HULP NODIG....VOEL ME HOPELOOS :((((((

Ik heb geen advies maar wil je wel sterkte wensen.

Als je niet teveel schulden wilt misschien eerst een tijdje werken om geld te sparen?

Wat betreft het uit huis gaan. Is er niet een familielid waar je wellicht kunt wonen? Ben jij thuis weg en misschien is het voor je ouders ook nog wel te handen?

Je voelt je niet prettig thuis te wonen en wanneer je uit huis gaat ook niet. Welke is sterker. Succes

Moslima?

Die lening zou ik me niet te veel zorgen over maken. Hoop geld, maar als je wilt studeren onontkoombaar. En goede terugbetaalregeling.

Wat betreft je ouders, ik heb makkelijk praten: vlucht dat huis uit zou ik zeggen. Maar de gevolgen zijn niet voor mij. Ik weet niet of je risico loopt op eerwraak,of alleen verstoting. Beiden aardig heftig.

Dapper als je je droom waarmaakt, ergens begrijpelijk als je het niet doet. Ik bedoel, wat zal niet studeren betekenen? Wordt er dan ook een vent voor je uitgekozen? Verplicht binnen zitten en omdat je een vrouw bent de kinderen uitbroeden?

Hoe streng zijn je ouders? Hoe zeker eeet je dat ze je niet steunen? Heb je het wel eens voorzichtig gepolst?

Arme jij... ik voelde me ook zo en riep al sinds mijn 15e dat ik weg wilde, ben op mijn 18e ook meteen gegaan. Heb nu wel een dikke studieschuld inderdaad en ben nog niet eens klaar, maar die valt echt nog wel weg te werken... hoop ik :S

Amsterdam maakt het wel nog eens extra lastig, dat is namelijk fucking duur. Kun je niet eens een overzichtje maken van wat 3 jaar je gaat kosten, collegegeld, kamer, huishouden, studieboeken... en dan bekijken hoeveel je daarvoor zou moeten lenen/werken? Willen je ouders wellicht bijspringen voor het collegegeld? Kun je niet zeggen dat de reistijd naar huis elke dag niet handig is, of een compromis sluiten dat je na je eerste jaar pas uit huis gaat? Ken je de stad ook meteen beter.

Eventueel in een baantje nemen in de avonden of weekenden? Moet wel eerlijk zeggen dat ik de lening gewoon nam voor wat het was omdat ik liever meer vrije tijd had dan ergens voor het minimumloon in een callcenter ging zitten. Dan liever later (nu dus...) fulltime werken voor die schuld.

Als je besluit uit huis te gaan, steek je licht op in Antwerpen, Gent of Brussel. Studeren in België kost naar 1/3 van wat je er in Nederland voor kwijt bent. Zowel schoolkosten, boekenkosten en kamerhuur is daar veel goedkoper. Misschien maakt dat het haalbaarder.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2019 23:15 schreef MCH het volgende:

[..]

Dan krijgen haar ouders gelijk een hartaanval, kind in het buitenland laten studeren

Noem het 'plan B'

Dat wordt kiezen of delen dan of je zou toevallig ergens in aanmerking moeten komen via het sociaal plein van je gemeente ofzo. Maar dan moet er wel iets meer spelen dan alleen een strikte opvoeding waardoor je niet mag stappen. Geen idee ook hoe lang de wachtlijsten zijn daarvoor, maar je bent nu nog net minderjarig en dat zou voordeliger kunnen zijn dan wanneer je 18+ bent. Wat gebeurt er denk je als je zelfstandig gaat wonen, loop je dan enig risico op repercussies van je familie? Zo ja, handig om bij een maatschappelijkwerker oid neer te leggen.
Zijn ze bij je school op de hoogte hier van? Een dossier ter ondersteuning van je verhaal zou kunnen helpen naast de eerder gegeven tip van in gesprek gaan met je mentor of een ander soort vertrouwenspersoon.

Heb je familie elders waar je misschien onderdak zou kunnen krijgen als je daar zou gaan studeren?

Verder zou ik realistisch blijven en ook als je wel gaat studeren in Amsterdam, woonruimte daar buiten overwegen. Jammer van de reistijd ja, maar kan wel echt schelen in de kosten. Plus de bonus dat je in een of ander dorp wellicht minder bekenden uit dezelfde cultuur tegenkomt die je in de gaten kunnen houden of iets dergelijks.

Stappen en zelf allerlei dingen mogen en kunnen beslissen lijken nu heel aanlokkelijk, maar als je uit een hecht gezin komt en je totale familie je gaat negeren kun het best wel tegenvallen als je dan eenmaal in je zelf beleende bezemkast woont. Natuurlijk kun je vrienden maken en een soort nieuwe familie gaan vormen als je mazzel hebt, maar dat zijn niet de mensen die je van jongs af aan kennen en met wie je dezelfde cultuur deelt. Mensen uit je cultuur en anderen kunnen best een zekere mening hebben als ze merken dat je verstoten bent, dat kan vervelend zijn. Afhankelijk van je cultuur kun je wellicht meer verstotenen vinden, maar daar kunnen ook mensen tussen zitten die wellicht met een wat betere reden verstoten zijn en/of daar zo een tik van hebben gehad, dat het misschien niet de connectie gaat of kan zijn waar je dan op hoopt.
Moeilijk in te schatten als je het alternatief niet zo kent, maar wel iets om rekening mee te houden.
Hoe zit het met je huidige vriendinnen? Gaan die studeren in Amsterdam? Kun je daar mee om blijven gaan als je uit huis zou gaan?

Wat voor werkervaring heb je?
Je zou kunnen kijken in hoeverre je eerst een jaar zou kunnen werken en sparen als je uit huis zou gaan, zodat je en eerst kan wennen aan je vrijheid en een buffer op zou kunnen bouwen. Dan heb je niet de stress van en moeten werken en schoolresultaten moeten halen tegelijk in eerste instantie.
Werk kan dan wel een verankerend leefritme aan geven waardoor je hopelijk niet in een enorme party animal verzand en in de problemen raakt. Voor sommige mensen blijkt het wel moeilijker om dan weer in een school/leerritme te komen. Anderen groeien juist in zo een tussenjaar en kunnen misschien en passant ook wat relevante ervaring opdoen die juist weer voordelig kan zijn voor de studie.
Speaking of relevante werkervaring, zou dat een argument kunnen zijn voor je familie om je een bijbaantje toe te staan? Dan zou je misschien al wat kunnen sparen.

Sterkte en succes in ieder geval!

Allereerst: ik kan me inderdaad niet zo goed verplaatsen in jouw cultuur, dus vergeef me als het onderstaande wellicht wat te simpel gedacht overkomt.

Volgens mij zijn er drie opties:
1. Thuis blijven wonen tot je afgestudeerd bent
2. Toch uit huis gaan met alle gevolgen van dien
3. De komende anderhalf jaar gebruiken om je ouders te laten wennen aan het idee dat jij uit huis gaat en in goede harmonie op kamers gaan.

Optie 3 lijkt mij het meest aantrekkelijk. Anderhalf jaar is best een lange periode. Probeer jezelf in deze periode ook begripvol naar je familie op te stellen en te proberen achterhalen wat hun achterliggende redenen zijn achter hun standpunt, en probeer elkaar op dat vlak te vinden. Het zal niet makkelijk zijn, maar de andere opties lijken mij ook niet veel beter.

Wat betreft geld: dat is een probleem voor later, ik zou me daar nu niet druk over maken. Het is in ieder geval een oplosbaar probleem en worst case scenario heb je inderdaad een studieschuld (net zoals honderdduizenden andere studenten), het zij zo.

[ Bericht 8% gewijzigd door Merkie op 02-01-2019 01:44:24 ]

quote:

Op woensdag 2 januari 2019 16:34 schreef darknesss0 het volgende:

[..]

ik werk al maar ik denk niet dat het genoeg is om echt van te leven, wel is het al een beginnetje.

ik heb ook niet goed contact met mijn familie dus intrekken bij een familielid is ook geen optie, maar bedankt voor de tip

Ik bedoel meer als een tussenjaar nemen waarbij je fulltime werkt en geld opspaart voor studie.

quote:

Op woensdag 2 januari 2019 16:52 schreef Piva het volgende:

[..]

Met een goede studie (waar dus ook echt werk in te vinden is) en een goed plan lukt het allemaal wel. Maar vergeet ook niet dat je ook met oppertunity cost te maken hebt.

Als ik kijk naar mijn eigen situatie waar ik het op een gegeven moment allemaal wel oké vond en dus niet verder gegaan ben waar de meeste klasgenoten wel door zijn gegaan. In die tijd dat hun het papiertje gehaald hebben en een hoop schuld heb ik mijn vrijheid al weten te pakken en een vermogen.

Dan moet je per maand een flink stuk meer gaan verdienen om dat ooit nog in te halen. Daarnaast betekend niet studeren ook niet echt meer dat je die kennis niet kan bemachtigen. (Oké doctor of tandarts worden is een beetje lastig) maar het internet staat bom vol met goede informatie waar de beste universiteiten amper van kunnen dromen. En vaak ook nog gratis of voor prijzen waar studenten amper dure studie boeken van kunnen betalen.

In veel banen kom je gewoon echt niet binnen zonder diploma. Ook omdat personeel vaak volgens geldende regels een diploma moet hebben.

Zouden je ouders het misschien minder erg vinden als je bij familie op kamers gaat (als die mogelijkheid er is) of bij een hospita/bejaard stel. Deze woonvorm word zeldzamer, maar het is er wel weet ik uit ervaring. Ken iemand die op die manier woont.

Als ze daarmee akkoord zouden gaan dan is de stap naar een gewoon studentenhuis een kwestie van onderhandelen. Er zijn trouwens ook nog verhuurders die vanwege het gedoe alleen meisjes of jongens in hun huizen laten huren.

Iedereen hier in NL kan studeren. En lenen hoort erbij. Ik denk niet dat je je daar zoveel zorgen over hoeft te maken TS.

Zelfs met huren erbij moet het te doen zijn.
Lastigere probleem is blijkbaar je familie?

Tsja dat is persoonlijk en kan niemand je bij helpen/
Zoek een kamer vraag beurs aan en volg een studie, als je het allemaal goed doet dan hoeft die lening echt niet een probleem te zijn. het is maar 0.0 nog wat procent en naar draagkracht. Ja schuld dat wel, maar die heb ik ook en net zoals tig veel.

Andere optie is gewoon gelijk gaan werken.

Gewoon uit huis gaan. Boeiend dat je ouders je dan afstoten...
Liever schulden dan geen vrijheid.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2019 19:58 schreef darknesss0 het volgende:
Hallo allemaal,

Ik ben een meisje van 17 jaar. En ik wil graag in amsterdam ,UvA, studeren wanneer ik mijn diploma haal van de middelbare school in 2020.
Echter heb ik een heel groot probleem dat velen van jullie waarschijnlijk niet zullen begrijpen ivm de cultuurverschillen. Het is thuis verboden om uit huis te gaan voor je afgestudeerd bent. Jullie zullen waarschijnlijk denken je bent dan 18, volwassen en je mag eigen beslissingen maken. Maar mijn ouders zouden mij dan afstoten, nooit meer met me praten en er zal zo veel drama komen.
Maar ik kan echt niet meer tegen de druk, ik voel me als een vogeltje dat zijn hele leven lang is opgesloten in zijn kooi. Ik wil echt niet meer thuisblijven.

Nummer 2 wat mij stoort is het geld, ik moet dan veel gaan lenen waardoor ik duizenden euros aan schulden krijg. Ik vind dat echt geen prettig idee. Hebben jullie ideeen wat ik moet doen?

thuis is het nooit prettig, veel ruzies, veel drama daarom wil ik graag uit huis

Ik voel me zo wanhopig en hopeloos...........

Je kan toch met het ov??

mwah ik snap TS wel hoor, het is ook gewoon niet makkelijk om op die leeftijd die keuzes te maken en al helemaal niet als je niet de steun van familie achter je hebt?

Bedoel ik heb dat ook niet gedaan gewoon als Nederlandse jongen Achteraf iets spijt van.
Maar als ik dan iets aan TS mee wil geven, het kan wel financieel etc. Ja je krijgt er een lening door maar doe je netjes je studie etc dan is dat geen probleem. En voorzover ik weet is het altijd nog naar draagkracht, dus kun je het niet betalen dan mag je die laten voor wat het is en staat ie weer op 0 aflossen. Goed er komt wat rente bij, maar die is zo laag dat het te verwaarlozen is.