R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Driekwart jaar geleden werd ik wakker en toen was het alsof het laatste druppeltje van de emmer was verdampt. Ik beschouwde me niet meer als depressief. Voorbij. Na ruim zes jaar. Sindsdien ben ik weer de verloren tijd aan het inhalen. (Oude) vrienden opzoeken, veel vaker de deur uit, een leuke woning en baan vinden, weer stappen etc. Allemaal gelukt. Ik heb nu een kleine kring van goede vrienden (die helaas wel kriskras door heel Nederland wonen) die me steunen, de toxic mensen uit mijn leven gegooid en in de lieve mensen geïnvesteerd, een ontzettende leuke baan gevonden (financieel gezien betaalt het absoluut niet goed, maar dat komt mettertijd wel), een leuke eigen huurwoning, en bij het stappen fix ik met regelmaat weleens wat.
Heel leuk zou je denken, en dat was in het begin ook zo. Maar de laatste tijd bekruipt me steeds meer het gevoel van wat ik in godsnaam aan het doen ben. Het is alsof de tijd voor mij stil heeft gestaan en ik nog steeds 20 ben en me zo gedraag. Neem het stappen bijvoorbeeld. Tijdens de nacht zelf vermaak ik me enorm. Maar als ik de middag erop de deur van een vreemd huis achter me dichttrek en uitvogel hoe ik naar huis moet, denk ik: Gary, je bent over een paar jaar 30, wat doe je? Ja, het was vannacht leuk, je voelde je begeerd en aantrekkelijk, maar over een uurtje ben je alleen thuis en zit je jezelf op te vreten in dat lege huis. En die mensen van vannacht zouden net zo goed je studenten kunnen zijn die je maandag ziet op je werk.
Ik weet dus niet zo goed wat er aan de hand is. Aan de ene kant heb ik enorm de drang om de jaren van in bed liggen in te halen, jonge meisjes te fixen nu ik nog jong ben/eruitzie, zo nu en dan wat drugs gebruiken nu mijn lichaam dat nog toelaat etc. Zeg maar alles wat een 'normaal en jong persoon' doet. Maar aan de andere kant heb ik ook een haastig gevoel van dat ik ook snel mijn leven op de rit moet hebben. En ik dacht vroeger dat lust synoniem was met liefde. Of nou ja, op z'n minst een prima tijdelijke vervanger en dat het me in in ieder geval niet ongelukkiger zou maken. Maar de nummers die ik krijg, verwijder ik een paar dagen later weer, de meisjes waar ik mee was, ben ik bij thuiskomst al weer vergeten. Sterker nog, ik ben die mensen tegen het einde van de middag helemaal zat. Ze geven me niet wat ik écht wil. Maar wat is dat dan? Ik weet het ook niet. Doordeweeks heb ik het naar mijn zin op mijn werk, maar als ik dan 's avonds thuis ben, zit ik me weer op te vreten en kijk ik weer uit naar de vrijdagavond om die leegte op te vullen. Als ik onderweg van A naar B reis, moet ik ook echt muziek op hebben, anders zit ik alleen maar te piekeren.
Ik snap het dus niet. Wat doe ik verkeerd? Ik zou nu hemelsgelukkig moeten zijn als ik terugkijk naar hoe verschrikkelijk die depressie was, maar ik ben dus verre van hemelsgelukkig. Ik bouw mijn leven weer op 'zoals het hoort' en hoe elke psychotherapeut het zou aanraden (ik zit al bijna een jaar niet meer in therapie trouwens), maar toch ervaar ik een existentiële leegte en verdriet, ondanks alle positieve aandacht en voortvarendheid. Ik voel me door de mensen die ik ken, of dat nou jaren is of voor de nacht, geliefd. Maar toch voel ik me ook weer door niemand écht geliefd. Ik heb een pro-actieve en assertieve levenshouding en ga ver uit mijn comfortzone om mezelf te laten groeien, maar toch heerst er een ondertoon van wanhoop en verdriet in mijn leven. Ik leef langzaam uiteindelijk toe naar de lifestyle van Don Jon (geen typo, ik bedoel echt die dude van de gelijknamige film), maar ik weet nu al dat het me geen geluk zal geven als ik daar eenmaal ben. Ik wil gewoon dat er iemand van me houdt en waar ik de wereld voor ben.
Wat is er aan de hand?
[ Bericht 6% gewijzigd door Gary_Oak op 14-01-2019 05:21:07 ]
Heel leuk zou je denken, en dat was in het begin ook zo. Maar de laatste tijd bekruipt me steeds meer het gevoel van wat ik in godsnaam aan het doen ben. Het is alsof de tijd voor mij stil heeft gestaan en ik nog steeds 20 ben en me zo gedraag. Neem het stappen bijvoorbeeld. Tijdens de nacht zelf vermaak ik me enorm. Maar als ik de middag erop de deur van een vreemd huis achter me dichttrek en uitvogel hoe ik naar huis moet, denk ik: Gary, je bent over een paar jaar 30, wat doe je? Ja, het was vannacht leuk, je voelde je begeerd en aantrekkelijk, maar over een uurtje ben je alleen thuis en zit je jezelf op te vreten in dat lege huis. En die mensen van vannacht zouden net zo goed je studenten kunnen zijn die je maandag ziet op je werk.
Ik weet dus niet zo goed wat er aan de hand is. Aan de ene kant heb ik enorm de drang om de jaren van in bed liggen in te halen, jonge meisjes te fixen nu ik nog jong ben/eruitzie, zo nu en dan wat drugs gebruiken nu mijn lichaam dat nog toelaat etc. Zeg maar alles wat een 'normaal en jong persoon' doet. Maar aan de andere kant heb ik ook een haastig gevoel van dat ik ook snel mijn leven op de rit moet hebben. En ik dacht vroeger dat lust synoniem was met liefde. Of nou ja, op z'n minst een prima tijdelijke vervanger en dat het me in in ieder geval niet ongelukkiger zou maken. Maar de nummers die ik krijg, verwijder ik een paar dagen later weer, de meisjes waar ik mee was, ben ik bij thuiskomst al weer vergeten. Sterker nog, ik ben die mensen tegen het einde van de middag helemaal zat. Ze geven me niet wat ik écht wil. Maar wat is dat dan? Ik weet het ook niet. Doordeweeks heb ik het naar mijn zin op mijn werk, maar als ik dan 's avonds thuis ben, zit ik me weer op te vreten en kijk ik weer uit naar de vrijdagavond om die leegte op te vullen. Als ik onderweg van A naar B reis, moet ik ook echt muziek op hebben, anders zit ik alleen maar te piekeren.
Ik snap het dus niet. Wat doe ik verkeerd? Ik zou nu hemelsgelukkig moeten zijn als ik terugkijk naar hoe verschrikkelijk die depressie was, maar ik ben dus verre van hemelsgelukkig. Ik bouw mijn leven weer op 'zoals het hoort' en hoe elke psychotherapeut het zou aanraden (ik zit al bijna een jaar niet meer in therapie trouwens), maar toch ervaar ik een existentiële leegte en verdriet, ondanks alle positieve aandacht en voortvarendheid. Ik voel me door de mensen die ik ken, of dat nou jaren is of voor de nacht, geliefd. Maar toch voel ik me ook weer door niemand écht geliefd. Ik heb een pro-actieve en assertieve levenshouding en ga ver uit mijn comfortzone om mezelf te laten groeien, maar toch heerst er een ondertoon van wanhoop en verdriet in mijn leven. Ik leef langzaam uiteindelijk toe naar de lifestyle van Don Jon (geen typo, ik bedoel echt die dude van de gelijknamige film), maar ik weet nu al dat het me geen geluk zal geven als ik daar eenmaal ben. Ik wil gewoon dat er iemand van me houdt en waar ik de wereld voor ben.
Wat is er aan de hand?
[ Bericht 6% gewijzigd door Gary_Oak op 14-01-2019 05:21:07 ]
Je geeft het antwoord al zelf. Volgens mij heb je te maken met een gevoel van eenzaamheid, te weinig contact met goede mensen om je heen. Je snakt naar de aandacht van vrouwen omdat je die leegte wil opvullen, maar zoals je al aangeeft, geeft dat niet de voldoening die je zoekt.
Ik herken het gevoel enigzins wel. Na wat foute keuzes in mijn leven gemaakt te hebben, ben ik veel vrienden verloren en heb ik ook een lastige periode meegemaakt. Juist door meer te gaan ondernemen buiten je dagelijkse ritme, heb ik dat voor mij op kunnen lossen.
Wat doe je buiten je werk om? Heb je hobbys waar je anderen in kan betrekken? Sport je?
Ik herken het gevoel enigzins wel. Na wat foute keuzes in mijn leven gemaakt te hebben, ben ik veel vrienden verloren en heb ik ook een lastige periode meegemaakt. Juist door meer te gaan ondernemen buiten je dagelijkse ritme, heb ik dat voor mij op kunnen lossen.
Wat doe je buiten je werk om? Heb je hobbys waar je anderen in kan betrekken? Sport je?
Nou ja, er is één ding wat me maar écht niet lukt: een serieuze date fixen met iemand waar ik oprecht potentie in zie en al stiekem een beetje verliefd op ben. Iemand voor de nacht? Over het algemeen geen probleem. Niet dat ik elk weekend wat fix, maar dat is voor mij echt geen struikelblok. Zelfs als ik met lege handen naar huis ga, is het al een geslaagde nacht. Ik kom namelijk alleen maar naar de club om te dansen en te drinken. Drugs en meiden zijn een bonus.quote:Op zondag 13 januari 2019 21:09 schreef Man-Bear-Pig het volgende:
Je geeft het antwoord al zelf. Volgens mij heb je te maken met een gevoel van eenzaamheid, te weinig contact met goede mensen om je heen. Je snakt naar de aandacht van vrouwen omdat je die leegte wil opvullen, maar zoals je al aangeeft, geeft dat niet de voldoening die je zoekt.
Ik herken het gevoel enigzins wel. Na wat foute keuzes in mijn leven gemaakt te hebben, ben ik veel vrienden verloren en heb ik ook een lastige periode meegemaakt. Juist door meer te gaan ondernemen buiten je dagelijkse ritme, heb ik dat voor mij op kunnen lossen.
Wat doe je buiten je werk om? Heb je hobbys waar je anderen in kan betrekken? Sport je?
Omdat dat werk niet goed betaalt, ben ik in mijn vrije tijd vooral aan het doorsolliciteren. Ik zit elke maand krap en stappen is duur. Word niet meer zo snel lam als vroeger.
Woning is daarnaast ook nog niet af. Ik wil weer fitnessen, maar heb daar voorlopig nog geen geld voor. Daarbij wil ik ook alleen fitnessen, omdat de rest me niets interesseert. Ook dat is weer zo solitair.
Ik wil je vooral een dikke knuffel geven 
ik wist helemaal niet dat je depressief bent geweest. Kan nog wel een paar goede posts van je herinneren (niet zozeer over depressiviteit, wel over relaties en het leven enzo). Dus heftig om te horen dat je daarmee te maken hebt gehad. En ook dat je je nu eigenlijk nog steeds een beetje leeg voelt. Sterkte.
ik wist helemaal niet dat je depressief bent geweest. Kan nog wel een paar goede posts van je herinneren (niet zozeer over depressiviteit, wel over relaties en het leven enzo). Dus heftig om te horen dat je daarmee te maken hebt gehad. En ook dat je je nu eigenlijk nog steeds een beetje leeg voelt. Sterkte.
Somebody that I used to know
Erg herkenbaar.
Ik heb vrouwen al een tijd afgezworen, na een paar mislukte relaties lukt het me niet meer om verliefd te worden op iemand. Dus daarom maar seks met fuckbuddys, internetdates, en hoeren. Pure lust, geen liefde.
Zoek een hobby waar je voldoening uit kan halen.
Mijn advies: Ga de (echte) natuur in.
Mijn leven is een stuk verbeterd sinds ik ben gaan hiken, wildkamperen, en bushcraften. In de toekomst wil ik ook gaan bergbeklimmen. Het verminderd stress en geeft me een gevoel van bevrijding.
Ik heb vrouwen al een tijd afgezworen, na een paar mislukte relaties lukt het me niet meer om verliefd te worden op iemand. Dus daarom maar seks met fuckbuddys, internetdates, en hoeren. Pure lust, geen liefde.
Zoek een hobby waar je voldoening uit kan halen.
Mijn advies: Ga de (echte) natuur in.
Mijn leven is een stuk verbeterd sinds ik ben gaan hiken, wildkamperen, en bushcraften. In de toekomst wil ik ook gaan bergbeklimmen. Het verminderd stress en geeft me een gevoel van bevrijding.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Dankjewel.quote:
Ik wil je vooral een dikke knuffel geven
De enige hobby waar ik voldoening uit zou kunnen halen die me nu even snel te binnen schiet, is krachttraining, maar dat is zoals eerder gezegd ook weer zo solitair. Andere sporten interesseren me niet meer. Fietsen etc. in de natuur vind ik ook wel leuk, maar ik woon in de Randstad en ik weet niet of dingen ik m'n eentje doen me gelukkig zal maken, aangezien ik elke avond alleen thuiszitten erg naar vind. Maar toch bedankt voor je suggestie.quote:Op zondag 13 januari 2019 23:51 schreef Harvest89 het volgende:
Erg herkenbaar.
Ik heb vrouwen al een tijd afgezworen, na een paar mislukte relaties lukt het me niet meer om verliefd te worden op iemand. Dus daarom maar seks met fuckbuddys, internetdates, en hoeren. Pure lust, geen liefde.
Zoek een hobby waar je voldoening uit kan halen.
Mijn advies: Ga de (echte) natuur in.
Mijn leven is een stuk verbeterd sinds ik ben gaan hiken, wildkamperen, en bushcraften. In de toekomst wil ik ook gaan bergbeklimmen. Het verminderd stress en geeft me een gevoel van bevrijding.
Krachttraining zou je in de vorm van CrossFit kunnen doen, als er een box bij je in de buurt zit. Vaak is dat niet zo solitair. En krachttraining en spierontwikkeling dragen, dacht ik, ook bij aan minder depressieve gedachten en gevoelens. Wellicht is dat iets?quote:Op maandag 14 januari 2019 03:18 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Dankjewel.
[..]
De enige hobby waar ik voldoening uit zou kunnen halen die me nu even snel te binnen schiet, is krachttraining, maar dat is zoals eerder gezegd ook weer zo solitair. Andere sporten interesseren me niet meer. Fietsen etc. in de natuur vind ik ook wel leuk, maar ik woon in de Randstad en ik weet niet of dingen ik m'n eentje doen me gelukkig zal maken, aangezien ik elke avond alleen thuiszitten erg naar vind. Maar toch bedankt voor je suggestie.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het doorbreken van het willen voldoen aan verwachtingspatronen van anderen brengt geestelijke rust. Je moet niets. Zoek directe connectie tussen jezelf en het bestaan (ga de natuur in).
Je bent 27, je zit op een leeftijd dat je misschien nog wel 6 of 7 jaar gewoon alles kunt doen zonder scheef aangekeken te worden. Je bent nog jong en je mag 18+ meiden gewoon oppikken en wie weet rolt er wel een relatie uit.
Drugs zou ik alleen niet doen en alcohol ook niet al teveel. Want dat soort dingen (meiden niet als je ze met respect behandeld) kunnen later nog weleens terugslaan. Een bad trip of een teveel aan alcohol kunnen je later in je leven nog fysiek of mentaal achtervolgen. Een keer hard op je hoofd vallen is net als die twee ervaringen ook nergens goed voor.
Probeer de rest van je tijd wel aan je studie of werk te besteden ipv aan het dubben over dingen, die baggage heb je altijd nodig.
Drugs zou ik alleen niet doen en alcohol ook niet al teveel. Want dat soort dingen (meiden niet als je ze met respect behandeld) kunnen later nog weleens terugslaan. Een bad trip of een teveel aan alcohol kunnen je later in je leven nog fysiek of mentaal achtervolgen. Een keer hard op je hoofd vallen is net als die twee ervaringen ook nergens goed voor.
Probeer de rest van je tijd wel aan je studie of werk te besteden ipv aan het dubben over dingen, die baggage heb je altijd nodig.
Hmmm, ik zal het overwegen. Ik ben alleen nogal eigenwijs met hoe ik mijn training opstel.quote:
[..]
Krachttraining zou je in de vorm van CrossFit kunnen doen, als er een box bij je in de buurt zit. Vaak is dat niet zo solitair. En krachttraining en spierontwikkeling dragen, dacht ik, ook bij aan minder depressieve gedachten en gevoelens. Wellicht is dat iets?
Dus krachttraining is dan wel solitair, het geeft me wel de ruimte om zelf de oefeningen uit te zoeken die ik belangrijk vind. Maar goed, zal erover nadenken.Nou ja, ik leef niet zo, omdat ik vind dat mijn omgeving dat verwacht. Ik doe het, omdat ik verloren tijd wil inhalen en het een en ander wil ervaren. Zat vroeger in bed maar te malen met waarom ik nou nooit eens de deur uit ga, en dat dat me gelukkiger zou maken dan in bed liggen.quote:Op maandag 14 januari 2019 08:40 schreef Salvad0R het volgende:
Het doorbreken van het willen voldoen aan verwachtingspatronen van anderen brengt geestelijke rust. Je moet niets. Zoek directe connectie tussen jezelf en het bestaan (ga de natuur in).
Qua uiterlijk lijk ik nog 20. Maar als ik mensen vertel hoe oud ik hen, kijken ze me wel raar aan hoor.quote:
Je bent 27, je zit op een leeftijd dat je misschien nog wel 6 of 7 jaar gewoon alles kunt doen zonder scheef aangekeken te worden. Je bent nog jong en je mag 18+ meiden gewoon oppikken en wie weet rolt er wel een relatie uit.
Drugs zou ik alleen niet doen en alcohol ook niet al teveel. Want dat soort dingen (meiden niet als je ze met respect behandeld) kunnen later nog weleens terugslaan. Een bad trip of een teveel aan alcohol kunnen je later in je leven nog fysiek of mentaal achtervolgen. Een keer hard op je hoofd vallen is net als die twee ervaringen ook nergens goed voor.
Probeer de rest van je tijd wel aan je studie of werk te besteden ipv aan het dubben over dingen, die baggage heb je altijd nodig.
Met drugs experimenteer ik dan wel, maar ik ga er heus wel verstandig mee om hoor.
Toch bedankt voor je zorgen. Meisjes ga ik sowieso niet respectloos mee om. Ze weten wat ik wil en vice versa en dat is prima.In mijn vrije tijd en ik dus aan het doorsolliciteren. Hou mezelf wel bezig. Maar dat ongelukkige gevoel blijft. Alsof die depressie van vroeger me blijft stalken: "Haha, zie je wel dat je nog niet van me af bent, ook al heb je een leuk leven?"
Bij CrossFit kun je je oefeningen solitair doen. Er wordt veel gedaan aan techniek, maar je zet je eigen doelen en probeert die te bereiken. Trainen kun je solitair doen, maar ook in een groep. Er kan een fijne combinatie zijn van zelfstandig trainen, en toch met de groep zijn. Ik vond dat erg prettig.quote:
[..]
Hmmm, ik zal het overwegen. Ik ben alleen nogal eigenwijs met hoe ik mijn training opstel.
Kun je verloren tijd inhalen? Echt inhalen?quote:Nou ja, ik leef niet zo, omdat ik vind dat mijn omgeving dat verwacht. Ik doe het, omdat ik verloren tijd wil inhalen en het een en ander wil ervaren. Zat vroeger in bed maar te malen met waarom ik nou nooit eens de deur uit ga, en dat dat me gelukkiger zou maken dan in bed liggen.
Is het realistisch om te denken dat je de depressie en de nasleep ervan ooit werkelijk achter je laat en er echt van af bent? Het is een wezenlijk deel van je ervaringen en dus van wie je bent. Waar ben je naar op zoek? Een leuk leven dat je louter op de toppen van het geluk laat ronddansen?quote:Qua uiterlijk lijk ik nog 20. Maar als ik mensen vertel hoe oud ik hen, kijken ze me wel raar aan hoor.
Met drugs experimenteer ik dan wel, maar ik ga er heus wel verstandig mee om hoor.
In mijn vrije tijd en ik dus aan het doorsolliciteren. Hou mezelf wel bezig. Maar dat ongelukkige gevoel blijft. Alsof die depressie van vroeger me blijft stalken: "Haha, zie je wel dat je nog niet van me af bent, ook al heb je een leuk leven?"
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik kan je niet uit een depressie praten of het voorkomen maar wat soms weleens iets zou kunnen helpen is denken dat iedereen z'n tegenslagen in het leven heeft; wat ook gewoon zo is. "Everyone is fighting their own fight", iedere dag weer. En in dat licht relativerend kun jij je best doen om zoveel mogelijk uit je dag te halen.quote:
[..]
Hmmm, ik zal het overwegen. Ik ben alleen nogal eigenwijs met hoe ik mijn training opstel.
[..]
Nou ja, ik leef niet zo, omdat ik vind dat mijn omgeving dat verwacht. Ik doe het, omdat ik verloren tijd wil inhalen en het een en ander wil ervaren. Zat vroeger in bed maar te malen met waarom ik nou nooit eens de deur uit ga, en dat dat me gelukkiger zou maken dan in bed liggen.
[..]
Qua uiterlijk lijk ik nog 20. Maar als ik mensen vertel hoe oud ik hen, kijken ze me wel raar aan hoor.
Met drugs experimenteer ik dan wel, maar ik ga er heus wel verstandig mee om hoor.
In mijn vrije tijd en ik dus aan het doorsolliciteren. Hou mezelf wel bezig. Maar dat ongelukkige gevoel blijft. Alsof die depressie van vroeger me blijft stalken: "Haha, zie je wel dat je nog niet van me af bent, ook al heb je een leuk leven?"
Ok! Ik zal eens informeren!quote:
[..]
Bij CrossFit kun je je oefeningen solitair doen. Er wordt veel gedaan aan techniek, maar je zet je eigen doelen en probeert die te bereiken. Trainen kun je solitair doen, maar ook in een groep. Er kan een fijne combinatie zijn van zelfstandig trainen, en toch met de groep zijn. Ik vond dat erg prettig.
Hmmm, nu ik erbij stil sta, natuurlijk niet. Het gaat uiteraard om de typische begin-20-ervaringen die ik wil inhalen. Ik heb gewoon de mooiste jaren in de kracht van mijn leven gemist. Het doet me enorm pijn als ik dat feitelijk besef.quote:[..]
Kun je verloren tijd inhalen? Echt inhalen?
Ik weet niet wat ik anders moet. Als ik de komende 60 jaar er zo mee blijf worstelen en aan blijf modderen, kan ik er net zo goed vandaag mee stoppen. Ik ben er gewoon klaar mee en ik weiger om me onnodig ongelukkig te voelen. Ik wil rust en wakker worden met de gedachte dat ik de wereld ben voor iemand en diegene voor mij. Ik wil me voor eens in m'n leven écht geliefd voelen, in plaats van enkel begeerd. Ik wil kwaliteit, geen kwantiteit.quote:[..]
Is het realistisch om te denken dat je de depressie en de nasleep ervan ooit werkelijk achter je laat en er echt van af bent? Het is een wezenlijk deel van je ervaringen en dus van wie je bent. Waar ben je naar op zoek? Een leuk leven dat je louter op de toppen van het geluk laat ronddansen?
Dat denken heb ik al vaak genoeg geprobeerd. Maar dat relativisme vind ik gewoon m'n kop in het zand steken. Mijn problemen worden niet minder groot als ik weet dat andere mensen ook problemen hebben. Ze zijn er nog steeds.quote:
[..]
Ik kan je niet uit een depressie praten of het voorkomen maar wat soms weleens iets zou kunnen helpen is denken dat iedereen z'n tegenslagen in het leven heeft; wat ook gewoon zo is. "Everyone is fighting their own fight", iedere dag weer. En in dat licht relativerend kun jij je best doen om zoveel mogelijk uit je dag te halen.
Zeker doen. Misschien kom je wel een leuke dame tegen.quote:
Klinkt misschien raar, maar je zit nu in een rouwproces. Na je depressie besef je wat je aan jaren gemist hebt. (Je zit in een soort van 'post-depressiefase'.) geeft het een plekje en ga verder met je leven. Ook in je eind 20 kun je gewoon feesten en af en toe drugs gebruiken. Ik ken zelf wel meer mensen die later pas met drugs gingen experimenteren. Maar je moet doen omdat je het echt wilt en niet om de tijd in te halen. Er zijn genoeg twintegers niet weinig uitgaang en niet af en toe iets nemen. Het is meer een levensstijl die bij je moet passen.quote:Hmmm, nu ik erbij stil sta, natuurlijk niet. Het gaat uiteraard om de typische begin-20-ervaringen die ik wil inhalen. Ik heb gewoon de mooiste jaren in de kracht van mijn leven gemist. Het doet me enorm pijn als ik dat feitelijk besef.
Als ik ze de OP lees, krijg je wel genoeg aandacht van vrouwen. Waarom zijn deze meiden in jouw ogen geen relatiemateriaal? Leg je de lat heel hoog? Vind je het stiekem eng om een relatie aan te gaan? Soort van bindingsangst? Weet je überhaupt waar je opvalt? Als je op introvente meisjes valt, zal je die niet snel in de plaatselijke disco vinden.quote:Ik weet niet wat ik anders moet. Als ik de komende 60 jaar er zo mee blijf worstelen en aan blijf modderen, kan ik er net zo goed vandaag mee stoppen. Ik ben er gewoon klaar mee en ik weiger om me onnodig ongelukkig te voelen. Ik wil rust en wakker worden met de gedachte dat ik de wereld ben voor iemand en diegene voor mij. Ik wil me voor eens in m'n leven écht geliefd voelen, in plaats van enkel begeerd. Ik wil kwaliteit, geen kwantiteit.
ROBODEMONS..................|:(
Geluk is een richting, of een moment, geen stabiele situatie..
Zo gauw als je een doel hebt bereikt is het geluksgevoel al geincasseerd in de aanloop. Je hebt nu alles bereikt wat vroeger in een “wat als- gedachte” vastzat, maar het euforische gevoel wat je er bij bedacht had blijft uit..
Dude, dit is het leven. Alles wat je doet om aan je eigen plaatje of dat van anderen te voldoen zal nooit voldoening geven.. Het is al goed. Lees de tao en ga onder je boom zitten. Dan is er nog een hoop moois uit het leven te halen. Knuffel!
[ Bericht 0% gewijzigd door _I op 14-01-2019 19:06:14 ]
Zo gauw als je een doel hebt bereikt is het geluksgevoel al geincasseerd in de aanloop. Je hebt nu alles bereikt wat vroeger in een “wat als- gedachte” vastzat, maar het euforische gevoel wat je er bij bedacht had blijft uit..
Dude, dit is het leven. Alles wat je doet om aan je eigen plaatje of dat van anderen te voldoen zal nooit voldoening geven.. Het is al goed. Lees de tao en ga onder je boom zitten. Dan is er nog een hoop moois uit het leven te halen. Knuffel!
[ Bericht 0% gewijzigd door _I op 14-01-2019 19:06:14 ]
Drugsgebruik als iets normaals zien vind ik ook wel zorgwekkend.
Als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht.
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusiequote:
voor mij niet genoeg. Daar kan ik me niet bij neerleggen.
Somebody that I used to know
Het haalt het idee weg dat het leven een bepaalde vorm aan moet nemen. Waarom onbevredigend? Geloof je er dan in dat allles groots en meeslepend is!?quote:
[..]
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusie
Is dat erg, dat het pijn doet? Wat doe je met die pijn? Wegstoppen, doorfeesten en doen alsof die er niet is? Werkt dat goed voor j?quote:
[..]
Ok! Ik zal eens informeren!
[..]
Hmmm, nu ik erbij stil sta, natuurlijk niet. Het gaat uiteraard om de typische begin-20-ervaringen die ik wil inhalen. Ik heb gewoon de mooiste jaren in de kracht van mijn leven gemist. Het doet me enorm pijn als ik dat feitelijk besef.
Waarom vind je dat je je onnodig ongelukkig voelt? Waarom is het onnodig? Je hebt in een periode dat je jong en vrij en wild kon en wilde zijn niets kunnen doen van al die dingen, omdat je ziek was. Want dat is wat een depressie is, toch? Het is toch niet gek dat je verdrietig bent om wat je gemist hebt, wat je graag had gewild? Dat het iets is dat je nooit meer echt kunt inhalen, ook al kun je pogingen doen die erbij in de buurt komen, is gewoon kut. Mag dat gevoel er zijn? Of ben je bang dat je weer depressief wordt als je verdriet toelaat? Iets wat jij natuurlijk allang weet: verdriet en een depressie zijn totaal verschillende dingen.quote:Ik weet niet wat ik anders moet. Als ik de komende 60 jaar er zo mee blijf worstelen en aan blijf modderen, kan ik er net zo goed vandaag mee stoppen. Ik ben er gewoon klaar mee en ik weiger om me onnodig ongelukkig te voelen. Ik wil rust en wakker worden met de gedachte dat ik de wereld ben voor iemand en diegene voor mij. Ik wil me voor eens in m'n leven écht geliefd voelen, in plaats van enkel begeerd. Ik wil kwaliteit, geen kwantiteit.
Die ene persoon waarvoor jij de wereld wil zijn, wil dat ook voor jou zijn. Misschien zit er tussen die feestmeisjes wel een met meer diepgang buiten het uitgaan, maar zover kom je niet, omdat je het zelf bij eenmalig contact houdt, toch?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Waar kun je je dan precies niet bij neerleggen?quote:
[..]
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusie
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je wilde verloren tijd inhalen en dat heb je gedaan, nu is het tijd voor de volgende fase van je leven (stabiele relatie en eventueel huisje boompje beestje). Sluit de huidige fase af net als toen je de depressieve jaren afsloot. Er is niks aan de hand. Dat het achteraf inhalen van een fase voor wrijving zorgt qua leeftijd en qua huidige wensen is heel begrijpelijk. Nu is het tijd voor een fase die wel bij je leeftijd en huidige wensen past.
Op woensdag 25 april 2018 20:45 schreef Ronald-Koeman het volgende:
7e minuut Robben eraf met spierblessure.
7e minuut Robben eraf met spierblessure.
Van een heerlijke roes na een avond stappen / seks / drugs naar je stille en lege huis is ook wel een steile afdaling van de top naar het dal
Het zou fijn zijn als je niet alleen maar die hoge toppen en diepe dalen hebt, maar ook een wat gelijkmatiger terrein daar tussen in: de regelmaat van sporten (eventueel met anderen, en de kans om nieuwe contacten/vriendschappen op te doen) , een hobby of andere bezigheid zou daarbij kunnen helpen. Kan je iets waar anderen ook iets aan hebben? Dan kan je ook nog kijken naar vrijwilligerswerk of buddy worden.
Het zou fijn zijn als je niet alleen maar die hoge toppen en diepe dalen hebt, maar ook een wat gelijkmatiger terrein daar tussen in: de regelmaat van sporten (eventueel met anderen, en de kans om nieuwe contacten/vriendschappen op te doen) , een hobby of andere bezigheid zou daarbij kunnen helpen. Kan je iets waar anderen ook iets aan hebben? Dan kan je ook nog kijken naar vrijwilligerswerk of buddy worden.
Mijn foto's op Flickr!
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
|
|
