W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Men heeft geconstateerd dat de kosmos versneld uitdijt,
Kan de oorzaak hiervan zijn dat de snelheid van het verloop van de tijd groter is geworden?
Is het eigenlijk wel mogelijk dat de snelheid van de tijd veranderlijk is?
Zou het mogelijk zijn dat na de Big Bang de snelheid van de tijd zeer laag was zodat het leek of alles zeer snel uitzette?
Of heb ik het hier totaal mis?
Kan de oorzaak hiervan zijn dat de snelheid van het verloop van de tijd groter is geworden?
Is het eigenlijk wel mogelijk dat de snelheid van de tijd veranderlijk is?
Zou het mogelijk zijn dat na de Big Bang de snelheid van de tijd zeer laag was zodat het leek of alles zeer snel uitzette?
Of heb ik het hier totaal mis?
1 ding weet ik wel, wij weten nog helemaal niets.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
dit kan je testen, als je balon met twee stippen opblaast met een constante lucht gaan de twee stippen dan steeds sneller uiteen?
"Been A Long Journey For You, Hasn't It? Lot Of Running, Lot Of Pain. And You, You're A Flea On The Back Of A Dragon In For One Hell Of A Ride, But You Did Manage To Hang On. I Guess That Counts For Something."
Werkt dat zo ja?quote:Op zondag 30 december 2018 21:57 schreef cherrycoke het volgende:
dit kan je testen, als je balon met twee stippen opblaast met een constante lucht gaan de twee stippen dan steeds sneller uiteen?
van wikipedia.quote:Kosmische inflatie is de theorie dat het heelal vrijwel direct na de oerknal gedurende 10−35 seconde een fase van exponentiële uitbreiding heeft doorgemaakt. Gedurende dit minuscule tijdsinterval zou het heelal tussen de 1030 en 10100 keer zo groot zijn geworden.
Ik ben ook geen wetenschapper, maar als je het aan mij vraagt kun je tijd niet los van ruimte zien. In de zin van dat het niet kan dat de ruimte exponentieel snel uitdijt en de tijd dan eventjes rustig aan doet.
De bedoeling van mij om dit topic te starten was om de discussie op gang te brengen over de vraag of de tijd een variabel verloop kan hebben.
Objectief merk je er dus niks van of de tijd verschillend verloopt, je kunt je op de aarde bevinden of in een ruimteschip die de halve lichtsnelheid heeft, maar het tijdsverloop verschilt wel.
Zelfs is er verschil op het aardoppervlak met het verloop van de tijd in een baan om de aarde.
Kan zoiets niet plaats gevonden hebben maar dan in heel sterke mate vlak na de Big Bang en de periode van versnelde expansie?
Ik vraag mij af of het nu nog steeds van invloed is.
Tot nu toe ben ik niet veel wijzer geworden.
Objectief merk je er dus niks van of de tijd verschillend verloopt, je kunt je op de aarde bevinden of in een ruimteschip die de halve lichtsnelheid heeft, maar het tijdsverloop verschilt wel.
Zelfs is er verschil op het aardoppervlak met het verloop van de tijd in een baan om de aarde.
Kan zoiets niet plaats gevonden hebben maar dan in heel sterke mate vlak na de Big Bang en de periode van versnelde expansie?
Ik vraag mij af of het nu nog steeds van invloed is.
Tot nu toe ben ik niet veel wijzer geworden.
Wat zou dat precies betekenen?quote:Op zondag 30 december 2018 21:32 schreef Schonedal het volgende:
Is het eigenlijk wel mogelijk dat de snelheid van de tijd veranderlijk is?
Als de tijd sneller of langzamer loopt, hoe lang duurt dan 1 seconde? En vooral, hoe meet je dat of hoe druk je dat uit? Wat betekent een "seconde" dan nog precies?
Disclaimer: alles wat ik schrijf is slechts mijn mening, geen feit.
Van 0,001 tot 1000 meter is relatief meer dan van 1000 tot 10.000 meter.
De ene stap is een miljoen keer meer, de andere 'slechts' 10x meer.
Ik denk dat je het heelal ook zo moet zíen: in de eerste seconden groeide het in diameter met duizenden kilometers per seconde, en zelfs als het nu met miljoenen kilometers per seconde zou groeien merk je er niet zo veel meer van omdat het heelal al zo groot is.
De ene stap is een miljoen keer meer, de andere 'slechts' 10x meer.
Ik denk dat je het heelal ook zo moet zíen: in de eerste seconden groeide het in diameter met duizenden kilometers per seconde, en zelfs als het nu met miljoenen kilometers per seconde zou groeien merk je er niet zo veel meer van omdat het heelal al zo groot is.
Als het niet met een hamer te repareren is, is het een elektrisch probleem.
We weten nog niet eens of tijd wel echt bestaat. Het kan puur een illusie zijn en dat het verleden en toekomst allemaal tegelijk bestaat. Maakt verder ook niet uit. Als alles twee keer zo snel gaat dan verandert er helemaal niks.
Met een versnelde uitdijing wordt overigens niet bedoeld dat het volume van het heelal steeds sneller toeneemt, dat is gek genoeg bij een vertraging namelijk ook het geval.
Het heelal groeit momenteel met ongeveer 70km per seconde per megaparsec (iets meer dan 3 miljoen lichtjaar) en staat dus los van hoe groot het heelal eigenlijk is. Die snelheid van 70km per seconde wordt langzaam steeds iets hoger, maar het blijft om dezelfde megaparsec gaan. Ik heb het weleens omgerekend naar wat beter voor te stellen getallen en dit komt overeen met dat iedere 380.000km (afstand tot de maan) elk jaar bijna 3 cm langer wordt. Dit is trouwens niet de reden dat de maan zich elk jaar 3 cm van ons verwijdert (wel verdomd toevallig). Om redenen die ik nog steeds niet kan volgens groeit het heelal niet binnen ons zonnestelsel. Het argument dat ik steeds hoor is dat objecten hier zwaartekracht gebonden zijn, maar ik zie niet in waarom dat uitdijing zou moeten opheffen...
Met een versnelde uitdijing wordt overigens niet bedoeld dat het volume van het heelal steeds sneller toeneemt, dat is gek genoeg bij een vertraging namelijk ook het geval.
Het heelal groeit momenteel met ongeveer 70km per seconde per megaparsec (iets meer dan 3 miljoen lichtjaar) en staat dus los van hoe groot het heelal eigenlijk is. Die snelheid van 70km per seconde wordt langzaam steeds iets hoger, maar het blijft om dezelfde megaparsec gaan. Ik heb het weleens omgerekend naar wat beter voor te stellen getallen en dit komt overeen met dat iedere 380.000km (afstand tot de maan) elk jaar bijna 3 cm langer wordt. Dit is trouwens niet de reden dat de maan zich elk jaar 3 cm van ons verwijdert (wel verdomd toevallig). Om redenen die ik nog steeds niet kan volgens groeit het heelal niet binnen ons zonnestelsel. Het argument dat ik steeds hoor is dat objecten hier zwaartekracht gebonden zijn, maar ik zie niet in waarom dat uitdijing zou moeten opheffen...
hoe meet je de snelheid als de tijdseenheid veranderlijk is?quote:
Is het eigenlijk wel mogelijk dat de snelheid van de tijd veranderlijk is?
Reason is not automatic, those who deny it cannot be conquered by it, Ayn Rand
Discuseren met domme mensen verlies ik omdat ik niet genoeg ervaring heb met dom lullen.
Discuseren met domme mensen verlies ik omdat ik niet genoeg ervaring heb met dom lullen.
Voor zover ik het begrepen heb, verhoud tijd zich tot de ruimte waarin het zich bevind. De snelheid waar jij het over hebt is dan ook te bepalen van de positie van object A op t = 0 en t = x. Maar wat als de ruimte zelf een snelheid heeft? Dan zou je tijd in verhouding tot de snelheid van de ruimte moeten definiëren, maar dan heb je alsnog een tijdsbepaling nodig in de vorm van t = x. Maar die verhoud zich weer tot de ruimte, dus hoe definiëer je dat?quote:
Men heeft geconstateerd dat de kosmos versneld uitdijt,
Kan de oorzaak hiervan zijn dat de snelheid van het verloop van de tijd groter is geworden?
Is het eigenlijk wel mogelijk dat de snelheid van de tijd veranderlijk is?
Zou het mogelijk zijn dat na de Big Bang de snelheid van de tijd zeer laag was zodat het leek of alles zeer snel uitzette?
Of heb ik het hier totaal mis?
Het lijkt een beetje op de vraagstelling in de kwantummechanica. Hoe preciezer je de snelheid van een elementair deeltje probeert te bepalen, des te onnauwkeuriger de positie van het deeltje te bepalen, of te voorspellen is, en andersom. In het dubbel slit experiment komt dit mooi naar voren.
Ik heb helaas geen antwoord op je vraag
De vraagstelling zelf brengt bij mij juist meer vragen naar voren [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-01-2019 15:06:54 ]
Je moet het niet jezelf vragen, maar de Einsteinvergelijkingenquote:
[..]
van wikipedia.
Ik ben ook geen wetenschapper, maar als je het aan mij vraagt kun je tijd niet los van ruimte zien. In de zin van dat het niet kan dat de ruimte exponentieel snel uitdijt en de tijd dan eventjes rustig aan doet.
En die zeggen dat dit prima mogelijk is.
-
Zover ik het begrijp wordt de tijdsontwikkeling van het heelal vaak beschreven ten opzichte van zogenaamde "comoving observers", dus waarnemers die "met de uitdijing meegaan". Het is vergelijkbaar met een vloeistof beschrijven vanuit het standpunt van een dobber die meedrijft.quote:
De bedoeling van mij om dit topic te starten was om de discussie op gang te brengen over de vraag of de tijd een variabel verloop kan hebben.
Objectief merk je er dus niks van of de tijd verschillend verloopt, je kunt je op de aarde bevinden of in een ruimteschip die de halve lichtsnelheid heeft, maar het tijdsverloop verschilt wel.
Zelfs is er verschil op het aardoppervlak met het verloop van de tijd in een baan om de aarde.
Kan zoiets niet plaats gevonden hebben maar dan in heel sterke mate vlak na de Big Bang en de periode van versnelde expansie?
Ik vraag mij af of het nu nog steeds van invloed is.
Tot nu toe ben ik niet veel wijzer geworden.
"Wat als"-scenario's zijn verder notoir lastig te beschrijven als je niet wat specifieker bent. Waarom twijfel je aan het gangbare model?
-
Nou stel ik mij voor dat door de uitdijing van de kosmos de cosmic background radiation meer en meer naar de achtergrond gedrukt wordt en geleidelijk zal verdwijnen.
Is deze veronderstelling juist of niet?
Is deze veronderstelling juist of niet?
Het probleem met het uitdijen van het universum is is dat je straks plekken krijgt waar het absoluut 0 is, en wat doen moleculen als het absoluut 0 is, helemaal niks meer
Onderzoek, onder andere met de WMAP heeft aangetoond dat de uitdijing van het heelal eeuwig zal doorgaan. In een verre toekomst zal het heelal zo koud zijn dat leven niet meer mogelijk is. Sterren zullen zijn uitgedoofd en nieuwe sterren zullen niet meer ontstaan. Melkwegstelsels zullen steeds verder van elkaar uit elkaar komen te liggen.
Als de temperatuur in de omgeving van de zwarte gaten lager is dan die van zwarte gaten zelf zullen ze verdampen doordat ze hawkingstraling uitzenden. Uiteindelijk zullen ook de zwarte gaten verdwenen zijn.
Onderzoek, onder andere met de WMAP heeft aangetoond dat de uitdijing van het heelal eeuwig zal doorgaan. In een verre toekomst zal het heelal zo koud zijn dat leven niet meer mogelijk is. Sterren zullen zijn uitgedoofd en nieuwe sterren zullen niet meer ontstaan. Melkwegstelsels zullen steeds verder van elkaar uit elkaar komen te liggen.
Als de temperatuur in de omgeving van de zwarte gaten lager is dan die van zwarte gaten zelf zullen ze verdampen doordat ze hawkingstraling uitzenden. Uiteindelijk zullen ook de zwarte gaten verdwenen zijn.
"Been A Long Journey For You, Hasn't It? Lot Of Running, Lot Of Pain. And You, You're A Flea On The Back Of A Dragon In For One Hell Of A Ride, But You Did Manage To Hang On. I Guess That Counts For Something."
Ja. De golflengte van straling en daarmee de energie neemt af bij uitdijing.quote:
Nou stel ik mij voor dat door de uitdijing van de kosmos de cosmic background radiation meer en meer naar de achtergrond gedrukt wordt en geleidelijk zal verdwijnen.
Is deze veronderstelling juist of niet?
-
Is de energie niet omgekeerd evenredig met de golflengte?quote:Op woensdag 16 januari 2019 08:42 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Ja. De golflengte van straling en daarmee de energie neemt af bij uitdijing.
Ja, je hebt natuurlijk gelijk: de golf wordt door de uitdijende ruimte uitgerekt waardoor de golflengte toe- en de energie afneemt. Het is de frequentie die afneemt, niet de golflengtequote:Op woensdag 16 januari 2019 09:58 schreef thabit het volgende:
[..]
Is de energie niet omgekeerd evenredig met de golflengte?
-
Hee, dat lijkt mij een paradox.quote:
[..]
Ja, je hebt natuurlijk gelijk: de golf wordt door de uitdijende ruimte uitgerekt waardoor de golflengte toe- en de energie afneemt. Het is de frequentie die afneemt, niet de golflengte
De formule voor lichtsnelheid is toch Lichtsnelheid = Golflengte x Frequentie ?
Als de frequentie afneemt en de golflengte constant blijft dan zou de lichtsnelheid moeten afnemen. En ik heb geleerd dat ........
Dat klopt als de ruimtetijd niet verandertquote:
[..]
Hee, dat lijkt mij een paradox.
De formule voor lichtsnelheid is toch Lichtsnelheid = Golflengte x Frequentie ?
Als de frequentie afneemt en de golflengte constant blijft dan zou de lichtsnelheid moeten afnemen. En ik heb geleerd dat ........
In een uitdijende ruimtetijd wordt de golf uitgerekt en verliest zo energie. Het is b.v. de reden waarom de kosmische achtergrondstraling tegenwoordig nog maar een temperatuur heeft van ca. 2,7 graden Kelvin. "De lichtsnelheid" heeft dan niet meer de betekenis die het eerder had; als een lichtstraal van A naar B reist in een bepaalde tijd, dan is in die tijd ondertussen de afstand |AB| al weer groter geworden.
-
In een artikel in New Scientist van deze maand is te lezen dat het heelal elastisch is.
Men heeft het hier over de fijnstructuurconstante Alfa.
Alfa staat voor de wisselwerking tussen licht en materie en is afgeleid van de lichtsnelheid, de lading van het elektron, pi en een aantal andere fundamentele constanten, aldus wordt een zuiver getal verkregen dat vrij is van menselijke vooroordelen.
Dit getal is 0,00729735 of bijna precies 1/137.
Nu schijnt het zo te zijn dat Alfa in de loop der tijd een beetje veranderd is.
Ook kan het zijn dat dit getal niet overal in het heelal hetzelfde is.
Dat de ruimte rekbaar is verklaart voor mij dan ook dat het licht dat lang onderweg is een roodverschuiving heeft gekregen als gevolg van de expansie.
Men heeft het hier over de fijnstructuurconstante Alfa.
Alfa staat voor de wisselwerking tussen licht en materie en is afgeleid van de lichtsnelheid, de lading van het elektron, pi en een aantal andere fundamentele constanten, aldus wordt een zuiver getal verkregen dat vrij is van menselijke vooroordelen.
Dit getal is 0,00729735 of bijna precies 1/137.
Nu schijnt het zo te zijn dat Alfa in de loop der tijd een beetje veranderd is.
Ook kan het zijn dat dit getal niet overal in het heelal hetzelfde is.
Dat de ruimte rekbaar is verklaart voor mij dan ook dat het licht dat lang onderweg is een roodverschuiving heeft gekregen als gevolg van de expansie.
Daar is het artikel in New Scientist behoorlijk vaag over.quote:
"Nu schijnt het..." Heb je hier bronnen voor?
Gesproken wordt over ene Webb die een methode ontwikkeld heeft om complexe absorbtiespectra te analyseren, in 1998 meldde hij dat tussen 12 en 6 miljard jaar geleden de waarde va Alfa gemiddeld zes eenheden per miljoen is toegenomen.
Lees het februari `19 nummer van New Scientist.
Ehh ikzelf heb begrepen dat in het universum niets verloren gaat. Zelfs al doven ALLE sterren uit en verdampen alle zwarte gaten. Op gegeven moment moet al die materie en straling ergens blijven.
Zou het mogelijk zijn dat wanneer het heelal helemaal "op" is dat een deel van de zwaartekrachtenergie ontsnapt naar buiten ons universum, en aan de grens hiervan blijft "plakken" en dat daardoor de overbleven materie zichzelf dan weer gaat aantrekken? En het hele proces weer van voren af begint als de materie weer een sterker zwaartekracht veld ontwikkelt die de straling van buiten het waarneembare universum weer kan aantrekken?
Zou het mogelijk zijn dat wanneer het heelal helemaal "op" is dat een deel van de zwaartekrachtenergie ontsnapt naar buiten ons universum, en aan de grens hiervan blijft "plakken" en dat daardoor de overbleven materie zichzelf dan weer gaat aantrekken? En het hele proces weer van voren af begint als de materie weer een sterker zwaartekracht veld ontwikkelt die de straling van buiten het waarneembare universum weer kan aantrekken?
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
Dat best kunnen. Het zou vreemd zijn als het universum slechts eenmalig bestaat en dan voor altijd op houd. Ik bedoel, dan ga je je toch afvragen wie of wat het allemaal in gang gezet heeft en waarvoor? Herhaling is vrij normaal in de natuur. Tektonische platen, vulkanisme dat land maakt, regen en rivieren die het weer weg slijten, baby's die geboren worden, oude mensen die dood gaan. De aardappel die jij eet komt morgen bij wijze van je poepert weer uit, diezelfde 'mest' kun je weer gebruiken om grond vruchtbaarder te maken en groenten, en dus ook aardappelen op te verbouwen.quote:
Ehh ikzelf heb begrepen dat in het universum niets verloren gaat. Zelfs al doven ALLE sterren uit en verdampen alle zwarte gaten. Op gegeven moment moet al die materie en straling ergens blijven.
Zou het mogelijk zijn dat wanneer het heelal helemaal "op" is dat een deel van de zwaartekrachtenergie ontsnapt naar buiten ons universum, en aan de grens hiervan blijft "plakken" en dat daardoor de overbleven materie zichzelf dan weer gaat aantrekken? En het hele proces weer van voren af begint als de materie weer een sterker zwaartekracht veld ontwikkelt die de straling van buiten het waarneembare universum weer kan aantrekken?
|
|
