Ik vind het wel raar dat het een soort scheldwoord is geworden. Het is niet zo erg als andere scheldwoorden die we in Nederland gebruiken, maar het is wel een echte beperking die mij en anderen flink benadeelt in het leven.quote:Op maandag 10 december 2018 11:28 schreef heywoodu het volgende:
Heb je er moeite mee als 'autist' zo nu en dan geroepen wordt als iemand ergens moeilijk over doet? Ik heb dat zelf totaal niet, maar ben wel benieuwd hoe andere autisten dat zien.
Ik ben er zo laat bij, omdat ik een meisje (grinnik, ik zie mezelf nog steeds als 'meisje') ben en er een hoop andere ellende speelde in mijn leven tot nu toe. Een van mijn ouders was psychisch zwaar ziek en overleed (aan een zelfgekozen dood) in de late jaren '90. Tot die tijd was ik 'een stil, zorgzaam meisje' en na deze gebeurtenis dacht iedereen dat ik 'gewoon aan het rouwen' was.quote:Op maandag 10 december 2018 11:29 schreef naatje_1 het volgende:
Ik heb ook dit jaar pas mijn diagnose gekregen en dat had een bepaalde voorgeschiedenis, wat is de reden dat je er zo laat bij bent?
Los van je diagnose. Waarom vind je zelf dat je een autist bent ? Kun je dit voor ons verduidelijken.quote:Op maandag 10 december 2018 11:27 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Hoi!
In het Inventarisatie-topic werd ik genoemd als 'Vrouwelijke autistische halfwees'. Deze titel past wel, maar bekt niet lekker. Gewoon 'Vrouwelijke autist' is fijner.
Dus het halfwees-gedeelte van mijn leven laten we even voor wat het is, tenzij iemand echt graag iets wil weten. Een van mijn ouders is dood. Klaar.
Ik ben mid-dertig, heb sinds dit jaar mijn diagnose. Ik zou de diagnose Asperger hebben gehad in de DSM4, maar die bestaat niet meer. Dus nu is het 'gewoon' ASS. En dat is stom.
Anyways, vraagt u maar. Ik ben vandaag bereid vragen te beantwoorden. Daarna geef ik de account weer braaf terug.
quote:Op maandag 10 december 2018 11:46 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Daarna heb ik het met mijn psycholoog en psychiater besproken (laatstgenoemde zei letterlijk "Kan niet, want je bent een vrouw")
Ga je wel op vakantie en stappen in een stad of zo?quote:Op maandag 10 december 2018 11:46 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Sinds mijn middelbare schooltijd heb ik drie gediagnostiseerde burn-outs gehad, twee depressies en een paniekstoornis met agorafobie. Pas vorig jaar kwam mijn partner (die zelf ADHD heeft) met de suggestie dat ik eens wat over vrouwen met ASS moest lezen. Daarna heb ik het met mijn psycholoog en psychiater besproken (laatstgenoemde zei letterlijk "Kan niet, want je bent een vrouw") en toen ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe psycholoog en psychiater voor een second opinion.
Ja. Alles, maar dan ook ALLES in mijn leven heeft een vaste volgorde. Ik sta precies op dezelfde tijd op (hoewel, soms zit er een kwartiertje verschil in), trek de kleren aan die ik heb klaargelegd (eerst spijkerbroek, dan t-shirt, dan sokken, dan vest/trui, dan sloffen ), ga naar beneden, maak ontbijt (hetzelfde ontbijt als elke dag), eet eerst en drink dan pas mijn koffie, kijk wat TV en check een rijtje websites. En zo gaat dat met ongeveer alles.quote:Op maandag 10 december 2018 11:34 schreef Attitude het volgende:
Moet alles volgens een bepaalde structuur gaan bij jou of heb je daar geen last van?
En heb je er last van dat anderen als je bijvoorbeeld alles heel gestructureerd doet omdat je weet dat je op deze manier minste fouten maakt en sneller je doel bereikt maar de anderen vinden dat lastig, dat je op deze manier aanpakt. Terwijl jij anderen weer onbegrijpelijk vindt dat ze niet via dezelfde manier aanpakken als jij want dat is de weg met minste fouten.
Enigszins. Ik weet dat ik vrouwelijk ben, maar voel me niet 'girly girl'. Totaal niet, eigenlijk. Als kind wilde ik vuilnisman (don't ask me why) worden, omdat ik er vanuit ging dat "je kan worden wat je wil" inhield dat ik man kon worden als ik later groot was.quote:Op maandag 10 december 2018 11:37 schreef naatje_1 het volgende:
ASS wordt meer toegeschreven aan mannen dan vrouwen, naar ik meen, maar ik las ook in een artikel van AdValvas (het magazine van de VU) dat wanneer vrouwen (en mannen) autisme hebben, ze ook vaker problemen hebben om zichzelf te positioneren qua gender en seksualiteit, kan je je daar in vinden?
Laten we "normale mensen" omschrijven als NT (NeuroTypical), okee?quote:Op maandag 10 december 2018 11:37 schreef YoshiBignose het volgende:
Wat ik nooit begrijp bij (sommige) autisten is dat ze zoveel moeite hebben met bepaalde sociale vormen of aanpassingen, maar wel helemaal in de stress raken als iemand anders iets doet wat hun niet bevalt. Een voorbeeld verhaal:
Vrouw woont naast een autistische jongen en ze parkeert de auto soms scheef. Dan flipt hij en zegt ie je moet de auto recht zetten. Echter zegt hij nooit goedemorgen als ze hem 's ochtends tegenkomt. Dus de vrouw zegt: ik wil m'n auto voortaan wel rechtzetten als dat jou irriteert, kan jij dan voortaan goedemorgen zeggen als je me 's ochtends ziet want ik vind het vervelend dat je dat niet doet.
Maar dat ging er bij hem niet in... dus ik vroeg me af, waarom kunnen mensen die van kleine dingen zo erg van slag raken, niet begrijpen dat beperkingen van hun irritant zijn voor "normale" mensen. Is dat de hele definitie van autisme? Zo ja, als iemand het rustig uitlegt dan zou ook een autist toch moeten begrijpen wat "normaal gedrag" is?
Letterlijk nemen van bijna alles, ja. Veel structuur nodig hebben. Ongelooflijk prikkelgevoelig (vooral licht en geluid). Sociaal contact niet snappen. Heel snel uitgeput raken van sociale interacties. Geen onderscheid maken tussen 'the big picture' en details (ik kan daardoor echt totaal geen samenvattingen maken). En zo kan ik nog wel een uur doorgaan.quote:Op maandag 10 december 2018 11:47 schreef JustTalkLove het volgende:
[..]
Los van je diagnose. Waarom vind je zelf dat je een autist bent ? Kun je dit voor ons verduidelijken.
Je neemt zaken soms te letterlijk op ? (las ik al). Wat is er nog, dat speelt bij je. Vanuit jezelf gesproken en bekeken.
Als ik dronken ben, kan ik wel socializen. Zonder alcohol ben ik binnen een half uurtje overprikkeld (en als ik dan niet naar huis ga, ga ik panieken en uiteindelijk eindig ik in een meltdown).quote:Op maandag 10 december 2018 11:49 schreef blomke het volgende:
[..]
Ga je wel op vakantie en stappen in een stad of zo?
Het grootste probleem vind ik dat er niets is veranderd sinds mijn diagnose. Ik heb geen "AUTIST" op mijn voorhoofd staan en mensen zien (nog steeds) niet dat er 'iets met me is'. Ik moet dus heel vaak uitleggen dat bepaalde dingen moeilijk voor me zijn en dat vind ik vervelend.quote:Op maandag 10 december 2018 11:55 schreef RockBabe het volgende:
Waar loop je, het meest tegen aan in het dagelijks leven sinds je diagnose hebt en hoe leer je hier mee omgaan?
Wat bedoel je hiermee?quote:Op maandag 10 december 2018 12:30 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Ergens hoopte ik dat ik de diagnose zou krijgen met ingebouwd verwerkingsproces. Maar dat blijkt helaas niet zo te werken.
Hoe breng je dit in praktijk? Toch maar je grenzen overschrijden en wat concessies doen? Als je vanaf dag 1 bij die ene psychiater geen hand had gegeven en heel consequent geen oogcontact maakte is het helemaal verwonderlijk dat hij autisme bleef uitsluiten, want dat zijn vrij klassieke symptomen die zelfs een kortzichtige psychiater zou herkennen en dat op zijn minst zou moeten erkennen als trekjes.quote:Op maandag 10 december 2018 12:19 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik vind bijvoorbeeld handen schudden en oogcontact maken compleet overbodig. Maar voor een sollicitatiegesprek is dit normaal. Moet ik dan maar over mijn persoonlijke grenzen gaan en compleet overprikkeld raken omdat ik 'normaal' wil doen, of is het beter om mijn grenzen te bewaken en 'raar' te zijn? Alleen omdat bepaald gedrag het gedrag van de meerderheid is, wil niet zeggen dat het logisch is.
Ja ik begrijp je zeker wel. Mensen hebben mij ook weleens een autist genoemd maar dat ben ik niet. Ik geef ook weinig om dat soort zooi, maar ik begrijp wel dat mensen dat op prijs stellen dus dan doe ik het maar.quote:Op maandag 10 december 2018 12:19 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Laten we "normale mensen" omschrijven als NT (NeuroTypical), okee?
Het kan wel zijn dat bepaald gedrag 'normaal' is, maar als het niet logisch is...
Ik vind bijvoorbeeld handen schudden en oogcontact maken compleet overbodig. Maar voor een sollicitatiegesprek is dit normaal. Moet ik dan maar over mijn persoonlijke grenzen gaan en compleet overprikkeld raken omdat ik 'normaal' wil doen, of is het beter om mijn grenzen te bewaken en 'raar' te zijn? Alleen omdat bepaald gedrag het gedrag van de meerderheid is, wil niet zeggen dat het logisch is.
Snap je?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |