probleem alleen is dat andere mensen, bewust of onbewust, toch in meegaan in jouw zelfspot.
In het eerste geval zullen anderen toch ergens hun oordeel over zwak punt x van jou bevestigt zien. De tweede categorie is misschien minder schadelijk, maar dan moeten mensen je wèl kennen.
Ik heb bijvoorbeeld weleens gezegd dat ik niet handig ben en mensen in mijn sportvereniging namen dat gewoon aan. Ik dacht dat men dat nooit serieus zou nemen aangezien ik werktuigbouwkunde gestudeerd heb.
Zoals ik al zei gaat het bij mij redelijk automatisch, maar het onderliggende doel is toch een soort selfmarketing. Je probeert niet arrogant over te komen, maar tegelijkertijd ben je juist jezelf aan het verkopen. Aan het oppochen over je kwaliteiten. De vraag is alleen hoe effectief die methode is.
Goede punten afzwakken doe ik zelf ook heel sterk, vooral mijn schilderwerk kan ik niet over praten zonder iets kritisch erover te zeggen.
Het verschil tussen iemand die zelfverzekerd is en een goede dosis zelfspot heeft en een onzeker iemand die zichzelf constant belachelijk maakt om anderen voor te zijn is echt wel merkbaar hoor.
Ik herken het ook wel. Ben op school behoorlijk gepest, en ben toen grapjes over mezelf gaan maken. Mijn gedachtegang was dat als ik ze voor was, zij het niet meer over mij konden zeggen. Mensen zagen het vaak als grappig, en dat gaf dan weer een beter gevoel omdat ik dan niet uitgelachen werd, maar toegelachen.
Weet je ook waarom je zo onzeker bent over jezelf? Als je hier wat aan kan werken dan heb je wellicht ook minder behoefte om zo vaak grapjes over jezelf te maken
Weet je ook waarom je zo onzeker bent over jezelf? Als je hier wat aan kan werken dan heb je wellicht ook minder behoefte om zo vaak grapjes over jezelf te maken
'From the deepest desires often come the deadliest hate.'
Same.quote:
Ik herken het ook wel. Ben op school behoorlijk gepest, en ben toen grapjes over mezelf gaan maken. Mijn gedachtegang was dat als ik ze voor was, zij het niet meer over mij konden zeggen. Mensen zagen het vaak als grappig, en dat gaf dan weer een beter gevoel omdat ik dan niet uitgelachen werd, maar toegelachen.
Weet je ook waarom je zo onzeker bent over jezelf? Als je hier wat aan kan werken dan heb je wellicht ook minder behoefte om zo vaak grapjes over jezelf te maken
-
Dat je bij elke gelegenheid je lul uit je broek hijst en ermee in de rondte gaat staan zwaaien maakt je niet alleen belachelijk, maar laat mensen ook denken dat je een verstandelijke beperking hebt.
pindazakje
Exact. Je (of iig ik) gaat ervanuit dat je goede punten buiten kijf staan. Dat die zo goed zijn dat je ze niet hoeft te onderstrepen.quote:
[..]
Het is een beetje alsof je de hoop hebt dat je goede kanten zichzelf wel verkopen nietwaar?
Goede punten afzwakken doe ik zelf ook heel sterk, vooral mijn schilderwerk kan ik niet over praten zonder iets kritisch erover te zeggen.
Ik weet toch niet helemaal waarom ik mijn sterke punten zo nu en dan ter discussie stel.
Waarschijnlijk is het ook cultuurgebonden. Bescheidenheid is een gewenste en gewaardeerde eigenschap in NW-Europa. Het is een eigenschap die je vooral bij wetenschappers of iig intelligente mensen ziet. Zelfs een professor op gebied x zal nog zeggen dat hij nou ook weer niet zooo veel van dat gebied af weet.
Wel grappig is om Trump in dit verhaal te noemen. Die doet diametraal het tegenovergestelde. Hij beweert glashard op vrijwel elk gebied een ongekend expert te zijn. Dat hij er doorgaans overduidelijk geen kont van begrijpt houdt hem niet in het geringste tegen.
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Het is een beetje aan Calvijn te danken denk ik.quote:
[..]
Exact. Je (of iig ik) gaat ervanuit dat je goede punten buiten kijf staan. Dat die zo goed zijn dat je ze niet hoeft te onderstrepen.
Ik weet toch niet helemaal waarom ik mijn sterke punten zo nu en dan ter discussie stel.
Waarschijnlijk is het ook cultuurgebonden. Bescheidenheid is een gewenste en gewaardeerde eigenschap in NW-Europa. Het is een eigenschap die je vooral bij wetenschappers of iig intelligente mensen ziet. Zelfs een professor op gebied x zal nog zeggen dat hij nou ook weer niet zooo veel van dat gebied af weet.
Wel grappig is om Trump in dit verhaal te noemen. Die doet diametraal het tegenovergestelde. Hij beweert glashard op vrijwel elk gebied een ongekend expert te zijn. Dat hij er doorgaans overduidelijk geen kont van begrijpt houdt hem niet in het geringste tegen.
Beter jezelf belachelijk maken en lol hebben dan alleen maar kunnen opscheppen over hoe goed je wel niet bent en alleen maar jaloezie kweken. Dat gezegd hebbende je moet het wel aanpassen aan het gezelschap. Simpele regel hiervoor lijkt mij: bij narcisten/onsympathieke mensen doe je arrogant en in een sfeer/gezelschap waar anderen zichzelf ook niet serieus nemen maak je jezelf belachelijk.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
|
|
