[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #18 Vrijwillige opname

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 13:23 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Wat voel je dan nu, dat voordat je ging shoppen anders was?

Voor ik naar buiten ging had ik gewoon een goed humeur, en een uurtje later wilde ik van de bovenste verdieping van de Bijenkorf springen. Het opschakelen en weer terugschakelen in contact met winkelpersoneel (ik heb altijd het gevoel dat ik aandacht koop, geen spullen, en na het afrekenen is de aandacht op), de emoties van de andere mensen om me heen. Het zorgt allemaal voor een gevoel van afstand tussen mij en de rest van de wereld en daar word ik depressief van.

Net trouwens even een goed gesprek gehad met een collega, dus het gaat nu wel weer.

Het is niet zozeer dat ik "last" heb van andermans emoties. Het lijkt eerder een soort jaloezie dat andere mensen wel gewoon zichzelf kunnen zijn en plezier kunnen hebben. Dat wil ik ook. En ik wil oprechte aandacht van het winkelpersoneel en niet alleen belangstelling voor mijn portemonnee.

(ik herken mijn gekwetste-kind-modus . Ik hoop zo dat mijn schematherapie doorgaat)

quote:

Op maandag 17 december 2018 13:39 schreef Burner82 het volgende:

Ik heb 1 vriend die ik veel spreek. Naja, app eigenlijk. Woont aan andere kant van het land. Hij weet ook alles van/over mij, dus dat is een ideale uitlaatklep. En dan heb ik nog mijn ex en mijn zus die ik regelmatig spreek (app). Maar dat zijn gewoon koetjes en kalfjes.
Totaal geen problemen mee. Ik krijg er wel eens kritiek op ja, maja. Alsof ik daar wakker van lig.
Op het werk zit ik altijd buiten te roken, dus vaak zit ik dan ff alleen. Heerlijk. Van de week ging ik eerder pauze houden omdat ik een telefoontje verwachtte, kreeg ik meteen de opmerking: en ga je nou helemaal apart pauze houden... Ow, wat zou ik dat graag willen, maar helaas.

Zo zou je het kunnen omschrijven inderdaad. Ik heb een hekel aan mensen. En dat merken mensen vaak ook wel aan mij.
(Edit: paar weken geleden had ik een nacht echt beroerd geslapen, dus was een beetje chagrijnig.. na een paar uur werken kwam een collega naar me toe, of ze me iets misdaan had, want ik zei niks en deed zo chagrijnig )

Wel knap dat je regelmatig contact hebt met die vriend en je zus. Waar denk je dat het aan ligt dat je een hekel hebt aan mensen? (Inclusief jezelf neem ik dan aan of ben jij wel een uitzondering)

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 15:23 schreef Lurf het volgende:
Het is niet zozeer dat ik "last" heb van andermans emoties. Het lijkt eerder een soort jaloezie dat andere mensen wel gewoon zichzelf kunnen zijn en plezier kunnen hebben. Dat wil ik ook. En ik wil oprechte aandacht van het winkelpersoneel en niet alleen belangstelling voor mijn portemonnee.

(ik herken mijn gekwetste-kind-modus . Ik hoop zo dat mijn schematherapie doorgaat)

Dat herken ik, ik word zoooooo chagrijnig van alle blije arrogante mensen die egocentrisch overkomen op straat. En van gemaakte aandacht door winkelpersoneel, bah. Maar ik krijg er gelukkig geen zelfmoordneigingen door, hoe gaat jouw gedachtenproces stap voor stap dan? Of kun je je dat niet meer herinneren?

[ Bericht 25% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-12-2018 17:59:06 ]

quote:

Op zaterdag 15 december 2018 18:59 schreef LordofLeaves het volgende:
@geeninspiratie1235; ik merkte het door het gros aan gebroken relaties en stuk gelopen vriendschappen. Niemand vindt mij leuk.

Ja, same here met relaties , vriendschappen vind ik ook moeilijk om fatsoenlijk te onderhouden en nieuwe vrienden maak ik niet meer.

quote:

Op maandag 17 december 2018 18:46 schreef LordofLeaves het volgende:

Wie weet verandert het nog wel met het ouder worden. Ik kom daarom altijd expres te laat op feestjes enz. Ik kan er echt niet tegen. Dan moet ik weer overdreven en gemaakt gezellig doen. Eugh... yuck!

Ja inderdaad, dat lukt mij gewoon ook niet. Ik kan niet eens gemaakt gezellig doen, laat staan echt gezellig.

Dubbel post foute edit

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 17:54 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, same here met relaties , vriendschappen vind ik ook moeilijk om fatsoenlijk te onderhouden en nieuwe vrienden maak ik niet meer.

[..]

Ja inderdaad, dat lukt mij gewoon ook niet. Ik kan niet eens gemaakt gezellig doen, laat staan echt gezellig.

Ik herken mij zo in jouw woorden. En ergens vind ik het erg triest. Niet dat ik je triest vind, maar het klinkt zo alsof we mislukt zijn.

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 15:28 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Opdringerig winkelpersoneel houdt zich gelukkig vaak op de vlakte bij mij...

Komt zeker door je uitstraling?

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 18:49 schreef LordofLeaves het volgende:
Ik herken mij zo in jouw woorden. En ergens vind ik het erg triest. Niet dat ik je triest vind, maar het klinkt zo alsof we mislukt zijn.

Daar ben ik heel blij mee. Bijna niemand heeft ooit gezegd dat diegene zich in mij herkent, of het moeten wanhopige mannen van datingsites zijn geweest die gewoon logen dat ze zich in mij herkenden. Ik vind het ook triest, triest dat de mensen die zich met dit soort problemen bezighouden het meestal totaal niet serieus nemen omdat de algemeen heersende filosofie dit ontmoedigt en mensen afschepen met wat algemene tips die men zelf ook wel kan bedenken en daar dan voor betaald krijgen, terwijl de echte moeilijkheid ligt in het opvolgen van hun adviezen.

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 16:23 schreef Burner82 het volgende:

Mensen zijn over het algemeen dom, stom, irritant, vervelend, etc, etc..Die vriend en zus, weten precies wanneer ik ff alleen moet zijn en blijven..
Natuurlijk heb ik geen hekel aan mezelf. Ik weet het vaak ook beter en beter (bij die vriend van me en mijn zus, moet ik het wel eens afleggen... misschien dat ik ze daarom kan hebben..) (Ja, dit klinkt erg psychopathisch, kan ik ook niks aan doen, maar zo is het nu eenmaal.)
Mijn -ologen zijn ook niet bang voor zelfmoord of zo.... meer de andere kant

Bedoel je met dom dat ze niet slagen of succesvol zijn in de dingen die ze proberen of dat ze dingen niet begrijpen die jij wel begrijpt? Hoe heb jij daar last van? Op welke manier zijn ze stom, irritant en vervelend?

quote:

Op woensdag 19 december 2018 14:24 schreef Burner82 het volgende:

Lang leve online shoppen

Mijn ergste werkervaring was in een warehouse.. was daar zo donker dat alle heftrucks bouwlampen aan de zijkanten hadden... Ik was echt niet goed in het besturen van zo ding (nog steeds niet echt, al is heftruck wel vrij makkelijk als je het een tijdje doet), en dan een scheldende en schreeuwende voorman... in de 1e pauze ontslag genomen.

Goed dat je direct ontslag durfde te nemen

[ Bericht 10% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-12-2018 16:12:30 ]

quote:

Op woensdag 19 december 2018 05:49 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Vrolijkheid is niet het eerste dat ik uitstraal in een winkel idd

In een supermarkt kan ik het mij wel voorstellen.

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 20:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Daar ben ik heel blij mee. Bijna niemand heeft ooit gezegd dat diegene zich in mij herkent, of het moeten wanhopige mannen van datingsites zijn geweest die gewoon logen dat ze zich in mij herkenden. Ik vind het ook triest, triest dat de mensen die zich met dit soort problemen bezighouden het meestal totaal niet serieus nemen omdat de algemeen heersende filosofie dit ontmoedigt en mensen afschepen met wat algemene tips die men zelf ook wel kan bedenken en daar dan voor betaald krijgen, terwijl de echte moeilijkheid ligt in het opvolgen van hun adviezen.

Die wanhopige types zijn nog het ergste ja, haha. Gelukkig zit ik niet op datingsites. Alleen het idee al... brrr... Maar goed, ik kan vaak niet tegen die adviezen. Iedere vezel in mijn lichaam krijgt dan een golf van walging te verwerken. Alsof mensen mij proberen te overheersen. Bah.

quote:

Op dinsdag 18 december 2018 16:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dat herken ik, ik word zoooooo chagrijnig van alle blije arrogante mensen die egocentrisch overkomen op straat. En van gemaakte aandacht door winkelpersoneel, bah. Maar ik krijg er gelukkig geen zelfmoordneigingen door, hoe gaat jouw gedachtenproces stap voor stap dan? Of kun je je dat niet meer herinneren?

Uhm... ik zal een poging wagen.

Winkel 1: aardige verkoper met kennis van zaken. Wist mij snel te helpen en ook snel weer de winkel uit te werken. Ik had nog wel even een praatje willen maken en rond willen kijken (was verder niemand), maar soit.

Winkel 2: op zoek naar specifiek cadeau, maar dat hadden ze niet. Tijdje rondgekeken naar alternatieven maar durfde het niet aan. Verkeerd cadeau = einde relatie (in mijn hoofd dan), dus stress. Dan maar naar de volgende winkel.

Winkel 3: had het ook niet. Cadeautje van de lijst geschrapt, maar had er wel buikpijn van. Door naar het volgende item op de lijst en de volgende winkel. Voelde me al wat jachtig en ging steeds meer letten op de mensen om mij heen.

Winkel 4: klein cadeautje gekocht. Vermeende teleurstelling bij de verkoper vanwege het lage beddrag. Terug de drukte in en ik merkte als dat ik last kreeg van derealisatie verschijnselen (niet meer helemaal in sync voelen met je eigen lichaam, gevoel alsof de wereld om je heen niet echt is). Steeds meer focus op andere mensen.

Winkel 5: shiny happy people, nors kijkend personeel. Voelde me heel onveilig en wilde er het liefst niet zijn. Op zo'n moment komen ook de suïcidale gedachten.. Laatste cadeautje gekocht en afgerekend bij iemand die ook voor robot door had kunnen gaan. Voelde inmiddels alsof ik op ontploffen stond en heb toen snel mijn (rustige) werkplek weer opgezocht.

Het is niet één ding, maar het heeft alles te maken met verlatingsangst/angst voor afwijzing. En dat stapelt, vrij snel. Ik herken het inmiddels wel, maar het lukt me nog niet om er wat aan te doen.

quote:

Op woensdag 19 december 2018 11:58 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Andere winkels kom ik zelden

De slager lijkt me anders wel wat voor jou.

quote:

Op woensdag 19 december 2018 12:14 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ruikt altijd lekker daar Toen ik in de supermarkt werkte lang geleden, hadden we ook onze eigen slager... Hij heeft me geleerd messen te slijpen En soms kreeg ik er 1 van hem

Mijn vader werkte in een slachterij toen ik klein was. Die geur van vers geslacht vlees die altijd om hem heen hing als hij thuis kwam vergeet ik nooit meer. En je moet ook wel bepaalde persoonlijkheidskenmerken hebben om dat werk te kunnen doen denk ik, terugkijkend....

quote:

Op woensdag 19 december 2018 11:58 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Andere winkels kom ik zelden

Dat is ook saai.

quote:

Op woensdag 19 december 2018 13:39 schreef Lurf het volgende:

[..]

Mijn vader werkte in een slachterij toen ik klein was. Die geur van vers geslacht vlees die altijd om hem heen hing als hij thuis kwam vergeet ik nooit meer. En je moet ook wel bepaalde persoonlijkheidskenmerken hebben om dat werk te kunnen doen denk ik, terugkijkend....

Heb zelf een blauwe maandag in een slachthuis gewerkt. Vond het net Dachau. Vreselijk.

quote:

Op woensdag 19 december 2018 09:28 schreef LordofLeaves het volgende:

Die wanhopige types zijn nog het ergste ja, haha. Gelukkig zit ik niet op datingsites. Alleen het idee al... brrr... Maar goed, ik kan vaak niet tegen die adviezen. Iedere vezel in mijn lichaam krijgt dan een golf van walging te verwerken. Alsof mensen mij proberen te overheersen. Bah.

Haha, goed omschreven. Maar het is niet alsof die mensen je willen overheersen. Ze zijn je dan ook echt aan het overheersen. Ze geven je commando's en jij moet ze opvolgen, anders zijn ze door hun hulpmethoden heen en wordt je psychologisch gelyncht als de waardeloze afvallige psychisch gestoorde die het zelf maar moet uitzoeken en nooit meer steun verdient door de rest van de mensen

quote:

Op woensdag 19 december 2018 10:39 schreef Lurf het volgende:

Uhm... ik zal een poging wagen.

Winkel 1: aardige verkoper met kennis van zaken. Wist mij snel te helpen en ook snel weer de winkel uit te werken. Ik had nog wel even een praatje willen maken en rond willen kijken (was verder niemand), maar soit.

Winkel 2: op zoek naar specifiek cadeau, maar dat hadden ze niet. Tijdje rondgekeken naar alternatieven maar durfde het niet aan. Verkeerd cadeau = einde relatie (in mijn hoofd dan), dus stress. Dan maar naar de volgende winkel.

Winkel 3: had het ook niet. Cadeautje van de lijst geschrapt, maar had er wel buikpijn van. Door naar het volgende item op de lijst en de volgende winkel. Voelde me al wat jachtig en ging steeds meer letten op de mensen om mij heen.

Winkel 4: klein cadeautje gekocht. Vermeende teleurstelling bij de verkoper vanwege het lage beddrag. Terug de drukte in en ik merkte als dat ik last kreeg van derealisatie verschijnselen (niet meer helemaal in sync voelen met je eigen lichaam, gevoel alsof de wereld om je heen niet echt is). Steeds meer focus op andere mensen.

Winkel 5: shiny happy people, nors kijkend personeel. Voelde me heel onveilig en wilde er het liefst niet zijn. Op zo'n moment komen ook de suïcidale gedachten.. Laatste cadeautje gekocht en afgerekend bij iemand die ook voor robot door had kunnen gaan. Voelde inmiddels alsof ik op ontploffen stond en heb toen snel mijn (rustige) werkplek weer opgezocht.

Het is niet één ding, maar het heeft alles te maken met verlatingsangst/angst voor afwijzing. En dat stapelt, vrij snel. Ik herken het inmiddels wel, maar het lukt me nog niet om er wat aan te doen.

Maar wat maakt het uit als vreemde mensen je afwijzen/verlaten? En hoe zou je zelf reageren als iemand jou een verkeerd cadeau gaf?